فهرست مطالب

مطالعات علوم پزشکی - سال بیست و هفتم شماره 6 (شهریور 1395)

مجله مطالعات علوم پزشکی
سال بیست و هفتم شماره 6 (شهریور 1395)

  • تاریخ انتشار: 1395/06/28
  • تعداد عناوین: 10
|
  • خسرو حضرتی تپه *، توحید یحیی پور، جلیل موسوی، حبیب محمد زاده، کامبیز دیبا، علی رحیمی نژاد صفحات 449-457
    پیش زمینه و هدف
    پنوموسیستیس کارینی یک میکروارگانیسم خارج سلولی و موجودی فرصت طلب است که در شرایط طبیعی ، بدن مانع تهاجم آن می گردد ولی در شرایط ضعف یا نارسایی ایمنی مثلا در جریان بیماری ایدز، هوچکین و سایر بیماری های تضعیف کننده دستگاه ایمنی به بدن تهاجم کرده و عفونت ایجاد می کند. هدف این مطالعه مقایسه لام های تماسی و برشهای بافتی با استفاده از روش های رنگ آمیزی متانامین سیلور، گیمسا، گرام وایگرت، پاپا نیکولائو و هماتوکسیلین ائوزین ازنظر زمان رنگ آمیزی، سهولت، هزینه، قابلیت دسترسی به مواد و روش ها، شناسایی اشکال مختلف میکروارگانیسم پنوموسیستیس کارینی و ویژگی و توانایی این روش ها در تشخیص پنوموسیستیس کارینی می باشد.
    مواد و روش کار
    برای ایجاد پنوموسیستوزیس در رت های نژاد ویستار به مدت 12-10 هفته و هر هفته 2 بار به میزان 5/0 سی سی دگزامتازون زیر جلدی تزریق شد که بعد از ایجاد بیماری از ریه رت ها لام های گسترش تماسی و همچنین قطعه هایی در فرمالین درصد10 جهت لام های برش بافتی استفاده شد سپس لام های موجود با روش های رنگ آمیزی متان امین سیلور، گرام وایگرت، پاپانیکولائو، گیمسا، هماتوکسیلین ائوزین رنگ آمیزی شده و ازلحاظ زمان رنگ آمیزی، سهولت، هزینه و قابلیت دسترسی آن ها به یکدیگر مقایسه شدند. همچنین ازنظر ویژگی و توانایی روش های تشخیص میکروارگانیسم در برش های بافتی و گسترش های تماسی نیز با همدیگر مقایسه شدند.
    یافته ها
    روش های رنگ آمیزی گیمسا و پاپانیکولائو قادر به رنگ آمیزی اجسام داخل کیست می باشند و دیواره کیست را رنگ نمی کنند. روش های رنگ آمیزی متانامین سیلور و گرام وایگرت دیواره ی کیست ها را رنگ آمیزی می کنند. گیمسا راحت ترین، کم هزینه ترین و سریع ترین روش جهت تشخیص میکروارگانیسم می باشد و در مقابل متانامین سیلور، پرهزینه ترین و زمان برترین روش جهت تشخیص می باشد. همچنین روش رنگ آمیزی متانامین سیلور، گرام وایگرت، پاپانیکولائو قادر به رنگ آمیزی و تشخیص پنوموسیستیس کارینی در برش های بافتی و گسترش های تماسی می باشند ولی گیمسا فقط قادر به تشخیص میکروارگانیسم در گسترش های تماسی بوده و هماتوکسیلین ائوزین قادر به تشخیص میکروارگانیسم در هیچ کدام از نمونه ها نمی باشد.
    بحث و نتیجه گیری
    در میان رنگ آمیزی های انجام شده، رنگ آمیزی پاپانیکولائو و گیمسا به علت این که اجسام داخل کیست را به صورت واضح رنگ کرده و همچنین تعداد کمی و یا هیچ کدام از مخمرها با این روش ها رنگ نمی گیرند، نسبت به رنگ آمیزی گرام وایگرت که دیواره کیست میکروارگانیسم را رنگ کرده و مخمرها نیز با این روش رنگ می گیرند ویژگی بالاتری جهت تشخیص پنوموسیستیس کارینی دارند. متانامین سیلور در تشخیص پنوموسیستیس کارینی در نمونه های برونکوآلوئلار لاواژ، خلط و بیوپسی استاندارد طلایی می باشد، ولی در نمونه های رنگ آمیزی شده معمولا اندازه کیست های پنوموسیستیس کارینی تقریبا هم اندازه مخمرها می باشد و همچنین مخمرها مانند کیست های پنوموسیستیس کارینی رنگ می گیرند احتمال مثبت کاذب در تشخیص نمونه ها وجود دارد، درنتیجه توصیه می شود جهت تشخیص دقیق تر میکروارگانیسم در نمونه های به دست آمده همراه با رنگ آمیزی متانامین سیلور حتما از رنگ آمیزی گیمسا که به جای دیواره کیست ها اجسام داخل کیست را رنگ می کند نیز استفاده شود.
    کلیدواژگان: پنوموسیستیس کارینی، رت، نمونه های تشخیصی، روش های رنگ آمیزی
  • محمدرضا سام *، رضا عبدی ینکجه صفحات 458-465
    پیش زمینه و هدف
    هپاتوسلولار کارسینوما اغلب به روش های درمانی کلاسیک مقاوم است؛ بنابراین یافتن ترکیبات درمانی جدید با منشا طبیعی و کم ترین میزان سمیت، جهت درمان آن حائز اهمیت است. در این زمینه نشان داده شده است که متیل-3-پنتیل-6- متوکسی پرودیجینین (پرودیجیوسین) دیواره سلولی باکتری سراشیا مارسسنس به عنوان ترکیبی قدرتمند در مهار تکثیر سلول های بدخیم در انواع مختلفی از سرطان ها عمل می کند. در این مطالعه، فعالیت های ضد تکثیری پرودیجیوسین در رده سلولی سرطانی کبد (HepG2) در بازه های زمانی و دوزهای مختلفی از آن موردبررسی قرار گرفت.
    مواد و روش کار
    سلول های بدخیم در غلظت های 100، 200، 400، 600 نانومول از پرودیجیوسین به مدت 24 الی 72 ساعت تیمار شدند. سپس میزان رشد سلولی با استفاده از آزمون MTT موردبررسی قرار گرفت. همچنین پس از 48 ساعت تیمار با غلظت های ذکرشده پرودیجیوسین، شمارش سلولی و میزان آپوپتوز به ترتیب با استفاده از هموسایتومتر و آزمون فلوسایتومتری تعیین گردید.
    یافته ها
    بر مبنای نتایج حاصل از آزمون MTT، در غلظت های افزایش یابنده از پرودیجیوسین، میزان رشد سلول های تیمار شده نسبت به سلول های تیمار نشده به طور قابل ملاحظه ای به طور وابسته به دوز و زمان کاهش می یابد. به طور ویژه پس از 72 ساعت تیمار با غلظت های 100، 200،400 و 600 نانو مول پرودیجیوسین، میزان رشد سلول ها در مقایسه با سلول های کنترل تیمار نشده به ترتیب 2 ± 44درصد، 4 ± 33درصد، 3± 27درصد و 5 ± 27درصد اندازه گیری شد. همچنین به طور وابسته به غلظت، تعداد سلول ها با افزایش غلظت پرودیجیوسین کاهش می یابد. به ویژه پس از 48 ساعت تیمار با 600 نانو مول پرودبجیوسین، تعداد سلول ها در مقایسه با سلول های کنترل تیمار نشده به میزان 77درصد کاهش می یابد. همچنین، میزان آپوپتوز تاخیری در رنج غلظتی استفاده شده از پرودیجیوسین به میزان 97.4-37درصد محاسبه گردید.
    بحث و نتیجه گیری
    پرودیجیوسین میزان تکثیر سلولی را در سلول های سرطانی کبد کاهش می دهد و این کاهش به واسطه القا آپوپتوز توسط پرودیجیوسین در این سلول هاست؛ بنابراین این ترکیب ممکن است به عنوان عاملی قدرتمند در کاهش تکثیر سلول های بدخیم سرطان کبد مطرح گردد.
    کلیدواژگان: هپاتوسلولار کارسینوما، پرودیجیوسین، سراشیا مارسسنس، تکثیر سلولی، آپوپتوز
  • مهرزاد حاجعلیلو *، علی تقی زادیه، علیرضا خبازی، امیر قربانی حق جو، مینا اسدزاده صفحات 466-475
    پیش زمینه و هدف
    اسکلرودرمی بیماری سیستمیک با تظاهرات گوناگون در ارگان های مختلف است. در بین این ارگان ها، ریه ها به طور شایع درگیر می شوند و درگیری ممکن است پیش رونده و شدید باشد. داروهای مختلفی در بیماران دچار اسکلرودرمی و درگیری ریوی پیشنهاد و مورد آزمایش قرار گرفته اند، ولی کارایی و اثربخشی آن ها متفاوت بوده و تصمیم گیری نهایی در خصوص استفاده از آن ها را دشوار ساخته است. سیکلوفسفامید نمونه ای از این داروها است. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر درمانی این دارو در بیماران با اسکلرودرمی و درگیری ریوی می باشد.
    مواد و روش کار
    20 بیمار اسکلرودرمی با اختلال پارانشیمی ریه داروی سیکلوفسفامید را به فرم وریدی (750 میلی گرم به ازای هر مترمربع از سطح بدن) به مدت شش ماه همراه با دوز کاهش یابنده پردنیزولون (20-5/7 میلی گرم روزانه) و آزاتیوپرین (2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) پس از قطع سیکلوفسفامید، دریافت نمودند. Transition Dyspnea Index (TDI)، Forced Vital Capacity (FVC)، Total Lung Capacity (TLC)، 17 revised Rodnan Score، ابتدای درمان، 3 و 6 ماه پس از آغاز درمان برای تمام بیماران موردمطالعه، انجام شد.
    یافته ها
    شش ماه پس از درمان، تغییرات معنی دار در FVC (p=0.55)،TLC (p=0.39)،FEV1 (p=0.27)،17 revised Rodnan Score (0.98=p) مشاهده نگردید. همچنین TDI نیز در طی شش ماه درمان تغییرات معنی داری نشان نداد (p=0.79). بررسی بر اساس نوع آنتی بادی نیز حاکی از عدم تفاوت معنی داری در مقادیر TDI می باشد.
    بحث و نتیجه گیری
    تجویز سیکلوفسفامید داخل وریدی در درمان اسکلرودرمی همراه با درگیری ریوی در بیماران مطالعه ما تاثیرات چشمگیری در عملکرد ریوی، تظاهرات بالینی نداشت که مشابه بسیاری از مطالعات انجام شده در این زمینه است.
    کلیدواژگان: اسکلرودرمی، بیماری ریوی، سیکلوفسفامید
  • علی امینی، پریا پرتو، نامدار یوسف وند * صفحات 476-485
    پیش زمینه و هدف
    دیابت شیرین باعث تغییرات بافتی بیضه می شود. هدف این مطالعه بررسی اثر مصرف خوراکی هم زمان سولفات روی و وانادیم بر آسیب بیضه ای در موش های صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین (STZ) بود.
    مواد و روش کار
    در این مطالعه پنج گروه حیوان انتخاب، در سه گروه با تزریق استرپتوزوتوسین، دیابت قندی با قند خون mg/dL 600-500 ایجاد و به مدت 60 روز تحت درمان قرار گرفتند. گروه اول از آب معمولی استفاده کردند. گروه دوم با تزریق داخل صفاقی mg/kg40 استرپتوزوتوسین (STZ) دیابتی و گروه سوم با تزریق داخل صفاقی mg/kg40 استرپتوزوتوسین (STZ) دیابتی و با سولفات وانادیم با دوز mg/ml1 در آب آشامیدنی تیمار شدند. گروه چهارم با تزریق داخل صفاقی mg/kg40 استرپتوزوتوسین (STZ) دیابتی و با سولفات روی با دوز mg/ml25/0 در آب آشامیدنی تیمار شدند. گروه پنجم با تزریق داخل صفاقی mg/kg40 استرپتوزوتوسین (STZ) دیابتی و با محلول ترکیبی سولفات روی و وانادیم با دوز mg/ml1 و mg /ml25/0 در آب آشامیدنی تیمار شدند. آسیب بیضه ای با رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین بررسی شد.
    یافته ها
    سولفات روی و وانادیم و ترکیب این دو باعث کاهش سطح گلوکز پلاسما می شود. سولفات وانادیم اسپرماتوژنز و قطر لوله های سمینی فروس را در موش های دیابتی کاهش می دهد و ترکیب خوراکی سولفات روی و وانادیم در موش هایی دیابتی اسپرماتوژنز و قطر لوله های سمینی فروس را افزایش می دهد.
    بحث و نتیجه گیری
    سولفات روی علاوه بر کاهش آسیب های بیضه ای در موش های صحرایی نر دیابتی شده، اثرات منفی سولفات وانادیم بر روی بیضه را خنثی می کند.
    کلیدواژگان: استرپتوزوتوسین، وانادیل سولفات، سولفات روی، قندپلاسما، بیضه، بافت شناسی، دیابت
  • سامان ایوبی، محمدصادق هاشم زاده * صفحات 486-493
    پیش زمینه و هدف
    دوکسوروبیسین با نام تجاری آدریامایسین (Adriamycin) یک داروی ضد سرطان است که با رشد و گسترش سلول های سرطانی که در بدن اختلال ایجاد می کنند مبارزه می کند. هدف از این مطالعه تولید نانو فیبرهای پلی آمید و آمین (PAMAM) حاوی داروی داکسوربیسین به روش الکتروریسی می باشد.
    مواد و روش کار
    این مطالعه به صورت توصیفی-مقطعی، در دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، بین سال های 1393 تا 1394 انجام گردید، در این پژوهش غلظت PAMAM در اتانول، نسبت دارو به پلیمر، ولتاژ و شدت جریان خروجی به عنوان متغیرهای مستقل و قطر الیاف تولیدشده به عنوان متغیر وابسته انتخاب و مطالعه گردیده است، سپس با استفاده از نرم افزار SPSS معادله حاکم بر تولید نانو فیبرها موردبررسی و فیلم های پلیمری حاوی دارو به وسیله SEM ازنظر مورفولوژیک و قطر الیاف و به وسیله FT-IR ازنظر ویژگی های فیزیکی و شیمیایی موردبررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    نتایج این بررسی ها نشان داد که با توجه به FT-IR گرفته شده از دارو همراه پلیمر بعد از فرآیند الکتروریسی این نتیجه به دست آمد که هیچ یک از این دو ماده خصوصیات خود را طی فرآیند الکتروریسی از دست ندادند و هیچ گونه تغییر شیمیایی در ساختار آن ها مشاهده نشد.
    بحث و نتیجه گیری
    نتایج این تحقیق نشان داد که اگر غلظت محلول و نسبت دارو به پلیمر کاهش پیدا کند فیبرهایی ناقص تشکیل می شود و با کاهش بیشتر این دو پارامتر شاهد تشکیل میکرو و نانوذره خواهیم بود.
    کلیدواژگان: دوکسوروبیسین، پلی آمید و آمین، نانو فیبرها، الکتروریسی
  • احسان الله کلته، شاکر سالاری لک *، علی تقی زاده افشاری، حمیدرضا خلخالی صفحات 494-502
    پیش زمینه و هدف
    دستیابی به نتایج بهتر با پیوند کلیه از اهداکنندگان زنده، منجر به گسترش استفاده از این روش پیوندی شده است؛ اما یکی از معایب بزرگ پیوند از دهنده زنده آن است که دهنده کلیه باید تحت یک جراحی عمده قرار بگیرد که با احتمال میرایی و عوارض بعد از عمل همراه است. مدت زمان بستری بعد از عمل مقیاسی برای بیان نتایج و عواقب سلامتی محسوب شده و به عنوان یکی از مهم ترین عوامل تعیین کننده ی هزینه پیوند نیز شناخته شده است. لذا مطالعه حاضر باهدف بررسی اثرات وضعیت جمعیت شناختی، سوابق پزشکی و بالینی اهداءکنندگان زنده کلیه پیوندی قبل از اهداء بر مدت زمان بستری آن ها بعد از عمل جراحی نفرکتومی، در مرکز پیوند بیمارستان امام خمینی ارومیه در فاصله سال های 1376 تا 1393 انجام گردید.
    مواد و روش کار
    در یک مطالعه هم گروهی گذشته نگر داده های 1463 اهداکننده زنده کلیه در دوره زمانی 1376 تا 1393 در مرکز پیوند بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه مورد ارزیابی قرار گرفت. برای سنجش رابطه متغیرهای دموگرافیک، یافته های بالینی و نیز سوابق سلامتی افراد قبل از اهدا با مدت زمان بستری بعد از عمل جراحی نفرکتومی از آزمون من ویتنی استفاده گردید.
    یافته ها
    1367 مورد (4/93درصد) از اهداءکنندگان مرد و 96 مورد (6/6درصد) زن بودند. میانگین سن، فشارخون سیستولیک، دیاستولیک (قبل از نفرکتومی) و مدت زمان بستری بعد از عمل جراحی نفرکتومی به ترتیب 34/5±92/27 سال، 5/10±12/112 و 89/8±28/71 میلی متر جیوه و 96/0±14/3 روز بود. شیوع مصرف دخانیات، فشارخون بالا، سوابق بستری و دارویی قبلی در اهداءکنندگان به ترتیب 2/61درصد، 3درصد، 4/27درصد و 7/5درصد بود. سن بالاتر از 40 سال (001/0 P<)، جنس زن (05/0P<)، عدم مصرف دخانیات (001/0 P<)، نداشتن سابقه بستری قبل از اهداء (01/0 P<)، داشتن رابطه خویشاوندی نسبی با گیرنده (001/0 P<) و اهداء کلیه ی سمت راست (05/0P<) از عواملی محسوب می شوند که باعث افزایش مدت زمان بستری بعد از عمل جراحی نفرکتومی می گردند.
    بحث و نتیجه گیری
    توصیه می شود برای به حداقل رساندن مدت زمان بستری بعد از عمل، از اهداءکنندگان جوان تر از 40 سال و دارای جنسیت مرد استفاده گردد.
    کلیدواژگان: کلیه، پیوند کلیه، اهداءکنندگان زنده، نفرکتومی، طول مدت بستری
  • دکترا ملک سلیمانی مهرنجانی *، دکترا محمدعلی شریعت زاده، ارزو صولتی صفحات 503-514
    پیش زمینه و هدف
    پارانونایل فنل (p-NP) یک ترکیب استروژنیک است که اثرات سمی بر روی اندام های مختلف ازجمله بیضه ایجاد می کند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات سمی پارانونایل فنل بر روی بافت بیضه موش و نیز ارزیابی اثر روغن سیاه دانه (Nigella Sativa) در مقابل این سمیت بود.
    مواد و روش کار
    در این مطالعه 24 سر موش نر بالغ نژاد NMRI (3±32 گرم) به چهار گروه (6=n) کنترل، روغن سیاه دانه (ml/kg/day5)، پارانونایل فنل (mg/kg/day250) و پارانونایل فنل به علاوه روغن سیاه دانه تقسیم و به مدت 34 روز به صورت دهانی تیمار شدند. درنهایت، موش ها تشریح، بیضه راست آن ها خارج، فیکس، برش گیری و پردازش بافتی شد و با استفاده از روش هایدن هان آزان رنگ آمیزی شد. مقاطع بافتی بیضه از طریق روش استریولوژی مورد ارزیابی قرار گرفت. شاخص پراکسیداسیون لیپیدی یعنی سطح مالون دی آلدئید (MDA) سرم موش ها نیز اندازه گیری شد. داده ها با روش آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و تفاوت میانگین ها در سطح 05/0P< معنی دار در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    کاهش معنی داری در قطر (008/0(P<، ارتفاع اپی تلیوم زایشی (007/0(P< و ضخامت غشا پایه لوله های منی ساز (05/0P<) و نیز تعداد کل سلول های اسپرماتوگونی، سرتولی، اسپرماتوسیت و اسپرماتید دراز و گرد (001/0P<) مشاهده گردید و همچنین افزایش معنی داری در سطح MDA (001/0P<) در گروه p-NP در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. پارامترهای فوق در گروه پارانونایل فنل به علاوه روغن سیاه دانه نسبت به گروه پارانونایل فنل به طور معنی داری و در سطح گروه کنترل جبران شد (05/0P<).
    بحث و نتیجه گیری
    روغن سیاه دانه اثر حفاظتی بر روی سمیت ناشی از پارانونایل فنل در بافت بیضه موش ها دارد. بنابراین، می توان روغن سیاه دانه را به عنوان یک مکمل درمانی در جلوگیری از اثرات نامطلوب مواجهه با پارانونایل فنل در مناطق صنعتی، پیشنهاد کرد.
    کلیدواژگان: استریولوژی، بیضه، پارانونایل فنل، روغن سیاه دانه، موش
  • مائده نصرالله زاده معصومیان، زهرا اسداللهی، فریبا سپهری، عباس فاتحی، محمدحسین صالحی شهربابکی، رضا بیدکی صفحه 515
  • آذر همتی، علیرضا نیکونژاد، لیدا لطف الهی *، صادق جاهد، رحیم نژادرحیم، ادریس نبی زاده، طاهر آهنگری صفحه 533
|
  • Khosrow Hazrati Tappeh *, Toohid Yahyapour, Jalil Musavi, Habib Mohammadzadeh, Kambiz Diba, Ali Rahiminejad Pages 449-457
    Background and Aims
    Pneumocystis carinii is an opportunist extracellular microorganism. The body can defend itself against it in natural conditions. But it can cause an infection in immunodificient conditions such as HIV, Hodgkins and other immunosuppressed diseases. The aim of this study was to apply a comparison of different staining methods such as Methenamine silver, Giemsa, Gram - Weigert, Papanicolaou and Hematoxylin eosin stains in terms of staining times, easiness, cost and availability of material and methods, detection of P. carinii, different forms and capability of this methods in detection of P. carinii in impression slides, and tissue slices of rats lungs.
    Materials and Methods
    In order to induce of Pneumocystis pneumonia, the Sprague Dawley rats were injected 0.5cc of dexamethasone subcutaneously twice a week over a 10-12 weeks, after induce pneumonia we removed the lungs and made impression slides and pieces of lung was put in 10% formalin to make tissue slides. After that the slides stained by Methenamine silver, Gram Weigert, papanicolaou, Giemsa and Hematoxylin eosin, and compared them in terms of staining time, easiness, cost and availability. In addition, we compared the capability of different methods to detect the microorganism in tissue preparation slices and impression slides.
    Results
    Giemsa and papanicolaou are capable to stain the intra cyst bodies but can’t stain the cysts wall. Methenamine silver and Gram Weigert stain the cysts wall. Giemsa is fastest, cheapest and the most easy method to stain, vs. methenamine silver is expensive, difficult and takes long time to do. Methenamine silver papanicolaou, Gram Weigert can detect P. carinii in both tissue slice and smears but Hematoxylin eosin can’t detect either slices or impression slides. Giemsa only detects microorganism in impression slides.
    Conclusions
    In these staining methods, Papanicolaou and Giemsa have more specificity than Gram Weigert to detect the P. carinii in specimens, because these staining method don’t specify the wall of cysts together with yeasts, because of this the wrong diagnosis with Giemsa and Papanicolaou is less than Gram Weigert. Methenamine silver is golden standard method to detect P. carinii but it stains the yeasts like P. carinii because the yeasts are similar to cysts in shape and color when we stain with methenamine silver. Because of this we conclude that Methenamine silver is suitable and useful for demonstration of P. carinii cysts but it is better to be used together with Giemsa, because Giemsa can stain the intra cyst bodies so the diagnosis of pneumocystis pneumonia becomes easy with these methods together.
    Keywords: Pneumocystis carinii, Rat, Diagnostic specimens, Different staining methods
  • Mohammad Reza Sam *, Reza Abdi Yenkejeh Pages 458-465
    Background and Aims
    Hepatocellular carcinoma remains often refractory to classic therapies. Therefore, the search for new natural compounds with minimal toxicity is of particular interest in treatment of liver cancer. In this context, it has been shown that 2-methyl-3-pentyl-6-methoxyprodiginine isolated from cell wall of Serratia marcescens has powerful growth inhibitory effects against different kinds of cancer cells. In this study, we investigated the anti-proliferative effect of prodigiosin on the human hepatocellular carcinoma HepG2 cells on a dose-response and time-course basis.
    Materials and Methods
    Malignant cells were treated with various concentrations of prodigiosin (100, 200, 400 and 600 nM) and incubated for 24 to 72 h. After treatments, proliferation-rates were determined by MTT assay. Following 48 h treatments with indicated concentrations of prodigiosin, cell number and apoptotic rates were also measured by hemocytometer and flow cytometer respectively.
    Results
    Treatment of cells with increasing concentrations of prodigiosin significantly decreased proliferation-rates in a dose-and time-dependent manner compared to untreated cells. Specifically, Following 72 h treatments with 100, 200, 400 and 600 nM prodigiosin proliferation-rates were found to be %44 ± %2, %33 ± %4, %27 ± %3 and 27% ± %5 for indicated concentrations of prodigiosin respectively. We also found that the cell numbers were decreased in a dose-dependent manner. Specifically, 48 h treatment with 600 nM prodigiosin resulted in 77% decrease in cell number compared to untreated cells. An increase in the number of apoptotic cells (late), ranging from 37 to 97.4 %, was also observed with increasing prodigiosin concentrations.
    Conclusion
    Prodigiosin decreases proliferation of hepatocellular carcinoma cells with induction of apoptosis in these cells. Therefore, this compound may provide a powerful growth inhibitory agent on proliferation of hepatocellular carcinoma cells.
    Keywords: Hepatocellular carcinoma, Prodigiosin, Serratia marsescens, Cell proliferation, Apoptosis
  • Mehrzad Hajialilo *, Ali Taghizadieh, Alireza Khabbazi, Amir Ghorbanihaghjo, Mina Asadzadeh Pages 466-475
    Background and Aims
    Scleroderma is a systemic condition with various manifestations in different organs. Among these organs, the lungs are affected very frequently, and the involvement is progressive and significant. Various medications have been suggested and tested in patients with scleroderma and lung involvement, but their efficacy and safety profile differ and enforce a difficult final decision-making. Since cyclophosphamide is an example of this kind, this study sought to examine the therapeutic effect of this drug in patients with scleroderma and lung disease.
    Materials and Methods
    A total of 20 patients with scleroderma and lung parenchymal disease received intravenous cyclophosphamide (750 mg/m2) along with gradually tapering prednisolone (20-7.5 mg/day) and azathioprine (2mg/kg) after discontinuation of the former for six consecutive months. The Transition Dyspnea Index (TDI), Forced Vital Capacity (FVC), Total Lung Capacity (TLC), 17 revised Rodnan Score were examined three and six months after starting the treatment.
    Results
    Six months after treatment, significant changes in FVC (p = 0.55), TLC (p = 0.39), FEV1 (p=0.27), 17 revised Rodnan Score (p=0.98) was not observed. The TDI also did not show significant changes during the six months of treatment (p = 0.79). Based on the type of antibody was not seen significant difference in the amount of TDI.
    Conclusion
    Administration of intravenous cyclophosphamide in the treatment of scleroderma in patients with pulmonary involvement of our study did not have considerable effects on pulmonary function and clinical manifestations that were similar to other studies in this field.
    Keywords: Scleroderma, Lung Disease, Cyclophosphamide
  • Ali Amini, Miss Paria Parto, Namdar Yousufvand* Pages 476-485
    Background and Aims
    Diabetes mellitus is associated with changes in testicular tissue. Here, the effects of co-administration of zinc and vanadium sulfate on testicular damage in diabetic animals were studied.
    Materials and Methods
    Moderate diabetic hyperglycemia was induced by injection of streptozotocin (STZ) 40 mg/kg, ip. Five groups of animals were selected (n=5). Group I: As normal group, during the trial period did not receive any drug treatment and consumed tap water during 45 days. Group II: As control diabetic group, received STZ 40mg/kg, ip injection. During the trial period they did not receive any drug treatment and they consumed tap water. The diabetic animals (STZ 40mg/kg, ip) with 500-600 mg/dl blood glucose levels were randomly divided into three groups: Group III: As under treatment 1, used drinkable water containing 1mg/ml of vanadium sulfate Group IV: As under treatment 2, used drinkable water (0.25 mg/ml zinc sulfate) Group V: As under treatment 3, used drinkable water (1mg/ml of vanadium sulfate and 0.25 mg/ml zinc sulfate). Testicular damage were assessed using H & E staining.
    Results
    Zinc sulfate and vanadium sulfate and their combination have reduced glucose plasma levels in diabetic rats. Vanadium sulfate reduced spermatogenesis and seminiferous tubule diameter in diabetic rats. Seminiferous tubule diameter and spermatogenesis have increased in diabetic rats receiving a combination of oral zinc and vanadium sulfate.
    Conclusion
    This study demonstrated that the use of zinc sulfate reduced testicular damage and can neutralize the negative effects of vanadium sulfate on testis in diabetic rats.
    Keywords: Diabetes, Glucose, Rat, Vanadium, amp, amp, Zinc, sulfate, Testis
  • Saman Ayoubi, Mohammad Sadegh Hashemzadeh* Pages 486-493
    Background and Aims
    Doxorubicin sold under the trade names Adriamycin is an anticancer drug that interferes with the growth and spread of cancer cells in the body. The purpose of this study was to produce nano-fibers, polyamide amine (PAMAM) containing Doxorubicin drug using electrospinning technique.
    Materials and Methods
    This cross-sectional study was conducted in the Faculty of Pharmacy in Tehran University of Medical Sciences, from 2014 to 2015. In the this study, concentration of PAMAM in ethanol, ratio of drug to polymer, Voltage and output current intensity as independent variables, and the diameter of the fibers produced as the dependent variable were selected and studied. Then using the SPSS software, equation of producing nano-fibers were evaluated and the polymer films containing drug by SEM attention of the morphologic, and the diameter of the fibers and the FTIR were studied both physically and chemically.
    Results
    According to the FT-IR of drug with the polymer After the electrospinning process, it was revealed that neither of these two materials lost their properties during electrospinning, and no chemical change was observed in their structure.
    Conclusion
    Provided that the solution concentration and the ratio of drug to polymer reduces, defective fibers will be formed, and further reduction of these two parameters will lead to formation of micro and nano particles.
    Keywords: Doxorubicin, Poly, amidoamines, Nanofibers, Electrospinning
  • Ehsan Allah Kalteh, Shaker Salarilak *, Ali Taghizadeh Afshari, Hamid Reza Khalkhali Pages 494-502
    Background and Aims
    The superior results achieved with kidney transplantation from living donors have resulted in an increase in this method of transplantation. But donors need to have a major operative procedure that is associated with morbidity and mortality. Duration of hospitalization after surgery is a measure to express health consequences as well as one of the most important determinants of the cost of the transplant. Therefore, this study aimed to study the demographic status, medical history and clinical living donor kidney prior to donation and related factors the duration of hospitalization after nephrectomy in transplant center of Imam Khomeini Hospital, Urmia.
    Materials and Methods
    We conducted a retrospective cohort study that was conducted on 1463 living donors who were operated in transplant center of Imam Khomeini Hospital, between 21March 1996 to 19 March 2015. Associations between demographic variables and clinical findings before kidney donation and health history of patients with duration of hospitalization after kidney donation were analyzed using Mann-Whitney U-test
    Results
    There were 1367 (93.4%) male and 96 (6.6%) female donors. The mean donation age, systolic blood pressure, Diastolic (Nephrectomy before) and after nephrectomy duration of hospitalization were 27.92±5.34 years, 112.12 ±10.5 &71.28±8.89 mmHg and 3.14±0.96 days, respectively. The prevalence of tobacco use, hypertension, hospitalization history and drug was 61.2%, 3%, 27.4% and 5.7%, respectively. Being older than 40 years (p
    Conclusion
    It is recommended to minimize the duration of hospitalization for donors after surgery, using male gender younger than 40 years old.
    Keywords: Kidney, Kidney transplantation, Living donors, Nephrectomy, Hospital stay
  • Dr Malek Soleimani Mehranjani *, Dr Mohammad Ali Shariatzadeh, Arezoo Solati Pages 503-514
    Background and Aims
    Para-Nonylphenol (p-NP) is an estrogenic compound with toxic effects on the various organs including testis. The purpose of this investigation was to study the toxic effects of p-NP on the testis tissue of mice and evaluation of the effect of Nigella sativa oil (NSO) against this toxicity
    Materials and Methods
    This study was conducted on 24 adult male NMRI mice (32±3 g) that were divided into 4 groups (n=6), control, NSO (5mg/kg/day), p-NP (250mg/kg/day) and p-NP NSO, and treated orally for 34 days. Finally, mice were sacrificed, their right testis were taken out, fixed, sectioned, processed and stained using Heidenhain̕ & azan method. Testicular tissue sections were evaluated using stereological method. Lipid peroxidation index, malondialdehyde (MDA) level, was also measured in serum of mice. The data were statistically analyzed using one way ANOVA and difference means was considered significant at P
    Results
    A significant decrease in the diameter (P
    Conclusion
    NSO has a protective effect on the p-NP toxicity in the mice testis therefore it can be suggested as a raputic supplement in preventing the adverse effects of p-NP exposure in industrial zones.
    Keywords: Stereology, Testis, Para, nonylphenol, Nigella sativa oil, Mice