در سال های اخیر بارها صحبت خصوصی سازی باشگاه های پرسپولیس و استقلال انجام شده و در چند مرحله نیز با واگذاری 10 درصد به اشخاص حقیقی و حقوقی پیش رفت.

چندین بار هم اسپانسرهای مختلف برای باشگاه ها پیدا شد. افراد مختلفی در این سال ها برای این دو باشگاه هزینه کردند و رفتند اما اهلیت آنها محرز نشد و خصوصی سازی با آنها به سرانجام مشخصی نرسید. این موضوع خصوصی سازی چندین بار هم در مجلس تصویب شده بود. زمانی که 10 درصد سهام باشگاه ها در فرابورس عرضه شد مردم استقبالی نکردند اما در نهایت 7 درصد را به صورت سفارشی و تلفنی واگذار کردند و 3 درصد را هم مردم گرفتند. اما در نهایت سود خاصی برای مردم و خریدار نداشت. در نهایت بحث خصوصی سازی امسال به مرحله اجرا درآمد که آن هم به دلیل فشار های AFC بود. در واقع بحث مالکیت باید درست می شد تا مجوز حرفه ای صادر شود. افراد زیادی به صورت سفارشی و رانتی و به صورت غیرعادلانه در مقایسه با دیگر باشگاه ها هزینه کردند. هیچ یک از این موارد درآمد خاصی برای باشگاه نداشت. در واقع هزینه هایی که این دو باشگاه انجام دادند شفاف نبود و متوجه نشدیم درآمدهایی که از محل جام باشگاه های آسیا حاصل شد، کجا رفت. در این دو سال اخیر قرار بود منابع درآمدی مشخص شود و در اینباره هواداران متمولی همچنان پا پیش می گذاشتند تا برای باشگاه هزینه کنند. امسال کنسرسیوم بانکی پرسپولیس را در اختیار گرفته و قرار است مالک جدید باشگاه باشند. آنها بیشترین سهم را در هیات مدیره باشگاه خواهند داشت و برای سیاست های درون باشگاهی تعیین تکلیف می کنند. اینها (پرسپولیس و استقلال) دوباره دست شان در جیب مردم است و بعید می دانم به درآمدزایی برای دو باشگاه استقلال و پرسپولیس برسند.