Researcher Bulletin of Medical Sciences
Volume:19 Issue: 4, 2014

مطالعات محدودی تاثیر جایگزین کردن پروتئین های گیاهی را با پروتئین های حیوانی، بر شاخص های گلیسمی در بیماران دیابتی مورد بررسی قرار داده اند. هدف از مطالعه ی حاضر بررسی تاثیر جایگزین کردن حبوبات به جای گوشت، در رژیم غذایی تغییرات درمانی شیوهی زندگی بر غلظت انسولین ناشتا، گلوکز ناشتا، هموگلوبین A1c و شاخص مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی در سال 1392 می باشد.
در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی متقاطع تصادفی دو سوکور، 40 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 (دامنه سنی 50 تا 80 سال) شرکت کردند. افراد به طور تصادفی به دو گروه دریافت کننده ی رژیم غذایی بر پایه تغییرات درمانی شیوهی زندگی (Therapeutic lifestyle change، TLC) یا رژیم غذایی TLC حاوی حبوبات (جایگزینی 2 واحد حبوبات در سه روز هفته به جای واحد گوشت دریافتی در رژیم غذایی TLC) تقسیم شدند. طول هر یک از رژیم ها 8 هفته بود که با یک دوره شستشوی 4 هفته ای از هم جدا می شدند. در ابتدا و انتهای هر دو مرحله ی دریافت رژیم غذایی، نمونه ی خون ناشتای افراد گرفته و شاخص های مورد نظر اندازه گیری شد. از آزمون paired t test برای مقایسهی میانگین تمامی متغیرهای کمی در پایان دو رژیم غذایی و نیز مقایسه ی مقادیر پایهی دو گروه رژیم غذایی و مقادیر پس از مداخله ی دو گروه رژیم غذایی، استفاده شد.
از 40 بیمار شرکت کننده در این مطالعه، 31 نفر مطالعه را به پایان رساندند. بعد از 8 هفته مداخله، غلظت گلوکز ناشتا، انسولین ناشتا و شاخص مقاومت به انسولین در هر دو رژیم غذایی در مقایسه با مقادیر پایه به طور معناداری کاهش یافت (0/05>P). در مقایسه با رژیم غذایی TLC، در رژیم غذایی TLC حاوی حبوبات، غلظت گلوکز ناشتا (5/5±19/5- در برابر 6/7±25/1-، 0/045>P)، انسولین ناشتا (5/5±18/5- در برابر 6/7±24/7-، 0/045>P) و شاخص مقاومت به انسولین (0/2±0/8- در برابر 0/2±1/3-، 0/04>P) کاهش معنی داری یافت. در غلظت هموگلوبین A1c تغییر معنی داری مشاهده نشد.
جایگزین کردن دو واحد حبوبات به جای گوشت در رژیم غذایی TLC در سه روز هفته، سبب بهبود کنترل گلیسمی و مقاومت به انسولین در بیماران دیابت نوع 2 می شود.

ارزیابی سلامت جنسی یک حق انسانی در ارایه خدمات سلامت باید در نظر گرفته شود. در بیشتر کشورهای آسیایی، مسایل جنسی کم اهمیت و یا نادیده گرفته شده و بحث راجع به آن عملی زشت و ناپسند محسوب می شود. عدم توجه به ارزیابی سلامت جنسی می تواند منجر به اختلالات عملکرد جنسی و عوارضی مثل عدم تفاهم و سرخوردگی تا طلاق در زندگی زناشویی شود. لذا جهت شناخت وضعیت موجود، مطالعه ای با هدف تعیین آگاهی، نگرش ضرورت ارزیابی سلامت جنسی و موانع آن در کارکنان مراکز بهداشتی- درمانی و بیمارستانهای تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1389 انجام شد.
پژوهش حاضر، یک مطالعه ی توصیفی بوده که روی 200 نفر کادر بهداشتی شامل ماما، پرستار، رزیدنت زنان، رزیدنت جراحی و 30 رزیدنت داخلی که به روش نمونه گیری چند مرحله ای از هر مرکز انتخاب شدند، انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه بوده است. متغیرهای مورد بررسی شامل مشخصات دموگرافیگ، آگاهی، نگرش و موانع ارزیابی سلامت جنسی از نظر کادر بهداشتی بوده است. از آزمون های کروسکال والیس، من ویتنی و آمار توصیفی جهت بیان نتایج استفاده گردید. از نرم افزار SPSS (نسخه ی 13) برای تجزیه و تحلیل نتایج استفاده شد و سطح معنی داری 0/05>P در نظرگرفته شد.
14 درصد از ارایه دهندگان خدمت، ارزیابی سلامت جنسی را انجام می دادند. 84/2 درصد، با ضرورت ارزیابی سلامت جنسی موافق بودند. 58 درصد افراد، علت عدم انجام ارزیابی سلامت جنسی را عدم وجود آگاهی و مهارت، 62 درصد نداشتن توانایی فردی، 90 درصد ندیدن دوره آموزشی، 75/5 درصد مکان نامناسب و 71/5 درصد، وقت ناکافی را ذکر کردند. بین آگاهی در گروه های شغلی تفاوت وجود داشت. آگاهی رزیدنت های زنان بیشتر از سایرین بود. راهکار پیشنهادی از نظر ارایه دهندگان خدمت در 81 درصد موارد، آموزش ذکر شده است.
عدم ارزیابی سلامت جنسی احتمالا به دلیل نداشتن آگاهی، توانایی و مهارت در این خصوص می باشد. لذا آموزش توسط تیم های بین رشته ای و بازنگری برنامه های آموزش پزشکی پیشنهاد می گردد.

با توجه به برخی گزارشات مبنی بر احتمال نقش سطح پروژسترون سرمی بر پیش آگهی از نتایج تحریک کنترل شده ی تخمدان، مطالعه ی حاضر به منظور بررسی نقش سطح بالای این هورمون در روز تجویز گنادوتروپین جفتی انسان بر نتایج تزریق درون سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) صورت گرفته است.
در مطالعه ی توصیفی حاضر، تعداد 224 بیمار نابارور شرکت کننده در سیکل های لقاح آزمایشگاهی و تحت تیمار با آگونیست هورمون آزادکننده ی گنادوتروپین (GnRH) مورد بررسی قرار گرفتند. این بیماران بر اساس سطح پروژسترون سرمی در روز تجویز hCG به دو گروه ng/ml 1 (گروه اول، 180 نفر) و ng/ml 1 (گروه دوم، 44 نفر) تقسیم شده و صفات پایه و مربوط به تحریک در بین دو گروه، مورد مقایسه قرار گرفت.
تفاوت معناداری از نظر میانگین سن، BMI، علت ناباروری، LH، FSH و استرادیول بین دو گروه یافت نشد. بیماران گروه دوم در مقایسه با گروه اول، سطح بالاتری از استرادیول در روز تجویز (hCG 1951.5±800.7 در مقابل 1232±734.6، P<0.001) و تعداد بیشتری اووسیت های کسب شده (14.6±7.6 در مقابل 6±9/9، P<0.001) و متافاز II (11.8±5.9 در مقابل 8.1±5.3، P<0.001) را نشان دادند. بین دو گروه اول و دوم، تفاوت معناداری از نظر مدت زمان تحریک تخمدان (12.9±1.8 در مقابل 1/8±13، P=0.767)، تعداد آمپول های گنادوتروپین (16±40/6 در مقابل 12/9±43/6، P=0.236)، میزان لقاح (59/7% در مقابل 54/1%، p=0.068) و میانگین تعداد جنین های انتقال یافته (0/8±2/8 در مقابل 0/6±3، P=0.086) مشاهده نشد. کاهش غیرمعناداری در میزان لانه گزینی (14/3% در مقابل 20/2%، P=0.128) و حاملگی کلینیکی (29/5% در مقابل 45%، P=0.063) در گروه دوم نسبت به گروه اول یافت شد.
به نظر می رسد که سطح بالای پروژسترون سرمی در روز تجویز hCG بر پیش آگهی از نتایج ICSI موثر باشد.

تصویر بدنی، به عنوان تصویری که ما از اندازه، شکل و فرم بدن خود در ذهن داریم، تعریف می شود و به احساسات فرد در مورد این ویژگی ها و اجزای تشکیل دهنده ی بدن اشاره دارد. هدف پژوهش حاضر، روان سنجی «سیاهه نگرانی درباره ی تصویر بدنی» (BICI) بود.
برای این منظور، نمونه ای با تعداد 591 نفر دانش آموز دبیرستانی به روش نمونه گیری طبقه ای- خوشه ایچند- مرحله ای از بین دانش آموزان شهر تهران انتخاب شدند. برای محاسبه ی روایی همگرا، به طور همزمان، مقیاس کمال گرایی چندبعدی فراست و مقیاس چندبعدی رضایت از زندگی دانش آموزان اجرا شد. جهت بررسی ساختار عاملی تاییدی مرتبه ی اول مقیاس نگرانی درباره ی تصویر بدنی، از روش برآورد کمترین مقدار مجذورات وزن دار (WLS) و برای ارزیابی کفایت برازش مدل با داده ها، از شاخص های RMR، RMSEA، CFI، AGFI، GFI، 2c، /df2 و 2 استفاده گردید.
ضریب آلفای کرونباخ خرده مقیاس های نارضایتی- خجالت به دلیل ظاهر، و عملکرد ضعیف فرد به دلیل نگرانی از ظاهر، به ترتیب 0/89 و 0/87 بود. ساختار عاملی BICI با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی، مورد تایید قرار گرفت. بررسی ضرایب همبستگی نشان داد که BICI با پرسشنامه ی کمال گرایی (P<0.01) و رضایت از زندگی (P<0.01)، همبستگی منفی معنی داری دارد که این رابطه، بیانگر روایی همگرای BICI است. نتایج نشان داد که میانگین نمره های دختران در هر دو خرده مقیاس نگرانی درباره تصویر بدنی در مقایسه با میانگین نمره های پسران، بالاتر است.
ساختار عاملی مرتبه ی اول دو عاملی «سیاهه نگرانی درباره ی تصویر بدنی»، برازش بهتری با داده های مشاهده شده نشان داد. ساختار عاملی تاییدی، پایایی و روایی BICI برای کاربردهای پژوهشی و تشخیص های بالینی در حد قابل قبول بود.

کیفیت زندگی کاری یکی از عوامل موثر بر تمایل به ترک خدمت کارکنان است. این مطالعه با هدف تعیین همبستگی بین کیفیت زندگی کاری با تمایل به ترک خدمت در بین کارکنان شاغل در مراکز بهداشت وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در شهر تهران انجام شد.
این مطالعه ی توصیفی- همبستگی، در سال 1392 در شهر تهران انجام شد. تمامی کارکنان ستادی مراکز بهداشت سه گانه شمیرانات، شرق و شمال تهران (185 نفر)، وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها یک پرسشنامه شامل 34 عبارت بود و برای تحلیل داده ها، از نرم افزار SPSS نسخه ی 21 استفاده شد.
میانگین نمره ی کیفیت زندگی کاری، 2.7±0.5 و نمره ی تمایل به ترک خدمت 2.9±1.0 از 5 بود. بین کیفیت زندگی کاری و همه ی ابعاد آن با تمایل به ترک خدمت، یک همبستگی منفی معنی دار مشاهده شد (r = -0.36، P<0.001). قانون گرایی، یکپارچگی و انسجام، وابستگی اجتماعی، فرصت های رشد و ارتقا، و پرداخت منصفانه و کافی، رابطه ی منفی قوی تری با تمایل به ترک کار داشتند (P<0.001). محیط کاری ایمن و بهداشتی نیز کمترین میزان همبستگی منفی را با تمایل به ترک کار داشت.
یک همبستگی معکوس بین کیفیت زندگی کاری و تمایل به ترک کار وجود داشت. مدیریت سازمان می تواند با بهبود سطح کیفیت زندگی کاری کارکنان از طریق افزایش رضایتمندی کارکنان از سیاست ها و خط مشی های سازمانی، شرایط کار، فرصت های رشد و ارتقای برابر و نظام حقوق و دستمزد عادلانه، تمایل آنها به ترک کار و حرفه شان را کمتر کند.

ترمیم و اصلاح سوختگی های صورت با درگیری لب و چانه و بالای گردن، به علت از بین رفتن کنتور طبیعی، بسیار مشکل می باشد. سوختگی با ایجاد کشیدگی، لب ها را آویخته کرده و زاویهی بین چانه و گردن بههم می خورد و برجستگی چانه و تیروئید با حذف فرو رفتگی زیر چانه، در یک سطح قرار گرفته و باعث اختلال ظاهری و فانکشنال در حرکات سر و لب تحتانی گردن می شود. هدف از این مقاله، ارائه ی روش ساده و جدید برای ایجاد کنتور مناسب، ایجاد برآمدگی چانه، فرورفتگی زیر چانه، از بین بردن کشیدگی گردن و صورت و اصلاح زاویهی چانه/گردن می باشد.
این تحقیق و عمل جراحی، روی بیماران دچار عوارض سوختگی ناحیهی لب ها، چانه، زیر چانه و فوقانی گردن که به صورت جمع شدگی (فلکسیون) بود، انجام گرفت. در روند درمانی، عملکرد و ظاهر لب تحتانی و زاویهی ساب منتال و حرکات گردن و فک تحتانی، مورد مطالعه قرار گرفتند. روش درمانی با استفاده از فلاپ درمال بر پایهی فوقانی و تثبیت آن به پریوست قسمت تحتانی فک تحتانی و بازسازی دفکت ایجاد شده بعد از آزاد سازی کنتراکچر، با گرافت تمام ضخامت پوستی بود. برای تحلیل آماری تغییرات اصلاحی زاویه گردن، از تست wilcoxon استفاده شد.
یافته های اولیه در 14 بیمار، باعث ایجاد ساختار مناسب ناحیهی چانه و زیر چانه با عملکرد خوب لب تحتانی و حرکات سر و گردن به صورت افزایش فلکسیون و اکستانسیون بوده است. این روش، با توجه به هزینهی کم، سادگی و یک مرحله ای بودن، نسبت به سایر روش ها از جمله فلاپ موضعی و دور دست و اتساع بافتی (tissue expander) کاربردی تر است.
بازسازی سوختگی های صورت و گردن، با توجه به محدودیت های بافتی در این نواحی از موارد مشکل در جراحی پلاستیک ترمیمی می باشد. با توجه به اهمیت ظاهری و عملکردی در این نواحی، طراحی روش های ساده و کاربردی مثل روش درمانی پیشنهادی، بسیار راه گشا می باشد.

این پژوهش با هدف تعیین اثر و تداوم طرحواره درمانی به شیوهی گروهی در درمان دانشجویان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، انجام شد.
در این کارآزمایی بالینی، 35 نفر از دانشجویان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی مراجعه کننده به مراکز مشاوره دانشگاه های شهر کرمانشاه و اسلام آباد غرب، با تشخیص روانشناس و روانپزشک، به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به مدت 10 جلسه، تحت درمان گروهی با مدل طرحواره درمانی یانگ قرار گرفتند. مرحله ی پی گیری نیز سه ماه پس از پایان درمان دنبال شد. گروه مداخله با گروه گواه (که مداخله ای دریافت نکردند)، مقایسه شد. به منظور گردآوری داده ها، از پرسشنامه ی بالینی چند محوری میلون (MCMI)، مصاحبه ی بالینی ساختار یافته برای اختلال های محور یک در DSM-IV (SCID)، پرسشنامه ی هراس اجتماعی (SPIN) و پرسشنامه ی فرم بلند طرحواره ی یانگ (YSQ-L 2) استفاده شد.
طرحواره درمانی به شیوهی گروهی به طور معنادار باعث کاهش فعالیت طرحواره های ناسازگار اولیه در تمام حوزه ها و به دنبال آن، سبب کاهش معنادار در آماج های اصلی درمان و تداوم تاثیر آن در مرحله ی پی گیری شد.
طرحواره درمانی، در درمان اختلال اضطراب اجتماعی دانشجویان، از کارایی و اثربخشی لازم برخوردار است.

امروزه مادران تحت تاثیر عواملی، شیردهی را قطع کرده و تغذیهی مصنوعی یا کمکی را برای کودک خود آغاز می کنند. این مساله باعث صدمات جسمی و روانی بر کودکان و آسیب های اقتصادی و اجتماعی در جوامع می شود. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر برنامه ی آموزشی بر اساس تئوری رفتار برنامه ریزی شده بر انتخاب روش شیردهی زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی شهر همدان انجام شد.
این کارآزمایی بالینی، روی 87 زن باردار انجام شد. نمونه ها به طور تصادفی در گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. پس از انجام پیش آزمون با استفاده از پرسشنامه ی روا و پایا شده در دو گروه مداخله و کنترل، آموزش بر اساس اجزای تئوری رفتار برنامه ریزی شده و اهداف رفتاری مشخص، در گروه مداخله، طی چهار جلسه ی آموزشی صورت گرفت. پس از مداخله، پس آزمون از هر دو گروه گرفته شد. در نهایت، اطلاعات حاصل با استفاده از آزمون های آماری تجزیه و تحلیل شد.
دو گروه از نظر متغیرهای جمعیت شناختی، تفاوتی نداشتند. تفاوت آماری معنی داری در میانگین نمره ی آگاهی، کنترل رفتار درک شده و هنجارهای ذهنی بین زنان گروه های مداخله و کنترل بعد از انجام مداخله ی آموزشی، وجود داشت (P>0.05). از نظر میانگین نمره های نگرش، قصد رفتاری و رفتار، بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد.
آموزش اجرا شده بر اساس تئوری رفتار برنامه ریزی شده، از طریق تاثیر بر برخی سازه ها، سبب ترغیب زنان باردار به شیردهی می شود. لذا طراحی و اجرای برنامه های آموزشی برای ترغیب زنان باردار به شیردهی بر اساس تئوری تغییر رفتار، پیشنهاد می شود.