فهرست مطالب

مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 146 (هفته دوم شهریور 1390)

  • تاریخ انتشار: 1390/06/15
  • تعداد عناوین: 5
|
  • عوامل پیش گویی کننده در موفقیت باریم انما جهت جا اندازی انواژیناسیون در کودکان مبتلا به این بیماری
    پژمان فرشیدمهر، مسعود ناظم، مهرداد حسین پور صفحه 869
    مقدمه
    انواژیناسیون به معنای فرو رفتن قسمتی از روده به داخل قسمتی دیگر می باشد. در صورتی که تشخیص و درمان انواژیناسیون به موقع صورت گیرد می توان عوارض و میزان مرگ و میر ناشی از آن را کاهش داد. این مطالعه جهت بررسی معیارهای رادیولوژی بالینی و آزمایشگاهی قابل استفاده برای شناسایی بیمارانی که با باریم انما قابل درمان نیستند، انجام شد.
    روش ها
    این مطالعه از نوع مقطعی بود که بر روی کودکانی که از سال 1388 لغایت 1389 با تشخیص انواژیناسیون به بیمارستان الزهرا (س) اصفهان مراجعه کرده بودند، انجام شد. حجم نمونه 45 نفر محاسبه شد. اطلاعات مربوط به سن، جنس، مدت شروع علایم، تب، یافته های آزمایشگاهی شامل تعداد گلبول سفید، وجود خون در مدفوع و مایع آزاد در سونوگرافی و موفقیت یا عدم موفقیت جا اندازی با باریم انما برای کلیه ی کودکان مورد مطالعه جمع آوری شد. اطلاعات به دست آمده بر اساس آزمون های آماری Student-t و 2χ آنالیز گردید.
    یافته ها
    در بیماران مبتلا به انواژیناسیون وجود مایع آزاد در سونوگرافی و خون در مدفوع احتمال موفقیت باریم انما را کاهش می داد. بین وجود لکوسیتوز، تب، جنس و زمان شروع علایم با موفقیت باریم انما ارتباط معنی داری وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    با توجه به این که وجود مایع آزاد در سونوگرافی و وجود خون در مدفوع موفقیت باریم انما در جا اندازی انواژیناسیون را کاهش داد، توصیه می شود که در صورت موفقیت آمیز نبودن باریم انما در بیمارانی که مدفوع خونی و مایع آزاد در سونوگرافی دارند تلاش مجددی برای جا اندازی با باریم انجام نشود و این بیماران کاندید انجام عمل جراحی شوند.
    کلیدواژگان: انواژیناسیون، جا انداختن، باریم انما، لکوسیتوز
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • تاثیر درمان هیستروسکوپیک عیوب رحمی بر میزان باروری
    عطاء الله قهیری، الهه رفایی علی آبادی، علی اکبر طاهریان صفحه 875
    مقدمه
    عیوب کوچک ساختاری رحم مانند سپتوم ها، میوم، پولیپ و چسبندگی ممکن است تاثیرات مهمی در لانه گزینی و باروری ایجاد کنند و باعث نتایج باروری نامطلوب و خون ریزی غیر عادی رحمی شوند. در این مطالعه اثر مداخلات درمانی با استفاده از هیستروسکوپی در بهبود نتایج باروری در زنان مبتلا به ناباروری، سقط مکرر و خون ریزی غیر طبیعی رحم مورد بررسی قرار گرفت.
    روش ها
    این مطالعه به صورت آینده نگر و مداخله ای در مدت 5 سال (88-1383) بر روی 65 نفر از زنان مراجعه کننده به بیمارستان های الزهرا (س) و سینا با شکایت نازایی اولیه و ثانویه و یا سقط مکرر که تشخیص سپتوم رحمی، میوم زیر مخاطی و چسبندگی رحمی با استفاده از هیستروسالپنگوگرافی، سونوگرافی و یا هیستروسکوپی در آن ها تایید شده بود، انجام شد. سپس با استفاده از هیستروسکوپ در این زنان متروپلاستی، میومکتومی، باز کردن چسبندگی و پولیپکتومی با نظارت لاپاراسکوپی انجام شد. بیماران از نظر بروز حاملگی و عاقبت بارداری تا یک سال پس از مطالعه پی گیری شدند.
    یافته ها
    بهترین نتیجه ی درمانی از نظر حاملگی در گروه دارای سپتوم و پولیپ مشاهده شد؛ به طوری که در 65 درصد زنانی که متروپلاستی هیستروسکوپیک شده بودند، حاملگی رخ داد که نزدیک به 70 درصد از این افراد به حاملگی ترم و فرزند زنده دست یافتند. خون ریزی غیر طبیعی رحم بیش از سایر شکایات بهبود یافت.
    نتیجه گیری
    اعمال جراحی هیستروسکوپیک علاوه بر این که باعث بهبود میزان باروری در زنان مبتلا به آنومالی های رحمی می شوند، با بهبود سایر علایم از جمله خون ریزی غیر طبیعی رحم کیفیت زندگی این افراد را افزایش می دهند.
    کلیدواژگان: هیستروسکوپی، میومکتومی، متروپلاستی، نازایی، سپتوم رحمی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • تاثیر پروبیوتیک در درمان عفونت ناشی از هلیکوباکتر پیلوری در کودکان
    حسین صانعیان، سمیرا لایق*، حمید رحیمی صفحه 882
    مقدمه

    هلیکوباکتر پیلوری (Helicobacter pylori یا HP)، شایع ترین عفونت باکتریایی مزمن است که در اطفال می تواند باعث بروز سوء تغذیه، آنمی، ناراحتی های گوارشی و در نتیجه تاخیر رشد جسمانی و فیزیکی شود. متاسفانه در 20 درصد بیماران درمان اولیه با شکست مواجه می شود. عدم پایبندی کامل به درمان، مقاومت دارویی و عوارض جانبی متعدد ناشی از درمان، شایع ترین علل شکست درمان هستند. پروبیوتیک ها از طریق اثرات ضد باکتریایی یا کاهش عوارض ناشی از درمان باعث بهبود پایبندی بیمار به رژیم درمانی و یا افزایش ریشه کنی عفونت HP می شوند. با توجه به مطالعات بسیار کم انجام شده در مورد اثر پروبیوتیک ها در درمان عفونت HP در کودکان، در این کارآزمایی بالینی این مساله را بررسی کردیم.

    روش ها

    50 کودک 4 تا 14 ساله که در سال 1389 به بیمارستان الزهرا (س) مراجعه کرده بودند و عفونت با HP برای آن ها ثابت شده بود در یک کارآزمایی بالینی دوسو کور در دو گروه 25 نفری تحت درمان سه داروی (آموکسی سیلین، کلاریترومایسین و امپرازول) و پروبیوتیک Protexin یا درمان سه دارویی و پلاسبو قرار گرفتند. کودکان قبل از شروع درمان، روز 14 درمان و 2 و 4 هفته پس از اتمام درمان بررسی شدند. هر گونه عارضه طی درمان ثبت شد. در ویزیت آخر برای تعیین میزان ریشه کنی عفونت، تست تنفسی اوره انجام شد. کلیه ی نتایج با استفاده از آزمون 2χ و آزمون دقیق فیشر بررسی گردید.

    یافته ها

    ریشه کنی هلیکوباکتر در گروه مورد 100 درصد و در گروه شاهد 92 درصد بود که از نظر آماری این اختلاف معنی دار نبود (24/0 = P). فراونی نسبی اسهال، تهوع و طعم فلزی در دهان در گروه مورد نسبت به گروه شاهد کمتر بود و این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود. فراونی نسبی یبوست، استفراغ، درد شکم، سوزش سردل، کاهش اشتها، آروغ زدن در گروه مورد نسبت به گروه شاهد کمتر بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. در گروه مورد 2/1 درصد و در گروه شاهد 7/3 درصد داروها مصرف نشده بود (001/0 > P).

    نتیجه گیری

    هر چند در این بررسی استفاده از پروبیوتیک میزان ریشه کنی HP را افزایش نداد، ولی عوارض جانبی ناشی از درمان را کاهش و پایبندی به رژیم درمانی را افزایش داد.

    کلیدواژگان: هلیکوباکتر پیلوری، پروبیوتیک، پروتکسین
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • عوامل دموگرافیک، طول مدت بستری، هزینه ی بستری و علت مرگ در بیماران مسموم با آمفتامین ها و مواد مخدر
    نسترن ایزدی مود، نیروانا تواهن *، غلامرضا معصومی، فرزاد قشلاقی، زهرا دانا سیادت، مهرداد ستاره، محمدرضا یزدانی اردستانی صفحه 890
    مقدمه

    مسمومیت ها یکی از اورژانس های پزشکی می باشند و در بین علل شایع مرگ در جهان، از علل مهم و رو به افزایش مرگ و میر محسوب می شوند. در سال های اخیر، شیوع مسمومیت با مواد مخدر و مواد روان گردان از جمله آمفتامین ها به خصوص در میان افراد جوان رو به افزایش است. پیش گیری و درمان به موقع این مسمومیت ها می تواند به میزان قابل توجهی از آمار مرگ و میر در جهان بکاهد.

    روش ها

    این مطالعه، یک مطالعه ی توصیفی تحلیلی و آینده نگر بود. روش نمونه گیری به صورت سرشماری از مسمومین با مواد مخدر یا مواد روان گردان به تنهایی و یا توام بود.

    یافته ها

    در مدت 6 ماه، از کل مسمومین مراجعه کننده به بخش مسمومین که 2325 نفر بودند، 542 نفر (3/23 درصد) مصرف کننده ی مواد مخدر، روان گردان و یا مصرف کننده ی توام این مواد بودند. به عبارت دیگر، مصرف کننده ی مواد مخدر (419 نفر)، روان گردان (98 نفر) و یا مصرف کننده ی توام این مواد (25 نفر) بودند. میانگین سنی در سه گروه مورد مطالعه با یکدیگر اختلاف معنی داری نداشت. در هر سه گروه فراوانی مردان بیشتر از زنان بود، اما فراوانی مردان در گروهی که مصرف توام مواد داشتند از دو گروه دیگر بالاتر بود. مواد مخدر بیشتر به صورت خوراکی، مواد روان گردان استنشاقی و مصرف توام مواد بیشتر به صورت ترکیبی از روش ها به کار برده شده بود. در هر سه گروه، بیشترین نحوه ی مصرف به صورت عمدی بود. علایم حیاتی بدو ورود بیماران در سه گروه در محدوده ی طبیعی بود، اما در مواد روان گردان میانگین ضربان قلب، دمای بدن، تعداد تنفس و فشار خون، مختصری بالاتر از مواد مخدر بود. توزیع فراوانی پیایند بر اساس نوع ماده ی مصرفی اختلاف معنی داری نداشت و در مجموع 4 نفر فوت کردند. میانگین سنی در گروهی که دچار مرگ و میر شدند از افرادی که زنده ماندند، به طور معنی داری بالاتر بود. سه گروه از لحاظ مدت و هزینه ی بستری، اختلاف معنی داری نداشتند.

    نتیجه گیری

    مواد مخدر و روان گردان درصد بالایی از علل مسمومیت را به خود اختصاص دادند که در این میان مسمومیت مواد مخدر بیشتر از روان گردان ها بود. مردان جوان بیشترین مسمومین به دنبال مصرف این مواد بودند. این مساله بر ضرورت توجه بیشتر به روش های کنترل و پیش گیری از دسترسی و مصرف این مواد توسط مردان جوان، تاکید می کند.

    کلیدواژگان: مسمومیت، مواد مخدر، آمفتامین، مرگ و میر
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مقایسه ی تاثیر اعمال فشار مثبت مداوم راه هوایی با دو روش متفاوت در درمان نوزادان نارس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی
    مجید محمدی زاده، علیرضا اسدی، علیرضا صادق نیا صفحه 901
    مقدمه
    انواع مختلف دستگاه های تولید فشار مثبت راه هوایی (Continuous positive airway pressure یا CPAP) در درمان سندرم دیسترس تنفسی نوزادان به کار می رود که برای هر یک از آن ها بر اساس مکانیسم تولید فشار ویژگی ها ومزیت هایی مطرح شده است. هدف از این مطالعه، مقایسه ی تاثیر کاربرد CPAP با دو دستگاه Bubble CPAPو Medijet CPAP همراه با تزریق سورفاکتانت در ساعات اولیه ی تولد در درمان این سندرم بود.
    روش ها
    44 نوزاد با سن حاملگی 29 تا 7/6 33 هفته با علایم بالینی سندرم دیسترس تنفسی که نیاز به اکسیژن با غلظت بیش از 21 درصد داشتند به صورت تصادفی در دو گروه دریافت Bubble CPAP و Medijet CPAP قرار گرفتند. در صورتی که ظرف 30 تا 60 دقیقه ی اول تولد با CPAP معادل 8 سانتی متر آب، برای حفظ مقادیر O2 در محدوده ی مورد نظر به FIO2 بیشتر از 40 درصد نیاز بود، سورفاکتانت تزریق شد و نوزاد دوباره روی CPAP قرار می گرفت. با ادامه ی نیاز به درمان با CPAP و FIO2 بیشتر از 30 درصد دو دوز دیگر سورفاکتانت در فواصل زمانی 12 ساعت تجویز شد. در صورت بروز علایم بالینی یا آزمایشگاهی دیسترس تنفسی نوزاد تحت تهویه ی مکانیکی قرار گرفت. سیر بالینی و عوارض بیماری در دو گروه با هم مقایسه شد.
    یافته ها
    مدت زمان درمان با CPAP و دریافت اکسیژن (بر حسب ساعت) در گروه Bubble CPAP با گروهMedijet CPAP تفاوت معنی داری نداشت (به ترتیب 7/25 ± 47 در برابر 4/22 ± 7/46 با 874/0= P و 9/191 ± 7/158 در برابر 9/165 ± 144 با 702/0 = P). همچنین بین دو گروه از نظر نیاز به تهویه ی مکانیکی و دوز دوم و سوم سورفاکتانت و بروز بیماری مزمن ریوی و پنوموتوراکس تفاوت معن داری وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    با در نظر گرفتن تعداد اندک مطالعات کارآزمایی بالینی موجود و نتایج آن ها برای اثبات تاثیر یکسان کاربرد دو روش Bubble CPAP و Medijet CPAP همزمان با تزریق سورفاکتانت در درمان سندرم دیسترس تنفسی نوزادان و بروز عوارض، مطالعات بزرگ دیگری باید انجام گیرد.
    کلیدواژگان: سندرم دیسترس تنفسی، نوزاد، Bubble CPAP، Medijet CPAP
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
|
  • Predicting Factors of Reducibility of Invagination with Barium Enema in Children
    Pezhman Farshidmehr, Masoud Nazem, Mehrdad Hosseinpour Page 869
    Background
    Intussusception is the telescoping of one portion of the intestine in to another. The appropriate treatment can reduce the complication, mortality and morbities. The first line of non surgical treatment is contrast enema. This study was done to identification the clinical and laboratory predictors of successof barium enema.
    Methods
    This was a cross-sectional study that considered all the children with intussusceptions, who were refered in 2009 and 2010 to Alzahra hospital, Iran. All of the needed information including age, sex, fever, leukocytosis, free fluid in sonography, time of symptom appearance and positive bloody stool was recorded in a questionnaire. Then we committed Barium enema for all of them, and evaluate the relationship between the success of barium enema with gathered data by chi square and Student t-test.
    Findings
    In this study we evaluated 45 children with intussusceptions. In 18 subjects the barium enema treatment was success. The results of this study showed a significant correlation between positive blood stool and free fluid in sonography with unsuccessful of barium enema treatment.
    Conclusion
    According to our results in children with bloody stool or free fluid in sonography we recommend only one time barium enema. If the treatment is unsuccessful, it is better to advise patients for open surgery.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Reproductive Outcomes Following Hysteroscopic Repair of Uterine Lesions
    Atta Allah Ghahiri, Elaheh Refaei Aliabadi, Ali Akbar Taherian Page 875
    Background
    Small intrauterine lesions such as septum, adhesion, polyp, and Submucuos myomas may have a great role in causing implantation failure, poor reproductive performance and abnormal uterine bleeding (AUB). We studied the effectiveness of therapeutic intervention through operative hysteroscopy in improvement of pregnancy outcome and in women with pregnancy and fertility problems.
    Methods
    This prospective cohort study was performed between 2003-2009 on 65 patients’ refered to Alzahra and Sina hospital, Iran, with primary or secondary infertility or recurrent abortion and structural uterine lesions reported in sonography or hysterosalpangography. After hysteroscopic metroplasty, myomectomy, adhesiolysis and polypectomy under laparascopic guide, we evaluated reproductive outcome in these patient during one year after surgry.
    Findings
    pregnancy rate after metroplasty was 58%. Among patients with recurrent abortion 6 patients (75%) complete their pregnancy successfully. Abnormal uterine bleeding was improved in 62% of patients. Reproductive outcome was poor after Myomectomy and Adhesiolysis.
    Conclusion
    Our study shows improvement in conceptional outcome and abnormal utrein bleeding after hysteroscopic surgery of these anomalies.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Effectivness of Probiotic on Treatment of Helicobacter Pylori Infection in Children
    Hossein Saneeyan, Samira Layegh, Hamid Rahimi Page 882
    Background

    Helicobacter pylori (H.Pylori) is the most common chronic bacterial infection. In children it can cause malnutrition, anemia, gastrointestinal distress and failure to thrive. Unfortunately the treatment fails in 20% of patients because of low compliance, drug resistance and treatment’s side effects. Since probiotics have an anti bacterial effect, they can reduce the complications of treatment. In this study we evaluated probiotic effect in Hp. eradication in children.

    Methods

    This study was a randomized clinical trial in which 50 children with HP infection was divided in two treatment groups. In one group 25 children were treated by triple treatment (Amoxicillin, claritromycin, omeprazol) and probiotic (Protexin). Triple treatment and placebo was done to treat other 25 children in placebo group. We checked patients before treatment, and 14 days after treatment and also 2 and 4 weeks after terminating the treatment. In each visit the signs and symptoms and drug adherence was investigated. In the last visit we did UBT. The results were analyzed by χ2 and Fisher’s exact tests.

    Findings

    HP eradication in case group was 100% and in control group was 92% (P = 0.24). The prevalence of diarrhea, nausea, metallic taste in case group was significantly lower than control group, but the prevalence of constipation, vomiting, abdominal pain, low appetite, bloating was not different in two groups. In case AND Control groups 1.2% and 3.2% of drugs was not eaten respectively.

    Conclusion

    Based on our results we suggest probiotics only for reducing treatment's complications and increasing compliance in H.pylori treatment but not for eradication of infection.

    Abstract View Paper Original: Persian
  • Demographic Factors, Duration of Hospitalization, Costs of Hospitalization, and Cause of Death in Patients Intoxicated with Amphetamines and Opioids
    Nastaran Izadi-Mood, Nirvana Tavahen, Gholam Reza Masoumi, Farzad Gheshlaghi, Zahra Dana Siadat, Mehrdad Setareh, Mohammad Reza Yazdani Ardestani Page 890
    Background

    Poisoning is one of the most important medical emergencies. In recent years, prevalence of poisoning with opioids and stimulants, such as amphetamines, especially among young people is rising. In this study we investigated demographic factors, duration of hospitalization, costs of hospitalization, and cause of death in patients intoxicated with amphetamines and opioids.

    Methods

    This study was a prospective descriptive– analysis study. The sampeling was census of patients intoxicated with amphetamines and opioids alone or combined, who reffered to toxicology ward of Aliasghar hospital, Iran.

    Findings

    During 6 months, among 2325 patients who referred to toxicology ward, 542 patients (23.3%) consumed amphetamines (98 patients used opioids, 419 patients used amphetamines, and 25 patients used both of them). The mean age of patients in three groups was not significantly different. Most patients were male in all three groups. The most route of consumption was orally in opioid group (74.5%) and inhalation in amphetamine group (42.9%). The most cause of poisoning was intentional. Vital signs in the admission time in the three groups were normal, but in the amphetamine group, the average of heart rate, body temperature, respiratory rate and blood pressure was slightly higher than opioid group. 4 patients were died totally and the outcome was not significantly different between groups.The mean age of died patients was sigmificantly higher than two alive patients. The duration of hospitalization was higher in patients who died.

    Conclusion

    According to our results intoxication with amphetamines and opioids was seen in young men more than other groups. Therefor control and prevention of consumption of opioids or amphetamines in this this group is an important way to reduce this kind of intoxication.

    Abstract View Paper Original: Persian
  • Compare the Effects of Continuous Positive Airway Pressure with Two Different Methods to Treat Premature Infants with Respiratory Distress Syndrome
    Majid Mohammadizadeh, Ali Reza Asadi, Ali Reza Sadeghnia Page 901
    Background
    Various continuous positive airway pressure (CPAP) devices have been used in treatment of neonates with respiratory distress syndrome (RDS). This study was designed to compare the efficacy of bubble CPAP versus medijet CPAP, used along with surfactant, to treat RDS during the first hours of life.
    Methods
    Eighty-eight neonates with gestational age between 29 to 336/7 weeks who had clinical manifestations of RDS and required FIO2 > 21% were randomly assigned to receive either bubble CPAP or medijet CPAP (44 in each group). During the first 30 to 60 minutes of life, if CPAP rises to 8 cm H2O and FIO2 requirement exceeds 40%, surfactant was administered via endotracheal tube. The procedure was repeated twice more at 12 hour intervals, if CPAP treatment had to be continued with FIO2 > 30%. Mechanical ventilation was considered in the presence of clinical or laboratory evidence of respiratory failure. Duration of CPAP treatment and oxygen therapy, need for second and third doses of surfactant and mechanical ventilation, and the occurrence of chronic lung disease (CLD) and pneumothorax were compared between groups.
    Findings
    There was no significant difference in the duration of CPAP treatment and oxygen therapy between bubble CPAP and medijet CPAP groups (47 ± 25.7 vs. 46.7 ± 22.4 [P = 0.874] and 158.7 ± 191.9 vs. 144 ± 165.9 [P = 0.702], respectively). The need for second and third doses of surfactant and mechanical ventilation, and the occurrence of CLD and pneumothorax were not significantly different between groups (P was 1, 0.361, 1, 0.72 and 1, respectively).
    Conclusion
    Considering the limited available data, it is highly recommended to evaluate the similar efficacy of bubble CPAP and medijet CPAP in treatment of RDS, along with the use of surfactant, in other large clinical trials.
    Abstract View Paper Original: Persian