ماهنامه درسهایی از مکتب اسلام
سال پنجاهم شماره 9 (پیاپی 657، آذر 1389)

اگر ناظر منصفی، اخبار و گزارش های مطبوعات و سایر رسانه های گروهی را طی یک سال تعقیب کند و یا مطبوعات یک سال را در برابر خود گذاشته آن ها را مرور کند، از طرح بحث های موسمی داغ و گذرا به مناسبت های خاص، و فراموشی آن ها و پرداختن به بحث های موسمی و داغ دیگر دستخوش تعجب می گردد. و اگر مطبوعات چند سال گذشته را یکجا مرور کند، تعجب او چند برابر خواهد شد زیرا ملاحظه خواهد کرد که چه قدر بحث های داغ و پرحرارت پیرامون مسائل اصلی یا فرعی کشور مطرح شده و مدتی، از تریبون های نماز جمعه گرفته تا رادیو و تلویزیون و راه پیمائی ها و تجمع های سیاسی و... مطرح گردیده و بدون آن که مشکل و مساله مورد بحث حل گردد، رها شده است!

از قدیم الایام، درباره ریشه تشیع و منشا پیدایش آن، اظهارنظرها و داوری هایی از طرف افراد غیر شیعی -و گاهی از طرف دشمنان شیعه- صورت گرفته که بسیاری از آن ها بی پایه است و هیچ بهره ای از واقعیت ندارد. طبق دلائل و شواهد متعدد، تشیع جز همان اسلام راستین، به رهبری پیامبر و خاندان او نیست. تشیع به این معنی، سابقه در عصر پیامبر دارد و آن حضرت، در حیات خود، دوست داران و طرف داران علی 7 را شیعه نامیده است، و گروه اول دوست داران علی 7 که از همان موقع، علی 7 را جانشین پیامبر می دانستند، جمعی از صحابه بودند. در این مقاله، این موضوع مورد بحث قرار می گیرد و از شماره آینده، فرضیه های نادرستی که به آن ها اشاره شد، مورد نقد و بررسی قرار می گیرد.

در شماره های گذشته به مبارزه حضرت موسی با انواع و اقسام بت پرستی و فساد افراد گوناگون و گرفتاری های آن حضرت تا غرق فرعون و نجات بنی اسرائیل اشاره کردیم. و اینک بر آنیم تا گزارش پاره ای از مشکلات و گرفتاری هائی را که توسط بنی اسرائیل و افراد مختلف ایجاد شده تقدیم نماییم.

کشور فرانسه سابقه استعماری طولانی در کشورهای اسلامی به ویژه در قاره آفریقا دارد و لیست بلندی از نام کشورهای این قاره در پرونده سیاه استعماری فرانسه قرار دارد. البته این کشورها عمومآ پس از آغاز بیداری ملت ها و شکل گیری نهضت های آزادی بخش در جهان، پس از مبارزات و تلاش های فراوان، سرانجام استقلال خود را بازیافته اند اما هنوز تعدادی از این کشورها جزو مناطق تحت نفوذ فرانسه به شمار می روند و به زبان فرانسوی صحبت می کنند و آثار فرهنگ فرانسه در آن ها باقی است. در این مقاله به معرفی این کشورها می پردازیم.

خالد، سلمان و ویلیام از سوی مؤسسه پژوهش ادیان، در اروپا ماموریت می یابند که به کشور هندوستان سفر کنند و درباره دو آئین هندویی و بودایی به تحقیق و پژوهش بپردازند. سلمان شیعه اثنی عشری، خالد از پیروان فرقه وهابیت و ویلیام مسیحی است. آنان در شهر دهلی در هتلی اقامت می کنند و ضمن پژوهش درباره هندوئیسم و بودیسم هرگاه فرصت کنند به گفت وگو می نشینند و هر کس از دین خود و آموزه های آن دفاع می کند. سلمان، شیعی مذهب است و آگاهی های بسیار از مذاهب، آیین ها و فرقه های دینی دارد. خالد که سال ها در یکی از مدارس وهابیان تحصیل کرده است هر زمان که فرصتی می یابد با سلمان به بحث می پردازد. ویلیام مسیحی است و هر زمان که فرصتی می یابد از محتوای دو کتاب عهد عتیق و عهد جدید (تورات و انجیل) دفاع می کند. یک روز یک مرد هندی روسی تبار به نام راشینا برای دیدن سلمان به هتل آن ها می آید و اعلام می کند که دوست دارد به دین اسلام راستین (تشیع علوی) درآید...

امام هادی 7 هرچند از نظر سیاسی در محدودیتی بسیار شدید به سر می برد و فعالیت سیاسی برای وی مقدور نبود، اما از نظر علمی و پاسداری از مرزهای عقیده و ایمان امت اسلامی گام های بزرگی برداشت. مبارزه آن حضرت با فرقه های مختلف گمراه مانند گروه مجسمه، غالیان، صوفیان و...از نمونه های بارز جهاد علمی و عقیدتی آن حضرت بود. در این مقاله مروری بر فعالیت های امام هادی 7 در این زمینه داریم.

مدرک سازی و جعل شواهد که جان پلیگر روزنامه نگار سرشناس، آن را «توهم افکنی» می نامد، یکی از دیرینه ترین ترفندهایی است که سازمان های اطلاعاتی آمریکا و اسرائیل و سایر کشورهای تجاوزگر برای به راه انداختن جنگ های جدید در مناطق مختلف جهان به کار می گیرند. نویسنده این مقاله ضمن به عقب بردن سابقه به کارگیری این ترفند، تا زمان جنگ ویتنام و جنگ های اسرائیل، به ذکر چند نمونه از این بهانه جویی های جدید در طول چند ماه گذشته می پردازد. یکی از بارزترین موارد اخیر، حمله اسرائیل به کشتی حامل کمک های مردمی به غزه بود که دولت این کشور با آماده سازی افکار عمومی مردم خود و طرح این توهم افکنی که سرنشینان این کشتی تروریست ها یا فریب خوردگان تروریست ها هستند، به آنان یورش برد و چند ده نفر را زخمی و قربانی کرد. خواندن این مقاله می تواند خوانندگان را با چند و چون استفاده از این ترفند کثیف بیشتر آشنا کند.

گزارش ها و آمار و اطلاعات تکان دهنده درباره تخلفات اخلاقی پزشکی در کشور که نمی توان آن ها را «موردی» و «استثنائی» تلقی کرد، بلکه چنان رواج و گسترش یافته که تبدیل به «عرف» شده است. این واقعیت های تلخ و تکان دهنده، توجه خاص وزارت بهداشت و درمان و کلیه مسئولان مرتبط با درمان را ضروری می سازد.