فهرست مطالب

مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 267 (هفته اول اسفند 1392)

  • تاریخ انتشار: 1392/12/04
  • تعداد عناوین: 5
|
  • مقاله پژوهشی
  • مقایسه ی نتایج بهبود بیماران بعد از جراحی سندرم تونل کارپ در دو گروه دارای آتل و فاقد آتل
    محمد دهقانی، سعید آل رسول، لیلا سعادت پور، مریم آل رسول صفحات 2155-2161
    مقدمه
    سندرم تونل کارپ (CTS یا Carpal tunnel syndrome) یک بیماری شایع است که در آن عصب مدین حین عبور از تونل کارپ تحت فشار قرار می گیرد و فلج تدریجی آن رخ می دهد. بعد از استفاده یا عدم استفاده از آتل اختلاف نظر وجود دارد. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف مقایسه ی نتایج بهبود بیماران بعد از جراحی سندرم تونل کارپ در دو گروه دارای آتل و فاقد آن در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به انجام رسید.
    روش ها
    این مطالعه در سال 1390 در مرکز آموزشی- درمانی کاشانی اصفهان به انجام رسیده است. 64 بیمار تحت عمل جراحی CTS انتخاب و به روش تخصیص تصادفی به دو گروه 32 نفره تقسیم شدند. در گروه اول، پس از عمل جراحی، اسپلینت تجویز شد و در گروه دوم، که به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند، اسپلینت داده نشد. بیماران در فاصله ی 3، 6 و 12 هفته پس از عمل جراحی، تحت پیگیری قرار گرفتند و وضعیت بهبودی در حس، حرکت و درد بر اساس معیار VAS (Visual analogue scale) در آنان مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    نمره ی درگیری حسی در هفته های 3 و 6 بعد از درمان در گروه دارای اسپلینت بالاتر از گروه فاقد اسپلینت بود؛ اما 12 هفته بعد از درمان نتایج یکسان بود. میانگین نمره ی درد در 3 هفته بعد از درمان در گروه فاقد اسپلینت بیشتر و در 6 هفته بعد از درمان، در دو گروه به طور تقریبی مشابه بود؛ اما در 12 هفته بعد از درمان، شدت درد در گروه فاقد اسپلینت به طور قابل ملاحظه ای کمتر بود. روند تغییرات شدت درد در دو گروه مورد مطالعه اختلاف معنی دار نداشت (970/0 = P).
    نتیجه گیری
    احتمال دارد استفاده از اسپلینت در بعد از عمل جراحی آزادسازی عصب مدین، موجب تاخیر در بهبودی حسی، حرکتی و درد در بیماران گردد؛ اما با توجه به تاثیر نوع اسپلینت به کار رفته، این موضوع هنوز مورد تردید می باشد و لازم است مطالعات مداخله ای وسیع تری در این خصوص به انجام برسد.
    کلیدواژگان: سندرم تونل کارپ، اسپلینت، آتل
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • همسانه سازی و بیان آنزیم لیپواکسیژناز پوستی Ambystoma mexicanum (LOXe) در باکتری Escherichia Coli
    مریم طحان، احمد موحدیان عطار، مهدی عباسیان، محمدرضا مفید صفحات 2162-2170
    مقدمه
    آنزیم های لیپواکسیژناز نقش مهمی در انواع مکانیسم های موجودات زنده ایفا می کنند. تا کنون مطالعات زیادی بر روی عملکرد لیپواکسیژناز در انسان و سایر موجودات انجام گرفته است. فعال شدن این آنزیم در یوکاریوت ها و اثرگذاری روی سوبسترای خود (اسید آراشیدونیک) باعث تولید واسطه های گوناگونی می شود. یکی از محصولات واکنش این آنزیم لکوترین است. این واسطه ی التهابی نقش مهمی در فرایند ترمیم زخم ایفا می کند. مطالعات اخیر نشان داده است که آنزیم لیپواکسیژناز LOXe استخراج شده از یک دوزیست (Ambystoma mexicanum) در مقایسه با لیپواکسیژناز انسانی تاثیری به مراتب بیشتر در فرایند بهبود زخم از خود نشان می دهد. تا به حال، همسانه سازی و بیان این ژن در باکتری انجام نشده است و از آن جا که اولین قدم برای شناسایی و تعیین ویژگی های هر پروتئین، در دست داشتن مقادیر زیادی از آن است، در تحقیق حاضر، همسانه سازی و بیان لیپواکسیژناز اکسولوتل (LOXe) مورد توجه قرار گرفت.
    روش ها
    ابتدا توالی کد کننده ی لیپواکسیژناز اکسولوتل بر اساس توالی آمینو اسیدی پروتئین مورد نظر، طراحی و پس از بهینه سازی کدون ها برای بیان حداکثری در باکتری E. coli (Escherichia coli)، در ناقل pUC57 قرار گرفت. قطعه ی کد کننده ی سنتز شده پس از هضم با آنزیم های برشی مورد نظر، در چهارچوب خواندن ناقل بیانی pET21-a قرار داده شد و در میزبان بیانی BL21-E. coli برای بیان پروتئین 71 کیلو دالتونی LOXe (623 اسید آمینه) در حضور IPTG (Isopropyl-beta-D-thiogalactopyranoside) القا گردید.
    یافته ها
    کلونینگ LOXe با صحت انجام گرفت و بیان این آنزیم در باکتری E. coli امکان پذیر است.
    نتیجه گیری
    آنالیز SDS-PAGE (Sodium dodecyl sulfate polyacrylamide gel electrophoresis) نشان دهنده ی بیان فراوان پروتئین مورد نظر در مقایسه با نمونه ی شاهد بود.
    کلیدواژگان: لیپواکسیژناز، Sodium dodecyl sulfate polyacrylamide gel electrophoresis، pET21، a
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مقایسه ی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت زیاد و تمرین تداومی با شدت متوسط بر متغیرهای فیزیولوژیک آزمون ورزشی در بیماران قلبی پس از عمل جراحی بای پس شریان کرونر
    عباسعلی گائینی، صادق ستاری فرد*، علی حیدری صفحات 2171-2181
    مقدمه

    بازتوانی قلبی موجب بهبود ظرفیت عملکردی بیماران قلبی پس از عمل بای پس شریان کرونر (Coronary artery bypass graft یا CABG) می شود. بنابراین، هدف این مطالعه مقایسه ی هشت هفته تمرین تناوبی با تمرین تداومی بر متغیرهای فیزیولوژیک آزمون ورزشی در بیماران قلبی پس از عمل پیوند بای پس شریان کرونر بود.

    روش ها

    در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی، 30 بیمار قلبی مرکز قلب تهران که عمل جراحی CABG بر روی آن ها انجام شد، به طور تصادفی به دو گروه برنامه ی تمرینی تناوبی با شدت زیاد و تمرین تداومی با شدت متوسط (برنامه ی رایج) تقسیم شدند. برنامه ی گروه تناوبی شامل 6 تکرار 4 دقیقه ای با شدت 95-90 درصد ضربان قلب حداکثر و گروه تداومی 80-60 دقیقه با شدت 85-70 درصد ضربان قلب حداکثر سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته بود. قبل و بعد از برنامه ی تمرینی، ظرفیت عملکردی (VO2 peak یا Peak oxygen uptake)، مسافت طی شده، زمان رسیدن تا واماندگی و ضربان قلب بیشینه هنگام اجرای آزمون ورزشی بروس برآورد شد. داده های جمع آوری شده، با استفاده از آزمون One-way analysis of variance (One-way ANOVA) و آزمون تعقیبی LSD (Fisher''s least significant difference) تجزیه و تحلیل شدند.

    یافته ها

    ظرفیت عملکردی به دنبال هر دو برنامه ی تمرینی، بدون تفاوت معنی دار بین دو گروه، افزایش معنی داری پیدا کرد (05/0 > P). افزایش مسافت طی شده، زمان رسیدن تا واماندگی و ضربان قلب بیشینه، پس از برنامه ی تناوبی بیشتر از برنامه ی تداومی بود (05/0 > P).

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد هر دو برنامه ی تمرینی تناوبی با شدت زیاد و تداومی با شدت متوسط موجب بهبود ظرفیت عملکردی بیماران قلبی پس از عمل بای پس شریان کرونر می شوند. با این حال، تمرین تناوبی نسبت به تداومی در برخی پارامترها مثل مسافت طی شده، زمان رسیدن تا واماندگی و ضربان قلب بیشینه هنگام آزمون ورزشی موثرتر بود.

    کلیدواژگان: تمرین تناوبی، آزمون ورزشی، بیماران قلبی پس از عمل جراحی بای پس شریان کرونر
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی ارتباط بین شاخص های تن سنجی و تغییرات همودینامیک پس از لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل تراشه
    سید محمدرضا صفوی، عظیم هنرمند، پرویز کاشفی، محمدعلی عطاری، مرتضی حیدری، محمدرضا حبیب زاده، مسعود ناظم، قاسم محمد شریفی، الهام قربانی، حبیب جلالی صفحات 2182-2192
    مقدمه
    لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل نای از جمله پروسیجرهای خطرناکی هستند که در صورتی که وضعیت بیمار و ویژگی های فردی که منجر به لوله گذاری مشکل می گردنند در نظر گرفته نشوند می تواند عواقب جدی و خطرناکی را برای بیماربه همراه داشته باشند. درارتباط با پیش بینی لوله گذاری مشکل تا کنون نظرات مختلفی اعمال شده که کاربردی ترین آنها معیار کورماک لهان می باشد که در اکثر مراکز درمانی مورد استفاهد قرار می گیرد ولی تاثیر شاخص های تن سنجی در لوله گذاری مشکل و پیش بینی انی عوالم تا کنون مورد مطالعه قرار نگرفته است، لذا مطالعه حاضربا هدف تعیین ارتباط بین شاخص های تن سنجی و تغییرات همودینامیک پس از لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل تراشه به انجام رسید.
    مواد و روش ها
    این مطالعه یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که در سال 1391 در مرکز آموزشی درمانی آیه الله کاشانی اصفهان به انجام رسید. در این مطالعه بعد از اخذ رضایتنامه آگاهانه کتبی از بیماران، 130 بیمار دارای معیارهای ورود، انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. داده های ثبت شده شامل سن، وزن، قد، قطر دور گردن، نسبت کمر به باسن و شاخص توده بدنی بودند. دشواری یا آسانی لوله گذاری هنگامی که بیمار کاملا بیهوش بود ارزیابی شد. داده های مطالعه بعد از جمع آوری وارد رایانه شده و بوسیله نرم افزار SPSS نسخه 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها و
    نتایج
    به منظور بررسی نقش پیش گویی کنندگی شاخص های چاقی در لوله گذاری مشکل و تغییرات قلبی عروقی پس از انتوباسیون از آزمون ROC استفاده گردید که بر حسب این آزمون، بهترین نقطه برش برای BMI، مقدار 56.26 بوده و بر حسب این نقطه برش، BMI دارای حساسیت 100%، ویژگی 84.38، ارزش اخباری مثبت 8.10 و ارزش اخباری منفی 100% بود.
    برابر نتایج بدست آمده، بهترین نقطه برش برای شاخص دور گردن مقدار 38 بود که بر مبنای آن، درصد حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی به ترتیب 7.85، 2.40،2.28 و 1.91 بود.
    نتیجه گیری
    طبق یافته های این مطالعه می توان از شاخص های تن سنجی نماینده ی چاقی جهت پیش بینی تغییرات قلبی و عروقی پس از لارنگوسکوپی و اینتوباسیون و نیز عوارض آن ها استفاده کرد.همچنین می توان از نقاط برش به دست آمده نتیجه گرفت که مقادیر بالاتر از نقاط برش با ریسک بالاتری از عوارض قلبی و عروقی پس از لارنگوسکوپی و اینتوباسیون همراه هستند.
    کلیدواژگان: لوله کذاری داخل تراشه، شاخص های تن سنجی، لارنگوسکوپی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مقاله مروری
  • تلومراز و درمان تومورهای مغزی
    مجید خیراللهی، رویا خواجه گودری، رضا قویمی صفحات 2193-2208
    تلومر یک ساختمان ویژه می باشد که سبب محافظت انتهای کروموزوم از تحلیل رفتن می شود. تلومر در هر بار تقسیم سلولی کوتاه تر می شود. با این حال، تلومراز آنزیمی است که در سلول های سرطانی و رده ی زاینده فعال است که تلومر را بازسازی می کند. اما در ظاهر ارتباطی بین طول تلومر و فعالیت تلومراز وجود ندارد. فعالیت آنزیم تلومراز با بدخیمی تومور در ارتباط است. به طور کلی، فعالیت تلومراز و درجه ی هیستولوژیکی ارتباط نزدیکی با هم دارند و نتیجه ی مطالعات مشخص نموده است که فعالیت تلومراز، یک نشانگر مهم بدخیمی در تومورهای مغزی است. به عنوان نتیجه گیری نهایی، می توان گفت احتمال می رود که فعالیت تلومراز می تواند به عنوان نشانگر بیولوژیکی در پاسخ به درمان در نظر گرفته شود.
    کلیدواژگان: تلومراز، درمان، تومور، مغز
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
|
  • Comparing the Positive Results of Carpal Tunnel Syndrome Surgery in Two Groups of Patients with and without Splint
    Mohammad Dehghani, Saeid Alerasoul, Leila Saadatpoor, Maryam Alerasoul Pages 2155-2161
    Background
    Carpal tunnel syndrome is a common condition in which the median nerve passes through the carpal tunnel is compressed. Then، gradual paralysis occurs. This study aimed to compare patient outcomes after surgery for carpal tunnel syndrome in both groups with and without splint..
    Methods
    This study was conducted in Isfahan University of Medical Sciences، Iran، in Kashani hospital during 2011. 64 patients underwent surgery for carpal tunnel syndrome were selected and randomly divided into two groups of 32. For the first group، splints were considered after the surgery and for the second group، as the control group، splint was not given. Patients within 3، 6 and 12 weeks after surgery were followed and healing in the sense of motion and pain based on the visual analogue scale (VAS) measures were examined.
    Findings
    Sensory conflict scores at the 3rd and 6th weeks in the group with splint were higher than the group without it; but، 12 weeks after the treatment، the results were identical. In any cases، motor involvement was not seen. At the 3rd week after the treatment، the mean pain score in the group without splint was higher than with splint group. The results of the 6th week after the treatment in both groups were almost identical; but، at the 12th week after the treatment، changes in pain intensity was not significantly different between the two groups (P = 0. 97).
    Conclusion
    Splinting after the surgical release of the median nerve probably causes a delay in the recovery of sensory، motor and pain; but due to the effect of material of used splint، the result is still uncertain and further broader interventions needs to be done in this regard.
    Keywords: Carpal tunnel syndrome, Splint, Numbness
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Cloning and Expression of Epidermal Lipoxygenase from Ambystoma Mexicanum (LOXe) in Escherichia Coli
    Maryam Tahan, Ahmad Movahedian, Attar, Mahdi Abbasian, Mohammad Reza Mofid Pages 2162-2170
    Background
    Lipoxygenase enzymes play an important role in various mechanisms of organisms. So far، many studies on human and other organisms lipoxygenase activity have been conducted. In eukaryotes، this enzyme converts arachidonic acid to a variety of inflammatory mediators. For example، leukotrienes are products of this enzyme reaction. This inflammatory mediator plays an important role in the healing process. Recent studies have shown that the lipoxygenase enzyme extracted from an amphibious (Ambystoma mexicanum) is more effective in the healing process in comparison with human lipoxygenase. Like in the case of other enzymes، the first step for enzyme identification and characterization is to produce a large amount of purified enzyme، but the recombinant production of these proteins in bacterial expression system has not yet been reported. Therefore، in the present study we have cloned and expressed lipoxygenase axolotls (LOXe) in Escherichia coli (E. coli) BL21.
    Methods
    The sequence encoding LOXe was designed based on the amino acid sequence of the protein and then، codon optimized in order to ensure the maximum expression in E. coli. At the next step، the synthetic DNA encoding LOXe inserted into the pUC57 vector using appropriate restriction sites and then، subcloned in the pET21-a، an expression vector in order to high production of the protein in bacteria. Recombinant vector transformed to E. coli BL21 as an expression host and expression of 71kDa protein LOXe (623 amino acids) was induced in the presence of IPTG (Isopropyl-beta-D-thiogalactopyranoside).
    Findings
    The cloning of LOXe was performed successfully and possibility of expression of this enzyme in E. coli was confirmed.
    Conclusion
    Sodium dodecyl sulfate polyacrylamide gel electrophoresis (SDS-PAGE) analysis indicated that LOXe protein over-expressed successfully in E. coli cytoplasm.
    Keywords: Lipoxygenase, Sodium dodecyl sulfate polyacrylamide gel electrophoresis (SDS, PAGE), pET21, a
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Comparing the Effect of Eight Weeks of High-Intensity Interval Training and Moderate-Intensity Continuous Training on Physiological Variables of Exercise Stress Test in Cardiac Patient after Coronary Artery Bypass Graft
    Abbas Ali Gaeini, Sadegh Satarifard, Ali Heidary Pages 2171-2181
    Background

    Cardiac rehabilitation improves functional capacity in cardiac patients after coronary artery bypass. The aim of this study was to compare the eight weeks of interval training with continuous training on stress test physiological variables in patient with cardiac diseases after coronary artery bypass graft (CABG) surgery.

    Methods

    In this clinical trial study، 30 patient with cardiac diseases in Tehran Heart Center (Iran) having had CABG surgery were randomly divided into two groups، high-intensity interval and continuous moderate-intensity training (program common). The program of interval group was included 4 repeats × 4 minutes at 90-95% peak of heart rate (HR) and continuous group، 60-80 minute at 70-85% peak HR، three sessions per week for 8 weeks. Functional capacity (VO2 peak)، distance traveled، time to exhaustion and maximum heart rate (HRmax) were assessed during the Bruce exercise stress test before and after the training program. The collected data were analyzed using the one-way analysis of variances (ANOVA) and post hoc Fisher''s least significant difference (LSD) tests.

    Findings

    Functional capacity was increased significantly following the both of training programs with no significant difference between the two groups (P < 0. 05). The increases in traveled distance، time to exhaustion، and HRmax after interval program were more in interval program group (P < 0. 05).

    Conclusion

    It seems that both high-intensity interval and moderate-intensity continuous training improve functional capacity in cardiac patient with cardiac diseases after coronary artery bypass sugery. However، interval training was more beneficial than continuous training in some parameters such as traveled distance، time to exhaustion، and HRmax during exercise stress test.

    Keywords: Exercise stress test, Interval training, Coronary artery bypass graft (CABG) surgery
    Abstract View Paper Original: Persian
  • The Relationship of Anthropometric Indices and Hemodynamic Changes after Laryngoscopy
    Mohammadreza Safavi, Azim Honarmand, Parviz Kashefi, Mohammadali Attari, Morteza Heidari, Mohammadreza Habibzadeh, Masoud Nazem, Ghasem Mohammad, Sharifi, Elham Ghorbani, Habib Galali Pages 2182-2192
    Background
    Laryngoscopy and endotracheal intubation are critical procedures and if the anthropometric indices of the patient leading to difficult intubation are not considered before the procedure، it can be accompanied by serious complications. One of the most practical concepts suggested about difficult intubation، is Cormack and Lehane criteria used in most medical centers. However، there is not any valuable study demonstrate the effect of anthropometric indices in difficult intubation and the immediate prediction of its complications. This study aimed to evaluate the correlation of anthropometric indices and hemodynamic changes after laryngoscopy and endotracheal intubation.
    Methods
    This descriptive-analytic study was carried out in 2012 in Kashani hospital، Isfahan، Iran. 130 patients with fulfilling inclusion criteria were entered the study. The recorded data included age، weight، height، neck circumference، waist-to-hip ratio and body mass index. The difficulty of intubation was assessed when the patient was completely unconscious. The predictive role of obesity indices in difficult intubation and the cardiovascular changes after intubation was assessed using receiver operating characteristic (ROC) curve.
    Findings
    The best cut-off point for body mass index (BMI) was 26. 56; according to this cut-off point، the sensitivity، specificity، and positive and negative predictive values (PPV and NPV) of BMI were 100، 38. 84، 10. 8 and 91. 1 percent، respectively. The best cut-off point for neck circumference was 38; according to this cut-off point، the sensitivity، specificity، PPV and NPV of neck circumference were 7. 85، 2. 28، 2. 45، 1. 91 percent، respectively.
    Conclusion
    BMI، neck circumference and waist-to-hip ratio are valuable in assessing difficult intubation and their value is mostly due to NPV. Therefore، we can achieve a significant NPV and sensitivity in assessment of difficult intubation by considering all these indices.
    Keywords: Endotracheal intubation, Anthropometric indices, Laryngoscopy
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Telomerase and Therapy of Brain Tumors
    Majid Kheirollahi, Roya Khajeh-Goodari, Reza Ghavimi Pages 2193-2208
    Telomere is a special structure protects the ends of human chromosomes to degrade. Telomere becomes shorter after each cycle of cell division. However، telomerase is an enzyme activated in cancer cells and germ lines rebuild telomere. However، apparently there is no correlation between telomere length and telomerase activity. The enzymatic activity of telomerase correlates with tumor malignancy. In general، telomerase activity and histological grade are too closely correlated and the results of studies indicate that telomerase activity may be an important malignancy marker in brain tumors. As a conclusion، we can say that activity of telomerase should be considered as a prognostic biological marker of response to treatment.
    Keywords: Telomerase, Therapy, Brain tumors
    Abstract View Paper Original: Persian