به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

فهرست مطالب حوریه رضایی

  • خلیل اژدری، صمد امامقلی زاده، حوریه رضایی
    سابقه و هدف
    پل ها از جمله پرکاربردترین سازه های رودخانه ای هستند که از دیرباز مورد استفاده بوده اند و همه ساله در اثر بروز سیلاب در رودخانه ها، تعداد زیادی از پل ها تخریب می گردند. وقوع آبشستگی در اطراف تکیه گاه پل ها یکی از دلایل تخریب آن-ها می باشد. روش های مهار و جلوگیری از آبشستگی بر اساس مطالعه های انجام شده برروی مکانیزم آبشستگی بنیاد گذاشته شده است. چنانچه معیارهای طراحی و اجرای سازه های کنترل آبشستگی بدرستی رعایت نشوند تخریب های وسیعی در محل پایه پل ها بوقوع می پیوندد. طراحی صحیح و مدیریت درست سازه های آبشکن فرآیند آبشستگی را کنترل نموده ودرجهت پایداری پل ها عمل خواهدکرد. اثرات دقیق انواع آبشکن بر روی الگوی جریان و حمل رسوب بطور قابل ملاحظه ای متفاوت بوده و به پارامترهای طراحی آبشکن، آرایش آبشکن، هیدرولوژی جریان و میزان رسوب بستگی دارد. در پدیده آبشستگی عوامل مختلفی تاثیرگذار هستند که برای بررسی اثر آنها نیاز به پژوهشهای متعددی است. هدف از این تحقیق مطالعه پارامترهای تاثیر گذار روی حداکثر عمق آبشستگی در محل تکیه گاه پل ها در مقاطع مرکب نامتقارن می باشد.
    مواد و روش ها
    پژوهش حاضر بر روی فلوم مستطیلی شکل به عرض 1 متر، طول 12 متر و ارتفاع 60 سانتی متر در آزمایشگاه تحقیقاتی هیدرولیکی دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهرود صورت گرفت در این پژوهش با استفاده از آبشکن T شکل نامتقارن با چهار نسبت تقارن 2/0، 5/0، 2 و 5 برای طول بال (نسبت بال بالادست به بال پایین دست) و در فاصله های 9، 18، 27، 36 و 45 سانتی متر از تکیه گاه، میزان آبشستگی ایجاد شده در دماغه تکیه گاه تحت اثر دبی های 18، 20، 22، 24 و 26 لیتر بر ثانیه مورد مطالعه قرار گرفت.
    یافته ها
    نتایج حاصله نشان داد با افزایش طول بالادست نسبت به پایین دست (افزایش نسبت تقارن)، حداکثر عمق آبشستگی کاهش و با افزایش فاصله آبشکن از تکیه گاه عمق آبشستگی کاهش می یابد. میزان کاهش عمق آبشستگی با دبی 18 لیتر برثانیه 100 درصد و براساس دبی 26 لیتر برثانیه 70 درصد برآورد گردید. همچنین با افزایش دبی میزان آبشستگی و ابعاد حفره ایجاد شده افزایش یافت. در این پژوهش با بررسی پارامترهای هیدرولیکی موثر بر پدیده نظیر دبی، عمق جریان، سرعت متوسط و پارامترهای مربوط به هندسه آبشکن از جمله طول جان آبشکن، طول بال آبشکن، فاصله از تکیه گاه و آنالیز ابعادی این عوامل، رابطه ای بی بعد بدست آمد و در نهایت معادله جدیدی برای تعیین حداکثر عمق آبشستگی اطراف تکیه گاه ارائه شد.
    نتیجه گیری
    نتیجه نهایی حاصل از ین پژوهش نشان می دهد که با افزایش فاصله آبشکن از تکیه گاه، میزان تاثیرگذاری آبشکن بر فرسایش تکیه گاه افزایش می یابد و در نتیجه عمق آبشستگی در دماغه تکیه گاه کاهش پیدا می کند.
    کلید واژگان: آبشکن, آبشستگی, تکیه گاه, پل, نامتقارن}
    Background And Objectives
    Bridges are the most important river structures and lots of bridges are damaging every years by river floods. One of the reason in bridge damage is local scour in around of bridge abutment. Investigations are reveal that controlling of scour methods are based on mechanism of scour. If the design criteria perfectly do not use, extinctive damages will be occurs in bridges foundation. Proper design and management of spur dike structure can control scour and crate stability for bridge .Effect f scours on flow properties and sediment transport are different and depend on scour design parameters, flow hydrology and amount of sediment. Different factors have effected scour phenomena. For study of these factors different researches are necessary. The aim of this research are study of effective parameters on maximum scour depth in bridges abutment in asymmetric composite sections.
    Material and
    Methods
    This research has contacted on a rectangular shape flume with dimension of 1 m width,12 m length and 60 cm depth in hydraulic laboratory of Shahrood University. In this research the amount of scour in cape of abutment have been studied with asymmetric T- Shaped spur dike by 4 relative conjunction of 0.2, 0.5, 2 and 5 for length of wing by the 9, 18, 27, 36 and 45 cm distance from abutment. The amount of discharges used in study were 18,20, 22, 24 and 26 litter per second.
    Results
    Result of study reveal that maximum depth of scour is decreasing with increasing of the upstream length of spur dike to downstream, also it is showing that depth of scour is decreasing with increasing the distance of spur dike from abutment. Decreasing of the scour depth was 100 percent with 18 lit/s discharge and 70 percent with 26 lit/s. Results also showed that dimensions of scour hole is increasing with increasing discharge. In this research assessment of hydraulic and geometric parameters like discharge, average flow velocity, depth of water, length of spur dike, length of spur wing and distance of abutment was done. Analysis of these factors led to obtain a dimensionless equation. Final results of study was a new equation to estimate maximum depth of scour around the abutment.
    Conclusion
    Main results of this research revealed that with increasing of the distance of spore dike from abutment amount of dike effect to abutment erosion is increasing so that depth of scour in cap of abutment is decreasing.
    Keywords: spur dike, scour, abutment, bridge, asymmetric}
  • پروانه برادران، مسعود اربابی، شهاب منظری، حوریه رضایی
    فراوانی جمعیت Thrips tabaci Lind.، از آفات مهم صیفی و سبزیجات، روی طبقات تحتانی و فوقانی ژنوتیپ های مختلف بادنجان (سیاه مشهد، برازجان، Black beauty، سیاه نیشابور، محلی زابل، 905 امامی، جویبار مازندران، سرخون هرمزگان و قلمی ورامین) در سال های 1379 و 1380 در منطقه ی ورامین مورد مطالعه قرارگرفت. کشت نشاء ژنوتیب های بادنجان در طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و هر تکرار شامل چهار ردیف 10 تایی در اوائل اردیبهشت ماه انجام شد. وفور و تغییرات جمعیت تریپس در فواصل هفت روز تا آبان ماه با جمع آوری تصادفی تعداد 5 برگ برای هر تکرار از سطوح اشاره شده مورد ارزیابی قرار گرفت. برای شمارش جمعیت در سطح چهار سانتی متر مربع پشت برگ از استریو میکروسکوپ استفاده شد. برای مقایسه میانگین داده ها از نرم افزار SAS و گروه بندی جمعیت تریپس بین ژنوتیپ ها و در فواصل نمونه برداری از آزمون چند دامنه ای دانکن استفاده شد. نتایج حاصله از تجزیه ی سالانه ی جمعیت تریپس بین طبقات فوقانی و تحتانی، تفاوت آماری معنی داری را نشان داد، به طوری که جمعیت تریپس روی طبقات تحتانی چندین برابر بیشتر از طبقات فوقانی بود. بیشترین جمعیت تریپس را در سالهای 79 و 80 به ترتیب ژنوتیپ های برازجان و جویبار مازندران با میانگین تعداد 55/1 و 86/0 داشتند. تجزیه مرکب جمعیت تریپس از نظر آماری روی طبقات فوقانی و تحتانی معنی دار نبود. روند افزایش جمعیت از خرداد ماه آغاز شد و حداکثر تراکم جمعیت تریپس در نمونه برداری هفتگی به ترتیب برای سالهای 1379 و 1380 در اواسط تیر ماه و اوائل مرداد ماه به ثبت رسید. براساس این نتایج، زمان اوج تریپس در منطقه ی ورامین اوائل تیر می باشد. جمعیت تریپس در سال نخست دو برابر سال دوم و همچنین ژنوتیپ برازجان پذیرای بیشترین جمعیت این آفت در میان ژنوتیپ ها بود.
    کلید واژگان: تریپس پیاز, ژنوتیپ بادمجان, جمعیت, ورامین}
    Parvaneh Baradaran, Masoud Arbabi, Shahab Manzari, Horyeh Rezai
    Abundance of Thrips tabaci Lind., an important pest of vegetables, was investigated on upper and lower leaves of different genotypes of eggplant, including Siah-Mashhad, Borazjan, Black beauty, Siah-Neyshabour, Zabul indigenous, Imami-905, Juybar-Mazandaran, Sarkhoun-Hormozgan and Galami-Varamin, during 2000-2001 in Varamin region. Eggplant seedlings were cultivated in May in a randomized complete block design with three replications. Each replication consisted of four rows of 10 plants. Five leaves were randomly sampled at weekly intervals until October to estimate the incidence and population fluctuation of T. tabaci. The number of thrips was counted on the surface of four square centimeters of leaves using a binocular microscope. All analyses and comparisons were carried out using statistical package SAS. The results showed that there was a significant difference between the number of thrips on upper and lower leaves, so that the number of thrips on lower leaves were several times higher than that of on upper leaves. Borazjan and Juybar-Mazandaran with the mean number of 1.55 and 0.86 had the highest population in 2000 and 2001, respectively. In complex analysis, there was no significant difference between the thrips abundance on lower and upper leaves. Incidence of thrips faced with increase from June, and the maximum number was recorded in early until late July in both years. The results indicated that, a trend of increase initiated from late June in Varamin. Borazjan had more thrips than other genotypes and the thrips abundance in the first year was two times of the second year.
    Keywords: Thrips tabaci, Egg, plant genotypes, Population, Varamin}
  • مسعود اربابی، پروانه برادران، حوریه رضایی، سهیل سیف
    افزایش سطح تولیدات گلخانه ای و سوء مدیریت مصرف سموم باعث شدت یافتن خسارت و مقاومت پذیری کنه های تارتن رز گلخانه ای شده است تناوب و مصرف بهینه کنه کشها از ابزار مدیریت وکاهش خسارت کنه های تارتن است. درباره تاثیرچهار دز (4/0، 5/0، 06/0، 75/0) کنه کش جدید گینک بو (Kingbo SL 6%) حاوی منشاء گیاهی، دو دز 5/0 و75/0 فرمولاسیون جدیدچریش (NeemAzal-T/S)، آب پاشی وکنه کشهای نیسورون (Hexythiazox EC 10%)، ورتی مک (Abamectin EC 1.8) به ترتیب در دزهای 5/0 و75/0 در هزارسی سی علیه کنه تارتن (Tetranychsu spp.) کشت رز هیدورپونیک مطالعه ای درسال 1386 انجام شد. طرح آماری بلوک کامل تصادفی با سه تکرار و هرتکرار شامل یک ردیف 10 متری رزگلدانی و محلولپاشی با مشاهده میانگین 3 کنه فعال درسطح زیرین برگ و 10 درصد آلودگی برگهای نمونه برداری شده در اوائل صبح اقدام گردید. تاثیر تیمارها از طریق نمونه برداری تصادفی تعداد 20 برگ از قسمت های تحتانی، میانی و فوقانی بوته های رز، 1 روز قبل، 1، 3، 7 و 10 روز بعد ازسم پاشی انجام گرفت. شمارش جمعیت کنه توسط میکروسکوپ بینوکولار انجام و ازفرمول ابوت (Abbott) برای تعیین درصد تلفات و از نرم افزار SAS درطرح آماری کرت های خرد شده در زمان استفاده گردید. دز 4/0 کینگ بو درحاشیه گلخانه با میانگین تعداد 28/12 کنه فعال و 02/8 تخم و دز 75/0 نیم آزال با میانگین 24/2 کنه فعال و ورتی مک با میانگین 8/2 تخم در ردیف ها میانی گلخانه حاوی بیشترین و کمترین تراکم جمعیت روی برگ رز بودند. تیمار های ورتی مک و نیسورن به ترتیب با 30 و48 درصد کمترین و بیشترین درصد آلودگی به جمعیت فعال کنه را داشتند در حالیکه آلودگی به تخم کنه درمیان تیمارها بین 32 % الی 56% بود. نیم آزال (5/0)، آبامکتین (75/0) و دز 4/0 و 7/0 کینگ بو، آب پاشی به ترتیب 8/71، 36/69، 18/67، 11/67 و 94/65 % و نوبت سه روز بعداز محلول پاشی با 03/67 % تلفات بیشترین عملکرد را داشت. تیمارهای کینگ بو و نیم آزال نیز فاقد برگ سوزی ملاحظه شدند. از اینرو به همراه آب پاشی در مبارزه تلفیقی امکان بکارگیری کنه شکارگر (Phytoseiulus persimilis) علیه کنه تارتن رز گلخانه ای را می توان مورد استفاده قرار داد.
    کلید واژگان: گینک بو, نیم آزال, کنه کش الی, آب پاشی, کنه تارتن رز گلخانه ای, ورامین}
    M. Arbab, P. Baradaran, H. Rezai, S. Seif
    With expanding greenhouse crop production and improper pesticides management, spider mite damages and resistance to acaricides increased rapidly. Alternative application of recommended acaricides is the solution to protect mite resistance and implement mite pest managements in the greenhouses. An investigation about four doses Kingbo 6% SL (0.4, 0.5, 0.6, 0.75), NeemaAzal-T/S (0.5, 0.75), Hexythiazox EC 10% (0.5), Abamectin EC 1.8 (0.75), along with water application treatments done in rose greenhouse hydroponics cultivation which by two spotted spider mite (Tetranychus urticae.) during 2007 in Varamin region. Complete block randomized designed in three replications and each replicate consisted 10 meters cultivated rose were used for evaluation treatments. Infested rose treated when observed 3 or more active mite stages under side rose leave with 10% rose leaves infestation. Sampling of 20 leaves from different parts of rose plants in each treatment done randomly and number active mite stages counted at interval of one day before and 1, 3, 7, and 10 days after treatments respectively. Collected data through Abbott formula converted into mortality% and analysis of variance on mean collected data carried out with SAS method. Grouping of the treatments done with DMRT method. Results of finding showed that, max. active mite and egg stages before treatments observed 12.28, and 8.02 in lateral side of greenhouses for Kingbo 0.4 dose and min 2.24 active stages, 2.8 eggs recorded for NeemAzal (0.75) and Abamection in middle part of greenhouse respectively. Lower (30%) and higher (48%) rose leaves infested by mites observed for Abamectin and Hexythiazox whereas rose leaves infested by mite eggs was found varied between 32 up to 56% for those treatments. NeemAzal (0.5), Abamection (0.75), Kingbo (0.4, 0.7), and water spray treatments caused higher mite mortalities of 67.11, 67.18, 69.36, 71.18 and 56.94 respectively. The maximum control% among sampling intervals recorded 67.03% three days after treatments. Application of Kingbo and NeemAzal as new acaricides did not produced any rose leaf burning effects. Therefore these treatments along with water spray application can recommend in integration mite management programme against rose spider mite in the greenhouse.
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال