مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 69-70 (تابستان و پاییز 1382)

بررسی اپیدمیولژیک معمولا روی بیماران انجام می شود و یا محققین با حضور در جامعه بیماری خاصی را تعقیب و معرفی می کنند، اما ما در پی بیماری های نهفته در بین جامعه هستیم. هدف از انجام این مطالعه تعیین فراوانی بیماری های روانی در جامعه ای که خود را سالم می دانند می باشد.
برای دست یابی به بیماری های نهفته، پرسشنامه ای مشتمل بر 180 سوال تهیه شد که توسط دو نفر از همکاران پزشک برای جامعه بالغ (15 سال یا بالاتر) که خود را سالم می دانستند تکمیل گردید و نهایتا از معاینه بالینی نیز به عمل آمد. جهت کشف نشانه های روانشناختی از پرسشنامه استاندارد SRQ – (Self report questionnaire) با 20 سوال مربوط به نشانه های بیماری های نوروتیک و 4 سوال مربوط به بیماری های سایکوتیک استفاده شد. پایایی و اعتبار پرسشامه امتحان و تایید شد و (P<0.001) پس از تعیین نمره برش برای این پرسشنامه، افرادی که احتمالا دچار بیماری نوروتیک یا سایکوتیک بودند مشخص شدند.
از بین 1069 نفر افراد 15 ساله یا بالاتر 757 نفر (70.8 درصد) خود را از نظر جسمی و روحی کاملا سالم می پنداشتند از بین افراد 131 نفر (17.3 درصد) دارای نمره برش لازم (6 برای مرادان و 8 برای زنان) برای وجود بیماری های نوروتیک بودند 37 نفر (4.8 درصد) حداقل به یک سوال مربوط به بیماری های سایکوتیک پاسخ مثبت داده اند و یک نفر نیز به دلیل سایکوز حاد در بیمارستان بستری گردید.
بحث: جامعه، کلینیک و بیمارستان بزرگی است که اختلالات جسمی و روانی فراوانی در آن نهفته است. ضرورت دارد سیاستگزاران آموزشی پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی باید به نحو موثر در آن حاضر شده و برنامه ریزی جامع برای مراقبت از آن به عمل آورند.

هیپرتانسیون شریان ریوی موقعی است که فشار سیستولیک شریان ریوی بیش از 30mmHgو یا فشار متوسط آن بیش از 20mmHg باشد. بیماری قلبی یا ریوی هر دو می توانند در ایجاد آن نقش موثری داشته باشند. این عارضه می تواند در نتیجه افزایش فشار وریدهای ریوی، انقباض بستر شریانی یا افزایش گردش خون شریانی ریه ایجاد شود. در این مطالعه عوامل اتیولوژیک متعدد در ایجاد آن مورد بررسی قرار می گیرد.
این بررسی یک مطالعه توصیفی تحلیلی آینده نگر می باشد که به مدت دو سال از 81-1379 در مرکز پزشکی نور به عمل آمده، تعداد بیماران مبتلا به هیپرتانسیون شریان ریوی 112 مورد بوده که 74 نفر مرد و 38 نفر زن بوده اند. سن بیماران بین 78-18 سال با میانگین سنی 48±2.2 سال بوده، فشار شریان ریوی بیماران توسط اکوداپلر از روی نارسایی دریچه تریکوسپید اندازه گیری شد.
از 112 بیمار مبتلا به هیپرتانسیون شریان ریوی، پنجاه و پنج مورد (49.1%) مبتلا به بیماری های انسدادی مزمن ریه (COPD) بوده اند. دو مورد توبرکولوز مزمن پیشرفته، سه مورد کارگر معادن زغال سنگ. یک مورد فیبروز ایدیوپاتیک ریه و پنج مورد کاهش تهویه آلوئولی داشتند. از ضایعات مادرزادی قلب چهار مورد ASD، یک مورد VSD و یک مورد PDA بوده است. از بین بیماری های دریچه ای، هیجده مورد ضایعه دریچه میترال وجود داشته که به هیپرتانسیون خفیف تا شدید ریوی مبتلا بوده اند. اختلال عملکرد بطن چپ در بیست و یک مورد از بیماران دیده شد که تمامی آنها هیپرتانسیون خفیف شریان ریوی داشتند. یک مورد از بیماران پس از رد سایر علل به عنوان هیپرتانسیون اولیه شریان ریوی شناخته شد.
بحث: بعضی از عوامل اتیولوژیک هیپرتانسیون شریان ریوی پیش آگهی بسیار بدی دارند ولی اغلب اوقات با عوامل قابل پیشگیری و درمان مواجه می شویم که در این مطالعه 49.1%از بیماران را مبتلایان به COPD تشکیل داده بودند. ضایعات طرف چپ قلب مثل تنگی دریچه میترال با عمل جراحی یا بالون قابل اصلاح می باشد و سبب افزایش سطح دریچه و از بین رفتن مقاومت ریوی می گردد. شنتهای چپ به راست نیز چنانچه در مراحل اولیه هیپرتانسیون ریوی باشند با عمل جراحی قابل اصلاح هستند.

قبل از عمل پیوند کلیه، بایستی گیرنده و دهنده کلیه از دیدگاه ایمونولوژیک بررسی شوند. این بررسی شامل تعیین گروه خونی، انجام کراس مچ نسجی و تشخیص سازگاری نسجی از نظر آنتی ژنهای لکوسیت انسانی (HLA) بر روی دهنده و گیرنده است. میزان سازگاری آنتی ژنهای HLA در دهنده و گیرنده اثرات مفید بر بقا پیونده شده دارد. هدف از این مطالعه، بررسی میزان سازگاری در آنتی ژنهای HLA-A, B, DR بین گیرندگان و دهندگان کلیه با گروه خونی سازگار و آزمایش کراس مچ نسجی منفی در شهر اصفهان بود.
سازگاری در آنتی ژنهای HLA-A, B, DR بین تعداد 108 نفر دهندگان زنده غیر فامیل و 173 نفر گیرندگان کلیه در سالهای 1377 تا 1379 که در مرکز پیوند کلیه حضرت علی اصغر پیوند شدند بررسی گردید. آزمایش کامل تعیین نوع HLA-A, B, DR بر روی تمامی بیماران و دهندگان کلیه با روش میکرولنفوستیوتوکسیسیتی انجام گرفت. خصوصیات فردی، نوع گروه خونی و HLA هر فرد در برنامه کامپیوتری اخصاصی جمع آوری گردید. سپس زوجهای پیوند شده از نظر تعداد آنتی ژنهای ناسازگار HLA بین دهنده و گیرنده پیوند بررسی شدند.
نتایج نشان داد که در زوجهای پیوند شده 12.22 درصد از بیماران در 6 آنتی ژن HLA، 15.55 درصد در پنج آنتی ژن HLA، 6.66 درصد در چهار آنتی ژن HLA،60 درصد در سه آنتی ژن HLA و 5.55 درصد در دو آنتی ژن HLA با دهندگان خود ناسازگاری داشتند.
بحث: در این مطالعه که به مدت بیش از دو سال در اصفهان انجام گرفت، هیچ یک از گیرندگان، کلیه ای با صفر یا یک آنتی ژن HLA ناسازگار دریافت ننمودند. برای یافتن کلیه مناسب و سازگار (صفر تا یک ناسازگاری در آنتی ژنهای HLA) نیاز به اشتراک کلیه با شهرهای دیگر ایران و کشورهای مجاور، با استفاده از یک شبکه کامپیوتری می باشد.

هموفیلوس آنفلوآنزا از ارگانیسمهای شایع در ایجاد عفونتهای دستگاه تنفسی تحتانی و عفونت گوش میانی است. برای ایجاد عفونت، اتصال میکروب به سلولهای ناحیه فارنکس و تکثیر آنها ضروری می باشد. با استفاده از شیر مادر اتصال و تکثیر میکروب هموفیلوس مهار می گردد. در این مطالعه نقش محافظتی شیر مادر در کلونیزاسیون گلوی شیرخواران با هموفیلوس آنفلوآنزا مورد بررسی قرار گرفت.
از ابتدای مرداد ماه سال 1381 لغایت پایان سال 1381، تعداد 210 شیرخوار کاملا سالم بین 1 تا 6 ماه (70 نفر انحصارا با شیرمادر، 70 نفر انحصارا با شیر خشک و 70 نفر هم از شیر مادر و هم از شیر خشک تغذیه می شدند)، انتخاب گردیدند. از همه یک کشت گلو در یک محیط استاندارد برای رشد هموفیلوس آنفلوآنزا، HTAB (Haemophilus Test Agar Bose) گرفته شد و در نهایت نتایج در سه گروه مورد مقایسه قرار گرفت.
شیوع هموفیلوس آنفلوآنزا در کشت گلوی شیرخوارانی که انحصارا شیر مادر، شیر مادر به همراه شیر خشک و انحصارا شیر خشک مصرف می نمودند، به ترتیب 2.9، 42.9 و 75.5 درصد بود (P<0.0001). از نظر جنس و میانگین سن و وزن بین سه گروه تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت.
بحث: نتایج این مطالعه نشان می دهد که کلونیزاسیون گلوی شیرخواران بطور قابل ملاحظه ای توسط شیر مادر به ویژه در کسانی که انحصارا با شیر مادر تغذیه می شوند، مهار می گردد.

تشخیص اختلال افسردگی اساسی در کودکان و نوجوانان به علت تابلوهای متنوع بیماری و فقدان رشد کلامی لازم در بیان علایم، دشوار است و عدم تشخیص به موقع و تاخیر در شروع درمان، پیامدهای منفی بر عملکرد تحصیلی و اجتماعی آنها دارد. بر طبق برخی مطالعات، یکی از شاخصهای بیولوژیکی تشخیصی، آزمون فرونشانی دگزامتازون غیرطبیعی در کودکان و نوجوانان افسرده می باشد. با توجه به متناقض بودن نتایج مطالعات در سایر کشورها و خلا موجود این تحقیق در کشور ما، جهت بررسی حساسیت، ویژگی و کارآیی آزمون فرونشانی دگزامتازون در تشخیص افسردگی اساسی در کودکان و نوجوانان، این مطالعه طراحی گردید.
این بررسی بر روی 22 نفر از مراجعین 6 تا 16 سال مبتلا به افسردگی و 88 نفر گروه کنترل در سال 1380 و در کلینیک روانپزشکی کودکان اصفهان انجام شد. ابزار تشخیص، شامل مصاحبه بالینی و معیارهای تشخیصی بیماری های روانی آمریکا بود. پس از انجام آزمون مذکور در دو گروه، نتایج کسب شده مورد تحلیل قرار گرفت.
بر اساس نتایج بدست آمده و با استفاده از فرمولهای لازم، حساسیت، ویژگی و کارآیی فرونشانی دگزامتازون در تشخیص افسردگی کودکان و نوجوانان به ترتیب 22.7 درصد، 86.3 درصد و 73.6 درصد محاسبه شد.
بحث: بر اساس نتایج این تحقیق، آزمون فرونشانی دگزامتازون ارزش تشخیصی قابل قبولی در افسردگی اساسی ندارد و تست مناسبی جهت غربالگری نمی باشد.

هلیکوباکترپیلوری (Helicobacter Pylori=HP) در ایجاد گاستریت، زخم معده، زخم دوازدهه، سرطان و لنفومای معده نقش اساسی دارد. درمان HP سبب پیشگیری از عود زخم و عوارض آن می شود. در کشورهای توسعه یافته عفونت مجدد HP بعد از درمان موفقیت آمیز نادر و غیر معمول است ولی در کشورهای در حال توسعه وقوع عفونت مجدد امکان پذیر بوده، میزان آن در مناطق مختلف جهان متفاوت گزارش شده است. هدف از این مطالعه بررسی میزان عفونت مجدد HP در بیماران ایرانی حداقل یک سال پس از خاتمه درمان موفقیت آمیز می باشد.
مطالعه روی 110 بیمار شامل 57 مرد و 53 زن با محدوده سنی 80-13 سال با تشخیص اولیه زخم دوازدهه (85.4%) زخم معده (2%) و گاستریت شدید (12.6%) صورت گرفته است. تشخیص ابتدایی عفونت HP بر اساس حداقل یکی از آزمایشهای اوره آز سریع، بافت شناسی یا کشت بوده است، این بیماران با رژیمهای مختلف بر علیه HP درمان شده اند و ریشه کنی عفونت نزد بیماران حداقل 4 هفته پس از خاتمه درمان با آزمون تنفسی اوره حاوی کربن نشاندار (C14Urea Breath Test=C14UBT) به صورت قطعی تایید شد حداقل یک سال پس از اولین C14UBT منفی با میانگین 17 ماه (محدوده 39-12 ماه) مجددا این بیماران بر اساس علایم بالینی و C14UBT مورد بررسی قرار گرفتند.
از 110 بیمار مورد مطالعه در پایان یک سال 21 نفر C14UBT مثبت داشتند که بیانگر 19.1 درصد عفونت مجدد پس از یک سال می باشد. سن، جنس، تعداد اعضا خانواده، شکایتهای گوارشی بیماران و مصرف سیگار هیچکدام نتوانسته پیشگویی کننده عفونت مجدد در نزد بیماران باشد.
بحث: میزان عفونت مجدد HP در این تحقیق بالا می باشد (19.1%) و لازم است بیماران با زخم معده یا دوازدهه به خصوص در زخمهای عارضه دار که ریشه کنی عفونت HP آنها 1 ماه بعد از خاتمه درمان نشان داده شده است تحت پیگیری های طولانی تری قرار گیرند و درمان نگهدارنده با داروهای کاهش دهنده اسید را در نزد آنها ادامه دارد.

انتخاب جنسیت به علل مختلف به خصوص در جوامع آسیایی از اهمیت ویژه ای برخوردار است روش های مختلفی جهت انتخاب جنسیت وجود دارد که از جمله می توان روش تزریق داخل رحمی اسپرم به همراه آلبومین گرادیان را ذکر نمود. هدف از این تحقیق بررسی کارآیی روش فوق الذکر در زوجهای بارور و نابارور می باشد.
این مطالعه به صورت گذشته نگر در مرکز ناباروری و باروری اصفهان انجام گرفت. در این مطالعه باروری و جنسیت مورد نظر در 21 زوج بارور و 24 زوج نابارور که تحت 82 سیکل تزریق داخل رحمی اسپرم قرار گرفته بودند مورد بررسی قرار گرفت. لازم به ذکر است در گروه نابارور، جهت سوپراوولاسیون و القا تخمک گذاری از کلومید،HMG و HCG استفاده شد در صورتی که در گروه بارور جهت القا تخمک گذاری تنها از HCG استفاده گردید.
نتایج حاصله موید 21 مورد حاملگی منجر به تولد، در 45 زوج که در طی 82 سیکل تحت تزریق داخل رحمی اسپرم قرار گرفته بودند، بود که میزان موفقیت این روش 25.6% و دستیابی به جنسیت موردنظر 66.6%می باشد اما با تفکیک نتایج مشخص گردید که درصد موفقیت این روش در گروه بارور و نابارور به ترتیب 35.7% و 20.4% و دستیابی به جنسیت مورد نظر 80% و 54.5%می باشد.
بحث: نتایج به دست آمده، روش تزریقی داخل رحمی اسپرم همراه با آلبومین گرادیان را روش مناسبی برای درمان زوجهای نازا و روش مناسبی برای رسیدن به جنسیت موردنظر در بیماران بارور معرفی می نماید.

افزایش تنوع در مواد مخدر و روش های استفاده از آن موجب گسترش عوارض آن شده است. از جمله نامطلوب ترین عوارض مواد مخدر تزریقی می توان به ایجاد آنوریسم کاذب، آبسه های عفونی و آسیب عصبی اندام تحتانی اشاره کرد که در نهایت در درصدی از بیماران به قطع عضو می انجامد. در این مطالعه فراوانی نسبی، اندیکاسیونها و مشخصات آمپوتاسیون در این بیماران مورد بررسی قرار گرفته و نقش متغیرهای دموگرافیک، مدت اعتباد و نوع ماده مخدر مصرفی به عنوان فاکتورهای پیشگویی کننده آمپوتاسیون بررسی گردیده است.
نوع مطالعه توصیفی گذشته نگر بود که با استفاده از اطلاعات موجود در پرونده های موجود در بیمارستانهای کاشانی و الزهرا (80-1375) انجام گرفت. از بین پرونده های بیماران معتاد تزریقی که در این مدت بستری شده بودند 400 پرونده به طور تصادفی سیستماتیک انتخاب شده و اطلاعات مورد نیاز در فرم جمع آوری داده ها ثبت و مورد تجزیه و تحلیل گردید.
فراوانی نسبی آمپوتاسیون 9% و مدت اعتبار به مواد مخدر تزریقی در بیش از 80% کل بیماران کمتر از 5 سال بود. 99% کل بیماران و تمام بیمارانی که آمپوتاسیون اندام تحتانی شده بودند مرد بودند و 52.7% آنها در رده سنی 35-20 سال بودند. شایعترین علت قطع عضو آنوریسم عفونی و بیشترین ماده مخدر مصرفی هروئین بود. نسبت آمپوتاسیون بالای زانو به زیر زانو (AKA/BNA) 9.10 بود.
بحث: فراوانی نسبی آمپوتاسیون و توزیع علل آن در این مطالعه با مطالعات در کشورهای دیگر مشابه بود ولی مشخصات دموگرافیک بیماران، نوع ماده مصرفی و محل آمپوتاسیون تفاوت داشت، توزیع متغیرهای بررسی شده در بیمارانی که تحت آمپوتاسیون اندام تحتانی قرار گرفته بودند با بقیه بیماران معتاد تزریقی تفاوت قابل توجهی نداشت.

از آنجایی که بیماری های عروق کرونر شایعترین علت مرگ و میر در دنیا هستند. امروزه روش های مختلفی برای تشخیص این بیماری ها وجود دارد. در اکوکاردیوگرافی بررسی اختلال حرکت ناحیه ای دیواره قلبRegional wall motion abnormality (RWMA) عمدتا مدنظر پزشکان است. در این مطالعه بر آن شدیم تا ارزش ضخامت انتهای دیاستولیک دیواره بطن چپ یاEnd diastolic wall thickness (EDWT) و RWMA را در تشخیص این بیماری ها بررسی و این دو متغیر را با هم مقایسه کنیم. در این مطالعه تعداد 32 بیمار قلبی که آنژیوگرافی عروق کرونر شده بودند به صورت تصادفی انتخاب و اکوکاردیوگرافی شدند و چگونگی حرکات ناحیه ای دیواره قلب RWMA و ضخامت EDWT در 16 سگمان قلب در این بیماران بررسی شد. سپس اطلاعات حاصل از آنژیوگرافی و اطلاعات زمینه ای این افراد وارد چک لیست شد. نهایتا کلیه اطلاعات در نرم افزار آماری SPSS با روش های آماری مثل t-student، مجذور کای و رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شد.
میانگین سنی بیماران 11±54 سال بود. 40% آنها سابقه انفارکتوس میوکارد داشتند که شایعترین محل آن سطح قدامی قلب بود (34%). 3.1% گرفتاری تنه اصلی چپ داشته و 93.4% تنگی در نزولی قدامی چپ و 31.2% تنگی در چرخشی چپ و 68.7% تنگی در کرونر راست داشتند. از بین 512 سگمان بررسی شده 84.6%RWMA نداشتند و 11.7% هیپوکینزی و 2.9% اکینزی و 0.4% دیسکینزی داشتند. ارتباط EDWT و RWMA با تنگی عروق کرونر، با و بدون وجود انفارکتوس میوکارد و در حضور هریک از عوامل خطر کرونری و سن و جنس و میزان کسر جهشی بررسی شد. RWMA فقط در حصور انفارکتوس میوکارد با گرفتاری هریک از سه شریان کرونر رابطه داشت و EDWT در حضور انفارکتوس میوکارد فقط با بیماری شریان چرخشی چپ رابطه معنی دار داشت (P<0.05).
بحث: اگرچه RWMA در کلینیک بسیار مورد استفاده قرار می گیرد ولی حساسیت بسیار کمی دارد و بخصوص در مواردی که بیمار انفارکتوس میوکارد نکرده است کمک کننده نیست. از طرفی وجود RWMA در هر سگمان به علت ویژگی بالا ارزش زیادی در راهنمایی وجود انفارکتوس میوکارد دارد. EDWT هم فقط در صورت وجود انفارکتوس میوکارد و آنهم در سگمانهای وابسته به شریان چرخشی چپ با بیماری عروق کرونر رابطه دارد. این متغیر حساسیت کم ولی ویژگی بسیار بالایی در مورد وجود انفارکتوس میوکارد و بیماری عروق کرونر دارد.

نقش هیپر تری گلیسیریدمی در روند آتروژنز و متعاقبا بیماری های عروق کرونر مبهم است برخی هیپر تری گلیسیریدمی بعد از طرف غذا عامل پیشگویی کننده حوادث کرونری و با افزایش ریسک نسبی بیماری های عروق کرونر می دانند، لذا با هدف بررسی بیشتر هیپر تری گلیسیریدمی بعد از صرف غذای چرب در افراد بدون دیابت دارای بیماری عروق کرونر در مقایسه با افراد نرمال این تحقیق انجام شد.
در یک مطالعه observational case-control تعداد 60 نفر از هر دو جنس بالاتر از 35 سال بدون سابقه دیابت، هیپوتیروئیدیسم، سندرم نفروتیک و مصرف گلوکواستروئیدها، قرصهای ضدبارداری، بیماری کبدی، در 2 گروه 30 نفری تری گلیسیرید سرم ناشتا در شرایط بدون استرس و 3 ساعت بعد از صرف یک صبحانه چرب (نان و کره و مربا، حدود 460 کیلوکالری) توسط دستگاه اتوآنالایزر بررسی شد. اطلاعات توسط نرم افزار پانل SPSS و بوسیله آزمونهای T test، Chi-Square،Paired T test و Kruskal Wallis آنالیز شدند. معیار سطوح نرمال و حد مرزی و بالا کار نمای NCEP شماره 3 سال 2001 می باشد.
میانگین TG ناشتا در افراد شاهد 141±54mg/dlو در افراد بیمار 162±60mg/dl بود که اختلاف معنی داری (با استفاده از λ2) نداشت. میانگین TG بعد از صرف غذای چرب در گروه شاهد163±60mg/dl و در افراد بیمار 98±265 mg/dl با اختلاف معنی داری وجود داشت (P<0.05). سطح TG در وضعیت ناشتا و بعد از غذا در هر دو گروه مورد و شاهد، معنی دار بود (P<0.05). میانگین کسترول سرم ناشتا در شاهد 184±41mg/dl و در بیماران 201±39mg/dlبود که اختلاف معنی داری نداشت. کلسترول بعد از غذا در بیماران 223±51mg/dlو در شاهد 184±38mg/dlبود که بر اساس آزمونهای Kruskal Wallis اختلاف معنی داری داشت(P<0.05).
بحث: تست تحمل چربی (Fat Tolerance Test) می تواند به عنوان آزمون تکمیلی در بررسی لیپدپروفایل افرادی که سطح تری گلیسیرید ناشتای نرمال دارند (به ویژه افرادی که مستعد به بیماری های عروق کرونر هستند) بکار رود.

با توجه به اینکه در برخی مطالعات پروتئین واکنشی (CRP) C و اسید اوریک به عنوان فاکتورهای موثر در بروز بیماری های عروق کرونر (CAD) ذکر شده و نیز نقش سیگار در بروز این بیماری ها از طریق مکانیسمهای متعددی به اثبات رسیده است. این فرضیه مطرح می شود که آیا سیگار اثر آتروژنیک خود را از طریق افزایش CRP و اسید اوریک اعمال می کند؟ در این راستا اولین گام بررسی ارتباط سیگار با این دو عامل می باشد. لذا با توجه به شیوع بالای سیگار از یک سو و CAD از سوی دیگر در جامعه ما، بر آن شدیم که میانگین سطح سرمی CRP و اسید اوریک را در سه گروه سیگاری فعال و غیرفعال و غیرسیگاری مقایسه کنیم و این ارتباط را بررسی نمائیم.
این مطالعه تحلیلی بر روی 177 نفر شامل سه گروه 59 نفری سیگاری فعال، سیگاری غیرفعال و غیرسیگاری که از بین مردان 40-20 ساله واجد شرایط مراجعه کننده به مرکز تحقیقات قلب و عروق اصفهان و خانواده هایشان انتخاب شدند، اجرا شد. از همه افراد در حالت ناشتا (14-12 ساعت) خونگیری و سپس بر روی نمونه های آنها CPR به روش کمی (سرولوژی) و اسیداوریک به روش فوتومتری به وسیله ELAN 2000 اندازه گیری شد. ضمنا پرسشنامه ای حاوی سوالاتی در زمینه خصوصیات آنتروپومتریک، شخصی، سابقه بیماری ها و... برای کلیه افراد تکمیل گردید.
میانگین سطح سرمی CRP در سه گروه سیگاری فعال، غیرفعال و غیر سیگاری به ترتیب 5.4±1.9mg/L،0.8±3.7mg/L و 4±0.8mg/L بود که این میانگین در گروه سیگاری فعال با هر دو گروه دیگر اختالف معنی دار داشت (P=0.000). اما اختلاف بین گروه سیگاری غیرفعال و غیرسیگاری معنی دار نبود. میانگین سطح سرمی اسیداوریک در سه گروه به ترتیب 7±1.4mg/dl، 1.3±5.3mg/dl و 5.6±1.3mg/dl بود که این میانگین در گروه سیگاری فعال با دو گروه دیگر اختلاف معنی دار داشت (P=0.000)، ضمن اینکه اختلاف بین گروه سیگاری غیرفعال و غیرسیگاری معنی دار نبود.
بحث: با توجه به نتایج مطالعه مشخص می گردد که میانگین سطح سرمی اسیداوریک و CRP افراد سیگاری فعال نسبت به دو گروه دیگر بالاتر می باشد و لذا اثرات مضر نیکوتین بر سطح سرمی اسیداوریک و CRP مشخص می گردد. حال با توجه به نقش CRP و اسیداوریک بر CAD می توان مکانیسمهای دیگری را برای تاثیرات آتروژنیک سیگار ذکر نمود و پیشنهاد می گردد جهت تایید نقش منفی سیگار در ایجاد CAD از طریق عوامل ذکر شده مطالعه ای با کنترل سطرح سرمی این دو فاکتور در افراد سیگاری انجام شود.

مطالعه علم تشریح همواره با محدودیتهایی نظیر فساد بافتی، بوی بد ناشی از جسد و مواد ثابت کننده روبرو بوده است. یکی از روش های پیشرفته برای حل این مشکل تکنیک پلاستی نیشن می باشد. هدف از انجام این مطالعه تهیه یک بدن کامل به روش پلاستی نیشن می باشد.
این مطالعه به روی یک جسد تازه بعد از ثابت سازی انجام شده است. پس از گذشت 6 ماه از ثابت سازی جسد بدقت تشریح گردید. پس از آن جسد تحت عملیات آب گیری و چربی گیری توسط استون سرد (25- درجه سانتیگراد) بمدت 2 هفته و استون گرم (40-35 درجه سانتی گراد) بمدت 4 هفته قرار گرفت. در نهایت جسد در فشار خلاء بوسیله پلی مر مخصوص اشباع گردید.
نمونه پلاستینه شده فساد ناپذیر و ایمن در برابر عفونت بوده، ضمن دارا بودن قابلیت ارتجاع فاقد بوی نامطبوع و اجزای آن رنگ خود را حفظ می نماید.
بحث: پلاستی نیشن یک تکنیک پیشرفته برای حفظ بافت است که علاوه بر داشتن مزایای متعدد نسبت به فرمالین بعلت محدودیت منابع جسد در کشور ما اهمیت ویژه ای پیدا می کند. نمونه های پلاستینه شده در موارد آموزشی منحصر به فرد بوده و می تواند نقشی کلیدی در حل مشکلات مربوط به کمبود جسد داشته باشد.

ملانوم بدخیم اولیه واژن از جمله تومورهای نادر است که 5-2.8درصد سرطانهای واژن را به خود اختصاص می دهد. ضایعه اغلب در سنین منوپوز دیده می شود. تظاهر بالینی آن خونریزی و ترشح واژینال است. انواع سیتومورفولوژیک آن شامل ملانوم با سلولهای اپیتلیوئید یا دوکی است دارای طرح رشد توپر، آلوئولار، ترایکولار و یا ترکیبی از این نماها باشد. بهترین و قطعی ترین روش تشخیص ملانوم واژن روش ایمنوهیستوشیمی است. درمان انتخابی بیماری جراحی است، گرچه از شیمی درمانی ترکیبی و پرتو درمانی داخلی و خارجی هم استفاده می شود. علیرغم روش های درمانی متنوع، پیش آگهی بیماری بسیار بد است.
معرفی بیماران: در این مقاله دو بیمار 38 و 62 ساله که به فاصله 5 ماه از یکدیگر به مرکز ما مراجعه کرده بودند معرفی می شوند. شکایت هر دو بیمار خونریزی واژینال بود و ضایعه در قسمت میانی تحتانی دیواره جانبی چپ واژن داشتند. بعد از بیوپسی با روش های ایمنوهیستوشیمی، تشخیص بیماری تائید شد. جراحی، شیمی درمانی و پرتو درمانی در هر دو بیمار استفاده شد. عود بیماری در محل به فاصله 5 و 9 ماه در هر دو بیمار دیده شد و فعلا بعد از گذشتن 1.5سال و دو سال هر دو بیمار بدون مشکل می باشند و تحت پیگیری دوره ای قرار دارند.

بیماری روزای دورفمن (RDD) که به عنوان Sinus Histiocytosis نیز شناخته می شود، بسیار نادر است و کمتر از 1000 مورد در کل دنیا گزارش شده است. این بیماری اغلب غدد لنفاوی را مبتلا می سازد، ولی ممکن است در نواحی اکسترانودال تظاهر کند (از قبیل سیستم عصبی مرکزی که تمامی موارد مشاهده شده درCNS،11 مورد بوده است). مورد بحث، آقای 28 ساله ای است که 2 سال قبل متعاقب ضربه به ناحیه سر دچار بیهوشی شده است که به مرکز پزشکی منتقل شده و جهت بررسی CT اسکن مغزی و M.R.I انجام شده است. در M.R.I تومور مغزی با درگیری اربیت چپ و سینوس اسفنوئید و اثر فشاری برلوب فرونتال مشاهده شده است.
بیمار توسط جراح مغز و اعصاب تحت جراحی قرار گرفته و با تشخیص آسیب شناسی بیماری روزای دورفمن به بخش رادیوتراپی معرفی می شود.
اقدمات درمانی پیشنهادی در موارد درگیری C.N.C شامل جراحی، پرتو درمانی و شیمی درمانی با وینکا آلکالوئید و یک عامل آلکیله کننده می باشد.
در کل پاسخ به درمان نسبت به نئوپلاسمهای بدخیم سیستم خونسار در سطح پایین تری قرار داشته است.

با توجه به شیوع بالای سنگهای سیستم ادراری و رنال کولیک ناشی از آن و نیز با توجه به خاصیت آنتی دیورتیک دسموپرسین و در نتیجه کاهش فشار در سیستم جمع کننده ادراری و نیز عدم نیاز به تزریق در مصرف این دارو بر آن شدیم تا اثر بخشی دسموپرسین در درمان رنال کولیک را بررسی و آن را با دیکلوفناک سدیم تزریقی مقایسه کنیم.
از فروردین ماه سال 1380 لغایت مهرماه سال 1381، 90 بیمار با تشخیص کولیک کلیوی که در دو بیمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بستری شده بودند به طور تصادفی به سه گروه 30 نفری تقسیم گردیدند. به گروه الف، 40 میکروگرم افشانه داخل بینی دسموپرسین، به گروه ب، 75 میلیگرم آمپول دیکلوفناک سدیم (Voltaren) و به گروه ج هر دو دارو تجویز گردید. درد براساس Visual Analogue Scale در هنگام تجویز و 20، 10 و 30 دقیقه بعد از تجویز دارو مورد ارزیابی قرار گرفت.
سطح درد قبل از درمان و توزیع سنی و جنسی در هر سه گروه مشابه بود. در این مطالعه 6/55% بیماران گروه الف و 6/86% بیماران گروه ب و 90% بیماران گروه ج تسکین کامل یا بهبودی نسبی درد را نشان دادند.
در مطالعه ما هر سه نوع تجویز دارو بر روی کاهش میزان درد در دقایق 10، 20 و 30 موثر بودند که این کاهش از نظر آماری معنی دار بود (P<0.05). در دقیقه 10 کاهش درد بین گروه های الف و ب و نیز بین گروه های ب و ج تفاوت معنی داری نداشت ولی کاهش درد در گروه ج بیش از گروه االف بود که این اختلاف معنی دار است.
در دقایق 20 و 30 میزان کاهش درد در گروه الف کمتر از گروه ب و گروه ج بود که این اختلاف معنی دار بود ولی اختلاف بین گروه ب و ج به سطح معنی داری آماری نرسید.
بحث: دسموپرسین مزایای متعددی دارد، مثلا آسانی مصرف و عدم وجود عوارض آشکار این دارو را جهت درمان سرپایی مناسب می سازد. دسموپرسین به سرعت اثر می کند و به نظر می رسد که هم به صورت درمان منفرد و هم در ترکیب با دیکلوفناک در کاهش درد کولیک کلیوی موثر باشد و ممکن است که اثر ضد درد دیکلوفناک را تقویت کند.