Journal of Dental School
Volume:22 Issue: 3, 2004

داشتن دانش کافی در مورد آناتومی انتهای ریشه دندان برای درمان موفق کانال ریشه ضروری است. فورامن اپیکالی، ناحیه ای است که کانال، سطح ریشه را به سوی لیگامنت پریودنتال ترک می کند و لزوما بر اپکس آناتومیک منطبق نیست. رایج ترین روش موجود برای شناسایی این نقطه رادیوگرافی است. این تحقیق با هدف بررسی ارزش تشخیصی دو روش رادیوگرافی موازی (Parallel) و رادیوگرافی با قانون شی باکالی (BOR، Buccal Object Rule) در تعیین انحراف فورامن اپیکالی از اپکس اناتومیک در مقایسه با روش استاندارد طلایی انجام پذیرفت.
در این مطالعه توصیفی تشخیصی که بصورت invitro انجام شد، 68 دندان مولر اول و دوم فک بالا و پایین حائز شرایط، انتخاب و حفره دسترسی استاندارد روی آنها آماده شد. سپس بر حسب قطر کانال فایلهای شماره 10، 15 یا 20 به نحوی استفاده شدند که نوک فایل در ناحیه اپیکال فورامن در تماس با سطح ریشه دیده شد. از دندانهای فک بالا با روش موازی و از دندانهای فک پائین با روش BOR با زاویه 20 درجه رادیوگرافی تهیه شد. سپس فیلم ها ظاهر و کدبندی شدند. رادیوگرافی ها در شرایط استاندارد توسط یک ذره بین با بزرگنمایی 5 برابر بررسی شدند و موارد انحراف نوک فایل از اپکس رادیوگرافیک مشخص و در فرم اطلاعاتی ثبت شد. همچنین تمام دندانها زیر یک استریومیکروسکوپ از نظر محل خروج نوک فایل (باکال، لینگوال، مزیال و دیستال) بررسی شدند. وضعیت محل خروج فایل نسبت به اپکس آناتومیک با این روش به عنوان استاندارد طلایی در نظر گرفته شد. برای تعیین ارزش تشخیصی دو روش از 5 معیار تشخیصی استفاده شد.
در 52 درصد کل نمونه ها اپیکال فورامن بر اپکس منطبق نبود. نتایج 5 معیار تشخیصی به ترتیب برای روش موازی و BOR عبارت بودند از: حساسیت 93.9 و 90.6، ویژگی و PPV برای هر دو روش 100 درصد،NPV برابر 96.6 و 88.4 و صحت برابر با 97.4 و 94.5.
با وجود عدم تطابق اپیکال فورامن بر اپکس آناتومیک، رادیوگرافی در اغلب موارد روش تشخیصی مفیدی برای تعیین موقعیت اپیکال فورامن می باشد. البته بهتر است برای بالا بردن دقت کار از روش های کمکی مانند اپکس یاب های الکترونیکی و مرطوب شدن انتهای کن کاغذی استفاده نمود.

با وجود پیشرفتهای وسیع در زمینه کنترل عفونت طی سالهای اخیر، هنوز مشکلات زیادی در سطح دانشکده ها، کلینیکها و مطب ها وجود دارد. یکی از کمبودها در این زمینه عدم وجود ارزیابی از کنترل عفونت در دانشکده ها می باشد. هدف از انجام این تحقیق بررسی آگاهی، نگرش و عملکرد دانشجویان در بخش اندودانتیکس دانشکده داندانپزشکی شهید بهشتی بود.
روش تحقیق توصیفی (cross - sectional) و جامعه مورد پژوهش دانشجویان ترم های تکمیلی و 8 و 11 دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی در بخش اندو بودند. این تحقیق با استفاده از پرسشنامه و مشاهده در ماه های مهر و آبان و آذر سال 1381 انجام شده و متغیرهای آگاهی، نگرش و عملکرد دانشجویان مورد مطالعه قرار گرفتند.
میانگین نمرات دانشجویان در زمینه آگاهی 19 نمره از 34 نمره و این میانگین در مورد عملکرد 21 نمره از 32 نمره بود. در مورد عملکرد حداکثر نمره در کلیه ترمها 30 و حداقل 7 از 32 بود.
نتایج مطالعه نشان داد که آگاهی کلی دانشجویان در زمینه کنترل عفونت کافی نبوده، آموزش بیشتر در این زمینه توصیه می شود. در زمینه نگرش، دانشجویان علاقه مند به آموزش بیشتر تئوری و عملی بودند و عملکرد دانشجویان در مورد رعایت حفاظت فردی و تکنیکهای آسپسی بطور کلی خوب بود. تنها در مورد آماده کردن فیلم رادیوگرافی و دفع مواد آلوده بایستی ملاحظات بیشتری صورت پذیرد.

یکی از مهمترین عوامل موفقیت بالینی یک ترمیم، سیل مارجینال آن است. مطالعات متعدد، فوائد زیادی را برای سیستمهای چسبنده جهت دستیابی به باند قوی تر و بادوام تر بین کامپوزیت و ساختمان دندان گزارش نموده اند. این مطالعه in vitro، با هدف بررسی ریزنشت چهار سیستم چسبنده عاجی جدید به روش نفوذ رنگ انجام گرفته است. این مواد چسبنده به منظور بهبود کیفیت باند و نیز آسان سازی مراحل کار باندینگ ارائه شده اند.
این مطالعه تجربی بوده، تکنیک جمع آوری اطلاعات مشاهده بود. در این تحقیق حفرات CI V استاندارد (2×2×3 میلی متر) بر روی سطح باکال و لینگوال 20 دندان پره مولر سالم انسان و در ناحیه CEJ تهیه و پس از استفاده از مواد چسبنده (ماده Single Bond (One-bottle total-etch وPrompt L-Pop (ماده One-step self-etch و Clearfil SE Bond و AdheSE (دو مادهtwo - step self - etch) توسط کامپوزیت Filtek A110 ترمیم شدند. دندانها تحت عمل ترموسایکلینگ قرار گرفتند. سطوح آنها تا نزدیکی لبه ترمیم توسط موم و لاک ناخن پوشیده شده، و به مدت 7 روز در محلول فوشین بازی 2% قرار گرفتند. سپس بطور طولی برش داده شدند و میزان نفوذ رنگ در لبه های اکلوزال و ژنژیوال حفرات بطور کیفی توسط استریومیکروسکوپ (30×) تعیین گردید و یافته ها بوسیله تستهای آماری Kruskal-Wallis و Mann - Whitney آنالیز گردیدند.
اختلاف آماری معنی داری بین میزان ریزنشت سیستمهای self-etch مورد مطالعه با سیستم total-etch بکار رفته، نه در لبه های اکلوزال و نه در لبه های ژنژیوال دیده نشد. ولی تفاوت ریزنشت میان کل لبه های اکلوزال با کل لبه های ژنژیوال بشدت معنی دار بود (p<0.0001) و دیواره های ژنژیوال نفوذ رنگ بیشتری نسبت به دیواره های اکلوزال از خود نشان داده بودند. از میان چهار گروه مورد مطالعه، فقط در گروه AdheSE عملکرد ماده در دیواره ژنژیوال بطور معنی داری ضعیفتر از دیواره اکلوزال بود (p<0.03).
سیستم های چسبنده self-etch از نظر قدرت سیل کنندگی می توانند جایگزین مناسبی برای سیستم های چسبنده مرسوم total - etch باشند.

با توجه به اهمیت جرم دندانی و تاثیر آن در بروز بیماری های پریودنتال، این تحقیق با هدف بررسی فراوانی جرم دندانی و عوامل زمینه ساز تشکیل جرم و وجود همبستگی بین این دو در بیماران مراجعه کننده به بخش تشخیص بیماری های دهان دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی در پائیز 1381 انجام گرفت.
این تحقیق به روش توصیفی- تحلیلی بر روی 100 نفر از بیماران که بی دندانی در 6 دندان قدامی پایین نداشتند و نیز دارای دندانهای لازم برای محاسبه ایندکس پلاک Sillness - Loe بودند انجام گرفت. تکنیک مطالعه مصاحبه (تکمیل فرم اطلاعاتی) و مشاهده (معاینه و اندازه گیری آزمایشگاهی) بود. پس از تکمیل فرم اطلاعاتی برای هر بیمار، ارتفاع جرم رسوبی در سطح لینگوال شش دندان قدامی پایین با پروب مدرج پریودنتال اندازه گیری و بر اساس آن شاخص جرم (C.S) هر بیمار محاسبه شد. سپس ایندکس پلاک Sillness - Loe محاسبه گردید. آنگاه از هر بیمار یک نمونه بزاق جهت اندازه گیری کلسیم گرفته شد. کلیه اطلاعات بدست آمده حاصل از معاینه، مصاحبه و نتایج آزمایشگاه در فرم های اطلاعاتی ثبت و در پایان با نرم افزار SPSS مورد آنالیز آماری قرار گرفتند.
این تحقیق نشان داد که فراوانی جرم دندانی در مراجعین به بخش تشخیص بیماری های دهان در دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی 75 درصد و میانگین شاخص جرم آنها 22.9± 30.21 بود. میانگین کلسیم بزاق نمونه های مورد بررسی 4.96±1.43mg/dl بود.
همچنین بین جرم دندانی و کلسیم بزاق همبستگی وجود داشت (0.0001 P< و 0.96=2?). این تحقیق نشان داد که 69.2 درصد افراد دارای جرم دندانی بسیار زیاد مذکر، 57.7 درصد آنان فاقد تحصیلات دانشگاهی، 80.7 درصد آنها دارای بهداشت دهانی ضعیف و 69.2 درصد آنان دارای بی نظمی و چرخش در محل تشکیل جرم بودند. همچنین 38.5 درصد کسانی که جرم دندانی زیاد داشتند سیگاری بودند (17.7=(OR.
فراوانی جرم دندانی در بیماران دندانپزشکی و همچنین شاخص جرم آنان بالاست. با شناسایی و حذف عوامل مساعد کننده بروز جرم می توان به افزایش سطح بهداشت دهان و کاهش بیماری پریودنتال کمک کرد.

پاکسازی و شکل دهی کانال یکی از مراحل مهم در حین درمان ریشه می باشد. میزان دبری خارج شده از ناحیه اپیکال در حین پاکسازی و شکل دهی کانال می تواند موجب بروز درد و ناراحتی پس از درمان اندودنتیک شود. هدف از این مطالعه مقایسه میزان دبری اپیکالی در طی سه روش آماده سازی کانال می باشد.
در این مطالعه تجربی به منظور بررسی و مقایسه میزان خروج دبری از اپیکال فورامن در حین آماده سازی کانال با استفاده از روش Step Back و دستگاه اندوسونیک، 39 دندان سانترال بالا مورد استفاده قرار گرفتند. پس از تعیین طول کانال و فایل اندازه گیری، دندانها به سه گروه 13 تایی تقسیم شدند. به نحوی که خصوصیات آنها از نظر اندازه فایل اندازه گیری و طول کانال ها مشابه باشد. سپس دندانها در گروه I با روش Step Back، در گروه II با دستگاه اندوسونیک و در گروه III با روش ترکیبی دستی- سونیک، آماده سازی گردیده و دبری خارج شده در هر گروه محاسبه گردید.
میانگین میزان خروج دبری در گروه I،3.09± 4.33 میلی گرم، در گروه II،1.86± 2.76 میلی گرم و در گروه III، 3.41 ±2.86 میلی گرم بود. اگر چه آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه Kruskal Wallis اختلاف آماری معنی داری را میان گروه ها نشان نداند، اما نتایج بدست آمده نشانگر خروج کمتر دبری در گروهی بود که اندوسونیک به تنهایی مورد استفاده قرار گرفته بود.
تفاوت آماری معنی داری در خروج دبری از فورامن اپیکال میان سه روش آماده سازی کانال وجود نداشت، اما شکل اپیکال فورامن و استفاده از اندوسونیک در میزان خروج دبری موثر بود.

داروهای ضد درد، آنتی بیوتیک ها، دهان شویه ها و داروهای بی حس کننده جزو شایعترین داروهایی هستند که توسط دندانپزشکان تجویز می شوند. هدف از تحقیق حاضر بررسی میزان آگاهی و عملکرد دندانپزشکان عمومی شهر کرمان در مورد تجویز این دسته از داروها بود.
این تحقیق یک مطالعه مقطعی و توصیفی است که بر روی 66 تن از دندانپزشکان عمومی شهر کرمان انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه ای بود که بر اساس منابع معتبر تهیه گردید و پس از تعیین روایی آن، با استفاده از آزمون test-re test پایایی آن نیز مورد تایید قرار گرفت. پژوهش دارای دو متغیر اصلی آگاهی و عملکرد است.
68.2 درصد از دندانپزشکان، مرد و 31.8 درصد زن بودند. میانگین سن شرکت کنندگان 37.5 سال و میانگین مدت فراغت از تحصیل آنان 10.6 سال بود. نتایج بدست آمده نشان داد که میانگین نمره دندانپزشکان از 8 امتیاز بخش آگاهی 5.38 بود. میزان آگاهی دندانپزشکان با افزایش سن و مدت فراغت از تحصیل آنها به طور معنی داری کمتر می شد (P<0.05، r=-0.32).
این تحقیق نشان داد که میزان آگاهی دندانپزشکان در مورد تجویز داروهای رایج در دندانپزشکی قابل قبول می باشد، با این وجود در مورد انتخاب داروهای ضد درد، ضد قارچ و همچنین طول دوره تجویز آنتی بیوتیک باید اطلاعات بیشتری به دندانپزشکان داده شود. همچنین آگاهی دندانپزشکان درباره ماهیت بی حس کننده سیتانست و ضرورت انجام تست پنی سیلین قبل از تزریق باید افزایش یابد.

در حال حاضر تکنیک انتخابی برای بی حسی مولارهای شیری مندیبل تکنیک بلاک عصب دندانی تحتانی است که این تکنیک معایبی دارد از جمله طول مدت بی حسی و احتمال آسیب لب و زبان کودک بعد از بی حسی. هدف از این مطالعه، مقایسه تاثیر کلینیکی تزریق اینفیلتریشن به جای بلاک برای کارهای ترمیمی، پالپوتومی و جراحی مولارهای شیری مندیبل است.
این تحقیق به روش sequential double blind randomized trial انجام شد. 80 کودک 9-6 ساله که نیاز به درمان های یکسان دو طرفه در مولارهای شیری مندیبل داشتند انتخاب شده و با انجام 2 تزریق درمانهای لازم (ترمیمی، پالپوتومی، روکش، کشیدن) در هر دو طرف در یک جلسه انجام شد. ارزیابی راحتی بیمار شامل حرکات دست و بدن و حرکات چشم حاکی از درد، شکایت لفظی و گریه توسط دستیار دندانپزشکی که از نوع تزریق آگاه نبود و صرفا با مشاهده این حرکات ثبت شد.
آزمون T نشان داد در هیچیک از عوامل ارزیابی شده اختلاف معنی داری میان تکنیک های بلاک و اینفیلتریشن وجود ندارد و عمق بی حسی با دنسیتی استخوان در گروه های مورد مطالعه بستگی ندارد.
در درمان مولارهای شیری مندیبل می توان به جای تکنیک بلاک از تزریق اینفیلتریشن استفاده کرد.

هدف از این مطالعه تعیین میزان شیوع ضایعات دهانی و آگاهی از وجود آنها در مراجعین در بخش بیماری های دهان دانشکده دندانپزشکی مشهد بود.
این مطالعه از نوع مقطعی بود که به صورت توصیفی اجرا گردید و روش نمونه گیری متوالی به شیوه پواسن بود، تمام مراجعه کنندگان به کلینیک بیماری های دهان دانشکده دندانپزشکی مشهد طی پائیز 1379، معاینه شدند و پرسشنامه برای آنها تکمیل گردید.
مراجعه کنندگان 1310 نفر، 501 مرد، 809 زن بودند. متوسط سنی آنها 14.6± 28.2 بود. 75.2% از مراجعه کنندگان ضایعه دهانی داشتند و 24.8% دارای مخاط دهانی سالم بودند، بیشتر این بیماران از ضایعه دهانی شان مطلع نبودند (75.1%)، که 95.8% این ضایعات در بافت نرم قرار داشتند، 13.90% افرادی که ضایعه دهانی داشتند، به کنترل و پیگیری نیاز داشتند. (71.5%) از میان 48 وضعیت پاتولوژیک مختلف تشخیص داده شده بیشترین ضایعات: زبان باردار (40.8%)، پتشی (14.2%) و زبان جغرافیایی (6.5%) بودند.
تعداد زیادی از مراجعه کنندگان از ضایعات دهانی موجود در بافت نرم دهانی خود که نیاز به پیگیری داشت مطلع نبودند و این مساله لزوم تاکید بر معاینات دوره ای دهانی همانند معاینات دندانی توسط متخصصین را نشان می دهد.

در تحقیقات مختلفی که تاکنون در زمینه ایمونوپاتوژنز وضعیت های مختلف پالپ دندان صورت گرفته، به پالپ پولیپ یا پالپیت هیپرپلاستیک توجه چندانی نشده است. لذا هدف از انجام این تحقیق بر پایه تعیین رابطه میان حضور و غلظت IgE و هیستامین پالپ با پالپ پولیپ بنا نهاده شد.
روش این مطالعه بصورت تحلیلی و مورد شاهدی بود. برای این منظور، 17 نمونه پالپی مبتلا به پالپ پولیپ و 16 نمونه پالپ سالم جمع آوری گردید. پس از کشت 3 روزه بافتی، جهت تعیین حضور و غلضت IgE و هیستامین در نمونه های مایع رویی کشت به ترتیب از روش هایSandwich ELISA (Enzyme Linked Immuno - Sorbent Assay) و Competitive ELISA استفاده شد.
در این تحقیق به حضور IgE به ترتیب در 100% و 50% از نمونه های پالپ پولیپ و پالپ سالم با میانگین غلظت 0.486 ±0.762 و 0.219± 0.193 IU/ml برخورد شد. حضور هیستامین به ترتیب در 100% و 12.5% از نمونه های پالپ پولیپ و پالپ سالم با میانگین غلظت 30.835±34.153 و ng/ml 3.125±8.732 ملاحظه شد. با انجام آنالیزهای آماری، اختلاف آماری معنی دار از لحاظ حضور و غلظت IgE و هیستامین بین دو گروه مورد مطالعه مشاهده شد.
بر اساس یافته های بدست آمده از این تحقیق، می توان برای واکنش ازدیاد حساسیت تیپ I یا آلرژی، نقشی احتمالی در پاتوژنز پالپ پولیپ در نظر گرفت.

میزان خطای رابطه اینتراکلوزال کست های مانت شده بر روی آرتیکولاتور به منظور ساخت رستوریشن های ثابت، از طریق انتخاب مواد رکوردگیری دقیق به حداقل می رسد. از این رو این مطالعه با هدف بررسی دقت سه بعدی چهار ماده ثبت کننده رابطه اینتراکلوزال انجام شد.
این مطالعه نیمه تجربی میزان خطای سه بعدی یک نوع موم، پلی اتر، کامپاند قالبگیری و رزین آکریلی اتوپلیمریزه را ارزیابی و مقایسه نمود. به این منظور یک جفت دنتیک روی یک آرتیکولاتور Semiadjustable، Arcon مانت شدند. سپس از هر ماده تعداد 10 رکورد تهیه و به مدت 24 ساعت نگهداری شدند. پس از اعمال تغییراتی در آرتیکولاتور، جابجایی های سه بعدی دنتیک فوقانی ناشی از رکوردهای اینتراکلوزال اندازه گیری گردید.
بین دقت مواد مورد مطالعه در تمامی ابعاد اختلاف معنی داری وجود داشت.
حداقل تغییرات سه بعدی توسط پلی اتر به ثبت رسید. دقت مواد باقیمانده به ترتیب نزولی عبارت بود از: کامپاند، موم و رزین آکریلی.

امروزه با پیشرفت علم دندانپزشکی و تمایل بیشتر بیماران برای حفظ دندانهایشان، دندانهایی با روکش پرسنلی متداول شده و از آنجا که قدرت باند کامپوزیت با پرسلن ضعیف می باشد این تحقیق با هدف مقایسه باند یک نوع کامپوزیت تجاری (one coat bond) با تکنیک Acid Etch پرسلن بهمراه کامپوزیت self cure معمولی انجام گرفت.
مطالعه به روش تجربی و با استفاده از تکنیک مشاهده بر روی 40 بلوک پرسنلی با سطح Glaze شده در اندازه و ابعاد 1cm انجام شد. نمونه ها از نظر وجود Crack و یا ترکهای واضح مورد بررسی قرار گرفته و سپس به طور تصادفی به 4 گروه 10 عددی تقسیم شدند. سطح بلوکهای گروه یک با اسید فسفریک 35% Etch شد. و بعد از قرار دادن one coat bond و براکت در آنها عمل light curing از چهار جهت انجام شد. در گروه دوم، سطح بلوک ابتدا با فرز الماسی Fine، Fresh شده و با کمک اسید فسفریک 35% Etch شد. بعد از آن one coat band و براکت، قرار داده شده و عمل light curing از چهار جهت انجام گرفت. در مورد گروه سوم، سطح بلوک با اسید HF 20% به مدت یک دقیقه Etch و سپس کامپوزیت Self cure و براکتی که Base آن به پرایمر آغشته شده بود، قرار داده شد. در نمونه های گروه چهارم، سطح بلوکها با اسید HF 40% به مدت یک دقیقه Etch، و سپس کامپوزیت Self cure و براکت با Base آغشته به primer قرار داده شد. در نهایت بعد از عمل Bonding با کمک دستگاه Instron قدرت shear bond strength بررسی شد. بوسیله آزمون Kolmogorov-Smirnov نحوه توزیع داده ها تعیین گردید و همچنین از تست kruskul-wallis برای بررسی داده ها استفاده شد.
میانگین SBS گروه ها به ترتیب برای گروه Etch شده با اسید فسفریک 35% و کامپوزیت one coat bond 1.8 ±2.47 Mpa، گروه fresh شده با فرز الماسی Fine، Etch شده با اسید فسفریک 35% و کامپوزیت one coat bond 2.6 ±5.64 Mpa، گروه Etch شده با HF 20% و کامپوزیت Nomix 1.8± 3.28 Mpa و گروه Etch شده با HF 40% و کامپوزیت Nomix 1.21± 3.03 Mpa بود. (P<0.05) در بررسی تفاوت دو به دو گروه ها با استفاده از آزمون Mann -Whitney مشخص گردید که دو گروه اول Etch شده با HF 20% و HF 40% تفاوت معنی داری از نظر SBS ندارند و همچنین تفاوت بین گروه Etch شده با HF 20% و HF 40% با گروه Etch با اسید فسفریک هم معنی دار نبود. ولی تفاوت SBS در دو گروه Etch شده با HF 20% و گروه Fresh شده با فرز و Etch شده با اسید فسفریک 35% و همچنین گروه Etch شده با HF 40% و گروه Fresh شده با فرز و Etch شده با اسید فسفریک 35% هم تفاوت معنی داری با هم داشتند. تفاوت میزان SBS دو گروه Etch شده با اسید فسفریک 35% به تنهایی و Etch، Fresh شده با اسید فسفریک 35% نیز معنی دار بود.
تحقیق نشان داد استفاده از خشونت سطحی با فرز الماسی Fine و سپس استفاده از اسید فسفریک 35% و متعاقب آن استفاده از کامپوزیت one coat bond برای باند براکت، نیروی بیشتری نسبت به گروه های دیگر دارد.

کراودینگ ثنایای تحتانی از شایعترین ناهنجاری های دندانی می باشد که عوامل متعددی را در ایجاد آن موثر دانسته اند. هدف از این مطالعه پاسخ به این پرسش هاست که آیا ابعاد دندانها در افراد دارای کراودینگ و افراد دارای دندانهای منظم متفاوت می باشد و در صورت مثبت بودن جواب آیا با داشتن ابعاد دندانی می توان کراودینگ احتمالی را در آینده پس از رویش مولرهای دائمی دوم پیش بینی نمود؟
این تحقیق به روش مقایسه ای مورد شاهدی انجام گرفت. در بخش اول مطالعه ابعاد مزیودیستال (MD) و باکولینگوال (BL) و همچنین کراودینگ ثنایای پایین دو گروه از افراد از روی قالبهای گچی آنها اندازه گیری شد. (گروه اول شامل 36 مرد و 29 زن با کراودینگ ثنایای تحتانی بیشتر از 3 میلیمتر و گروه دوم شامل 36 مرد و 24 زن با دندانهای کاملا مرتب). در بخش دوم مطالعه تغییرات میزان کراودینگ طی سه سال و در 57 نفر از سنین 13-12 سالگی تا 16-15 سالگی مورد بررسی قرار گرفت. 27 نفر افزایش میزان کراودینگ را طی سه سال نشان دادند در حالیکه در بقیه پس از سه سال، کراودینگ هیچ تغییری نکرده بود. ابعاد MS و BL و نسبت آنها در گروه های مختلف با هم مقایسه شد. در هر دو قسمت نمونه ها با روش غیر احتمالی ساده (Simple sampling) انتخاب شدند.
افراد دارای کراودینگ در مقایسه با گروه دوم دارای ابعاد دندانی بزرگتری بودند(P<0.05) (به جز بعد بولکولینگوالی 2) و کراودینگ با اندازه بعد مزیودیستالی دندانها بیشتر از بعد باکولینگوالی و یا نسبت MD/BL مرتبط بود. همچنین هیچ گونه ارتباطی بین تغییر میزان کراودینگ و اندازه ابعاد دندانهای ثنایای پایین وجود نداشت (P>0.05) ابعاد مزیودیستالی دندانهای ثنایای تحتانی در افراد دارای کراودینگ بزرگتر از افراد با ثنایای منظم است، ولی نمی توان وقوع کراودینگ را در آینده بر اساس سایز دندانها پیش بینی نمود.

کنترل درد امری بسیار مهم در تمام اعمال دندانپزشکی است و در درمانهای دندانپزشکی اطفال اهمیت آن به مراتب بیشتر است. تجارب نامطلوب دوران کودکی موجب ترس بیمار در آینده خواهد شد. تزریق معمول در بی حسی مولرهای شیری فک پایین بلاک عصب آلوئولار تحتانی است. این تکنیک دارای معایبی بخصوص در دندانپزشکی اطفال است. مهمترین آنها شامل 1) ایجاد استرس بیشتر در کودک و دندانپزشک، 2) ایجاد واکنش در رفتار کودکان و 3) ایجاد بی حسی طولانی مدت که می تواند باعث کار گرفتگی زبان و لب شود...

پریودنتیت مهاجم بیماری است که در آن انساج نگهدارنده دندان در افراد جوان و در مدت نسبتا کوتاهی تخریب می شوند. عامل اصلی ایجاد کننده پریودنتیت پلاک میکروبی است اما وراثت یکی از عوامل مهم مستعد کننده بیماری قلمداد می گردد. تلاش برای یافتن شاخص های ژنتیکی این بیماری یکی از زمینه های فعال تحقیقات در پریودنتولوژی می باشد. مجموعه اصلی سازگاری بافتی انسان (HLA) در مورد بسیاری از بیماری های اتوایمیون، عفونی و... مورد تحقیق قرار گرفته است تا مشخص شود آیا وجود آنتی ژن خاصی از HLA می تواند به عنوان شاخص ژنتیکی بیماری مورد استفاده قرار گیرد یا خیر. تحقیقات مربوط به HLA در مورد پریودنتیت مهاجم هنوز به نتایج قطعی نرسیده است این مطالعه با هدف پاسخ گوئی به این سوال که آیا رابطه معنی داری بین پریودنتیت مهاجم و زیر گروه HLA- DQB1-0201 وجود دارد، پایه ریزی شده است.
روش تحقیق مورد- شاهدی و جمع آوری اطلاعات از طریق معاینه مستقیم نمونه ها بوده است. جامعه آماری، بیماران مبتلا به بیماری Aggressive periodontitis مراجعه کننده به بخش پریو دانشکده دندانپزشکی، مطب ها و درمانگاه های تخصصی سطح شهر بوده و با استفاده از روش نمونه گیری راحت (convenience sampling) انجام شده است. افراد مورد مطالعه 59 نفر شامل 30 نفر در گروه مطالعه و 29 نفر در گروه شاهد بودند و مقدار cc 10 خون حاوی EDTA از آنها دریافت شد. پس از استخراج DNA تعیین HLA-DQB1-0201 به روش PCR-ssp انجام شد. به منظور تحلیل داده ها از فنون آماری P-value و آزمون X2 استفاده گردید.
تعداد 14 نفر در گروه بیماران از نظر HLA-DQB1-0201 مثبت، تعداد 16 نفر منفی و در گروه کنترل تعداد افراد مثبت 10 نفر و تعداد افراد منفی 19 نفر بوده است. با استفاده آزمون X2 مقدار P-value>0.2 محاسبه گردید و میزان مخاطره نسبی 1.276 برآورد شد.
با توجه به یافته حاضر می توان نتیجه گرفت وجود HLA-DQB1-0201 در بیماران پریودنتیت نسبت به افراد معمول بیشتر دیده می شود هر چند که از لحاظ آماری با توجه به آزمون X2 معنی دار نبوده است.

هدف از انجام این تحقیق بررسی رابطه استعمال سیگار و شاخص CPI در افراد ایرانی 35 تا 44 ساله می باشد.
این مطالعه یک مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی است. اطلاعات مورد نیاز این تحقیق از طرح ملی CPI که در سال 1380 انجام شده بدست آمده است. در آن طرح 8700 نفر از 29 استان کشور و از مناطق روستایی و شهری به صورت randon sampling method مورد معاینه قرار گرفتند و پرسشنامه ها توسط افراد معاینه گر تکمیل گشت. در این طرح از سه گروه، past smoker، present-smoker، never smoker هر کدام 300 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند و با حذف پرسشنامه های مخدوش، افرادی که سابقه مصرف دارو داشتند و افرادی که نیاز فوری به ارجاع و درمان داشتند، از حضور عوامل مداخله گر جلوگیری شد. در این تحقیق از آزمون کای- دو جهت تحلیل آماری استفاده شده است. متغیرهای این طرح عبارتند از سن، وضعیت استعمال سیگار، زمان مصرف سیگار و تعداد سیگار مصرفی در روز.
CPI با وضعیت و زمان استعمال سیگار در گروه سنی 42 تا 44 ساله رابطه معنی دار دارد در حالی که این رابطه در گروه سنی 35 تا 37 ساله معنی دار نمی باشد. CPI بطور کلی با وضعیت استعمال دخانیات رابطه معنی دار دارد. CPI با سنوات استعمال سیگار در بین افراد past smoker، present-smoker رابطه معنی داری نشان نداد. شاخص CPI با میزان مصرف سیگار در روز در افراد present-smoker رابطه معنی داری نشان داد.
بطور کلی افراد present-smoker که تعداد سیگار بیشتری در روز (بیش از 20 عدد) مصرف می کنند و سن بالاتری دارند وضعیت بدتری در انساج پریودنشیوم دارند.

از آنجا که فرم اسکلت صورت و روابط دندانی در هر نژادی با سایر نژادها متفاوت می باشد، ارزیابی و بدست آوردن استانداردهای سفالومتریک در هر نژاد از اهمیت خاصی برخوردار می باشد و باعث تشخیص و طرح درمان صحیح تر در آن نژاد می گردد. هدف از این مطالعه بدست آوردن استانداردهای سفالومتریک نوجوانان 12 و 17 سال ایرانی و مقایسه آن با نژاد American Caucasian می باشد.
نمونه های انتخاب شده از دانش آموزان شهر تهران و در دو گروه سنی 12 و 17 سال و در دو جنس مونث و مذکر بودند. در گروه سنی 12 سال، 35 دختر و 33 پسر و در گروه سنی 17 سال 30 پسر و 30 دختر مورد بررسی قرار گرفتند که همگی این افراد به زبان فارسی صحبت می کردند، محل تولد این افراد در ایران بود و رابطه مولر و کانین Cl I داشتند. 23 متغیر مربوط به آنالیزهای Wits و Rokosi در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند.
در گروه پسران 12 سال از مجموع متغیرهای مورد بررسی 8 متغیر اختلاف معنی داری میان نژاد ایرانی و Caucasian نشان می دادند. در گروه دختران 12 سال، 7 متغیر اختلاف معنی دار آماری بین دو جمعیت نشان می دادند. در گروه پسران 17 سال، 10 متغیر اختلاف معنی دار نشان می دادند و در گروه دختران 17 سال، 10 متغیر اختلاف معنی دار داشتند.
پسران 12 سال ایرانی در مقایسه با پسران 12 ساله Caucasian رشد عمودی بیشتری دارند و اینسایزورهای پایین بیشتر Procumbent می باشند. دختران 12 سال ایرانی در مقایسه با دختران 12 سال Caucasian رشد عمودی بیشتری دارند و اینسایزورهای بالا و پایین پروترودتر می باشند. در دختران و پسران 17 سال ایرانی ماگزیلا و مندیبل نسبت به دختران و پسران 17 سال Caucasian رترودتر می باشند و رشد عمودی نیز در نژاد ایرانی بیشتر می باشد.

سفید کردن دندانهای تغییر رنگ یافته، به دلایل مختلف علت مراجعه بسیاری از بیماران به دندانپزشک می باشد. امروزه دندانپزشکی زیبایی، با افزایش روزافزون این گونه بیماران و حتی افرادی که تنها برای زیبایی بیشتر به روشن تر شدن دندانهایشان تمایل دارند، مواجه است. با توجه به تنوع کاربردهای زیاد مواد همرنگ دندان و نیز Bleaching بعنوان یکی از راه حلهای درمان زیبایی، این تحقیق با هدف بررسی تاثیر انواع باندینگ با بیسهای متفاوت بر استحکام باند برشی کامپوزیت به مینای بیلیچ شده صورت گرفت.
تحقیق به روش تجربی با استفاده از تکنیک مشاهده بود. 30 دندان پرمولر سالم که به دلیل درمان ارتودنسی خارج شده و بدون سایش، ترک، پرکردگی و پوسیدگی بودند، انتخاب و از 2 میلیمتری زیر CEJ توسط آکریل خود سخت شونده مانت گردیدند. سپس به صورت تصادفی به شش گروه پنج تایی تقسیم گردیدند و سطوح باکال و لینگوال آنها با دیسک سیلیکونی صاف شدند. در گروه اول بعد از بیلیچ دندانها با هیدروژن پراکساید 35%، سیلندرهای کامپوزیتی بطول و قطر 2 میلیمتر بوسیله باندینگ Scotchbond-MP به سطوح باکال و لینگوال باند گردیدند. در گروه دوم بعد از بیلیچ، دندانها به مدت 10 روز در سرم فیزیولوژی نگه داشته شده، سپس با باندینگ Scotchbond-MP باند شدند. نمونه های گروه سوم نیز بعد از بیلیچ، بلافاصله با باندینگ Excite باند شدند. در گروه چهارم، نمونه ها بیلیچ شده و بعد از 10 روز نگهداری در سرم فیزیولوژی با باندینگ Excite باند شدند. نمونه های گروه پنجم بلافاصله بعد از بیلیچ با باندینگ Stae باند شدند. در گروه ششم، نمونه ها بیلیچ شده، 10 روز در سرم فیزیولوژی نگهداری و بعد با باندینگ Stae باند گردیدند. استحکام باند برشی تمامی نمونه ها 24 ساعت بعد از اتمام باند هر گروه، توسط دستگاه اینسترون با سرعت 0.5 میلی متر در دقیقه اندازه گیری شدند و نتایج با آزمون آماری ANOVA و T-Test مورد قضاوت آماری قرار گرفتند.
استحکام باند برشی در گروه های اول، سوم و پنجم به ترتیب: (19.26±1.75، 36.14±2.12، 16.71±1.54) Mpa و در گروه های دوم، چهارم و ششم به ترتیب: (30.57±5.13، 35.35±2.56، 22.44±1.90) Mpa بدست آمد. اختلاف کلی موجود میان گروه ها از نظر آماری معنی دار بود (ANOVA:P<0.0001). آزمون T-Test نشان داد که اختلاف موجود بین گروه های اول و دوم و همچنین گروه های پنجم و ششم از نظر آماری معنی دار می باشد (P<0.0001) ولی این اختلاف بین گروه های سوم و چهارم معنی دار نبود (P>0.463).
تحقیق نشان داد که در شرایط Invito استحکام باند برشی کامپوزیت به مینای بیلیچ شده در صورت استفاده از باندینگ الکل بیس، بالاتر از باندینگهای استون بیس و واتربیس می باشد. همچنین در صورت استفاده از باندینگ الکل بیس، می توان بعد از بیلیچ دندان بلافاصله عمل باند را انجام داد ولی در صورت استفاده از سیستمهای باندینگی واتربیس یا استون بیس، باید زمان 10 روز را برای باند کردن کامپوزیت به مبنای بلیچ شده در نظر داشت.

به منظور درمان ضایعات عمودی استخوان آلوئول از روش های بازسازی کننده متعددی نظیر انواع غشاها و مواد پیوندی استخوان استفاده شده و نتایج متفاوتی در مطالعات مختلف بدست آمده است. هدف از این مطالعه، مقایسه دو نوع غشا (کلاژن و بافت همبند کام) به همراه Bio- oss در درمان ضایعات عمودی بین دندانی استخوان آلوئول بود.
مطالعه به روش کارآزمایی بالینی و بصورت کنترل شده تصادفی یک سو کور صورت گرفت. 15 بیمار با سن متوسط 2.75± 39 سال، 8 زن و 7 مرد، که دارای حداقل دو ضایعه عمودی بین دندانی با حداقل از دست رفتن چسبندگی 5 میلی متر و با عمق ضایعه استخوانی در محدوده 3 میلی متر و بیشتر و بصورت دو طرفه بودند. انتخاب شدند. هر ضایعه، بطور تصادفی در گروه تجربی یا شاهد قرار گرفت. در هر دو گروه از Bio-oss استفاده شد، در گروه تجربی، از بافت همبند کام بعنوان غشا و در گروه شاهد از غشا کلاژن جهت پوشش Bio-oss استفاده شد. متغیرهای کمی شامل: عمق پاکت، حد چسبندگی کلینیکال، موقعیت حاشیه لثه، عمق ضایعه استخوانی آلوئول و موقعیت کرست استخوان و میزان لقی در شروع مطالعه و 9 ماه بعد در جراحی ورود مجدد اندازه گیری شدند.
بعد از بررسی داده ها، نتایج نشان داد که در هر گروه، پس از درمان، از نظر کلیه شاخص های تحت بررسی، نسبت به قبل از درمان، تفاوت ها قابل توجه بود. ولی اختلاف معنی داری بین دو گروه از نظر کلیه متغیرها مشاهده نشد.
با توجه به نتایج بدست آمده، مشاهده شد که اثرات کلینیکی حاصل از کاربرد بافت همبند کام و کلاژن بعنوان غشا، به همراه Bio-oss در درمان ضایعات عمودی بین دندانی، در مقایسه با یکدیگر تفاوت قابل توجهی ندارند. هرچند که در هر دو روش جراحی تمام متغیرها نسبت به قبل از درمان بطور معنی داری بهبودی نشان می دادند.

پس از گذشت دو دهه از بروز سندرم نقص ایمنی (HIV) اپیدمیولوژی آن دائما در حال تغییر است. اگر چه این بیماری از شمال آمریکا و اروپای شرقی و آفریقا شروع شد اما امروزه در تمام دنیا گسترش یافته است. هدف از این تحقیق تعیین کلینیکی شیوع ضایعات دهانی در مبتلایان به عفونت HIV در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی و یک مطب خصوصی در شهر تهران بود.
تحقیق به روش توصیفی بر روی 77 بیمار با استفاده از تکنیک مشاهده و مصاحبه و فرم اطلاعاتی انجام گرفت. با مراجعه به بیمارستان و مرکز خصوصی و تکمیل پرسشنامه مربوط به تاریخچه گیری و معاینات کلینیکی دهانی توسط دندانپزشک و معاینات عمومی توسط متخصص عفونی و ارزیابی تستهای پاراکلینیکی از نظر تعداد CD4، لنفوسیت ها،WBC و نسبت CD4/CD8 بررسی ها انجام شد.
تحقیق نشان داد بیشترین میزان شیوع بیماری در مردان (84.4%) و در گروه سنی 39-30 سال (42.2%)، در افراد با سطح تحصیلات زیر دیپلم (53.2%) و دارای شغل آزاد (59.7%) بود. شایعترین راه ابتلا و رفتار پرخطر در افراد معتاد به مواد مخدر تزریقی (48.1%) و بیشترین میزان بیماری در مرحله قبل از ایدز (79.2%) بوده و بالاترین میزان شیوع ضایعات دهانی مربوط به بیماری های پریودنتال (61%) و کاندیدیازیس سودوممبرانوس (37.7%) و سپس بترتیب هرپس سمپلکس (26%)، آفتهای عود کننده (26%)، انگولارچلایتیس (22.1%)، کاندیدیازیس اریتماس (15.6%)، لکوپلاکیای مویی حاد نکروز شونده (6.5%)، پیگمانتاسیون غیر طبیعی مخاط (6.5%)، درگیری غدد بزاقی (2.6%)، ایدیوپاتیک ترومبوسایتوپنیک پورپورا (1.3%)، هرپس زوستر (1.3%) و ضایعات دیگر (1.3%) می باشد و بالاترین میزان شیوع عارضه دهانی، خشکی دهان (62.3%) بود. از نظر آزمایشات (54.4%) بیماران دارای CD4 کمتر از cell/mm3500 بوده، میانگین درصد لنفوسیت ها 32.25، میانگین تعداد لنفوسیت های CD4، 403.59، میانگین WBC ها، 6682.5 و میانگین نسبت CD4/CD8،0.7409 بود.
نتایج تحقیق حاضر نشان داد که میزان شیوع عفونت HIV در مردان بیش از زنان بود و بیشتر بیماران در سنین 39-30 سالگی قرار داشتند. بیشترین میزان از نظر راه های ابتلا و رفتارهای پرخطر به افراد معتاد به مواد مخدر تزریقی، افراد زندانی و افرادی که سابقه مسافرت به مناطق پرخطر داشتند مربوط بود. از نظر مرحله بیماری بیشترین میزان مربوط به مرحله ARC (قبل از ایدز) و سپس ایدز بود. بالاترین میزان ضایعات دهانی در گروه کاندیدیازیس، خشکی دهان و ضایعات پریودنتال بود.

امروزه ثبت رادیوگرافی جانبی سر در وضعیت طبیعی سر (NHP) توصیه شده و قابلیت تکرار بالایی برای آن عنوان شده است، ولی مطالعات طولانی مدت کمی بر روی تکرار پذیری این وضعیت صورت گرفته است. لذا این مطالعه با هدف تعیین فتوگرافیک قابلیت تکرار وضعیت طبیعی سر پس از گذشت سه سال طراحی شد.
این مطالعه یک مطالعه توصیفی از نوع Longitudinal بر روی 27 نفر از دانشجویان داوطلب دانشکده دندانپزشکی بود که در سال 77-1376 در دامنه سنی 29-19 سال قرار داشتند. در این افراد ناهنجاری های مادرزادی و درمانهای ارتودنسی و جراحی سر و صورت انجام نشده و فاقد دردها و مشکلات موضعی سر و گردن بودند. از کلیه نمونه ها سه فتوگرافی در نمای NHP در فاصله زمانی صفر، 10-4 دقیقه، و بصورت میانگین 2 سال، 6 ماه و 9 روز بعد در شرایط استاندارد و در دستگاه سفالومتری به حالت ایستاده و با استفاده از آینه توسط یک فرد و در یک مکان تهیه شد. پس از سوپرایمپوزیشن فتوگرافی ها بر روی خط عمود واقعی زاویه بین خط افقی واقعی از N و Npog محاسبه شد. میانگین، انحراف معیار و فاصله اطمینان این زاویه محاسبه و ME کوتاه مدت و بلند مدت و ضریب همبستگی تغییرات بین سه زمان و اثر جنسیت بر روی آن محاسبه شد.
قابلیت تکرار کوتاه مدت دو فتوگرافی در کل نمونه ها 1.78 و در بلند مدت 6.60 بود. ضریب همبستگی تغییرات زوایا در هر سه بار فتوگرافی معنی دار بود که با گذشت زمان کاهش یافت. تفاوتی در این زاویه بین دو جنس در زمان اول و سوم وجود نداشت ولی در زمان دوم تفاوت معنی دار مشاهده شد (P<0.045).
با گذشت 3 سال زمان، از قابلیت تکرار وضعیت طبیعی سر بطور قابل ملاحظه ای کاسته شده و این قابلیت به ثلث مقدار اولیه تقلیل می یابد ولی به هر حال همبستگی تغییرات این زاویه در طول مدت 3 سال از لحاظ آماری معنی دار می باشد.

با توجه به شیوع تحلیل لثه و اهمیت آن از جهت حساسیت دندان و زیبایی، روش های مختلفی برای درمان آن بکار گرفته می شود که در تمامی آنها از تغییر طول و عرض تحلیل به عنوان ملاک موفقیت استفاده می گردد. این تحقیق با هدف ارایه روشی جدید و کاملتر محاسبه سطح پوشش یافته ریشه انجام شده است.
تحقیق از نوع توسعه ای بوده، در آن تاثیر روش جراحی بر روی 5 نقطه مزیال (M)، فاصله 1.5 میلی متری از مزیال به سمت مید باکال (M-1.5) نقطه مید باکال (MB)، فاصله 1.5 میلی متری از دیستال به سمت مید باکال (D-1.5) و نقطه دیستال (D) از حاشیه لثه با استفاده از استنت اکریلی، پروب ویلیامز، پرگار و کولیس اندازه گیری و به کمک نرم افزار AutoCad سطح پوشش یافته ریشه محاسبه می گردد.
این روش تنها به کمک وسایل معمول و بدون نیاز به امکانات پیچیده تصویر برداری، سطح پوشش یافته ریشه را اندازه گیری می گیرد.
با توجه به راحتی و صرف زمان و هزینه اندک و دقت بیشتر در مقایسه با سایر روش ها، پیشنهاد می شود که از روش تعیین سطح به جای تغییر تنها یک بعد (ارتفاع حاشیه لثه در یک نقطه مید باکال) به عنوان معیار نتیجه (outcome) درمان استفاده، اعتبار آن اندازه گیری و حد آستانه (Cut off) آن تعیین گردد.