فهرست مطالب

پژوهش در پزشکی - سال سی و پنجم شماره 1 (پیاپی 137، بهار 1390)

نشریه پژوهش در پزشکی
سال سی و پنجم شماره 1 (پیاپی 137، بهار 1390)

  • تاریخ انتشار: 1390/03/18
  • تعداد عناوین: 12
|
  • سیدمحمود طباطبایی، عبدالجلیل کلانتر هرمزی صفحه 1
    درتاریخ زندگی بشر مهم ترین عاملی که باعث گردید افراد دور هم جمع شده و روز به روز بر تعدادشان اضافه شود، علاوه بر احساس امنیت بیشتر، وجود قوانینی بود که به فراخور زمان و وسعت جمعیت، ارائه و به کار گرفته شدند. به نظر می رسد که از قوانین یاد شده، آنهایی بیشتر پذیرفته و فراگیر شده اند که بر پایه های اخلاقی، استوار بوده اند. نمونه هایی از این قوانین را می توان در سنگ نوشته ها، فرامین و احکام عهد باستان مشاهده کرد. اما در دوره معاصر، هر حرکت علمی بدون چهارچوب اخلاق، ناقص و ناپایدار خواهد بود. در همین رابطه به جرات می توان ادعا کرد: دانشی که نه تنها چهارچوب، بلکه تاروپود آن با نکات اخلاقی در هم آمیخته، علم پزشکی است. لزوم رعایت موازین اخلاقی در این حرفه به اندازه ای اهمیت دارد که هر حرکت علمی و عملی بدون آن غیرقابل قبول خواهد بود. توجه به دستورات اخلاقی در همه کارهای تحقیقاتی، تشخیصی و درمانی و ارائه منشورهای متعددی با نام های گوناگونی همچون «منشور رعایت حقوق بیمار» و «اصول رابطه پزشک و بیمار» نویسندگان مقاله را بر آن داشت تا ضمن ارائه تعریفی روشن از اخلاق پزشکی، گنجینه علمی غنی پر بار کشورمان را بررسی کرده، نکات جالب توجه و قابل استفاده ای را که ارزش کاربردی دارند، ارائه نمایند.
    کلیدواژگان: اخلاق پزشکی، متون اسلامی، مفاخر پزشکی ایران، اخلاق کاربردی
  • ابوالفضل دادخواه، فائزه فاطمی، ناهید داوودیان صفحه 7
    سابقه و هدف
    با توجه به عوارض جانبی ناشی از مصرف داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) برای درمان سپسیس، امروزه استفاده از گیاهان دارویی در درمان سپسیس و التهاب اهمیت ویژه ای پیدا کرده اند. در این تحقیق، اثر حفاظتی اسانس زیره سیاه بر سطح فاکتورهای دخیل در استرس اکسیداتیو در دو بافت قلب و کلیه در رت های مبتلا به سپسیس بررسی شد.
    روش بررسی
    تحقیق حاضر با طراحی تجربی روی 30 سر رت انجام گرفت. حیوانات به 5 گروه تقسیم شدند: گروه شاهد (SOP)، گروه CLP، دو گروه تیمار CLP+ اسانس زیره سیاه (50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) و گروه کنترل مثبت CLP+ ایندومتاسین (10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن). سپسیس با استفاده از مدل تجربی التهابی CLP (Cecal Ligation and Puncture) در رت ها القاء شد. سپس 24 ساعت بعد از CLP، رت ها کشته شدند و بافت های قلب و کلیه آنها و همچنین پلاسما به منظور بررسی پارامترهای استرس اکسیداتیو ازجمله پراکسیداسیون لیپیدها و گلوتاتیون و پارامترهای پلاسمایی آسیب بافتی از جمله اوره، کراتینین و CK-MB جداسازی شدند.
    یافته ها
    از دو بافت قلب و کلیه، تنها کلیه در اثر القاء سپسیس دچار آسیب نسبی گردید، به طوری که در گروه CLP سطح پراکسیداسیون لیپیدها و نیز نسبت اوره به کراتینین نسبت به گروه شاهد افزایش یافت. تیمار رت ها با اسانس زیره و نیز داروی ایندومتاسین باعث تعدیل پارامترهای افزایش یافته فوق گردید.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد که تیمار حیوانات با اسانس زیره سیاه منجر به محافظت بافت کلیه و جلوگیری از آسیب این بافت در اثر القاء سپسیس می گردد.
    کلیدواژگان: اسانس، زیره سیاه، قلب، کلیه، سپسیس، استرس اکسیداتیو
  • فریبرز هوانلو، مهدی هدایتی، مریم ابراهیمی، حسین عابد نظری صفحه 14
    سابقه و هدف
    بیشتر تحقیقات، اثر تمرینات سرعتی، شدید و کوتاه مدت را بر آنزیم های آنتی اکسیدانی بررسی کرده اند و اثر تمرینات استقامتی با شدت متوسط، احتیاج به تحقیقات بیشتری دارد. از این رو در این تحقیق، اثر تمرین استقامتی بر میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی سوپر اکسید دیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT) و گلوتاتیون پر اکسیداز (GPX) بافت کبدی موش های نر ویستار بررسی شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی، 62 سر موش نر ویستار به طور تصادفی در سه گروه تجربی و سه گروه شاهد قرار گرفتند. گروه های تجربی به مدت 6، 9 و 12 هفته و 5 روز در هفته، تمرین بر روی تردمیل را انجام دادند که از سرعت 10 متر در دقیقه و مدت 10 دقیقه تمرین در هر روز، به سرعت 25 متر در دقیقه و مدت 60 دقیقه در روز رسیدند. گروه های شاهد نیز سه روز در هفته با سرعت 10 متر در دقیقه و مدت 10 دقیقه روی تردمیل راه رفتند. پس از وهله های تمرینی، نمونه برداری از بافت کبد موش ها انجام شد و فعالیت آنزیم های SOD، CAT وGPX به روش رنگ سنجی آنزیمی اندازه گیری شد. از آزمون های t مستقل و تحلیل واریانس یک سویه برای تحلیل فرضیات استفاده گردید.
    یافته ها
    6، 9 و 12 هفته تمرین استقامتی، تاثیری بر میزان آنزیم گلوتاتیون پر اکسیداز نداشتند. 6 و 9 هفته تمرین استقامتی تاثیری بر میزان آنزیم های سوپر اکسید دیسموتاز و کاتالاز نیز نداشتند، اما 12 هفته تمرین استقامتی، میزان این دو آنزیم را به طور معنی-داری در گروه های تجربی کاهش داد، به طوری که فعالیت آنزیم کاتالاز و سوپر اکسید دیسموتاز در گروه تجربی 3/7±1/23 و 6/0±7/47 و در گروه شاهد 2/7± 4/31 و 5/0±2/48 واحد بین المللی در میلی لیتر بود (05/0>p برای هر دو آنزیم).
    نتیجه گیری
    تمرین استقامتی تا 9 هفته نمی تواند باعث بروز سازگاری سیستم آنتی اکسیدانی آنزیمی کبدی شود، اما میزان بیشتر هفته های تمرینی کاهش میزان فعالیت آنزیم ها را در پی دارد.
    کلیدواژگان: تمرین استقامتی، سوپر اکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز، کبد، موش صحرایی
  • غلامرضا کاکا، سید همایون صدرایی، محمدحسین اسدی، علی پندونه، مهوش جعفری، مهدی صابری صفحه 20
    سابقه و هدف
    استنشاق سولفور موستارد [Sulfur mustard (HD)] باعث التهاب و آسیب بافت اپی تلیال ریه می گردد. نتایج متفاوتی از استفاده حفاظتی از داروی آمیفوستین [Amifostine (AM)] در مقابل HD منتشر شده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر محافظتی داروی آمیفوستین در جلوگیری از آسیب های بافت ریه ناشی از HD در موش های صحرایی می باشد.
    روش بررسی
    در این تحقیق تجربی، 20 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد Albino wistar به وزن 20±200 گرم به صورت تصادفی به 4 گروه 5 تایی شامل گروه نرمال سالین (NS)، گروه فقط داروی AM، گروه HD با دوز 25/0 درصد و گروه محافظت با آمیفوستین [HD+AM] تقسیم شدند. NS و محلول HD به صورت داخل تراشه ای در گروه های مربوط تزریق شدند. گروه های فقط دارو و درمان با AM به مدت 14 روز دارو را به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. در پایان،میزان التهاب و مرگ سلولی در بافت ریه به وسیله رنگ آمیزی های تولوئیدین بلو، هماتوکسیلین- ائوزین و TUNEL ارزیابی شده و غلظت گلوتاتیون (GSH) سرم اندازه گیری شد.
    یافته ها
    اختلاف معنی داری بین دو گروه NS و فقط AM مشاهده نشد. آمیفوستین سبب کاهش معنی دار تعداد ماست سل ها در گروه HD+AM در مقایسه با گروه HD شد. میزان خونریزی بافت ریوی در گروه HD به شدت افزایش یافته، در حالی که داروی آمیفوستین توانست از افزایش آن جلوگیری کند. نتایج نشان دهنده کاهش معنی دار غلظت GSH گروه HD نسبت به گروه NS بود. داروی آمیفوستین از کاهش بیش از حد غلظت GSH نسبت به گروه HD جلوگیری کرد. HD سبب افزایش معنی دار سلول های آپوپتوتیک (AI) در گروه HD در مقایسه با گروه NS شد. هم چنین داروی آمیفوستین از بروز AI پارانشیم ریه در مقایسه با گروه HD تا اندازه ای ممانعت کرد.
    نتیجه گیری
    استفاده از آمیفوستین قبل از مواجهه موش های صحرایی آلوده به سولفور موستارد به طور معنی داری از افزایش ماست سل و خونریزی ریوی و میزان آپوپتوز بافت ریوی جلوگیری کرده و از کاهش غلظت GSH سرم تا حد زیادی ممانعت کرد.
    کلیدواژگان: سولفور موستارد، بافت ریه، آمیفوستین، موش صحرایی
  • غلامحسن واعظی، زهره توسلی، شاهرخ رنجبر بهادری صفحه 27
    سابقه و هدف
    با توجه به موارد متعدد بروز درد و اهمیت کنترل آن، همچنین عوارض شناخته شده مواد ضددرد مانند مرفین و گزارشات احتمالی مبنی بر تاثیر مثبت عصاره آبی گیاه سنجد، تحقیق حاضر جهت مقایسه اثر دوزهای مختلف این عصاره با و بدون مرفین بر میزان ضددردی انجام گرفت.
    روش بررسی
    این مطالعه تجربی روی 80 سر موش سوری نر نژاد NMRI با وزن تقریبی 3±28 گرم انجام پذیرفت. حیوانات مورد استفاده به 10 گروه 8 تایی شامل کنترل، کنترل مثبت (شم)، گروه دریافت کننده مرفین به مقدار2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، گروه های دریافت کننده عصاره آبی میوه سنجد با مقادیر 5/62، 125 و250 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به تنهایی و گروه های دریافت کننده عصاره آبی میوه سنجد با مقادیر فوق همراه با مرفین به میزان 2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تقسیم شدند. تزریق عصاره به صورت داخل صفاقی و سی دقیقه قبل از شروع آزمون رایتینگ انجام گردید. به گروه کنترل نیز حجمی برابر با مرفین به صورت داخل صفاقی از سرم فیزیولوژی تزریق شد. درگروه کنترل مثبت ایندومتاسین به میزان 5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تزریق شد و سپس تعداد انقباضات شکمی به عنوان معیاری از درد احشایی، به مدت 30 دقیقه شمارش گردید. میزان درد در گروه های مورد آزمایش با آزمون کروسکال والیس مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
    یافته ها
    تحقیق روی 80 سر موش در دو مرحله با و بدون مرفین و با سه دوز عصاره انجام گرفت. میزان درد در گروه شاهد 4/2±4/88 و با دوز 5/62 میلی گرم عصاره سنجد بدون مرفین 4/2±6/39 و با مرفین برابر 4/1±3/9 بود (0001/0p<). درضمن نتایج نشان داد که با افزایش دوز عصاره، میزان ضددردی نیز افزایش یافت (001/0p<).
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد که استفاده از عصاره میوه سنجد می تواند به همراه مرفین سبب افزایش اثرات ضددردی آن گردد.
    کلیدواژگان: عصاره میوه سنجد، مرفین، ضد درد، تست رایتینگ، موش سوری
  • احمد فیاض، سوسن سیمانی، علیرضا جنانی، بهزاد اسفندیاری، فیروزه فرح تاج، پیوند بیگلری، نادر حویزی، ناصر اسلامی، ویدا فلاحیان، سعید کاووسیان صفحه 34
    سابقه و هدف
    با توجه به اهمیت دوام ایمنی درافراد درمان شده علیه هاری وعدم اطلاع ازطول دوام آن درکشور، این مطالعه نزد افرادی که 14 تا 17 سال قبل علیه هاری درمان شده بودند بررسی شد و بهترین روش تزریق واکسن هاری یادآور به این افراد در صورت آلودگی مجدد با ویروس هاری، مطالعه گردید.
    روش بررسی
    این مطالعه در دو مرحله انجام گرفت. برای اجرای مرحله اول، نمونه سرم خون 100 نفر از اشخاصی که در استان های مازندران و گیلان در 14 تا 17 سال پیش، به دنبال گزش حیوانات هار و یا مشکوک به هاری علیه بیماری هاری واکسینه شده بودند، تهیه شد. دراجرای مرحله دوم، دو گروه 15 نفری به طور داوطلب از بین افرد مرحله اول انتخاب گردیدند. به گروه اول دو دوز واکسن هاری یادآور به فاصله سه روز از طریق بین جلدی و به گروه دوم از طریق داخل عضلانی تزریق شد و 10 روز بعد نمونه سرم خون از افراد دو گروه تهیه شد. میزان آنتی بادی اختصاصی ضد هاری به روش RFFIT بررسی و تغییر تیترآنتی بادی با آزمون t مورد قضاوت آماری قرارگرفت.
    یافته ها
    آنتی بادی اختصاصی ضد هاری درسرم کلیه افراد درمان شده متعاقب تزریق 5 دوزواکسن هاری، وجود داشت و در 85 نفر بیش از 5/0 واحد بین المللی بود. میزان تغییرات تیترآنتی بادی در گروهی که تزریق عضلانی واکسن یادآور را داشتند 71/6 ±11 و درگروهی که تزریق داخل جلدی یادآور داشتند 12/8 ± 15 بود (05/0>p).
    نتیجه گیری
    به نظرمی رسد که دوام ایمنی درافرادی که قبلا علیه هاری درمان شده بودند، پس ازگذشت حداکثر 17 سال وجود دارد. مقایسه دو روش تزریق واکسن، بیانگر ارجحیت روش تزریق واکسن یادآور به روش بین جلدی می باشد.
    کلیدواژگان: هاری، پیشگیری پس از مواجهه، آنتی بادی خنثی کننده هاری، اثر واکسن یادآور
  • طاهره فروتن، نادر ایوبیان، مایسا ملاحی، نریمان مصفا صفحه 38
    سابقه و هدف
    عامل مهم تعیین کننده در موفقیت انواع مواد جایگزین استخوان (Bone Substitute Material [BSM])، رفتار بیولوژیک و هیستولوژیک این مواد می باشد که به صورت ارزیابی مورفولوژی، نرخ بقا و میزان پرولیفراسیون و همچنین میزان فعالیت-های استخوانی سلول های استئوژنی دندان مورد توجه قرار می گیرد. این تحقیق با هدف بررسی و مقایسه تاثیر دو ماده Totudent و Bio-oss بر نرخ بقا و تکثیر و همچنین فعالیت آلکالین فسفاتازی سلول های شبه استخوانی Saos-2 بصورت in vitro انجام شد.
    روش بررسی
    این تحقیق به روش تجربی و بصورت in vitro بر روی اثر دو نوع ماده پیوند استخوان Totudent وBio-oss بر رده سلول های شبه استخوان saos-2 انجام شد. سه گروه شامل دو گروه تجربی و گروه شاهد بررسی شدند که از هر گروه 12 تکرار انتخاب گردید. در روز 15 کشت اقدام به تعیین نرخ بقای سلولی با تست MTTو بررسی فعالیت آنزیمی آلکالین فسفاتاز گردید.
    یافته ها
    در مورد نرخ بقای سلولی، میزان آن در گروه های Bio-oss و Totudent در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری کاهش پیدا کرده بود. این میزان در Totudent به طور معنی داری بالاتر از Bio-oss بود. از لحاظ مورفولوژی کروی شکل، بیشترین تعداد در نمونه های Bio-oss و سپس به ترتیب در شاهد و Totudent مشاهده شد که این اختلاف به لحاظ آماری معنی دار بود (001/0>p). میزان فعالیت آلکالین فسفاتاز گروه Totudent از دو گروه دیگر بیشتر بود.
    نتیجه گیری
    سلول های شبه استخوانی Saos-2 نتایج سلولی و مولکولی بهتری را درمحیط کشت در واکنش با ماده پیوند استخوان Totudent در مقایسه با Bio-oss از خود نشان داده و از خواص بیولوژیکی مناسب تری برخوردار هستند.
    کلیدواژگان: مواد جایگزین استخوان، رده سلولی saos، 2، نرخ بقا، آلکالین فسفاتاز
  • طاهره فروتن، محمد امین عبدالهی فر، نریمان مصفا * صفحه 43
    سابقه و هدف

    مزوتلیوم از سلول های مزوتلیال که بر روی یک غشاء پایه مستقرند و توسط بافت همبندی سروزی حمایت می گردند، تشکیل شده است می تواند ساختار مفیدی برای تکمیل پدیده هایی همچون هوموستازیس، ترمیم زخم، انتقال مایعات و التهاب باشد. معرفی مایع دیالیزصفاقی در پروسه های درمانی نارسایی کلیوی، زمینه قابل توجهی را برای شناخت بیولوژی سلول های مزوتلیال صفاقی وسلولهای بنیادی همراه ان فراهم می نماید.

    روش بررسی

    به منظور مطالعه ساختار و امکان بررسی نیروی بالقوه سلول های مزوتلیال ومزانشیمی اخذ شده از مایع دیالیز صفاقی بیمارانی که فاقد علامت تورم صفاق در طول درمان بودند، اقدام به شناسایی مارکرهای سطحی شامل MHC کلاس I وII با تکنیک فلوئوسیتومتری شد. هم زمان با کشت این سلول ها در 4 پاساژ پی در پی، با یافته های مشابه از سلول های مزانشیمال مغز استخوان مقایسه شد.

    یافته ها

    هر دو گروه سلول های مزوتلیالی صفاقی و مزانشیمال مغز استخوان فاقد عرضه MHC کلاس II بودند. سلول های مزوتلیالی برخلاف مغز استخوان، عرضه بسیار کمتری از کلاس I را نشان دادند.

    نتیجه گیری

    استفاده از سلول های صفاقی به عنوان انتخاب مناسبی در طب جایگزین و درمان ترمیمی می تواند زمینه ای برای تحقیقات آینده و کاربردی نمودن نتایج آن باشد.

    کلیدواژگان: دیالیز صفاقی، سلول های مزوتلیال، سلول بنیادی، عرضه مجموعه سازگاری نسجی
  • معصومه حیدری، ناصر ولایی، فریدون عزیزی صفحه 49
    سابقه و هدف
    با توجه به باور نداشتن یافته های مقالات به عنوان مبانی توسط خوانندگان و احتمال عدم رعایت متدولوژی تحقیق و صحت نگارش مقالات و با توجه به عدم اطلاع از وضعیت آن در مجلات دارای رتبه علمی- پژوهشی پرستاری ومامایی، این تحقیق با هدف تعیین میزان صحت متدولوژی نگارش مقالات مجلات علمی- پژوهشی دانشکده های پرستاری- مامایی تهران در سال 1387 انجام گرفت.
    روش بررسی
    در این مطالعه مقطعی کلیه مقالات اصیل مجلات دارای رتبه علمی- پژوهشی دانشکده های پرستاری مامایی تهران شامل مجلات دانشکده های پرستاری مامایی تهران، ایران و شهید بهشتی بررسی شدند. مقالات از نظر اصول متدولوژی نگارش مقالات در قسمت های خلاصه، مقدمه، مواد و روش ها، یافته ها، بحث و منبع نویسی و در کل با تعداد 52 شاخص بررسی و در طیف سه گانه «درست»، «نسبتا درست» و «نادرست» طبقه بندی شدند. روایی شاخص ها در تحقیقات قبلی تایید شده و پایایی آن در این تحقیق در یک مطالعه آزمایشی مورد تایید قرار گرفت و نقش عوامل مرتبط با میزان صحت متدولوژی و نگارش با آزمون کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
    یافته ها
    تعداد 83 مقاله چاپ شده در سه مجله مورد نظر مورد بررسی قرار گرفت. صحت نگارش کلی مقالات در 45 درصد موارد درست، در 8 درصد نسبتا درست و در 47 درصد نادرست بود. عدم صحت نگارش مقالات به تفکیک سرفصل های اصلی مقاله به ترتیب در نگارش مقدمه به میزان 7/69 درصد، بحث 48 درصد، یافته ها 4/45 درصد، مواد وروش ها 2/32 درصد و منابع 3/25 درصد بود. صحت نگارش مقالات با نوع طراحی تحقیق و دانشگاه مربوط به چاپ مجله ارتباط معنی داری داشت (به ترتیب 0001/0=p و 004/0=p).
    نتیجه گیری
    فراوانی کا ستی ها در نگارش مقالات مجلات علمی- پژوهشی دانشکده های پرستاری- مامایی جای نگرانی دارد و اقدامات لازم برای کاهش این کاستی هارا توصیه می نماید. آموزش محققین در زمینه متدولوژی تحقیق و نگارش مقالات، همچنین دقت نظر در انتخاب داورهای مجرب در زمینه متدولوژی تحقیق و نحوه نگارش مقالات می تواند گام مهمی در رفع این کاستی ها باشد.
    کلیدواژگان: متدولوژی تحقیق، مجلات پرستاری- مامایی، نگارش مقاله، روایی ابزار، پایایی ابزار
  • مظفری، محمود رضا اصحاب یمین، محمد علی مظفری صفحه 56
    سابقه و هدف
    بازسازی صورت و گردن یکی از مهم ترین و دشوارترین عمل های جراحی زیبایی و ترمیمی است، اما در کشور ما اطلاع کافی از نتایج چنین درمانی وجود دارد. لذا در این مطالعه، نتایج بازسازی اسکارهای وسیع سوختگی گردن و صورت با متسع کننده بافتی بررسی شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه توصیفی، 36 بیمار دارای اسکارهای وسیع پس از سوختگی در نواحی گردن و صورت که در بیمارستان پانزده خرداد تحت جراحی بازسازی قرار گرفتند، بررسی شدند. در ویزیت های قبل از عمل، پوست محل اهدا کننده از نظر جاگذاری متسع کننده بافتی، نوع و ابعاد مورد نیاز و محل برش لازم تعیین می شد. اتساع نسجی بعد از دو یا سه هفته بسته به شرایط زخم شروع می شد. بعد ازمدت زمان کافی برای اتساع نسج، ضمن برداشتن اکسپاندر و اکسیزیون ضایعه، پوشش آن با فلپ اتساع یافته زیر بیهوشی عمومی انجام می شد. در کل میزان موفقیت عمل و نقش عوامل مرتبط 43 عمل جراحی زیبایی بررسی شد.
    یافته ها
    سن بیماران 8±27 سال بود و 67 درصد مونث بودند. بزرگ ترین قطر زخم 6±18 و کوچک ترین قطر آن 6±13 سانتی متر بود. شکل پروتز در 74 درصد بیماران Rectangular و محل جای گذاری اکسپاندر در61 درصد موارد گردن بود. میانگین حجم اولیه پروتز 183±322 میلی لیتر بود که به حجم نهایی 624±865 میلی لیتر رسانده شد. فاصله جای گذاری پروتز تا جراحی بازسازی 67±191 روز بود. عوارض ایجاد شده برای پروتز در 5 بیمار (14 درصد) دیده شد که Expose شدن پروتز شایع ترین آن بود. بروز اسکار در محل بازسازی و در محل دهنده فلپ به ترتیب در 94 و 98 درصد موارد قابل قبول بود. برای پوست بازسازی شده نیز در 5 بیمار (14 درصد) عارضه رخ داد که پوشش ناکافی شایع ترین عارضه بود. بیشتر بیماران (78 درصد) از نتایج عمل رضایت مند بودند.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد که استفاده از متسع کننده های بافتی در بازسازی اسکارهای سوختگی وسیع گردن و صورت از نظر نتایج عمل و از لحاظ زیبایی با نتایج قابل قبولی همراه می باشد و در بهبود ظاهری بیمار نیز مؤثر است. انجام یک تحقیق تجربی را توصیه می نماید.
    کلیدواژگان: بازسازی، اسکار سوختگی گردن و صورت، متسع کننده بافتی
  • آزیتا کیانی آسیابر، معصومه حیدری، شفیقه محمدی تبار، مژگان کیانی آسیابر صفحه 63
    سابقه و هدف
    سردرد یکی از شایع ترین شکایت زنان در سن باروری است و در برخی از افراد فقط در دوران قاعدگی اتفاق می افتد. سردردهای قاعدگی می تواند برروی فعالیت افراد تاثیر به سزایی داشته باشد و گاهی مانع از انجام فعالیت در فرد شود. به دلیل عدم اطلاع از شیوع، ویژگی ها و عوامل مرتبط با سردرد قاعدگی در دانشجویان دانشگاه های شهر تهران تحقیقی بدین منظور صورت گرفت.
    روش بررسی
    این مطالعه مقطعی بر روی 904 دانشجوی خانم دانشگاه های شهر تهران انجام شد. نمونه گیری به روش تصادفی چند مرحله ای انجام گرفت. وجود سردرد از دو روز قبل از قاعدگی تا آخر قاعدگی در طی سال گذشته از دانشجویان سوال و معیار تشخیص سردرد قاعدگی تلقی شد. شیوع و شدت سردردهای قاعدگی در نمونه ها تعیین و فاصله اطمینان 95 درصد در جامعه برآورد شد. همچنین نقش عوامل مرتبط با آماره کای دو و آنالیز رگرسیون مورد قضاوت قرار گرفت.
    یافته ها
    904 نفر با میانگین سنی (± انحراف معیار) 5/3±21سال بررسی شدند. شیوع سردردهای قاعدگی 2/14 درصد به دست آمد که 7/79 درصد آن متوسط تا شدید بود و در 8/4 درصد افراد، اختلال در کار و فعالیت روزمره آنان ایجاد کرده بود. شایع ترین علائم سردردهای قاعدگی شامل زود رنجی، تهوع، سردرد ضربانی، ترس از نور، ترس از صدا و کاهش اشتها بود. بین سردردهای دوران قاعدگی و تاهل، مقدارخون قاعدگی، قاعدگی دردناک و شدت آن، سندرم قبل از قاعدگی و وجود سردردهای قاعدگی در خواهر و مادر ارتباط معنی داری بدست آمد (05/0 P<). در افرادیکه BMI بالا داشتند نیز سردردهای قاعدگی بیشتر بود.
    نتیجه گیری
    شیوع سردردهای قاعدگی مخصوصا سردرد متوسط تا شدید در دانشجویان شهر تهران بالا و جای نگرانی است. لذا بررسی روش های مداخله برای کاهش مشکل مطروحه را توصیه می نماید.
    کلیدواژگان: سردرد، قاعدگی، ویژگی ها
  • سارا رومانی، سید رضا محبی، سید مسعود حسینی، پدرام عظیم زاده، محسن واحدی، فرزانه جدلی، محمدرضا زالی صفحه 68
    سابقه و هدف
    یکی از مهم ترین و شایع ترین پاتوژن های مسئول در ایجاد گاستروانتریت های حاد غیرباکتریایی نوروویروس های انسانی(NoVs) هستند. از آنجایی که اطلاعات محدودی در رابطه با اسهال های نوروویروسی در کودکان تهران وجود دارد، در این مطالعه میزان شیوع عفونت نوروویروسی و همچنین ژنوگروه های I و II این ویروس در بین کودکان زیر 10 سال با اسهال های حاد مراجعه کننده به بیمارستان کودکان مفید و مرکز طبی کودکان تهران درسال های 1388-1387 بررسی شد.
    روش بررسی
    تحقیق به روش توصیفی روی 204 نمونه مدفوعی ازکودکان زیر 10 سال که دچار اسهال های حاد بودند، در طی یک سال جمع آوری شدند. استخراج RNA و RT-PCR به وسیله پرایمرهایی که طراحی شده بودند و توانایی ایجاد تمایز بین ژنوگروه I و II نوروویروس را داشتند، انجام گردید. شیوع عفونت نوروویروسی و ژنوگروه غالب در نمونه ها تعیین و میزان واقعی آن در جامعه برآورد گردید.
    یافته ها
    RNA نوروویروس در 23 (3/11 درصد) نمونه مدفوعی کودک ردیابی شد که از این تعداد 6 نمونه به ژنوگروه I و 17 نمونه به ژنوگروه II متعلق بود. بیشترین تعداد کودکان مبتلا به عفونت نوروویروسی در آذر ماه شناسایی شدند و میانگین سنی آنها 8/2±4 سال بود.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد که نوروویروس در اسهال های کودکان ایرانی مطرح است و احتمالا«عفونت نوروویروسی در ماه های سرد شیوع بیشتری دارد. همچنین ژنوگروه II این ویروس ژنوگروه غالب کودکان ایرانی است.
    کلیدواژگان: نوروویروس، گاستروانتریت، کودکان، تهران
|
  • Abolfazl Dadkhah, Faezeh Fatemi, Nahid Davoodian Page 7
    Background
    Sepsis is a systemic response to severe infections leading to organ failure and death. Recently the role of herbal drugs in the management of the inflammatory response has come under increased scrutiny. Caraway is a well known traditional herbal plant believed to contain active components with pharmacological properties such as antioxidative effects. In this study attempts were made to assess the protective role of caraway essential oils on parameters related to oxidative stress in heart and kidney of rats with sepsis induced by experimental cecal ligation and puncture (CLP) method.
    Methods
    The rats were divided into five groups i.e: controls or Sham-operated (SOP); CLP group; intervention group of CLP + essential caraway oils, 50&100 mg/kg injected intra peritoneally (IP); and CLP + Indomethacin group 10 mg/kg, (IP), chosen as positive control. Twenty-four hours after CLP, the rats were sacrificed and the heart and kidney tissues and plasma were removed. The tissues and plasma were tested for parameters related to oxidative stress i.e. lipid peroxidation (LP), glutathione (GSH) and also the plasma tissue injury indexes (urea, creatinine and CK-MB).
    Results
    It was found that kidney tissue was partially injured after sepsis induction as evidenced by increased level of LP and high levels of urea/creatinine. Treatment of rats with caraway oils and also indomethacin modulated these parameters showing a diminished response to CLP.
    Conclusion
    These results implied that caraway oils have a protective role in preventing partial kidney damage induced by sepsis.
  • Fariborz Hovanloo, Mehdi Hedayati, Maryam Ebrahimi, Hossein Abednazari Page 14
    Background
    Anti oxidative enzymes activity is an important issue in oxidative stress. Most previous researches have dealt with the effect of brief and anaerobic exercise on these enzymes; the purpose of this study was to determine the alterations of antioxidant enzymes viz. superoxide desmutase, catalase and glutathione (SOD, CAT, and GPX) activity after endurance training in rat liver tissue.
    Methods
    In this experimental study, 62 male Wistar rats were selected randomly and divided into 3 control and 3 experimental groups. Experimental rats trained for 6, 9 and 12 weeks, 5 days/week running on treadmill with initial speed of 10 m/min for 10 minute to the ultimate speed of 25 m/min for 60 minute. For control groups the protocol was walking on treadmill with 10 m/min speed for 3 days/ week. After each course (6, 9, 12 wk.), rats were anesthetized and samples taken from the livers of all animals in the study. Determination of antioxidant enzymes activity was done with enzymatic color assay method.
    Results
    The results showed that 6, 9 and 12 weeks of endurance training have no significant effect on GPX activity. Also, 6 and 9 weeks of endurance training did not alter the activity of SOD and CAT in liver tissue, but, 12 weeks of endurance training decreased SOD and CAT activity significantly, (CAT activity in experimental group was 23.11 ± 7.27 U/mL and in control group it was 31.43 ± 7.21 U/mL; SOD activity in experimental group was 47.70 ± 0.56 U/mL and in control group it was 48.20 ± 0.48 U/mL, (P<0.05)).
    Conclusion
    Results of this study reveal that participating in 9 weeks of moderate exercise does not have detectable effects on the anti oxidative system, but when the exercise continues until 12 weeks, it decreases the SOD and CAT enzyme activity.
  • Gholam Reza Kaka, Seyed Homayoon Sadraie, Mohammad Hossein Asadi, Ali Pandooneh, Mahvash Jafari, Mehdi Saberi Page 20
    Background
    Inhalation of Sulfur mustard (HD) will cause lung epithelial inflammation and injury. There are different results from the prophylactic effects of amifostine (AM) on protection of lung epithelial tissue against HD. The aim of this study was to evaluate the prophylactic effects of AM on protection of rat lung tissue exposed to HD.
    Methods
    In this study twenty Albino Wistar adult male rats weighting 200±20 grams were used. Rats were divided randomly into 4 groups (5 rats in each group) as below: Normal saline group (NS), AM group, HD group (0.25% HD) and HD+AM group. Normal saline and HD solution were injected by intra tracheal catheter. Animals in AM and HD+AM groups received AM by intra peritoneal injection for 14 days daily. All rats were killed after 14 days; parts of the base of right lungs were removed, fixed and processed for histological evaluation by Toluidine blue, H&E staining and apoptotic cell death study by the TUNEL Apoptosis Detection Kit. In addition, glutathione level was measured in all specimens.
    Results
    No significant differences were revealed between Saline & AM groups in any of the aforementioned tests. Significant reduction of mast cells in lung tissue of the HD+AM group was shown when compared to the HD group. Lung tissue inflammation in the HD group was significantly more severe as compared to HD+AM group. In addition, amifostine in HD+AM group could prevent excess reduction of GSH level. The number of apoptotic cells in the HD group was significantly higher than the HD+AM group.
    Conclusion
    Administration of amifostine before exposure to HD in rats prevents collection of mast cells, and excess reduction of GSH level in lung tissue; in addition it can partially reduce pulmonary edema and alveolar cell death apoptosis.
  • Gholamhasan Vaez, Zohreh Tavasoli, Shahrokh Ranjbar-Bahadori Page 27
    Background
    Elaeagnus angustifolia extract has been used for its antinociceptive effects. The present study was done to compare of different dosage of this plant extract with and without Morphine on the extent of the antinociceptive effect.
    Methods
    This study was done on the 80 male NMRI mice with a mean weight of 28±3G. These animals were divided to 10 groups (8 mice in each group) including: control, positive control, group treated with morphine (2 mg/kg), group treated with E. angustifolia aqueous extract (62.5, 125 and 250 mg/kg) and group treated with the plant aqueous extract plus morphine. Study was done on the 80 mice in two stages: with and without morphine and with three dosages of E. angustifolia aqueous extract. The extract was injected through the intraperitoneal route, (i.p) 30 minutes before the writhing test. Normal saline was injected in the control group and indomethacin, (5 mg/kg) to the positive control group. Then, the increase in abdominal pulse was calculated for 30 minutes as a sign of visceral pain and the pulse rates were compared in the different groups.
    Result
    Pulse rate in the control group was 88.4±2.4. These rates were 39.6±2.4 when 62.5 mg/kg E. angustifolia was used without morphine and 9.3±1.4 with same dosage of extract with morphine (p<0.0001). Moreover, our findings showed that antinociceptive effect increased with higher dosages of plant extract (p<0.001).
    Conclusion
    Elaeagnus angustifolia and morphine show evidence of synergistic effect for antinociception in mice.
  • Ahmad Fayaz, Susan Simani, Alireza Janani, Behzad Esfandyari, Firouzeh Farahtaj, Peyvand Biglari, Nader Howaizi, Naser Eslami, Vida Fallahian, Saeed Kavousian Page 34
    Background
    Human rabies is preventable by prompt post-exposure prophylaxis. The total number of rabies vaccine doses administered during post-exposure prophylaxis is 5; given on days 0, 3, 7, 14 and 30. The aim of this study was to measure the durability of rabies neutralizing antibody in exposed persons treated 14–17 years ago and to investigate the effect of 2 boosters of rabies vaccine.
    Methods
    This study was conducted in 2 phases. In phase 1 blood samples were taken from 100 rabies vaccine recipients 14-17 years after they had received the vaccine. In the 2nd stage of the studies 30 volunteers from the first phase of the study were divided into 2 groups of 15 subjects each; the first group was given 2 booster doses of the vaccine intra-dermally on days 0 and 3. In the 2nd group the 2 doses were administered through the intramuscular route; blood samples were collected 10 days after the booster doses. Rapid Focus Fluorescent Inhibition Test (RFFIT) was used for measuring the antibodies in both phases.
    Results
    The rabies neutralizing antibody was detected in the sera of all 100 individuals who had received the rabies vaccine, 85% of whom demonstrated titers ≥0.5 IU/ml. In the groups who received the booster doses, serology results demonstrated higher rabies neutralizing antibody titers in persons who had received the two booster injections intradermally.
    Conclusion
    This study confirms the persistence of rabies neutralizing antibody for at least 14 years after a full course of primary post-exposure prophylaxis; furthermore two booster inoculations of Vero rabies vaccine on days 0 and 3, given intradermally resulted in a sharp increase in the level of antibodies, indicating that two boosters could protect against rabies after a repeat exposure.
  • Tahereh Foroutan, Mohammad Amin Abdollahifar, Nariman Mosaffa Page 38
    Background
    Mesothelium is composed of a single layer of mesothelial cells attached to a thin basement membrane supported by subserosal connective tissue; it plays an important role in homeostasis, wound healing, fluid transport and inflammation. The introduction of peritoneal dialysis (PD) as a modality of renal replacement therapy has provoked much interest in the biology of peritoneal mesothelial cell. This study was conducted to investigate the nature and plasticity of mesothelial cells isolated from peritoneal dialysed fluid (PDF), from patients on dialysis.
    Methods
    Cell populations from peritoneal fluid of dialysed patients showing no evidence of peritonitis, and mesenchymal cells isolated from the bone marrow were cultured and screened for dominant surface markers by cell culture and immunofluorescence; MHC II, (DR, DQ), and MHC I were detected by flow cytometry method.
    Results
    Our results showed both bone marrow mesenchymal stem cells and mesenchymal cells obtained from peritoneal fluid do not express MHC II; also, peritoneal mesothelial cells have limited expression of MHC I.
    Conclusion
    The use of peritoneal mesothelium as an option for grafting and regenerative therapy needs to be investigated in intensive research.
  • Tahereh Foroutan, Mohammad Amin Abdollahifar, Nariman Mosaffa Page 43
    Background

    Mesothelium is composed of a single layer of mesothelial cells attached to a thin basement membrane supported by subserosal connective tissue; it plays an important role in homeostasis, wound healing, fluid transport and inflammation. The introduction of peritoneal dialysis (PD) as a modality of renal replacement therapy has provoked much interest in the biology of peritoneal mesothelial cell. This study was conducted to investigate the nature and plasticity of mesothelial cells isolated from peritoneal dialysed fluid (PDF), from patients on dialysis.

    Methods

    Cell populations from peritoneal fluid of dialysed patients showing no evidence of peritonitis, and mesenchymal cells isolated from the bone marrow were cultured and screened for dominant surface markers by cell culture and immunofluorescence; MHC II, (DR, DQ), and MHC I were detected by flow cytometry method.

    Results

    Our results showed both bone marrow mesenchymal stem cells and mesenchymal cells obtained from peritoneal fluid do not express MHC II; also, peritoneal mesothelial cells have limited expression of MHC I.

    Conclusion

    The use of peritoneal mesothelium as an option for grafting and regenerative therapy needs to be investigated in intensive research.

  • Masoumeh Heidari, Naser Valaie, Fereydoon Azizi Page 49
    Background
    As most researchers are unaware of the quality of articles published in scientific journals of nursing-midwifery, findings from these studies are not used in clinical practice. This study was conducted to evaluate the accuracy of articles published in nursing-midwifery journals in Tehran in 2008 as regards design and methodology of writing a scientific paper.
    Methods
    In this cross sectional study, all original articles published in scientific journals of nursing-midwifery in Tehran in 2008 were evaluated. Research methodology in different sections of articles including, abstract, introduction, methods and materials, results, discussion and references were assessed. Totally, 52 criteria were taken into consideration, articles were evaluated on the basis of these criteria and classified into 3 categories of “correct”, “relatively correct” and “incorrect”. Data analysis was done by chi-square.
    Results
    Eighty three original articles published in 3 selected journals were evaluated. On the whole, format of the papers was correct in 45% of articles, in 8% it was relatively correct and in 47% the presenting format was incorrect. Inaccuracies found in the incorrectly written articles were found in the following sections: abstracts 53%; introduction 69.7%, methods and materials 32.2%; results 45.4%; discussion 48% and references 25.3%.
    Conclusion
    Articles published in nursing-midwifery journals have major flaws. Implementations for reducing mistakes in article writing would result in increasing application of the study results.
  • Naser Mozaffari, Mahmoud Reza Ashab Yamin, Mohammad Ali Mozaffari Page 56
    Background
    Face and neck skin is commonly exposed to flame burns, boiling water, steam, and other combustible materials. Neck reconstruction is considered as one of the most important and most difficult surgeries in cosmetic and reconstructive surgery. Because in our country there is no information about theresults of such treatments, this study was carried out to determine the results of reconstructive surgery of extensive face and neck burn scars using tissue expanders.
    Methods
    In a descriptive prospective study, 36 patients with extensive burn scars in the neck and face who underwent reconstructive surgery between October 2009 to September 2010 in the Department of Plastic and Reconstructive Surgery at “Fifteenth Khordad Hospital” were enrolled. In preoperative visits, the donor tissue was assessed regarding tissue expander insertion, its type and size and the required incision. Operation for tissue expander insertion was performed under general anesthesia and tissue distension started two or three weeks later, depending on the patient's incision. After sufficient time had been accorded for tissue expansion, the expanded flap was used to cover the lesion under general anesthesia together with the removal of the expander and excision of the lesion,. A total of 43 cosmetic surgeries were done.
    Results
    The age of patients was 27±8 and 67% of patients were female. Causes of scar formation were burns (85%), and crash (9%) and others (6%). Locations of scar were face (54%) and the neck (36%). The diameters of the largest and smallest lesions were 18±6 and 13±6 cm, respectively. Rectangular expanders were employed in 74% of patients; in 61% ofpatients its location was the neck. The initial volume was 322±183ml. which was extended to the final volume of 865±624 ml. The average time from surgical placement of prosthesis to the reconstruction surgery was 191±67days. Complications were seen in 5 patients (14%); exposure of the prosthesis was the most common complication. The results of the reconstructive surgery including assimilation of flap’s color with the surrounding skin (in 78% of cases), assimilation of its consistency (in 92%), and its thickness with the surrounding skin (in 81%), were satisfactory. Scar tissue at the reconstruction site and flap donor site were acceptable in 94% and 98% of cases respectively. For the reconstructed skin complications occurred in 5 patients (14%). The most common complication was inadequate coverage. Most patients (78%) were satisfied by the operative results.
    Conclusion
    It seems that using tissue expanders in tissue reconstruction of extensive neck and facial burn scars are associated with very good results. With this method, one can reconstruct the scars in a way that is associated with acceptable results in terms of beauty from the patient’s and his/her family’s points of view and improve the patient's appearance.
  • Sara Roomani, Seyed Reza Mohebbi, Seyed Masoud Hosseini, Pedram Azimzadeh, Mohsen VahedÅ, Farzaneh Jadali, Mohammad Reza Zali Page 68
    Background
    One of the most important pathogens responsible for acute gastroenteritis is Human Norovirus (NoV), causing >85% of all nonbacterial outbreaks of gastroenteritis reported in Europe. NoVs are members of the Family Caliciviridae. There are three infectious genogroups; genogroups I and II are recognized as the major cause of NoVs infections in humans. The aim of this study was to determine the rate of pediatric diarrhea caused by NoVs infection in children under 10 years with acute gastroenteritis admitted in Mofid Children’s Hospital.
    Methods
    During May 2008 to May 2009 we collected 204 stool samples from children under 10 years with acute gastroenteritis. RNA was extracted and RT-PCR was performed using specific primers. Using these primers we could distinguish between genogroup I and II of NoVs.
    Results
    Stool samples of 23 children (11.3 %) were positive for NoVs RNA and 6 positive samples belonged to genogroup I (26%), 74% belonged to the genogroup II. The mean age of NoVs infected patients was 4±2.8 years.
    Conclusion
    The results revealed the role of NoVs as one of the viral agents responsible for gastroenteritis in children. It also demonstrates the predominance of genogroup II of Norovirus.