فهرست مطالب

مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 130 (هفته دوم اردیبهشت 1390)

  • تاریخ انتشار: 1390/02/10
  • تعداد عناوین: 5
|
  • مسعود اعتمادی فر، احمد چیت ساز، مریم ملاباشی، اعظم مرادی، مهدی تیموری، شیرین اشک بوسی صفحه 196
    مقدمه
    بیماری های مالتیپل اسکلروزیس و کولیت اولسرو دو بیماری مزمن و تحلیل برنده هستند و افراد مبتلا به این دو بیماری با دشواری های زیادی مواجه هستند. تاکنون مطالعه ی جامعی در زمینه ی ارتباط این دو بیماری با یکدیگر و وجه تشابه آن ها صورت نگرفته است. با توجه به این مطالعات، ما بر آن شدیم که فراوانی کولیت اولسرو را در جامعه ی عادی و در میان جامعه ی مبتلا به MS بررسی کنیم.
    روش ها
    این مطالعه به صورت مورد- شاهدی از فروردین ماه 1387 تا شهریور ماه 1388 در میان جامعه ی مبتلا به MS انجام شد. 250 بیمار مبتلا به MS و 250 فرد سالم و مشابه از نظر فراوانی ابتلا به کولیت اولسرو با هم مقایسه شدند.
    یافته ها
    نتایج این مطالعه نشان داد که دو گروه مورد مطالعه از نظر توزیع فراوانی سنی تفاوت معنی داری با هم نداشتند. از میان افراد مبتلا به MS، 2 درصد افراد (5 نفر) مبتلا به بیماری کولیت اولسرو بودند، ولی در جمعیت عادی هیچ فردی که بیماری کولیت اولسرو داشته باشد مشاهده نشد. از نظر میزان ابتلا به کولیت اولسرو تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده شد و این بیماری در افراد مبتلا به MS بیشتر بود (03/0 P =).
    نتیجه گیری
    همان طور که نتایج مطالعات ما و دیگر محققان نشان داد فراوانی کولیت اولسرو در میان بیماران مبتلا به MS بیشتر از جمعیت عادی است و به نظر می رسد یکسری از عوامل مستعد کننده در ایجاد هر دو بیماری مشارکت داشته باشند. بنابراین باید در بیماران مبتلا به MS دارای مشکلات گوارشی، ارزیابی های گوارشی بیشتری در جهت احتمال ابتلا به کولیت اولسرو صورت گیرد.
    کلیدواژگان: مالتیپل اسکلروزیس، کولیت اولسرو، بیماری التهابی روده
  • صدیقه سادات طوافیان، احمد رضا جمشیدی*، کاظم محمد صفحه 202
    مقدمه

    کمردرد مزمن از جمله شایع ترین معضلات بهداشتی در سراسر دنیا و ایران است که دارای تبعات زیادی از جمله کاهش عملکرد جسمی، روانی و اجتماعی است. تاکنون مداخلات زیادی برای درمان کمردرد مزمن تدوین شده است که از جمله ی آن ها برنامه ی آموزشی چند منظوره ی کمردرد است. هدف این مطالعه بررسی تاثیر این برنامه بر کیفیت زندگی و توانایی جسمی افراد مبتلا به کمردرد مزمن بعد از گذشت هجده ماه است.

    روش ها

    در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی شاهددار ابتدا تعداد 197 نفر از افراد مبتلا به کمردرد مزمن مراجعه کننده به مرکز تحقیقات روماتولوژی که واجد شرایط مطالعه بودند به طور تصادفی در یکی از دو گروه مداخله یعنی گروه برنامه ی آموزشی چند منظوره (94 نفر) و یا گروه شاهد یعنی گروه دارو درمانی (103 نفر) قرار گرفتند. گروه شاهد تحت نظر پزشک و رژیم دارویی بودند ولی گروه مداخله علاوه بر رژیم دارویی تحت مداخله ی برنامه ی آموزشی چند منظوره نیز بودند. پی گیری افراد مورد مطالعه در دو گروه دارو درمانی (88 نفر) و گروه برنامه ی آموزشی چند منظوره (84 نفر) تا هجده ماه ادامه یافت. بعد از گذشت این مدت داده های دو گروه از طریق پرسش نامه های Short Form Health Survey (SF-36)، Ronald–Morris Disability (RDQ) و Back Pain Disability Scale (QDS) جمع آوری و در پنج مرحله ی صفر، سه، شش، دوازده و هجده ماه از طریق آزمون های Repeated measure ANOVA و Student t-test تجزیه و تحلیل شد

    یافته ها

    با وجود یکسان بودن دو گروه در بدو مطالعه، نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد افراد گروه مداخله در طی 18 ماه از گروه شاهد از نظر تمام مقیاس های کیفیت زندگی وضعیت بهتری داشتند و این تفاوت در تمامی ابعاد معنی دار بود. هم چنین این مطالعه نشان داد گروه برنامه ی آموزشی چند منظوره از گروه دیگر در طی زمان، از حیث دو مقیاس QDS و RDQ به طور معنی داری برتر بوده است.

    نتیجه گیری

    بر اساس نتایج این مطالعه برنامه ی آموزشی چند منظوره می تواند تا 18 ماه در ارتقای هشت بعد کیفیت زندگی و کاهش ناتوانی افراد مبتلا به کمردرد مزمن موثر باشد.

    کلیدواژگان: کیفیت زندگی، مداخله ی رفتاری، ناتوانی جسمی، Short Form Health Survey (SF، 36)، Ronald- Morris Disability (RDQ)، Back Pain Disability Scale (QDS)، کمردرد مزمن، برنامه ی آموزشی چند منظوره
  • عطاءالله قهیری، فرزانه فریدونی، فاطمه عبدی، مژده قاسمی، امید کیان صدر صفحه 215
    مقدمه
    امروزه سزارین به یکی از رایج ترین اعمال جراحی تبدیل شده است. یکی از عوارض سزارین، درد پس از آن است که موجب آزردن مادر و مانع برقراری رابطه ی مطلوب با نوزاد می شود. مخدرها از رایج ترین تسکین دهنده های درد هستند. برای استفاده از اپیوئیدها در تسکین درد روش های مختلفی از جمله عضلانی (IM)، وریدی (IV)، زیرجلدی و یا روش های نوین مثل کنترل درد توسط خود بیمار (PCA) وجود دارد. با در نظر گرفتن این موضوع که روش PCA روش نوینی در حیطه ی کنترل درد می باشد، محققین بر آن شدند تا به مقایسه ی اثربخشی ضد درد پتیدین به دو روش تزریق داخل عضلانی و PCA در مادران سزارین شده بپردازند.
    روش ها
    این پژوهش یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی مقایسه ای آینده نگر بود که بر روی زنان ترم، تک قلو و حاملگی اول (20 تا 30 ساله) که به صورت انتخابی تحت عمل سزارین قرار گرفتند، در سال 1389 در بیمارستان سپاهان شهر اصفهان انجام شد. معیارهای خروج از مطالعه شامل استفاده از داروهای دیگر، داشتن هر بیماری زمینه ای، ایجاد هر گونه تغییر سطح هوشیاری از گیجی و خواب آلودگی تا کما و عدم رضایت بیمار بود. حجم نمونه ی 44 نفری در هر گروه به روش نمونه گیری تصادفی آسان انتخاب شد. بیماران پس از هوشیاری در ریکاوری و سپس در بخش در ساعات 1، 2، 4، 8 و 12 پس از عمل از نظر علایم حیاتی و عوارض جانبی احتمالی داروها بررسی شدند. امتیاز درد توسط مقیاس دیداری (VAS یا Visual analogue scale) مورد ارزیابی قرار گرفت. رضایت بیمار از میزان و نحوه ی تسکین درد مورد سوال قرار گرفت.
    یافته ها
    استفاده از روش پتیدین IM کاهش قابل توجهی در امتیاز درد نسبت به پتیدینPCA در ساعات 1، 8 و 12 به دنبال داشت (به ترتیب ساعات 04/0 P =، 003/0 = P و 03/0 = P). در ساعات 2 و 4 نیز میانگین درد کمتر از گروه PCA بود اما این تفاوت معنی دار نبود. در میانگین کل ساعات پتیدین IM در کاهش درد نسبت به PCA ارجح بود (02/0 P =). به منظور بررسی فراوانی تهوع و استفراغ از آزمون دقیق فیشر استفاده شد که در نتایج اعلام شده ی تهوع و استفراغ در گروه IM کمتر گزارش گردید.
    نتیجه گیری
    مطالعه ی حاضر نشان داد با وجود جدید بودن روش بی دردی توسط PCA، این روش موجب تسکین بیشتر درد نسبت به روش های قدیمی مثل IM نمی گردد. همچنین رضایت بیماران از این روش کمتر از روش IM بود که ممکن است به دلیل گران بودن پمپ و عوارض جانبی آن مانند تهوع و استفراغ باشد. بنابراین پیشنهاد می شود برای تایید نتایج این مطالعه، مطالعات بیشتری انجام گیرد.
    کلیدواژگان: سزارین، پتیدین عضلانی، PCA
  • مرضیه پورجواد، فاطمه درخشنده صفحه 222
    مقدمه
    کودکان مبتلا به شکاف لب و کام، در طول دوران رشد خود مشکلات متعددی را از جمله اختلالات تغذیه ای، مشکلات شنوایی و اختلالات زبانی و گفتاری تجربه می نمایند. هدف از مطالعه ی حاضر بررسی فراوانی بیماری های گوش میانی، پرخیشومی و خطاهای جبرانی بعد از جراحی اولیه در کودکان مبتلا به شکاف کام با یا بدون شکاف لب و همین طور بررسی میزان تاثیر پذیری ویژگی های گفتاری این کودکان از پاتولوژی های گوش میانی، بود.
    روش ها
    در مطالعه ی گذشته نگر حاضر، 120 پرونده ی موجود از بیماران مبتلا به انواع شکاف های لب و کام که در بین سال های 1384 تا 1386 به تیم شکاف کام مرکز پزشکی الزهرا (س) اصفهان مراجعه کرده بودند، بررسی شد و اطلاعات مربوط به وضعیت گوش میانی و نتایج ارزیابی تولید و تشدید گفتار 38 کودک 3 تا 6 ساله ی مبتلا به شکاف کام با یا بدون شکاف لب، استخراج شد. سپس علاوه بر محاسبه ی میزان فراوانی اختلالات مذکور، ارتباطات بین وضعیت گوش میانی، خطاهای جبرانی تولید و پرخیشومی، مورد آزمون قرار گرفت.
    یافته ها
    4/47 درصد از بیماران، عفونت های مکرر گوش میانی را تجربه نموده بودند. خطاهای جبرانی تولید و درجاتی از پرخیشومی نیز به ترتیب در 9/78 درصد و 71 درصد از بیماران مشاهده شد. این اختلالات گفتاری، ارتباط معنی داری را با وضعیت گوش میانی کودکان نشان ندادند (05/0 < P). ولی پرخیشومی با وضعیت تولیدی بیماران در ارتباط بود (001/0 = P).
    نتیجه گیری
    در پژوهش حاضر فراوانی اختلالات همراه با شکاف کام، به ویژه خطاهای جبرانی تولید و پرخیشومی، نسبت به سایر مطالعات مشابه بسیار بیش تر بود. این یافته، نیاز ما را به بهبود برنامه ریزی های درمانی در قالب تیم های منسجم به منظور مدیریت بهتر کودکان مبتلا به شکاف لب و کام، منعکس می سازد.
    کلیدواژگان: شکاف کام، گفتار، پاتولوژی های گوش میانی
  • فرزان کیان ارثی، امین مسجدی، نجمه کرباسی صفحه 230
    گزارش مورد: این گزارشی از یک مورد توکسوپلاسمایی در سه قلوها بود. دو نفر از آن ها دارای تظاهر کوریورتینیت بودند. یکی از این دو مورد پس از درمان کامل و موفق با آنتی بیوتیک دچار عود شد. از این سه قلوها یکی دارای تظاهر سیستمیک یا چشمی نبود. بنابراین این سه قلو ممکن است موردی از سه قلویی دو کوریونی باشد که تنها یک کوریون دچار عفونت با توکسوپلاسما شده است.
    نتیجه گیری
    به دلیل عدم درگیری یکی از سه قلوها ممکن است توکسوپلاسما تنها یکی از کوریون ها را درگیر کرده باشد.
    کلیدواژگان: توکسوپلاسما، سه قلویی
|
  • Masood Etemadifar, Ahmad Chitsaz, Maryam Mollabashi, Azam Moradi, Mehdi Teimouri, Shirin Ashkbosi Page 196
    Background
    Multiple sclerosis and ulcerative colitis are two chronic and disabling disease that cause many problems to patients. Until now there is not a good study to determine relation and similarity between this disease. The aim of this study is to compare the prevalence of ulcerative colitis in general population with MS patients.
    Methods
    In this cross-sectional study from March 2008 to September 2009, 250 patients with MS were compared with 250 persons of general population without MS, to evaluate the prevalence of ulcerative colitis.
    Finding
    The mean of age was not different in two groups. 2% (5 persons) of patients with multiple sclerosis had ulcerative colitis, but general population had not ulcerative colitis. This difference was clearly, significant (P = 0.03).
    Conclusion
    In this study as the other study reports, the prevalence of ulcerative colitis among patients with multiple sclerosis is more than normal population and it seems that some predisposing factors are responsible in two diseases. So more gastrointestinal evaluation should be done in MS patients with gastrointestinal sign and symptoms to rule out ulcerative colitis.
  • Sedigheh Sadat Tavafian, Ahmad Reza Jamshidi, Kazem Mohammad Page 202
    Background

    Chronic low back pain is one of the most health problems worldwide. This study aimed to examine the effects of a designed multidisciplinary program on quality of life and disability among chronic low back pain patients up to 18 months.

    Methods

    This study followed the participants in previous randomized controlled trial up to 18 months. Therefore, data at 18- month follow up, were collected through SF-36, Ronald –Morris Disability Questionnaire, and Quebec low back pain Disability Scale and then analyzed in five stages of 0, 3, 6, 12, and 18 months through repeated measure ANOVA.

    Finding

    Repeated measures ANOVA showed that interactions between time and group were different in all subscales of SF-36 scale (all P ≤ 0.05).The disability of patients was decreased over time in intervention group that was significantly different from control group (P < 0.01).

    Conclusion

    The findings of this study suggest that the designed multidisciplinary program could improve quality of life and decrease disability even up to 18 months in chronic low back pain patients.

  • Ata Allah Ghahiri, Farzaneh Fereidoni, Fatemeh Abdi, Mojdeh Ghasemi, Omid Kian Sadr Page 215
    Background
    Cesarean is one of the most common surgeries. Pain is on of it`s side effect which bothers mothers.Opioids are the most common pain relief which used as Intra muscular, Intra venues, sub cotaneous or new methods such as patient control analgesia (PCA). As it is new method, research decided to compare efficacy of these 2 methods.
    Methods
    This is a prospective clinical trial study which has done on primi parous with full term, single pregnancy who were candidate for elective cesarean in Sepahan shahr hospital of Isfahan in year 2010. Excluding criteria was using another drugs, essential disease, not to permit, dizziness, coma. Number of cases was 44 in each group which had been selected simple. In recovery and surgery ward patients were evaluated about vital signs- drugs side effects in 1, 2, 4, 8, 12 hours after surgery. Pain score evaluated by visual analog scale (VAS) by patients. Satisfaction of pain relief asked from patients.
    Finding
    Petidin was significantly more effective for pain relief than PCA in1, 8, 12 hours after surgery (P < 0.05). Mean of pain was less in 2,4hours after surgery in Petidin Im group than PCA but not meaningful. Total Petidin was more effective than PCA for pain relief (P < 0.02).
    Conclusion
    This study showed although PCA is new method for pain relief but it is doesnt have efficacy such as old methods such as Intra muscular petidine. Also patient`s satisfaction was less in PCA method. It may because of expensive and it`s side effect such as nausea and vomiting.
  • Fatemeh Derakhshandeh, Marziyeh Poorjavad Page 222
    Background
    Children with cleft lip and palate experience many problems such as feeding problems, hearing disorders, and speech and language disorders. The purpose of this study was to determine the prevalence of middle ear diseases, hypernasality, and compensatory errors following primary palatoplasty in children with cleft palate with or without cleft lip; and to assess the effect of middle ear problems on speech production in these children.
    Methods
    A retrospective file review of 120 patients with different kinds of orofacial clefts, who coming to Isfahan cleft palate team in Alzahra (SA) hospital in 2005 to 2007, was performed and the prevalence of middle ear problems, hypernasality and compensatory errors of 38 3-6 year old children with cleft palate with or without cleft lip was calculated. Moreover, the associations between the history of middle ear problems and hypernasality and compensatory errors were studied.
    Finding
    47.4% of patients experienced repeated episodes of otitis media. Also, compensatory errors and some degrees of hypernasality were observed in 78.9% and 71% of our sample, respectively. These speech disorders were not associated with middle ear status of children (P > 0.05). But hypernasality was related to articulation disorders, significantly (P = 0.001).
    Conclusion
    In current study, the high prevalence of accompanying problems with cleft palate, especially hypernasality and compensatory errors were observed. Therefore in order to achieve better outcomes in children with cleft palate, we should improve our surgical treatment techniques and another intervention through appropriate multidisciplinary team management.
  • Farzan Kianersi, Amin Masjedi, Najmeh Karbasi Page 230
    Background
    To report toxoplasmosis in triplet. Case Report: We report toxoplasmosis in triplet patient. Two of them presented with congenital toxoplasmosis with chorioretinal manifestation. One of this two has recurrence of chorioretinitis after complete and successful treatment with triplet antibiotic therapy. One of this triplet has no ocular or systemic manifestation of congenital toxoplasmosis. So it may be a case of bichorionic triplet with congenital toxoplasmosis.
    Conclusion
    Due to sparing of one of the triplet, toxoplasmosis infected the one chorion of this bichorionic triplet.