مجله علوم پزشکی رازی
سال بیست و پنجم شماره 12 (پیاپی 177، اسفند1397)

با توجه به این که تشخیص علل زمینه ساز زایمان زودرس می تواند از عوارضی که نوزادان را تهدید می کند پیشگیری کند، در این مطالعه سعی کردیم یکی از عواملی که در بعضی مطالعات زمینه ساز زایمان زودرس بوده اند را مورد بررسی قرار دهیم. در این تحقیق به بررسی ارتباط نسبت سلول های پلی مورفونوکلئر (PMN) به سلول های اپیتلیال واژن برای پیش بینی زایمان های زودرس پرداخته شده است. در این مطالعه Case-contorl، 110 بیمار مبتلا به زایمان زودرس خود به خودی با سن حاملگی کمتر از 37 هفته (Case) با 110 مورد بیمار با زایمان ترم (گروه کنترل) تحت بررسی و مقایسه قرار گرفتند. لام های نمونه واژینال بیماران در اولین مراجعه (هفته 23-24 حاملگی) تهیه گردید. تعداد PMN و همچنین نسبت PMN/Epi که یک استاندارد واقعی از تفاوت ناشی از تراکم سلولی روی اسلاید است محاسبه شد. سن متوسط جنینی در هنگام زایمان برای caseها 5/3±5/34 هفته و برای گروه کنترل 2/1±4/39 بود. تعداد متوسط PMN ها در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری داشت (01/0p=). نسبت PMN/Epi نیز در گروه آزمون نسبت به کنترل دارای اختلاف معنا داری بود (01/0p=). استفاده از سلول های PMN واژینال در تری مستر دوم بر مبنای رنگ آمیزی پاپ، برای پیش بینی زایمان زودرس مفید می باشد. همچنین PMN/Epi که یک استاندارد واقعی از تفاوت ناشی از تراکم سلولی روی اسلاید فراهم می آورد نیز رابطه قوی با خطر زایمان زودرس در سنین کمتر از 37 هفتگی جنین داشت.

از آن جایی که طول تلومرهای لکوسیتی می تواند به عنوان یک نشانگر زیستی در تشخیص طول عمر سلول استفاده شود و مرگ و میر و بیماری سلول را پیش بینی کند، به تازگی افراد زیادی را به بررسی آثار تمرین های ورزشی بر طول تلومر علاقه مندکرده است. محافظت از تلومرهای انسانی به طور قطع به TRF2 به عنوان یکی از زیر واحدهای مجموعه ی پروتئینی شلترین وابسته است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر شش هفته بازی فوتبال در زمین های کوچک بر طول تلومر و بیان ژن TRF2 مردان میان سال بود. پژوهش حاضر نیمه تجربی است و جامعه آماری آن را افراد میان سال 35 تا 41 ساله تشکیل می دادند که در دو گروه کنترل 8 نفر و گروه تمرین 10 نفر که مطابق با پروتکل تمرینی به مدت شش هفته و در هر هفته دو جلسه ی 45 دقیقه ای به بازی فوتبال پرداختند. برای بررسی وضعیت بین گروهی داده ها از آزمون آماری t گروه های مستقل و درون گروهی از t همبسته با نرم افزار 25 SPSS در سطح معناداری 05/0p< استفاده شد. برای سنجش طول تلومر و بیان ژن TRF2 از روش Real Time PCR ، درصد چربی از کالیپر و حداکثر اکسیژن مصرفی از آزمون میدانی راکپورت استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد پس از شش هفته بازی فوتبال در زمین های کوچک درصد چربی016/0 p=، حداکثر اکسیژن مصرفی012/0 p= و بیان ژن TRF2 019/0 p= تغییر معناداری را نشان دادند اما در طول تلومر تغییر معناداری دیده نشد. 938/0 p= با احتیاط می توان گفت شش هفته SSGs می تواند با ارتقاء شاخص های مرتبط با سلامت سبب بهبود سن زیستی افراد میان سال شود.

در نظام پرداخت گلوبال از روش پرداخت موردی استفاده می شود. از آنجایی که در مرحله سوم طرح تحول سلامت به واقعی کردن تعرفه ها و افزایش آن تاکید شده است، هدف این پژوهش بررسی تاثیر طرح تحول سلامت بر تعرفه گلوبال خدمات سلامت است. مطالعه حاضر، مطالعه ای توصیفی و طولی بوده که به منظور بررسی مقایسه ای تعرفه اعمال جراحی شایع (گلوبال) ایران از سال 1390 تا 1396 انجام شده است. همچنین داده های کتاب تعرفه گذاری کالیفرنیا (نسخه سال 1392) و کتاب ارزش های نسبی خدمات و مراقبت سلامت ایران (نسخه1395) با هم مقابسه گردید. در این مطالعه از جداول هزینه های اعمال جراحی گلوبال که هر سال توسط وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی به واحد های زیربط ابلاغ می گردد، به عنوان منبع داده ای استفاده گردید. دسته بندی اولیه داده ها و محاسبه میانگین وزنی و درصد تغییرات با استفاده از نرم افزار excel صورت گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 18 و آزمون تی تست زوجی استفاده شد. بعد از اجرای طرح تحول میانگین واحد جراحی 124 درصد در سال اول ( از میانگین 9/12 کا در سال 1392 به 9/28 کا در سال 1393 رشد) و 6/8 درصد در سال دوم ( از میانگین 9/28 کا در سال 1393 به 4/31 کا رشد در سال 1394) رشد داشته است، در حالی که میانگین واحد بیهوشی در سال اول بعد از طرح تحول 8/19 درصد رشد داشته است و در سال دوم 9/2 درصد کاهش یافته است. همچنین، روند افزایش میانگین تعرفه بر اساس درجه بیمارستان نیز در طی شش سال افزایش پیدا کرده است و در سال نود و دو که طرح تحول اجرا شده است دارای یک جهش تقریبا 80 درصدی می باشد. در بقیه سالها رشد تعرفه براساس درجه بیمارستانها میانگین 20 درصد بوده است. همچنین کتاب کالیفرنیا 9/64985 کا برای هر 13 گروه تخصصی در نظر گرفته بود. در حالی که کتاب جدید برای تمامی 13 گروه 6/125133 کا در نظر گرفته است (6/92 درصد رشد). کتاب کالیفرنیا و کتاب ارزش نسبی جدید به ترتیب 25976 کا و 22307 کا بیهوشی در تمامی 13 گروه تخصصی در نظر گرفته بودند. به عبارتی 1/14 درصد کای بیهوشی کاهش داشته است. استفاده از روش های دقیق تعیین تعرفه و برآورد قیمت مبتنی با واقعیت های جامعه و استفاده از روش های پرداخت موردی و مبتبی بر پرداخت های آینده نگر می تواند نقش بسزایی در کنترل هزینه های سلامت داشته باشد. کلیدواژه: تعرفه خدمات سلامت - اعمال جراحی شایع - اعمال جراحی گلوبال - طرح تحول سلامت

سوختگی از مهمترین علل مرگ و میر و ناتوانی در جهان است که تمام جنبه های کیفیت زندگی افراد آسیب دیده را تحت تاثیر قرار می دهد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر برنامه آموزشی خودمراقبتی به روش چندرسانه ای بر کیفیت زندگی بیماران دچار سوختگی با استفاده از مدل منحنی رشد پنهان انجام شد. این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی است که بر روی100 نفر از بیماران سوختگی بستری در بیمارستان شهید مطهری تهران در سال 1394 انجام شد. بیماران به صورت تصادفی و قرعه کشی اعداد زوج و فرد به دو گروه 50 نفره مداخله و کنترل تقسیم شدند. گروه مداخله، طی 6 ماه از آموزش های خودمراقبتی که در یک لوح فشرده ثبت شده بود، بهرمند شدند. داده ها با استفاده از "پرسش نامه اختصاصی سنجش کیفیت زندگی بیماران سوختگی" (BSHS-B) قبل از مداخله، 3 ماه و 6 ماه بعد از مداخله جمع آوری شدند و سپس با استفاده از مدل منحنی رشد پنهان روند تغییرات میانگین نمره کیفیت زندگی گروه های مداخله و کنترل ارزیابی و مقایسه شد. نتیجه مدل منحنی رشد پنهان نشان داد که روند افزایش میانگین نمره کیفیت زندگی(در همه حیطه ها) گروه مداخله به صورت معنی دار بیشتر از روند میانگین نمره گروه کنترل است(05/0P-value<). همچنین درصد سوختگی اثر منفی و معنی داری بر کیفیت زندگی بیماران داشت(05/0P-value<). آموزش خودمراقبتی به روش چندرسانه ای، کیفیت زندگی بیماران سوختگی را بهبود می بخشد. بنابراین به گروه های درمانی توصیه می شود که جهت بهبود کیفیت زندگی بیماران سوختگی از برنامه آموزشی خودمراقبتی به روش چندرسانه ای استفاده کنند.

طی دهه های اخیر، مفهوم مراقبت تسکینی به عنوان رویکردی چند رشته ای مورد توجه قرار گرفته که با توجه به ماهیت و نوع بیماران هدف آن و نیاز های روان شناختی آن ها مشخص شده است. بررسی و توجه به این نیازها و تلاش برای رفع آن ها از وظایف روان شناس بوده که با چالش های بسیاری مانند ابهام نقش ها و وظایف و نیازهای آموزشی و پژوهشی روبه رو است. در نتیجه، هدف مقاله ی حاضر، بررسی مهارت های تخصصی روان شناسی در ارزیابی، مداخله و پژوهش و ابعاد نظری و عملی این رشته در فضای مراقبت تسکینی است. این مطالعه به روش مروری و با استفاده از کلید واژه های palliative ،psychologist ،advanced cancer ، end of life،hospice ،terminally ill ،chronic illness ، bereavement ،grief صورت گرفت. با جست و جو در بانک های اطلاعاتی PubMed، Elsvier, Scopus, Science Direct, ProQuest مقالات مرتبط در بازه ی زمانی 1997-2017 مورد بررسی قرار گرفتند. روان شناسان تیم مراقبت تسکینی در مراحل مختلف بیماری ایفای نقش می کنند. در این راستا، ارتباط و ارزیابی به عنوان گام های نخست خدمات آن ها و مشاوره و روان درمانی اختصاصی برای هر نوع اختلال و مشکل روان شناختی بیماران توسط روان شناس ارائه می شود. این روان شناسان خدمات خود را به خانواده بیماران در زمان بستری تا مراحل از دست دادن و سوگ ادامه خواهند داد. حمایت و مراقبت از اعضای تیم مراقبت تسکینی و مشارکت در طرح های تحقیقاتی نیز از دیگر وظایف این روان شناسان است. با توجه به عملکرد چندگانه روان شناسان در تیم مراقبت تسکینی و نیز ارائه خدمات گسترده از بیماران تا خانواده آن ها و نیز اعضای تیم مراقبت تسکینی، کسب مهارت های تخصصی و آموزش های مداوم برای آنها لازم و ضروری است.

پروتئینوری یکی از علائمی است که نشان دهنده وجود اختلال در عملکرد کلیه ها است و اندازه گیری میزان پروتئین ادرار 24 ساعته یکی از روش های کلیدی در تشخیص نارسایی کلیوی و عفونت مجاری ادراری است. بررسی وجود ارتباط میان نتایج حاصل از روش های مختلف اندازه گیری پروتئین ادرار 24 ساعته می تواند باعث افزایش کارایی در تشخیص پروتئینوری با استفاده از این روش ها شود. روش های بر پایه توربیدومتری مانند تری کلرواستیک اسید (TCA) و بنزاتونیوم کلراید (BEC) از جمله روش های مورد استفاده در اندازه گیری پروتئین ادرار هستند. هدف از این مطالعه بررسی همبستگی اندازه گیری پروتئین ادرار با روش TCA در مقایسه با روش دستگاهی BEC می باشد. این مطالعه بر روی 116نفر از مراجعه کنندگان به آزمایشگاه تشخیص طبی انجام گرفت. از افراد شرکت کننده در مطالعه نمونه ادرار 24 ساعته گرفته شد. سپس میزان پروتئین ادرار با دو روش TCA و BEC به ترتیب در طول موج های 495 و 512 نانومتر اندازه گیری شد. نتایج بدست آمده از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که ضریب همبستگی برای دو روش TCA و BEC برابر با 914/0 (Pvalue<0.001) است. آنالیز رگرسیون Passing و Bablok نشان داد که میانگین غلظت پروتئین ادرار با روش BEC برابر با 88/19 ± 31/17 و برای روش TCA برابر با 59/20 ± 40/17 میلی گرم در دسی لیتر است. دراین مطالعه نشان داده شد که میان نتایج اندازه گیری شده در محدوده 150-1 میلی لیتر پروتئین ادرار 24 ساعته با دو روش TCA و BEC تفاوت وجود ندارد و همبستگی به نسبت مناسبی میان نتایج دو روش TCA و BEC در محدوده 150-1 میلی گرم وجود داشته و در کل داده های حاصل از دو روش توافق خوب با یکدیگر دارند.

اختلال هماهنگی رشدی یک ناتوانی درازمدت بوده و مشکلات حرکتی، عاطفی و تحصیلی مرتبط با آن ممکن است تا دوران بزرگ سالی ادامه پیدا کنند. به همین دلیل نیاز به مداخله های اولیه در مورد این کودکان ضروری به نظر می رسد؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین ریتمیک ایروبیک بر مهارت حرکتی، اضطراب و پیشرفت تحصیلی پسران با اختلال هماهنگی رشدی بود. در یک پژوهش نیمه تجربی 30 کودک پسر دارای اختلال بر اساس پرسشنامه تشخیص اختلال هماهنگی رشدی والدین با میانگین سنی 9.27 از بین مدارس ابتدایی شهر تبریز به صورت خوشه ایهدفمند انتخاب شدند. پیش آزمون با استفاده از آزمون برونینکس اوزرتسکی -دو، مقیاس مارچ و نمرات درس ریاضی به عمل آمد. سپس آزمودنی ها به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره کنترل و آزمایش قرار گرفتند. گروه آزمایش تمرین ایروبیک را به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه یک ساعته انجام دادند. گروه کنترل در این مدت فعالیت های معمول خود را انجام دادند. سپس از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. پس از اطمینان از توزیع طبیعی داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، از تحلیل کوواریانس برای بررسی اثر تمرین در سطح معناداری (05/0>P) استفاده شد. نتایج آزمون آماری حاکی از تاثیر معنادار تمرین ایروبیک بر مهارت حرکتی، اضطراب و پیشرفت تحصیلی در گروه آزمایش بود. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده به مربیان ورزشی، درمانگران ورزشی اختلالات حرکتی و توان بخش ها توصیه می شود که از تمرین ایروبیک برای کاهش مشکلات حرکتی، روانی و تحصیلی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی استفاده کنند.

ایمونوتوکسین ها از جمله راهبردهای امیدوار کننده در درمان هدفمند سلول های سرطانی هستند که بامکانیسم اتصال اختصاصی به آنتی ژن های توموری عمل می کنند. لذا واکاوی این نوع از آنتی ژن ها و پایش ویژگی های ساختاری و عمکردی آن ها فراهم کننده بستری در ارتباط با توسعه این نوع از داروها می باشد، که در این تحقیق، مطالعه خانواده آنتی ژنی MAGE بر اساس آزمون های بیوانفورماتیکی در دستور کار قرار گرفته است. موادو در گام نخست، آنالیزآماری بیان آنتی ژن های خانواده MAGE در انواع سرطان ها با استفاده از برنامه SPSSانجام گرفت.بعدازتعیین MAGE-A4 به عنوان آنتی ژن برتر،براساس مرور منابع،اپی توپ های اتصالیMAGE-A4 با ایزوفرم های مختلف HLAشناسایی شد.سپس با استفاده از برنامه های BIMAS و SYFPEITHI اپی توپ های اتصالی گزارش شده در منابع تائیدشد.شاخص پایداری وایمونوژنسیتی اپی توپ ها به ترتیب با استفاده از برنامه های PROTPRAM وIEDB انجام شد. به منظورتعیین میل اتصالی وپایداری کمپلکس HLA-B37-peptide درشرایط شبه واقعی، نرم افزارهای اتوداک وینا وگرومکس 5.1 مورداستفاده قرارگرفت. نتایج حاصل از این آزمون منجر به آشکارسازی میزان و گستره بیانی بالای MAGE-A4 در مقایسه باسایر اعضای این خانواده شد. همچنین پپتید VDELAHFLLمشتق شده ازMAGE-A4 با بالاترین میزان پایداری وایمونوژنسیتی مطلوب آشکارشد.ازسوی دیگر کمپلکسHLA-B37-VDELAHFLL با پایین ترین میزان نمودار RMSD به عنوان پایدارترین کمپلکس ارزیابی گردید. استنتاج:به طورکلی نتایج حاصل از این تحقیق نشان دادکه پپتید مورد نظر VDELAHFLL از آنتی ژن MAGE-A4 ممکن است در تولید آنتی بادی مونوکلونال وتوسعه واکسن در درمان مدرن سرطان مدنظرقرارگیرد.

لنف ادم از عوارض شایع و ناتوان کننده بیماران سرطان پستان است. این مطالعه به پیش بینی و دسته بندی عارضه لنف ادم پرداخته است. همچنین شناسایی عوامل موثر و کشف الگوهایی برای تشخیص سریع تر و جلوگیری از بروز این عارضه از اهداف دیگر این پژوهش است. اطلاعات حاصل از پرونده های 1113 بیمار مبتلا به سرطان پستان که طی سال های 1388 تا 1396 به کلینیک لنف ادم سیدخندان مراجعه کرده بودند، مورد ارزیابی قرار گرفت. تحلیل داده ها با به کارگیری روش شناسی CRISP-DM و در نرم افزار IBM SPSS Modeler 18 انجام شد و در بخش مدل سازی، الگوریتم های درخت تصمیم و رگرسیون لجستیک استفاده شد. اطلاعات 933 بیمار شامل 25 متغیر پس از پیش پردازش داده ها وارد مدل شدند. احتمال ابتلا به لنف ادم برای هر یک از بیماران توسط الگوریتم های درخت تصمیم C5.0، Chaid، C&RT، Quest و الگوریتم رگرسیون لجستیک به ترتیب با حساسیت 33/79%، 41/74%، 92/71%، 64/72% و 83/77% پیش بینی شد و عوامل خطر لنف ادم شناسایی شدند. نسبت تعداد غدد لنفاوی درگیر به تعداد غدد لنفاوی خارج شده، احساس سنگینی، نوع عمل جراحی، مرحله بیماری، سن، شاخص توده بدنی، متاستاز، تعداد دوره های شیمی درمانی، بیماری همراه و تعداد غدد لنفاوی خارج شده به ترتیب موثرترین عوامل خطر در پیش بینی ابتلا به لنف ادم هستند که توسط الگوریتم درخت تصمیم C5.0 شاسایی شدند. یافته ها نشان می دهد الگوریتم درخت تصمیم C5.0 با بالاترین حساسیت، مدل برتر برای پیش بینی ابتلا به لنف ادم است. با بکارگیری قوانین ایجاد شده برای یک نمونه جدید با ویژگی های مشخص، می توان پیش بینی کرد بیمار احتمالا مبتلا به لنف ادم خواهد شد یا خیر. با در نظر گرفتن شاخص توده بدنی به عنوان یک عامل قابل تغییر، رژیم های کنترل وزن برای این بیماران توصیه می شود. همچنین توجه به احساس سنگینی بیمار در مراحل اولیه ضروری است.

اختلال دستگاه دهلیزی، عارضه شایع بیماری دیابت می باشد. ارزیابی دستگاه دهلیزی این بیماران حائز اهمیت می باشد و مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیرات احتمالی دیابت نوع 2 با و بدون نوروپاتی بر دستگاه دهلیزی انجام شده است. این مطالعه مقطعی بر روی 21 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 با نوروپاتی، 20 بیمار دیابتی بدون نوروپاتی در محدوده سنی 45 تا 65 سال، به ترتیب با میانگین سنی و انحراف معیار 10/58 و 08/6، 4/54 و 21/5 و 20 فرد هنجار در محدوده سنی 45 تا 65 سال با میانگین 55/53 سال و انحراف معیار 99/3 انجام شد. در این مطالعه ملاک مدت زمان ابتلا به دیابت 7 سال و بالاتر در نظر گرفته شد. پس از تایید وجود یا عدم وجود نوروپاتی دیابتی محیطی و تکمیل فرم رضایت نامه، آزمون ویدئویی تکان سر انجام شد. جهت مقایسه میانگین بهره رفلکس دهلیزی چشمی بین گوش ها از آزمون t زوجی و مقایسه میانگین بهره بین گروه های نوروپاتی دیابتی، دیابتی بدون نوروپاتی و هنجار از آزمون ANOVA استفاده شد. اثر مدت زمان بیماری بر پاسخ های آزمون ویدئویی تکان سر با استفاده از آنالیز همبستگی مورد بررسی قرار گرفت. به طورکلی میانگین بهره رفلکس دهلیزی چشمی مجاری نیم دایره ای گروه نوروپاتی دیابتی نسبت به گروه هنجار تفاوت معنادار داشت. در مجاری نیم دایره ای افقی چپ، قدامی چپ و خلفی میانگین بهره رفلکس دهلیزی چشمی در گروه نوروپاتی دیابتی نسبت به گروه دیابت بدون نوروپاتی، تفاوت معناداری داشت (05/0>p). در گروه دیابت بدون نوروپاتی، تنها میانگین بهره رفلکس دهلیزی چشمی مجرای نیم دایره ای افقی چپ نسبت به گروه هنجار تفاوت معناداری داشت (05/0p<). می توان گفت که پاسخ های دستگاه دهلیزی در گروه دیابت با نوروپاتی نسبت به گروه دیابت بدون نوروپاتی بیشتر متاثر می شود و نشان دهنده درگیری بیشتر اندام انتهایی دهلیزی و مسیر مرکزی مربوط به آن در بیماران با نوروپاتی دیابتی نسبت به گروه دیابت بدون نوروپاتی است.

تغییر غلظت فاکتورهای رشدی و گیرنده های آن می تواند سارکوپنیا (آتروفی عضلانی وابسته به سن) را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر ActRIIB در عضله اسکلتی تند و کند انقباض و سطوح پلاسمایی GDF8، GDF11 و GASP-1 در رت های نر پیر بود. مطالعه حاضر در قالب طرح تجربی دوگروهی با تعداد 14 سر موش صحرائی نر پیر با محدوده ی سنی24 تا 27 ماه و وزن 24±440 گرم انجام شد. پس از تمرینات آشناسازی، رت ها به صورت تصادفی به 2 گروه 7 تایی کنترل و تمرین تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل 8 هفته صعود از نردبان 1 متری بود. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه ی تمرین مقدار cc5 خون از بطن چپ به منظور اندازه گیری GDF8، GDF11 و GASP-1 به روش الایزا گرفته شد و بافت های عضله تاکننده بلند انگشت شست پا ((FHL و عضله نعلی (SOL) نیز جهت اندازگیری ActRIIB به روش IHC جداشد. داده ها با استفاده از آزمون tمستقل، در سطح معنی داری کمتر از 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. مقایسه بین گروهی نشان داد که هشت هفته تمرین مقاومتی تاثیر معنی داری بر GDF11(001/0=P)، GDF8/GDF11 (001/0=P)، GDF8 (027/0=P) و ActRIIβ عضله کند انقباض Sol (013/0=P) دارد؛ اما اختلاف معنی داری در GASP-1 (704/0=P) و ActRIIβ عضله تند انقباض FHL (325/0=P) مشاهده نشد. به نظر می رسد تمرینات مقاومتی می تواند با اثرات مطلوب بر فاکتورهای رشدی و گیرنده های آن، سارکوپنیا را کاهش دهد. با این حال، باید مطالعات بیشتری در این زمینه انجام شود.

سیلیبینین جزء اصلی سیلیمارین (عصاره گیاه دارویی Silybum marianum) است که به شکل سنتی برای درمان طیف وسیعی از بیماری های کبدی مورد استفاده قرار می گیرد. به تازگی، سیلیبینین و مشتقات آن در مدل های in vitro و in vivo اثرات قابل توجهی در مهار انواع مختلف تومورها جمله پوست، سینه، ریه، کولون، مثانه، پروستات، کلیه و کبد نشان داده اند. این فلاونوئید با القای آپوپتوز، تقویت فاکتورهای سرکوب کننده تومور و متوقف کننده چرخه سلولی و همچنین مهار فاکتورهای رشد و میانجی گرهای اشاعه دهنده تکثیر و تقسیم سلولی تومورها اثرات ضدنئوپلاسم خود را پیش می برد. در این مقاله، خلاصه ای از مکانیسم های مولکولی مهم دخیل در عملکرد سیلیبینین، مطالعات حیوانی و کارآزمایی های مهم بالینی صورت گرفته در این زمینه ارائه گردیده است. نتایج این مطالعات چشم انداز جامع تری از سیلیبینین فراهم و به بهینه سازی اثرات آن در شیمی درمانی سرطان کمک می کند.

چاقی التهاب سیستمیک خفیف است که جهت ارزیابی آن از پارامتر های مختلفی مثل نمایه توده بدنی (BodyMass Index (BMI))، نمایه توده ی چربی و دورکمر و برای بررسی بیماری های متابولیکی و قلبی- عروقی از فاکتورهای خونی مختلفی استفاده می گردد. هدف اصلی این مطالعه، مقایسه حساسیت و ویژگی اندازه های تن سنجی در پیشگویی احتمال خطر بیماری های متابولیکی و قلبی عروقی در زنان چاق و اضافه وزن بوده است. این مطالعه برروی 305 خانم چاق و دارای اضافه وزن انجام شد. در این مطالعه ی مقطعی از افراد یک نمونه خون اخذ گردید. اندازه های تن سنجی افراد با دستگاه آنالیز ترکیب بدنی و دریافت غذایی معمول افراد با استفاده از پرسشنامه تکرر مصرف موادغذایی بدست آمد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که بین اندازه های تن سنجی از جمله BMI، دور گردن و دور کمر با فاکتور های خطر بیماری های متابولیکی و قلبی- عروقی شامل تری گلیسرید (TG)، لیپوپروتئین با دانسیته پایین (LDL) و پروتئین واکنشگرC (hs- CRP) و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) ارتباط معنا داری وجود دارد (0.05 >p). همچنین بزرگترین سطح زیر منحنی راک متعلق به ارتباط دور گردن با HOMA-IR بود (76/0A=). بین اندازه های تن سنجی در پیشگویی احتمال خطر بیماری های متابولیکی و قلبی عروقی در زنان چاق و اضافه وزن ارتباط معناداری وجود دارد. بیشترین حساسیت و ویژگی در پیشگویی احتمال خطر بیماری های متابولیکی و قلبی عروقی مربوط به دور گردن بود.

استفاده از مکمل ها و عصاره های گیاهی و تمرینات ورزشی برای درمان دیابت نوع دو امروزه رواج یافته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین استقامتی و مصرف رزوراترول بر مقادیر IL-10 و TNF-α در موش های دیابتی نوع دو بود. در این مطالعه تجربی، 32 سر موش صحرایی دیابتی شده نژاد اسپراگ داولی با میانگین وزن 10±225 گرم و رژیم غذایی پرکالری به طور تصادفی به چهار گروه (کنترل، مکمل، تمرین، تمرین + مکمل) تقسیم شدند. گروه های تمرین به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه، هر جلسه 30 دقیقه تحت تاثیر تمرین استقامتی با شدت 70 تا 75 درصد VO2max قرار گرفتند. گروه های دریافت کننده مکمل روزانه 10 میلی گرم رزوراترول به ازای هرکیلوگرم وزن بدن دریافت کردند. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه و در سطح معنی داری (0/05 ≥ P) ارزیابی شد. یافته های پژوهش نشان داد مقادیر IL-10 پس از هشت هفته تمرین استقامتی و مصرف رزوراترول تاثیر معنی داری نداشت. و مقادیر TNF-α، گلوکز ناشتا، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین در گروه های تجربی کاهش معنی داری پیدا کرد (0/001 = P). بر اساس یافته های پژوهش حاضر به نظر می رسد مصرف توام مکمل رزوراترول و انجام تمرینات استقامتی می تواند باعث کاهش عوامل التهابی دردیابت نوع دو شود.