فهرست مطالب

دانشکده پزشکی اصفهان - پیاپی 433 (هفته اول امرداد 1396)

مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 433 (هفته اول امرداد 1396)

  • تاریخ انتشار: 1396/05/10
  • تعداد عناوین: 5
|
  • مقاله پژوهشی
  • محمدرضا عباسی، سعید کرمانی، اردشیر طالبی صفحات 643-647
    مقدمه
    لوسمی حاد لنفوئیدی (Acute lymphocytic leukemia یا ALL) یکی از شایع ترین انواع سرطان خون در میان کودکان می باشد. با توجه به تعداد زیاد آزمایشگاه های تشخیص طبی، به نظر می رسد در آزمایشگاه هایی که فرد خبره ای به منظور تشخیص نهایی ALL حضور ندارد، نرم افزار می تواند ابزار مناسبی در جهت اهداف کمک تشخیصی باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، استفاده از خصوصیات هندسی و آماری هسته ها در ایجاد یک سیستم تشخیص اتوماتیک دقیق بود.
    روش ها
    در این مطالعه با استفاده از الگوریتم تقطیع اتوماتیک، هسته ی سلول های سرطانی از تصاویر موجود جدا شد. با توجه به این که ویژگی های آشوب گونه باعث تمایز معنی داری در الگوهای رشته ای و لبه ها می گردد، در مرحله ی بعد سه دسته ویژگی هندسی، آماری و آشوب گونه از سلول ها استخراج گردید. به منظور تشخیص و طبقه بندی، الگوریتم ماشین بردار پشتیبان (Support vector machines یا SVMs) برای طبقه بندی مورد استفاده قرار گرفت.
    یافته ها
    روش پیشنهادی بر روی 312 تصویر میکروسکوپی شامل سلول های سالم و سرطانی مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها، صحت بالای 92 درصد و دقت بالای 93 درصد در شش گروه سلول را نشان داد. بررسی سطح زیر منحنی (Receiver operating characteristic یا ROC) نشان دهنده ی کارایی بالای 91 درصد در روش پیشنهادی بود.
    نتیجه گیری
    نتایج نشان دهنده ی کارامد بودن ویژگی های مذکور در طبقه بندی سلول های ALL است. از جمله امتیازات استفاده از ویژگی های آشوب گونه می توان به ایجاد تمایز در هسته ی سلول های سالم و سرطانی (که در اندازه و کروماتین تفاوت دارند) و استفاده از ویژگی های شکل ناهمگون سیتوپلاسم سلول های سالم اشاره نمود.
    کلیدواژگان: لوسمی حاد لنفوئیدی، آشوب، ماشین بردار پشتیبان، بازشناخت الگو
  • حمید حاجی غلام سریزدی، امیر شفا، فرزانه ناخدایی صفحات 648-654
    مقدمه
    این مطالعه، با هدف مقایسه ی اثر اضافه کردن پتیدین و کتامین به مارکائین در بلوک اینفرا اوربیتال بر تسکین درد بعد از عمل جراحی شکاف لب شیرخواران انجام شد.
    روش ها
    طی یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی دو سو کور، 60 بیمار کاندیدای عمل جراحی ترمیم شکاف لب به صورت تصادفی در سه گروه دریافت کننده ی مارکائین و کتامین، مارکائین و پتیدین و مارکائین به تنهایی (گروه شاهد) تقسیم شدند و پارامترهای همودینامیک و نمره ی درد در سه گروه اندازه گیری و مقایسه شد.
    یافته ها
    میانگین نمره ی درد و ضربان قلب و میانگین فشار خون شریانی در تمام زمان ها در گروه شاهد بیشتر از دو گروه دیگر بود (05/0 > P)، اما بین دو گروه مارکائین و کتامین و نیز مارکائین و پتیدین تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0 < P).
    نتیجه گیری
    بنابر نتایج به دست آمده، استفاده از کتامین یا پتیدین در بلوک عصب اینفرا اوربیتال، می تواند منجر به کاهش شدت درد بدون افزایش عوارض جانبی شود. از طرفی، بین اضافه کردن کتامین و یا پتیدین به مارکائین در کاهش درد بعد از عمل، تفاوت معنی داری وجود نداشت.
    کلیدواژگان: شکاف لب، بیهوشی اطفال، بلوک عصبی
  • فاطمه شفیعی، راضیه انتشاری، محمد ربانی، علی جهانیان نجف آبادی صفحات 655-661
    مقدمه
    سرطان یکی از بزرگ ترین مشکلات مرتبط با سلامتی می باشد و با توجه به گسترش روزافزون مقاومت های دارویی و عوارض جانبی درمان های شیمیایی فعلی، تولید داروهای هدفمند با عوارض جانبی محدود، موضوع تحقیقات بسیاری در علوم پزشکی می باشد. در مطالعات قبلی، فیوژن پروتئینی مرکب از بخش کاتالیتیک و داخل غشایی سم دیفتری، به عنوان عامل کشنده و پپتید ضد میکروبی BR2 به عنوان عامل هدفمند کننده (DT386-BR2) تولید شد. مطالعات اولیه برون تن، اثرات ضد سرطانی انتخابی بر روی رده های سلولی سرطانی نشان داد. هدف از انجام مطالعه ی حاضر، ارزیابی درون تن سمیت ناشی از پروتئین DT386-BR2 بر روی موش های سفید سالم بود.
    روش ها
    در ابتدا، فیوژن پروتئین DT386-BR2 با استفاده از تکنولوژی DNA نوترکیب در باکتری Escherichia coli تولید و با استفاده از کروماتوگرافی بر پایه ی ستون نیکل خالص سازی گردید و سپس، با غلظت های مختلف (15، 30، 60، 75، 150 و 300 میکروگرم/روز) در موش های سفید سالم به صورت داخل صفاقی و به مدت 5 روز متوالی تزریق گردید. هر گروه سه تایی از موش ها، از نظر وضعیت زنده ماندن، دمای بدن، میزان تغییرات وزن و میزان مصرف غذا برای دو هفته بعد از آخرین تزریق مورد ارزیابی قرار گرفتند. به گروه شاهد منفی نیز نرمال سالین تزریق شد.
    یافته ها
    هیچ تفاوت معنی داری بین میزان زنده ماندن، دمای بدن و میزان تغییرات وزن موش های مواجه شده با فیوژن پروتئین در غلظت های مختلف در مقایسه با شاهد منفی وجود نداشت (05/0 < P) و با افزایش غلظت پروتئین، هیچ گونه عوارض سویی در موش های سالم مشاهده نگردید.
    نتیجه گیری
    این فیوژن پروتئین، می تواند به عنوان یک کاندیدای دارویی مناسب در مطالعات درون تن پیش بالینی به منظور تعیین ویژگی های فارماکوکینتیک و فارماکودینامیک آن در مدل موشی زنوگرافت مورد ارزیابی قرار گیرد.
    کلیدواژگان: ایمنوتوکسین، سم دیفتری، سمیت، ایمنی، موش
  • محمد علی تحریریان، سید حمید موسوی، علی دهقان، سجاد بدیعی، علی عندلیب صفحات 662-670
    مقدمه
    یکی از شکستگی های شایع، شکستگی دیستال رادیوس می باشد و درمان های مختلفی برای آن پیشنهاد شده است. هدف از انجام مطالعه ی حاضر، مقایسه ی جااندازی باز و فیکساسیون داخلی (Open reduction and internal fixation یا ORIF) با استفاده از یک پلاک لاکینگ ولار در مقایسه با پین گذاری از راه پوست و گچ گیری زیرآرنج در بیماران کمتر از 60 سال با تراکم استخوان خوب که شکستگی دیستال رادیوس ناپایدار (Unstable distal radius fracture یا UDRF) خارج مفصلی داشتند، بود.
    روش ها
    این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی یک سوکور بود. 88 بیمار در طیف سنی 18 تا 60 سال، با شکستگی بسته و خارج مفصلی UDRF مورد بررسی قرار گرفتند. میزان درد [با استفاده از مقیاس آنالوگ دیداری (Visual analog scale یا VAS)] و نتایج عملکردی دو روش پین گذاری از راه پوست و پلاک گذاری، 3 و 12 ماه پس از عمل جراحی مقایسه گردید.
    یافته ها
    شدت درد 3 و 12 ماه پس از درمان در گروه پین گذاری بیشتر بود (به ترتیب 001/0 = P و 390/ = P). دامنه ی حرکات مفصل در گروه پلاک گذاری به طور قابل توجهی بهتر بود (001/0 > P). تفاوت معنی داری در توانایی انجام فعالیت های روزانه 3 ماه پس از درمان بین دو گروه وجود داشت، اما محدودیت قابل توجهی در فعالیت های روزانه، 12 ماه بعد از عمل جراحی در گروه پین گذاری مشاهده شد (004/0 = P).
    نتیجه گیری
    ثابت کردن شکستگی با پلاک را می توان روش مناسب تری برای درمان شکستگی دیستال رادیوس ناپایدار خارج مفصلی در مقایسه با پین گذاری از راه پوست از نظر میزان درد پس از عمل، دامنه ی حرکات مفصلی و عملکرد در بیماران کمتر از 60 سال دانست.
    کلیدواژگان: تثبیت شکستگی، شکستگی رادیوس، روش های جراحی
  • امیرحسین براتی، صدرالدین شجاع الدین، مهدی کرمی، محمدحسین پورغریب شاهی، مینا حقیقی صفحات 671-676
    مقدمه
    فاشیا، بافت فیبری کلاژنی است که قسمتی از سیستم گسترده ی انتقال نیروی بدن را شکل می دهد. برای شناخت دقیق نقش این عامل غیر انقباضی و بسیار گسترده و تامین کننده ی ثبات و غنی از گیرنده های عمقی، مطالعات زیادی مورد نیاز است. مطالعاتی که به بررسی فاشیای توراکولمبار موجود زنده پرداخته اند، به طور معمول از تکنیک های سونوگرافی بهره برده اند. با توجه به تنوع وضعیت های مورد مطالعه، مطالعه ی حاضر با هدف ارایه ی وضعیتی مبنا برای انجام این مطالعات انجام شد.
    روش ها
    53 آزمودنی سالم به صورت داوطلبانه با اعلام رضایت کتبی در این مطالعه شرکت داده شدند. سپس، با علامت گذاری 2 سانتی متری مهره ی L2-L3 و در وضعیت های دمر، نشسته و چهار دست و پا و در انتهای دم و بازدم در سمت راست و چپ ضخامت فاشیای توراکولمبار با استفاده از روش سونوگرافی ثبت شد.
    یافته ها
    یافته های سونوگرافی در دو وضعیت دمر و نشسته نشان داد که ضخامت فاشیا در انتهای دم به طور معنی داری بیشتر از انتهای بازدم بود و این رابطه در هر دو طرف راست و چپ برقرار بود، اما در وضعیت چهار دست و پا، این رابطه معکوس شد؛ به گونه ای که ضخامت بافت فاشیا در انتهای بازدم، بیشتر از انتهای دم بود. از این رو، عامل تنفس بر ضخامت فاشیا و عامل وضعیت نیز بر تغییرات ضخامت فاشیا تاثیرگذار است.
    نتیجه گیری
    یافته ها نشان می دهد که رفتار فاشیای توراکولمبار در وضعیت های مختلف، متفاوت است. از طرفی تنفس نیز تعیین کننده ی رفتار فاشیا می باشد. از این رو، پیشنهاد می شود با اصلاح وضعیت و انجام تمرینات تنفسی، احتمال می رود در بلند مدت، تغییراتی در فاشیای توراکولمبار مشاهده گردد. همچنین، در انجام مطالعات سونوگرافیک، به طور حتمی باید به این دو عامل توجه ویژه ای شود. این مطالعه، وضعیت نشسته ی سمت راست و انتهای بازدم را به عنوان وضعیت مبنا در ارزیابی سونوگرافیک Thoracolumbar fascia (TLF) معرفی می نماید.
    کلیدواژگان: وضعیت مبنا، فاشیای توراکولمبار، اولتراسوند
|
  • Mohammad Reza Abbasi, Saeed Kermani, Ardeshir Talebi Pages 643-647
    Background
    Acute lymphoblastic leukemia (ALL) is one of the most common types of leukemia among children. Due to the large number of clinical laboratories, in those with no expert pathologist for diagnosis of leukemia, software can be a useful tool for diagnostic purposes. The aim of this study was to create an automatic detector to help diagnosis process.
    Methods
    Using automatic segmentation algorithm, the nucleus of blast and lymphocyte cells were separated from existing images. As the chaotic characteristic caused significant difference in edges and string patterns, three geometrical, statistical, and chaotic features were derived from cells. In order to diagnosis and classification, support vector machine algorithm was used and the accuracy of classification was investigated using receiver characteristic operating curves (ROC).
    Findings: This study was conducted on 312 microscopic images including blast and lymphocyte cells. There was a specificity of more than 92% and an accuracy of more than 93% in six cell groups. In addition, checking out the area under the ROC curve represented more than 91% efficiency for suggested method.
    Conclusion
    The findings indicate the effectiveness of these features in classification. Differentiation of blast and lymphocyte cells, that are different only in size of chromatin, and also uneven shape of lymphocyte cytoplasm, are of the advantages of using chaotic features.
    Keywords: Acute lymphoblastic leukemia (ALL), Chaos, Support vector machine, Pattern recognition
  • Hamid Hajigholam Saryazdi, Amir Shafa, Farzaneh Nakhodaei Pages 648-654
    Background
    The aim of this study was to compare the effect of pethidine and ketamine, when added to bupivacaine, in infraorbital nerve block on postoperative pain relief in cleft lip repair surgery in infants.
    Methods
    In this double-blind clinical trial study, sixty candidates of cleft lip repair surgery were randomly allocated in three groups: bupivacaine ketamine (a), bupivacaine pethidine (b), and bupivacaine (c). Hemodynamic parameters and pain score were measured and compared among the three groups.
    Findings: Mean pain score, heart rate, and mean arterial blood pressure were significantly higher in group c than the two other groups (P 0.05).
    Conclusion
    Based on the results of the present study, using ketamine or pethidine can reduce severity of pain in infraorbital nerve block with no complication. There was no difference between ketamine and pethidine, when added to bupivacaine, on postoperative pain relief.
    Keywords: Cleft lip, Pediatric anesthesia, Nerve block
  • Fatemeh Shafiee, Razieh Enteshari, Mohammad Rabbani, Ali Jahanian-Najafabadi Pages 655-661
    Background
    Cancer is one of the greatest health-related problems and due to increasing drug resistance and severe side effects of chemotherapeutic agents, production of targeted anticancer agents with lower side effects is under consideration. Previously, we produced a fusion protein consisted of catalytic and translocation domains of diphtheria toxin (DT386) fused to BR2, a cancer specific cell penetrating peptide. First steps of this study showed selective antiproliferative effects of DT386-BR2 on cancer cells but not on normal cell lines. The aim of the present study was evaluation of its in-vivo non-specific toxicity in healthy mice.
    Methods
    The fusion protein was produced and purified through recombinant DNA technology. Intraperitoneal injections with various concentrations of DT386-BR2 were done in healthy mice for five consecutive days and they observed for 14 days after the last injection inspecting their food consumption, body weight, body temperature, and finally being dead or alive. Negative controls were injected with normal saline solution.
    Findings: There was not any significant effect on temperature, body weight, and viability of mice received various concentrations of DT386-BR2 (P
    Conclusion
    DT386-BR2 can be used for further pre-clinical studies to determine its pharmacokinetics/pharmacodynamics profiles and evaluation of its anticancer efficacy in suitable xenograft animal models.
    Keywords: Immunotoxins, Diphtheria toxin, Toxicity, Mice
  • Mohammad Ali Tahririan, Seyed Hamid Mousavi, Ali Dehghan, Sajad Badiei, Ali Andalib Pages 662-670
    Background
    Distal radius fracture is one of the most common fractures with different treatment options. This study compared closed reduction and percutaneous pinning with cast immobilization to open reduction and locked volar plating in the treatment of adult patients aged 60 years or younger with isolated, unstable, closed extra-articular, distal radius fractures.
    Methods
    In a single-blind controlled study, eighty eight patients were randomly divided into two groups; namely, the plating and pinning groups. Primary outcome was the severity of pain in the wrist joint which was measured via visual analog scale (VAS). The wrist range of movement, radiologic parameters, and ability in daily activities were also recorded as secondary outcomes and evaluated 3 and 12 months after the surgery.
    Findings: The severity of pain was significantly lower in plating group after 3 (P = 0.001) and 12 (P = 0.040) months. The range of movements was significantly better in the plating group after 3 (P = 0.001) and 12 (P = 0.001) months. No significant difference was observed in the ability to perform daily activities between the two groups 3 months after the treatment. Twelve months after the surgery, limitations in daily activities were significantly higher in the pinning group.
    Conclusion
    Bone fixation, using locked volar plating, can be a better modality with regard to postsurgical pain and also the wrist range of motion than percutaneous pinning with cast immobilization in patients younger than 60 years sustaining unstable, closed extra-articular, distal radius fractures.
    Keywords: Fracture fixation, Radius fractures, Surgical procedures
  • Amir Hussein Barati, Sadraldin Shojaaldin, Mehdi Karami, Mohammad Hussein Pourgharib-Shahi, Mina Haghighi Pages 671-676
    Background
    The role of noncontractile and wide elements of thoracolumbar fascia is miserable. Studies that examine the thoracolumbar fascia in living beings have often been used ultrasound techniques. Because of the variety of positions, we tried to identify base position to carry out these studies.
    Methods
    Fifty three voluntaries entered the study. Then we did sonography in prone, sitting, and quadruped positions, after inspiration and respiration and at both sides at L3 level.
    Findings: Sonography findings showed that thoracolumbar fascia thickness at the end of inspiration was significantly more than thickness at the end of respiration at prone and sitting positions despite quadruped position at both sides. Therefore, breathing and position factors affected the fascia thickness. Lordosis angle in any of the studied states did not show significant and strong correlation with fascia thickness.
    Conclusion
    The findings show that thoracolumbar fascia behavior is different in various positions; in addition, breathing determines different fascia behaviors. So, ultrasound studies should have particular attention to these two factors. Besides, we suggest that thoracolumbar fascia may have changes by breathing exercises and posture correction at long time. This study introduces the end of exhalation, sitting position, and right side as base position in thoracolumbar fascia ultrasonic evaluation.
    Keywords: Basic position, Thoracolumbar fascia, Ultrasound