فهرست مطالب

دانشکده پزشکی اصفهان - پیاپی 101 (دی 1388)

مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 101 (دی 1388)

  • تاریخ انتشار: 1388/10/11
  • تعداد عناوین: 8
|
  • مقاله پژوهشی
  • اثر ضد دردی عصاره ی هیدروالکلی آزارچوب (Solenanthus circinnatus) در موش صحرایی نر
    افسانه رنجبر صفحات 660-668
    مقدمه
    در طب سنتی ایران، ریشه ی گیاه آزارچوب به عنوان تسکین دهنده ی درد در کوفتگی ها و شکستگی ها مورد استفاده قرار می گیرد. بدین منظور در طی این تحقیق اثرات ضد دردی عصاره ی ریشه آزارچوب بررسی و با اثرات ضد دردی سالسیلات سدیم مقایسه شد.
    روش ها
    عصاره ی هیدروالکلی آزارچوب به روش پرکولاسیون تهیه شد. عصاره ی هیدروالکلی ریشه ی آزارچوب با دوز 100، 200 و 300 میلی گرم و سالسیلات سدیم با دوز 300 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی تزریق شد. برای ارزیابی درد مزمن از آزمون فرمالین و برای ارزیابی درد حاد از آزمون Tail flickاستفاده گردید.
    یافته ها
    تمام دوزهای مصرفی عصاره و سالیسیلات سدیم به طور معنی داری باعث بی دردی درآزمون Tail flick شد ولی در آزمون فرمالین اثر ضد دردی معنی دار فقط در دوز 300 میلی گرم بر کیلوگرم مشاهده شد (05/0 P
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مقایسه ی نتایج درمان جراحی شکستگی بسته ی دیافیز تیبیا به دو روش میله گذاری داخل کانال به شیوه ی ریم نشده و پیچ و پلاک
    عبدالرضا توکلی، سید حمیدموسوی، ارسلان محمودیان * صفحات 669-675
    مقدمه

    شکستگی دیافیز تیبیا شایع ترین شکستگی استخوان های بلند بدن می باشد. میله گذاری داخل کانال به شیوه ی ریم شده (Reamed intramedullary nailing) روش انتخابی برای ثابت کردن این شکستگی است. در کشور ما بیشتر این شکستگی ها به دو روش پیچ و پلاک یا میله گذاری داخل کانال به شیوه ی ریم نشده (Unreamed Tibial nailing یا UTN) ثابت می شوند و با توجه به این که در بسیاری از مناطق کشور تجهیزات کافی برای ریم کردن کانال وجود ندارد و این روش کمتر شناخته شده است، روش میله گذاری داخل کانال به شیوه ریم شده خیلی کمتر مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از این مطالعه، مقایسه ی نتایج دو روش پیچ و پلاک و میله گذاری داخل کانال به شیوه ی ریم نشده بود.

    روش ها

    مطالعه به روش مداخله ی بالینی تصادفی شده انجام شد. 100 بیمار که در مدت 2 سال به اورژانس بیمارستان الزهرای (س) اصفهان مراجعه می کردند، در دو گروه 50 نفری به یکی از دو روش یاد شده تحت درمان جراحی قرار می گرفتند. همه ی بیماران بعد از عمل جراحی به طور میانگین به مدت 16 ماه پی گیری شدند و از نظر مدت زمان جوش خوردن و عوارض ایجاد شده، دو گروه مورد مقایسه قرار گرفتند.

    یافته ها

    میانگین زمان جوش خوردن در گروه UTN 16

    یافته ها

    هفته و در گروه پیچ و پلاک 3/14 هفته بود (05/0 < P). بعد از عمل با UTN، 4 مورد (8 درصد) و بعد از عمل با پیچ و پلاک 3 مورد (6 درصد) از شکستگی ها جوش نخوردند (05/0 < P). در رادیوگرافی های پی گیری بعد از عمل در هر دو گروه، در 3 مورد بدجوش خوردن (Malunion) ایجاد شد که همگی در شکستگی های یک سوم دیستال و به صورت واروس بودند (6 درصد). بعد از عمل با UTN هیچ مورد عفونت مشاهده نشد ولی بعد از عمل با پیچ و پلاک یک مورد عفونت سطحی مشاهده شد (2 درصد). در هر دو گروه در 4 مورد نیاز به انجام جراحی مجدد وجود داشت (8 درصد).

    نتیجه گیری

    ثابت کردن شکستگی های بسته و خرد نشده (Uncomminuted) دیافیز تیبیا به وسیله ی پیچ و پلاک نتایج رضایت بخشی را در پی دارد و نتایج و عوارض آن با UTN قابل مقایسه است.

    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • تاثیر 8 هفته حرکات اصلاحی منظم بر وضعیت ستون فقرات (کیفوز پشتی، اسکولیوز ستون فقرات و لوردوز کمری) در دانش آموزان دختر
    نادر رهنما، عفت بمبئی چی، فرزانه تقیان، علی باقر نظریان، معصومه عبدالهی صفحات 676-686
    مقدمه
    هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته حرکات اصلاحی منظم بر وضعیت ستون فقرات در دانش آموزان دختر بود.
    روش ها
    تعداد 150 نفر از دختران مدارس شهرستان جیرفت (12 تا 14 سال) به عنوان نمونه ی آماری انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل صفحه ی شطرنجی، تست های مرتبط با سنجش ناهنجاری ها، شاقول و متر نواری بود. تمرینات کششی و قدرتی به مدت 8 هفته انجام و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس انجام شد.
    یافته ها
    میزان ناهنجاری کیفوز و اسکولیوز در دختران 12 ساله پس از انجام تمرینات دارای کاهش معنی داری بود (به ترتیب 5/28 = F، 001/0 > P و 100 = F، 001/0 > P)، اما در مورد لوردوز تفاوت معنی داری مشاهده نشد (3/3 = F، 05/0 < P). در مورد کیفوز و اسکولیوز در نمونه های 13 ساله نیز اختلاف بین دو مرحله معنی دار بود و میزان این ناهنجاری ها پس از اعمال تمرینات اصلاحی کاهش یافت (به ترتیب 7/39 = F، 001/0 > P و 8/47 = F، 001/0 > P)؛ در این گروه، در مورد ناهنجاری لوردوز تفاوت معنی داری مشاهده نشد (3/3 = F، 05/0 < P). میزان ناهنجاری های کیفوز، اسکولیوز و لوردوز در نمونه های 14 ساله بعد از انجام تمرینات اصلاحی دارای کاهش معنی داری بود (به ترتیب 9/7 = F، 001/0 > P و 4/112 = F، 001/0 > P و 6/11 = F، 009/0 = P).
    نتیجه گیری
    تمرینات اصلاحی، روشی مطمئن و مفید برای بهبود ناهنجاری های ستون فقرات است و می تواند از بروز مشکلات و ناراحتی های دوران پیری بکاهد.
    کلیدواژگان: ستون فقرات، تمرینات اصلاحی، کیفوز، اسکولیوز، لوردوز
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی میزان فراوانی اختلالات بینایی در ارزیابی های غربالگری دانش آموزان مدارس در مقاطع مختلف تحصیلی در ایران
    محمد امیر امیرخانی، سید حسن ضیاءالدینی، مرضیه دشتی، طاهره امینایی، گلایل اردلان، پریسا میرمقتدایی، پریناز پورصفا، رویا کلیشادی صفحات 687-697
    مقدمه
    اختلالات بینایی در کودکی آثار بارزی بر تکامل کودک دارد و باعث محدود شدن فعالیت های اجتماعی، جسمانی، آموزشی و در نهایت آینده شغلی او می شود. در این مطالعه به بررسی شیوع اختلالات بینایی در ارزیابی های غربالگری دانش آموزان در مناطق مختلف کشور پرداختیم.
    روش ها
    جمعیت نمونه شامل کلیه ی دانش آموزان پایه های اول دبستان، سوم دبستان، اول راهنمایی و اول دبیرستان در مدارس وابسته به دانشگاه های علوم پزشکی ایران در سال 1386 می باشد.
    یافته ها
    شیوع اختلالات بینایی در این مطالعه 7/4 درصد در دانش آموزان مقطع اول ابتدایی، 8/3 درصد در دانش آموزان مقطع سوم ابتدایی و 8/5 درصد در دانش آموزان مقطع اول راهنمایی و 1/4 درصد در دانش آموزان مقطع اول دبیرستان اختلال بینایی در ارزیابی های غربالگری به دست آمد. بیشترین میزان اختلال بینایی از دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه (59/10 درصد) گزارش شده است.
    نتیجه گیری
    شیوع اختلالات بینایی در برخی مناطق نسبت به کشور در مطالعه فعلی و گذشته بالا می باشد. طراحی مطالعات دقیق برای تعیین علل احتمالی نظیر عوامل محیطی و... و بررسی نوع اختلال بینایی ضروری است
    کلیدواژگان: غربالگری، اختلالات بینایی، دانش آموزان
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • تعیین رابطه ی سطح سرمی sFAS/Apo-1(CD95) با درگیری فعال اعضای حیاتی در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوس سیستمیک
    مریم صاحباری، محمدرضا هاتف فرد، زهرا رضایی یزدی، محمود محمودی، مسعود ثقفی، مهناز عباسی صفحات 698-709
    مقدمه
    مولکول FAS محلول (sFAS) یک نشانگر مرگ برنامه ریزی شده سلولی است که حاصل رهایی فرم محلول مولکول FAS، رسپتور ایجادگر مرگ سلولی از مسیر تومور نکروز فاکتور (TNF)، در سرم می باشد. دلایل محکمی در مورد نقش آپوپتوز از مسیر FAS در لوپوس وجود دارد و چون سنجش sFAS راه مورد قبولی برای ارزیابی فعالیت این مسیر است، در این مطالعه به بررسی رابطه ی بین ابتلای فعال ارگان های اساسی کلیه، قلب و سیستم اعصاب مرکزی با این نشانگر سرمی پرداختیم.
    روش ها
    تعداد 114 بیمار مبتلا به لوپوس در فازهای مختلف فعالیت بیماری، بر حسب معیار SLEDAI2K (یکی از اندکس های معتبر سنجش فعالیت بیماری لوپوس) و 50 نفر شاهد سالم هم جنس و هم سن مورد بررسی قرار گرفتند؛ سرم خون این افراد جدا و در یخچال 70- درجه نگهداری شد و بعد به طور همزمان تمام نمونه ها از لحاظ sFAS، سطوح کمپلمان و anti-dsDNA آزمایش گردید. نتایج با نرم افزار آماری SPSS15 تجزیه و تحلیل شد.
    یافته ها
    بین میزان سرمی sFAS در دو گروه شاهد و بیمار اختلاف معنی دار وجود داشت (001/0 = P). همبستگی معنی داری بین میزان sFAS و فعالیت بیماری بر حسب SLEDAI به دست آمد (49/0 = r، 001/0 = P). بین میزان sFAS با درگیری کلیوی به صورت افزایش دفع پروتئین بیش از نیم گرم در ادرار 24 ساعته(04/0 = P) و نیز درگیری فعال سیستم اعصاب مرکزی رابطه ی معنی دار به دست آمد (006/0 = P) و رابطه ی بین ابتلای قلبی و میزان sFAS بسیار نزدیک به معنی دار بود (05/0 = P).
    نتیجه گیری
    بین افزایش میزان sFAS در سرم بیماران مبتلا به لوپوس و ابتلای سیستم اعصاب مرکزی و دفع پروتئین در ادرار ارتباط معنی دار وجود دارد.
    کلیدواژگان: لوپوس اریتماتوس سیستمیک، سیستم اعصاب مرکزی، sFAS(Apo، 1) CD95، پروتئینوری، بیماری قلبی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی رابطه ی سابقه ی فشار خون بالا و طرحواره شناختی بیماری در بیماران پس از سکته قلبی PDF (English)
    رضا باقریان سرارودی، حمید صانعی، هادی بهرامی احسان صفحات 710-716
    مقدمه
    بر اساس نظریه ی لونتال، بیماران جسمی بازنمایی های طرحواره گونه از بیماری جسمی به وجود می آورند که می تواند جنبه های مختلف سازگاری آنان با بیماری جسمی را تحت تاثیر قرار دهد. هدف این مطالعه بررسی ارتباط سابقه ی فشار خون بالا و بازنمایی های بیمار در بیماران پس از سکته ی قلبی بود.
    روش ها
    تعداد 176 نفر بیمار 32 تا 84 سال، که با تشخیص قطعی سکته قلبی در یکی از بیمارستان های مجهز به واحد مراقبت قلبی شهر اصفهان طی پنج ماه اول سال 1385 بستری شده بودند، به روش نمونه گیری در دسترس بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. داده های حاصل از اجرای فرم کوتاه مقیاس ادراک بیماری و پرسشنامه ی اطلاعات طبی، جمعیت شناختی و پرسش نامه افسردگی بک-2 در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفت. اطلاعات طبی بیمار از پرونده بیمار استخراج شد و سابقه ی فشار خون بالا از طریق استخراج اطلاعات، شرح حال، سابقه ی مصرف داروهای ضد فشار خون بالا و تایید قطعی آن توسط پزشک معالج (کاردیولوژیست) بیمار انجام گرفت. بنابراین بیماران به دو گروه با سابقه ی فشار خون بالا و بدون چنین سابقه ای تقسیم شدند. در تحلیل داده از آزمون های 2 χ، t و روش تحلیل کواریانس چند متغیری و تحلیل کواریانس استفاده گردید.
    یافته ها
    در مجموع 7/30 درصد از آزمودنی ها دارای سابقه فشار خون بالا بودند. یافته های تحلیل کواریانس چند متغیری تفاوت معنی داری بین دو گروه در نمرات ادراک بیماری (501/2F =، 033/0 = P) نشان داد. همچنین نتایج تحلیل کواریانس تفاوت معنی داری بین دو گروه در دو بعد کنترل پذیری/درمان پذیری (45/5 F=، 026/0 = P) و پیامدهای بیماری (054/5F=، 026/0 = P) نشان داد. با این وجود در ابعاد ماهیت بیماری (462/1 F =، 228/0 = P) و مدت زمان بیماری (361/0 F =، 549/0 = P) تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    به طور کلی یافته ها تایید نمود که بیماران با سابقه ی فشار خون بالا پس از سکته ی قلبی در مقایسه با بیماران بدون سابقه ی فشار خون بالا تلقی ناگوارتری از حمله ی قلبی خویش دارند. همچنین نتایج نشان داد سابقه ی فشار خون بالا ممکن است با ادراک بیمار از پیامدهای بیماری و کنترل پذیری/درمان پذیری ارتباط داشته باشد. البته، یافته ها چنین ارتباطی را با ابعاد ماهیت بیماری و مدت زمان بیماری مورد تایید قرار نداد. بنابراین احتمال دارد بیماران با سابقه ی فشار خون بالا پس از سکته ی قلبی طرحواره های شناختی منفی در مورد برخی ابعاد حمله ی قلبی پدید آورند.
    کلیدواژگان: سابقه ی فشار خون بالا، بازنمایی شناختی بیماری، ماهیت بیماری، پیامدهای بیماری، مدت زمان بیماری، کنترل پذیری، درمان پذیری
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مقایسه ی سطح سرمی تروپونین I قبل و بعد از اعمال جراحی انتخابی قلب باز در کودکان
    پروین نخستین داوری، سیما سوادکوهی، کورش شهرکی، ابوالفضل امامدادی صفحات 717-723
    مقدمه
    پیشرفت سریع در روش های جراحی، بیهوشی و پرفیوژن، ترمیم زودرس بیشتر بیماری های مادرزادی قلبی را در شیرخوارگی یا اوایل کودکی در یک مرحله میسر کرده است. تروپونین قلبی به عنوان یک معیار حساس و با اختصاصیت بالا در آسیب به عضله ی قلبی، حتی در کودکان شناخته شده است. هدف از این مطالعه ارزیابی سطح تروپونین I بعد از عمل جراحی قلب باز تحت پمپ قلبی- ریوی، تعیین خطر مدت اقامت در بخش مراقبت های ویژه و اثر مدت کلامپ آئورت بر روی سطح تروپونین I است.
    روش ها
    در این مطالعه ی توصیفی- مقطعی، سطح تروپونین I در سه نوبت قبل از عمل جراحی، نیم و 24 ساعت بعد از عمل جراحی قلب باز، در 100 کودک (42 دختر و 58 پسر) با میانگین سنی 5/4 سال (15 ماه تا 19 سال) که در بیمارستان قلب شهید رجایی تحت عمل جراحی انتخابی قلب باز برای بیماری مادرزادی قلب قرار گرفته بودند، اندازه گیری شد. اطلاعات دموگرافیک بیمار، نوع عمل جراحی، طول اقامت در بخش مراقبت های ویژه، نیاز به مواد اینوتروپ، مدت نیاز به لوله تراشه و مدت کلامپ آئورت ثبت شد.
    یافته ها
    سطح تروپونین Iقبل از عمل کمتر از 1/0 میلی گرم در میلی لیتر بود و سطح تروپونین 5/0 و 24 ساعت بعد از عمل ارتباط معنی دار و قوی با مدت بستری در بخش مراقبت های ویژه (به ترتیب با 275/0 r =، 005/0= Pو 543/0 r =، 001/0= P) داشت؛ همچنین سطح تروپونین 5/0 و 24 ساعت بعد از عمل ارتباط معنی دار و قوی با مدت نیاز به لوله تراشه (به ترتیب 258/0 r =، 004/0 =P و 473/0 r =، 001/0 =P) داشت. تنها سطح تروپونین نوبت سوم یک پیش گویی کننده ی قوی از نیاز به مواد اینوتروپ (637/0 r =، 001/0 = P) بود. این ارتباط معنی دار بین مدت زمان استفاده از پمپ قلبی- ریوی و تروپونین نوبت دوم و سوم (به ترتیب 32/0 r =، 001/0 = P و 235/0 r = و 019/0 = P) هم وجود داشت. با این وجود، تنها بین مدت زمان بستن آئورت و تروپونین 5/0 ساعت بعد از عمل (402/0 r = و 001/ 0=P) ارتباط معنی دار بود.
    نتیجه گیری
    ارزیابی سطح تروپونین I قلبی در بیمارانی که تحت عمل جراحی قلب باز قرار می گیرند، نشانه ی آسیب حاد به عضله ی قلبی است و می تواند عامل پیش گویی کننده ی خطرات بعد از عمل باشد. سطح تروپونین I پیش گویی کننده ی طول مدت بستری در بخش مراقبت های ویژه، نیاز به اینوتروپ ها و طول مدت استفاده از لوله تراشه می باشد.
    کلیدواژگان: تروپونین I، آسیب به میوکارد، مدت اقامت، بخش مراقبت های ویژه
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • گزارش موردی
  • معرفی یک مورد گرانولوماتوز وگنر
    منصور کریمی فر، مژگان کریمی فر، منصور ثالثی، هادی کریم زاده، زهرا سیده بنکدار، پیمان متقی صفحات 724-731
    مقدمه
    گرانولوماتوز وگنر نوعی واسکولیت راه های تنفسی فوقانی و تحتانی، همراه با گلومرولونفریت است. در این گزارش یک بیمار با چند تظاهر معمول این بیماری شرح داده شده است که معمول بودن علائم در وی باعث 14 ماه تاخیر در تشخیص و درمان گردید..
    گزارش مورد: بیمار دختر 20 ساله ای بود که در آبان ماه سال 1386 دچار علائمی شبیه سرماخوردگی شد و با مراجعه به متخصص گوش، حلق و بینی و با تشخیص سینوزیت تحت درمان قرار گرفت. 7 روز بعد دچار درد گوش چپ و خروج مایع از همان گوش شد و با تشخیص اوتیت مدیا تحت درمان با آنتی بیوتیک قرار گرفت. سپس با تداوم بیماری و گرفتگی بینی، با تشخیص رینیت آلرژیک، برای وی اسپری بکلومتازون و قرص آنتی هیستامین تجویز گردید. از فروردین ماه سال 1387 علائم جدیدی شامل آرترالژی دو طرفه زانوها، مچ پاها و مفاصل ران ایجاد شد و روز بعد راش های ماکولوپاپولر در دیستال ساق پاها بروز نمود. در مرداد ماه بیمار دچار علائم تعریق، کاهش وزن و کم خونی گردید که باعث ارجاع وی به انکولوژیست و تزریق خون، ویتامین 12B و فولیک اسید شد. در مهر ماه به دلیل علائم گوارشی و هماتمز بیمار سرویس گوارش ارجاع گردید و تحت درمان با پنتوپرازول و متوکلوپرامید قرار گرفت. در نهایت در آذر ماه وی به دلیل تورم و درد مفاصل پروگزیمال انگشتان دست ها (PIPs)، هموپتزی، بالا بودن سرعت رسوب گلبول های قرمز و مثبت شدن پروتئین واکنشی C به روماتولوژیست ارجاع گردید که با توجه به تظاهرات بالینی، سیر بیماری، ارگان های درگیر، معاینات بالینی و تایید آزمایشگاهی تشخیص وگنر گذاشته شد.
    کلیدواژگان: گرانولوماتوز وگنر، سینوزیت، واسکولیت، هموپتزی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
|
  • The Analgesic Effect of Solenanthus Circinnatus Root Extract in Male Ra
    Afsaneh Ranjbar Pages 660-668
    Background
    There are some evidences in Iranian traditional medicine that solenanthus circinnatus has been used for pain and inflammation relief. In this study, we investigated the root's hydroalcholic extract of this plant in experimental models of acute and chronic pain compare to analgesic effect of sodium salicylate.
    Methods
    Root extract were prepared using percolation method. Different doses of root extract (100, 200, 300 mg/kg i.p) and sodium salicylate (300 mg/kg i.p) were given. The analgesic activity was assessed in experimental models of acute pain (Tail flick test) and chronic pain (used formalin test).
    Findings
    All doses of extract and sodium salicylate had more analgesic effect than control group in Tail flick test (P < 0.05). Among mentioned extract, the dose of 300 mg/kg and sodium salicylate had a significant antinocieptive effect to control group in both of phase formalin test (P < 0.05). By comparison of the analgesic effect of sodium salicylate and extract (at the dose of 300 mg/kg in formalin test and 200 mg/kg in Tail flick test) no significant difference was found.
    Conclusion
    It seems that solenanthus circinnatus induces its inhibitory effect on acute and chronic pain.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • A Comparison between Unreamed Tibial Nailing and Plate in the Treatment of Closed Tibial Diaphyseal Fractures
    Abdoreza Tavakoli, Seyed Hamid Mousavi, Arsalan Mahmoudian Pages 669-675
    Background

    Tibial diaphyseal fracture is the most common fracture of long bones. Reamed intramedullary nailing is the method of choice for internal fixation of closed fractures. In Iran, plating and unreamed tibial nailing (UTN) are the most commonly used methods; because of paucity of equipments such as c-arm and reaming sets the reamed method is rarely used. This study compared the results of these two methods in the treatment of uncomminuted closed tibial shaft fractures.

    Methods

    A randomized clinical trial study including 100 patients (78 males, 22 females; mean age 24 years; range 16 to 50 years) was performed. Fifty patients were in unreamed locked intramedullary nailing and plate-screw groups. The patients were evaluated with regard to the union time and complications after a mean follow up of 16 months (12-20 months).

    Findings

    The mean time to union was 16 weeks in the UTN group and 14.3 weeks in the plate-screw fixation group (P > 0.05). There were 4 (8%) and 3 (6%) non-union after UTN and plating respectively (P > 0.05). Plain radiographs showed angulation in 3 patients in each group, all of them were in distal third fractures and in varus (6%). There was no infection after UTN but one superficial infection after osteosynthesis with plate and screw (2%). 4 patients after UTN and 3 patients after fixation with plate-screw required reoperation (8% versus 6%).

    Conclusion

    Plate-screw osteosynthesis yields satisfactory results in uncomminuted closed fractures of the tibial shaft and has comparable results with UTN.

    Abstract View Paper Original: Persian
  • Effect of 8 Weeks Regular Corrective Exercise on Spinal Columns Deformities in Girl Students
    Nader Rahnama, Effat Bambaeichi, Farzaneh Taghian, Ali Bagher Nazarian, Masoume Abdollahi Pages 676-686
    Background
    The aim of this study was to investigate the effect of 8 weeks regular corrective exercise on spinal columns deformities, such as kyphosis, scoliosis and lumbar lordosis, in girl students.
    Methods
    150 girl students in Jiroft city, aged 12-14 year, participated in this study. The subjects were examined twice in beginning and after 8 weeks of corrective exercise. Spinal column deformities were measured by grid plane, plumb line and other relevant testes. Co-variation test was used to analysis the data.
    Findings
    In 12 year-old subjets the degree of kyphosis and scoliosis in post-test were lower than pre-test and differences were significant (F = 28.5, P < 0.001 and F = 100, P < 0.001, respectively), but in lordosis deformity differences were not significant (F = 3.32, P ≥ 0.05). The differences between pre and post measurents of kyphosis and scoliosis in 13 year-old subjects were significant (F = 39.7, P < 0.001, F= 47.8 and P < 0.001, respectively) but in lordosis deformity differences were not significant (P ≥ 0.05, F = 3.34). Finally in 14 year-old subjects for kyphosis, scoliosis and lumbar lordosis, differences between pre and post measurents were significant (F = 7.9, P < 0.001, F = 112.4, P < 0.001, and F = 16.6, P = 0.009, respectively).
    Conclusion
    It seems that corrective exercise is the safe and valuable method to correct spinal deformities such as kyphosis, scoliosis, and lumbar lordosis and it can decrease the old age problems and disabilities.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Prevalence of Visual Impairments among School- Aged Children: The Results of a National Screening Program
    Mohammad Amir Amirkhani, Seyed Hassan Ziaedini, Marziyeh Dashti, Tahereh Aminaei, Glayol Ardalan, Parisa Mirmoghtadaee, Parinaz Poursafa, Roya Kelishadi Pages 687-697
    Background
    Visual impairments affect child development and limit their social activity, education and future life. In this study, the prevalence of visual impairments was determined among school-aged children in a screening program.
    Methods
    All first and third grade students in primary schools, first grade students in secondary and high schools related to Iranian universities of medical science were selected. The data were gathered by universities in 2007.
    Findings
    The prevalence of visual impairments was 4.7% and 3.8% in first grade and third grade students in primary schools. It was 5.8% and 4.1% in first grade students in secondary and high schools respectively. The highest prevalence (10.59%) was reported from Kermanshah University of Medical Sciences.
    Conclusion
    It is considered more detailed interventions are necessary, especially in high prevalence regions, to determine the different types of visual impairments and their risk factors.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Correlation between Serum Levels of Soluble Fas (CD95/Apo-1) and Active Major Organ Damages in Systemic Lupus Erythematosus Patients
    Maryam Sahebari, Mohammad Reza Hatef-Fard, Zahra Rezaieyazdi, Mahmoud Mahmoudi, Masoud Sagghafi, Mahnaz Abbasi Pages 698-709
    Background
    Soluble FAS (sFAS) is an apoptosis "programmed cell death" marker and results from shedding of FAS molecules during activation of FAS mediated apoptosis. There are several important reasons that Apoptosis is deregulated in active systemic lupus erythematosus and FAS is over expressed by T-cells; although the role of its soluble form (sFas) is unclear.
    Methods
    We have investigated the correlation between serum levels of sFAS and active organ damages in lupus patients.Our study was performed on 114 systemic lupus erythematosus patients, compared with 50 randomly selected sex-, age- and race-matched healthy controls. The patients were randomly selected in different phases of disease activity. All the physical examinations and laboratory parameters were collected for determination of the SLEDAI index. sFAS, Anti-dsDNA, C3, and C4 levels were determined using a commercially available ELISA kit.
    Findings
    There was a significant difference between serum levels of sFAS in the case and control groups (P = 0.001). We found a significant correlation coefficient between the sFAS and SLEDAI2K variables (P = 0.001, r= 0.494). It was a significant statistical difference between serum levels of sFAS in patients with rising in amount of proteinuria more than 0.5 g/l in 24h urine sample collection and without it (P = 0.04), and central nervous system (CNS) damage versus normal CNS patients (P = 0.006). It was not difference between sFAS and cardiac damage (P = 0.05) but it was near significant difference.
    Conclusion
    We found a correlation between sFAS serum levels and central nervous system involvement and rising in amounts of proteinuria in systemic lupus erythematosus patients.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • The Relationship of History of Hypertension and Illness Cognitive Representation in Post-Myocardial Infarction
    Reza Bagherian Sararoodi, Hamid Saneei, Hadi Bahrami Ehsan Pages 710-716
    Background
    According to self-regulation model of Leventhal, medical patients construct schematic representations of illness which may impact on various dimensions of their adjustment with the medical condition. The purpose of this study was to exam the relationship of the history of hypertension and illness representations among post-myocardial infarction patients.
    Methods
    One hundred and seventy six consecutive patients following myocardial infarction admitted to the CCU wards were selected based on the inclusive and exclusive criteria. Data obtained by using demographic questionnaire, Brief Illness Perception questionnaire (B-IPQ) and Beck Depression Inventory-II. Their medical data were obtained from medical records and history of hypertension was confirmed by cardiologist based on information recorded, history of patient and taking medications for hypertension. Therefore, the patients were divided into two groups with and without previous hypertension. χ2 test, student’s t-test, MANCOVA and Covariance were used to analyze the data.
    Findings
    30.7% had history of hypertension. A significant difference was seen between two groups in B-IPQ scores (F = 2.501, P = 0.033). Also, it showed significant differences in two dimensions of controllability/ treatability (F = 5.45 P = 0.026) and consequences (F = 5.054, P = 0.026). However, there were no significant differences in identity (F = 1.262, P = 0.228) and timeline (F = 0.261, P = 0.549) between two groups.
    Conclusion
    Generally, the findings confirmed that the post-myocardial infarction patients with history of hypertension explain their cardiac attack as a more adverse event than those without history of hypertension. Also having previous hypertension may be associated with patient`s perception of consequences and controllability/treatability of myocardial infarction. However, these findings did not support such link with perception of identity and timeline of the disease. Thus, the post MI patients with history of hypertension likely develop negative schema about some dimensions of cardiac attack.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Cardiac Troponin I Level before and after Elective Open Heart Surgery in Pediatrics
    Parvin Nokhostin Davari, Sima Savadkouhi, Kourosh Shahraki, Abolfazl Emamdadi Pages 717-723
    Background
    Cardiac troponin I was found to be a sensitive and high specific marker of myocardial injury even in the pediatric population. This study aimed to elucidate the value of serum cardiac troponin I level after cardio-pulmonary bypass and effect of the time of aortic clamp duration on troponin I level.
    Methods
    In this descriptive cross-sectional study, serum troponin I level measured before, 0.5 and 24 hours after open heart surgery in one hundred pediatric patients (58 female and 42 male) with mean age of 4.5 years old (15 month to 19 years) undergoing elective open heart surgery for congenital heart disease in Tehran Shahid Rajaei cardiovascular hospital. Patients’ demographic data, surgical procedure, length of intensive care unit stay, inotropic support requirement and their duration of endotracheal intubations and aortic cross clamping time on the troponin level were recorded.
    Findings
    Baseline serum troponin level's were less than 0.1 mg/mm, stay of intensive care unit was significantly higher in patients with high troponin I level at 0.5 and 24 hour after surgery (P = 0.005, r = 0.275 and P = 0.001, r = 0.543, respectively). Troponin I level 0.5 and 24 hour after surgery was strongly related to intubation time (P = 0.004, r = 0.258 and P = 0.001, r = 0.473, respectively). Only Troponin I level's in 24 hour after surgery remained significantly predicative of need to Inotropic Agents (P = 0.001, r = 0.637). There was strongly relation between time of cardio pulmonary by-pass and troponin levels 0.5 and 24 hour after surgery (P = 0.001, r = 0.320 and P = 0.019, r = 0.235, respectively). However, aortic cross clamping time affect to troponin I level only 0.5 hour after surgery (P = 0.001, r = 0.402).
    Conclusion
    Evaluation of the cardiac troponin I level in patient undergone open heart surgery represent acute myocardial damage, allows further stratification of risk when combined with standard measures. Post operative troponin I level predicts length of intensive care unit stay, need for inotropic agents, and length of need for inotropic agents and intubation time.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Case of Wegener's Granulomatosis
    Mansoor Karimifar, Mozhgan Karimifar, Mansour Salesi, Hadi Karimzadeh, Zahra Sayed Bonakdar, Peyman Mottaghi Pages 724-731
    Background
    Wegener is a granulomatous necrotizing vasculitis characterized by a predilection to affect the upper and lower respiratory tracts and, in most cases, the kidneys. Case Report: Our case was a 20-year-old female with a history of common-cold like signs and symptoms in October 2007. At first, she was referred to a clinic of otolaryngology. By the clinical suspicion to sinusitis, she treated with co-amoxiclav; after 7 days, ear discharge was seen and with suspicion to acute otitis media the patient treated more. Despite of these problems, grippe and common-cold like symptoms was continued and then with suspicion to allergic rhinitis beclometason nasal spray and apo-citrizine tablet was started. In April 2008, she was complaining from knee, tarsal and hip arthralgia accompanied with maculopapular eruptions in distal of legs. In July 2008 sweating, weight loss and anemia was added to other problems and she referred to an oncology clinic and treated with blood infusion, vitamin B12, and folic acid. In October 2008, gastrointestinal symptoms including epigastric pain, hematemesis and vomiting added to other problems and she referred to a gastroenterologist and treated with pantoprazole and plasil. At last in December 2008, since the patient had arthritis of proximal interfalanges, hemoptesia, high ESR levels, and positive CRP, she referred to a rheumatologist and the patient sent to the Al-zahra hospital; after physical and laboratory examination, because of skin lesions, paranchymal lung disease, kidneys involvement, and presence of C-ANCA the diagnosis of Wegener was made and the patient treated with medical treatment.
    Abstract View Paper Original: Persian