Journal of Dental School
Volume:21 Issue: 3, 2003

مرگ برنامه ریزی شده سلولی (Apoptosis) یک نوع مرگ فیزیولوژیک است. تحقیقات زیادی نشان دهنده اثر این فرایند در پاتوژنز بیماری های پریودنتال بوده اند. اکثر این تحقیقات بر روی پریودنتیت مزمن (Chronic sever Periodontitis) انجام شده اند. هدف ما در این تحقیق بررسی اختصاصی برروی مونونوکلئرهای بافت لثه در بیماری پریودنتیت تهاجمی (Aggressive Periodontitis) بود.

مطالعه به روش تجربی - تحلیلی صورت پذیرفت. نمونه ها به سه دسته سالم، پریودنتیت مزمن و پریودنتیت تهاجمی تقسیم شده، در هر کدام از گروه ها 15 نمونه قرار داده شد. نمونه ها پس از فیکس شدن در فرمالین 10 درصد به مدت 24 ساعت در پارافین قرار داده شدند. به وسیله میکروتوم از بلوکهای پارافینی مقطعهای 4 میکرونی تهیه شد. تکنیک بررسی دو آنتی بادی Fas و Bcl-2 به وسیله Immunohistochemistry بررسی شدند. مقطعهای بافتی همچنین با H&E نیز رنگ آمیزی شدند. شمارش سلولها در بافتها به صورت مثبت (بیان گیرنده رنگ گرفته شده در سطح سلول) و منفی (عدم بیان گیرنده رنگ گرفته شده در سطح سلول) ثبت شد و آنالیزهای آماری روی آنها انجام گرفت.

بروز گیرنده Fas در بیماری پریودنتیت تهاجمی 69/2±86/3 بود. درصد بروز Bcl-2 در همین دسته بیماری 24/6±57/36 درصد گزارش شد. در بیماری پریودنتیت مزمن این میزان به ترتیب برای گیرنده Fas (17.26±37.73%) و برای Bcl-2 (15.53±68.34) بود. کاهش گیرنده Fas و Bcl-2 در سطح سلولهای منونوکلئر در نمونه های پریودنتیت تهاجمی از نظر آماری تفاوت معنی داری را در مقایسه با نمونه های سالم و پریودنتیت مزمن نشان داد (Mann-whitney Testو P value<0.05).

یافته ها بیانگر کاهش چشمگیر بیان گیرنده Fas در سلولهای منونوکلئر در بیماری پریودنتیت تهاجمی بودند، به علاوه این درصد در مورد گیرنده Bcl-2 نیز صادق بود و کمتر از نمونه های سالم و پریودنتیت مزمن بود. بنابراین میتوان این چنین فرض کرد که اختلال در روند مرگ سلولهای منونوکلئر جمله عوامل اصلی در روند پاتوژنز بیماری پریودنتیت تهاجمی است.

پیش بینی الگوی نرمال رشد طی فرآیند بلوغ از اهمیت ویژه ای برخوردار است. تغییرات اندازه و شکل قوس دندانی بر روی زیبایی دندانها و به خصوص ثبات سیستم دندانی اثر چشمگیری دارد. از آنجایی که تاکنون مطالعه طولی Longitudinal برروی تغییرات قوس دندانی در ایران انجام نشده بود این مطالعه با هدف بررسی تغییرات فرم و اندازه قوس فکی نرمال در نوجوانان 12 تا 16 ساله ایرانی در شهر قزوین طراحی شد.

این مطالعه به صورت توصیفی - طولی بر روی 26 نفر از نوجوانان دارای اکلوژن نرمال با متوسط سنی 1±16 سال در پایان آن طراحی شد. این افراد دارای اکلوژن نرمال براساس تعریف Moyers در ابتدای مطالعه بودند. از هر یک از نمونه ها یک مدل دندانی در سال 1377 و دیگری در سال 1381 تهیه شد، مدلها طبق روش استاندارد پروفیت برای تراش دندانی تراش داده شدند. از نمای اکلوزال مدلها دو فتوگرافی با استفاده از دوربین دیجیتال در فاصله 20 سانتیمتری و با زاویه ای عمود بر میدلاین کست در طول زمان تهیه شد. پس از سوپرابمپوزیشن دو منحنی بر روی حداکثر تطابق میدلاین و نقاط وسط لبه اینسایزال دندانهای قدامی، کاسپ کانین و نوک کاسپ مزیال مولر اول تغییرات قوس دندانی در ناحیه عرض و عمق مولر و کانین محاسبه شد. تغیرات شکل قوس و سطح زیر این منحنی نیز محاسبه گردید. سپس میانگین انحراف معیار و فاصله اطمینان 95% برای هر یک از شاخصها در کل نمونه ها و به تفکیک جنس محاسبه و با استفاده از آزمون Paired T-test تغییرات شاخص در طول زمان و با T-test تفاوتها در بین دو جنس محاسبه گردید.

بیشترین حد متوسط تغییرات در کل نمونه ها در عمق مولرها در فک بالا به میزان -1.69mm و در فک پایین به میزان -1.29mm بود. در طی چهار سال در کل نمونه ها تغییر معنی دار در شاخصهای عمق و عرض مولر بالا، عمق کانین بالا، عمق کانین و مولر پایین و سطح منحنی فک پایین مشاهده شد. در سال 77 تفاوت در عرض کانین و مولر بالا عمق کانین بالا و سطح زیر منحنی فک بالا و بین دو جنس وجود داشت. در سال 1381 تفاوت در کلیه شاخصها به جز عمق کانین بالا بین دو جنس مشاهده شد که همواره در پسران بزرگتر از دختران بود.

پس از گذشت 4 سال قوس دندانی پهن تر و کوتاهتر شده، تغییرات معنی دار بیشتر در جهت کوتاهتر شدن قوس و در جهت ساژیتال میباشند. اختلاف ابعاد قوس با گذشت زمان بین دو جنس بیشتر شده و این ابعاد همواره در پسران بزرگتر میباشد.

بیماری دیابت شایعترین بیماری اختلال متابولیسم است. یکی از مشکلات این افراد افزایش شیوع و شدت بیماری پریودنتال میباشد. در رابطه با تاثیر درمان پریودنتال بر کنترل متابولیک دیابت مطالعات متعددی در گذشته صورت گرفته که نتایج متناقضی را بیان داشته اند. هدف از انجام این تحقیق ارزیابی تاثیر درمان پریودنتال جراحی بر کنترل متابولیک افراد دیابتی نوع 2 غیر وابسته به انسولین بوده است.

این تحقیق به روش نیمه تجربی و قبل و بعد از درمان بر روی 12 بیمار دیابتی نوع نوع 2 و NIDDM که به پریودنتیت متوسط تا شدید مبتلا بودند صورت گرفت. در ابتدای مطالعه شاخصهای پریودنتال شامل عمق پاکت، حد چسبندگی بالینی، اندکس خونریزی از لثه و اندکس پلاک و نیز شاخصهای آزمایشگاهی شامل گلوکز خون ناشتا (FPG) و HbAlC تعیین و ثبت شدند. سپس درمان پریودنتال شامل: جرمگیری، آموزش بهداشت و جراحی فلپ و پاکسازی مکانیک صورت گرفت. 2 تا 3 ماه بعد از آخرین جراحی مجددا شاخصهای ذکر شده اندازه گیری شده، ثبت گردیدند. یافته ها توسط آزمون آماری Wilcoxon ارزیابی شدند.

تمامی شاخصهای پریودنتال کاهش معنی داری یافتند. کاهش HbAlC و FPG کل بیماران از نظر آماری معنی دار نبود. با تقسیم بیماران برحسب میزان HbAlC اولیه ایشان به 2 گروه و (>%7،? 7) مشاهده شد که در گروه HbAlC >%7 به طور معنی داری کاهش یافت اما در گروه دیگر کاهش معنی دار نبود. کاهش FPG در هیچ یک از گروه معنی دار نبود.

درمان جراحی پریودنتال سبب بهبود معنی دار شاخصهای پریودنتال در تمام بیماران و نیز کاهش معنی دار HbAlC در افرادی که کنترل متابولیک ضعیفتر دارند (HbAlC >7%) میگردد. لذا لازم است افراد دیابتی علاوه بر معاینات منظم پزشکی از نظر وضعیت دهانی و پریودنتال نیز ارزیابی شوند تا در صورت وجود بیماری، درمان مناسب صورت گیرد.

روش های گوناگونی به منظور بهینه کردن خواص کامپوزیتها و نحوه باند آنها با عاج بکار گرفته شده است. در سالهای اخیر محققین تواسته اند با استفاده از انرژی لیزر میزان ریزنشت را در ترمیمهای کامپوزیتی کاهش دهند. با توجه به اهمیت موضوع، این تحقیق با هدف بررسی اثر لیزر Nd:YAG بر استحکام باند برشی کامپوزیت بر عاج پیش درمانی شده در شرایط invitro صورت گرفت.
مطالعه به روش تجربی بر روی 20 دندان پر مولر تازه کشیده شده انسانی صورت گرفت. ابتدا تاج دندانهای تراشیده شده و سطح عاجی موازی افق در آنها تهیه شد. دندانها به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. دندانهای گروه آزمایش تحت تابش لیزر با انرژی 20mJ/pulse قرار گرفتند و دندانهای گروه کنترل دست نخورده باقی ماندند. در مرحله بعد ستونی از کامپوزیت تتریک سرام با باند Syntac در وسط سطح عاجی قرار گرفت و تست استحکام با دستگاه Instron اندازه گیری شد. برای بررسی وضعیت سطح عاج نیز تعداد 6 دندان انتخاب، 3 نمونه از آنها تحت تابش لیزر و 3 نمونه تحت تابش قرار نگرفتند. پس از Fixation،Drying و Coating نمونه ها توسط میکروسکوپ الکترونی مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها توسط آزمون Man-Whitney مورد قضاوت آماری قرار گرفتند.
استحکام باند برشی در گروه کنترل Mpa 1.4±2.2 و در گروه آزمایش 7/0±5/2 بدست آمد که تفاوت بین آنها از نظر آماری معنی دار نبود. همچنین مطالعات سطح عاجی از بسته شدن اکثریت توبولهای عاجی به دنبال تابش لیزر حاکی بود.
به نظر میرسد استفاده از لیزر پالسی Nd:YAC تغییر محسوسی بر میزان استحکام باند برشی در کامپوزیت تتریک سرام با باند سینتاک نمی گذارند.

خشکی دهان یا به عبارت دیگر کاهش ترشح بزاق یکی از مشکلات اصلی بیماران دیابتیک، بیمارانی که داروهای خاصی را مصرف میکنند و به خصوص بیمارانی که تحت پرتودرمانی ناحیه سر و گردن قرار می گیرند، میباشد. انواع متفاوتی از ترکیبات دارویی و غیردارویی جهت کاهش این علائم پیشنهاد گردیده اند. جانشین بزاق (بزاق مصنوعی) مورد پسند بسیاری از بیماران قرار نگرفته است، در دسترس نبوده و به علاوه گرانقیمت میباشد. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر یک نوع جانشین بزاق محصول کارخانه با عصاره دانه ریحان (ماده موسینوژن طبیعی) با فرمولاسیون خاص در بیماران با مشکل خشکی دهان میباشد.
این تحقیق به صورت تجزیه کلینیکی، متقاطع و دوسوکور روی 30 بیمار دچار خشکی دهان صورت گرفت. 24 بیمار تحت پرتودرمانی، 4 بیمار دیابتیک و 2 بیمار مصرف کننده داروهای ایجاد کننده خشکی دهان از دو ترکیب جانشین بزاق و موسینوژن گیاهی، هر کدام به مدت یک هفته در فواصل تقریبی مصرف نمودند. هر کدام از بیماران یک نوع پرسشنامه را در سه زمان متفاوت در خلال مطالعه تکمیل نمودند.
در مجموع عملکرد دو ماده دیگر جایگزین بزاق و ترکیب عصاره حاصل از دانه ریحان از نظر بهبود آثار خشکی دهان و اعمال فیزیولوژیک چون تنفس، بلع، جویدن، تکلم، تشخیص طعم غذا و همچنین التهاب و سوزش مخاطب دهان شبیه به هم بوده و اختلاف آماری آنها بسیار ضعیف میباشد.
عصاره حاصل از دانه ریحان (ماده موسینوژن طبیعی) میتواند در کاهش علائم حاصل از عارضه خشکی دهان بکار رود.

ناهنجاری Class II open bite اسکلتال، سیر درمان دشواری دارد و در صورت عدم درمان در سنین جهش رشدی، چرخش مندیبل به سمت پایین و عقب همچنان ادامه می یابد. هدف مطالعه حاضر بررسی تغییرات دندانی - استخوانی ناشی از کاربرد دستگاه فانکشنال TPFC open bite type در بیماران مبتلا به ناهنجاری Skeletal class II open bite میباشد.
این پژوهش با روش نیمه تجربی انجام شد و 21 بیمار (با میانگین سنی 8 سال و 8 ماه) مراجعه کنند به مرکز درمانی خصوصی براساس شرایط ورود به طرح با روش غیراحتمالی ساده انتخاب شده، به طور متوسط 12 ماه تحت درمان قرار گرفتند. جهت سنجش اثرات اسکلتال و دندانی دستگاه، از 18 اندازه گیری خطی و زاویه ای سفالومتری های جانبی بیماران، قبل و بعد از درمان استفاده گردید.
طی مطالعه زاویه ANB 1.7 درجه کاهش و طول کلی مندیبل 5/5 میلیمتر افزایش نشان داد. زاویه آرتیکولار 3/1 درجه و زاویه Ramal Inclination 1.4 درجه کاهش یافت. فاصله راس کاسپهای مزیالی دندانهای مولر اول بالا و پایین تا پلنهای مورد نظر ثابت ماند.
کاربرد دستگاه مورد بحث در بیماران تحت مطالعه جهت تصحیح مشکل Class II از طریق ایجاد تغییرات مطلوب اسکلتال و نیز تغییرات دندانی موثر واقع شد همچنین ناهنجاری Open bite اسکلتال از طریق ممانعت از رویش عمودی دندانهای خلفی کنترل شد.

اتیولوژی بیماری های پریودنتال به چندین عامل بستگی دارد و موفقیت درمان اساسا به شدت حذف یا کاهش پریودنتوپاتوژنهای اگزوژنوس یا اندوژنوس وابسته میباشد. بیشتر گونه های پریودنتوپاتوژن در چندین ناحیه در حفره دهان شامل مخاط زبان، بزاق، پاکت پریودنتال و سطح سخت داخل دهانی و همچنین نواحی حلقی - دهانی شامل سینوس و لوزه قادر به کولونیزه شدن وجود دارند. همچنین ثابت شده است که عفونت دوباره پاکتهای درمان شده میتواند توسط میکروارگانیسمهای نواحی پاکت درمان نشده ایجاد شود. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات مفید کلینیکال درمان جراحی پریودنتال یک مرحله ای کل دهان در مقابل نوع چند مرحله ای آن در فواصل 3 و 6 ماه بعد از درمان در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن متوسط تا پیشرفته بود.
روش انجام تحقیق به صورت Sequential randomized controlled clinical trial و تکنیک تصادفی شاهددار 5 مرد و 15 زن با میانگین سنی 43 سال به صورت تصادفی در 2 گروه قرار گرفتند. در گروه مورد، جراحی پریودنتال یک مرحله ای در عرض 72 ساعت انجام شد و در گروه شاهد جراحی به صورت چندمرحله ای درعرض 4 هفته متوالی صورت گرفت. عمق پروبینگ، حد چسبندگی کلینیکی، تحلیل لثه، میزان خونریزی پاپیلری و ایندکس لثه در ابتدای درمان و 3 و 6 ماه بعد ثبت شدند، سپس نتایج تحت آنالیز آماری قرار گرفتند.
نتایج تحقیق نشان داد که کاهش میانگین عمق پروبینگ و بهبود حد چسبندگی کلینیکی کل دهان در گروه جراحی چند مراحله ای فقط در فواصل ابتدای درمان با ماه سوم از نظر آماری معنی دار بود ولی در گروه جراحی یک مرحله ای در فواصل ابتدای درمان با ماه سوم یا ششم تغییرات از نظر آماری قابل ملاحظه بود و در هیچ کدام از گروه های مورد و شاهد اختلاف بین ماه سوم و ششم از نظر آماری معنی دار نبود. در رابطه با کاهش میانگین عمق پروبینگ و بهبود حد چسبندگی کلینیکی در نواحی جراحی شده هر 2 روش درمان باعث بهبود معنی داری در طول 3 ماه و 6 ماه شدند و این اختلاف مربوط به زمان ابتدای درمان با ماه سوم یا ششم بود و بین ماه سوم یا ششم اختلاف معنی داری یافت نشد. در رابطه با کاهش میانگین عمق پروبینگ و بهبود حد چسبندگی کلینیکی در نواحی جراحی نشده نتایج نشان داد که در گروه جراحی یک مرحله ای، تغییرات شاخصهای کلینیکی در زمان ابتدای درمان با ماه سوم یا ششم معنی دار بود و در گروه جراحی چند مرحله ای میانگین افزایش تحلیل لثه در کل دهان و نواحی جراحی شده در طول سه ماه و شش ماه نسبت به ابتدای درمان از نظر آماری قابل ملاحظه بود ولی در نواحی جراحی نشده در هیچ یک از گروه های مورد و شاهد اختلافی مشاهده شد. هر 2 روش درمان باعث کاهش معنی دار آماری از ایندکس خونریزی پاپیلری و لثه بین زمان ابتدای درمان با ماه های سوم یا ششم شدند ولی بین ماه های سوم و ششم این کاهش از نظر آماری قابل ملاحظه نبود.
نتایج این تحقیق نشان داد که هر 2 روش جراحی سبب بهبود شرایط پریودنتال می شوند هر چند که روش جراحی یک مرحله ای ثابت بیشتری را در ابقاء شرایط پریودنتال بدست آمده در طول مدت دوره بین 3 ماه و 6 ماه نسبت به روش جراحی چند مرحله ای نشان داد.

تزریق اولین مرحله درمان در دندانپزشکی کودکان است لذا بیشترین واکنش منفی را در کودکان ایجاد میکند. تزریق مرسوم در بی حسی مولرهای فک پائین، تزریق بلاک است. این تکنیک دارای معایبی مخصوصا در دندانپزشکی کودکان است. از جمله مهمترین آنها استرس بیشتر در هنگام تزریق و ایجاد بی حسی طولانی مدت است که میتواند سبب عوراضی مانند گازگرفتگی زبان و لب و ناراحتی کودک شود. با توجه به این مساله، مقالات جایگزینهای متعددی برای آن پیشنهاد کرده اند. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر و موفقیت تزریق انفیلتره با بلاک در ترمیم دندان مولر دوم شیری فک پایین کودکان 8-5 ساله انجام پذیرفت.
تحقیق از نوع تجربی و به صورت randomized controlled clinical trial انجام پذیرفت. 34 کودک 8-5 سال با همکاری خوب که نیاز به درمان دو طرفه ترمیم آمالگام دندان E دو طرف فک پایین داشتند، انتخاب و درمان ترمیمی در یک طرف با تزریق انفیلتره و در سمت دیگر با تزریق بلاک انجام شد. عکس العمل کودکان حین تهیه حفره براساس مقیاس SEM ارزیابی شد. بر این اساس، حرکات دست و بدن، حرکات چشم، شکایت لفظی و گریه به عنوان 4 منشاء درد ارزیابی و در پایان نتایج دو گروه با هم مقایسه شد.
از 34 کودک، هیچکدام در هر دو ترزیق انفیلتره و بلاک حرکات دست و پا و بدن. شکایت لفظی یا گریه ناشی از درد نداشتند. فقط در یک مورد، حرکت چشم در تزریق بالک دیده شد و در انفیلتره در هیچکدام از 34 کودک حرکت چشم نداشت.
نتایج نشان داد که در واکنشهای چهارگانه مورد بررسی هیچگونه تفاوتی بین دو تکنیک فوق وجود نداشت و با توجه به مزایای تزریق انفیلتره میتوان آن را با صددرصد موفقیت جایگزین تکنیک بلاک در ترمیم دندانهای E فک پایین کرد.

با توجه به شیوع تحلیل لثه و اهمیت آن از جهت حساسیت در دندان، امکان پوسیدگی و زیبایی، مطالعات متعددی در زمینه روش های مختلف درمانی به منظور پوشش ریشه صورت گرفته است که گاها نتایج متناقض و متفاوتی را گزارش کرده اند. هدف از این مطالعه مقایسه دو روش فلپ جابجا شونده تاجی با پیوند بافت همبند (SeCTG) و بدون پیوند بافت همبند (CAF) در پوشش ریشه در افراد مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی و درمانگاه های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1380 و رفع تناقضات در مورد برتری هر یک از دو روش فوق میباشد.
تحقیق به روش Sequentional matched randomized clinical trial و Intra individual split mouth برروی 34 دندان دارای تحلیل لثه کلاس I میلر صورت گرفت. برای تمام بیماران فاز یک درمان پریودنتال شامل آموزش بهداشت، جرمگیری و صاف و صیقلی کردن سطح ریشه دندانها در صورت نیاز انجام پذیرفت. دندانها از لحاظ ارتفاع و عرض تحلیل و حد چسبندگی بالینی همسان (match) شده، بعد به صورت تصادفی برای آنها عمل جراحی SaCTG یا CAF انجام گرفت. بیماران به مدت 3 ماه پیگیری (follow) شده، و اثر روش های جراحی برروی شاخصها به کمک پروب ویلیامز، پرگار و کولیس بررسی و نیز سطح آن به روش جدید (برای اولین بار) با استفاده از نرم افزار AutoCad و با استفاده از استنت آکریلی و 5 نقطه حاشیه تحلیل لثه در باکال محاسب گردید. تغییرات هر یک از شاخصهای 5 گانه داخل هر گروه به صورت مقایسه قبل و بعد با آماره Paired T test و بین دو روش جراحی با آماره T Test مورد قضاوت قرار گرفت.
تحقیق برروی 7 فرد شامل 2 زن 5 مرد در سنین 25/12±14/43 و روی 34 دندان انجام شد. میزان کاهش ارتفاع تحلیل در روش SeCTG، 1±2.65 میلیمتر (4/61 درصد) و در روش CAF، 0.82±2.62 میلیمتر (6/62 درصد) و میزان کاهش عرض تحلیل در روش SeCTG، 1.47±1.73 میلیمتر (2/36 درصد) و در روش CAF، 2.02±1.92 میلیمتر (8/40 درصد) بود. حد چسبندگی بالینی با روش SeCTG، 0.94±2.24 میلمتر (8/39 درصد) و با روش CAF، 0.97±2.49 (45.9 درصد) بهبود (Gain) یافت. سطح پوشش یافته ریشه در روش SeCTG، 4.99±7.99 و در روش CAF، 7.04±10.44 میلیمتر مربع بود. تمام تغییرات شاخصهای ذکر شده داخل گروه ها (قبل و بعد از عمل جراحی) معنی دار بود ولی تغییرات بین گروه ها (مقایسه دو روش) معنی دار نبود. تنها 6/17 درصد از ریشه دندانها با روش SeCTG و 9/52 درصد از دندانها با روش CAF، بیش از 5/12 میلیمتر (3/2 بیشترین مقدار) پوشش یافتند (P<0.04).
هر دو روش جراحی SeCTG و CAF در کاهش ارتفاع و عرض تحلیل و حصول چسبندگی بالینی موثر و مشابه بوده اما با توجه به راحتی بیشتر، صرف زمان، هزینه، درد و ناراحتی کمتر، روش فلپ جابجا شونده تاجی توصیه شده، پیشنهاد می شود تا از روش تعیین سطح به عنوان معیار نتیجه (outcome) و موفقیت درمان استفاده و اعتبار آن ارزیابی شده، حد آستانه (cut off) آن تعیین گردد.

با توجه به اهمیت تطابق مارجین رستوریشن ریختگی روی دندان تراش خورده و تاثیر روش های سیلندرگذاری بر آن و تناقضاتی که در نتایج تحقیقات وجود دارد، در این تحقیق تاثیر روش سیلندرگذاری یک لایه رینگ لاینر خشک و یک لایه رینگ لاینر رطوب بر مارجینال گپ کستینگهای حال از آنها بررسی شد. این تحقیق با هدف بررسی تاثیر رینگ لاینرهای خشک و مرطوب بر تطابق مارجین کراون ریختگی انجام شد تا روش مناسبتر جهت ساخت کستینگهای مشابه با حداقل مارجینال گپ تعیین شود.
تحقیق به روش تجربی صورت گرفت. تعداد 10 الگوی مومی بلافاصله بعد از تصحیح مارجین روی دای فلزی با هر یک از دو روش سیلندرگذاری ذکر شده با استفاده از اینوستمنت (Accufit) phosphate-bonded سیلندرگذاری و با استفاده از آلیاژ (Vera bond) base metalریخته شدند. مارجینال گپ (marginal gap) در هر کستینگ در امتداد چهار نقطه باکال، مزیال، لینگوال و دیستال روی دای در زیر stereoscopic microscope پس از تصویر برداری به وسیله دوربین دیجیتال توسط فرد مطلعی که از روش تحقیق آگاه نبود با استفاده از مقیاس برنامه فتوشاپ برحسب میکرون اندازه گیری شد. از آنالیز واریانس (Univariate ANOVA) در P=0.05 استفاده شد.
میانگین (Mean±SD) مارجینال گپ کستینگهای حاصل از روش یک لایه رینگ لاینر خشک برابر با86±33μm و روش یک لایه رینگ لاینرمرطوب برابر با 32±46μm بود. میانگین مارجینال گپ کستینگهای حال از روش یک لایه رینگ لاینر مرطوب به طور معنی دار آماری (P<0.001) کوچکتر از روش یک لایه رینگ لاینر خشک بود. مارجینال گپ در امتداد نقاط باکال، مزیال، لینگوال و دیستال در هر یک از دو روش سیلندرگذاری اختلاف آماری معنی دار نداشت (P>0.05). پراکندگی و تکرارپذیری نتایج حاصل از دو روش سیلندرگذاری اختلاف آماری معنی دار نداشت (P=0.524).
روش یک لایه رینگ لاینر مرطوب نسبت به روش یک لایه رینگ لاینر خشک روش مناسبتر جهت ساخت کستینگهایی با مارجینال گپ قابل قبول از نظر کلینیکی است.

هدف از این مطالعه بررسی اثر 3 داروی متداول NSAIDs شامل استامینوفن، آسپرین و ایبوبروفن بر حرکت ارتودنسی دندان و تحلیل ریشه در خرگوش بود.
مطالعه به روش تجربی و با استفاده از مشاهده و فرم اطلاعاتی به عنوان روش جمع آوری اطلاعات انجام شد. روش نمونه گیری بصورت simple random dampling بود. تعداد 24 عدد خرگوش نر بالغ، از نژاد سفید نیوزیلندی و با وزن 1.35-2.5kg به طور تصادفی به 3 گروه مطالعه و 1 گروه کنترل تقسیم شدند که هر گروه شامل 6 خرگوش بود. تحت بیهوشی NiTi closed coil spring بین دندان انسیزور و مولر اول سمت چپ فک پایین تعبیه شد. این وسیله نیرویی در حد 6 انس را به دندانها وارد می کرد که توسط نیروسنج به هنگام نصب اندازه گیری شد. به گروه استامینوفن روزانه یکبار، 200mg/kg استامینوفن به صورت قرص داده شد. به گروه آسپرین روزانه یکبار 100mg/kg آسپیرین به صورت قرص داده شد. به گروه ایبوبروفن روزانه یکبار، 10mg/kgایبوبروفن و به صورت سوسپانسیون داده شد. به گروه کنترل در طی مدت مطالعه دارویی داده نشد. بعد از 1 ماه خرگوشها Sacrifice شده و حرکت ارتودنسی دندان مولر اول توسط گیجهای مخصوص با دقت 0.05mm اندازه گیری شد. بعد از انجام مراحل هیستولوژیک، مقاطعی (مزیودیستالی) از هر گروه تهیه و مقاطع میانی ریشه برای محاسبه تحلیل ریشه سمت مزیال ریشه مولر اول انتخاب و تحلیل سمت مزیال ریشه دندان مولر اول توسط کامپیوتر محاسبه شد. میانگین میزان حرکت دندان و تحلیل ریشه توسط آنالیز ANOVA مورد بررسی قرار گرفت و برای مقایسه گروه های مختلف از آنالیز Multiple Comparisons استفاده شد.
گروه ایبوبروفن و آسپرین تفاوت آماری معنی داری را در حرکت ارتودنسی دندان در مقایسه با گروه کنترل و گروه استامینوفن نشان دادند (P<0.001). گروه آسپرین کمترین میزان تحلیل ریشه را نشان داد که در مقایسه با سایر گروه ها از لحاظ آماری معنی دار بود (P<0.05).
استامینوفن اثری روی حرکت ارتودنسی دندان نداشت ولی آسپرین و ایبوبروفن سبب کاهش حرکت ارتودنسی دندان شدند. مصرف آسپرین ممکن است سبب کاهش تحلیل ریشه شود.

درصد قابل توجهی از نوتروفیل های بزاق و شیار لثه دستخوش تغییرات دژنراتیو شده اند که علت و مکانیسم مرگ این سلولها کاملا مشخص نشده است. در برخی تحقیقات، مکانیسم مرگ نوتروفیل ها را به Apoptosis یا مرگ برنامه ریزی شده سلول نسبت داده اند، حال آنکه در تحقیقی دیگر، مکانیسم مرگ را به نکروز نسبت دادند. با توجه به مطالب فوق، هدف از انجام این تحقیق را بر پایه مقایسه اثر بزاق افراد سالم و مبتلا به بیماری های پریودنتال بر مرگ نوتروفیلها بنا نمودیم.
روش این مطالعه به صورت تحلیلی (Analyticalو مورد - شاهد (Case-Control) بوده است. برای این منظور، از بین بیماران مراجعه کننده به بخش پریودنتیکس دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی و درمانگاه قاضی طباطبایی و از بین دانشجویان دندانپزشکی در مجموع 45 نمونه بزاق کامل (Whole Saliva) بصورت غیر احتمالی و از افراد در دسترس تهیه شد که نمونه ها مربوط به 15 فرد سالم، 15 فرد مبتلا به ژنژیویت و 15 فرد مبتلا به پریودنتیت مزمن (Chronic Periodontitis) بودند. پس از تهیه رقت 5/0 از نمونه های بزاق، نمونه ها به مدت 30 دقیقه با نوتروفیلهای خون محیطی مربوط به یک فرد سالم مجاور شدند. سپس به رنگ آمیزی با کیت Annexin-V-Flous و مشاهده در زیر میکروسکوپ فلورسانس جهت تعیین درصد سلولهای اپوپتوتیک و سلولهای نکروتیک اقدام شد.
میانگین درصد سلولهای زنده در گروه های سالم، مبتلا به ژنژیویت و مبتلا به پریودنتیت مزمن به ترتیب حدود 20/3±93/88، 90/6±13/80 و 32/7±06/77 بود. میانگین درصد سلولهای اپوپتوتیک در گروه های سالم، مبتلا به ژنژیویت و مبتلا به پریودنتیت مزمن به ترتیب حدود 19/3±06/11، 92/6±73/19 و01/7± 22 بود. میانگین درصد سلولهای نکروتیک در گروه های سالم، مبتلا به ژنژیویت و مبتلا به پریودنتیت مزمن به ترتیب حدود 0؛ 51/0±13/0 و60/2±93/0 برآورد شد. با انجام آنالیزهای آماری، اختلافات آماری معنی دار از لحاظ درصد سلولهای زنده و اپوپتوتیک بین سه گروه مورد مطالعه ملاحظه گردید (P=0.000)، اما از نظر درصد سلولهای نکروتیک، به اختلاف آماری معنی دار برخوردار نشد. همچنین مشخص شد که همبستگی های آماری معنی داری نیز بین درصد سلولهای زنده، اپوپتوتیک و نکروتیک با سه گروه مورد مطالعه وجود دارد (به ترتیب P=0.000،P=0.000 و P=0.027).
بر اساس یافته های بدست آمده از این تحقیق چنین نتیجه گیری می شود که بزاق کامل افراد مبتلا به ژنژیویت و پریودنتیت مزمن قادر به القای مرگ نوتروفیل ها میباشد و احتمالا با پیشرفت بیماری پریودنتال بر شدت این اثر افزوده میشود.

هدف از این مطالعه بررسی اثر یک مونومر هیدروفیل جدید حاوی دو گروه کربوکسیلیک اسید (BTDMA) بر استحکام باند برشی یک سیستم باندینگ یک جزئی پایه میباشد.
روش تحقیق به صورت تجربی و تکنیک جمع آوری اطلاعات مشاهده بود. 90 دندان پرمولار انسانی سالم به 6 گروه تقسیم شدند. در هر گروه سطح صافی از عاج قسمت باکالی هر دندان ایجاد گردیده و با اسید فسفریک 37% به مدت 15 ثانیه اچ گردید. یک سیستم باند پایه تجربی بر اساس حلال استن / الکلی بعنوان پایه تهیه شده و به آن درصدهای وزنی مختلف 5%، 10%، 15% و 30% از مونومر هیدروفیل BTDMA اضافه گردید. تمام سیستم های تجربی با تکنیک باندینگ مرطوب در سطح عاج دمینرالیزه بکار برده شدند.جهت مقایسه و به عنوان کنترل از یک سیستم باند تجاری معتبر [(Single bond) 3M] استفاده گردید. سپس یک استوانه از کامپوزیت Z100 (3M) بقطر3.2mm و ارتفاع 2mm به دندان باند گردید. بعد از یک هفته نگهداری در آب مقطر استحکام باند برشی بوسیله ماشین تست مکانیکی یونیور سال، توسط یک تیغه بفرم چیزل و با سرعت 5/0 میلیمتر در دقیقه اندازه گیری شد. یافته ها با تست ANOVA و تست Tukey آنالیز شدند.
استحکام باند برشی در گروه پایه کمترین بوده و با تمام گروه ها اختلاف معنی دار داشت (P<0.05). اضافه نمودن مونومر BTDMA سبب افزایش استحکام باند برشی نسبت به گروه Base شده بود. گروه %15 BTDMA با بیشترین میانگین استحکام باند، با تمام گروه ها به غیر از گروه 10% BTDMA اختلاف معنی داری را نشان می داد (P < 0.05). لازم به ذکر است که با افزایش میزان مونومر BTDMA به 20% وزنی، میزان استحکام باند برشی نسبت به گروه 15% BTDMA کاهش یافت (P<0.05).
افزودن درصد معینی از مونومر BTDMA به سیستم پایه باندینگ سبب افزایش استحکام باند برشی به عاج می گردد.

مشخصات اکلوژن سیستم دندانی شیری در بین جمعیتهای مختلف وضعیت متفاوتی را نشان می دهد و آمارهای متفاوتی از وضعیت اکلوژن دندانهای شیری در جوامع مختلف گزارش شده است. هدف از انجام این تحقیق بررسی وضعیت اکلوژن دندانهای شیری در کودکان 3 تا 5 ساله مهد کودکهای شهر تهران در سال 1381 و مقایسه این روابط به تفکیک سن و جنس میباشد.
در این تحقیق که از نوع توصیفی و مقطعی میباشد. 811 کودک 3 تا 5 ساله از مهد کودکهای شهر تهران با روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند و پس از معاینه تحت نور اتاق و در وضعیت CO روابط اکلوژنی آنها نظیر رابطه مولرهای دوم شیری، رابطه کانین های شیری، اوربایت، اورجت و... مورد ارزیابی قرار گرفت.
فراوانی نسبی رابطهFTP (Flush Terminal Plane) در جمعیت مورد بررسی 4/55%، MS (Mesial Step) 36.8% و DS (Distal Step) 7.8%، رابطه C1 I کانین ها 77.3%، C1 II 13.3%و C1 III 9.4% بدست آمد. در 7/78% افراد اوربایت نرمال و در1/79% اورجت نرمال مشاهده شد. شیوع کرادینگ در فک پایین 9/9% و در فک بالا 2/1% بدست آمد فضای اولیه در فک بالا بصورت یکطرفه بطور معنی داری در پسران بیشتر از دختران دیده شد (P=0.024).در 38% افراد بین همه دندانهای ثنایا فضا وجود داشت و در 5/14% موارد بین ثنایاها فضا وجود نداشت. فراوانی کراس بایت قدامی 3/3% و کراس بایت خلفی 5.7%بدست آمد. در 9 نفر اینفرااکلوژن و در 4 نفر دندان دوتایی و در 3/12% افراد نیز انحراف خط میانی دندانی مشاهده شد.
در مجموع به نظر میرسد که فراوانی مشخصات ویژه اکلوژنی در بین جمعیتهای مختلف متفاوت میباشد و علت این اختلافات را میتوان به عواملی نظیر نوع مطالعه، تعداد نمونه ها، معیارهای مورد استفاده در حین معاینه، نژاد، رژیم غذایی و غیره نسبت داد.

با توجه به اهمیت ویروس هپاتیت B که عامل اتیولوژیک هپاتیت سرمی میباشد و توسط هرگونه ترشحات انسانی منتقل می شود و با توجه به اینکه مقادیر جزیی ویروس باعث انتقال بیماری است، لذا این مطالعه با هدف اندازه گیری تیتر anti-HBs در دانشجویان دندانپزشکی واکسینه به منظور ارزیابی میزان تاثیر واکسن و عوامل موثر بر آن انجام شد.
روش مطالعه از نوع مشاهده ای توصیفی و تکنیک مطالعه با ارائه پرسشنامه و آزمایشهای سرولوژی بود. در پرسشنامه ها سوالاتی از قبیل مشخصات فردی، سابقه پزشکی، سابقه دارویی، کیفیت، کمیت و زمان واکسیناسیون مورد بررسی قرار گرفته بود. پس از تکمیل پرسشنامه ها از 150 فرد واجد شرایط نمونه خونی برای انجام آزمایشهای HBs Ag، anti-HBs، anti-HBc از طریق ELISA، گرفته شد. افرادی که از لحاظ مارکر HBsAg و anti-HBc مثبت بودند از مطالعه خارج شدند و مطالعه بر روی 143 نفر صورت پذیرفت. سپس وضعیت تیتر anti-HBs به سه صورت: تیتر anti-HBs<10 (منفی)، تیتر anti-HBs مابین 10 تا 100 (مثبت خوب) و تیتر anti-HBs>100 (مثبت عالی) با متغیرهای از قبیل سن، جنس، تعداد دوز واکسن و زمان سپری شده از آخرین واکسیناسیون، بررسی شد که درنهایت اطلاعات جمع آوری شده با مدل آماری Logistic Regression مورد آنالیز آماری قرار گرفت.
نتایج نشان داد که در هیچکدام از موارد رابطه آماری معنی داری (P-value<0.05) بین وضعیت تیتر anti-HBs با متغیرهای سن، جنس، تعداد دوز واکسن و زمان سپری شده از آخرین واکسیناسیون وجود ندارد.
2/97% از افراد مورد مطالعه از نظر مارکر anti-HBs مثبت بودند که از این میان 2/18% پاسخ دهنده خوب و 79% پاسخ دهنده عالی بودند. بهتر است در مورد افرادی که در گروه پاسخ دهنده خوب هستند (تیتر anti-HBs<100) و جز گروه های High-risk جامعه به شمار می آیند دوز یادآور تجویز گردد.

این مطالعه با هدف بررسی میزان جذب فلوراید در مینای سالم متعاقب مصرف دهانشویه سدیم فلوراید مدارس کشور ارزیابی شد و مقدار آن با دهانشویه خارجی NaFRINSE (مورد تایید ADA) بصورت آزمایشگاهی مقایسه گردید.
این مطالعه از نوع تجربی دارای گروه های کنترل و آزمایش بود. 30 دندان پرمولر اول سالم که به منظور ارتودنسی کشیده شده بودند به صورت تصادفی به دو گروه پانزده تائی و هر دندان نیز به دو نیمه مزیالی و دیستالی (یک نیمه کنترل و دیگری آزمایش) تقسیم شدند. سطح معینی به صورت نیمدایره روی سطح مینای هر نیمه آزمایش به مدت 30 دقیقه در معرض یکی از دهانشویه ها قرار گرفت و سپس با کاربرد روش Acid Etch Enamel Biopsy در دو عمق از همه نیمه ها نمونه برداری شد. محتوای فلوراید جهت بررسی میزان جذب آن و کلسیم جهت تعیین عمق نمونه برداری در همه نمونه ها اندازه گیری شد.
پس از انجام محاسبات و آنالیز آماری به روش Repeated Measure مشخص گردید در هر دو دهانشویه در دو عمق، فلوراید جذب مینایی داشته که بطور متوسط در دهانشویه ایرانی برای عمق اول و دوم به ترتیب 55/594 و33/463 و به همین ترتیب در دهانشویه خارجی برابر 41/781 و 73/488 ppm بود میزان این جذب بین دو دهانشویه از لحاظ آماری اختلاف معنی داری ندارد (P<0.05).
دهانشویه تولید شده در ایران همانند مشابه خارجی آن قابلیت افزایش دادن فلوراید مینای دندان را دارد و مصرف آن میتواند به صورت هفتگی به عنوان مکمل برنامه روزانه مسواک زدن خصوصا در مناطقی که ابتلا به پوسیدگی در آنها شیوع بالایی دارد توصیه گردد.

یکی از معایب کامپوزیتهای دندانی، انقباض پلی مریزاسیون و ریزنشت ناشی از آنها میباشد. گزارشات حاکی از این مساله هستند که پوسیدگی ثانویه ناشی از ریزنشت عامل اصلی شکست ترمیم های کامپوزیتی خلفی در بیش از 65% موارد است. در مورد کاهش ریزنشت کامپوزیتها مقالات و راه حلهای فراوانی ارائه شده است با این حال هنوز اتفاق نظر دقیقی در این رابطه بدست نیامده است. هدف از این تحقیق، بررسی اثر نوع کامپوزیتهای دندانی بر میزان ریزنشت ترمیم های C1 II در شرایط in vitro بود.
روش تحقیق به صورت تجربی و تکنیک آن مشاهده بود. در دو سطح پروگزیمالی 24 دندان پر مولر سالم انسانی حفره های C1 II تهیه و به صورت تصادفی به 3 گروه (8 دندان، 15 حفره در هر گروه) تقسیم شدند. گروه اول با استفاده از کامپوزیت کندانس شونده، گروه دوم با استفاده از کامپوزیت flowable و کامپوزیت کندانس شونده و گروه سوم با استفاده از کامپوزیت سلف کیور و کامپوزیت کندانس شونده ترمیم گردیدند. بعد از ترموسایکلینگ (1000 بار، 5 درجه سانتیگراد و 55 درجه سانتیگراد) و استفاده از تکنیک نفوذ رنگ (فوشین بازی 2%) دندانها برش داده شده و با درجه بندی 5 تایی ریزنشت زیر استریومیکروسکوپ (بزرگنمایی 16X) بررسی شدند.
با استفاده از آنالیز آماری Kruskal - Wallis بین میزان ریزنشت گروه اول، دوم و سوم تفاوت آماری معنی داری مشاهده نگردید (P>0.05).
میزان ریزنشت تفاوت آماری معنی داری بین گروه کامپوزیت کندانس شونده به تنهایی و همراه با کامپوزیت سلف کیور یا flowable نداشت.

هدف از این تحقیق تعیین اثر سه روش مختلف Debonding بر بیس و ابعاد Wing های براکتهای فلزی سه شرکت معتبر تولید کننده براکت میباشد.
تحقیق به روش تجربی صورت گرفت. تعداد 108 براکت استاندارد Edgewise، با slot 0.022 اینچ، بطور مساوی از سه شرکت (AO) American Orthodontics، 3M Unitek و Dentaurum بر روی دندانهای پرمولر بالا و پایین که به جهت درمان ارتودنسی extract شده بودند، در گچ استون قرار داده شدند. در Slot نیمی از براکتها وایر روند 018/0 (به جهت ایجاد تشابه با مراحل پایانی درمان ارتودنسی) بوسیله Elastomeric module قرار داده شد. دندانها در آب 37 درجه سانتیگراد قرار داده شده و پس از 48 ساعت با سه روش جداسازی، براکتها در جهت مزیودیستالی، در جهت اکلوزوجینجیوالی و با اعمال نیرو بر یک wing از دندانها جدا گردیدند. برای اندازه گیری ابعاد براکتها قبل و بعد از جداسازی از استریومیکروسکوپ Olympus با بزرگنمایی 20 × و نرم افزار Adobe photoshop کمک گرفته شد. تغییرات براکتها بطور ماکروسکوپیک و میکروسکوپیک (عرض slot، عمق slot و عرض براکت) مورد بررسی قرار گرفتند. داده های بدست آمده با استفاده از آنالیز واریانس Multifactorial مورد قضاوت قرار گرفتند. در صورت مشاهده اختلاف آزمون LSD انجام شد. روش جدا کردن براکت از ناحیه بیس برای براکتهای مش دار شرکتهای AO و Dentaurum نسبتا آسیب زا بوده (21%) و تغییرات ایجاد شده در بیس، با چشم غیر مسلح قابل تشخیص بودند. میانگین عرض slot براکتها پس از جدا کردن از لحاظ کلینیکی افزایش قابل ملاحظه ای پیدا نکرد. در این میان براکتهای شرکت Dentaurum از دو شرکت دیگر بیشتر دچار تغییر شدند (P<0.01). البته این تغییرات همراه با افزایش عرض slot طی recycling باعث کاهش در Torque موثر براکتها (بین 14-0 درجه) خواهد شد. میانگین عرض براکتها نیز از نظر کلینیکی به میزان غیر قابل ملاحظه ای پس از جداسازی، کاهش یافته و این کاهش در براکتهای شرکت Dentaurum از دو شرکت دیگر بیشتر بوده (P < 0.01). بعلاوه روش های جداسازی نیز در این مورد بر تنوع براکتها اثر داشته (P < 0.001) بطوریکه براکتهای شرکت Dentaurum با روش جداسازی اکلوزوجینجیوالی بیشترین کاهش را در عرض خود نشان دادند. وجود سیم 018/0 اینچ روند در slot براکتها هنگام جداسازی نیز تاثیری بر تغییرات ایجاد شده در ابعاد براکت در هیچیک از شرکتها و روش های جداسازی مختلف نداشت.
برای براکتهای مش دار شرکتهای AO و Dentaurum روش های جداسازی براکت از wing مناسبتر بوده و در این میان روش اعمال نیروی 45 درجه در جهت اکلوزوجینجیوالی با تکیه بر سطح اکلوزالی دندان بهترین روش میباشد. برای براکتهای Integral شرکت 3M Unitek روش جدا کردن براکت از بیس مطمئن ترین روش میباشد. در ضمن استفاده از پلایر LODI نیز برای براکتهای هر سه شرکت روش بسیار مناسبی میباشد.

کارسینوم سلول سنگفرشی شایعترین بدخیمی ناحیه دهان و حلق است که بیش از 90 درصد از کل بدخیمی های این ناحیه را تشکیل میدهد. بقا 5 ساله بیماران در این سرطان بطور کلی حدود 50 درصد گزارش شده است. جهت تشخیص، screening و پروگنوز این سرطان روش های متفاوتی توسط محققین ارائه شده است. برخی از محققین وضعیت پلوئیدی DNA هسته ای را در ارتباط با میزان بقا و پروگنوز تومور دخیل دانسته اند ولی در ارتباط با screening و detection تومور تحقیقی در این رابطه صورت نگرفته است.

این مطالعه به روش تجربی - تحلیلی و جهت ارزیابی قدرت تشخیصی فلوسیتومتری (FCM) بزاق در تشخیص زود هنگام کارسینوم سلول سنگفرشی دهان طرح ریزی شد. به این جهت تعداد 20 بیمار دچار کارسینوم اولیه سلول سنگفرشی دهان و 30 فرد سالم (شاهد) که از نظر مهمترین عوامل خطر این کارسینوم (شامل سن، جنس و مصرف سیگار و الکل) با بیماران match بودند تحت بررسی قرار گرفتند. فلوسیتومتری با استفاده از بزاق این افراد انجام شد و نتایج آن با یافته های هیستولوژیک، به عنوان استاندارد طلایی مقایسه شد.

در بین بیماران 17 مورد آناپلوئیدی، 1 مورد تتراپلوئیدی و 2 مورد دیپلوئیدی دیده شد ولی در میان افراد شاهد تنها 2 مورد آناپلوئیدی وجود داشت. میزان موارد غیر دیپلوئید در بین دو گروه از لحاظ آماری متفاوت بود (90 درصد در مقابل 7/6 درصد، P<0.0001). میانگین کسر فاز S در بین بیماران 4/26 درصد و در بین افراد شاهد 5/15 درصد بود (P<0.05). متوسط اندکس DNA در بیماران 40/1 (از 1.00 تا 71/2) محاسبه شد.

حساسیت فلوسیتومتری 90 درصد و ویژگی آن3/93 بود و صحت تشخیصی تست 92 درصد بدست آمد و از این تست میتوان به عنوان یک تست تشخیصی برای کمک به پاتولوژی در این بیماران استفاده کرد.

در حین درمانهای اندودانتیکس با مواردی مانند اپکس باز، تحلیل ریشه، جراحی پری رادیکولار، پرفوریشنها، پالپوتومی و پوشش مستقیم پالپ (DPC) مواجه می شویم. امروزه ماده MTA (Trioxide Aggregate Mineral) جهت درمان این موارد بکار رفته و نتایج بسیار خوبی هم بدست آمده است ولی این ماده گران بوده و بایستی خارج از کشور تهیه شود. اخیرا ماده مشابه ایرانی آن در تبریز ساخته و به بازار ارایه شده است که نسبتا ارزان و در دسترس میباشد. هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه واکنش نسجی دو ماده MTA (Proroot) و مشابه ایرانی آن Root MTA بود.
این مطالعه بر روی 45 Rat آلبینه نر و بالغ انجام گرفت. روش مطالعه تجربی و تکنیک اجرای آن مشاهده و تکمیل پرسشنامه بود. مواد مورد مطالعه داخل تیوبهایی از جنس پلی اتیلن قرار گرفته سپس در زیر پوست Rat ها در نواحی کتف و سرین قرار داده شدند. جهت گروه کنترل از همین تیوبها بصورت خالی استفاده گردید. Rat ها در سه گروه 15 تایی پس از سه روز، یک هفته و یک ماه قربانی شدند و نمونه ها بصورت Enblock برداشته شدند و از نظر گرید التهابی، نوع سلولهای التهابی، وجود ژانت سل و تشکیل کپسول فیبروز مورد بررسی هیستوپاتولوژیک قرار گرفتند.
یافته ها نشان دادند که MTA (Proroot) تحمل بافتی بهتری نسبت بهRoot MTA (ساخت ایران) دارد، ولی تفاوت این دو از نظر آماری معنی دار نبود.
بنابراین با توجه به خصوصیات نزدیک Root MTA به MTA (Proroot) در صورت تایید سایر آزمایشات، Root MTA میتواند بعنوان جایگزین MTA مورد استفاده قرار گیرد.

رسیدن به شش کلید اکلوژن نرمال Andrews جز اهداف درمانی هر ارتودنتیستی می باشد. تحقیق حاضر با هدف بررسی کلید های اکلوژن بر روی کست های دندانی 40 نفر با اکلوژن نرمال صورت پذیرفت.
در این بررسی توصیفی و مقطعی رابطه مولری، وجود فضا بین دندانها و وجود چرخش دندانی مورد ارزیابی قرار گرفت و عمق curve of spee، زوایای angulation و inclination دندانها اندازه گیری گردید.
نتایج این بررسی نشان دادند، ضمن اینکه کلیدهای اکلوژن نرمال Andrews در نمونه های مورد بررسی در این تحقیق وجود دارد، اما اختلاف هایی مشاهده می شود که عبارتند از: 1 میانگین زوایای angulation و inclination تاج بعضی از دندانها مشابه نمونه های Andrews نبوده و این اختلاف از نظر آماری ارزشمند می باشد 2 curve of spee کاملا صاف در هیچ یک از نمونه های تحقیق حاضر مشاهده نگردید (5/0 تا 5/2 میلیمتر) 3 در بعضی از این نمونه ها مختصری فضا (کمتر از 5/0 میلیمتر) در دیستال دندان کانین فک پایین و یا مزیال دندان کانین فک بالا وجود داشت.
اختلاف های مشاهده شده بین نتایج بررسی حاضر و مطالعه Andrews می تواند بخاطر تفاوت نژادی دو گروه مورد بررسی باشد.

استفاده از یک ماده رتروفیل به منظور سیل آپیکالی در بالا بردن درصد موفقیت جراحی های اندودنتیکس امری ضروری می باشد. تحقیقات نشان داده اند که هیچکدام از موارد موجود خواص یک ماده ایده آل جهت رتروفیل را دارا نمی باشند. آمالگام سالیان متوالی بعنوان یک ماده رتروفیل قابل قبول مورد استفاده بوده است. در حال حاضر ماده MTA بعنوان رتروفیل پیشنهاد شده است و مطالعات مختلف برتری آن را بر آمالگام نشان داده است. تاکنون هیچگونه مطالعه انسانی در مورد MTA گزارش نشده است. این تحقیق با هدف مقایسه میزان موفقیت کلینیکی و رادیوگرافیک دو ماده رتروفیل آمالگام و MTA صورت پذیرفت.
به منظور مقایسه میزان موفقیت کلینیکی و رادیوگرافیک دو ماده رتروفیل آمالگام و MTA از بیمارانی که طی سه سال متوالی در بخش اندودنتیکس دانشکده دندانپزشکی مشهد جراحی ریشه شده بودند دعوت بعمل آمد و در نهایت 56 بیمار (72 ریشه) مراجعه نموده و مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند. از این تعداد 51 ریشه و رتروفیل آمالگام و 21 ریشه و رتروفیل MTA داشتند. در هر دو گروه یک مورد کشیدن دندان بعلت درد و تورم شدید مشاهده شد.
با توجه به معیارهای در نظر گرفته شده کلینیکی و رادیوگرافیک در گروه رتروفیل شده با آمالگام 43 ریشه (3/84%) و در گروه رتروفیل شده با MTA 15 ریشه (4/71%) موفقیت مشاهده شدند و عدم موفقی در گروه رتروفیل شده با آمالگام در 3 ریشه (9/5%) و در گروه رتروفیل شده با MTA در 3 ریشه (3/14%)، موارد نامطمئن در گروه رتروفیل شده با آمالگام در 5 ریشه (9.8%) و در گروه رتروفیل شده با MTA در 3 ریشه (14.3%) مشاهده شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از تست chi-square نشان داد که از نظر موفقیت کلینیکی و رادیوگرافیک میان دو گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت (P>0.05).
اگرچه تحقیقات چند سال اخیر که بصورت Invitro و یا مطالعه حیوانی بوده است به برتری MTA نسبت به آمالگام بعنوان یک ماده رتروفیل گواهی می دهند ولی با توجه به تحقیق انسانی حاضر و درصد موفقیت بالای آمالگام نسبت به موادی که تاکنون جهت رتروفیل بکار برده شده اند، به مطالعات گسترده تر و با نمونه های بیشتر نیاز می باشد تا بتوان دو ماده را با یکدیگر مقایسه کرد.

از آنجایی که دندانپزشکان به تدریج به این نتیجه رسیده اند که کارآیی دندانهای طبیعی بسیار بیشتر از دندانهای جایگزین شده می باشد، حفظ دندانها با درگیری پالپ کوشش بیشتری را می طلبد. در مواردی لزوم استفاده از intra canal medicament محسوس است از جمله در کانالهای با پالپ نکروزه یا دارای ضایعه پری آپیکال و نیز کانالهای مترشحه به خاطر اثرات و خصوصیات مطلوب هیدروکسید کلسیم این ماده پیشنهاد اول جهت داروی پانسمان داخل کانال می باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی انتشار یون کلسیم و یون هیدروکسیل از عاج ریشه در هنگام استفاده از خمیر هیدروکسید کلسیم بعنوان داروی پانسمان داخل کانال بود.
پنجاه و دو دندان تک کاناله تا شماره 60 Filingو تا شماره 110 Flaringشدند و دیفکت های خارجی در سطح 3/1 کرونالی ریشه ایجاد شد. جهت حذف لایه اسمیر از EDTA 17%استفاده شد. تمام سطح ریشه به جز دیفکت خارجی سیل گردید و دندان ها در نرمال سالین قرار داده شدند. 10دندان بعنوان گروه کنترل انتخاب شدند و پس از 3 روز غلظت یون کلسیم و pH نرمال سالین اندازه گیری شد. 42 دندان دیگر به سه گروه 14 تایی تقسیم شدند (گروه های A،B و C) پودر هیدروکسید کلسیم با آب مقطر مخلوط شد تا خمیر هیدروکسید کلسیم بدست آید. این خمیر در کانال هر 42 دندان قرار گرفت و غلظت یون کلسیم و pH نرمال سالین بعد از 24 ساعت در گروه A، بعد از 48 ساعت در گروه B و بعد از یک هفته در گروه C اندازه گیری شد.
تفاوت غلظت یون کلسیم و نیز pH بین گروه هایی که پس از 24 ساعت (A)،48 ساعت (B) و یک هفته (C) ارزیابی شدند نسبت به گروه کنترل معنی دار بوده، افزایش نشان داد. همچنین تفاوت گروه های A،B با گروه C نیز در مورد غلظت یون کلسیم و pH معنی دار بود و میزان آنها افزایش داشت و تفاوت غلظت یون کلسیم و pH بین گروه های Aو B معنی دار نبود و افزایش معنی داری در آنها مشاهده نشد.
هرچه مدت استفاده از هیدروکسید کلسیم در داخل کانال افزایش یابد. میزان یون کلسیم و pH محیط افزایش می یابد و به همین خاطر اثرات هیدروکسید کلسیم هم بیشتر ظاهر می شود.

جذام یکی از قدیمی ترین بیماری های بومی کشور ماست. با اینکه این بیماری معمولا کشنده نمی باشد، به علت ایجاد معلولیت به خصوص در گروه سنی کودکان و نوجوانان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. تشخیص این بیماری در مراحل اولیه حائز اهمیت است. چه بسا اگر بیماری به موقع تشخیص و درمان شود در مراحل اولیه متوقف گردیده و شخص بهبود می یابد. این بیماری دارای تظاهرات در صورت و حفره دهان می باشد که می تواند به تشخیص آن کمک نماید. از آنجا که استان قزوین از نظر بروز و شیوع جذام به ترتیب رتبه اول و دوم را در ابتلا به جذام در کشور ما داراست، این مطالعه با هدف بررسی تظاهرات دهانی صورتی در مبتلایان به جذام صورت پذیرفت.
این مطالعه بصورت توصیفی بر روی 100 نمونه از پرونده های مراجعین به مرکز بهداشت شهید بلندیان و ثبت تظاهرات صورتی دهانی، همچنین اندکس لثه ای این بیماران با مطالعه کلینیکی صورت گرفت.
از مجموع 100 بیمار 62 نفر بیمار مرد و 38 نفر زن با محدوده سنی 7 تا 85 سال (میانگین سنی 86/51 سال) بودند که از این تعداد 46 نفر دارای تظاهرات دهانی (بدون اختلاف معنی دار بین انواع جذام) و 57 نفر دارای تظاهرات صورتی که بیشترین میزان دو نوع لپروماتوز (P<0.0026) است، یافت شد. شاخص لثه ای تنها در 36 مرد بیمار مورد ارزیابی قرار گرفت، که از نظر اختلاف معنی داری بین انواع طیف جذام مشاهده نشد.
جذام دارای تظاهرات دهانی صورتی عمده ای است که می تواند در تشخیص زودرس آن کمک کننده باشد.

با توجه به شیوع دنچراستوماتیت در بیمارانی که از پروتز متحرک استفاده می کنند و به لحاظ مطالعه در مورد یک شیوه جدید درمانی، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر لاک میکونازول ساخت ایران بر دنچراستوماتیت افراد ساکن در آسایشگاه سالمندان کهریزک طی سال 1378 صورت پذیرفت.
مطالعه به روش کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی 38 بیمار مبتلا به دنچراستوماتیت با میانگین سنی 12±77 که به طور تصادفی در دو گروه تجربی A و کنترل B قرار گرفته بودند انجام شد. تشخیص دنچراستوماتیت با معاینه مخاط کام از نظر اریتم و کشت مثبت کاندیدا در روز پایه صورت گرفت. در روزهای اول و هفتم برای بیماران بر حسب گروه از لاک میکونازول فرموله شده در ایران یا لاک پلاسیو در سطح دنچر استفاده شد. پیگیری بیماران در روزهای 7، 14 و 21 با تهیه نمونه از مخاط کام و سطح دنچر به منظور کشت کاندیدا و بررسی اریتم مخاط کام انجام شد و نتایج با استفاده از آزمون Chi square و آنالیز مرکب استخراج شدند.
نتایج تحقیق نشان داد که تعداد کلنی کاندیدا در سطح دنچر و مخاط کام در گروه تجربی طی سه مرحله پیگیری کمتر از گروه کنترل بود (P<0.005)، در روز 14 اریتم مخاط کام نیز در گروه تجربی به نحو چشمگیری کاهش یافته بود (P<0.01). هیچگونه عارضه جانبی در طی مراحل درمان با این دارو مشاهده نشد.
در این مطالعه با توجه به اثربخشی، سهولت کاربرد و عدم مشاهده عوارض جانبی لاک میکونازول که به منظور انجام این پژوهش برای اولین بار در ایران ساخته شد، می توان این دارو را برای درمان دنچراستوماتیت مورد استفاده قرار داد.

بر اساس عقیده اکثر محققین، وجود فاصله بین اکلوزالی جهت سلامتی عضلات و بافتهای دهانی و فکی صورت الزامی است. همچنین وجود این فاصله در زیبایی، عملکرد و راحتی نقش بسزایی دارد. هدف از این تحقیق، بررسی تغییرات این فاصله به دنبال افزایش فوری ارتفاع عمودی می باشد.
این مطالعه بر روی 16 نفر از دانشجویان که دارای دندانهای طبیعی و اکلوژن Cl I بودند انجام گرفت. برای هر یک از آنها یک اسپلینت اکلوزالی ساخته شد. فاصله بین اکلوزالی قبل از اسپلینت و بعد از مراحل مختلف استفاده از اسپلینت، با استفاده از TOM گیج اندازه گیری شد. جهت تحلیل نتایج از آزمون آنالیز واریانس و دانکن استفاده شد.
نتایج نشان دادند که در میزان فاصله بین اکلوزالی قبل و بعد از استفاده از اسپلینت تغییر ایجاد نشده است.
این تحقیق مشخص کرد عضلات فکی می توانند با افزایش ارتفاع عمودی تطابق پیدا کنند و این تغییرات اثری روی فاصله بین اکلوزالی ندارد.

هدف از انجام این تحقیق، بررسی شیوع موارد Caries Free ((C.F و نیازهای درمانی کودکان 6 ساله در شهرستان خمین می باشد.
جامعه مورد بررسی دانش آموزان 6 ساله شهرستان خمین بودند. در این تحقیق تعداد 713 دانش آموز کلاس اول با روش سیستماتیک خوشه ایانتخاب گردیدند. از مجموع این تعداد 485 نفر در مناطق شهری (245 پسر و 240 دختر) و 227 نفر در مناطق روستایی (119 پسر و 108 دختر) ساکن بودند. تحقیق با توجه به ماهیت آن بر اساس توصیفی و از نوع Cross Sectional انجام شد.
نتایج این تحقیق نشان داد که شیوع موارد C.F در دندانهای شیری 7/18%، در دندانهای دائمی 2/19% و در کل دندانهای شیری و دایمی 18% و در پسران بیشتر از دختران است. میانگین dmft در کل نمونه ها برابر 20/4 و میانگین DMFT برابر با 15/0% بود. از نظر نیازهای درمانی بیشترین نیاز درمانی مربوط به پرکردگی های دو سطحی و به میزان 2/37% بود. در مقایسه میزان شیوع موارد C.F در مناطع روستایی و شهری مشخص شد که درصد افراد فاقد پوسیدگی در شهر (2/19%) بیشتر از مناطق روستایی (2/15%) بوده است.
با توجه به نتایج این تحقیق و وجود اختلاف زیاد با استانداردهای جهانی نیاز به خدمات دندانپزشکی پیشگیری و آموزشی در این مناطق کاملا وجود دارد.

با توجه به اینکه آکریل آکروپارس جهت ساخت پروتزهای ثابت موقت در داخل کشور تولید شده است و به دلیل نگرانی از به مخاطره افتادن سلامت پالپ به دلیل گرمازایی بیش از حد مجاز این آکریل و به علاوه به دلیل عدم ارایه نسبت مناسب پودر به مایع توسط کارخانه سازنده، این تحقیق با هدف تعیین نسبت مناسب پودر به مایع آکریل آکروپارس و مقایسه میزان افزایش درجه حرارت داخل اطاقک پالپ بین این آکریل و آکریل Trim II صورت گرفت.
این تحقیق تحقیقی تجربی است که به صورت invitro بر روی دندانهای کشیده شده پرمولر دوم و مولر دوم سمت چپ بالا با تراش ایده آل انجام گرفت. پودر مایع آکریل در آکروپارس با نسبتهای حجمی 8/1 به 1 و 2/2 به 1 مورد استفاده قرار گرفت.
نتایج بدست آمده نشان دادند که بین افزایش درجه حرارت ایجاد شده در نسبتهای مختلف پودر به مایع آکریل آکروپارس، اختلاف معنی داری دیده نمی شود ولی افزایش درجه حرارت ایجاد شده به وسیله Trim II،4.6±0.3?C و در مورد آکریل آکروپارس 4.5±0.3?C می باشد که این اختلاف افزایش 25% به لحاظ آماری معنی دار می باشد (P<0.001).
رستوریشنهای موقتی ساخته شده توسط رزین آکریکلی Trim II بطور مشخصی سبب تغییرات حرارتی کمتری در اتاقک پالپ دندان نسبت به رستوریشنهای ساخته شده توسط رزین آکروپارس می شوند.

درمان موفق ریشه به حذف کامل باکتری ها و دبری ها از سیستم کانال ریشه و شکل دهی مناسب در پر کردن کانال بستگی دارد. بدنبال قرار گرفتن فایل در کانال های انحنا دار ریشه نیروهایی در آن شکل می گیرند که تمایل دارند وسیله را مستقیم کنند. این امر موجب برداشتن عاج زیادی از بخش خارجی انحنا کانال می شود. آنگاه پدیده ای بنام جابجایی اپیکالی روی می دهد. هدف از این مطالعه مقایسه اندازه گیری های انجام شده به دو روش از میزان جابجایی اپیکالی ایجاد شده بدنبال آماده سازی کانال های انحنا دار ریشه انسان با استفاده از سه روش پاکسازی و شکل دهی کانال است.
مطالعه به روش تجربی و بر روی 45 ریشه کشیده شده دندان انسان با انحنا 20 تا 43 درجه انجام شد. ریشه ها با استفاده از روش چرخشی (پروفایل) و دو روش دستی (بالانس فورس و استپ بک) آماده سازی گردیدند. سپس با دو روش پروژکت کردن رادیوگرافی اکسپوژر مضاعف و اسکن کردن آنها و اندازه گیری با نرم افزار کامپیوتری از میزان جابجایی ایجاد شده اندازه گیری بعمل آمد.
یافته های این تحقیق تفاوت معنی داری میان میزان جابجایی ایجاد شده در سه روش آماده سازی نشان ندادند (P<0.05) با اینکه اندازه گیری های انجام شده با استفاده از نرم افزار کامپیوتری دقیق تر بود، لیکن از نظر آماری تفاوت معنا داری میان دو روش اندازه گیری مشاهده نشد (P<0.05).
مطالعه حاضر نشان داد روش آماده سازی استپ بک می تواند به اندازه دو روش پروفایل و بالانس فورس در آماده سازی کانال های انحنا دار موثر واقع گردد.

هدف از انجام این تحقیق، مقایسه استحکام باند برشی کامپوزیت به مینا با استفاده از باند مینایی، سیستمهای چسبنده یک مرحله ای، دو مرحله ای و بدون باندینگ می باشد.
در این تحقیق پنج نوع رزین چسبنده شامل باند مینایی Southern Dental Industries (SDI)،ETCH & PRIME 3.0 یک مرحله ای EXCITE SINGLE BOND، PRIME & BOND، (دو مرحله ای) و یک گروه بدون باند مورد ارزیابی قرار گرفتند. 60 دندان پرمولر انسانی به طور تصادفی به شش گروه 10 تایی تقسیم شدند. سطوح باکالی کلیه دندانها توسط دیسک الماسی بدون اکسپوز شدن عاج صاف گردید. در تمامی گروه ها به جز گروه ETCH & PRIME 3.0، دندانها توسط اسید فسفریک 37% به مدت 15 ثانیه اچ شده، توسط پوآر آب و هوا به مدت 10 ثانیه شسته شدند. سپس از هر سیستم باندینگ طبق دستور کارخانه استفاده شد. کامپوزیت رزین Heliomolar توسط قالب پلاستیکی به قطر 8/3 میلی متر و ارتفاع 2 میلی متر روی سطوحی که قبلا باند زده شده بود، قرار داده شد. استوانه کامپوزیتی از چهار جهت و از هر جهت به مدت 40 ثانیه با دستگاه نور داده شد. نمونه ها به مدت یک هفته در درجه حرارت اتاق، داخل آب نگهداری شدند. در نهایت استحکام برشی باند هر نمونه توسط دستگاه universal testing machine (3710_016) Instron اندازه گیری شد. نتایج توسط آزمونهای ANOVA یک طرفه و TUKEY آنالیز شدند.
میانگین استحکام برشی باند در محدوده 8.17±1.97 مگاپاسکال برای گروه بدون باند، تا 99/4±22/19 مگاباسکال برای باند مینایی SDI بود. میانگین استحکام باند برشی گروه بدون باندینگ به میزان قابل توجهی از بقیه گروه ها کمتر بود. میانگین استحکام برشی باند مینایی SDI تفاوت قابل ملاحظه ای با میانگین استحکام باند برشی prime & bond نشان می داد، ولی اختلاف سایر گروه ها با هم و همچنین با باند مینایی SDI از لحاظ آماری معنی دار نبود.
استحکام باند مینایی بیشتر از سایر مواد باندینگ می باشد. عدم استفاده از باندینگ به میزان قابل توجهی استحکام باند را کاهش می دهد. استحکام باند مواد چسبنده یک مرحله ای و دو مرحله ای تفاوت معنی داری را نشان نمی دهد.

برنامه ریزی جهت ارتقا سطح سلامت و بهداشت دهان و دندان افراد جامعه به داشتن اطلاعات کافی در مورد وضعیت آن جمعیت منوط می باشد. بررسی شیوع پوسیدگی دندانی، وضعیت پریودنشیوم و تعیین نیازهای درمانی به ما کمک می کند تا به کمک یک برنامه ریزی صحیح و با بکارگیری اقدامات درمانی و پیشگیری، به حفظ سلامت جامعه کمک کرده، از صرف هزینه های بیهوده جلوگیری نمائیم. با توجه به اینکه ناشنوایان از نظر فراگیری دستورات بهداشتی دچار مشکل می باشند و بنظر می رسد که بیشتر از افراد سالم در معرض ابتلا به بیماری های دهان و دندان باشند، این تحقیق با هدف بررسی وضعیت سلامت دهان و دندان دانش آموزان پسر ناشنوای 12 و 15 ساله مراکز آموزشی ناشنوای شهر تهران را در سال تحصیلی 79-1378 انجام گرفت.
این مطالعه توصیفی بر روی 103 دانش آموز 12 و 15 ساله و از طریق مصاحبه و معاینه انجام گرفت.
در تحقیق حاضر میانگین DMFT کل، 43/2±69/3 درصد افراد بدون پوسیدگی 10% بدست آمد. در جمعیت 12 ساله 37.5% و در جمعیت 15 ساله %5/37 لثه ها سالم بوده، بیشترین مشکل لثه در 12 ساله ها بصورت خونریزی از لثه و در 15 ساله ها وجود جرم بوده است. از نظر نیازهای درمانی، 92% افراد مورد مطالعه به نوعی درمان دندانپزشکی نیازمند بودند بطوری که در دهان 5/87% افراد 12 ساله و 2/87% افراد 15 ساله حداقل یک دندان به پرکردگی یک سطحی نیاز داشت. در ضمن 64% افراد به آموزش بهداشت و 33% به آموزش بهداشت توام با جرم گیری نیاز داشتند.
میزان پوسیدگی و نیازهای درمانی کودکان ناشنوا، بیش از دیگر همسالان ایشان می باشد و این قشر از اجتماع بدلیل ناتوانی در فراگیری عادی دستورات بهداشتی، نیازمند توجه بیش از پیش دندانپزشکان و مسوولین مربوطه در اجرای برنامه های پیشگیری و درمانی می باشند.

مرحله آماده سازی کانال، وقت گیرترین و مشکل ترین مرحله در درمان کانال ریشه می باشد. این مرحله بویژه در کانال های باریک و خمیده همواره مشکلاتی را برای دانشجویان، دندانپزشکان عمومی و حتی متخصصین اندودانتیکس ایجاد می کند. خطای عمده در این نوع کانال ها گشاد کردن بیش از حد کانال می باشد. هدف از این تحقیق مقایسه میزان جابجایی کانال های خمیده به دنبال استفاده از فایل های نیکل تیتانیوم و استنلس استیل می باشد.
جهت این کار از تکنیک آماده سازی Passive Step-Back به همراه دو حرکت Filing و Watch-winding بر روی بلوک های آکریلی دارای کانالهای با خمیدگی تدریجی 40 درجه استفاده شده است. میزان برداشت از سطوح داخلی و خارجی خمیدگی کانال ها در 11 سطح تا 10 میلیمتر بالای اپکس (محل شروع خمیدگی) مورد ارزیابی قرار گرفت و از نظر آماری توسط آنالیز واریانس یکطرفه Kruskal-Wallis بررسی شد.
آماده سازی کانال با فایل های نیکل تیتانیوم (NT) بطور معنی داری با فایل های استینلس استیل (SS) تفاوت داشت(P<0.05) و فایل های (NT) در مجموع میزان برداشت کمتری نسبت به فایل های (SS) داشته و با جابجایی کمتر مسیر کانال آماده سازی مناسب تری را ایجاد نمودند.
به نظر می رسد که جهت آماده سازی مناسب کانال های خمیده استفاده از فایل های (NT) در ترکیبی از حرکات filling و Watch-winding در 3/1 اپیکالی این کانال ها و نیز کاربرد فایل های (SS) با حرکت anticurvature در 3/2 تاجی کانال مفیدتر باشد.

یکی از مسایلی که در ترمیم دست دندانهای شکسته وجود دارد، شکستن مجدد آنها در همان نقطه قبلی می باشد. برای حل این مساله روش های مختلفی پیشنهاد شده است که این مطالعه با هدف مقایسه میزان موفقیت این روش ها انجام گردید.
روش تحقیق به صورت مداخله ای آزمایشگاهی صورت گرفت. در این مطالعه 4 گروه ده تایی از نمونه هایی به ابعاد 15×3×70 mm که از آکریل پختنی ساخته شده بودند، تشکیل گردید. در سه گروه نمونه ها از وسط شکسته، در محل شکست bevel شدند. محل شکستگی در گروه اول فقط با آکریل فوری ترمیم گردید. در گروه دوم لبه های ترمیم به مدت 180 ثانیه به مونومر آغشته شدند. در گروه سوم جهت اچ نمودند، لبه ها به مدت 5 ثانیه به کلروفرم آغشته شده، سپس ترمیم گردیدند. سه گروه فوق از نظر استحکام عرضی با گروه چهارم با روش آنالیز واریانس و آزمون t-test مقایسه گردیدند.
نتایج نشان داد که استحکام عرضی در گروه سوم و چهارم نسبت به گروه اول افزایش یافته ولی فقط در گروه سوم تفاوت، معنی دار بوده و این افزایش استحکام به میزان 97% گروه چهارم بود.
این مطالعه نشان داد که استفاده از کلروفرم به مدت 5ثانیه باعث بیشترین تقویت آکریل ترمیم نسبت به سایر روش ها می باشد.

با وجود پیشرفت های اخیر در درمان بیماران بی دندان با پروتزهای دندانی، جدا شدن دندانهای مصنوعی از بیس رزینی دنچر یکی از مشکلات اصلی پروتزهای دندانی متحرک می باشد. به علاوه جدا شدن دندان از بیش رزینی به عنوان یکی از شایعترین علل شکست پروتزهای متکی بر ایمپلنت های Branemark شناخته شده است. با تولید انواع مختلف محصولات دندانپزشکی و از جمله دندانهای مصنوعی و رزین بیس دنچر در داخل کشور، بررسی خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آنها ضروری به نظر می رسد. هدف از انجام این تحقیق ارزیابی استحکام اتصال دندانهای آکریلیک ایرانی با آکریل آکروپارس بود.
مطالعه به روش تجربی آزمایشگاهی انجام شد. 84 دندان کانین آکریلیک از 4 نمونه دندان مصنوعی برلیان، مرجان، سوپر نیوکلار و اروم دنت انتخاب و به 4 گروه تقسیم شدند. دندانهای هر گروه بر روی مدلهای مومی به شکل استوانه قرار گرفتند و طی عملیات مفل گذاری و پخت به رزین آکریلیک آکروپارس متصل گردیدند. نمونه ها با دستگاه اینسترون مورد آزمایش قرار گرفتند و نیروی لازم برای جدا شدن دندان از رزین آکریلیک ثبت گردید. برای بررسی نتایج از آنالیز واریانس استفاده شد.
نتایج تحقیق نشان داد که دندان برلیان بیشترین استحکام باند را با زرین آکریلیک آکروپارس دارد و این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار بود (P<0.05). ضعیف ترین باند مربوط به دندان سوپرنیوکلار بود.
با توجه به نتایج به نظر می رسد استفاده از دندان برلیان امکان جدا شدن دندان از بیس را کاهش می دهد. در صورت کاربرد دندانهای سوپرنیوکلار روش هایی جهت افزایش قدرت اتصال دندانها توصیه می شود.

انجام یک معالجه ریشه مناسب بر سه اصل تهیه حفره دسترسی، آماده سازی کانال و پر کردگی سه بعدی استوار است. تعیین طول دقیق کانال ریشه و باقی ماندن در محدوده آن در طی معالجه ریشه از اهمیت خاصی برخوردار است. روش های مختلفی جهت تعیین طول دقیق کانال که نقطه ختم آن (C.D.J)؛ 0.5-1 mm آپکس رادیوگرافی (که یک لندمارک هیستولوژیک است) می باشد، وجود دارد. وجود مشکلات متعدد روش رادیوگرافی، دانشمندان را بر آن داشت تا از آپکس یابهای الکترونیکی برای تعیین طول کانال استفاده نمایند. اساس کار آپکس یابهای الکترونیکی بافتهای بدن استوار است. اولین دستگاه الکترونیکی اندازه گیری طول کانال ریشه دندانها توسط Sunada در سال (1962) اختراع شد. اخیرا دستگاه های الکترونیک پیشرفته تری بر اساس Impedance طراحی شده اند که نسبت به محلولهای یونیزه حساس نبوده، دقت بیشتری را نسبت به دستگاه های قبلی دارا می باشند. دقت تعیین طول کانال توسط دستگاه های الکترونیکی 95-60% گزارش شده است. در این مطالعه به بررسی مقایسه ای دقت تعیین طول کانال ریشه دندان توسط Apex-Finder (آپکس یاب) ایرانی با روش رادیوگرافی پرداخته شد. این تحقیق با هدف سنجش قابلیت اعتبار این دستگاه برای جایگزینی و کمک به تکنیک رادیوگرافی صورت پذیرفت.
این تحقیق یک مطالعه توصیفی مقطعی بر روی 140 کانال از دندانهای بیماران مراجعه کننده به بخش اندودنتیکس که در شرایط خشک و مرطوب کانال ها با وضعیت های مختلف پاپ و پری اپیکال تعیین طول و بررسی شده بودند صورت پذیرفت. نتایج با آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون کای دو مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته ها نشان دادند که 79.3% طول کانال ها در شرایط خشک و مرطوب توسط (آپکس یاب) A.F در محدوده ±0.5 میلیمتر اندازه رادیوگرافی بود. بنابراین وضعیت خشک و مرطوب بودن کانال در دقت اندازه گیری نقش داشته و در شرایط خشک نسبی دقت اندازه گیری بهتر بود. وضعیت پالپ و پری اپیکال هیچ تاثیری بر دقت دستگاه ندارد. سن، نوع و موقعیت دندان نیز بر دقت دستگاه تاثیری نداشت.
با توجه به دقت دستگاه A.F ساخت ایران کاربرد آن همواره با سایر روش ها و یا به تنهایی در خانمهای باردار، با وضعیت های خاص آناتومیکی و بخصوص بیمارانی که مشکلات عدم تعادل عضلانی دارند بسیار سودمند است و استفاده از آن در تعیین طول کانال توصیه می گردد.

کنترل پلاک میکروبی لازمه موفقیت هر گونه درمان در بیماری های پریودنتال می باشد. نحوه انجام آن همواره مورد بحث بوده است. هدف از انجام این تحقیق تعیین و مقایسه میزان کنترل پلاک میکروبی متعاقب آموزش عملی و بیانی مسواک زدن بود.
تحقیق به روش تجربی و از نوع کارآزمایی بالینی کنترل شده انجام شده، تکنیک آن معاینه، مصاحبه و تکمیل فرم اطلاعاتی بود. تحقیق بر روی 36 نفر از دانشجویان دندانپزشکی مقطع علوم پایه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد. بیماران از لحاظ سطح بهداشتی هماهنگ شده، سپس عمل پروفیلاکسی برای تمام نمونه ها صورت گرفت. نمونه ها به 3 گروه تجربی، شاهد مثبت و شاهد منفی تقسیم شدند به گونه ای که ایندکس پلاک و ایندکس لثه ای 3 گروه از لحاظ آماری برابر باشد. در گروه شاهد مثبت آموزش از طریق نشان دادن پلاک میکروبی و بیان آموزش توسط دانشجوی دندانپزشکی صورت گرفت. آموزش در گروه تجربی متعاقب روش بالا بعلاوه عمل مسواک زدن توسط بیمار تا حذف کامل پلاک میکروبی مشهود بود. به گروه شاهد منفی هیچ آموزشی داده نشد.
میزان تغییرات پلاک اندکس قبل از آموزش و در بررسی 2 ماه پس از زمان مبنا در هر یک از گروه های شاهد مثبت و تجربی اختلاف آماری معنی داری را نشان داد (گروه شاهد مثبت P<0.003، گروه تجربی P<0.002) ولی این میزان تغییرات در گروه شاهد منفی اختلاف آماری معنی داری را نشان نداد (P<0.08). مقایسه تغییرات ایندکس پلاک میکروبی بین گروه تجربی و شاهد مثبت پس از طی 2 ماه از زمان مبنا نشانگر نتایج بهتر گروه تجربی نسبت به گروه شاهد مثبت بود که اختلاف این دو از نظر آماری معنی دار بود (P<0.002).
کنترل پلاک میکروبی متعاقب آموزش عملی مسواک زدن در مقایسه با آموزش بیانی آن نتایج بهتری را به همراه داشت.