مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 295 (هفته چهارم شهریور 1393)

درد مزمن از مشکلات شایع و پدیده ای چند مولفه ای است که مدیریت آن مستلزم مداخلات طبی و روان شناختی است. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی اثربخشی درمان گروهی پذیرش و تعهد (ACT یا Acceptance and commitment therapy) براضطراب مرتبط با درد، پذیرش درد و شدت آن در بیماران مرد مبتلا به درد مزمن بود.
در قالب یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی، 30 بیمار واجد ملاک های ورود با روش نمونه گیری در دسترس از بین بیماران مرد مبتلا به درد مزمن مراجعه کننده به مراکز درمانی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1391 انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه های پذیرش درد مزمن (CPAQ یا Chronic pain acceptance questionnaire)، فرم کوتاه مقیاس نشانگان اضطراب مرتبط با درد (20PASS- یا Pain anxiety symptoms scale)، مقیاس شدت درد (PIS یا Pain anxiety symptoms scale) و پرسش نامه ی جمعیت شناختی بود. گروه مورد طی 8 جلسه ی 5/1 ساعته تحت درمان پذیرش و تعهد قرار گرفتند. مرحله ی پیگیری دو ماه پس از آخرین جلسه ی درمان انجام شد.
درمان پذیرش و تعهد بر افزایش پذیرش درد، کاهش اضطراب مرتبط با درد و شدت درد موثر است (050/0 > P).
یافته های این پژوهش حاکی از کارایی این شیوه ی نوظهور درمان شناختی- رفتاری است که به نظر می رسد به علت تلفیق تکنیک های شرقی در آن، برای بیماران ایرانی مناسب تر است.

لیشمانیوز جلدی مرطوب ناشی از آلودگی با لیشمانیا ماژور، یکی از شایع ترین بیماری های عفونی پوست در بسیاری از مناطق جهان می باشد. گزارش های موجود، حاکی از آن است که بعضی از خصوصیات پروماستیگوت های لیشمانیا از جمله زمان عفونی شدن پروماستیگوت های کشت داده شده در محیط کشت مصنوعی، تحت تاثیر نوع محیط کشت می باشد. با توجه به ضرورت استفاده از محیط کشت مصنوعی در اکثر مطالعاتی که روی لیشمانیا صورت می گیرد و همچنین نقش اسید فسفاتاز در عفونت زایی پروماستیگوت ها، در این مطالعه تاثیر محیط کشت بر زمان عفونی شدن و خصوصیات آنزیمی اسید فسفاتاز در پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور بررسی گردید.
این مطالعه یک مطالعه ی مقطعی بود و برای رسیدن به اهداف از پیش تعیین شده، انگل (ER/75/IR/MRHO) L.major از موش های Balb/c از قبل آلوده شده به دو محیط کشت NNN (Novy-MacNeal-Nicolle) و 1640RPMI (1640 Roswell Park memorial institute) منتقل و به شکل پروماستیگوت رشد داده شد. سپس با رسم منحنی رشد، پروماستیگوت های مرحله ی ایستا جدا گردید. نمونه های جمع آوری شده از هر یک از محیط کشت ها پس از انجماد، همراه با بافر سدیم استات و 100Triton-X- هموژنیزه شدند و پس از سانتریفیوژ، میزان فعالیت اسید فسفاتازدر مایع رویی به روش کالیمتری اندازه گیری شد.
پروماستیگوت های کشت داده شده در دو محیطNNN و 1640RPMI به ترتیب پس از گذشت 7 و 5 روز از شروع کشت، وارد مرحله ی ایستا شدند. میزان فعالیت اسید فسفاتاز در محیط NNN 08/0 ± 02/1 و در محیط RPMI 01/0 ± 80/1 به دست آمد. همچنین Km (Michaelis–Menten) و Vmax (Maximum velocity) اسید فسفاتاز مرحله ی ایستا در پروماستیگوت های کشت داده شده در محیط NNN به ترتیبμM 11/1 ± 26/105 و μM/min/mg protein 48/1 ± 37/98 و در محیط کشت 1640RPMI به ترتیب μM 14/1 ± 39/106 و μM/min/mg protein 96/0 ± 04/98 بود.
با وجود تفاوت در زمان عفونی شدن پروماستیگوت های کشت داده شده در محیط های NNN و 1640RPMI و همچنین تفاوت های گزارش شده در میزان آگلوتینه شدن پروماستیگوت ها، میزان سنتز آنزیم کیناز و قدرت عفونت زایی پروماستیگوت های کشت داده شده در محیط کشت های متفاوت، به نظر می رسد تفاوت قابل توجهی در خصوصیات آنزیمی اسید فسفاتاز پروماستیگوت های ایستای کشت داده شده در دو محیط کشت وجود ندارد.

اسینتوباکتر بومانی از مهم ترین پاتوژن ها در عفونت های کسب شده ی بیمارستانی به خصوص در بخش مراقبت های ویژه است. این پاتوژن فرصت طلب به راحتی از خاک، آب و تجهیزات بیمارستانی جدا می شود و به اکثر آنتی بیوتیک های وسیع الطیف مقاومت نشان می دهد. هدف از این مطالعه، تعیین فراوانی اسینتوباکتر بومانی ایزوله شده از بخش مراقبت های ویژه (ICU یا Intensive care unit) و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها بود.
در طول دوره ی یک ساله ی 92-1391، تعداد 350 نمونه از بیماران بستری در واحد مراقبت های ویژه ی بیمارستان های شهر اصفهان به دست آمد. تعیین خصوصیات نمونه ها به عنوان اسینتوباکتر، با استفاده ازآزمایش های فنوتیپی و بیوشیمیایی صورت گرفت و ایزوله ها با اثبات وجود ژن like 51-OXA توسط تکنیک PCR (Polymerase chain reaction) تایید شدند. آزمایش حساسیت آنتی بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن طبق دستورالعمل CLSI (Clinical and laboratory standards institute) انجام گرفت.
از 350 نمونه ی جدا شده از بیماران، 43 نمونه ی اسینتوباکتر بومانی شناخته شد. میزان فراوانی الگوهای ضد میکروبی جدایه ها نشان داد که 5/53 درصد ایزوله ها به آمیکاسین، 7/83 درصد به تتراسایکلین، 0/86 درصد به سفتازیدیم، 7/90 درصد به تری متوپریم سولفامتوکسازول و 0/93 درصد به ایمی پنم، مروپنم، سفیپیم و آمپی سیلین سولباکتام مقاوم بودند و همچنین تمام جدایه ها به سیپروفلوکسازین مقاوم بودند. تمامی اسینتوباکترهای جدا شده از ICU بیمارستان های شهر اصفهان، MDR (Multi drug resistance) بودند.
این مطالعه مقاومت بالای اسینتوباکتر بومانی به طیف وسیع آنتی بیوتیک ها را نشان داد. از این رو، استراژی مناسب جهت کنترل انتشار باکتری در بخش مراقبت های ویژه و سایر بخش ها ضروری به نظر می رسد.

افزایش روز افزون طول عمر انسان که پیامد فرایند توسعه و پیشرفت دانش پزشکی و فن آوری شگفت انگیز جهان امروز است، باعث توجه و نگرش ویژه ی جوامع بشری به افراد سالمند، یعنی انسان های ارجمند و تلاشگری شده است که سهم سزاواری در این توسعه و تعالی داشته اند. در نتیجه، مسایل پزشکی مربوط به آنان نیز در این راستا نقشی بسیار مهم ایفا کرده و اهمیت فراوانی احراز نموده است. بدیهی است امر تشخیص، درمان، توانبخشی و بسیاری از موارد وابسته به دوران سالمندی، مشکلات و مسایل مربوط به خود را دارد و دقت و مراقبت ویژه ای را طلب می کند. شناخت شایع ترین بیماری های منجر به بستری سالمندان جهت برنامه ریزی های آینده ی آموزشی و درمانی بسیار مفید خواهد بود. این مطالعه با هدف ارزیابی علل بستری سالمندان و نیز سرانجام آن ها در یکی از بزرگ ترین بیمارستان های استان اصفهان انجام شد.
این مطالعه یک مطالعه ی مقطعی بود که در سال 1390 در بیمارستان الزهرا (س) اصفهان به انجام رسید. جامعه ی آماری مورد مطالعه، افراد سالمند بالای 65 سال مراجعه کننده به این مرکز در سال 1390 بودند. ابتدا یک چک لیست بر اساس اطلاعات مورد نیاز تهیه گردید و سپس اطلاعات لازم از پرونده ی بیماران استخراج و درآن ثبت شد. نتایج به دست آمده پس از ورود به رایانه به وسیله ی نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
شایع ترین شکایت افراد مراجعه کننده، اختلالات گوارشی و در مرحله ی بعد، تنگی نفس بود. در حالی که مواردی مثل برق گرفتگی، گلودرد، شوک آنافیلاکسی و هموپتزی در این گروه سنی مشاهده نشد.
با توجه به شیوع بالای بیماران مسن مراجعه کننده به مراکز درمانی و افزایش جمعیت مسن در طی سال های آینده و نیز تمایل بار بیماری ها به سمت بیماری های دوران سالمندی، بایستی تمهیدات لازم جهت پاسخگویی به نیاز اقشار سالمند اندیشیده شود.

باکتری های جنس بروسلا، پاتوژن هایی داخل سلولی هستند که می توانند در داخل ماکروفاژهای بدن میزبان خود، تکثیر و به بقای خود ادامه دهند که حاصل آن مشکلات بسیاری برای میزبان به وجود خواهد آورد. نتایج مطالعات اخیر پیشرفت هایی در زمینه ی چگونگی بقا و تکثیر داخل سلولی این باکتری را نشان می دهد. در این مقاله، آخرین یافته ها در این زمینه مورد مرور و بررسی قرار می گیرد. همچنین واکنش ایمنی بدن میزبان به این پاتوژن و استراتژی های جدید به کار رفته به منظور ساخت واکسن علیه این باکتری، بررسی می شود.