مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 63-64 (پائیز و زمستان1380)

مننژیوماتوموری است که از پرولیفراسیون سلولهای مننگوتلیال مننژ ایجاد می شود پیش آگهی تومور بسته به خوش خیم و بدخیم بودن آن تفاوت قابل ملاحظه ای دارد. از آنجا که افتراق مننژیوم خوش خیم از بدخیم براساس یافته های کلینیکی و میکروسکوپی مشکل است، وضعیت رسپتورهای استروئیدی میتواند به این مهم کمک نماید.
در این مطالعه 105 عدد بلوک مربوط به مننژیوما با روش ایمینوهیستوکمیستری و با استفاده از آنتی بادی های مونوکلونال اختصاصی برای رسپتورهای پروژسترون(PR) و استروژن(ER) رنگ آمیزی و برای مقایسه نتایج آن از آزمون X2و فیشر استفاده گردید.
از تعداد 105 مورد مننژیوم بررسی شده 89 مورد آن خوش خیم، 11 مورد بدخیم و 5 مورد آن آتی پیک بود. از این تعداد 29 مورد مرد، 76 مورد زن و طیف سنی بیماران بین 15 تا 84 سال متغیر بود. 76 مورد از مننژیومهای خوش خیم از نوع ترانزیشنال، 22 مورد از نوع مننگوتلیال، 6 مورد فیبروبلاستیک و یک مورد مترشحه بود. در 54 مورد از مننژیومهای خوش خیم (%60) رسپتور پروژسترونی در هسته سلولها دیده شد که از این تعداد 45 مورد را زنان تشکیل میدادند. رسپتور پروژسترونی در هسته هیچکدام از مننژیومهای آتی پیک و بدخیم دیده نشد و رسپتور استروژنی نیز در هیچکدام از مننژیومها وجود نداشت این مطالعه نشان می دهد که مثبت شدن رسپتورهای پروژسترونی در مننژیومها با گریدتومور نسبت معکوس دارد (P<0.001) و وجود رسپتور پروژسترونی حتی در تعداد کمی از سلولهای توموری یک فاکتور پیش آگهی مطلوب برای مننژیوما قلمداد می شود. همچنین میزان مثبت شدن رسپتور پروژسترون در زنان بیش از مردان است(P<0.001) و هیچگونه ارتباطی بین انواع هیستولوژیک با سن و مثبت شدن رسپتور پروژسترونی وجود ندارد.

پراکلامپسی یکی از شایعترین و ناشناخته ترین عوارض بارداری است در این بیماری که یک اختلال تروفوبلاستی محسوب می شود. ختم حاملگی و خروج جفت موفقیت آمیزترین و تنها درمان قطعی آن است.
هدف از این مطالعه تعیین میزان سطح?HCG سرم در پراکلامپسی شدید، خفیف و نرموتانسیو است.
این یک مطالعه موردی شاهدی است که در خانم های حامله یک قلوی بستری شده در بیمارستان های شهید بهشتی و الزهرا انجام شد. دو گروه 26 نفری، پراکلامپسی شدید و خفیف: گروه مورد، گروه شاهد 28 نفر نرموتانسیو طوری انتخاب شدند که از نظر سن، سن حاملگی- تعداد حاملگی های قبلی با هم همسان بودند سپس تیتر? HCG سرم به روشELLISA در آنها چک شد و سپس توسط تستهای آماریAnalysis of varriance وchi-square آنالیز و نتایج استخراج شدند.
میانگین? HCG سرم در پراکلامپسی شدید 3137 ±3669 و در پراکلامپسی خفیف 10977± 9700 و در گروه نرموتانسیو 15018 ±17702 واحد در لیتر بود.
تیتر? HCG در پراکلامپسی شدید بطور قابل توجهی کمتر از گروه پراکلامپسی خفیف نرموتانسیو بود (P<0.001).
رابطه خطی معکوس بین شدت پراکلامپسی و میزان سرمی? HCG دیده می شود که منعکس کننده اثر تغییرات پاتولوژی است که در جفت بیماران پراکلامپسی ایجاد می شود.

انجام آنژیوپلاستی عروق کرونر یکی از روش های درمانی موثر در بیماری عروق کرونر میباشد بعد از ارائه این روش در سال 1979 ضمن بهتر شدن تکنیک آن تعداد بیماران مورد همه ساله بسرعت افزایش یافته است.
در این مطالعه نتایج حاصل از انجام آنژیوپلاستی عروق کرونر که در مدت سه سال در مرکز پزشکی چمران اصفهان انجام گردیده ارائه می شود و محصول آن با نتایج دیگران مقایسه میگردد. در بین سالهای 1373 تا 1375 تعداد 162 بیمار با 196 ضایعه مورد انژیوپلاستی قرار گرفته اند، و تا آخر سال 1380 مورد پیگیری بوده اند. انتخاب بیماران بعد از بررسی آنژیوگرافی عروق کرونر صورت گرفت کلیه بیماران از نظر شرح حال معاینه فیزیکی و نیز داشتن ریسک فاکتور بررسی شدند.
نتایج اولیه نشان میدهد که درصد موفقیت اولیه بیش از 80% بوده که با اکثر گزارشات موجود هماهنگی دارد. عوارض شامل انسداد حاد، دیسکسیون و انفارکتوس حاد و نیز بروز هماتوم قابل توجه در محل پانگچر جمعا شش مورد بوده است.

ژن P53 که کد کننده یک پروتئین هسته ای می باشد، یکی از مهمترین ژنهای سرکوبگر تومور در تقریبا همه سلولهای انسانی بوده و در بروز سرطانهای مختلفی نقش دارد. جهش در این ژن در 50 تا 70 درصد از کارسینوماهای کولون دیده می شود. 90 درصد جهش های این ژن به اگزونهای 5 تا 8 محدود می شود. در این تحقیق پس از استخراجDNA از نمونه ها با استفاده از روش هایPCR (Chain Reacthion Polymerase) وSSCP (single Strand Conformational Polymorphism) به غربالگری جهش های نقطه ای در دو اگزون 5 و 8 این ژن پرداخته شده است. نتایج بدست آمده نشانگر 5% جهش در اگزون 5 و 10% جهش در اگزون 8 این ژن می باشد. با استفاده از روش آماریFisher exact ارتباط خاصی بین وجود جهش و چند فاکتور حیاتی از جمله سن بیماران، مراحلDukes و همچنین متاستاز به غدد لنفاوی یافت نگردید. همچنین نتایج بدست آمده با مطالعات مشابه قبلی در این زمینه مقایسه گردید که دارای تطابق کامل با آنها بود. براساس این تحقیق و سایر بررسی های مشابه آن، بنظر می رسد که نوع جهش دارای ارتباط با محل ایجاد تومور می باشد ولی بایستی در استفاده از این ژن بعنوان مارکر تشخیصی بررسی های بیشتری انجام گیرد.

هدف از انجام این مطالعه بررسی رابطه بین مقاومت و ترشح انسولین با قند خون در آزمون تحمل گلوکز خوراکی در افراد سالم است.
روش و در این مطالعه 30 فرد سالم انتخاب شده و آزمون تحمل گلوکز خوراکی در آنها انجام شد.

دفورمیتی های آنگولار و روتاسیونال در بسیاری از بیماران استئوپنیک در اطراف زانو به وجود می آیند که در راس این بیماری ها باید از بیماری های نروموسکولر نام برد. اصلاح این دفورمیتی ها برای بهبود فانکشن بیمار ضروری است.
یکی از روش های اصلاح دفورمیتی های اطراف زانو، استئوتومی سوپراکوندیلار فمور است که برای حفظ امتداد قطعات استئوتومی در وضعیت دلخواه از روش های مختلف اینترنال و اکسترنال فیکساسیون استفاده می شود. که در بیماران استئوپنیک کاربرد آنها مشکل است.
با توجه به عوارض و مشکلاتی که در تمام روش های موجود وجود دارد و با توجه به زیادی بیماران پولیو در کشور ما، روش جدیدی در نظر گرفته شد. در این روش که موضوع پایان نامه ای تحت همین عنوان نیز می باشد، استئوتومی به کمک رانژور در کرتکس ناحیه متافیزیال سوپراکوندیلار فمور انجام می شود. به این صورت که فقط 5/4 از کرتکس این ناحیه برداشته شده و ما بقی کرتکس به همراهی نسج اسفنجی استخوان باقی می ماند. که باعث پیدایش خاصیت الاستیسیتی در این ناحیه شده و پس از اصلاح دفرمیتی، ناحیه استئوتومی شده بدون کاربرد وسیله جهت فیکساسیون دارای Stability لازم خواهد بود.
تعداد 50 عدد از بیمارانی که با این روش تحت عمل قرار گرفته و قادر به پیگیری آنها بوده ایم تحت بررسی قرار گرفته اند. هدف از مطالعه بررسی میزان تغییر در دفورمیتی، ROM زانو میزان عوارض و بهبود وضعیت راه رفتن و رضایت بیمار و مدت عمل می باشد.
حداقل پیگیری بیماران 2/1 (4) ماه و حداکثر6 سال بوده است. دفرمیتی و وضعیت راه رفتن بیماران پس از عمل بهبودی واضح داشته (P<0.001) ولی دامنه حرکات زانو کاهش معنی داری را نشان نمی دهد (P=0.605).
عوارض عمل شامل عفونت محل پین (یک مورد) و عوارض عصبی (سه مورد) تماما گذرا بوده و هیچ عارضه دائمی بر جای نماند. از نظر هزینه و مدت عمل در مقایسه با سایر روش ها کاهش قابل ملاحظه ای وجود دارد.

سرگیجه وضعیتی حمله ای خوشخیم(Bppv) یک بیماری شایع، خودبخود خوب شونده است و روش های مختلفی در درمان آن مطرح است. در این ارتباط با هدف بررسی مقایسه اثر درمانی مانور Canalith Repositioning Procedure و دیمن هیدرینات مطالعه ای بصورت کارآزمایی بالینی آینده نگر (اتفاقی) صورت گرفت. تعداد 173 بیمار (45 مرد و 128 زن) با تشخیص سرگیجه وضعیتی حمله ای خوشخیم (براساس شرح حال مثبت و مانور Dix-Hallpike) بررسی شدند. متوسط دوره علامت دار بودن بیماران 6 ماه (محدوده 1 تا 120 ماه) و متوسط سن آنها 44.27 بود. بیماران بطور راندوم در سه گروه گیرنده قرص دیمن هیدرینات50mgTDS (60نفر)، Canalith Repositioning Procedure بر روش Epley (53 نفر) و پلاسبو گیرنده (60 نفر) تقسیم شده و بطور هفتگی تا سه ماه از نظر بهبود علایم پیگیری شدند.
براساس نتایج بدست آمده 92.5 درصد بیماران با انجام Canalith Repositioning Procedureعاری از علائم شدند در حالیکه تمامی بیماران گیرنده دیمن هیدرینات در پیگیری علامتدار بودند و در ماه سوم 98% بیماران گروه مانور درمانی و 17% بیماران گروه دیمن هیدرینات از درمان راضی بودند(P<0.0001).
براساس این کارآزمایی بالینی مشخص است که Canalith Repositioning Procedure در درمان سرگیجه وضعیتی حمله ای خوشخیم بر داروی دیمن هیدرینات ارجح است.

با توجه به اهمیت تعیین فشار شریان ریوی در اداره بالینی، تعیین پیش آگهی و تصمیم گیری برای اعمال جراحی در بیماری های مادرزادی قلب و همچنین نقش اکو- داپلر بعنوان روشی قابل اعتماد در تعیین فشار شریان ریوی، این پژوهش به مقایسه حساسیت و ویژگی دو روش اکو- داپلر نارسایی تری کوسپید(TR) و داپلر شریان ریوی(Accleration Time) می پردازد مطالعه بر روی 40 بیمار که نیاز به کاتتریسم راست قلبی داشتند صورت گرفت. قبل از انجام کاتتریسم ارزیابی اکو- داپلر انجام شد و در بیماران باTR قابل اندازه گیری.ACT شریان ریوی نیز اندازه گیری شد و سپس فشار شریان ریوی با هر دو روش محاسبه گردید.
در روشTR جهت تخمین پرفشاری خفیف تا متوسط شریان ریوی حساسیت 88% و ویژگی 86% و در تخمین پرفشاری شدید شریان ریوی حساسیت 100% و ویژگی 90% و در تخمین پرفشاری شرین ریوی به طور کلی حساسیت 91% و ویژگی 83% تعیین گردید اما در روشACT حساسیت 81% و ویژگی 85% در تخمین پرفشاری خفیف تا متوسط شریان ریوی و حساسیت 100% و ویژگی 93% در تخمین پرفشاری شدید و حساسیت 79% و ویژگی 71% در تخمین پرفشاری شریان ریوی به طور کلی تعیین گردید.
در آزمون اختلاف نسبتها اختلاف معنی داری بین دو روش مذکور در تخمین پرفشاری شریان ریوی وجود نداشت لذا با توجه به نتایج این پژوهش می توان در مواردی که اندازه گیریTR مقدور نباشد از روشACT بعنوان روش جایگزین استفاده نمود.

معرفی خانم 28 ساله ای است که 2.5 سال پیش با تشخیص تومور مغزی مورد عمل جراحی کرانیوتومی قرار گرفت و تشخیص پاتولوژیک گلیوبلاستوما مولتی فرم بود رادیوکموتراپی نیز انجام شد. بعد از دو سال از عمل جراحی با ایجاد علائم تنفسی بصورت تنگی نفس و درد قفسه صدری مراجعه نمود. افیوژن پلور داشت که در بررسی سیتولوژیک و انجام پلورودز، تشخیص متاستاتیک گلیوبلاستوما داده شد. متاستاز خارج جمجمه ای تومورهای مغزی از گروه آستروسیتوما که بدخیم ترین آن گلیوبلاستوما مولتی فرم می باشد نادر است و ممکن است بعد از عمل جراحی و یا حتی بدون عمل جراحی ایجاد شود.
در بررسی مقالات از سال 1967 تا سال 2001 سی و سه مورد آن گزارش گردیده است و بیمار ما اولین مورد متاستاز پلور این تومور است که گزارش می شود. در این بررسی ها مشخص می شود درجه بدخیمی تومور- محل تومور (مجاور بودن با دورا)- سن بیمار (سنین جوانتر) - سوروایوال طولانی بیمار- عمل جراحی کرانیوتومی و شنت گذاری- توجه دقیق به علائم بالینی اکستراکرانیال و اقدامات تشخیصی پیشرفته در تعیین متاستازهای اکستراکرانیال این تومورها موثر است.

هلیکوباکترپیلوری باکتری گرم منفی، میکروآئروفیلیک و سخت گیری(Fastidious) است. این باکتری مسبب ایجاد گاستریت های مزمن، زخم و کانسر (سرطان) در دستگاه گوارش می باشد.
در مطالعه حاضر با روشPCR به طور مستقیم و بدون انجام کشت 79 بیوپسی مورد مطالعه قرار گرفته و با روش های باکتریولوژیک از جمله رنگ آمیزی گرم، آزمایش اوره آز سریع و کشت مقایسه شد.
نتیجه PCR،64 مورد مثبت بود با حساسیت 91.4% و ویژگی 100%. آزمایش اوره آز سریع 73 مورد مثبت بود با حساسیت 100% و ویژگی 66.7 %. 71 مورد نتیجه مثبت رنگ آمیزی گرم داشته با حساسیت 88.9% و ویژگی 100%. 40 مورد دارای نتیجه مثبت کشت با حساسیت 57.1% و ویژگی 100%.
بر اساس نتایج حاصله در این تحقیق با روش PCR urec می توان هلیکوباکترپیلوری را به طور مستقیم و بدون انجام کشت در نمونه های بیوپسی شناسایی کرد.
در مقایسه با آزمایشهای باکتریولوژیک PCR urec از حساسیت و ویژگی بالاتری برخوردار می باشد. علاوه بر شناسایی باکتری، می توان با روش هایی نظیرRFLP (Restriction fragment length polymorphism) و با استفاده از آنزیم های محدودالاثر بر روی محصولاتPCR، باکتری راGenotrping نموده و عفونت مجدد، عفونت با یک سویه جدید، عود بیماری و یا مقاومت دارویی را مشخص کنیم. همچنین این روش مطالعه بافتهای بلوک پارافینی را در بدخیمی ها و از جمله(Mucosa associated lymphoid MALT tissue) و نقش هلیکوباکترپیلوری را در ایجاد آنها به عنوان یک مطالعه گذشته نگر امکان پذیر می کند.

استفاده از لیزرCO2 بعنوان چاقوی جراحی احتمالا باعث کاهش نسج نکروز، سهولت عمل، کاهش زمان عمل و کاهش عوارض و خونریزی کمتر حین عمل می شود. هدف از این مطالعه مقایسه، نتایج اکسیزیون همانژیوما به روش اکسیزیون جراحی و اکسیزیون بوسیله لیزر CO2 بود تا عوارض حاصل از هر یک و احیانا مزایای هر یک از روش ها مشخص گردد.
این مطالعه از نوعclinical trial بوده و جمعیت مورد مطالعه بیماران مبتلا به همانژیوما که جهت اکسیزیون توده بزرگتر ازcm 4 به بیمارستان الزهرا (س) و امام موسی کاظم اصفهان در فواصل سالهای 1373 تا 1379 مراجعه می کردند بود. حجم نمونه n=60 بود که بصورت تصادفی به دو گروه 30 نفری تقسیم شدند. 30 بیمار تحت لیزر CO2 و 30 بیمار تحت اکسیزیون جراحی مورد بررسی قرار گرفت. داده های کلیه بیماران در یک چک لیست که حاوی مدت زمان بستری، سن، جنس، هزینه پرداختی، میانگین خونریزی حین عمل، طول مدت عمل، عوارض بعد از عمل بود گردآوری شد. اطلاعات وارد نرم افزارSPSS شد و با استفاده از روش های آنالیزchi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت مدت فالواپ بیماران 6 ماه بود.
در ارتباط با میانگین سن و اندازه ضایعه و سطح برش اختلاف واضحی در دو گروه دیده نشد. با توجه بهP<0.001 اختلاف معنی داری در رابطه با خونریزی حین عمل در دو گروه وجود داشت و در ارتباط با میانگین مدت زمان بستری و هزینه پرداختی و مدت عمل و ادم پس از عمل و درد آن و عفونت و اسکار پس از عمل اختلاف معنی داری در دو گروه وجود نداشت.
استفاده از اکسیزیون بوسیله لیزر CO2 بجای اکسیزیون جراحی بعلت خونریزی کمتر حین عمل و این مساله که هیچ موردی از عفونت در استفاده از لیزر دیده نشده به نظر می رسد روش بهتری باشد و با توجه به اینکه اکثر بیماران خردسال بوده و حجم داخل عروقی کمی دارند میزان کمتر خونریزی حین عمل که در همانژیوم یکی از معضلات حین عمل این ضایعات می باشد، می تواند مزیت عمده ای بحساب آید.

سندرم درد میوفاشیال از شایعترین علل درد عضلانی است که منجر به ایجاد ناتوانی در بیماران و صرف هزینه فراوان می گردد. و متاسفانه شناخت اندکی در رابطه با این سندروم و درمانهای آن وجود دارد. در این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی است، میزان اثر بخشی دو روش درمان با اولتراسوند و تزریق متیل پردنیزولون با یکدیگر مقایسه شده است. 50 بیمار به صورت تصادفی در دو گروه درمانی اولتراسوند و تزریق (25 بیمار در هر گروه درمانی) جای گرفتند و شدت درد، طول مدت درد (تعداد ساعات درد در شبانه روز) محدوده حرکتی ستون فقرات گردنی و اختلال خواب در این دو گروه درمانی قبل و 1 هفته پس از اتمام درمان مورد ارزیابی قرار گرفت. از مقایسه نتایج درمانی در دو گروه اینگونه نتیجه گیری می شود که روش تزریق متیل پردنیزولون و اولتراسوند، اثرات درمانی مشابهی در کاهش شدت و طول مدت درد و اختلال خواب بیماران مبتلا به سندروم درد میوفاشیال دارند. از نظر بهبود محدودیت حرکات گردنی در گروه تزریق هیچگونه بهبودی مشاهده نشد، در حالیکه در گروه اولتراسوند 32% بهبودی مشاهده شد.

کامپیلوباکترها از شایع ترین علل اسهال حاد باکتریایی در سرتاسر جهان می باشند. هجده گونه و زیرگونه در جنس کامپیلوباکتر معرفی شده که گونه های ژژونی و کلی مسبب اکثر عفونت های انسانی ناشی از کامپیلو باکترها می باشند. کامپیلو باکترها باکتری هایی هستند غیر ساکارولیتیک و مشکل پسند که این امر خود موجب محدودیت تست های افتراقی بیوشیمیایی جهت تشخیص این باکتری ها می باشد. با کاربرد روش های ژنتیکی متکی بر PCR می توان بر این محدودیت ها غلبه کرد. به منظور مقایسه روش کشت باPCR، تعداد 196 نمونه مدفوعی از بیماران مبتلا به اسهال از نظر وجود کامپیلو باکتر بروش کشت و PCR بررسی گردید. تمام نمونه ها پس از کشت بر روی محیطCampylobacter selective agar به مدت 48 تا 72 ساعت در شرایط میکرو آئروفیلیک و دمای 42?C انکوبه شدند. جهت شناسایی گونه های جدا شده، از تست های زیر استفاده گردید: رنگ آمیزی گرم، تست اکسیداز، تست کاتالاز، هیدرولیزهیپورات و سنجش حساسیت به نالید یکسیک اسید و سفالوتین. استخراجDNA از نمونه های مدفوعی توسط کیت های مخصوص استخراجDNA صورت گرفته و از تکنیکPCR جهت تشخیص مستقیم گونه های ژژونی و کلی در این نمونه ها استفاده گردید. برای تفکیک گونه ژژونی از کلی در این نمونه ها از دو سری پرایمر اختصاصی گونه(JEJ1, JEJ2, COL1, COL2) استفاده گردید. تعداد 15 نمونه از 196 نمونه اسهالی مورد از نظر کشت مثبت گردید (7.6%) که 12 مورد مربوط به گونه ژژونی و 3 مورد مربوط به گونه کلی بود. در مقابل، روشPCR قادر به شناسایی 18 مورد مثبت از تعداد 196 نمونه مورد بررسی بود که شامل تمام موارد کشت مثبت نیز می شد (14 مورد مربوط به گونه ژژونی و 4 مورد مربوط به گونه کلی). حساسیت و ویژگیPCR در این بررسی بترتیب 100 و 98 درصد بود. با توجه به نتایج مطالعه حاضر، توصیه می شود که PCR بعنوان یک روش حساس و قابل اعتماد شناخته شده و بعنوان یک روش جایگزین جهت تشخیص کامپیلو باکترها در نمونه های بالینی بکار رود.

در این مطالعه انواع ضایعات فضاگیر مغز(SOL) در 253 بیمار سرپایی بررسی شد برای ارزیابی نوع ضایعات فضاگیر مغز از سی تی اسکن وMRI استفاده شد. به طوری که مشخص گردید گلیوم (32.3%)، مننژیوم (17.7%)، هماتوم ساب دورال (15.75)، متاستازها (6.7%)، ماکروادنوم (5.5%) شایعترین ضایعات فضاگیر را تشکیل می دهند. در مقایسه با سایر بررسی های مشابه، در این مطالعه گلیوم مغزی درصد کمتری از ضایعات فضاگیر مغز و مننژیوم درصد بیشتری را به خود اختصاص داده اند. از آنجایی که 253 بیمار مورد مطالعه طی بررسی 6 ساله از بین 57750 بیمار مراجعه کننده به کلینیک نورولوژی دچار ضایعات فضاگیر مغز بودند، لذا میتوان گفت از بین هر 228 بیمار سرپایی 1 نفر دارای ضایعات فضاگیر مغز بود، که اهمیت سی تی اسکن وMRI در تشخیص اولیه ضایعات فضاگیر را مشخص می کند. تشخیص از طریق بررسی پاتولوژی بعد از عمل جراحی ملاک تشخیصی قطعی تری است. ولی در این مطالعه بیماران سرپائی مورد نظر بوده است. و مبنای تشخیص یافته هایMRI, CT می باشد.

هدف این طرح بررسی توزیع فراوانی لقاح حاملگی در زوجهای نابارور آزوسپرم با FNA مثبت بیضه که با روش ICSI تحت درمان بودند و مقایسه آن با توزیع فراوانی لقاح و حاملگی در زوجهای نابارور غیر آزوسپرم تحت درمان با همین روش میباشد.
پرونده 400 بیمار نابارور آزوسپرم با FNA مثبت بیضه که تحت درمان به روش FNA + ICSI قرار گرفته بودند مورد بررسی قرار گرفت و سن، تعداد تخمک، تعداد جنین، کیفیت انتقال جنین، بروز لقاح و نتیجه حاملگی آنها با 400 نفر گروه شاهد مقایسه گردیدند. گروه شاهد به روش ICSIبا استفاده از اسپرماتوزوئید موجود در مایع منی تحت درمان بوده اند.
نتایج بیشتر زنان در گروه سنی 39-30 سال (56.2 درصد) و بیشتر همسران آنان بین 29-20 سال (54.7 درصد) سن داشتند و بیشتر زوجها پس از تحریک تخمدان بین 10-6 تخمک داشتند (35.2 درصد) و بیشترین میزان بروز حاملگی هم در همین گروه بود (44.4 درصد). از کل بیماران آزوسپرم 300 مورد (75 درصد) لقاح مثبت و 54 مورد (13.5 درصد) حاملگی مثبت داشتند که نسبت به گروه شاهد، میزان لقاح اختلاف معنی داری نداشت ولی میزان حاملگی بطور مشخص پائین تر بود.
بحث: از نظر مقایسه میزان لقاح و حاملگی بین دو گروه فوق، آزوسپرم بودن یا نبودن بر میزان حاملگی موثر است ولی در میزان لقاح تاثیری ندارد.

اسهال یکی از عوامل مهم مرگ و میر کودکان و نوزادان در کشورهای در حال توسعه می باشد. امروزه ویروسها نیز بعنوان پاتوژنهای مهم ایجاد کننده بیماری های اسهالی بشمار می روند اسهال حاد ناشی از عفونتهای باکتریائی عامل مهم مرگ و میر در اطفال می باشد تعدادی از باکتری ها از جمله(EPEC) Entero Panthogen Eshershia Coli سالمونلا، شیگلا و کلبسیلا را می توان از عوامل اسهال نام برد، روتا ویروس نیز در حال حاضر معمولترین علت اسهال های ویرال در کودکان شناخته شده که همه ساله منجر به بستری شدن آنها در بسیاری از موارد می شود در این بررسی از مدفوع اسهالی 224 نوزاد و کودک زیر 6 سال بستری در بخش اطفال بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از تیرماه لغایت اسفند 1378 نمونه برداری به عمل آمد، آزمایشات کشت و آنتی بیوگرام و آزمایشهای بیوشیمیایی و سرولوژی جهت تشخیص باکتری های پاتوژن فوق الذکر و همچنین از تکنیکELISA میکروسکوپ الکترونی(E.M) جهت تشخیص عفونتهای روتا ویروسی استفاده گردید نتایج حاصله از آزمایشات انجام شده مشخص نمود که از تعداد کل 224 نمونه مدفوع مورد مطالعه بیشترین فراوانی مربوط به روتا ویروس بود که در 43 نمونه روتا ویروس تنها و از 37 نمونه مخلوط روتا ویروس و باکتری و همچنین از تعداد 16 نمونه اشرشیاکلی انتروپاتوژن، از یک نمونه سالمونلا، از یک نمونه شیگلا و از 8 نمونه کلبسیلا پنومونیه جدا گردید. شیوع اسهال شدید و حاد در نوزادان و اطفال کمتر از 6 سال در شهر اصفهان در فصول سرد، پائیز و زمستان بیشتر ناشی از عفونتهای روتا ویروسی بوده و بیشترین فراوانی آلودگی مربوط به مناطق شمال و حومه شهر اصفهان می باشد.

اگر چه تست ورزش قدرت زیادی در تشخیص بیماری کرونر دارد ولی ارزش تست ورزش در تعیین شدت و وسعت بیماری کرونر مورد تحقیق و بررسی است ولی تاکنون نتیجه روشنی در بر نداشته است. هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه بین شدت پائین آمدن قطعهST در تست ورزش و کارآیی بطن چپ. تعداد شریان گرفتار و شدت گرفتاری عروق کرونر میباشد. بررسی فوق یک مطالعه آینده نگر، مقطعی، مورد شاهد که در سال 1378 در بیمارستان شهید چمران اصفهان بر روی 103 بیمار با در نظر گرفتن شرایط خاص ورود و خروج بیماران انجام گردید. معیارهای ورود به مطالعه عبارت از بیماران با آنژین پایدار قفسه سینه که تست ورزش غیرطبیعی داشتند و نامزد آنژیوگرافی عروق کرونر بوده یا افرادیکه آنژیوگرافی کرونر آنها غیرطبیعی بود و نامزد انجام تست ورزش گردیدند. معیارهای خروج از مطالعه عبارت از عدم وجود شواهدی ار آنژین ناپایدار قفسه سینه و یا سابقه انفارکتوس میوکارد و یا دیگر بیماری های قلبی بود.
پائین آمدن قطعهST در اشتقاقهایV4 تا V6 در تست ورزش با بیماری هر سه شریان کرونر ارتباط خوبی داشت ولی بین شدت و زمان بروز پائین آمدن قطعه ST در تست ورزش با گرفتاری سه شریان کرونر ارتباطی وجود نداشت. پائین آمدن قطعه ST در تست ورزش در اشتقاقهای تحتانی نشان دهنده گرفتاری یک شریان قلب بود ولی با شریان خاصی ارتباط نداشت. بین پائین آمدن قطعه ST در تست ورزش و اختلال در عملکرد بطن چپ ارتباطی دیده نشد. با توجه به شیوع کم بالا رفتن قطعه ST در تست ورزش یافته ارزشمند آماری مشاهده نگردید.

آنژیوگرافی عمل تشخیصی سودمندی می باشد که جهت مشخص نمودن بیماری عروقی بسیاری از اعضا مثل قلب، مغز، کلیه، اندام ها، دستگاه گوارش،... به روش های متفاوت صورت می پذیرد. روش روتین انجام آنژیوگرافی عروق که به طور شایعی انجام می شود از طریقTransfemoral Approach می باشد. البته از طریق روش هایTransbrachial وTransradial نیز آنژیوگرافی صورت می گیرد. ولی روش اول مرسوم ترین روش می باشد و آنژیوگرافی از عروق کرونر، سربرال، کلیه، محیطی... به طور معمول از این طریق انجام می شود (1).
عوارض آنژیوگرافی عروق کرونر شامل عوارض آریتمیک، سیستمیک مثل آنافیلاکسی به ماده حاجب، عوارض عروق مثل انفارکتوس سر قلب و اکسیدان عروق مغز هماتوم محل، پسود و آنوریسم، آمبولی، خونریزی خلف صفاقی،... و حتی مرگ می باشند. این عوارض در کمتر از 1% موارد رخ می دهند (2). هر چند این عوارض نادر هستند ولی عارضه هماتوم غلاف عضله رکتوس شکمی، تا آنجا که نویسنده اطلاع دارد تا بحال بعنوان عارضه، آنژیوگرافی گزارش نگردیده است لذا هدف از معرفی بیمار، نادر بودن این عارضه می باشد.