فهرست مطالب
مجله سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران
سال سی و دوم شماره 2 (پیاپی 126، تابستان 1393)
- تاریخ انتشار: 1393/05/14
- تعداد عناوین: 8
-
-
صفحات 113-120زمینهبررسی انگیزه ها و علل انتخاب رشته دستیاران پزشکی می تواند در تربیت پزشکان متعهد و ارتقای سطح سلامت در جامعه موثر باشد. این مطالعه با هدف بررسی انگیزه ها و عوامل موثر بر انتخاب رشته تخصصی دستیاران پزشکی انجام شده است.روش کاردر یک مطالعه توصیفی- مقطعی علل انتخاب رشته 429 دستیار شاغل به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز مورد بررسی قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه پژوهشگر ساخته ای بود مشتمل بر 28 سوال که روایی محتوایی آن توسط متخصصان و روایی سازه آن با استفاده از تحلیل عاملی بررسی شد. پایایی آن نیز از طریق آلفای کرونباخ با ضریب 810/0 تایید شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و روش های آمار توصیفی و تحلیلی تجزیه و تحلیل گردید.یافته هاتعداد220 نفر (4/52%) از دستیاران مرد، 310 نفر متاهل (4/75%) با میانگین سنی 9/4±8/34 بودند. از نظر دستیاران شرکت کننده در مطالعه کسب تخصص و توانایی انجام کار بهتر با میانگین 7/0±33/4 از 5 و بعد از آن علاقه شخصی و کمک به مردم به ترتیب با میانگین 8/0±15/4 و 9/0±98/3 از اهمیت بالاتری برخوردار بودند. موقعیت اجتماعی و درآمد بالا و همچنین راحتی و بی دردسر بودن به ترتیب با میانگین0/1±61/3 و 4/1±48/2 اهمیت کمتری در انتخاب رشته داشتند. میانگین عامل راحتی و بی دردسر بودن در زنان (65/2) به طور معنی از مردان (23/2) بالاتر بود (02/0>p). مقایسه عوامل موثر در انتخاب تخصص بین دستیاران رشته های مختلف تفاوت معنی داری نشان داد (05/0 > p).نتیجه گیریتوجه بیشتر دستیاران به عواملی همچون توانایی انجام خدمات بهتر، کمک به مردم و ارتقای سطح بهداشت در انتخاب تخصص در مقایسه با تاثیر کمتر عواملی همچون موقعیت اجتماعی، اقتصادی و رفاهی نشان می دهد که دستیاران در انتخاب رشته بیشتر علایق خود و نیازهای جامعه را مبنا قرار داده اند. آگاهی از عوامل موثر بر انتخاب رشته برای مسوولین مربوطه در تعیین راهبردهای مناسب برای ارتقای سطح آموزش و بهداشت در جامعه کمک خواهد کرد.
کلیدواژگان: عوامل موثر، انتخاب تخصص، دستیاری پزشکی، اھواز -
صفحات 121-128زمینهدرمورد ارتباط بین فتق اینگوینال با نقایص بافت هم بندی فرضیه های متعددی مطرح است. یکی از گروه های هدف مستعد ابتلا به فتق اینگوینال سربازان هستند. هدف از این مطالعه بررسی شیوع و ارتباط سندروم هیپرموبیلیتی خوش خیم مفصلی و فتق اینگوینال در سربازان وظیفه طی دوره آموزشی سربازی بود.روش کاراین مطالعه cohort توصیفی- تحلیلی بر روی سربازان یک مرکز نظامی که به صورت نمونه برداری آسان انتخاب شدند انجام گرفت و براساس معیار بیتون وضعیت ابتلا آنها به سندروم هیپرموبیلیتی خوش خیم مفصلی مشخص گردید. سپس به وسیله شرح حال و معاینه، سابقه ابتلا به فتق اینگوینال در دو گروه مبتلا به سندروم و سالم شناسایی شد. پس از گذراندن دوره 3 ماهه آموزشی افراد دو گروه از لحاظ ابتلای جدید به فتق اینگوینال مجددا ارزیابی شدند. اطلاعات به دست آمده در نرم افزار SPSS نسخه 20 وارد و جهت بررسی ارتباط بین هیپرموبیلیتی و فتق از آزمون «کای- اسکوئر» و «مک- نمار» استفاده گردید.یافته هادر این مطالعه 718 سرباز در دو گروه مبتلا به هیپرموبیلیتی مفصلی (211 نفر) و گروه شاهد (507 نفر) از نظر فتق اینگوینال مورد بررسی قرار گرفتند. هیپرموبیلیتی در 4/29 درصد از سربازان مشاهده شد. شیوع سابقه فتق اینگوینال قبل از آموزش در گروه مبتلا بیشتر از سربازان سالم بود (003/0 = P-value). پس از اتمام دوره بروز فتق اینگوینال در سربازان مبتلا (4/1%) به طور معناداری نسبت به افراد سالم (2/0%) بیشتر شده (04/0 = P-value) و در نمره بیتون بالاتر این تفاوت بارزتر بود (01/0 = P-value).نتیجه گیریبراساس این مطالعه به نظر می رسد بروز فتق اینگوینال در طول دوره آموزشی در سربازان مبتلا به هیپرموبیلیتی مفصلی بیشتر از سایر سربازان است و این شیوع بیشتر در درجات شدید ترهیپرموبیلیتی چشمگیرتر است. بنابراین در سربازان مبتلا به این سندروم بایستی بررسی و پیشگیری از نظر فتق اینگوینال انجام شود.
کلیدواژگان: سندروم هیپرموبیلیتی خوش خیم مفصلی، فتق اینگوینال، سربازان -
صفحات 129-134زمینهاین مطالعه به منظور بررسی اثر میتومایسین در جلوگیری از چسبندگی پس از جراحی اندوسکوپی عملکردی سینوس در سینوس های اتموئید در بیمارستان امام خمینی طی سال های 91-90 انجام شده است.روش کاردر این مطالعه مداخله ای 30 بیمار مبتلا به پان رینوسینوزیت مقاوم به درمان مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی تهران طی سال های 91-90 وارد مطالعه شدند ودر یک گروه آنها بعد از انجام عمل جراحی اندوسکوپی عملکردی سینوس از میتومایسین و در گروه دیگر از نرمال سالین استفاده شد و در نهایت میزان چسبندگی و شدت آن و عوارض در دو گروه در فواصل یک و شش ماه تعیین و مقایسه شدند.یافته هابعد از گذشت یک ماه از عمل جراحی شش نفر (85/7 درصد) در سمت میتومایسین C و شش نفر (66/7 درصد) در سمت نرمال سالین دچار چسبندگی جزئی و یک نفر (14/3 درصد) در سمت میتومایسین C و سه نفر (33/3 درصد) در سمت نرمال سالین دچار چسبندگی کامل بعد از عمل شدند. بعد از گذشت شش ماه، هشت نفر (88/9 درصد) در سمت میتومایسین C و شش نفر (60 درصد) در سمت نرمال سالین دچار چسبندگی جزئی و یک نفر (11/1 درصد) در سمت میتومایسین C و چهار نفر (40 درصد) در سمت نرمال سالین دچار چسبندگی کامل بعد از عمل شدند. فراوانی موارد چسبندگی و شدت آن و نیز عوارض درمانی در دو گروه میتومایسین C و نرمال سالین تفاوت آماری معناداری بعد از یک ماه و پس از شش ماه از آغاز درمان نداشتند.نتیجه گیریبراساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می شود که میتومایسین C تاثیری در پیشگیری از چسبندگی های بعد از اعمال جراحی اندوسکوپی عملکردی سینوس و یا کاهش شدت آنها ندارد.
کلیدواژگان: عمل جراحی سینوس عملکردی، میتومایسین C، چسبندگی -
صفحات 135-148زمینههدف از مطالعه حاضر بررسی کارایی پروتکل درمانی مبتنی بر ارتعاش درمانی عمومی بدن (ویبراسیون تراپی) بر حس وضعیتی زانو و تعادل پوسچرال ورزشکاران پس از بازسازی لیگامان صلیبی قدامی در مقایسه با برنامه های معمول فیزیوتراپی می باشد.روش کاراین کارآزمایی بالینی تصادفی روی بیست ورزشکار واجد شرایط پس از بازسازی یک طرفه لیگامان صلیبی قدامی انجام گرفت. افراد مورد مطالعه به طور تصادفی در دو گروه ویبراسیون تراپی (10 نفر) و فیزیوتراپی (10 نفر) تحت دوازده جلسه برنامه توانبخشی (ارتعاش درمانی عمومی بدن برای گروه اول و برنامه های معمول فیزیوتراپی برای گروه دوم) قرار گرفتند. حس وضعیتی زانو ورزشکاران با آزمون بازسازی وضعیت مفصل در دو زاویه هدف 30 و 60 درجه فلکسیون زانو با سیستم ایزوکینتیک بایودکس و شاخص های تعادلی آنان با آزمون دینامیک توسط سیستم تعادلی بایودکس قبل و بعد از مداخلات درمانی در هر دو زانو مطالعه گردید.یافته هاکلیه شاخص های ثباتی مورد بررسی در گروه ویبراسیون به طور معناداری نتایج بهتری را نسبت به گروه فیزیوتراپی متداول نشان دادند (05/0>P). مقادیر P برای میزان تغیرات متغیرهای شاخص های ثباتی کلی (چشم باز)، شاخص ثباتی قدامی خلفی (چشم باز)، شاخص طرفی (چشم باز)، شاخص ثباتی کلی (چشم بسته)، شاخص ثباتی قدامی خلفی (چشم بسته) و شاخص ثباتی طرفی (چشم بسته) به ترتیب عبارتند از: 002/0، 010/0، 0001/0، 001/0، 0001/0 و 046/0. علاوه بر این میزان تغییرات تغییرهای خطای مطلق زاویه ای در هر دو زاویه 30 و 60 درجه در هر دو زانو نتایج بهتری را نسبت به گروه فیزیوتراپی متداول نشان دادند (05/0>P) (در زانوهای سالم و ترمیم شده در زاویه 60 درجه 001/0 = p و در زانوهای ترمیم شده در زاویه 30 درجه 0001/0 = p)، به جز در زاویه 30 درجه در زانوی سالم که تفاوت معناداری مشاهده نشد (131/0 = p).نتیجه گیرییافته های حاصل از این مطالعه مبین بهبود شاخص های تعادل پوسچرال وحس وضعیتی زانو پس از ویبراسیون تراپی است. لذا به نظر می رسد که ارتعاش درمانی عمومی بدن می تواند شیوه مناسبی برای بازتوانی ورزشکاران پس از بازسازی لیگامان صلیبی قدامی باشد.
کلیدواژگان: ارتعاش درمانی عمومی بدن، بازسازی صلیبی قدامی، حس وضعیتی زانو، تعادل -
صفحات 149-154زمینههدف از این مطالعه بررسی ارتباط وجود کلسیفیکاسیون در سونوگرافی ترانس رکتال (TRUS) و سرطان پروستات در نمونه بیوپسی سوزنی با هدایت سونوگرافی مذکور می باشد.روش کاراین مطالعه مقطعی بررسی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی که طی سال های 1384 تا 1390 به دلیل افزایش PSA یا DRE غیر طبیعی، تحت بیوپسی TRUS قرار گرفته بودند انجام شده سطح PSA، حجم پروستات و حجم زون ترانزشینال و همچنین درجه گلیسون در دو گروه با و بدون کلسیفیکاسیون مورد مقایسه قرار گرفت.یافته هادر مجموع، مقدار 1608 پرونده TRUS بیوپسی وارد مطالعه شدند. میانگین سن بیماران 8/6 ± 3/6 سال بوده کلسیفیکاسیون در 105 مورد (5/6%) کل نمونه ها دیده شد. تعداد 515 (32%) سرطان پروستات وجه داشت. رابطه معنی داری بینی وجود سرطان پروستات و کلسیفیکاسیون در سونوگرافی وجود نداشت. در گروه افراد بدون سرطان اختلاف معنی داری بین دو گروه با و بدون کلسیفیکاسیون در میانگین PSA وجود داشت، 6/7 ± 9/8 در برابر 8/7 ± 3/1 (028/0 = P).
در هیچکدام از گروه های باو بدون سرطان اختلاف معنی داری بین افراد باو بدون کلسیفیکاسیون در میانگین حجم پروستات و حجم زون ترانزیشنال وجود نداشت. همچنین در افراد دارای سرطان اختلاف معنی داری بین دو گروه باو بدون کلسیفیکاسیون در میانگین درجه گلیسون وجود نداشت.نتیجه گیریمطالعه ما، تنها مطالعه ایران است که به ارتباط بین بیماری های پروستات و وجود کلسیفیکاسیون در سونوگرافی پرداخته است. این مطالعه نشان داد که رابطه ای بین سرطان پروستات و وجود کلسیفیکاسیون در نسج پروستات وجود ندارد. همچنین شیوع کلسیفیکاسیون در سونوگرافی پروستات بیماران ایرانی 5/6% محاسبه شد.
کلیدواژگان: سرطان پروستات، کلسیفیکاسیون -
صفحات 155-160زمینهتداخلات دارویی بخشی از عوارض ناخواسته دارویی است که در اثر تجویز همزمان داروها یا مواد دیگر، پاسخ بیمار به دارو درمانی اولیه را تغییر می دهد. هدف مطالعه حاضر ارزیابی نقش آموزش کادر درمانی از طریق توزیع کارت های هشدار دهنده و نصب پوستر آموزشی در ایستگاه پرستاری در کاهش احتمالی تداخلات دارویی آتورواستاتین در یک بیمارستان آموزشی می باشد.روش کارشش بخش از بیمارستان آموزشی طالقانی انتخاب گردید (بخش های گوارش-کبد، نفرولوژی، جراحی عروق، ارتوپدی، قلب و عروق و غدد درون ریز). مطالعه در 3 فاز انجام گردید. در فاز اول تعداد 100 بیمار دریافت کننده آتورواستاتین از نظر وجود تداخلات دارویی مورد بررسی قرار گرفتند. در فاز دوم برگه های هشداردهنده و پوستر حاوی اطلاعات در مورد تداخلات دارویی آتورواستاتین و نحوه مدیریت آن تهیه گردید. برگه ها بین پزشکان بخش ها توزیع و پوسترها نیز در ایستگاه های پرستاری نصب گردیدند. نهایتا در فاز سوم مطالعه، تعداد 100 بیمار دریافت کننده آتورواستاتین از نظر وجود تداخلات دارویی مورد بررسی قرار گرفتند. برای آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده گردید. مقدار P کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته هابه طور کلی در شش بخش مورد مطالعه میزان تداخلات آتورواستاتین پس از آموزش از 43% به 24% کاهش یافت که از نظر آماری معنی دار بود (0.004 = P). در مقایسه بین بخش های داخلی و جراحی، تاثیر مداخله آموزشی درکاهش بروز تداخلات دارویی اتورواستاتین فقط در بخش های داخلی معنی دار بود به نحوی که از 50% به 22.5% کاهش نشان داد (0.001 > p).نتیجه گیریمداخلات آموزشی توزیع کارت های هشداردهنده و نصب پوستر آموزشی در ایستگاه پرستاری به طور موفقیت آمیزی در کاهش تداخلات دارویی استاتین ها موثر می باشد.
کلیدواژگان: آتورواستاتین، تداخلات دارویی، برگه ھشداردھنده، ایستگاه پرستاری -
صفحات 161-169آلوپسی آندروژنتیک (AGA)، %70 مردان و %40 زنان را در دوره ای از زندگی گرفتار می کند. الگوی ریزش در مردان شامل عقب رفتن خط موی فرونتال و ریزش موهای ناحیه ورتکس است اما در خانم ها به صورت نازک شدن و کاهش تراکم پیش رونده موها در ناحیه فوقانی سر می باشد. درمان استاندارد در مطب متخصصین پوست شامل استفاده از ماینوکسیدیل موضعی و فیناستراید خوراکی در کنار کاشت مو به عنوان گزینه جراحی می باشد. به دلیل شیوع بالا و تاثیر فراوانی که این حالت بر زندگی اجتماعی افراد مبتلا دارد، دانستن روش های تشخیصی، درمانی و توصیه های لازم به بیماران از اهمیت فراوانی برخوردار است. در این مقاله به مرور تعریف علمی، روش های تشخیصی براساس نظرات متخصصین مجرب و راهکارهای درمانی ریزش موی آندروژنتیک می پردازیم.
کلیدواژگان: آلوپسی آندروژنتیک، ماینوکسیدیل، فیناستراید -
صفحات 170-173داروهای ضد انعقادی و مواد ضد پلاکتی جدید تحول قابل ملاحظه ای در زمینه جلوگیری از سکته مغزی، لرزش دهلیزی، کنترل ترمبوآمبولیسم وریدی و درمان سندرم کورونری حاد به وجود آورده است. داروهای خوراکی قدیمی ضد انعقادی مانند وارفارین گر چه هنوز در درمان ترمبوآمبولیسم وریدی تجویز می شود ولی دارای معایب و محدودیت های متعددی است مانند اندکس درمانی باریک، نیاز به اندازه گیری منظم زمان ترمبوپلاستین نسبی (PTT)، تداخل با داروهای متعدد دیگر و برخی غذاها که بنو به خود قابل اهمیت هستند.
-
Pages 113-120Introductionthe motivations and reasons for choosing a specialty field among medical students that a can be effective on training of physicians and promoting health in the community.MethodsIn a cross-sectional study we investigate factors influencing specialty choice of 429 medical residents in Ahvaz Jundishapur University of medical sciences. Data was collected by a questionnaire with 28 items. The content validity was evalated by experts and its construct validity was examined using factor analysis. Its reliability Confirmed through Cronbach’s alpha (0.810). The data was analyzed by SPSS software and analytical statistical methods.ResultsTwo hundred twentyparticipants (52.4%) were males. According to the study, the most effective reason to choose a specific field was to give better public service with 4.33±0.7(out of a total 5) followed by personal interest with 4.15 ± 0.8 and 3.98 ± 0.9 respectively. Income and social prestige, as well as lower level of stress and emergency calls with mean 3.61±1.0 and 2.48±1.4 were less important factors in choosing a specialty. Being in elective non emergency situation and more relax atmosphere was significantly higher in women compare to men (2.65 vs. 2.23 p>0.02). Comparison of influential factors in selection of a specialty among different residents were significantly different (p<0.05).ConclusionConsidering first hand factors influencing their choice such as the ability to better helping people compared to less important factors such as social, economic and welfare indicates that most residents choosing their own interests and needs of the community. Knowing these factors will guide residency program directors in designing appropriate strategies for educational and health care services.Keywords: Factor affecting, Specialty choices, Medical residency, Ahvaz
-
Pages 121-128Introductionthere are several evidences in favour of relationship of inguinal hernias and connective-tissue disorders. Soldiers are one susceptible group for inguinal hernia. The aim of this study is to evaluate the prevalence of Benign Joint Hypermobility Syndrome (BJHS) in soldiers and its relationship to inguinal hernias during training periods.Methodsthis descriptive-analytic cohort study was done on soldiers of a military-base selected by easily-sampling method. Soldiers were divided into two groups of suffered from BJHS and healthy ones by using the beighton-scoring system for diagnosis of joint hyper- mobility. At the beginning, past history of inguinal hernia in two groups was assessed by history taking and physical examination. After 3months of training, two groups were reassessed and compared for newincidence of inguinal hernia. Collected data was statistically analyzed by SPSS version20 software using “Chi-Square” and “Mc-Nemar” tests.ResultsIn this study 718 soldiers in two groups of suffered (211) and controls (507) were evaluated for presence of inguinal hernia. BJHS was detected in 29.4% of soldiers. At the beginning, a positive past history of inguinal hernia was significantly higher in case group (P-value=0.003). After training period new occurrence of hernia was significantly higher in cases (1.4% against 0.2%, P-value=0.04) and this relationship was more clear in higher beighton scores (P-value=0.01).ConclusionJoint hyper-mobility and inguinal hernia have statistically significant relationship in soldiers and physical activities of training period cause higher incidence of hernia in suffered group than controls. Therefore in every case of BJHS, the presence of inguinal hernia should be noticed.Keywords: Benign joint hypermobility syndrome, Inguinal hernia, Sold
-
Pages 129-134IntroductionThis study was performed to determine the efficacy of Mitomycin C on synechia after FESS in ethmoid sinuses in patients admitted in Imam-Khomeini Hospital in 2011 and 2012MethodsIn this interventional study, 30 patients with pan rhinosinusitis attending to Imam-Khomeini Hospital in 2011 and 2012 were enrolled and in one side after FESS, the mitomycin C and in the other side the normal saline was used and then the synechia frequency and severity and side effects were compared in one and six months between two sides.Resultsone month after operation, six (85.7%) patients in Mitomycin C and six (66.7%) patients of normal saline group had mild synechia and one (14.3%) patient in Mitomycin C and three (33.3%) patients in normal saline group had complete synechia. Six months after operation, eight (88.9%) patients in Mitomycin C and six (66.7%) patients of normal saline group had mild synechia and one (11.1%) patient in Mitomycin C and four (40%) patients in normal saline group had complete synechia.The frequency and severity of synechia after FESS and the adverse effects were not significantly differed between two sides in one and six months after surgery.ConclusionTotally, based on the results of this study and comparison with other studies it may be concluded that Mitomycin C would have no statistically significant effect on prevention from postoperative synechia and reduction of its severity after FESS surgeries.Keywords: FESS, Mitomycin C, Synech
-
Pages 135-148IntroductionThe purpose of this study was to compare the effect of a whole body vibration training (WBVT) protocol with a conventional Physiotherapy (PT) program on knee joint position sense and balance after anterior cruciate ligament (ACL) reconstruction.MethodsThe study was designed as a single blind RCT, Twenty athletes with unilateral ACL reconstruction were randomly assigned to the WBVT (n 10) or PT (n=10) group in this RCT; all participants received 12 sessions of WBVT or conventional training. Absolute error in joint repositioning for two target angles (30° and 60°) was measured by the Biodex dynamometer; bilateral dynamic postural stability indices were measured by the Biodex Balance System. All measurements were done pre and post intervention in both knees.ResultsThe improvement in postural stability in the WBVT group was significantly greater than that in the PT group (p ≤ 0. 05). The p values of the changing scores of open overall, open anteroposterior, open mediolateral, closed overall, closed anteroposterior and closed Mediolateral stability indices were 0.002, 0.010, 0.0001, 0.001,0.0001 and 0.046, respectively. In addition, there were significant differences in all the changing scores of absolute angular error at 60° and 30° between the WBVT and PT groups inboth knees (p=0.001 in healthy and reconstructed knees at 60° and p 0.0001 in reconstructed knees at 30°), apart from the healthy knees at the 30° target position, which was not significant (p=0.131).ConclusionThe results of this study showed that WBVT was associated with a greater improvement of knee joint position sense and postural balance. WBVT may be a new candidate for the rehabilitation of patients after ACL reconstruction.Keywords: Whole Body Vibration Training, Anterior Cruciate Ligament, ACL Reconstruction, Knee Position Sense, Balance
-
Pages 149-154IntroductionAim of this study was to assess the association between prostate calcification in transrectalultrasound (TRUS) and sono- guided needle biopsy in prostate cancer (PCa).MethodsA cross-sectional study was performed on patients referred to Imam Khomeini Hospital between 2005 and 2011 who underwent TRUS biopsy due to increased PSA or abnormal DRE. The serum levels of PSA, prostate volume and transition zone volume and Gleason grade were compared between patients with and without calcification.ResultsA total of 1608 cases were included and the mean age of patients was 66.3±8.6 (range: 37-96) years. Calcification was observed in 105 cases (6.5%) and 515 (32%) hadPCa. There was no statistically significant relationship between PCa and calcification on TRUS. Among non-cancerous patients, there was a significant difference in the mean PSA level among individuals with and without calcification PSA (10.3±7.8 vs. 8.9±7.6; P=0.028). There was no difference between subjects with and without calcification in mean prostate volume and transition lobe volume among all patients and also Gleason score in patients with PCa.ConclusionOur study is the first in Iran that evaluate the relationship between calcification in ultrasound and PCa. The incidence of calcification in TRUS among Iranian patients was 6.5%. It is showed that there is no statistically significant association between prostate cancer and existence of prostate tissue calcification in TRUS.Keywords: Calcification, prostate cancer
-
Pages 161-169IntroductionDrug interactions are considered as adverse effects of drugs that alter a patient’s response to an initial medication due to concurrent administration of different drugs or other substances. This study aimed to assess the role of medical education in reducing potential Atorvastatin drug interactions in a teaching hospital by distributing alert cards and putting up posters in a nursing station.MethodsSix hospital wards of Taleghani hospital were selected for the study (Gastroenterology-liver, Nephrology, Vascular Surgery, Orthopedics, Cardiology and Endocrinology Wards). The study was conducted in three phases. In the first phase, 100 patients receiving atorvastatin were examined for presence of drug interactions. Then in the second phase, warning leaflets and informative posters about atorvastatin drug interactions and its management were provided. Leaflets were distributed among ward practitioners and posters were put up in the nursing stations. Finally, in the third phase of the study, 100 patients that were being treated with atorvastatin were examined for presence of atorvastatin drug interactions. Analysis of data was performed using SPSS version 16 and p values of less than 0.05were considered significant.ResultsOverall, results showed that in all six wards after training, reductions in atorvastatin drug interactions decreased from 43% to 24% and this was statistically significant (P = 0.004). The comparison between internal and surgical wards showed a significant reduction in presence of atorvastatin drug interactions only in the internal wards where it decreased from 50% to 22.5% (p <0.001).ConclusionDistribution of alert cards and educational posters put up in nursing stations was successful, in that it effectively reduced atorvastatin drug interactions.Keywords: Atorvastatin, drug interactions, Alert card, nursing station
-
Pages 170-173Androgenetic alopecia is an extremely common disorder affecting 70% of men and 40% of women in their life. Men present with gradual thinning in the temporal areas, producing a reshaping of the anterior part of the hairline and progress to vertex balding. Women with androgenetic alopecia usually present with diffuse thinning on the crown. Only 2 drugs (minoxidil and finasteride) currently have FDA–approved indications for treatment of androgenetic alopecia. Due to the frequency and the often significant impairment of life perceived by the affected patients, diagnosis and treatment of androgenetic alopecia is particularly important. This article briefly reviews the definition, diagnosis and treatment options of androgenetic alopecia.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.