مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 74-75 (پاییز و زمستان 1383)

حضور عنصر روی (Zn) برای رشد و تکامل طبیعی نوع بشر اساسی است. در بررسی های اخیر انجام شده، شیوع سندرم تغذیه ای کمبود روی از 17 تا 43 درصد گزارش شده است. با توجه به اهمیت عنصر روی در دوران بارداری تحقیق حاضر به منظور دستیابی به وضعیت پایه این ریز مغذی در زنان باردار شهرستان اصفهان و عوامل مرتبط با آن طراحی گردیده است.
این مطالعه مقطعی توصیفی بر روی یکصد و پنج زن باردار (55 نفر شهری و 50 نفر روستایی) انجام شده است. نمونه گیری مورد استفاده برای این مطالعه روش چند مرحله ای تصادفی ساده بوده است که طی آن از بین مراکز بهداشتی درمانی شهرستان اصفهان 11 مرکز به طور تصادفی انتخاب و 105 زن باردار تحت مراقبت این مراکز به شیوع تصادفی ساده از بین کل زنان باردار واجد شرایط شرکت در مطالعه ثبت نام شدند. پس از کسب رضایت آنان و انجام مصاحبه یادآور خوراک، ده میلی لیتر خون وریدی ناشتا، از آنها گرفته شد و غلظت سرمی روی به شیوه باز جذب اتمی اندازه گیری گردید. داده های حاصله توسط نرم افزار SPSS، مورد بررسی و استخراج قرار گرفتند.
میانگین سن زنان باردار مورد بررسی 23.6±5.3 سال و میانگین غلظت سرمی روی در آنان 65.4±9.8 میکروگرم در دسی لیتر بود، که نشانگر کمبود واضح روی در 76 درصد زنان باردار است. حداقل غلظت سرمی روی در زنان باردار با: شاخص توده بدنی(BMI) کمتر از 20، رتبه بارداری بالا (ششم و بیشتر)، مصرف ناکافی گوشت و لبنیات در هفته، زنان خانه دار و افرادی که همسرانشان کارمند بوده اند، واجدین تحصیلات دانشگاهی، گروه سنی کمتر از 16 سال و ساکنین شهر و افرادی که مصرف فعال دخانیات داشته اند، مشاهده شد.
بحث: نتایج این مطالعه نشانگر کمبود روی در کل زنان باردار تحت پوشش خدمات بهداشتی درمانی شهرستان اصفهان است. کمبود شدید روی خصوصا در زنان با رتبه های حاملگی بالا، تغذیه ناکافی و حاملگی های دوسر طیف سنی (زیر 16 سال و بالای 36 سال) با توجه به خطرات و عوارض فراوان کمبود روی در زنان باردار می تواند از عوامل مخاطره آمیز نمودن بارداری ها و افزودن به بار مشکلات نظام بهداشتی درمانی منطقه باشد. با در نظر گرفتن شدت کمبود و گستردگی آن در تمامی سطوح اقتصادی اجتماعی و عدم کفایت روی موجود در مواد غذایی مصرفی زنان باردار، ارایه مکمل روی به زنان باردار یک مهم اجتناب ناپذیر است که باید مورد ارزیابی جدی قرار گیرد.

رشد و تحول کودک به عنوان یک فرایند تدریجی و بازی به عنوان یک ضرورت رشدی برای تحول جسمی روانی متاثر از عوامل محیطی است. در دهه های اخیر با پیشرفتهای چشمگیر در صنعت رایانه شاهد پیدایش سریع بازی های رایانه ای به اشکال گوناگون و اشغال بخش اعظم اوقات فراغت گروه های سنی مختلف بویژه کودکان و نوجوانان بوده ایم. به علت اثرات مستقیم و غیر مستقیم این ابزارهای تفریحی بر ابعاد مختلف روانی جسمانی فرد استفاده کننده و یافته های پژوهشی گاها متناقض، ضروری است مطالعات منجسم و متناسب با فرهنگ تدوین و اجرا گردد. ...

کنژنکتیویت از شایعترین عفونتهای چشمی در سراسر جهان بوده واز عوامل ویروسی آدنوویروسها و هرپس ویروسهای تایپ یک(HSV-1) رل مهمی در ایجاد آن دارند بخصوص در نوزادان که به عنوان یک فوریت پزشکی مطرح است. همچنین عفونتهای کراتوکنژنکتیویت (التهاب ملتحمه و قرنیه) ناشی از هرپس سیمپلکس تایپ 1 نیز عامل مهم اکثر نابینایی ها در کشورهای در حال توسعه می باشد و از طرفی به علت عود مکرر عفونتهای هرپسی و صدمات وارده بر اثر این ویروس به چشم ضرورت ایجاب می نماید که مورد توجه و بررسی قرار گیرند. هدف از انجام این تحقیق جداسازی ویروسهای آدنو و هرپس کمپلکس از عفونتهای چشمی بیماران مبتلا به کنژنکتیویت و کراتوکنژنکتیویت می باشد.
در این مطالعه که یک مطالعه توصیفی - مقطعی و با روش نمونه گیری آسان انجام گردید از 200 نفر از بیماران مبتلا به عفونتهای چشمی که به علت سوزش و خارش و آبریزش چشم به درمانگاه های چشم پزشکی فیض و فارابی مراجعه کرده بوده نمونه برداری گردید. نمونه ها روی محیط کشت سلولی تلقیح و سپس اثرات سیتوپاتیک (Cytopathic Effect=CPE) با کشت سلولی کنترل مقایسه و جهت تشخیص نهایی ویروسهای آدنو و هرپس تایپ 1 و 2 از تکنیک تست ایمنوفلورسنت مستقیم استفاده گردید.
از تعداد 200 نمونه مورد مطالعه از 95 نمونه (47.5%) آدنو ویروس و از تعداد 4 نمونه (2%) هرپس سیمپلکس ویروس تایپ 1 جدا گردید و از هیچکدام از نمونه ها هرپس سیمپلکس تایپ 2 جدا نشد.
بحث: نتایج حاصل از این تحقیق و همچنین مطالعات گذشته در دیگر کشورهای اثبات می نماید که دربین عوامل ویروسی ایجاد کننده کنژنکتیویت، آدنوویروسها سهم عمده ای را به خود اختصاص داده از طرفی کراتوکنژنکتیویت ناشی از هرپس سیمپلکس ویروسها از شایعترین علتهای نابینایی بوده که بیشتر توسط تایپ یک این ویروس می باشد لذا ضرورت ایجاب می نماید که بررسی و تشخیص و درمان آلودگی های ویروسی که امری حیاتی است مورد توجه قرار گیرد.

تغییرات اعمال شده در جراحی رینوپلاستی، به ویژه وضعیت Tip projection وTip rotation نوک بینی ثابت نمی ماند و به مرور زمان در بعد از عمل افت Tip projectionوTip rotation حادث می گردد. در این مطالعه میزان کمی این افت را در هر یک از دو روش شایع رینوپلاستی - باز و بسته - سنجیده و با یکدیگر مقایسه کرده ایم.
68 بیمار در دو گروه 34 نفری تحت مطالعه قرار گرفتند که گروه اول با روش باز و گروه دوم با روش بسته رینوپلاستی شدند. میزان Tip rotationوTip projection یک ماه و یک سال پس از عمل با فتوگرافی های سریال گرفته شده از بیماران ارزیابی و تغییرات آن درطی مدت فوق در هر گروه مشخص و با هم مقایسه شدند.
پس ازیکسال Tip rotation در روش open، 7.4 درجه و درگروه closed،2.64 درجه بود (P<0.001). میزان افتTip Projection در روش open 2.44% و در روش closed 2.26% بود که با وجود کمتر بودن این میزان در روش closed این اختلاف معنی دار نیست (p=0.78).
بحث: پایداری, Tip rotation Tip projectionپس از جراحی در روش بسته بیشتر از روش باز می باشد که این یافته به دلیل تخریب بیشتر عوامل نگهدارنده نوک بینی در روش باز است. لذا در هر دو روش (به ویژه روش باز) برای دستیابی به ثبات بیشتر در نتایج رینوپلاستی تقویت عوامل نگهدارنده تخریب شده ضروری است.

ویروسهای پاپیلومای انسانی (Human Papilloma Virus) با نئوپلاسمهای سرویکس در ارتباط هستند. این ویروسها برحسب توانایی آنکوژنیک خود به دو گروه پرخطر و کم خطر تقسیم بندی می شوند. شایع ترین تیپهای پرخطر تیپهای 16و 18و تیپهای کم خطر تیپهای 6 و11 می باشند. ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) در بعضی از مطالعات به عنوان کو فاکتور HPV در پیشرفت نئوپلازی سرویکس قلمداد شده است. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین عفونت توام با ویروسهای پاپیلومای انسانی و ویروس هرپس سیمپلکس با درجات مختلف نئوپلازی سرویکس و بررسی میزان شیوع تیپهای 6،18،16 و 11 در این بیماران است.
مطالعه به صورت مورد - شاهدی انجام شد. تعداد 28 نمونه پاپ اسمیر با سیتولوژی غیر طبیعی و 69 نمونه کنترل از نظر عفونت با HPV وHSV با استفاده از روش (Polymerase Chain Reaction) PCR بررسی شدند. نمونه های مورد بررسی از بین بیمارن مراجعه کننده به بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1382 جمع آوری شد.
24.6% از زنان نرمال از نظر سیتولوژی و 64.3% از زنان دارای درجات مختلف نئوپلازی مبتلا به ویروس HPV بودند(P<0.001). همچنین 11.6% از زنان نرمال و 28.5% از زنان دارای درجات مختلف نئوپلازی مبتلا به ویروس HSV بودند(P=0.041). عفونت توام با دو ویروس در زنان نرمال 2.9% و در زنان دارای درجات مختلف نئوپلازی 21.4% بود (P=0.005).
بحث: در این مطالعه عفونت توام با دو ویروس HPV و HSV در افراد دارای درجات مختلف نئوپلازی سرویکس دارای اختلاف معنی داری درمقایسه با افراد سالم بود. بنابراین، این احتمال وجود دارد که زخمهای اولسراتیو هرپسی به عنوان کو فاکتور HPV عمل کرده و دستیابی به لایه سلولهای با زال را تسهیل کنند.

در حال حاضر با کنترل و درمان بیماری های زنان و مامایی حوادث عروق کرونر شایعترین علل مرگ و میر زنان می باشد؛ کمتر بودن بیماری های عروق کرونر در زنان حتی پس از سن یائسگی آتروژن بودن هورمونهای جنسی مردانه را مطرح کرده است. بررسی های مختلف در مورد اثر حفاظتی تستوسترون در برابر ایجاد ایسکمی در مردان تا اثر آتروژنیک آن در زنان چالش جدی را در مورد این فرضیه مطرح کرده است. با توجه به روند افزایش بروز بیماری های قلبی در ایران در این مطالعه رابطه تستوسترون و وقوع حوادث قلبی در زنان بحث شده است.
در یک مطالعه مقطعی تحلیلی در جمعیت زنان یائسه، 64 زن بالای 50 سال با سابقه درد قلبی در دو گروه وارد مطالعه شدند. براساس یافته های آنژیوگرافیک سطح تستوسترون ناشتا در بیماران دچار درگیری عروق کرونر و بدون درگیری عروق کرونر اندازه گیری شد. فاکتورهای خطر شامل پرفشاری خون، چاقی، دیابت و افزایش چربی در آزمودنی ها بررسی شد. سطح و با تستوسترون براساس نمونه در دو نوبت به فاصله 20-15 دقیقه بررسی شد. داده های طرح در نرم افزار 12 و SPSS آزمونهای t-student رگرسیون خطی یکطرفه مورد تحلیل قرار گرفتند.
در این بررسی 32 بیمار زن با درگیری عروق کرونر و با میانگین و انحراف معیار سنی 62.9±7.14 و 32 زن با عروق کرونر طبیعی و میانگین سنی 61.5±7.31 سال مورد بررسی قرار گرفتند. فاکتورهای خطر بیماری های قلب و عروق در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. میانگین و انحراف معیار تستوسترون در بیماران با عروق کرونر گرفتار 0.63±0.15 و در بیماران با عروق کرونر نرمال 0.58±0.12 بود که ازنظر آماری تفاوت معنی داری نداشت.
بحث: در این بررسی مشابه مطالعاتی که نتوانستند تستوسترون را به عنوان آتروژن در زنان یائسه نشان دهند، سطح تستوسترون پلاسما در زنان یائسه با درگیری عروق کرونر و بدون درگیری عروق کرونر اختلاف معنی داری نداشت. با توجه به عدم اختلاف سایر فاکتورهای شناخته شده قلبی بین دو گروه و عدم اختلاف سطح تستوسترون در دو گروه، ضرورت بررسی سایر فاکتورهای خطر ضروری به نظر می رسد.

در مطالعات قبلی ارتباط بین کلسیفیکاسیون شریان پستان در ماموگرافی و بیماری عروق کرونر و ریسک فاکتورهای آن در زنان مسن و بعد از سن منوپوز نشان داده شده است. هدف از این تحقیق بررسی ارتباط بین کلسیفیکاسیون شریان پستانی و بیماری عروق کرونر و نسبت ضخامت اینتیما به مدیا درشریان کاروتید در زنان جوان قبل از منوپوز بود.
از 250 خانم کمتر از 55 سال که برای بررسی تنگی عروق کرونر در مدت سه سال ارجاع شده بودند 84 نفر با FSH<40 IU/L انتخاب شدند و ماموگرافی و بررسی عروق کرونر کاروتید با سونوگرافی داپلر انجام گرفت و سطح سرمی لیپیدها، قند خون، فیبرینوژن، لیپوپروتئین a و CRP اندازه گیری شد.
در 40.5% (34 نفر) افراد بررسی شده در آنژیوگرافی عروق کرونر درگیری عروق کرونر دیده شد که در این افراد شیوع دیابت، هیپرتانسیون و هیپرلیپیدمی بیشتر از افراد سالم بود. ولی بین کلسیفیکاسیون شریان پستانی و تنگی عروق کرونر در آنژیوگرافی رابطه ای مشاهد نشد. عدد قند خون ناشتا (ضریب پیرسون= 0.43) و اندکس توده بدن (ضریب پیرسون=0.39) و نسبت ضخامت اینتیما به مدیا درشریان کاروتید مشترک (ضریب پیرسون= 0.41) با کلسیفیکاسیون شریان پستانی ارتباط معنی دار (P<0.05) نشان می داد.
بحث: با وجود ارتباط بین نسبت ضخامت اینتیما به مدیا در شریان کاروتید، قند خون ناشتا و اندکس توده بدن با کلسیفیکاسیون شریان پستانی در زنان جوان قبل از منوپوز وجود این کلسیفیکاسیون درماموگرافی نمی تواند نشان دهنده تنگی عروق کرونر در آنژیوگرافی باشد.

نظر به شیوع بالای بیماری سل در دنیا و ایران و هزینه های بالای درمانی بیماران مبتلا، همچنین احتمال امتناع بیمار از مصرف دارو به دلیل زیاد بودن میزان آن، طراحی یک روش درمانی با دوره درمان، هزینه و دوز کمتر مفید به نظر می رسد. بر این اساس این مطالعه با هدف مقایسه اثر، عوارض و هزینه های درمانی دو رژیم درمانی متفاوت با استراتژی Dot’s(خوراندن دارو تحت نظارت مستقیم) در بیماران مبتلا به سل ریوی خلط مثبت طراحی و اجرا گردید.
این مطالعه در نوع کارآزمایی بالینی انجام شد. تعداد 200 بیمار از بین مبتلایان به سل ریوی که قبلا تحت درمان بر علیه بیماری سل قرار نگرفته بودند درگروه سنی 50-15 سال که هیچگونه بیماری نقص سیستم ایمنی از قبیل ایدز و بیماری کلیوی و کبدی نداشتند و حامله نبودند انتخاب شدند. سپس بیماران به صورت تصادفی ساده تحت درمان با یکی از دو رژیم درمانی Denver (62 دوزی) و رژیم درمانی استاندارد معمولی (180 دوزی) قرار گرفتند. کلیه مشخصات دموگرافیک بیماران از قبیل سن، جنس، ملیت و... توسط چک لیست جمع آوری گردید. سپس در پایان ماه 2و 4 و 6 از آنها آزمایش خلط به عمل آمد و نتایج در چک لیست ثبت گردید. جهت مقایسه آزمایش از تستهای آماری فیشر درنرم افزار SPSS استفاده شده و P<0.05 معنی دار تلقی گردید.
نتایج نشان می دهد که 94 درصد بیماران تحت درمان با رژیم Denver و 93 درصد با رژیم استاندارد بعد از 24 هفته بهبود کامل حاصل کرده اند که اختلاف از نظر آماری معنی دار نمی باشد.
همچنین میزان عوارض ناشی از رژیم Denver، 9 درصد و عوارض ناشی از رژیم استاندارد 6 درصد بود که اختلاف از نظر آماری معنی دار نیست. از نظر هزینه های درمانی با توجه به اینکه میزان داروی مصرف شده در رژیم Denver دو بار در هفته است بنابراین نسبت به رژیم استاندارد روزانه دارای هزینه های درمانی کمتر می باشد.
بحث: با توجه به نتایج مطالعه که میزان درمان و عوارض دارویی دو رژیم درمانی مورد بررسی معنی دار نمی باشد، از آنجایی که در رژیم Denver دو باردر هفته دارو به بیمار داده می شود لذا از نظر پذیرش بیمار و سهولت استفاده ارجحیت دارد و نیز هزینه پایین تری که این رژیم درمانی نسبت به رژیم استاندارد روتین دارد، پیشنهاد می شود با انجام مطالعات بیشتر در زمینه مقایسه عود بیماری در دو رژیم این روش به عنوان رژیم برتر در درمان سل بکار گرفته شود.

اسکارهای هیپرتروفیک از مهمترین عوارض در جراحی می باشند که روش های درمانی متفاوتی جهت آنها ارایه شده است که هر یک دارای معایبی هستند. در مطالعه حاضر، تاثیر پوشش سیلیکونی در زنان مبتلا به اسکار هیپرتروفیک بررسی می شود.
50 بیمار زن مبتلا به اسکار هیپرتروفیک ناشی از سوختگی با آب جوش ناحیه سر و گردن انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. در گروه مورد، اسکار به مدت 3 ماه با پوشش سیلیکونی پوشانده شد و در گروه شاهد از پانسمان فشاری استفاده گردید. پس از سه ماه میزان بهبود اسکار خارش و تغییر رنگ در دو گروه مقایسه شد.
در گروه مورد پس از سه ماه در 76 درصد بیماران برجستگی اسکار کاملا بهبود یافته بود (32 درصد افراد شاهد P<0.05). از بین رفتن خارش در 68 درصد و اصلاح رنگ ناحیه در 76 درصد بیماران گروه مورد دیده شد که این مقادیر در گروه شاهد به ترتیب 20 درصد و صفر بود(P<0.05).
بحث: استفاده از پوشش سیلیکون در درمان اسکار هیپرتروفیک موثر است. مکانیسم اثر این ماده هنوز کاملا مشخص نیست.

واریکوسل شایع ترین علت قابل اصلاح عقیمی در مردان می باشد. این بیماری با ایجاد اثرات نامطلوب بر روی تعداد، تحرک و مرفولوژی اسپرمها باعث بروز عقیمی در مردان می شود. گرچه مطالعات زیادی درمورد تاثیر واریکوسلکتومی در بهبود پارامترهای مایع منی به عمل آمده، اما هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر واریکوسلکتومی روی مرفولوژی، تحرک و تعداد اسپرم بطور جداگانه می باشد.
این یک مطالعه خود آزمایی بالینی می باشد که به صورت آینده نگر بر روی مراجعه کنندگان به درمانگاه بیمارستان خورشید در طی سالهای 1378، 1377 و 1379 انجام شد. 150 بیمار که با اندیکاسیون عمل واریکوسلکتومی تحت عمل قرار گرفتند و پیگیری را تا پایان انجام دادند با دامنه سنی 16 تا 38 سال انتخاب شدند. از بیماران قبل از عمل و 4 تا 6 ماه بعد از عمل آنالیز مایع منی به عمل آمد و نتایج با هم مقایسه شد. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از نرم افزار Systat و از آزمونهای آماری مختلف مانند paired t-test، Chi-squre وWilcoxon استفاده گردید.
24 بیمار(16%) در آنالیز مایع منی قبل از عمل تحرک اسپرم مطلوب داشتند در حالی که این عدد بعد از عمل به 104 بیمار (69.3%) افزایش یافت (P<0.001). 54 بیمار (36%) دارای مرفولوژی غیر نرمال قبل از عمل بودند که این میزان بعد از عمل به 29 بیمار (19.3%) کاهش یافت (P<0.01). در مرفولوژی سر اسپرم 41 بیمار (27.3%) قبل از عمل اختلال وجود داشت که این رقم به 19 بیمار (13%) بعد از عمل کاهش یافت (P<0.01). 76 بیمار (50.7%) تعداد اسپرم کمتر از 20 میلیون در سی سی قبل از عمل داشتند که این رقم بعد از عمل به 39 بیمار (26%) کاهش یافت(P<0.01). بحث: به نظر می رسد که انجام واریکوسلکتومی تاثیر قابل ملاحظه ای دربهبود تحرک و تعداد و مرفولوژی اسپرمها دارد. که بیشترین تاثیر بر روی تحرک اسپرمها می باشد ضمن آنکه از نظر مرفولوژی بیشترین تغییر مربوط به مرفولوژی سر اسپرمها می باشد.

اکسیده شدن لیپوپروتئین با دانسیته کم(LDL) نقش کلیدی در پیشرفت آترواسکروز دارد. فلاونوئیدها ترکیبات فنلی هستند که به طور فراوانی در گیاهان وجود دارند و از طریق مصرف سبزیجات، میوه ها، چای و غیره به بدن می رسند و غلظت پلاسمایی آن بستگی به رژیم غذایی دارد. برای فلاونوئیدها خواص فارماکولوژیکی متعددی از جمله آنتی اکسیدنت، ضد لخته، جمع کننده رادیکالهای آزاد و ضد پراکسیداسیون لیپیدی دارند. دراین مطالعه توانایی اکسیده شدن LDL درحضور و غیاب فلاونوئیدهای خالص گیاهی (Naringin, Biochanin A, Apigenin, Quercetin, Genistein Morin) مورد بررسی قرار داده شد.
غلظت ثابتی از LDL انتخاب گردید و به آن سولفات مس با غلظت نهایی 5μM اضافه شد. سپس میزان جذب نوری محصولات پراکسیداسیون لیپیدی در حضور و غیاب فلاونوئیدهای ذکر شده در زمان انکوباسیون در طول موج 234 نانومتر اندازه گیری گردید.
فلاونوئیدهای مورد آزمایش بطور معنی داری توانستند اکسیداسیون LDL را مهار کنند. Morin, Genistein و Naringin اثرات قویتری نسبت به Biochanin A و Apigenin از خود نشان دادند. Quercetin دردوزهای بالا خواص پراکسیدانی و در دوزهای پایین خواص آنتی اکسیدانی از خود نشان داد.
بحث: فلاونوئیدهای ذکر شده از خواص آنتی اکسیدانی برخوردارند و از آنجایی که میوه جات و سبزیجات و رژیمهای حاوی سویا سرشار از فلاونوئیدهای مورد آزمایش هستند استفاده آنها می تواند در رژیم غذایی روزانه موجب کنترل و پیشگیری از بسیاری بیماری ها از جمله قلبی عروقی و آترواسکلروز گردد.

با توجه به نرخ رشد جمعیت، بدست آوردن روش ساده، مطمئن و درعین حال کم هزینه برای انجام عمل جراحی عقیم سازی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از انجام این تحقیق مقایسه سه روش بیهوشی در عمل جراحی عقیم سازی زنان می باشد.
در یک مطالعه نیمه تجربی برای بررسی عوارض بیهوشی و جراحی سه روش پیشنهادی، 90 زن داوطلب در سه گروه 30 نفری سدیشن با والیوم مرفین، بیهوشی عمومی و میدازولام فنتانیل بررسی گردیدند.
عوارض بیهوشی عمومی به وضوح بیشتر از دو گروه بی حس موضعی بود، هزینه ها درگروه والیوم مرفین کاهش داشت و مدت بستری در گروه والیوم مرفین بیشتر بود و در دو گروه دیگر تفاوت قابل توجهی نداشت. میانگین مدت زمان جراحی در گروه میدازولام فنتانیل و بیهوشی عمومی مشابه بود (21.9 و 24 دقیقه) ولی درگروه والیوم مرفین بیشتر بود. یادآوری صحنه جراحی در گروه میدازولام فنتانیل و گروه بیهوشی عمومی مشابه بود ولی در گروه والیوم مرفین 93 درصد صحنه جراحی را به خاطر داشتند. میزان درد احساس شده توسط بیماران گروه والیوم مرفین به صورت بارزی بیشتری از دو گروه دیگر بود. میزان رضایت بیماران از عمل جراحی دراین گروه پایین (40 درصد) و در دو گروه دیگر کاملا مطلوب (93 و 96 درصد) بود.
بحث: بی حسی موضعی با استفاده از ترکیب میدازولام فنتانیل مورد رضایت بیماران بوده و با توجه به امکان ترخیص سریعتر (حداکثر 3 ساعت)، این روش به ویژه برای مرکز جراحی کاملا مطلوب به نظر می رسد.

شکستگی های مچ پا به طور مشخصی افزایش پیدا کرده است و درمان نامناسب آنها عوارض شدیدی برای بیمار به همراه دارد. این مطالعه جهت بررسی نتایج درمانی شکستگی های ناپایدار مچ پا با استفاده از رادیوگرافی مورتیس بر روی افرادی که بین سالهای 1381 تا1382 تحت عمل جراحی قرار گرفته اند انجام پذیرفته است.
این تحقیق یک مطالعه مقطعی می باشد که به بررسی شاخص های اندازه گیری شده در گرافی مورتیس بعد از عمل جراحی بر روی شکستگی های ناپایدار مچ می پردازد و توزیع فراوانی جا افتادن شکستگی های ناپایدار مچ پا بر حسب نوع شکستگیA،B،C، خصوصیات سنی و جنسی افراد مبتلا و فراوانی نسبی شاخصهای اندازه گیری شده در گرافی مورتیس با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون Chi-square مورد بررسی آماری قرار می گیرد.
مطالعه بر روی 78 بیمار، 65 نفر مرد (83.3%) و13نفر زن (16.7%) با میانگین سنی 34.43، انجام پذیرفت. توزیع فراوانی جا افتادن شکستگی های ناپایدار مچ پا بعد از درمان 61.3% بود. 70.2% شکستگی های نوع (AO.OTA)A و 71.1% شکستگی های نوع B و 56.8% شکستگی های نوع C و دارای جااندازی خوب بعد از عمل بودند (P<0.001). فراوانی نسبی شاخصهای اندازه گیری شده در گرافی مورتیس بعد ازعمل (Talar Tilt (TT)?0.5 mm=%59.8،Talar1 mm=%16.7 (TS)? shift،8’بحث: شکستگی های ناپایدار نوع C نسبت به نوع A وB دارای جا اندازی نامطلوبتر بعد از عمل جراحی مچ پا بودند که اهمیت دقت بیشتر درحین عمل جراحی شکستگی های نوع C را برای جلوگیری از عوارض شدید مچ پا می طلبد.

کلیدواژگان: شکستگی ناپایدار، مچ پا، گرافی مورتیس

کفایت دیالیز که میتواند با نسبت کاهش اوره (Urea Reduction Ratio=URR) مشخص شود یکی از فاکتورهای پیش بینی کننده مرگ و میر و از کار افتادگی بیماران دیالیز است. به منظور انجام همودیالیز نیاز به داشتن یک رگ مناسب جهت برقراری جریان خون کافی در حین دیالیز است. علاوه بر این دستگاه ها و فیلترهای مختلفی نیز ساخته شده اند که از اجزا همودیالیز محسوب می شوند. از آنجا که ممکن است هر یک از عوامل فوق بر URR و نتیجتا کفایت دیالیز تاثیر داشته باشند در این مطالعه به بررسی نقش آنها می پردازیم.
این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی در مرکز دیالیز بیمارستان نور اصفهان انجام شد. 34 بیمار دیالیزی که 17 نفر دارای کاتتر دایم و 17 نفر دارای فیستول شریانی وریدی بودند انتخاب شدند. هر کدام ازبیماران با دو دستگاه مختلف موجود در مرکز دیالیز شده، سپس کفایت همودیالیز در آنها مورد مقایسه قرار گرفت.
براساس این مطالعه میانگین URR در کل بیماران %57.21±9.32 به دست آمده. همچنین مشخص شد فیستول و کاتتر دایم از نظر اثر بر کفایت دیالیز با یکدیگرتفاوتی ندارند. علاوه بر این بیماران دارای فیستول دو دستگاه مورد بررسی از نظر کفایت دیالیز تفاوت دارند (Pvalue=0.014) ولی در بیماران دارای کاتتر دایم تفاوتی ندارند.
بحث: یافته های مطالعه نشان داد فیستول و کاتتر دایم از نظر کفایت دیالیز تفاوتی ندارند. بنابراین در بیماران دارای کاتتر تا آماده شدن فیستول به طور کامل می توان بدون نگرانی از ناکافی بودن دیالیز، از کاتتر استفاده نمود. همچنین براساس این مطالعه دستگاه ها در بیماران دارای فیستول از نظر کفایت دیالیز با هم تفاوت دارند ولی دربیماران دارای کاتتر دایم تفاوتی ندارند.

کودکان و نوجوانان قشر مهم و آسیب پذیر جامعه را تشکیل می دهند، از این رو توجه به رشد و سلامتی آنها نقش بسیار مهمی در پیشرفت کشور دارد. احساس خستگی (Fatigue) یکی از شکایات شایع مردم است که اثرات زیانباری بر عملکرد شغلی و اجتماعی دارد و همچنین می تواند ناشی از بیماری های مهم ناشناخته ای باشد که به راحتی قابل درمان و یا پیشگیری است، از این رو در این مطالعه به بررسی شیوع خستگی در دانش آموزان 12 تا 15 سال پرداخته ایم.
نوع مطالعه توصیفی - تحلیلی است. اطلاعات به وسیله پرسشنامه استاندارد جمع آوری شده است. 1000 نفر دانش آموز دختر و پسر راهنمایی شهر اصفهان در سال 1382 به صورت خوشه اینمونه گیری شدند، اطلاعات براساس نمره بندی سوالات مربوط به ارزیابی خستگی و با استفاده از نرم افزار SPSS آنالیز گردید.
56 نفر از 1000 نمونه مورد مطالعه دارای خستگی خفیف بودند (5.6 درصد). خستگی متوسط و شدید وجود نداشت. شیوع خستگی در دختران 10.2 درصد و در پسرها 1.2 درصد بود (P<0.001).
بیشترین فراوانی خستگی در دانش آموزانی بود که شغل مادر آنها کارمند (14%)، تحصیلات مادر فوق دپیلم (10.8%) و تعداد فرزندان خانواده آنها 4 نفر (7.8%) می باشد. ولی ارتباط معنی داری بین خستگی و متغیرهای فوق وجود نداشت. بین کیفیت خواب و خستگی ارتباط معنی داری وجود دارد (P<0.001).
بحث: وجود خستگی در این گروه سنی به خصوص در جنس دختر از اهمیت خاصی برخوردار است. گرچه خستگی در جوامع مختلف شیوع بالایی دارد (احساس خستگی بعد از کلاس در 44 درصد دانش آموزان Bytom، 37.5 درصد شیوع خستگی در دانشجویان پزشکی اسپانیا، 18.2 درصد در مردم انگلیس و 9.9 درصد در تگزاس)، عواملی چون سبک زندگی و شرایط خواب، کم تحرکی، سو تغذیه، رقابت درسی و بیماری ها در ایجاد خستگی دخالت دارند که برخی از اینها دراین سنین کمتر است. این یافته ها به خصوص درجنس دختر لزوم تامین سلامتی این قشر که آینده کشور را می سازند را تاکید می کند.

در سالهای اخیر توجه خاصی به اختلالات غدد میبومین مبذول شده است که این به علت علائم و نشانه های مزمن این دسته بیماری ها و همراهی آنها با بیماری های دیگری چون درماتیت سبورئیک و روزاسه آمی باشد. این مطالعه با هدف بررسی یافته های کلینیکی در بیماران مبتلا به اختلالات غدد میبومین طراحی شده است. ...

استرپتوکوک گروه B از گروه باکتری هایی است که می تواند دستگاه گوارش انسان و ناحیه تناسلی خانمها را کلونیزه کند. وجود این کلونیزاسیون درکانال زایمانی در اواخر حاملگی ممکن است سبب بروز عفونتهای جدی نوزادی و مادری گردیده و باعث سپسیس و مننژیت باکتریایی دوره نوزادی گردد که این عوارض را می توان با مصرف آنتی بیوتیک در هنگام زایمان کاهش داد. این تحقیق با هدف تعیین توزیع فراوانی استرپتوکوک گروه B در واژن و آنورکتوم زنان با حاملگی 37-35 هفته طراحی گردید.
در این تحقیق فراوانی کلونیزاسیون استرپتوکوک گروه B در واژن آنورکتوم در 170 نفر از خانمها حامله در سن 37-35 هفته مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی اصفهان در سال 1382 بررسی گردید، همچنین توزیع فراوانی این کلونیزاسیون بر حسب سن خانم حامله محل سکونت، وجود بیماری زمینه ای، سن حاملگی، تعداد حاملگی قبلی و سابقه سقط محاسبه شد. به این منظوراز کلیه خانمهای 37-35 هفته مراجعه کننده به درمانگاه که طی ماه اخیر آنتی بیوتیک دریافت نکرده بودند نمونه گیری با سواب از آنورکتورم و انتهای واژن صورت گرفت و سپس کشت در محیط آگار خونی انجام شد و بررسی های بیوشیمیایی جهت تعیین استرپتوکوک گروه B صورت گرفت.
توزیع فراوانی استرپتوکوک گروه B در ناحیه آنورکتوم و انتهای واژن خانمهای حامله 37-35 هفته 18.2% بود و ارتباطی بین کلونیزاسیون با سن فرد، محل سکونت و هفته حاملگی موجود نبود ولی با بیماری زمینه ای، سابقه سقط و دفعات حاملگی ارتباط آماری معنی داری وجود داشت.
بحث: با توجه به نتایج به دست آمده و شیوع بالای کلونیزاسیون در جمعیت مورد مطالعه به نظر می آید که انجام کشت مذکور در خانمهای حامله در اواخر حاملگی خصوصا درخانمهایی که تعداد حاملگی کمتر، سابقه سقط و بیماری زمینه ای دارند، همانگونه که در اغلب کشورها صورت می گیرد، امری لازم و مقرون به صرفه است و بایستی به صورت مرتب و معمول صورت گیرد تا با مصرف آنتی بیوتیک هنگام زایمان از بروز عوارض مادری و نوزادی جلوگیری شود.

افراد معمولا طیف وسیعی از حالات خلقی را در طول زندگی تجربه می کنند. عوامل احتمالی که در این نوسانات دخیلند عبارتند از: شرایط جغرافیایی خصوصا عوامل و عناصر اقلیمی نظیر طول روز و شب، تغییر فصل و درجه حرارت. این مطالعه با هدف تعیین نوسانات افسردگی در چهار فصل سال طراحی گردیده است. ...

فشار خون بالا شایعترین بیماری مزمنی است که پزشکان با آن برخورد می کنند. شیوع آن در شهر اصفهان 18 درصد گزارش شده است. کنترل این بیماری باعث کاهش حدود 50 درصد در حوادث عروق مغزی (استروک) و 15 درصد در بیماری های عروق کرونر قلب می شود. میزان کنترل فشار خون در آمار سازمان بهداشت جهانی 12.5% گزارش شده است. زنجیره موثر در کنترل فشار خون شامل مراحل مختلف بیماریابی، تشخیص، تغییر روش زندگی، درمان دارویی و غیر دارویی، کیفیت داروها، نوع دارو و... است. نوع داروی مصرفی توسط بیماران فشار خونی و در صورت نیاز تصحیح آن، ضرورتی مهم جهت افزایش درصد کنترل بیماران فشارخونی است. این مطالعه به منظور تعیین نوع داروهای مصرفی در بیماران مبتلا به فشار خون بالا در شهرستانهای اصفهان، نجف آباد و اراک طراحی گردید تا در صورت نیاز با برنامه های آموزشی پزشکان به بیماران جهت کنترل بیماری فشار خون گام برداریم.
این مطالعه که مطالعه ای توصیفی مقطعی می باشد در سال 1380-1379 در سه شهرستان اصفهان، نجف آباد و اراک در راستای طرح ملی پیشگیری و کنترل بیماری قلبی عروقی(IHHP) انجام گردید. نمونه گیری به روش خوشه ایشامل 10674 نمونه درشهر و روستا در سه شهرستان مورد مطالعه می باشد. بیماران افرادی بودند که در اندازه گیری استاندارد فشار خون سیستول ≥ 140 یا دیاستول ≥ 90 داشتند و یا دارو جهت این بیماری مصرف می نمودند. سپس اطلاعات در نرم افزار EPI5 وارد و توسط آزمون T.Test وChi-square در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید.
تعداد 2015 نفر مبتلا به پرفشاری خون بودند (18.9 درصد)، میزان آگاهی، درمان و کنترل فشار خون به ترتیب 47 درصد، 23 درصد و 9 درصد از افراد مبتلا به پرفشاری خون بود. از 670 نفر بیمار تحت درمان، 527 نفر رژیم تک دارویی، 113 نفر رژیم دو دارویی با 35 ترکیب مختلف و 30 بیمار رژیم سه دارویی با 25 ترکیب مختلف می گرفتند.
در میان رژیمهای تک دارویی، شایعترین انتخاب اول بتابلوکرها (23 درصد) بود و شایعترین داروی مصرفی آتنولول و سپس متیل دوپا بود. فراوانی مصرف دیورتیک ها 0.9 درصد بود. در بین ترکیبهای دو دارویی و سه دارویی نیز ترکیبات نامناسب نظیر مصرف آتنولول همراه پرپرانولول (9 بیمار) و... دیده می شد.
بحث: نتیجه این که رژیمهای دارویی در بسیاری از بیماران مبتلا به فشار خون بالا همخوانی با رژیمهای توصیه شده ندارد و این امر نه تنها باعث کنترل فشار خون نمی گردد بلکه باعث افزایش عوارض و نهایتا کاهش همکاری بیماران خواهد گردید و این نتیجه ضرورت آموزش دقیق پزشکان - پرسنل بهداشتی و بیماران را بیان می کند.

عفونتهای دستگاه ادراری در دوران بارداری علاوه بر عوارض مادری و نوزادی می تواند موجب تحمیل مشکلات عمده ای بر خانواده و جامعه گردد (نارس بودن نوزاد). بنابراین به منظور چگونگی پیشگیری و یا درمان این معضل در بارداری بررسی این عفونت در سه ترایمستر بارداری طراحی و پیشنهاد شد.
مطالعه مقطعی با روش نمونه گیری تصادفی ساده روی 2345 خانم بارداری مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی جهت مراقبتهای بارداری انجام شد. درترایمستر اول 543 نفر و ترایمستر دوم و سوم به ترتیب 911 و 891 نفر بررسی شدند. داده ها با روش مشاهده (بررسی نمونه ادرار از نظر عفونت) و مصاحبه و ابزار چک لیست و پرسشنامه گردآوری وسپس با آزمونهای t-test وX2 تجزیه و تحلیل شد.
فراوانی باکتریوری بدون علامت در دوران بارداری به طور کلی 11.5% (270) نفر بود و این عفونت در ترایمستر اول و دوم و سوم به ترتیب 2.4% (57 مورد) و 41% (95 نفر) و 5% (18 مورد) گزارش شد.
بحث: براساس یافته ها به نظر می رسد تعیین عفونت ادراری در هر سه ترایمستر جهت پیشگیری از عوارض بعدی در طی حاملگی و پس از آن امری ضروری می باشد.

سومین علت شایع مرگ مادران باردار خونریزی است که به علت خونریزی قبل و بعد از زایمان می باشد. پلاسنتااکرتا به عنوان یکی از علل خونریزی پس از زایمان که منجر به هیسترکتومی می شود مورد توجه است. با کنترل ریسک فاکتورهای پلاسنتا اکرتا از جمله مولتی پاریته، سن بالا، سابقه سزارین قبلی، سابقه کورتاژ قبلی می توان میزان پلاسنتااکرتا را کاهش داد. هدف از این مطالعه تعیین توزیع فراوانی زنان باردار مبتلا به پلاسنتااکرتا بر حسب ریسک فاکتورهای سزارین متروپلاستی و کورتاژ در سالهای 1380-1370 در بیمارستان های الزهرا، بهشتی، امین، صدوقی و سپاهان شهر اصفهان است.
این مطالعه به صورت توصیفی انجام شده است. نمونه ها به طریق سیستماتیک جمع آوری شده است. جمعیت مورد مطالعه تمام بیمارانی هستند که با تشخیص پلاسنتااکرتا در فاصله سالهای 1380-1370 در بیمارستانهای الزهرا، بهشتی، امین، صدوقی و سپاهان بستری شده بودند. تعداد 370 نمونه پلاسنتااکرتا بررسی شد. اطلاعات براساس چک لیست جمع آوری شد و در جداول ذکر گردید.
درصد فراوانی پلاسنتااکرتا 23% گزارش شد. بر طبق اطلاعات بدست آمده، بیشترین گروه سنی مبتلایان به پلاسنتااکرتا را افراد 35-30 ساله تشکیل می دادند (25.6%). بیشترین تشخیص پلاسنتااکرتا در سن حاملگی 38-34 هفته (39%). در این مطالعه با افزایش گراویتی شیوع پلاسنتااکرتا افزایش نشان داد (17.5%).28.3% بیماران سابقه سزارین قبلی، 33% آنها سابقه کورتاژ قبلی و 22% سابقه متروپلاستی قبلی داشتند. 35% بیماران همزمان به پلاسنتاپرویا مبتلا بودند. 6.7% بیماران پلاکت کمتراز 100000 و 29.1% آنها PTT وPT مختل داشتند. در 30.2% این بیماران 8-7 واحد خون دریافت کردند. 60.9% بیماران هیسترکتومی شدند و 5.6% مورتالیتی در اثر پلاسنتااکرتا وجود داشت.
بحث: فراوانی نسبی پلاسنتااکرتا در کشور ما نسبت به آمار جهانی بالاتر است که می تواند به علت بالا بودن تعداد زایمانها، بالا بودن میزان سزارین، کورتاژ و متروپلاستی باشد. میزان همراهی پلاسنتااکرتا با سزارین و کورتاژ قبلی در کشور ما نسبت به آمار کتب مرجع بالاتر است. در نتیجه باید تا حد امکان ازانجام سزارین و کورتاژ غیر ضروری اجتناب کرد.

سندرم کارپال تانل (CTS) یک بیماری شایع جامعه و یک عارضه چند بیماری متابولیک وسیستمیک است. تشخیص زودرس و درمان این سندرم می تواند از عوارض بعدی مانند درد، پارستزی و ناتوانی انجام فعالیتهای روتین ظریف جلوگیری کند. تستهای الکترودیا گنوز روش ساده تشخیص بیماری می باشند.
مطالعه به صورت توصیفی تحلیلی (مورد - شاهدی) در 30 بیمار با CTS یکطرفه که به واحد الکترود یاگنوزستیک الزهرا ارجاع شدند از اردیبهشت 1382 لغایت شهریور 1382 انجام گرفت. پس از اثبات CTS یکطرفه (با استفاده از شرح حال، معاینه فیزیکی و تستهای رایج الکترود یاگنوزیس مدیان) تست SSR نیز در دو دست انجام شد.
متوسط تاخیرSSR(Latency) در دستهای گرفتار (مورد) Nmsec.(SD:±173.8) 1594.7 و در دستهای سالم (شاهد)(SD±198.5) 634.3 mV بود که با توجه به P>0.05 (0.594) دارای اختلاف آماری معنی داری نبود. حساسیت و ویژگی تاخیر SSR (LSSR) به ترتیب 16% و 26% و حساسیت و ویژگی آمپلیتود (ASSR) SSR به ترتیب 13% و 23% بود.
بحث: مقایسه نتایج تست SSR بین دستهای سالم و مبتلا به CTS نشانگر حساسیت و ویژگی پایین تست بوده و بنابراین نقشی در تشخیص CTS ندارد. این نتیجه با مطالعات قبلی همخوانی دارد (12، 13، 14).

زخمهای پپتیک (PU) در 25-15 درصد و سو هاضمه فونکسیونل (FD) در 70-50 درصد بیماران مبتلا به سو هاضمه درجوامع غربی گزارش شده است. دراین مطالعه شیوع زخم پپتیک و سو هاضمه فونکسیونل در مبتلایان به سو هاضمه و ارتباط آنها با برخی عوامل خطر ساز در یک جمعیت ایرانی بررسی می گردد.
این بررسی یک مطالعه توصیفی - تحلیلی از نوع مقطعی(Cross sectional) می باشد که در مراجعه کنندگان به کلینیک گوارش بیمارستان الزهرا اصفهان بین سال 82-80 صورت پذیرفته است. 300 بیمار مبتلا به سو هاضمه تحت آندوسکوپی قرار گرفتند (160 مرد و 140 زن) که سن بیماران بین 72-18 سال با میانگین سنی (Mean±SD) 35.58±13.9 بود. پرسشنامه هایی براساس شکایات شکمی از قبیل درد شکمی، رابطه آن با غذا، مصرف ضد اسیدها و مشخصات درد و مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، آرامبخشها و استعمال سیگار و سابقه فامیلی زخم پپتیک تکمیل گردید.
از 300 بیمار 40% با میانگین سنی 40.1±13.6 سال مبتلا به PU و 60% با میانگین سنی 40.7±14.2 سال مبتلا به FD بوده اند. استعمال سیگار و مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی در گروه PU شایعتر از گروه FD بوده است (P=0.038). مصرف داروهای آرامبخش در گروه FD شایعتر بود، هر چند تفاوت در دو گروه معنی دار نبود.
شایعترین علامت بالینی در هر گروه درد اپیگاستر بوده است. شیوع علائم در دو گروه به جز سوزش سردل (P=0.019) در دو گروه اختلاف معنی دار نداشت. سابقه فامیلی سو هاضمه در دو گروه تقریبا یکسان بود.
بحث: سو هاضمه فونکسیونل و زخم پپتیک دو نوع متفاوت از سو هاضمه هستند که علایم بالینی مشترک و مشابهی دارند، که تحت تاثیر عوامل مختلف مانند جنس و سبک زندگی افراد، مانند کشیدن سیگار و مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی قرار می گیرند. احتمالا بتوان این نظریه را تقویت کرد که این عوامل در ایجاد علت این دو بیماری می تواند دخالت داشته باشد.