فهرست مطالب

دانشکده پزشکی اصفهان - پیاپی 461 (هفته اول اسفند 1396)

مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 461 (هفته اول اسفند 1396)

  • تاریخ انتشار: 1396/12/04
  • تعداد عناوین: 5
|
  • مقاله پژوهشی
  • بررسی یافته های بالینی، عوارض و سیر بیماری درکودکان مبتلا به Henoch-Schonlein Purpura در بیمارستان امام حسین اصفهان، 93-1390
    طوبی مومن، محسن جاری، حسن نسیمی * صفحات 1840-1844
    مقدمه
    Henoch-Schonlein Purpura، یک واسکولیت شایع کودکان است که علایم اصلی آن شامل راش های پوستی، دردهای مفصلی یا التهاب مفصلی، درد شکمی و درگیری کلیوی است. تشخیص این بیماری، بر اساس علایم بالینی است. طبق مطالعات گذشته، مشاهده شده است که علایم بیماری در نقاط مختلف دنیا متفاوت است. هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی علایم، سیر بالینی و عوارض این بیماری در کودکان ایران بود.
    روش ها
    در این مطالعه که به صورت گذشته نگر انجام شد، کلیه ی بیمارانی که بر اساس معیارهای بالینی با تشخیص Henoch-Schonlein Purpura در سال های 93-1390 در بیمارستان امام حسین (ع) بستری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک بیماران، علایم بالینی، نتایج آزمایش ها و عوارض بیماری از پرونده های بیماران جمع آوری گردید.
    یافته ها
    این مطالعه، بر روی 106 بیمار انجام شد که نسبت پسر به دختر در آنان 1/2 به 1 و میانگین سن ابتلای کودکان 5/0 ± 7/5 سال بود. در این مطالعه، علایم پوستی در 100 درصد بیماران، درد یا التهاب مفصل در 76 درصد، دردهای شکمی در 62 درصد، تب در 30 درصد، درگیری کلیه در 29 درصد، خونریزی های گوارشی در 22 درصد، ادم بیضه ها در 11 درصد و در هم روی روده (انواژیناسیون یا Anvagination) در 8/1 درصد بیماران وجود داشت. شایع ترین یافته ی آزمایشگاهی افزایش Erythrocyte sedimentation rate (ESR) در 100 درصد بیماران و C-reactive protein (CRP) در 58 درصد بیماران بود.
    نتیجه گیری
    در این مطالعه، در بیماران Henoch-Schonlein Purpura علایم گوارشی شامل درد شکم خونریزی گوارشی و انواژیناسیون نسبت به مطالعات دیگر شیوع بیشتری داشت.
    کلیدواژگان: Henoch، Schonlein Purpura، عوارض، واسکولیت
    چکیده مشاهده متن مقاله پژوهشی/اصیل زبان: فارسی
  • بررسی مقایسه ای اثر پیش گیرانه ی متادون و پاراستامول در کنترل درد بعد از عمل جراحی قسمت تحتانی شکم به روش بیهوشی عمومی
    غلامرضا خلیلی، سید تقی هاشمی، زکیه عبدالهی * صفحات 1845-1851
    مقدمه
    کنترل درد پس از اعمال جراحی، از اهمیت بالایی برخوردار است. در همین راستا، پاراستامول از داروهای ضد درد غیر مخدر با عوارض پایین است. از این رو، در مطالعه ی حاضر، به ارزیابی اثر پیش گیرانه ی متادون و پاراستامول در کنترل درد بعد از عمل جراحی قسمت تحتانی شکم به روش بیهوشی عمومی و مقایسه ی آن با گروه شاهد پرداخته شد.
    روش ها
    این مطالعه، به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 96 بیمار تحت عمل جراحی قسمت تحتانی شکم انجام شد. بیماران به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. به گروه اول، بعد از القای بیهوشی و قبل از برش جراحی 15 میلی گرم/کیلوگرم پاراستامول به صورت وریدی و آهسته تجویز شد. به گروه دوم، 20 دقیقه قبل از القای بیهوشی، 15/0 میلی گرم/کیلوگرم متادون به صورت عضلانی در عضله ی دلتوئید بیمار تزریق شد و در گروه سوم نیز معادل حجم داروهای پیش گفته، نرمال سالین در عضله ی دلتوئید بیمار تزریق گشت. سپس، میزان درد بیماران در هر سه گروه در ریکاوری و در بخش تا 24 ساعت با استفاده از معیار Visual analog scale (VAS) ارزیابی و ثبت شد. در نهایت، اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    شدت درد در 30 دقیقه بعد از عمل جراحی در گروه متادون با میانگین 31/0 ± 73/0 به طور معنی داری کمتر از گروه پاراستامول با میانگین 54/0 ± 53/2، و در هر دو گروه دریافت کننده ی دارو، به نحو معنی داری کمتر از گروه شاهد با میانگین 57/0 ± 97/2 بود (050/0 > P). در مقابل، از زمان 60 دقیقه به بعد تا زمان ترخیص از ریکاوری و تا 24 ساعت بعد در بخش، نمره ی درد در سه گروه اختلاف معنی داری نداشت (050/0 < P).
    نتیجه گیری
    بر طبق نتایج مطالعه ی حاضر، متادون تاثیر پیش گیرانه ی کاهش درد بیشتری در مقایسه با پاراستامول داشت؛ هر چند، عوارض پاراستامول کمتر از متادون بود. در نهایت، تا 24 ساعت بعد از عمل جراحی، شدت درد بیماران در دو گروه دریافت کننده ی مسکن یکسان ارزیابی شد.
    کلیدواژگان: متادون، پاراستامول، درد، جراحی شکم
    چکیده مشاهده متن مقاله پژوهشی/اصیل زبان: فارسی
  • بررسی پلی مورفیسم پروموتر ژن اینترلوکین 10 (-819C/T) در بیماران با عفونت مزمن هپاتیت B
    فرزانه سادات میرفخار، سید رضا محبی*، سید مسعود حسینی، پدرام عظیم زاده، مهسا سعیدی نیاسر، افسانه شریفیان، حمید اسدزاده عقدایی، محمدرضا زالی صفحات 1852-1858
    مقدمه
    عفونت هپاتیت B به لحاظ اپیدمیولوژیکی یک معضل عمده به حساب می آید. نتایج بالینی عفونت با ویروس هپاتیت B بین افراد مختلف، از پاک سازی خود به خود ویروس از بدن تا هپاتیت مزمن، متفاوت است. این تنوع، می تواند به دلیل واریاسیون در ژن های کد کننده ی سیتوکاین ها باشد. تصور می شود اینترلوکین 10 (Interleukin-10)، به عنوان یک سیتوکاین ضد التهابی بر حساسیت به عفونت هپاتیت B اثرگذار باشد. این مطالعه، با هدف بررسی نقش پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی -819C/T (rs1800871) پروموتر ژن اینترلوکین 10 به عنوان نشانگر برای پیش آگهی از استعداد ابتلا به عفونت مزمن هپاتیت B انجام گرفت.
    روش ها
    از 122 نفر که نتیجه ی آزمایش Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) آن ها برای عفونت هپاتیت B مثبت شده بود (گروه مورد)، نمونه ی خون دریافت شد. 138 فرد سالم نیز گروه شاهد را تشکیل دادند. برای بررسی پلی مورفیسم و تعیین ژنوتیپ، از روش واکنش زنجیره ی پلیمراز- پلی مورفیسم طول قطعه ی محدود (Polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism یا PCR-RFLP) استفاده شد.
    یافته ها
    نتایج بیانگر فراوانی بالاتر ژنوتیپ CT در مبتلایان به هپاتیت B (8/50 درصد)، در مقایسه با افراد شاهد (6/32 درصد) بود. اختلاف معنی داری به لحاظ آماری در فراوانی ژنوتیپی (007/0 = P) و آللی (018/0 = P) پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی -819C/T پروموتر ژن اینترلوکین 10 بین گروه مورد (مبتلایان به هپاتیت B) و گروه شاهد مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    پلی مورفیسم -819C/T اینترلوکین 10 می تواند با عفونت مزمن هپاتیت B مرتبط باشد و این پلی مورفیسم را شاید بتوان به عنوان عامل احتمالی پیش آگهی از پیشرفت عفونت مزمن هپاتیت B در نظر گرفت.
    کلیدواژگان: سیتوکاین، اینترلوکین 10، پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی، هپاتیت B مزمن
    چکیده مشاهده متن مقاله پژوهشی/اصیل زبان: فارسی
  • بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشانگرهای روان شناختی (استرس، کیفیت زندگی و راهبردهای مقابله ای) در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2
    علیرضا آقایوسفی، احمد علیپور، مهرعلی رحیمی، پرستو عباسپور صفحات 1859-1866
    مقدمه
    دیابت نوع 2، یکی از بیماری های مزمن است که اثرات جسمی و روانی عدیده ای برای فرد به دنبال دارد. پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (Acceptance and commitment therapy یا ACT) بر نشانگرهای روان شناختی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام گرفت.
    روش ها
    پژوهش حاضر، از منظر نحوه ی اجرا، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه شاهد و آزمون پی گیری بود. جامعه ی آماری، شامل تمامی بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مرکز دیابت شهر کرمانشاه در سال 1395 بود که واجد پرونده ی درمانی بودند. 40 نفر با توجه به معیارهای شمول، به روش در دسترس انتخاب و به صورت جایگزینی تصادفی در دو گروه 20 نفره ی مورد و شاهد قرار گرفتند. افراد گروه مورد، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت نمودند، اما افراد گروه شاهد درمان خاصی دریافت نکردند. افراد شرکت کننده، پرسش نامه های راهبردهای مقابله ای Lazarus-Folkman، رویدادها و تغییرات زندگی خانوادگی (Family inventory of life events یا FILE) و فرم کوتاه پرسش نامه ی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت (Diabetes quality of life-brief clinical inventory یا DQOL-BCI) را تکمیل نمودند. تحلیل داده ها، با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گرفت.
    یافته ها
    بین میانگین نمرات پس آزمون راهبردهای مقابله ای مساله مدار و هیجان مدار و نیز استرس، بعد از حذف اثر پیش آزمون، در گروه های مورد و شاهد، تفاوت معنی داری وجود داشت (010/0 P)، اما نتایج حاکی از آن بود که در متغیر کیفیت زندگی، تفاوت معنی داری بین دو گروه مورد و شاهد وجود نداشت (050/0 < P).
    نتیجه گیری
    بر اساس نتایج این مطالعه، می توان گفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند در کاهش مشکلات بیماران مبتلا به بیماری های مزمن نظیر دیابت، اثرگذار باشد.
    کلیدواژگان: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، کیفیت زندگی، مهارت های مقابله ای، دیابت نوع 2
    چکیده مشاهده متن مقاله پژوهشی/اصیل زبان: فارسی
  • بررسی نتایج عمل جراحی در بیماران مبتلا به آسیب مجاری صفراوی به دنبال کوله سیستکتومی بر اساس زمان ارجاع؛ یک مطالعه ی پنج ساله
    بهنام صانعی، امیر آریا *، حمیدرضا جعفری صفحات 1867-1872
    مقدمه
    آسیب مجاری صفراوی، یکی از آسیب های نادر در جراحی کله سیستکتومی است که با عوارض جدی در ارتباط است. بنابراین، هدف از انجام این مطالعه، بررسی و مقایسه ی ارجاع زودرس و دیررس در بیماران با آسیب مجاری صفراوی به دنبال عمل جراحی کله سیستکتومی بود.
    روش ها
    در این مطالعه ی مقطعی- توصیفی، 64 بیمار با آسیب مجاری صفراوی که تحت عمل جراحی کله سیستکتومی قرار گرفته بودند، با توجه به معیارهای ورود و خروج وارد مطالعه شدند. سپس، بیماران بر اساس نوع آسیب مجاری صفراوی به دو گروه ارجاع زودرس و دیررس تقسیم شدند. نتایج بعد از عمل در دو گروه بررسی شد.
    یافته ها
    فراوانی عوارض بعد از عمل مانند اتساع مجاری صفراوی (001/0 > P)، خارش (001/0 > P) و کلانژیت (020/0 = P) در گروه ارجاع دیررس به صورت معنی داری بیشتر از گروه ارجاع زودرس بود. همچنین، میانگین Aspartate transaminase (AST) (001/0 = P) و Alanine transaminase (ALT) (002/0 = P) در گروه ارجاع دیررس بیشتر از گروه ارجاع زودرس بود.
    نتیجه گیری
    اگر بیماران با آسیب مجاری صفراوی در همان مراحل اولیه (ارجاع زودرس) تشخیص و ارجاع داده شوند، میزان عوارض بعد از عمل و طول مدت آن در این بیماران به نحو معنی داری کاهش می یابد.
    کلیدواژگان: کله سیستکتومی، آسیب مجاری صفراوی، ارجاع، عوارض بعد از عمل
    چکیده مشاهده متن مقاله پژوهشی/اصیل زبان: فارسی
|
  • Evaluation of Clinical Manifestations, Complications, and Disease Course in Children Admitted with Henoch-Schonlein Purpura in Imam Hossain Hospital, Isfahan, Iran, during 2011-2014
    Tooba Momen, Mohsen Jari, Hasan Nasimi * Pages 1840-1844
    Background
    Henoch-Schonlein purpura (HSP) is a common childhood systemic vasculitis with clinical characteristics of cutaneous palpable purpura, arthralgia/arthritis, abdominal pain, and renal involvement. The diagnosis of Henoch-Schonlein purpura is usually based upon clinical manifestations of the disease; but, clinical manifestations are different in various countries. We aimed to find the frequency of clinical manifestations of this disease in Iran.
    Methods
    A retrospective study was performed on children discharged with diagnosis of Henoch-Schonlein purpura from Imam Hossain Children's Hospital, Isfahan, Iran, during 2011 to 2014. Symptoms, signs, laboratory data, treatment, and outcomes were collected via reviewing medical charts.
    Findings: The sample consisted of 106 children. There was a male predominance with male-to-female ratios of 2.1:1 and the mean age was 5.7 ± 0.5 years. Clinical manifestation of purpura was present in 100%, arthritis/arthralgia in 76%, abdominal pain in 62%, fever in 30%, renal involvement in 29%, gastrointestinal tract bleeding (GIB) in 22%, scrotal edema in 11%, and intussusception in 1.8% of the cases. The most frequent laboratory abnormalities consisted of high erythrocyte sedimentation rate (ESR) in 100%, and C-reactive protein (CRP) in 58 % of the cases.
    Conclusion
    Our findings indicate that there are higher incidences of abdominal pain, gastrointestinal tract bleeding, and intussusception in our sample compared to other studies.
    Keywords: Henoch-Schonlein purpura, Complications, Vasculitis
    Abstract View Paper Research/Original Article Original: Persian
  • Impact of Preemptive Methadone or Paracetamol in Controlling Pain after Lower Abdomen Surgery under General Anesthesia
    Gholamreza Khalili, Seyed Taghi Hashemi, Zakieh Abdollahi * Pages 1845-1851
    Background
    The aim of this study was to evaluate the effect of preemptive methadone or paracetamol on postoperative pain in lower abdomen surgery under general anesthesia in comparison with control group.
    Methods
    This was a randomized clinical trial study on 96 patients undergoing lower abdominal surgery. The subjects were divided into three groups. In the first group, 15 mg intravenous paracetamol was injected gradually after anesthesia induction and before surgery. In the second group, 0.15 mg/kg intramuscular methadone was injected into patient's deltoid muscle before anesthesia induction. In the third group, same volume of normal saline was injected. Then, pain intensity were evaluated in all three groups in recovery and ward up to 24 hours using visual analog scale (VAS).
    Findings: Pain intensity at 30 minutes after the surgery in the paracetamol group with a mean of 0.73 ± 0.31 was significantly lower than methadone group with a mean of 2.53 ± 0.54; and in both groups received the drugs was significantly lower than control group with a mean of 2.97 ± 0.57 (P 0.050).
    Conclusion
    According our results, preemptive methadone had a much better effect in controlling postoperative pain compared to preemptive paracetamol; however, complications of paracetamol were less than methadone. Finally, pain intensity was evaluated equal in two groups for up to 24 hours after the surgery.
    Keywords: Methadone, Paracetamol, Pain, Abdomen Surgery
    Abstract View Paper Research/Original Article Original: Persian
  • Evaluation of Interleukin-10 Gene Promoter Polymorphism (-819 C/T) in Patients with Chronic Hepatitis B Virus Infection
    Farzaneh Sadat Mirfakhar, Seyed Reza Mohebbi, Seyed Masoud Hosseini, Pedram Azimzadeh, Mahsa Saeedi-Niasar, Afsaneh Sharifian, Hamid Asadzadeh-Aghdaei, Mohammad Reza Zali Pages 1852-1858
    Background
    Hepatitis B infection is a major epidemiological problem. The clinical outcome of hepatitis B virus infection varies between individuals from spontaneous viral clearance to chronic hepatitis. This diversity may be due to variations in genes encoding cytokines. Interleukin 10, as an anti-inflammatory cytokine, may have an effect on susceptibility to hepatitis B infection. The aim of this study was to investigate the role of interleukin-10 gene promoter polymorphism (-819 C/T) (rs1800871) as a possible factor for predicting susceptibility to chronic hepatitis B virus infection.
    Methods
    Blood samples were collected from 122 patients with hepatitis B according to positive result of the enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) and 138 healthy subjects as control group. Polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism (PCR-RFLP) assay was used for polymorphism genotyping.
    Findings: There was a higher frequency of CT genotype among the patients with hepatitis B (50.8%) in comparison with healthy controls (32.6%). Statistically significant differences were found in the genotype (P = 0.007) and allele (P = 0.018) frequencies of interleukin-10 gene promoter polymorphism (-819 C/T) between the patients with hepatitis B and healthy controls.
    Conclusion
    Our findings indicate that interleukin-10 gene promoter polymorphism (-819 C/T) may be associated with chronic hepatitis B virus infection and it can serve as a possible predictive factor for the development of chronic hepatitis B infection.
    Keywords: Cytokine, Interleukin-10, Single nucleotide polymorphism, Chronic hepatitis B
    Abstract View Paper Research/Original Article Original: Persian
  • Investigation of the Efficacy of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on Psychological Indices (Stress, Quality of Life, and Coping Strategies) among the Patients with Type II Diabetes
    Aliraza Aghayosefi, Ahmad Alipour, Mehrali Rahimi, Parastoo Abaspour Pages 1859-1866
    Background
    Type II diabetes is considered as one of the chronic illnesses and has several physical and mental effects on patient. This research aimed to study the effect of acceptance and commitment therapy on psychological markers in patients with type II diabetes.
    Methods
    This was a quasi-experimental research with pretest/posttest design and follow-up evaluations. Statistical population of the research included all the patients with type II diabetes with registered medical records referred to Kermanshah Diabetes Center, Kermanshah City, Iran, in 2016. 40 patients were selected using convenience sampling method and were randomly placed in two equal groups of control and intervention. They answered Lazarous-Folkman coping strategies, family inventory of life events (FILE) and short form of diabetes quality of life-brief clinical inventory (DQOL-BCL) questionnaires. Data analysis was done using SPSS software.
    Findings: There were significant differences between the posttest mean scores of problem- and emotion-oriented coping strategies, and stress in intervention and control groups (P 0.050).
    Conclusion
    According to the results, it can be said that acceptance and commitment therapy may reduce the problems in patients with chronic diseases such as type II diabetes.
    Keywords: Acceptance_commitment therapy_Life quality_Coping skills_Type 2 diabetes
    Abstract View Paper Research/Original Article Original: Persian
  • Evaluating Surgery Outcomes in Patients with Bile Duct Injury Following Cholecystectomy According to Referral Pattern; A Five-Year Study
    Behnam Sanei, Amir Aria *, Hamid Reza Jafari Pages 1867-1872
    Background
    Bile duct injury is one of the rare injuries in cholecystectomy that is associated with serious complications. This study aimed to evaluate and compare early and late referral patterns in patients with bile duct injury following cholecystectomy.
    Methods
    In this descriptive cross-sectional study, 64 patients with bile duct injury following cholecystectomy were enrolled into the study according to the inclusion and exclusion criteria. The patients were divided into two groups according to the types of bile duct injuries (based on early and late referral). The postoperative results were evaluated in two groups.
    Findings: Postoperative complications such as bile duct dilatation (P
    Conclusion
    If patients with bile duct injury be diagnosed and referred at early stages (early referral), postoperative complications and duration of complication reduce significantly in these patients.
    Keywords: Cholecystectomy, Bile duct injury, Referral patterns, Postoperative complications
    Abstract View Paper Research/Original Article Original: Persian