دو ماهنامه علوم و تکنولوژی پلیمر
سال سیزدهم شماره 4 (پیاپی 50، بهمن و اسفند 1379)

یکی از فرایندهای شکل دهی کامپوزیتها که در سالهای اخیر توسعه قابل توجهی یافته و تحقیقات زیادی را به خود اختصاص داده است، فرایند قالبگیری انتقالی رزین است که از قابلیتهای زیادی برای تولید قطعات کامپوزیتی پیچیده برخوردار است. با توجه به مزایای قابل توجه این فرایند استفاده از آن روز به روز گسترش می یابد. موفقیت تولید با این فرایند بستگی اساسی به طراحی مناسب قالب دارد و از مهمترین گزینه ها در طراحی و ساخت قالب، علاوه بر جنس و ساختار آن، تعیین محل یا محلهای تزریق و خروج هواست. در این مقاله، پس از معرفی فرایند RTM و مزایای استفاده از آن، درباره چگونگی تعیین محلهای مناسب تزریق و خروج هوا برای قطعه ای با شکل هندسی پیچیده که کاربردهای زیادی در صنایع هوا - فضا دارد به روش تجربی و شبیه سازی عددی بحث می شود. همچنین، اثر مقدار الیاف مورد استفاده بر زمان پر شدن قالب، اثر زاویه قالب و تغییر ضخامت بررسی می گردد. نتایج حاصل بیانگر تطابق خوب نتایج تجربی و شبیه سازی عددی و اهمیت تعیین محلهای مناسب تزریق و خروج هوا در تولید یک قطعه بدون نقص است.

در این مطالعه آمیزه هایی از رزینهای پلی اتیلن و پلی پروپیلن تهیه و خواص رئولوژیکی آنها بررسی شد. نتایج حاصل از مطالعات رئولوژیکی بیانگر آن است که اگر اختلاف گرانروی هوموپلیمرها زیاد باشد، منحنی های مربوط به آمیزه ها بین منحنی های مربوط به هوموپلیمرها قرار می گیرد. ولی، اگر اختلاف گرانروی رزینهای خالص کم باشد، در سرعتهای برش زیاد منحنی مربوط به جز گرانرو منحنی های جز دیگر و آمیزه ها را قطع می کند و پایینتر از آنها قرار می گیرد. آمیزه های تهیه شده در محدوده وسیعی از سرعت برش از معادله توانی پیروی می کنند. آمیزه های یاد شده نسبت به قانون جمع لگاریتمی انحراف منفی دارند و مقایسه نتایج آزمایشها با نتایج چند معادله تجربی موجود نشان دهنده آن است که معادله اصلاح شده کولزنیف تا غلظتهای زیاد می تواند نتایج مربوط به این آمیزه ها را با درصد خطای قابل قبولی پیش بینی کند.

چسبندگی مطلوب آج به منجید در تایرهای روکش شده نقش مهمی در توسعه صنعت روکش گذاری تایرهای مستعمل دارد. لایه واسط آمیزه گام بالشتک، که در تایر روکش شده بین آج و منجید مستعمل قرار می گیرد، اساسی ترین نقش را در روکش گذاری موفق به عهده دارد. سیستم پخت گوگردی که باعث شکل گیری شبکه پیوندهای عرضی آمیزه گام بالشتک می شود، در صورت بهینه سازی نسبت ترکیبی، در برقراری پیوندهای بین سطحی کارآمد می تواند موثر باشد. وجود کائوچوی مصنوعی در آمیزه می تواند باعث کاهش جرم مولکولی آمیزه خام و در نتیجه تاثیر گذاری بر پدیده نفوذ زنجیرهای پلیمری در ناحیه بین سطحی گردد. کارایی شتابدهنده نیز عاملی است که بطور مستقیم بر کیفیت و میزان پیوندهای عرضی بین سطحی موثر است. آماده سازی سطح که به عنوان عامل مهم در ایجاد پیوندهای پلیمر - پلیمر مطرح است در کیفیت چسبندگی آمیزه گام بالشتک به سطح منجید مستعمل اثر زیادی دارد. در این مقاله، اثر عوامل یاد شده بر استحکام چسبندگی آمیزه گام بالشتک به سطح یاد شده بررسی می شود.

در این پژوهش با سنتز یک ماده آبگیر فعال بر پایه سیانوریک کلرید (تری کلروتری آزین) و بکارگیری آن روی یک پارچه سلولوزی (پنبه)، خاصیت جذب آب منسوج کاهش داده شده است. این ماده که از طریق ترکیب آنیلین با سیانوریک کلرید سنتز شده و نام آن آنیلین دی کلروتری آزین است می تواند مشابه یک ماده رنگزای فعال با سلولوز واکنش شیمیایی دهد. وجود پیوند محکم کووالانسی بین این ماده و زنجیر سلولوزی باعث مهار شدن گروه های هیدروکسیل در ساختار سلولوز می شود. با کاهش پیوندهای هیدروژنی بین لیف و آب و کم شدن خاصیت آبدوستی لیف امکان چاپ روی آن با کاغذهای آغشته به مواد رنگزای پراکنده در دمای بالا میسر می شود. درباره رابطه بین سلولوز عمل آوری شده با مقادیر متفاوتی از ماده آبگریز و چاپ پذیری آن با مواد رنگزای پراکنده بحث شده است. به علاوه، با محاسبه مقدار نسبت عوامل آلی به عوامل معدنی برای لیف اصلاح شده و مواد رنگزای پراکنده مصرف شده، در مورد دلیل افزایش تمایل لیف اصلاح شده به این مواد رنگزا مطالعه شده است.

در این پژوهش، کارایی موم پلی اتیلن سنگین واحد پلی اتیلن پتروشیمی اراک به عنوان سیستم محمل پلیمری در تهیه ماهیچه های سرامیکی از طریق قالبگیری تزریقی بررسی شد. نتایج این مطالعه مشخص کرد که افزایش نسبت درصد محمل در مخلوط پودر - محمل باعث کاهش استحکام ماهیچه می شود. با توجه به اینکه میزان تخلخل در این ماهیچه ها باید حدود 30 درصد باشد، بنابراین در آزمایشها مشخص شد که میزان بهینه محمل در خمیر تزریقی برای رسیدن به این میزان تخلخل باید بالغ بر 38 درصد شود.