مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 71 (زمستان 1382)

بیماری های قلبی عروقی، یکی از معضلات بهداشتی جوامع پیشرفته و در حال توسعه می باشد. سیگار مهمترین ریسک فاکتور تغییرپذیر در ایجاد بیماری های اترواسکلروتیک قلب محسوب می شود. حوادث حاد قلبی نظیر فیبریلاسیون بطنی و مرگ ناگهانی با مصرف سیگار افزایش می یابد و طولانی شدن فاصله QT آستانه این حوادث را کاهش می دهد. پراکندگی فاصله QT به عنوان شاخص ناپایداری بطنی محسوب شده و سیگار اثرات نامطلوبی بر تعادل سیستم اتونوم و زمان تحریک ناپذیری بطن و دارد. هدف از انجام این مطالعه تعیین اثر سیگار بر فاصله QTc پراکندگی آن بوده است.
در این مطالعه 160 نفر از مردان سالم 59-20 ساله در چهار گروه مساوی مورد بررسی قرار گرفتند گروه اول غیر سیگاری و سه گروه دیگر سیگاری و به ترتیب با سابقه مصرف کمتر از 10، 20-10 و بیشتر از 20 پاکت – سال در (pack-Year) بودند. همه افراد مرد و از نظر سن در چهار گروه جور (Match) بودند. از تمامی افراد در شرایط یکسان نوار قلب (EKG) حالت استراحت گرفته شد، سپس فاصله QT و پراکندگی آن اندازه گیری شده و مقادیر محاسبه شده توسط فرمولهای Fridercia، Bazett و Liniar Regression اصلاح شد و در نهایت مقادیر محاسبه شده در گروه های مختلف توسط آزمون واریانس یکطرفه (ANOVA) با یکدیگر مقایسه شد. نتایج حاصل از فرمول های مختلف با یکدیگر مقایسه شد.
فاصله QT حداکثر اصلاح شده (QTC MAX) در گروه غیر سیگاری کمتر از گروه های سیگاری بود (P<0.001) و بین گروه های سیگاری نیز، در گروه با مصرف 10>، کمتر از گروه با مصرف 20< بود (P<0.001). پراکندگی فاصله QT اصلاح شده در گروه غیر سیگاری کمتر از گروه های سیگاری بود (P<0.001) ولی بین گروه های سیگاری اختلافی وجود نداشت.
همبستگی بین نتایج ایجاد شده توسط فرمولهای تصحیح فاصله QT در آزمون همبستگی pierson بیش از 95% بود (r>0.95).
بحث: مصرف سیگار فاصله QT اصلاح شده و پراکندگی فاصله QT را افزایش می دهد. این اثر در همراهی با مکانیسم های دیگری چون افزایش تون سمپاتیک و کاهش تون واگ و بارورسپتورها از عواملی هستند که سبب افزایش ریسک حوادث کرونری و آریمتوژنیک در افراد سیگاری می شوند.

با توجه به استفاده از کراتوسکوپی برای اندازه گیری و کنترل آستیگماتیسم در جراحی های چشم، تاکنون مطالعات فراوانی در کشورهای دیگر برای تعیین میزان ارتباط و هماهنگی بین تعیین آستیگماتیسم چشم از طریق رفراکشن و اندازه گیری آن از طریق کراتومتری انجام شده است. این مطالعه به همین منظور بر روی یک گروه از دانشجویان دانشگاه اصفهان انجام گرفت.
در این مطالعه 256 چشم از 128 دانشجوی پزشکی با متوسط سنی1.40 ±19.6 سال به طور تصادفی انتخاب گردیدند و تحت کراتومتری و رفراکشن ابژکتیو قرار داده شدند. چشمها سابقه ضربه یا جراحی نداشتند. داده های بدست آمده از دو روش فوق تحت مقایسه آماری Student T قرار داده شد.
آستیگماتیسم تعیین شده به دو روش کراتومتری (Keratometric Astigmatic=KA) و رفراکشن (Refractive Astigmatism=RA) از همبستگی خوبی برخوردار بودند، در عین حال مقادیر به دست آمده دارای اختلاف آماری معنی داری بودند. دامنه این اختلاف از D 25/0 تا 00/2 دیوپتر متغیر بود (P<0.001). در هشتاد درصد موارد فرمول AR=AK+0.74±0.37×180 برقرار بود.
بحث: این مطالعه نشان داد که در اکثر موارد بالغین جوان مقدار آستیگماتیسم چشم براساس کراتومتری (آستیگماتیسم قرنیه) بطور متوسط 37/0 ± 0.74 دیوپتری بیشتر از مقدار آستیگماتیسم چشم بر اساس یافته رفراکشن است. این افزایش در جهت موافق قائده می باشد.

با توجه به شیوع بالای عروق کرونر در جامعه، شناخت عوامل خطر این بیماری و پیشگیری اولیه از سنین جوانی مد نظر می باشد. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت عوامل خطر بیماری قلبی عروقی در جوانان و مقایسه آن با بزرگسالان جامعه ایرانی می باشد.
این مطالعه، مطالعه ای مقطعی بود که بر روی افراد بالای 19 سال ساکن اصفهان - نجف آباد - اراک انجام شده است. شرط ورود به مطالعه عدم ابتلا به بیماری های خونریزی دهنده، سکونت بیش از 6 ماه در این مناطق و عدم ابتلا به عقب ماندگی ذهنی، تابعیت ایرانی و حامله نبودن بود. روش نمونه گیری بصورت خوشه ایدر مناطق شهری و روستایی انجام شد و افراد دوره دیده به منازل افراد مراجعه کرده و پرسشنامه هایی که حاوی سن، مصرف دخانیات، مصرف دارو، قد و وزن پر می شد. سپس از این افراد بصورت ناشتا آزمایش خون جهت قند ناشتا، کلسترول و پروفیل آن، تری گلیسیرید انجام شده و فشار خون سیستولیک و دیاستولیک آنها نیز در سه معاینه متوالی ثبت گردید. تمامی داده ها در نرم افزار SPSS به کامپیوتر وارد و مورد آنالیز آماری قرار گرفت.
افراد مورد مطالعه به دو گروه 35-19 سال (6252 نفر) و گروه بالای 35 سال (6261 نفر) تقسیم شدند که اگرچه کلیه اختلالات فشار خون، تری گلیسیرید، کلسترول توتال، LDL-C HDL-C,، دیابت و مصرف سیگار گروه بالای 35 سال در هر دو جنس و در شهر و روستا به صورت معنی داری بالاتر بود، با این حال شیوع این اختلالات در گروه 35-19 سال قابل توجه بود. ضمنا میانگین و انحراف معیار اختلال HDL-C در دو گروه سنی معنی دار نبود اما بقیه عوامل خطر بر اساس جنس معنی دار بود. در گروه سنی 35-19 سال اختلال کلسترول و تری گلیسیرید در مردان و اختلال LDL-C و HDL-C در زنان بالاتر بوده است (P<0.001).
بحث: آنچه از نتایج مشخص می شود شیوع بالای عوامل خطربیماری عروق کرونر در جوانان ایرانی است که مقایسه آن با سایر نقاط دنیا وضعیت نامطلوبی را نشان می دهد که با افزایش سن وضعیت نامطلوب تر خواهد شد و نیاز به تغییرات اساسی در شیوه زندگی و افزایش غربالگری در دوران جوانی داریم تا شاهد کاهش عوامل خطر بیماری عروق کرونر باشیم.

در عرصه تحقیقات بر روی قوای یادگیری و حافظه، تلاشهای زیادی بر موضوع جستجوی داروهای تقویت کننده حافظه متمرکز شده است. صمغ کندر بعنوان یک داروی گیاهی مقوی حافظه از قدیم الایام توجه جامعه ایران را به خود معطوف کرده است و بسیاری از مردم برای افزایش حافظه خود و نیز زنان باردار برای بالا بردن هوش و حافظه اقدام به مصرف آن می نمایند. در این مطالعه، قدرت یادگیری و حافظه نوزادان نر بالغ موش صحرایی (رت) پس از مصرف کندر توسط مادرانشان در دوره بارداری ارزیابی شد.
رتهای نر دو ماهه نژاد ویستار که به مادرانشان در دوره بارداری روزانه یک میلی لیتر عصاره آبی حاوی 20 میلیگرم کندر بصورت خوراکی تجویز شده بود بعنوان گروه آزمایش و رتهایی که مادران آنها در این دوره آب مقطر دریافت کرده بودند بعنوان شاهد انتخاب شدند. میزان یادگیری و حافظه حیوانات با استفاده از روش یادگیری توسط محرکهای شرطی و غیرشرطی بوسیله دستگاه Shuttle Box بترتیب در مراحل Prelearning، Short-term memory و Long-term memory و در هر مرحله سه روز متوالی به تعداد 30 مرتبه در روز مورد آزمایش قرار گرفت. نسبت موارد عبور از بخش تاریک دستگاه بدون دریافت شوک به تعداد کل موارد عبور بعنوان درصد یادگیری و حافظه در نظر گرفته شد.
یافته های این مطالعه نشان داد که افزایش معنی داری در قدرت یادگیری در مرحله Postlearning (P<0.012)، حافظه کوتاه مدت (P<0.01) و بلند مدت (P<0.001) در رتهای گروه آزمایش وجود درد.
بحث: کندر بعنوان یک داروی گیاهی بالقوه افزاینده یادگیری و حافظه مطرح است. بهرحال مکانیسم اثر کندر در افزایش حافظه و ارتباط بین ترکیبات شیمیایی آن و بروز چنین اثری دقیقا مشخص نشده است و نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.

مطالعه: داروی کلومیفن به طور شایع در زمینه القای تخمک گذاری مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو با وجود کارایی خوبی که در القای تخمک گذاری دارد، اما میزان حاملگی بدنبال درمان با کلومیفن کمتر از میزان مورد انتظار نسبت به تعداد فولیکولهای تولید شده است که این شاید ناشی از اثر آنتی استروژنی کلومیفن بر روی آندومتر باشد، در مقابل تاموکسیفن دارای اثرات اگونیست استروژن روی سلولهای آندومتر است و پس از مصرف طولانی مدت سبب هیپرپلازی آندومتر می شود لذا بر آن شدیم تا مقایسه ای بین اثر داروی کلومیفن با تاموکسیفن بر ضخامت آندومتر در روند القای تخمک گذاری در افراد نابارور انجام دهیم.
این مطالعه بصورت کارآزمایی بالینی مقایسه ای (Comparative clinical trial) انجام گرفت. 105 خانم نابارور که کاندید القای تخمک گذاری بودند به طور تصادفی در سه گروه 35 نفری C،B،A قرار داده شدند. درگروه A داروی کلومیفن، در گروه B داروی تاموکسیفن و در گروه C داروی کلومیفن و تاموکسیفن داده شد سپس با انجام سونوگرافی میزان ضخامت آندومتر در روز چهاردهم و تعداد فولیکول بزرگتر از 17 میلیمتر در هر گروه B،A و C گردید.
میانگین ضخامت آندومتر (Mcan±SD) گروه های B, A و C به ترتیب 96/0±94/7، 70/0 ±97/8 و 61/0 ±51/9 میلیمتر بدست آمد و طبق آزمون آنالیز واریانس اختلاف آماری معنی داری بین گروه های دارویی ملاحظه شد (P<0.001).
میانگین تعداد فولیکول بزرگتر از 17mm گروه های B, A و C به ترتیب 96/0 ±11/3، 71/0±8/1 و 2/1±6/2 تعیین شد که در آزمون آنالیز واریانس اختلاف آماری معنی داری بین گروه های دارویی بدست آمد (P<0.001).
بحث: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تاموکسیفن اثر مثبتی بر ضخامت آندومتر نسبت به داروی کلومیفن دارد. و در مقابل اثر داروی کلومیفن بر رشد فولیکولها بهتر از تاموکسیفن می باشد.

مقدمه. بروموکریپتین دارویی است که در سالهای اخیر در مطالعات محدودی برای کنترل قند خون در افراد دیابتی نوع دو چاق آزمایش شده و نتایج ضد و نقیضی از آن گزارش شده است. در این مطالعه نیز تاثیر این دارو در کنترل قند خون همین گروه از بیماران ارزیابی شده است.
روش ها. در یک مطالعه مداخله ای دوسویه کور، 60 بیمار دیابتی نوع دو چاق، که در 3 ماهه اخیر کنترل قند خونشان روی درمان مطلوب نبود بررسی شدند. بیماران به روش تصادفی به 2 گروه دریافت کننده «بروموکریپتین با دوز 2.5 میلی گرم روزانه و داروی کاهنده قند خون» و در گروه دوم «دارونما و داروی کاهنده قند خون» تقسیم شدند. قند خون ناشتا، هموگلوبین A1 و BMI بیماران هر ماهه در طول سه ماه متوالی در مقایسه با پیش از شروع درمان و همچنین تغییرات آنها در مقایسه با یکدیگر ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری t مستقل و t زوج در سطح معنی دار %5 تجزیه و تحلیل شد.
نتایج. در بررسی میانگین تغییرات قند خون ناشتا پس از گذشت 3 ماه در گروه دریافت کننده بروموکریپتین قند خون از 191± 6.21 میلی گرم در دسی لیتر به 161± 5.56 میلی گرم بر دسی لیتر کاهش یافت (P<0.001). ولی در گروه دارونما قند خون ناشتا از 193 ±7.5 میلی گرم در دسی لیتر به 187 ±7.7 میلی گرم در دسی لیتر رسید (NS). هموگلوبین A1 در طول 3 ماه پیگیری در گروه دریافت کننده بروموکریپتین از 9.8± 0.2 درصد به 9.36± 0.2 درصد رسید (P<0.002). در حالیکه در گروه دوم هموگلوبین A1 از 10.2± 0.2 درصد به 11.1± 0.4 درصد رسید که افزایش نشان می داد گرچه از نظر آماری معنی دار نبود (NS).
بحث. نتایج این مطالعه نشان می دهد که بروموکریپتین باعث کاهش در قند خون و هموگلوبین A1 بیماران دیابتی نوع دو چاق می شود. این دارو می تواند بعنوان درمان کمکی و یا به عنوان منوتراپی در آنهایی که قند خونشان کمی بالاتر از طبیعی است به کار رود.

شیوع نتایج پاپ اسمیر غیرطبیعی متفاوت گزارش شده است. هدف از این بررسی برآورد شیوع تغییرات غیر طبیعی در پاپ اسمیرهای انجام شده در مراکز بهداشتی درمانی دولتی و کلینیکهای خصوصی استان اصفهان بود.
در طی یک مطالعه مقطعی 12745 نتیجه پاپ اسمیر مربوط به زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی دولتی و کلینیک های خصوصی از تاریخ 1/5/75 در استان اصفهان مورد بررسی قرار گرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه بود.
در کل 3/99 % (12662 مورد) نتایج موارد طبیعی را تشکیل داد و 7/0 % (83 مورد) تغییرات غیرطبیعی سلولی گزارش شد. از موارد غیر طبیعی 8/39% (33 مورد) اسکوآموس آتیپی، 08/18% (15 مورد) CINI، 6/3% (3 مورد) CINII، 8/4% (4 مورد) CINIII، 02/6 (5 مورد) کارسینوما مهاجم و 7/27% (23 مورد) تغییرات HPV گزارش شده بود و در 640 مورد اطلاعات ناقص بود که حذف شدند.
بحث: با توجه به مطالعات انجام شده، تغییرات غیرطبیعی در پاپ اسمیر در یک تا پنج درصد جمعیت گزارش شده است که با نتیجه این بررسی نیز متفاوت است و می تواند به علت وجود اشکالات تکنیکی در گرفتن و تهیه پاپ اسمیر بوده و یا به علت و کمتر بودن عوامل خطر سرطان دهانه رحم از جمله STD مصرف سیگار بین خانمهای ایرانی باشد.

سندرم بروگادا برای اولین بار در سال 1992 توسط بروگادا معرفی گردید. این سندرم به صورت تغییرات الکتروکاردیوگرام به شکل صعود قطعه ST در اشتقاقهای Vɜ-V2-V1 الکتروکاردیوگرام با یا بدون وجود بلوک شاخه راست (Right Bundle Branch Block = RBBB) می باشد. که طبق تحقیقات انجام گرفته، شایعترین علت مرگ ناگهانی قلبی در جوانان آسیای جنوب شرقی است. بعد از آن آمارهای ابتدایی از شیوع این بیماری از آسیای جنوب شرقی و اروپا گزارش گردید. و با توجه به نبودن آمار دقیقی از این بیماری در منطقه جغرافیایی ما و کشور ایران بر آن شدیم، تا به بررسی این بیماری در مراکز درمانی شهرستان اصفهان بپردازیم.
این مطالعه در بهار سال 1381 بر روی 5000 نفر از افراد مراجعه کننده به مراکز درمانی غیرقلبی شهرستان اصفهان انجام گرفت. افراد مورد مطالعه کسانی بودند که بدون داشتن سابقه بیماری قلبی بدلایل دیگری از آنها نوار الکتروکاردیوگرام گرفته شد.
تنها 2 مورد بیمار مبتلا به سندروم بروگادا در بین افراد مورد مطالعه مشاهده گردید. که یک نفر از افراد مرد و دیگری زن بود. سن یکی از افراد 50 سال دیگری 54 سال بود. یکی از افراد مبتلا به سندرم بروگادا دارای نمای RBBB و دیگری فاقد نمای RBBB در نوار الکتروکاردیوگرام بود. هر دو مورد افرادی بودند که دارای سابقه مرگ ناگهانی قلبی در فامیلهای خود بودند ولی خود آنها علامتدار نبودند. این افراد از نظر سایر علل بیماری قلبی عروقی مورد بررسی قرار گرفتند (شرح حال، معاینه فیزیکی، گرافی قفسه صدری و اکوکاردیوگرافی) که مشکلی دیده نشد و از نظر سایر علل قلبی عروقی سالم بودند.
بحث: در مطالعه انجام گرفته میزان شیوع سندروم بروگادا در جمعیت مورد مطالعه 04/0 درصد محاسبه گردید که این میزان شیوع کمتر از میزان گزارش شده از ژاپن (05/0 درصد) و اروپا (1/0 درصد) بود. با توجه به کم بودن تعداد افراد مبتلا فراوانی سنی، جنسی و میزان همراهی آن با RBBB را نمی توان بدقت محاسبه نمود.

آلودگی های انگلی روده ای یکی از مشکلات مهم بهداشتی جهان بویژه کشورهای در حال توسعه می باشد. عوامل متعدد جغرافیایی، اقتصادی، اجتماعی و بهداشتی در انتشار آن اهمیت دارد. با توجه به نقش بیماری زایی انگلهای روده ای بویژه در کودکان بدلیل شیوع بالاتر و آسیب پذیری بیشتر زیانهای جسمی، روانی و اقتصادی آن لزوم مطالعه درباره شیوع انگلهای روده ای در کودکان هر منطقه جهت برنامه ریزی برای کنترل این آلودگی ها ضرورت دارد. این مطالعه با هدف تعیین شیوع انگل های روده ای در کودکان شش ساله شهر بیرجند و ارتباط آن با برخی عوامل دموگرافیک انجام شد.
این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 1381 روی 399 کودک شش ساله (191 دختر و 208 پسر) که از طریق نمونه گیری سیستماتیک از مراجعین مراکز طرح ملی سنجش سلامت، برای ثبت نام در کلاس اول انتخاب شده بودند، انجام گرفت. اطلاعات دموگرافیک از طریق مصاحبه و ثبت در پرسشنامه بدست آمد برای تشخیص آلودگی های انگلی از روش مستقیم، فلوتاسیون با نمک و نوار چسب اسکاچ استفاده شد. از هر فرد سه نوبت در سه روز آزمایش بعمل آمد.
در 228 نفر (1/57%) آلودگی به انگل های روده ای وجود داشت. 214 نفر (6/53%) انگل بیماری زا داشتند به ترتیب شیوع شامل: ژیاردیا 1/38، اکسیور 1/22، همینولپیس نانا 8/3 و آسکاریس 8/0 درصد. در 48 نفر (12%) تک یاخته ای های غیر بیماری زا به تنهایی یا همراه انگل بیماریزا دیده شد. شامل: کیلوماستیکس مسنیلی در 9/6، آنتاموباکلی در 4 درصد و تریکوموناانتستینالیس 3 درصد. در 1/43 درصد یک انگل بیماری زا، در 10 درصد دو انگل بیماری زا و در 5/0 درصد سه انگل بیماری زا همزمان وجود داشت. شیوع انگلهای روده ای در دو جنس تفاوت معنی دار نداشت. شیوع انگل با میزان. با تحصیلات والدین، شغل پدر و محل سکونت ارتباط معنی دار داشت 05/0 انگلهای P< افزایش تعداد فرزندان خانواده شیوع روده ای بیشتر می شد ولی این تفاوت معنی دار نبود.
بحث: نتایج نشان داد آلودگی های انگلی خصوصا ژیاردیا در کودکان بیرجند از شیوع بالایی برخوردار است. اقداماتی مانند بالا بردن دانش والدین، آموزش بهداشت در زمینه رعایت بهداشت فردی و اجتماعی، ارتقا وضعیت اقتصادی خانواده ها، بهسازی محیط و درمان افراد آلوده می تواند نقش مهمی در پایین آوردن آلودگی داشته باشد.

زمان طولانی لازم برای درمان، سویه های واجد مقاومت اولیه به داروهای ضد سل، تغییر یا قطع داروهای ضد سل قبل از اتمام دوره درمان، وجود بیماری های زمینه ای، تغییر در شرایط زندگی و شیوع رفتارهای غیرطبیعی مثل الکلیسم، بیخانمانی، اعتیاد، مهاجرتهای وسیع، حاشیه نشینی در اطراف شهرهای بزرگ و ایدز همگی سبب افزایش و انتشار سویه های مقاوم به داروی سل بعنوان یک خطر جدی شده اند. استان سیستان و بلوچستان با توجه به شرایط خاص فرهنگی و اقتصادی و همسایگی با کشورهائیکه شیوع بالایی از سل دارند، در معرض خطر جدی آندمی سل قرار دارد. بنابراین، این مطالعه به منظور تعیین مقاومت دارویی سویه های ایزوله شده از بیماران نسبت به خط اول داروهای ضد سل (ایزونیازید، اتامبوتول، ریفامپین و استرپتومایسین) صورت گرفته است.
تمام بیمارن مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی در سال 1380 که نتیجه آزمایش اسمیر خلط آنها با روش زیل - نلسون مثبت بود، صرف نظر از اینکه جدیدا به سل مبتلا شده بودند یا سابقه ابتلا به سل داشتند، جمع آوری گردیدند. پس از کشت اولیه و انجام کشت های مجدد لازم، سویه های مایکوباکتریوم توبرکولوزیس بر اساس سرعت رشد، پیگمانتاسیون و تست های بیوشیمیایی شناسایی شده و وارد مطالعه گردیدند. تست های تعیین حساسیت دارویی سویه های ایزوله شده از بیماران جدید یا با سابقه قبلی ابتلا به سل با روش استاندارد Proportional انجام گرفت.
مطالعه بر روی 84 سویه مایکو باکتریوم توبرکولوزیس ایزوله شده از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی شهرستان زاهدان در سال 1380 موید آن بود که میزان مقاومت دارویی مشاهده شده نسبت به داروهای ریفامپین، ایزونیازید، استرپتومایسین و اتامبوتل به ترتیب عبارت از 9/55%، 2/39%، 3/33% و 3/27%، میزان سویه هایی با مقاومت چندگانه (MDR) 6/16% و میزان مقاومت به چند دارو (پلی رزیستانس) 1/38 % بوده است.
بحث: شیوع و میزان مقاومت دارویی سویه های مایکوباکتریوم توبوکولوزیس مورد مطالعه نشان می دهد، عدم توجه فوری و دقیق به مقاومت های داروئی موجود در سویه های جدا شده از بیماران مسلول، سبب افزایش جبران ناپذیر میزان شیوع و انتشار سویه های مقاوم به چند دارو خواهد شد.

فیناسترید یک داروی خوراکی بوده که از طریق مهار آنزیم 5 الفا رودوکتاز باعث افزایش دهیدروتستوسترون می شود. از این دارو با دوز یک میلی گرم در روز به طور شایع در درمان ریزش مو در مردان جوان استفاده می شود.
دوزهای بالاتر دارو در درمان طبی هیپرپلازی خوش خیم پروستات به کار می رود. با توجه به شیوع استفاده از این دارو در ریزش مو در مردان جوان بر آن شدیم تا اثرات مصرف مقدار کم دارو (یک میلی گرم در روز) را بر روی تعداد اسپرم ها و حجم مایع منی مشخص کنیم.
در این مطالعه که یک مطالعه Self Controle Clinical Trial بوده و به صورت آینده نگر انجام شد تعداد 69 مرد با دامنه سنی 19-37 سال که به دلیل ریزش مو به متخصص پوست مراجعه و درمان بافیناسترید با دوز یک میلی گرم روزانه برای آنها انتخاب شده بود وارد مطالعه شدند از بیماران قبل از شروع درمان و همچنین پس از 8 ماه مصرف دارو آنالیز مایع منی به عمل آمده سپس نتایج با هم مقایسه شدند.
در مطالعه ما میانگین حجم مایع منی قبل از مصرف دارو 4.3±2.1 سانتی مترمکعب بوده که بعد از عمل این رقم به 3.1±1.9 سانتی مترمکعب کاهش یافت (P<0.01) که این اختلاف از نظر آماری دارای ارزش است. در مورد تعداد اسپرماتوزوئیدها میانگین تعداد اسپرم ها قبل از مصرف دارو 65±28 میلیون در میلی لیتر و میانگین تعداد اسپرم بعد از دارو 59±21 میلیون در سانتی متر مکعب بود که این مطالعه تاثیر معنی داری بر روی اسپرماتوژنز مشاهده نشد.
بحث: بنظر می رسد در مطالعه ما مصرف طولانی مدت فیناسترید با دوز یک میلی گرم در روز باعث کاهش حجم منی شده اما تاثیر منفی داری روی تعداد اسپرم ها در هر میلی لیتر مایع منی نداشته است.

در سالهای اخیر علاوه بر پادتن های آنتی کاردیولیپین، آنتی بادی های ضد سایر فسفولیپیدها نیز به عنوان عوامل مستعد کننده سکته مغزی شناخته شده اند. تاکنون مطالعه جامعی در رابطه با وضعیت این آنتی بادی ها در سکته های مغزی در ایران انجام نشده است. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی بیماران با تیتر بالاتر از نرمال آنتی کاردیولیپین آنتی بادی، آنتی بادی های ضد سایر فسفولیپیدها و مقایسه میزان شیوع تیتر بالاتر از نرمال این آنتی بادی ها در بیماران زیر 45 سال مبتلا به سکته مغزی وریدی و شریانی در شهر اصفهان می باشد.
در یک مطالعه توصیفی در بیماران دچار سکته مغزی (وریدی و شریانی) زیر 45 سال مراجعه کننده به بیمارستان الزهرا (س) اصفهان، سطح آنتی بادی های آنتی ماردیولیپین و آنتی بادی ضد سایر فسفولیپیدها از نوع IgM و IgG اندازه گیری و میزان شیوع آنها در سکته های مغزی وریدی با شریانی مقایسه گردید. همچنین خصوصیات بالینی، آزمایشگاهی و دموگرافیک بیماران با تیتر بالاتر از نرمال مورد بررسی قرار گرفت.
از میان 147 بیمار، 30 نفر سکته مغزی وریدی و 117 نفر سکته مغزی شریانی داشتند. به ترتیب در 23 نفر (6/19 درصد) و 6 نفر (20%) از بیماران دچار سکته مغزی شریانی و وریدی، تیترهای بالاتر از نرمال IgM یا IgG از آنتی بادی های آنتی کاردیولیپین از نوع IgM و IgG به ترتیب در 15 نفر (2/65 درصد) و 7 نفر (4/30 درصد) در سکته های مغزی شریانی و در 4 نفر (?6%) و 2 نفر (33%) در سکته های مغزی وریدی بدست آمد. در 5 نفر (21 درصد) از بیماران با سکته مغزی شریانی، تیتر آنتی بادی های غیرکاردیولیپین بالاتر از نرمال بود.
بحث: نتایج نشان می دهد که در درصد قابل توجهی از بیماران زیر 45 سال با سکته مغزی شریانی و وریدی در اصفهان، تیتر آنتی فسفولیپید آنتی بادی بالاتر از نرمال بوده و میزان شیوع این آنتی بادی ها در سکته مغزی شریانی و وریدی تفاوتی ندارد. همچنین به نظر می رسد آنتی بادی های غیرکاردلیپینی در سکته های مغزی شریانی نسبت به وریدی از اهمیت بیشتری برخوردار می باشد. مشابه با سایر کشورهای در حال توسعه، مشاهده تیتر بالای IgM در درصدی بیشتری از بیماران را می توان به عواملی چون عفونت ها و توکسین ها، که به عنوان افزایش دهنده حاد تیتر IgM مطرح بوده و در این کشورها بیشتر شایع می باشند، نسبت داد که تائید این فرضیه مطالعات تکمیلی را می طلبد.

سرطان ریه فراوانترین سرطان احشایی در مردان است. شیوع آن در زنان به طور قابل توجهی در حال افزایش است و به عنوان علت مرگ ناشی از سرطان در زنان، از سرطان پستان پیشی گرفته است. روی هم رفته سرطان ریه شایعترین بدخیمی کشنده میباشد. اندکس پروتئینی TP53 یک ژن شناخته شده سرکوب کننده تومور می باشد، و تصور می شود در کنترل چرخه سلولی نقش داشته باشد. نوع وحشی TP53 تکثیر سلولی را بوسیله توقف چرخه سلول در مرحله G1 مهار می کند و از دست رفتن این فعالیت می تواند به تغییر شکل بدخیمی منجر شود. کمی بیش از 50% تومورهای انسانی حاوی جهش های این ژن هستند. در سرطان ریه درگیری گره های لنفاوی بهترین فاکتور در تعیین پیش آگهی می باشد. در این مطالعه ارتباط بین رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمی TP53 در سرطانهای ریه غیرسلول کوچک با درگیری گره های لنفاوی بررسی شده است.
این مطالعه به صورت مقطعی گذشته نگر بر روی 120 نمونه تومور اولیه ریه انجام شد. از هر بلوک پارافینی دو اسلاید تهیه و یکی به روش هماتوکسیلین وائوزین و دیگری جهت TP53 رنگ آمیزی شد. اطلاعات با استفاده از آزمون کای - اسکوار مورد بررسی قرار گرفت.
120 نمونه سرطان ریه غیرسلولی کوچک مورد مطالعه قرار گرفت. رنگ آمیزی مثبت هسته ای در 69 مورد (5/57%) دیده شد. از 69 مورد، 30 مورد (4/43%) با درگیری گره لنفی و 39 مورد (5/56%) بدون درگیری بودند. از نظر آماری ارتباط معنی داری بین تظاهر TP53 و گرفتاری گره های لنفاوی پیدا نشد. همچنین ارتباطی بین نوع هیستوپاتولوژیک سرطان های ریه غیرسلول کوچک با موتاسیون TP53 و گرفتاری گره های لنفاوی وجود نداشت.
بحث: از آنجائیکه نتایج به آسانی بوسیله فاکتورهای متعددی نظیر روش های تعیین موتاسیون TP53 و خصوصیات جمعیت مورد مطالعه شامل هیستولوژی و مرحله تومور، گروه های نژادی، جنس و موقعیتهای جغرافیایی تحت تاثیر قرار می گیرد، ما معتقدیم به کار گرفتن متدهای مختلف شناسایی TP53 و ارتباط آن با پارامترهای بالینی پاتولوژیک با اهمیت می باشد و مطالعات بیشتری بایستی در این زمینه صورت گیرد.

بزرگی غدد لنفاوی بدنبال تزریق واکسن ب ث ژ در شیرخواران شایع است و گاهی این عارضه بصورت آبسه هایی در دیواره قفسه سینه و بزرگی غدد لنفاوی گردن دیده می شود. این گزارش کودکی یکساله است که به علت مشاهده یک توده در ناحیه جناق سینه (نزدیک ناحیه اپی گاستر) مراجعه نموده، در سونوگرافی هیچگونه بزرگی احشا یا غدد لنفاوی مشاهده نشده است و کلیه ها سالم بوده اند رادیولوژی یافته سونوگرافی نشانگر یک توده هموژن به اندازه 14×14 میلی متر در ناحیه اپیگاستر بیمار بوده. رادیولوژی ساده قفسه سینه یافته مثبتی نداشت جهت تشخیص نهایی و خارج کردن توده، بیمار تحت عمل جراحی قرار گرفته و نمونه به بخش پاتولوژی ارسال شد. در کل یافته های پاتولوژی به نفع التهاب گرانولوماتوز همراه به اضافه شدن التهاب حاد بود. منشا توده در عضله راست شکمی بود. رنگ آمیزی اسید فاست منفی بوده (Nitroblue Tetrazolium).
واکنش تست پوستی 25 میلی متر در 25 میلی متر و آزمایش مربوط به توتروفیل (NBT) 80 درصد گزارش شد. بیمار دچار اختلال ایمنی- نبوده است بیمار بمدت 6 ماه درمان ضد سل دریافت کرده با توجه به اینکه بیمار فوق نشانه ای از ابتلا به سل در قسمتهای دیگر بدن نداشته است و یافته های پاتولوژیک بیشتر به نفع واکنش ب ث ژ می باشد به نظر می رسد که این مورد التهاب، بدنبال واکسن ب ث ژ در ماهیچه راست شکمی است که تاکنون گزارش نشده است.

تغییر و دگرگونی در اعصاب موسکولوکوتانئوس و مدین در شبکه بازویی نسبتا شایع است. گزارش حاضر این تغییر را در یک مرد 45 ساله در خلال یک تشریح روتین آموزشی توضیح می دهد. عصب توسط دو ریشه داخلی و خارجی (از طناب داخلی و خارجی شبکه بازویی) و یک ریشه سوم از عصب موسکولوکوتانئوس تشکیل شده است این ریشه غیرطبیعی پس از عبور از عضله کوراکوبراکیالیس در سمت خارج شریان براکیال قرار گرفته و در نیمه بازو به عصب مدین می پیوندد. توصیف دقیق و مشابهی در بررسی متون مشاهده نشد. آگاهی جراحان از این تغییر برای طراحی اعمال جراحی در نواحی آگزیلا و بازو و توصیف این تغییر به منظور عدم آسیب به اعصاب در خلال عمل جراحی بسیار مهم و حائز اهمیت است.