فهرست مطالب

پژوهش در پزشکی - سال سی و سوم شماره 1 (پیاپی 129، بهار 1388)

نشریه پژوهش در پزشکی
سال سی و سوم شماره 1 (پیاپی 129، بهار 1388)

  • تاریخ انتشار: 1388/02/10
  • تعداد عناوین: 10
|
  • سیدمحمود طباطبایی *، عبدالجلیل کلانتر هرمزی صفحه 1
  • احمد شیبانی نیا، مهندس ناصر ولایی، شاهین محمد صادقی، فریدون عزیزی صفحه 5
    سابقه و هدف
    با توجه به روند رو به افزایش مجلات دارای رتبه علمی پژوهشی کشور و اهمیت صحت متدولوژی آنها در ایجاد اعتماد به یافته های پژوهش و بکارگیری نتایج تحقیقات کشور و خلاء اطلاعات و کیفیت مقالات منتشره و به منظور تعیین میزان صحت نگارش مقالات، این تحقیق روی مجلات دندانپزشکی دارای رتبه علمی پژوهشی کشور در سال 1385 انجام گرفت.
    روش بررسی
    تحقیق به روش توصیفی روی کلیه مقالات اصیل مجلات واجد شرایط انجام گرفت. فهرست به هنگام این مجلات اخذ و مقالات آنان مورد بررسی قرار گرفت در هر مقاله، اصول متدولوژی تحقیق در قسمت های خلاصه، مقدمه، مواد و روش ها، یافته ها، بحث و منبع نویسی در مجموع با تعداد 52 شاخص بررسی و در یک طیف سه گانه «درست»، «به نسبت درست»و «غلط» طبقه بندی شدند و نقش عوامل مرتبط با میزان صحت متدولوژی با آزمون کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
    یافته ها
    طی مدت مورد بررسی، 100 مقاله اصیل منتشر گردید. میانگین (± انحراف معیار) تعداد نویسندگان این مقالات 84/0±90/2 نفر و بیشترین نوع تحقیق به ترتیب تجربی- Invitro(46 درصد)، توصیفی (33 درصد)، کارآزمایی بالینی (10 درصد) و هم گروهی تاریخی (6 درصد) بود. فراوانی عدم گزارش پایایی ابزار اندازه گیری 96 درصد، توجیه نداشتن حجم نمونه 93 درصد، توجیه نداشتن انتشار مقاله 73 درصد و عدم گزارش محدودیت ها و جنبه های مثبت و با ارزش تحقیق 87 درصد بود.
    نتیجه گیری
    کاستی های عمده ای در مقالات دندانپزشکی منتشره وجود دارد. انجام اقدامات لازم برای کاهش موارد اشتباه در متدولوژی نگارش مقالات سبب افزایش اعتبار مقالات و بکارگیری نتایج صحیح پژوهش ها خواهد شد.
    کلیدواژگان: متدولوژی تحقیق، مجلات دندانپزشکی، پایایی ابزار، روایی ابزار
  • حسین دلشاد، عطیه آموزگار، یدالله محرابی، مهدی هدایتی، پروین میرمیران، محمد واسعی، فریدون عزیزی صفحه 13
    سابقه و هدف
    پس از دو دهه فعالیت، ایران بعنوان کشور عاری از کمبود ید در منطقه شناخته شده است. در این پایش شیوع گواتر و غلظت ید ادرار 17 سال پس از یدرسانی و مصرف نمک یددار در استان تهران در پاییز سال 1386مورد بررسی قرار گرفت.
    روش بررسی
    در این مطالعه مقطعی، 1200 کودک دبستانی 8 تا 10 ساله مدارس استان تهران به صورت تصادفی و به روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند. میزان شیوع گواتر، غلظت ید ادرار، ید موجود در نمک خانوارها و حجم تیروئید بدست آمده به روش اولتراسونوگرافی بررسی شد. میزان ید ادراری نمونه ها تعیین و میزان واقعی آن در جامعه برآورد گردید.
    یافته ها
    فراوانی کلی گواتر 3/2 درصد بدست آمد. میانه ید ادرار 1/94 میکروگرم در لیتر بود و 8/20 درصد افراد ید ادرار کمتر از 50 میکروگرم در لیتر داشتند. 9/54 درصد خانوارهای تهرانی از نمک تصفیه شده استفاده می کردند. 5/62 درصد نمک های مصرفی خانوارها کمتر از 15 گاما ید داشتند. میانه حجم تیروئید دو جنس برای سنین 7 تا 11 سال در دختران کمی بیشتر از پسران بود، اما حجم صدک 97 در تمام گروه های سنی بین دختران و پسران یکسان بود. حجم تیروئید در هر دو جنس بطور قابل ملاحظه ای با سن افزایش یافته و با قد، وزن و سطح بدن ارتباط مستقیم داشت.
    نتیجه گیری
    17 سال پس از یدرسانی، شیوع گواتر در استان تهران کاهش پیدا نموده، اما میانه ید ادرار نسبت به مطالعه سال های 1375 و 1380 کاهش یافته است. بنابراین تجدیدنظر در برنامه کشوری و نظارت بر اجرای صحیح برنامه های حذف کمبود ید ضروری است.
    کلیدواژگان: تیروئید، گواتر، غلظت ید ادرار، نمک ید ادرار، حجم تیروئید
  • لاله قانعی، هادی هراتی، فرزاد حدائق *، فریدون عزیزی صفحه 21
    سابقه و هدف
    مطالعاتی که بر پایه اصلاح شیوه زندگی در افراد مبتلا به اختلال تحمل گلوکز انجام شده، نشان داده که می توان از پیشرفت به سمت دیابت پیشگیری کرد. در این مطالعه تاثیر اصلاح شیوه زندگی بر بروز دیابت در جمعیت شهری تهران بررسی شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه Community based interventional study، افراد بالای 20 سال غیردیابتی در مطالعه قند و لیپید تهران در دو گروه شاهد (6437 نفر) و مورد (3931 نفر) مورد بررسی قرار گرفته و به مدت متوسط 5/3 سال پیگیری شدند. مداخله با هدف بهبود تغذیه، فعالیت فیزیکی و ترک سیگار انجام شد. از روش Manthel Cox برای مقایسه میزان بروز دیابت بین دو گروه استفاده شد. خطر نسبی بروز دیابت با 95 درصد فاصله اطمینان در گروه مداخله با روش Cox proportional hazard بدست آمد.
    یافته ها
    درصد افزایش وزن، دور کمر، تری گلیسرید سرمی و قند خون ناشتا و دو ساعته در گروه مداخله کمتر بود [6/0در مقابل 3/3 درصد برای قند ناشتا، 4/5 در مقابل 6/10 درصد برای قند دو ساعته، 2/1 در برابر 4/6 درصد برای تری گلیسرید، 5/4 در مقابل 7/5 درصد برای دور کمر (001/0P<) و 5/2 در مقابل 2/3 درصد برای وزن (01/0P<)[. بروز دیابت در گروه شاهد 2/12 در هزار شخص-سال و در گروه مداخله 2/8 در هزار شخص-سال بود که بعد از تعدیل عوامل، خطر بروز دیابت در گروه مداخله به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافت](47/0-25/0)34/0RR= و 001/0P< [. تعداد افراد لازم برای مداخله به منظور پیشگیری از یک مورد دیابت در کل جمعیت 25 نفر و در افراد مبتلا به اختلال تحمل گلوکز و نمایه توده بدنی مساوی یا بیش از 25 کیلوگرم بر مترمربع به ترتیب 7/5 و 7/6 نفر بود.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد اصلاح شیوه زندگی بروز دیابت نوع 2 را بعد از متوسط زمانی 5/3 سال بیش از 65 درصد کاهش می دهد.
    کلیدواژگان: دیابت نوع دوم، بروز، اصلاح شیوه زندگی
  • فاطمه قطبی، منوچهر تقی لو، آذر گشب صفحه 31
    سابقه و هدف
    هیپربیلی روبینمی یکی از مشکلات شایع دوران نوزادی است، که اگر اقدامی در مورد آن صورت نگیرد، در موارد شدید می تواند منجر به کرن ایکتروس شود. کلوفیبرات یک تحریک کننده آنزیم گلوکورونیل ترانسفراز است که به عنوان پایین آورنده بیلی روبین در نوزادان با هیپربیلیروبینمی غیرکونژوگه پیشنهاد شده است. هدف از این مطالعه تعیین اثرات درمانی کلوفیبرات بر زردی غیر همولیتیک نوزادان فول ترم بود.
    روش بررسی
    در این کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده، نوزادان فول ترم سالم مبتلا به ایکتر غیرهمولیتیک در دو گروه مورد یا گروه کلوفیبرات (50(n= و گروه شاهد (50n=)) مورد بررسی قرار گرفتند. هر دو گروه فوتوتراپی دریافت می کردند. نوزادان دو گروه مشابه سازی شدند. به گروه مورد کلوفیبرات به میزان 100 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن از راه خوراکی تجویز شد، در حالی که گروه شاهد فقط فوتوتراپی دریافت کردند. سطح سرمی بیلی روبین توتال و غیرمستقیم در بدو ورود و ساعات 12، 24 و 48 اندازه گیری شد وتغییرات آن با آزمون من-ویتنی U مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
    یافته ها
    میانگین سطح سرمی بیلی روبین توتال در ساعات 12، 24و 48 در گروه کلوفیبرات به طور معنی داری پایین تر از گروه شاهد بود (001/0=p). در ساعت 48 بستری، 48 درصد از نوزادان گروه مورد در مقابل 16 درصد از گروه شاهد، بیلی روبین مساوی یا کمتر از 12 میلی گرم درصد داشتند و قابل ترخیص بودند (001/0>p). تا 72 ساعت پس از مصرف دارو، عوارضی بروز نکرد.
    نتیجه گیری
    تک دوز کلوفیبرات به همراه فوتوتراپی در درمان هیپربیلی روبینمی غیرهمولیتیک نوزادی موثرتر از فوتوتراپی به تنهایی است و سبب کاهش روز های بستری می گردد.
    کلیدواژگان: زردی نوزادی، کلوفیبرات، ایکتر غیرهمولیتیک، کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده
  • مسعود یاوری، شاهین محمد صادقی، ناصر مظفری صفحه 35
    سابقه و هدف
    استفاده از آتل و بی حرکتی اندام پس از ترمیم تاندون ها بخشی از درمان روتین آسیب تاندون ها است، اما در خصوص مدت زمان بی حرکتی اندام اختلاف نظر وجود دارد، زیرا بخشی از عوارض آسیب تاندون به بی حرکتی طولانی مدت عضو آسیب دیده باز می گردد. لذا در این مطالعه حرکت زودرس و بی حرکتی طولانی به دنبال ترمیم تاندون های فلکسور انگشتان دست مورد مقایسه قرار گرفت.
    روش بررسی
    در این کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده، 240 بیمار مبتلا به آسیب حاد تاندون های فلکسور عمقی انگشتان دست در Zone II وارد مطالعه شدند. بیماران دچار آسیب هم زمان تاندون های اکستانسور دست، آسیب هم زمان هر دو سطح دست، شکستگی استخوان در عضو مبتلا و آسیب عصبی هم زمان از مطالعه خارج شدند. تمام بیماران تحت عمل جراحی تاندون به روش های معمول قرار گرفتند. در 48 بیمار (گروه مورد) بی حرکتی عضو آسیب دیده پس از 14 روز برداشته شد، اما در 192 بیمار (گروه شاهد) بی حرکتی عضو تا 28 روز ادامه داشت. پس از اتمام بی حرکتی، هر دو گروه به مدت 3 ماه تحت فیزیوتراپی قرار گرفتند. در پایان سه ماه عملکرد عضو با روش Buck-Gramcko ارزیابی و با آزمون کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
    یافته ها
    این مطالعه روی 240 نفر و 252 تاندون (185 تاندون در گروه شاهد 185 و 67 تاندون در گروه مورد) انجام شد. در گروه شاهد، عملکرد عالی در 72 درصد، خوب در 17 درصد، متوسط در 6 درصد و ضعیف در 5 درصد موارد مشاهده شد، در حالی که نوع عملکرد درگروه مورد به ترتیب 67، 16، 9 و 8 درصد بود (NS). درگروه مورد 2 مورد (3 درصد) درطی مدت فیزیوتراپی و پیگیری دچار پارگی کامل شدند که مجددا تاندون ترمیم گردید.
    نتیجه گیری
    حرکت دادن عضو پس از 14 روز نتایج درمانی قابل قبولی داشته و درصورت وجود تیم فیزیوتراپی مناسب و همکاری بیمار و خانواده، می توان بی حرکتی عضو را به 3 – 2 هفته کاهش داد.
    کلیدواژگان: ترمیم تاندون، حرکت زودرس، Buck، Gramcko
  • ناهید مستقل، لطیف گچکار، آذر زمانی صفحه 39
    سابقه و هدف
    با توجه به عدم پاسخ قابل قبول زایمان زودرس به درمان با توکولیتیک ها و احتمال عدم موفقیت آنتی بیوتیک ها به دلیل لیز شدن باکتری ها و آزاد شدن اندوتوکسین ها و به منظور تعیین تاثیر افزودن آنتی پروستاگلاندین (ایندومتاسین) به ترکیب آنتی بیوتیکی مناسب (مترونیدازول- اریترومایسین) و بررسی تاثیر آنها در مهار زایمان زودرس ایدیوپاتیک، این مطالعه انجام گرفت.
    روش بررسی
    در این کارآزمایی بالینی دوسوکور، 49 خانم باردار با سن حاملگی 34-26 هفته با علایم زایمان زودرس ایدیوپاتیک بطور تصادفی به دو گروه مورد (25 نفر) و شاهد (24 نفر) تقسیم شده و از نظر سن حاملگی، تاخیر زایمان برای 24 ساعت و ادامه حاملگی تا 37 هفته، وزن تولد و میزان نیاز نوزاد به NICU ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از آزمون های کای دو، آزمون دقیق فیشر و آزمون t تحلیل شدند.
    یافته ها
    تاخیر 24 ساعته زایمان در 84 درصد گروه مورد و 2/79 درصد گروه شاهد مشاهده شد (NS). میانگین وزن نوزادان در گروه مورد 863±2273 گرم و در گروه شاهد 529±2011 گرم بود (NS). فراوانی نرسیدن به 37هفته حاملگی درگروه مورد و شاهد به ترتیب 32 و 8/20 درصد بود (NS). تعداد نوزادانی که به علت پره ماچوریتی مردند، در دو گروه یکسان بود.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد افزودن آنتی پروستاگلاندین (ایندومتاسین) به آنتی بیوتیک (مترونیدازول- اریترومایسین) تاثیری بر مهار روند زایمان زودرس ایدیوپاتیک ندارد.
    کلیدواژگان: زایمان زودرس، آنتی بیوتیک، ایندومتاسین، پیامد پره ناتال
  • محمد افتخار، احسان ناظم الحسینی مجرد، علی حقیقی، خجسته شریفی، زهرا نوچی، عمید اطهری صفحه 43
    سابقه و هدف
    آکانتامبا شایع ترین تک یاخته موجود در محیط می باشد که در آب و خاک به سر می برند. مشخص شده است که آکانتامبا بعد از تروما و تماس با آب آلوده یا استفاده از لنزهای تماسی می تواند بطورمستقیم موجب آلوده شدن قرنیه شود. هدف از این مطالعه تشخیص آکانتامبا از آب های سطحی میادین سطح شهر تهران با استفاده از واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) بود.
    روش بررسی
    در این مطالعه توصیفی، 22 نمونه از آب های سطحی جمع آوری شد. پس از فیلتر کردن نمونه ها، آنها را به محیط کشت NNA منتقل و نمونه های کشت مثبت آکانتامبا، با واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) مورد ارزیابی قرار گرفتند.
    یافته ها
    13 نمونه (59 درصد) از لحاظ شکل ظاهری کیست های به دست آمده، آمیب آزادزی آکانتامبا تشخیص داده شدند که با استفاده از پرایمر اختصاصی جنس آکانتامبا که یک قطعه 903 جفت بازی از ژن 18S rRNA را تکثیر می کرد. 6 نمونه از 13 نمونه ای که در کشت مثبت بودند، آکانتامبا تشخیص داده شدند، بعبارتی شیوع آکانتامبا 3/27 درصد به دست آمد.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد آلودگی آب های تهران به آکانتامبا شیوع بالایی دارد، لذا اقداماتی جهت بررسی آلودگی آب ها و تشخیص صحیح این انگل و یافتن راه های پیشگیری از آلوده شدن به آکانتامبا و عوارض ناشی از آن توصیه می شود.
    کلیدواژگان: آکانتا مبا، آب های سطحی، PCR
  • مرضیه معطری، مهین روزیطلب، مهدی صابرفیروزی، نجف زارع، سکینه غلامزاده صفحه 47
    سابقه و هدف
    ارائه کنندگان مراقبت می توانند نقش مهمی در آموزش و ایجاد رفتارهای بهداشتی در مورد عوامل خطر، غربالگری و کشف زودرس سرطان دارند. در این مطالعه تاثیر آموزش کارمندان در معرض خطر متوسط ابتلاء به سرطان کولورکتال رسته اداری مراکز وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز بر میزان آگاهی و مشارکت آنان در برنامه های غربالگری بررسی شد.
    روش بررسی
    در این تحقیق تجربی، در مرحله اول، ابتدا افراد واجد شرایط انتخاب و سپس به طور تصادفی به دوگروه آزمایش و شاهد (هر گروه 78 نفر) تقسیم شدند. اطلاعات جمعیت شناختی، میزان آگاهی، وضعیت تمایل و موانع موجود برای شرکت در برنامه غربالگری سرطان کولورکتال با دو پرسش نامه مجزا بررسی شد. هم چنین از آنها دعوت شد تا جهت انجام آزمایش خون مخفی در مدفوع به محل تعیین شده مراجعه کنند. در مرحله دوم، برنامه مداخله برای گروه آزمایش به اجرا درآمد و ضمن ارائه یک دفترچه آموزشی، طی 2 تا 3 جلسه حضوری آموزش های لازم در مورد سرطان کولورکتال و برنامه های غربالگری آن داده شد. در مرحله سوم، میزان آگاهی افراد مورد پژوهش در مورد سرطان با پرسش نامه و میزان مشارکت آنان برای آزمایش خون مخفی در مدفوع مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    اکثر افراد شرکت کننده نسبت به انجام آزمایش های غربالگری سرطان کولورکتال علاقه مند نبودند. بیشترین مانع ذکر شده برای آزمایش خون مخفی و کولونوسکپی به ترتیب کمبود وقت و احساس سالم بودن (فقدان علائم بیماری) بود. میزان آگاهی گروه آزمایش از 7/4±2/1 در قبل از مداخله به 9/1±2/11 در بعد از مداخله رسید (001/0>P). این میزان در گروه شاهد در قبل و بعد مداخله به ترتیب 9/3±7/1 و 8/3±6/2 بود (001/0>p). میزان مشارکت افراد گروه تجربی چند برابر گروه شاهد بود (001/0>P).
    نتیجه گیری
    آموزش و تشویق کارکنان به مشارکت در برنامه های غربالگری همراه با تمهیداتی جهت رفع موانع درک شده توسط آنان موجب افزایش سطح دانش و مشارکت کارکنان شد.
    کلیدواژگان: سرطان کولورکتال، برنامه های غربالگری، میزان آگاهی، میزان مشارکت
  • روح الله یگانه، سید امیر موسویان صفحه 55
    سابقه و هدف
    آکرومگالی ناشی از افزایش تولید هورمون رشد و عدم تعادل رشد سلولی است که منجر به بروز علایم سوماتیک و اختلال در کار اعضاء می شود. افزایش طول عمر افراد آکرومگال با بروز بیشتر سرطان های کولورکتال، پستان و خون همراه است. در این مقاله یک مورد معرفی می گردد. معرفی مورد: یک مرد 57 ساله با تشخیص آکرومگالی از 30 سال قبل مراجعه کرد. وی از 2 سال قبل از مراجعه، متوجه توده ای در پستان راست شده بود که سیر بزرگ شونده ای داشت. در معاینه اولیه، توده ای به ابعاد تقریبی 5 سانتی متر در ناحیه ساب آرئولار با قوام سفت و سطح زخمی با چسبندگی به دیواره قفسه سینه همراه با لنفادنوپاتی فیکس ناحیه آگزیلاری همان طرف مشهود بود. برای وی ماستکتومی مدیفیه رادیکال (MRM) انجام گرفت. نمونه بافت شناسی کارسینوم داکتال مهاجم را تایید کرد.
    نتیجه گیری
    آکرومگالی احتمالا می تواند به عنوان عامل خطری در ایجاد سرطان پستان دخیل باشد و افرادی که از سطح هورمون رشد بالاتری برخوردار هستند در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
    کلیدواژگان: سرطان پستان مرد، آکرومگالی
|
  • A. Sheibaninia, N. Valaie, Sh Mohammad Sadeghi, F. Azizi Page 5
    Background
    According to growing increase of scientific journals in Iran and importance of precise methodology and validity of findings, and also lack of information about quality of published articles, this study was designed to evaluate accuracy of article writing of articles published in dentistry journals in 2006.
    Materials And Methods
    In this descriptive study, all original articles of dentistry journals were evaluated. Research methodology in different topics of articles, including abstract, introduction, methods and materials, results, discussion and references were assessed. Totally, 52 items were evaluated and classified as 3 categories of “correct”, “relatively correct” and “incorrect”. Data analysis was done by Chi-square.
    Results
    one-hundred original articles were published in the study period. Mean (± standard deviation) number of authors was 2.9±0.84. The most frequent type of study was experimental-in vitro study (46%), followed by descriptive (33%), clinical trial (10%) and historical cohort (6%). The frequency of instrument validity report absence was 96%, no exact calculation of sample size 93%, unjustification of article publication 73%, and lack of restriction and valuable findings report 87%.
    Conclusion
    There are great defects in published articles of dentistry journals. Implementations for reducing mistakes in article writing result in increasing validity of articles and application of true study results.
    Keywords: Research methodology, Dentistry journals, Validity, Reliability
  • A.Amouzgar, Y. Mehrabi, M.Hedayati, P.Mirmiran, M. Vasei, H. Delshad Page 13
    Background
    Following two decades of intensive efforts work in IDD elimination, Iran has been recognized as an IDD free country in the Middle-East region. This study was performed to evaluate the adequacy of iodine intake, 17 years after universal salt iodization in Tehran and to compare the results with those of previous studies.
    Materials And Methods
    In this cross-sectional study, 8 to10 year-old schoolchildren, randomly selected from Tehran province, were evaluated in year 2007, using data gathered on goiter prevalence, urinary iodine excretion, iodine content of household salts and thyroid volume measured by ultrasonography the results obtained were compared with those documented for 1996 and 2001.
    Results
    In this study, 1200 children were evaluated. Total prevalence of goiter was 2.3% no one had grade 2 goiter. The median urinary iodine in 120 schoolchildren was 94.1µg/L. Only 54.9% of Tehranian households were using iodized salt and salt storage was appropriate in 47.9% of households salt used by 62.5% of households had less than 15 µg iodide. Ultrasonic measurement of thyroid volume was performed in 464 schoolchildren, aged 7-15 years, and while the median thyroid volume of girls aged 7-11 years was slightly more than that of boys, the 97th percentile thyroid volume of both sexes was similar for all age groups. Thyroid volumes were significantly correlated with age, weight, height and body surface area.
    Conclusion
    Goiter prevalence has decreased significantly in Tehran, the central province of Iran, 17 years after universal salt iodization. However the median urinary iodine of school children has decreased in comparison to results of studies conducted in 1996 and 2001. Continuous monitoring of national programs is essential for IDD elimination.
    Keywords: Thyroid, Goiter, Urinary iodine concentration Iodized salt, Thyroid volume
  • F. Ghotbi, M. Tghiloo, Gashb A Page 31
    Background
    Hyperbilirubinemia is a common problem in newborn infants and may progress to kernicterus if not treated. The objective of this study was to determine the therapeutic effect of clofibrate in full-term healthy neonates with non-hemolytic hyperbilirubinemia.
    Material And Method
    A randomized clinical trial was performed on two groups of healthy full-term neonates with jaundice. Clofibrate group, (n=50), received a single dose of oral clofibrate (100mg/kg), plus phototherapy, while the control group (n=50), received only phototherapy.
    Results
    The mean plasma total bilirubin levels at 12, 24, and 48 hours after treatment were significantly lower in the clofibrate treated group, as compared with the control group (p=0.001). At 48 hours of treatment, 48% of patients in the clofibrate group, had bilirubin levels <12 mg/dl in comparison with 16% of control group (p=0.001). Treatment with clofibrate also resulted in a shorter duration of hospital stay as compared to the control group (p=0.001).
    Conclusion
    A single oral dose of clofibrate (100mg/kg), along with phototherapy is more effective than phototherapy alone in treatment of non-hemolytic hyperbilirubinemia in full-term healthy newborn infants.
    Keywords: Neonatal jaundice, Clofibrate, Non, hemolytic hyperbillirubinemia, RCT
  • Yavari *, Sh Mohammad Sadeghi, N. Mozaffari Page 35
    Background
    Immobilization and splinting after tendon repair, have traditionally been used as part of the treatment protocol for tendon injuries in fingers. There has always been a debate about the duration of immobilization among surgeons, because some complications after tendon repair are attributed to prolonged immobilization. In this study, the results of early mobilization following flexor tendon repair of fingers, have been evaluated.
    Materials And Methods
    In a clinical trial, 192 patients with acute injury of FDP in Zone II who underwent tendon repair were studied. Those with simultaneous extensor injury, dorsal and volar injuries, fracture and nerve injury were excluded. In 48 cases, splints were removed after 14 days and in 144 cases (control group), immobilization was applied for 28 days. After splint removal both groups underwent physiotherapy for three month and final functional outcome was assessed according to Buck-Gramcko scale.
    Results
    In the study group 67 tendons were treated with four strand method and short term immobilization. In 45 tendon repairs, (67%) excellent results were obtained in 11 cases, (16.5%), results were good, fair result in 6 cases (9%) and in 5 cases (7.5%) the result was poor. In two cases (4%), tendon rupture occurred during physiotherapy and had to be repaired again. In the control group, 185 tendons were repaired in which excellent results were attained in 133 cases, (72%), good result in 31 cases, (16.7%), fair result in 12 cases (6.5%) and poor result in 5 cases (2.7%). Comparison of results in these two groups does not show any significant statistical difference, (P= 0.316).
    Conclusion
    Results of early mobilization after tendon repair are comparable with prolonged immobilization after repair. Hence, immobilization could be reduced to 2 -3 weeks.
    Keywords: Tendon repair_Early mobilization_Back – Gramcko
  • Ñn Mostaghel, L. Gachkar, A. Zamani Page 39
    Background
    Approximately 39%-61%of cases with idiopathic preterm labor (IPL) fail to respond to tocolytic therapy to increase this response many different antibiotics have tried but mostly the effect on suppression of IPL has been minimal. This study was conducted to investigate whether addition of antiprostaglandins to the antibiotic regimen could suppress IPL
    Materials And Methods
    A double blind randomized clinical trial was performed. Forty-nine women with IPL at 24-34weeks of pregnancy were selected and divided into two groups of 25 cases and 24 controls by random allocation. Experimental cases received indomethacin with antibiotics while the controls were given similar antibiotics with placebo. Outcome variables were delay in delivery for 24 hours, carrying the pregnancy up to 37weeks, comparison of birth weight and need for NICU admission. Statistical analysis was done by Chi square, T test and Fisher exact tests.
    Results
    Delay in delivery for 24 hour was 84%, (n=21), in cases and 79%, (n=19), in controls, (p=0.1). 32%, (n=8) of cases vs. 20.8% of controls carried the pregnancy up to 37 weeks, (p=0.8). Mean birth weight in cases and controls were 2273.3+863 vs. 20113+529gr, (p=0.9). Need for NICU admission was 4 days in cases vs. 8days in controls. In each group 2 neonates died.
    Conclusion
    In this study, the combination of antiprostaglandins, (indomethacin), and antibiotics, (metronidazole-erythromycin), did not have a significant effect on suppression of IPL.
    Keywords: preterm, antibiotic, indomethacin, prenatal outcome
  • M. Eftekhar, E. Nazemalhosseini Mojarad, A. Haghighi, K. Sharifi Sarasiabi, Z. Nochi, A. Athari Page 43
    Background
    Acanthamoeba is a genus of amoeba, one of the most common protozoa found worldwide in soil, and also frequently found in fresh water. In healthy individuals, Acanthamoeba spp. can cause ulcerating keratitis which is often associated with the use of improperly sterilized contact lenses. The aim of this study was to detect Acanthamoeba from fresh water collected from some town squares of Tehran by polymerase chain reaction (PCR).
    Materials And Methods
    In this study, 22 samples were collected from fresh water. They were cultured on NNA medium after filtration. Culture samples positive for Acanthamoeba were assessed using polymerase chain reaction (PCR).
    Results
    Thirteen samples (59%) were recognized as Acanthamoeba on culture. Using species-specific primers which amplified a 903 bp fragment of 18S rRNA, 6 (27%) samples from 13 samples which were positive on culture were identified as Acanthamoeba.
    Conclusion
    Acanthamoeba has been recognized as an etiologic agent of Keratitis in people who use contact lenses and also in immunocompromised individuals. So, detection of this organism in water resources and exact assessment of this parasite could have a significant role in prevention of disease.
    Keywords: Acanthamoeba, fresh waters, PCR
  • M. Moattari *M., Rouzitalb, M. Saber Firoozin., Zare, Gholamzadeh Page 47
    Background
    Health care providers play an important role in planning & implementing policies to improve health behavior in the general population and increase participation in screening programs for early detection of cancer. This study was conducted to examine the effect of education on knowledge and the rate of participation of official administrative personnel with average risk for colorectal cancer, (age > 40 years), in colorectal cancer screening program at Shiraz University of Medical Sciences.
    Materials And Methods
    In the first stage of the research, 156 subjects were selected based on pre-defined criteria using a questionnaire. They were then randomly divided in two groups, experimental and control groups with 78 subjects in each group. Demographic data, level of knowledge, willingness and perceived barriers to participate in screening programs were examined via two separate questionnaires. They were also asked to give stool samples to test for occult blood. In the second stage of the research, the intervention program, (based on health belief model) was conducted for the experimental group. An educational booklet and necessary information regarding colorectal cancer and screening programs were provided to them in two to three sessions. All subjects were asked to submit the stool samples to the laboratory for occult blood test if a subject did not comply, a reminder was sent to him /her. In the third stage, knowledge, (post-test) and the rate of subject's participation in the screening program was analyzed.
    Results
    The results of the study revealed that most people are not interested in colorectal screening tests. Reasons given for disinclination for occult blood test & colonoscopy were lack of time & feeling healthy, respectively. Knowledge in both experimental and control groups regarding colorectal cancer was improved, this improvement was significantly higher in the experimental group, (p<0.001). Furthermore, participation of the experimental group in the screening program was significantly higher than that of the control group (p<0.001).
    Conclusions
    Educating the subjects regarding colorectal cancer and sending reminders regarding stool tests may result in an increase in the knowledge & participation of subjects in screening programs for colorectal cancer.
    Keywords: Colorectal cancer, Screening program, Educational program, Knowledge, participation
  • R. Yeganeh, Sa Mousavian Page 55
    Background
    Acromegaly is due to excess of growth hormone production and imbalance of cell growth which leads to somatic manifestations and organ dysfunction. With increasing life span an increasing incidence of colorectal, breast, and blood cancers is seen. In this paper we report a 57 year old male with acromegaly he had developed a swelling in the right breast for the last 2 years which had increased in size. On examination, the swelling was in the sub aereolar region, firm in consistency, about 5 cm in size and fixed to the chest wall which was ulcerated plus axillary lymphadenopthy on the same side. Radical mastectomy was done histology revealed invasive ductal carcinoma.
    Conclusion
    Acromegaly is a risk factor for breast cancer.
    Keywords: Breast Cancer, Acromegaly