فهرست مطالب

دانشکده پزشکی اصفهان - پیاپی 427 (هفته سوم خرداد 1396)

مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 427 (هفته سوم خرداد 1396)

  • تاریخ انتشار: 1396/03/21
  • تعداد عناوین: 5
|
  • مقاله پژوهشی
  • بررسی ارتباط تابش نور خورشید، رطوبت نسبی هوا و میانگین دمای سالیانه با ابتلا به بیماری Multiple Sclerosis در استان اصفهان بین سال های 93-1380
    آرزو کریمی، علی دلپیشه، فرشته اشتری، کورش سایه میری، رخساره معمار صفحات 434-439
    مقدمه
    Multiple sclerosis (MS)، یک بیماری خود ایمنی مرتبط با التهاب سیستم اعصاب مرکزی انسان است که در ارتباط با عوامل ژنتیکی و محیطی می باشد. طول و عرض جغرافیایی، زندگی در سواحل و تماس با آلاینده های محیطی در ارتباط با ابتلا به این بیماری می باشند. مطالعه ی حاضر، با هدف بررسی ارتباط برخی عوامل محیطی با ابتلا به MS در استان اصفهان انجام شد.
    روش ها
    مطالعه ی حاضر، به صورت توصیفی- تحلیلی جهت بررسی ارتباط میزان تابش، رطوبت نسبی و دما با ابتلا به MS بر روی 2000 بیمار در استان اصفهان بین سال های 93-1380 انجام شد. جهت تهیه ی نقشه های جغرافیایی، از نرم افزار Arc GIS و برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها، از نرم افزار SPSS و آزمون های Kruskal-Wallis، مقایسه ی نسبت ها، رگرسیون لجستیک و ضریب همبستگی استفاده شد.
    یافته ها
    میزان بروز تجمعی 13 ساله ی بیماری MS در استان اصفهان 26/48، در مردان 97/20 و در زنان 38/76 در 100000 نفر برآورد شد. ارتباط آماری معنی داری بین تابش نور خورشید با ابتلا به بیماری MS مشاهده شد، اما میانگین رطوبت نسبی و دما در این زمینه ارتباط معنی داری را نشان نداد.
    نتیجه گیری
    بر اساس یافته ها، میزان تابش نور خورشید با ابتلا به بیماری MS در استان اصفهان ارتباط دارد، اما ارتباطی بین میانگین دمای سالیانه و رطوبت نسبی مشاهده نشد. از این رو، پیشنهاد می گردد مطالعاتی در سطح فردی جهت بررسی این رابطه انجام شود.
    کلیدواژگان: Multiple sclerosis، تابش نور خورشید، رطوبت، میانگین دمای سالیانه
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مقایسه ی تمایز سلول های B به پلاسمابلاست در حضور محرک های Anti-human CD40 و Anti-IgM f(ab)`2 و یا لیپوپلی ساکارید (LPS) و Anti-human CD40 (در شرایط آزمایشگاه)
    ساناز افشار قاسملو، نفیسه اسمعیل، مزدک گنجعلی خانی حاکمی، عباس رضایی، رضا یزدانی، فائزه عباسی راد صفحات 440-446
    مقدمه
    دگرگونی و تمایز سلول های B فعال شده به پلاسموسیت ها و همچنین، سلول های خاطره دار وابسته به پیام های حاصل از گیرنده ی سلول B می باشد. پیام های ناشی از گیرنده ی آنتی ژن و گیرنده های سیتوکاینی سطح سلول های B، سبب القای بروز عوامل رونوشت برداری خاصی می شوند که در نهایت این عوامل، تعیین کننده ی سرنوشت سلول B می باشند.
    روش ها
    جداسازی سلول های تک هسته ای خون محیطی (Peripheral blood mononuclear cells یا PBMCs) با استفاده از گرادیان شیب غلظت و با استفاده از فایکول انجام گرفت و سپس، جداسازی سلول های B خالص با روش Magnetic-activated cell sorting (MACS) انجام شد. در مرحله ی بعد، برای تحریک و تمایز سلول های B به پلاسمابلاست ها، این سلول ها در محیط Roswell Park Memorial Institute1640 (RPMI1640) در حضور Purified anti- human CD40 antibody و Anti-IgM f(ab)`2 یا و Purified anti-human CD40 Antibody و لیپوپلی ساکارید (Lipopolysaccharides یا LPS) کشت داده و سپس، پلاسمابلاست ها با استفاده از سه نشانگر CD38+، CD27+ و IgM- به روش فلوسایتومتری ارزیابی شد.
    یافته ها
    در محیط In vitro، با تحریک دایمی لنفوسیت های B از طریق Cross-link کردن گیرنده ی آن ها (B cell receptor یا BCR) و تحریک با Anti-human CD40 antibody و Anti-IgM f(ab)`2 و یا Anti-CD40 و LPS اغلب سلول های B زنده مانده بودند و حتی تمایز آن ها به رده ی دیگری از سلول های B (پلاسمابلاست های CD38+، CD27+ و IgM-) مشاهده شد. از نظر آماری، تفاوت معنی داری در بیان نشانگرهای پلاسمابلاستی در سطح سلول ها در هر دو حالت تحریکی مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    سلول های B این توانایی را دارند که در شرایط کشت In vitro و تحریک با محرک های متفاوت، همانند محیط In vivo به رده ی سلولی پلاسمابلاست تمایز یابند. با این وجود، برای دستیابی به بهترین شرایط جهت تمایز سلول های B، عواملی نظیر ماهیت تحریک، مدت زمان تحریک و استفاده از محرک های متفاوت که نقش مهمی دارند، باید مد نظر قرار گیرند.
    کلیدواژگان: سلول های B، پلاسمابلاست، گیرنده ی فاکتور متمایز کننده ی سلول B، لیپوپلی ساکارید، فلوسایتومتری
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی ارزش اسکن رادیوایزوتوپ و سونوگرافی در تشخیص ریفلاکس معده به مری در اطفال 2 تا 13 ساله
    حسین صانعیان، محسن قربانی، جمال فقیهی نیا صفحات 447-452
    مقدمه
    هدف از انجام مطالعه ی حاضر، مقایسه ی اسکن رادیوایزوتوپ و سونوگرافی در تشخیص ریفلاکس معده به مری در اطفال 2 تا 13 ساله ی مبتلا به ریفلاکس مراجعه کننده به مطب پزشکان در شهر اصفهان طی سال های 95-1394 بود.
    روش ها
    در این مطالعه ی مقطعی، 150 کودک 2 تا 13 ساله ی دارای علایم ریفلاکس معده به مری، تحت سونوگرافی و اسکن رادیوایزوتوپ قرار گرفتند و همه ی آن ها داروی امپرازول را به مدت 6 هفته دریافت نمودند. در نهایت، معیارهای ارزش تشخیصی دو روش مذکور در مقایسه با نتایج پاسخ به درمان بالینی محاسبه و مقایسه گردید.
    یافته ها
    اسکن هسته ای حساسیت 1/96، ویژگی 2/68، ارزش اخباری مثبت 6/94 و ارزش اخباری منفی 0/75 درصد داشت. معیارهای ارزش تشخیصی سونوگرافی نیز شامل حساسیت 2/85، ویژگی 5/45، مثبت کاذب 5/54، منفی کاذب 8/14، ارزش اخباری مثبت 1/90، ارزش اخباری منفی 5/34 و میزان صحت 3/79 درصد بود.
    نتیجه گیری
    روش های سونوگرافی و اسکن هسته ای دارای ارزش تشخیصی کافی برای تشخیص ریفلاکس معده به مری در کودکان نیستند. استفاده از درمان تجربی نیز به مدت بیماری بستگی دارد. بنابراین، توصیه می گردد اسکن و سونوگرافی (ترکیب دو روش ارزش تشخیصی بالایی دارد) در مواردی که طول مدت بیماری زیاد می باشد و یا در درمان تجربی شک به وجود ریفلاکس معده به مری، استفاده شود. همچنین، در موارد شک به بیماری های دیگر مانند وجود توده و بدخیمی، لازم است نسبت به اسکن و سونوگرافی اقدام گردد.
    کلیدواژگان: ریفلاکس معده به مری، اسکن هسته ای، سونوگرافی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی بیان گیرنده ی پولیوویروس (پروتئین CD155) در سطح Messenger RNA (mRNA) و پروتئین در رده ی سلولی سرطان کولورکتال
    ساره ژند، سید مسعود حسینی، علیجان تبرایی، محسن سعیدی، عبدالوهاب مرادی صفحات 453-462
    مقدمه
    گیرنده ی پولیوویروس (Cluster of differentiation155/Poliovirus receptor یا CD155/PVR) بر روی سطح بسیاری از انواع سلول ها بیان می شود و فعالیت های متنوعی را نشان می دهد. مطالعات متعددی نشان داده اند که تغییرات در بیان CD155 در رده های سلولی سرطانی، باعث تحت تاثیر قرار دادن متاستاز، پرولیفراسیون و مهاجرت سلولی می شود. هدف از انجام این مطالعه، بررسی میزان بیان ژن و پروتئین CD155 در رده ی سلولی سرطانی آدنوکارسینوما کولون در مقایسه با رده ی سلولی طبیعی کولون (Fetal human colon یا FHC) می باشد.
    روش ها
    میزان بیان CD155 در سطح رونویسی و پروتئین، در رده ی سلولی سرطانی آدنوکارسینومای کولون و رده ی سلولی طبیعی کولون به عنوان شاهد با استفاده از روش های سایبرگرین Real-Time polymerase chain reaction (Real-Time PCR) و فلوسایتومتری بررسی گردید. آنالیز آماری یافته ها با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گردید و 050/0 > P به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    نتایج سایبرگرین Real-Time PCR نشان داد که بیان CD155 در سطح رونویسی به طور معنی داری در رده ی سلولی سرطان کولون نسبت به سلول طبیعی کولون بیشتر می باشد (001/0 > P). نتایج آنالیز فلوسایتومتری نشان داد که بیان پروتئین CD155 بر روی سطح سلول سرطانی کولون SW480 به میزان 0/98 درصد و در رده ی سلولی طبیعی کولون 3/1 درصد بود (001/0 > P).
    نتیجه گیری
    بیان CD155 در رده ی سلولی سرطانی کولون، نسبت به سلول طبیعی کولون افزایش یافت. بر اساس این یافته ها، می توان پیشنهاد کرد که CD155، می تواند به عنوان هدفی موثر برای ویروس درمانی با به کارگیری پولیوویروس مد نظر قرار گیرد.
    کلیدواژگان: پروتئین Cluster of differentiation155، بیان ژن، سرطان کولورکتال، Real، Time polymerase chain reaction، فلوسایتومتری
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی مقایسه ای تغییرات قلبی- عروقی تجویز دو رژیم دارویی پروپوفول وتیوپنتال سدیم در بیهوشی کودکان تحت الکتروشوک درمانی
    بهزاد ناظم رعایا، سید وحید سید معلمی، سید علی امامی صفحات 463-469
    مقدمه
    در طول الکتروشوک درمانی (Electroconvulsive therapy یا ECT)، تشنج ایجاد شده توسط تحریک الکتریکی باید از نظر بیهوشی مدیریت شود. در غیر این صورت، الکتروشوک درمانی تجربه ای ناخوشایند است. در این راستا، داروهای کوتاه اثر متعددی نظیر متوهگزیتال، تیوپنتال، پروپوفول و... استفاده می شوند که تاثیرات همودینامیکی و عوارض متفاوتی را در پی دارند. برخی مطالعات، به تغییرات همودینامیک و عوارض محدودتر در استفاده از پروپوفول اشاره کرده اند. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه ی تغییرات قلبی- عروقی و عوارض داروهای پروپوفول و تیوپنتال سدیم در گروه سنی کودکان تحت درمان با الکتروشوک درمانی بود.
    روش ها
    مطالعه ی حاضر، کارآزمایی بالینی دو سو کور بود که در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان انجام گرفت. قبل از انجام الکتروشوک درمانی، یک گروه، 2 میلی گرم بر کیلوگرم تیوپنتال سدیم و گروه دیگر، 1 میلی گرم بر کیلوگرم پروپوفول دریافت نمودند. سپس، هر دو گروه به میزان 5/0 میلی گرم بر کیلوگرم سوکسنیل کولین دریافت کردند و حداقل 90 ثانیه (5/1 دقیقه) بعد، شوک اعمال شد. پس از پایان شوک، ضربان قلب، فشار خون و میزان اشباع اکسیژن در دقایق 1، 5 و 10 اندازه گیری شد. علاوه بر آن، مدت زمان تشنج، پاسخ کلامی، بازگشت کامل هوشیاری، بازگشت تنفس خود به خودی پس از تشنج، مدت زمان اقامت در ریکاوری و عوارض دارویی نیز بررسی شد.
    یافته ها
    مطالعه ی حاضر، شامل 70 کودک 18-6 ساله ی تحت درمان با الکتروشوک درمانی بود. مدت زمان تشنج القایی (001/0 > P)، زمان پایان تشنج تا پاسخ کلامی (001/0 > P) و زمان برگشت کامل هوشیاری (001/0 > P) به طور معنی داری در گروه پروپوفول کوتاه تر بود. سردرد (001/0 = P)، تهوع (020/0 = P) و درد عضلانی (001/0 > P) در گروه پروپوفول بیشتر دیده شد.
    نتیجه گیری
    با توجه به یافته ها، زمان پاسخ کلامی و هوشیاری کامل بعد از تشنج در القای بیهوشی با پروپوفول سریع تر حاصل می شود، اما عوارض جانبی در بعضی موارد بیشتر است.
    کلیدواژگان: الکتروشوک درمانی، پروپوفول، تیوپنتال سدیم
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
|
  • The Relationship between the Amount of Radiation, Relative Humidity, and Temperature with the Risk of Multiple Sclerosis in Isfahan Province, Iran, during the Years 2001-2014
    Arezoo Karimi, Ali Delpisheh, Fereshteh Ashtari, Kourosh Sayehmiri, Rokhsareh Meamar Pages 434-439
    Background
    Multiple sclerosis (MS) is an autoimmune disease associated with inflammation of the central nervous system in humans that is associated with genetic and environmental factors. Geographical latitude and longitude, life on coastal, and exposure to environmental pollutants are associated with the disease. This study aimed to investigate the relationship between environmental factors with the risk of multiple sclerosis in Isfahan province, Iran.
    Methods
    This cross-sectional study assessed the association of radiation, relative humidity, and temperature with the risk of multiple sclerosis in 2000 patients between the years 2001 to 2014 in Isfahan province. The geographical mapping was done using Arc GIS software and statistical analysis was done via SPSS software using logistic regression and correlation coefficient tests.
    Findings: The 13-year cumulative incidence rate of multiple sclerosis in Isfahan province was estimated 48.26 per 100000 person, 20.97 in men and 76.38 in women. Significant association was observed between the sunlight radiations with the risk of multiple sclerosis; but the average relative humidity and temperature in this area did not show any significant relationship with the risk of multiple sclerosis.
    Conclusion
    Based on the findings, sunlight associated with multiple sclerosis in Isfahan province; but there was no relationship between the average annual temperature and relative humidity. Therefore, it is recommended that studies be done on individual level to investigate this relationship
    Keywords: Multiple sclerosis, Sunlight, Humidity, Temperature
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Comparison of B-Cells Differentiation to Plasmablasts at Presence of Anti-Human CD40 and Anti-Immunoglobulin M f (ab)'2 or Lipopolysaccharide and Anti-Human CD40 Stimulators (In-Vitro)
    Sanaz Afshar-Qasemloo, Nafiseh Esmaeil, Mazdak Ganjalikhani-Hakemi, Abbas Rezaei, Reza Yazdani, Faezeh Abbasi-Rad Pages 440-446
    Background
    Transformation and differentiation of activated B-cell to plasmacells and also memory cells depend on signaling from B-cell receptors. The signals from antigen and cytokine receptors on the surface of B cells lead to induce the expression of specific transcription factors, which finally determine the fate of B cells.
    Methods
    Peripheral blood mononuclear cells (PBMC) were isolated via ficoll gradient and then purified B cells were separated using magnetic-activated cell sorting (MACS). Pure B cells were cultured in Roswell Park Memorial Institute 1640 (RPMI1640) culture media at the presence of purified anti-human CD40 antibody and anti-immunoglobulin M f (ab)´2 or lipopolysaccharide (LPS) and anti-human CD40 antibody that induced B-cells differentiation to plasmablasts which was assessed with 3 markers (CD38, CD27, IgM-) and analyzed via flow cytometry.
    Findings: In stimulation of B cells with purified anti-human CD40 antibody and anti-IgM f (ab)´2 or LPS through cross-linking B-cell receptor, the majority of B cells remained alive and differentiated to another lineage of B cells (plasmablast: CD38, CD27, IgM-). There was no significant statistical difference between expressions of plasmablast markers in two states of stimulation.
    Conclusion
    B cells can be stimulated and differentiated to plasmablasts in vitro similar to in vivo condition. However, to achieve the best outcome in the differentiation of B cells, we should consider the nature of stimulator, the time of incubation, and the type of stimulators.
    Keywords: B-cells, Plasmablast, B-cell differentiation factor receptor, Lipopolysaccharides, Flow cytometry
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Comparison of Radioisotope Scan and Ultrasonography in Diagnosis of Gastroesophageal Reflux in 2-13-Year-Old Children
    Hossein Saneian, Mohsen Ghorbani, Jamal Faghihinia Pages 447-452
    Background
    The aim of this study was to compare radionuclide scintigraphy and ultrasonography in the diagnosis of gastroesophageal reflux in 2-13-year-old children who referred to a pediatric clinic in Isfahan city, Iran, during 2014-2015.
    Methods
    In across-sectional study, 150 children aged 2 to13 years with symptoms of gastroesophageal reflux were assessed using ultrasound and radioisotope scan. All of them were treated using the drug omeprazole for 6 weeks; and finally, the diagnostic values were compared between the two methods.
    Findings: Sensitivity, specificity, and negative and positive predictive values were 96.1%, 68.2%, 94.6%, and 75.0%, and 85.2%, 45.5%, 90.1%, and 34.5%, in radioisotope scan and ultrasonography, respectively.
    Conclusion
    Radioisotope scan and ultrasonography do not have enough accuracy in diagnosis of gastroesophageal reflux in children. Using empirical therapy in diagnosis is depended on the duration of disease, too. Using combination of ultrasound and radioisotope scans is recommended in long-duration disease or when the case is suspicious to other diseases such as tumors and malignancy.
    Keywords: Gastroesophageal reflux, Radioisotope scanning, Ultrasonography
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Study of the Transcript and Protein Expression of Poliovirus Receptor (CD155 Protein) on Colorectal Cancer Cell Line
    Sareh Zhand, Seyed Masoud Hoseini, Alijan Tabarraei, Mohsen Saeedi, Abdolvahab Moradi Pages 453-462
    Background
    Poliovirus receptor (CD155 protein or PVR) expressed on many types of cells and exerts diverse functions. Several studies have demonstrated that changes in CD155 expression in cancer cell lines affect metastasis, proliferation, and migration. The purpose of the present study was to investigate the transcript and protein expression of CD155 in human colon adenocarcinoma cell lines in comparison to normal fetal human colon (FHC) cells.
    Methods
    The CD155 expression levels in a human adenocarcinoma cell line and normal colon cell line were evaluated using the quantitative real-time polymerase chain reaction (PCR) and flow cytometry. All statistical analyses were performed using SPSS software at the statistical significance level of P Findings: Real-time polymerase chain reaction indicated that CD155 significantly overexpressed in human adenocarcinoma cell line significantly more than normal fetal cells (P
    Conclusion
    Collectively, these data indicate that CD155 expression is frequently elevated in cancer cell line. The preferential expression of CD155 on cancer cell line rather than on normal cell line suggests that CD155 could be targeted for future poliovirus virotherapy.
    Keywords: CD155 protein, Gene expression, Colorectal cancer, Real-Time polymerase chain reaction, Flow cytometry
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Comparison of Cardiovascular Effects of Propofol versus Sodium Thiopental Anesthesia in Children Undergoing Electroconvulsive Therapy (ECT)
    Behzad Nazemoroaya, SayedvahidÕ Sayedmoalemi, Sayed Ali Emami Pages 463-469
    Background
    Seizures caused by electrical stimulation during electroconvulsive therapy (ECT) should be managed; otherwise, electroconvulsive therapy can be an unpleasant experience. Therefore, sedative short-acting drugs like sodium thiopental, propofol, methohexital, etc. can be used with different hemodynamic changes and adverse effects. Some studies showed that propofol was associated with less complication and hemodynamic changes. The aim of this study was to compare cardiovascular effects and complications of propofol and sodium thiopental in pediatric age group treated with electroconvulsive therapy.
    Methods
    This census double-blind clinical trial study was conducted in Alzahra hospital affiliated to Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran. Before electroconvulsive therapy, one group received 2 mg/kg sodium thiopental and the other one 1 mg/kg propofol; then, both groups received 0.5 mg/kg succinylcholine and electroconvulsive therapy was done at least 90 second (1.5 minutes) after that. Heart rate, blood pressure and O2 saturation were measured at 1, 5 and 10 minutes after the seizure. Duration of seizure, language response, return to full consciousness, spontaneous breathing after seizure, and recovery time were measured and also drug adverse effect were assessed as well.
    Findings: This study was conducted on 70 children aged 6-18 years treated with electroconvulsive therapy. Seizure induction time (P
    Conclusion
    According to this study, verbal response time and return to full consciousness following seizure caused by propofol were achieved faster; but the drug caused more adverse effects.
    Keywords: Electroconvulsive therapy, Propofol, Thiopental sodium
    Abstract View Paper Original: Persian