مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 108 (امرداد 1389)

این مطالعه جهت بررسی فراوانی نوزادان متولد شده با مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم و موارد سندرم آسپیراسیون مکونیوم در این گروه از نوزادان و عوامل مرتبط با آن انجام گرفت.
مطالعه به صورت مقطعی در دوره ی زمانی دو ساله (1384 و 1385) بر روی تمامی نوزادان متولد شده در بیمارستان خیریه ی الغدیر تهران انجام شد. نوزادانی متولد شده با مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم و همچنین نوزادان گرفتار سندرم آسپیراسیون مکونیوم تحت بررسی های بیشتری قرار گرفتند.
طی دو سال، 6355 نوزاد زنده متولد شدند که از این تعداد 219 نوزاد (3/4 درصد) مایع آمینوتیک آغشته به مکونیوم داشتند که 12 نفر از آنان (1/9 درصد از کل متولدین و 5/4 درصد از نوزادان دارای مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم) گرفتار سندرم آسپیراسیون مکونیوم شدند. سندرم آسپیراسیون مکونیوم ارتباط معنی داری با آپگار زمان تولد و همچنین غلیظ بودن مکونیوم مایع آمنیوتیک داشت. هفت مورد (58/3 درصد) آسپیراسیون مکونیوم با آپگار پایین (کمتر از 8) هنگام تولد (001/0 = P) و 10 مورد (83/3 درصد) مکونیوم غلیظ داشتند (017/0 = P). بروز این سندرم با زایمان طبیعی، وزن هنگام تولد بالای 3500 گرم و سن حاملگی بالای 40 هفته ارتباط معنی داری نداشت (در همه ی موارد 05/0 < P).
بین بروز سندرم آسپیراسیون مکونیوم با آپگار پایین هنگام تولد و همچنین غلظت مکونیوم مایع آمنیوتیک رابطه ی معنی داری وجود دارد.

اضطراب امتحان یک پدیده ی جهانی است. این پدیده یک مشکل آموزشی مهم است که سالیانه میلیون ها دانش آموز در سراسر جهان آن را تجربه می نمایند. نتایج پژوهش ها نشان داد که میزان همه گیری شناسی اضطراب امتحان در دانش آموزان حدود 30 درصد است و پیشرفت تحصیلی مبتلایان به مراتب پایین تر از سابر دانش آموزان می باشد.
مطالعه ی آزمایشی حاضر در بین 180 دانش آموز مقطع راهنمایی انجام شد که به شیوه ی تصادفی در دو گروه آزمایش (90 نفر) و شاهد (90 نفر) قرار گرفتند. برای اجرای این پژوهش، طرح آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با استفاده از آزمون اضطراب امتحان اجرا شد و گروه آزمایش تحت ده جلسه ی درمانی (هر هفته دو جلسه ی 45 دقیقه ای) بود. نتایج با روش تحلیل واریانس آنالیز شد.
بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معنی داری از لحاظ آماری وجود داشت (824/4 = F؛ 029/0 > P). به عبارت دیگر با مقایسه ی میانگین گروه های آزمایش و شاهد مشاهده شد که اضطراب امتحان دانش آموزان دختری که در برنامه ی درمانی شرکت داشتند، کاهش یافت.
درمان های شناختی، عاطفی و هیجانی در درمان اضطراب امتحان دانش آموزان دختر تاثیر دارد.

اختلالات عضلانی- اسکلتی مرتبط با کار به عنوان یکی از مشکلات اصلی سلامتی و ناتوانی در محیط کار در جهان و به ویژه در جوامع در حال توسعه محسوب می گردد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته تمرینات اصلاحی بر اختلالات عضلانی- اسکلتی کارگران کارخانه لعابیران با مداخله ی ارگونومی بود.
تعداد 91 نفر از کارگران کارخانه ی لعابیران در تحقیق حاضر شرکت نمودند. برای مطالعه شیوع اختلالات عضلانی- اسکلتی از پرسش نامه ی نوردیک استفاده شد. پس از ارزیابی های اولیه از 91 نفر کارگر کارخانه، تعداد 31 نفر از آن ها که دارای اختلالات عضلانی- اسکلتی بودند، به عنوان نمونه های تحقیق انتخاب و به مدت 8 هفته (هفته ای سه جلسه تمرین و هر جلسه به مدت 45 الی 90 دقیقه) در برنامه ی ویژه ی تمرینی شرکت داده شدند.
بیشترین میزان شیوع اختلالات عضلانی- اسکلتی مربوط به نواحی کمر (3/26 درصد)، شانه (9/18 درصد) و زانو (17 درصد) بود (05/0 > P). پس از 8 هفته تمرینات اصلاحی، بهبودی قابل ملاحظه ای در میزان اختلالات عضلانی- اسکلتی نواحی کمر، شانه، گردن و دست/ مچ دست مشاهده شد (05/0 > P).
از نتایج این تحقیق چنین بر می آید که کارگران کارخانه لعابیران از اختلالات عضلانی- اسکلتی به نسبت بالایی رنج می بردند و تمرینات اصلاحی در بهبود و کاهش شدت اختلالات عضلانی- اسکلتی آن ها مؤثر بود. بنابراین برای کاهش خطر اختلالات عضلانی- اسکلتی تمرینات اصلاحی توصیه می گردد.

هدف از این مطالعه، مقایسه ی چهار پروتکل تمرین با وزنه بر میزان ترشح هورمون رشد در ورزشکاران مرد مبتدی بود.
در یک تحقیق نیمه تجربی، 12 مرد سالم با میانگین و انحراف استاندارد سن 20/2 ± 30/22 سال، قد 03/4 ± 5/178سانتی متر، وزن 02/3 ± 9/73 کیلوگرم و شاخص توده ی بدنی 10/1 ± 26/23 کیلوگرم بر مجذور قد به متر، از میان ورزشکاران مبتدی به صورت تصادفی انتخاب شدند. حرکت باز کردن زانو (اکستنشن زانو) بر روی دستگاه بدن سازی به عنوان حرکت تمرینی مورد استفاده قرار گرفت. هر یک از آزمودنی ها در چهار برنامه ی تمرینی با وزنه شرکت کردند و میزان غلظت هورمون رشد قبل و بلافاصله بعد از هر برنامه ی تمرینی اندازه گیری شد. فاصله ی زمانی بین اجرای هر یک از برنامه های تمرینی یک هفته بود. قبل از اجرای پروتکل تمرینی، قدرت بیشینه ی آزمودنی ها (1RM) در حرکت باز کردن زانو اندازه گیری شد. پروتکل اول شامل 5 دوره ی حرکت باز کردن زانو با 90 درصد یک تکرار بیشینه و تا حد واماندگی بود. در برنامه های دوم، سوم و چهارم پس از اجرای دور آخر (یعنی دوره ی پنجم) و پس از 30 ثانیه استراحت، یک دوره ی اضافی از حرکت باز کردن زانو به ترتیب با 50، 30 و 20 درصد یک تکرار بیشینه و تا حد واماندگی اجرا شد. در نهایت، برای بررسی تفاوت میان پروتکل های تمرینی از تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و برای تفاوت بین میانگین ها قبل و بعد از اندازه گیری ها در هر روش تمرینی از t وابسته استفاده شد.
افزایش معنی داری در غلظت ترشح هورمون رشد پس از اجرای تمرینات برنامه ی دوم (T50) و سوم (T30) مشاهده شد (001/0 > P). در حالی که، برنامه ی اول (T1) و برنامه ی چهارم (T20) سبب تغییر معنی داری در میزان ترشح هورمون رشد پس از تمرین نشد (05/0 < P).
با توجه به نتایج به دست آمده، افزودن یک دوره ی تمرین قدرتی با شدت 50 درصد یا 30 درصد یک تکرار بیشینه و تکرار تا حد واماندگی به برنامه ی تمرینی که با شدت بالا و تکرار کم انجام می شود، سبب افزایش معنی داری در میزان ترشح هورمون رشد پس از تمرین خواهد شد.

حرکات کافی یکی از نشانه های سلامت جنین است و تحت تاثیر عوامل متعدد پاتولوژیک و غیرپاتولوژیک تغییر می یابد. از آن جایی که گلوکز ماده ای انرژی زا است و در دسترس بودن گلوکز کافی، امکان هماهنگی حرکات را از طریق کنترل بهتر سیستم مغزی- عصبی فراهم می کند، در این پژوهش تاثیر گلوکز بر حرکات جنین توام با تسریع ضربان قلب وی ارزیابی شد.
این پژوهش بالینی بر روی 35 مادر نخست حامله ی سالم در هفته های 40-37 بارداری، در بیمارستان امیرالمؤمنین (ع) اهواز انجام شد. در نمونه های واجد شرایط، حرکات جنین توام با تسریع ضربان قلب وی تحت آزمون بدون استرس جنین در دو روز متوالی به ترتیب بعد از خوردن آب و 50 گرم محلول خوراکی گلوکز بررسی شد. روش نمونه گیری مبتنی بر هدف بود و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار تحلیلی (آزمون های 2χ و t زوج) استفاده شد.
بین مصرف گلوکز و حرکات چرخشی، کششی جنین و تعداد تسریع ضربان قلب جنین (در سطح 05/0) ارتباط معنی داری وجود نداشت. اما آزمون آماری t زوج اختلاف معنی داری در میانگین تعداد حرکات ضربه ای (043/0 = P) در دو گروه نشان داد.
گلوکز تنها تاثیر مثبت بر حرکات ضربه ای جنین دارد و این حرکات قادر به افزایش تسریع ضربان قلب، به عنوان نشان دهنده ی سلامت جنین، نمی باشد.

شنا یکی از فعالیت های تفریحی است که اثرات سازنده ای در تامین سلامت جسمی و روانی انسان دارد. در صورتی کهاستخرهای شنا به صورت مناسبی نگهداری، ضدعفونی و پایش نشود، می تواند مشکلات بهداشتی زیادی مانند انتقال بیماری های عفونی را برای شناگران ایجاد نماید. هدف از این تحقیق، بررسی جامع آباستخرهای شهر اصفهان و مقایسه ی نتایج با استانداردهای موجود بود.
در این تحقیق از 25استخر عمومی نمونه برداری شد. دما، کدورت، pH، کلر باقی مانده ی آزاد و پارامترهای فیزیکوشیمیایی آب اندازه گیری گردید. پارامترهای میکروبی مورد ارزیابی شامل باکتری های شمارش پلیت هتروتروفی، کلیفرم کل و مدفوعی، استرپتوکوک مدفوعی، استافیلوکوک آرئوس و سودوموناس آئروژینوزا بود.
در میان پارامترهای فیزیکوشیمیایی، pH و کلر باقی مانده کم ترین مطابقت را با استانداردهای موجود داشت. کلیفرم های کل و در رده ی بعدی باکتری های هتروتروف و کلیفرم های مدفوعی به ترتیب شایع ترین باکتری های جدا شده ازاستخرهای شنا بود. ارتباط معنی داری بین کاهش کلر آزاد باقی مانده با افزایش باکتری های کلیفرم کل و شمارش پلیت هتروترفی وجود داشت. همچنین ارتباط مستقیمی بین باکتری های کلیفرم کل با بقیه پارامترهای میکروبی وجود داشت.
مطابقت کامل کیفیت آباستخرها با استاندارها به نسبت ضعیف بود و تنها یکی ازاستخرها در کل دوره ی نمونه برداری فاقد دو شاخص میکروبی مهم یعنی کلیفرم های مدفوعی و سودوموناس آئروژینورا بود. همچنین پایش مداوم کلر باقی مانده همراه با تنظیم pH فاکتور مهمی در حفظ کیفیت باکتریولوژیکی مطلوب آباستخرهای شنا می باشد.

هنوز علت واقعی بیماری Muliple Sclerosis (MS) مشخص نشده است. اعتقاد بر این است که شاید عفونت ها در گسترش این بیماری مالتی فاکتوریال نقش دارند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی میزان HBsAb (Hepatitis B surface Antibody) و HbsAg (Hepatitis B surface Antigen) در بیماران مالتیپل اسکلروزیس و مقایسه ی آن با گروه شاهد بود.
در یک مطالعه ی مورد شاهدی (Case-Control Study) 40 بیمار مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس به همراه 40 نفر از همسایگان غیرخویشاوند آن ها وارد مطالعه شدند. افراد گروه مورد از بین افراد مبتلا به بیماری مالتیپل اسکلروزیس تایید شده توسط انجمن MS اصفهان انتخاب شدند. سطح سرمی HBsAb و HbsAg در بیماران با گروه شاهد مقایسه گردید. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه ی 16 وارد و توسط آزمون های آماری t-test و 2χ مورد ارزیابی قرار گرفت. سطح معنی داری آماری 05/0 در نظر گرفته شد.
سطح سرمی HBsAb در 25 درصد از افراد مالتیپل اسکلروزیس در مقایسه با 15 درصد از افراد گروه شاهد مثبت بود (05/0 < P).
نتایج مطالعه ی حاضر ارتباطی بین هپاتیت B و مالتیپل اسکلروزیس نشان نداد.