مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان
پیاپی 56 (زمستان 1384)

شواهد فراوانی دال بر افزایش آسم وآلرژی در جهان وجود دارد، اما به دلیل متدولوژی غیر یکسان، این مطالعات قابل مقایسه نیستند.
این مطالعه با هدف تعیین شیوع و شدت بیماری های آلرژیک در کودکان شهر رشت با متدولوژی پیشنهادی Isaac در سال تحصیلی 8180 اجرا شد.
روش مطالعه توصیفی و جمعیت مورد مطالعه شامل دانش آموزان کلاس اول ابتدایی از 63 مدرسه و دانش آموزان دوم و سوم راهنمایی از 22 مدرسه می باشند که به طور تصادفی وخوشه ای از بین مدارس شهر رشت انتخاب شدند. این دانش آموزان به پرسشنامه هایی مطابق با استاندارد بین المللیISAAC(International Study of Asthma and Allergic Disease)، پاسخ دادند. نتایج بدست آمده Double entry شده با نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل و با فاصله اطمینان 95% گزارش شد.
از مجموع 6145 دانش آموز، 6060 پرسشنامه بازگردانده شد. شیوع سابقه خس خس سینه در طول عمر در دانش آموزان کلاس سوم راهنمایی 25 درصد بود و در پسرها شایع تر از دخترها بود 26.7% در مقابل 22.5 %، (P<0.05). شیوع به ترتیب %7.1 در گروه ابتدایی و 4.1 % در گروه راهنمایی و در پسرها بیش از دخترها (P<0.05) و در کودکان دوره ابتدایی بیش از راهنمایی بوده است (P<0.05) که نسبت به آمار سال 74 اختلاف معنی دار نشان داد. 5.96% در سال 81 در برابر 3.4 % در سال 74 (P<0.05). 114 نفر (3.68%) سابقه اختلال خواب به مدت بیش از یک شب در هفته و 143 نفر (17%) سابقه اختلال در تکلم به علت شدت خس خس سینه داشتند که کمتر از موارد مشابه در مطالعه سال 74 بود. 19% اختلال خواب و 23.7% اختلال تکلم در سال 74، (P<0.05).
از مقایسه آمارهای بدست آمده در این مطالعه با نتایج سال 74 معلوم شد که شیوع علایم آسم درکودکان شهر رشت افزایش یافته است که می تواند ناشی از افزایش تشخیص و آتوپی توسط پزشکان، افزایش شیوع واقعی بیماری آتوپیک و آلرژیک، افزایش تماس با آلرژن های خانگی یا آلاینده های محیطی یا استفاده مناسب از روش های تشخیصی باشد. ولی به رغم افزایش علایم آسم یا بیماری آسم، از شدت بیماری کاسته شده است.

پوسیدگی دوران شیرخوارگی گونه ای از پوسیدگی های وسیع و پیشرونده می باشد که دندان های شیری کودکان را درگیر می کند و عادت تغذیه طولانی مدت با شیر مادر یا شیشه شیر در اتیولوژی آن مطرح است. این پوسیدگی از الگوی خاصی پیروی می کند، و ثنایاهای فک بالا بیشترین درگیری را نشان می دهند. از عوارض آن ایجاد درد، عفونت، مشکلات تغذیه ای برای کودک و هزینه بالای درمان های دندانپزشکی میباشد.
هدف از این تحقیق تعیین شیوع پوسیدگی دوران شیرخوارگی و عوامل همراه در کودکان 4-2 ساله شهرستان تالش در سال 1382.
تحقیق به روش مقطعی انجام گرفت. نمونه ها شامل261 کودک 4-2 ساله بودند که با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. روش جمع آوری داده ها استفاده از پرسشنامه ای حاوی اطلاعات دموگرافیک و عادات تغذیه ای و بهداشتی کودک و همچنین معاینه دندان ها می باشد. معیار تشخیص پوسیدگی دوران شیرخوارگی، وجود حداقل دو دندان ثنایای پوسیده در فک بالا می باشد. در کنار آن وضعیت dmft (تعداد دندان های پوسیده، کشیده شده، پرشده) نیز تعیین گردید. سپس داده ها وارد نرم افزار SPSS 11.5 شده و با استفاده از آزمون آماری X2 تجزیه و تحلیل گردید.
تحقیق نشان داد که در جامعه مورد بررسی شیوع پوسیدگی دوران شیرخوارگی 28% می باشد. جنسیت، تحصیلات والدین، نحوه مسواک زدن، مصرف مایعات شیرین با شیشه، تمیز کردن دهان پس از مصرف شیر یا مایعات شیرین و مصرف تنقلات ارتباط معنی داری با پوسیدگی دوران شیرخوارگی نشان داد(P<0.05). ولی ارتباط معنی داری بین تغذیه با شیشه شیر یا شیر مادر، مصرف شیر در شب، مصرف پستانک و نحوه مراجعه به دندانپزشک با پوسیدگی دوران شیرخوارگی بدست نیامد.
36.4% از کودکان مورد مطالعه فاقد پوسیدگی (Caries Free) بودند. میانگین dmft در کودکان دارای پوسیدگی دوران شیرخوارگی 7.86 و در کودکان دیگر 1.79 بود (P<0.05).
تحقیق نشان داد که پوسیدگی دوران شیرخوارگی در شهرستان تالش از شیوع بالایی برخوردار است نیاز به آموزش هر چه بیشتر والدین در مورد کنترل عوامل همراه و دخیل در ایجاد این مشکل آشکار می گردد

با توجه به پایین بودن آگاهی دختران نوجوان در مورد تغییرات جسمی و روانی دوران بلوغ و نیز اهمیت آموزش بهداشت باروری برای نوجوانان دختر، این مطالعه به عنوان یک اولویت مهم بهداشتی مطرح است.

هدف این مطالعه ارزیابی تاثیر آموزش بهداشت بلوغ و تعیین راهکار مناسب و موثر برای دختران 14-12 ساله شهر سمنان بوده است.

این مطالعه به صورت کارآزمایی میدانی (Field Trial) و با مداخله آموزشی در دو گروه تحت آموزش، شامل 370 دختر سمنانی و گروه بدون آموزش شامل 372 دختر دامغانی انجام شد. آگاهی، نگرش و عملکرد دو گروه قبل و پس از مداخله، استخراج و مقایسه شد.

مقایسه نتایج در دو مرحله قبل و پس از مداخله آموزشی در دو گروه تحت آموزش و بدون آموزش نشان داد که قبل از آموزش اطلاعات دختران در مورد بهداشت بلوغ، ناچیز و با باورهای نادرست همراه بود و آموزش این اطلاعات را اصلاح کرد. همچنین، بررسی انجام شده نشان داد که روش مناسب و موثر انتقال آموزش به دختران، از طریق خانواده و بخصوص مادران با استفاده از رابطه های بهداشتی است. این راهکار مورد استقبال خانواده ها قرار گرفت و 85% دختران بر این روش تاکید کردند. بر اساس نیاز سنجی انجام شده، متون آموزشی مناسب دختران گروه سنی 14-10 ساله تدوین شد.

نتایج نشان داد که موانع و مشکلات فرهنگی موجود پیرامون آموزش بهداشت باروری را می توان با رعایت فرهنگ و باورهای مردمی به حداقل رساند و به صورت موفقیت آمیز منتقل کرد. با توجه به نتایج بدست آمده، شروع آموزش از سن پایین تر(10-9 سالگی) در دختران، گسترش آن به دختران گروه سنی بالاتر و نیز با راه کار مناسب، برای نوجوانان پسر پیشنهاد می شود.

امساک در ماه رمضان به همراه تغییر در برنامه خواب و بیداری، الگوی ترشحی هورمون های مختلف را تحت تاثیر قرار می دهد.
این تحقیق به منظور تعیین تاثیر روزه داری بر ترشح هورمون های تیروییدی انجام گرفت تا در صورت مطلوب بودن این تغییرات شاید بتوان از روزه داری جهت بهبود عملکرد غده تیرویید استفاده کرد و درغیر این صورت بیماران یا افراد در معرض خطر را از روزه داری منع کرد.
52 دانشجوی پسر مجرد با میانگین سن 18 تا 24 سال که در ماه رمضان روزانه حداقل 12 ساعت امساک داشته اند، داوطلب شرکت در مطالعه شدند. 4 نمونه خون گرفته شد، اولی (کنترل) دو روز قبل از شروع ماه مبارک رمضان و 3 نمونه بعدی (آزمایش) در ساعت 4 بعداز ظهر روزهای 10 و 20 و28 ماه مبارک رمضان بود. ضمنا کلیه افراد دارای رژیم غذایی یکسان و سالم بودند و دارویی نیز مصرف نمی کردند. میزان هورمون های تیرویید شامل تری یدو ترونین (T3)، تیروکسین (T4) و تیروتروپین یا هورمون محرک تیرویید (TSH) توسط دستگاه Elisa اندازه گیری شد. همچنین وزن آنها قبل از ماه رمضان و در طی روزهای آزمایش ثبت شد. آنگاه نتایج با استفاده از روش ANOVA درون گروهی مورد بررسی قرار گرفت.
بررسی نتایج نشان داد که غلظت (T4) سرم در طی ماه رمضان بویژه در اواخر این ماه افزایش معنی داری داشته است (P<0.01) ولی در مقادیر (T3) سرم و TSH در روزهای آزمایش در مقایسه با قبل از ماه رمضان تغییرات معنی داری مشاهده نشد. از طرف دیگر کاهش وزن معنی داری در مقایسه با قبل از ماه رمضان در این افراد دیده شد.
هورمون های تیرویید در مردان سالم روزه دار همگی در محدوده فیزیولوژیک بوده و در اثر روزه داری تغییر بالینی خاصی در افراد بوجود نمی آید. یعنی روزه داری اسلامی باعث تغییر پاتولوژیک در غلظت این هورمون ها نمی شود.

میل جنسی یکی از مهم ترین گرایش ها و نیازهای فیزیولوژیک انسانهاست. طبق تعالیم اسلام ارتباط جنسی یکی از مواردی است که مسلمانان باید طی روزه داری در ماه رمضان از آن امتناع ورزند.
این بررسی ماهیت تغییر میل جنسی طی روزه داری در ماه رمضان انجام گرفت.
32 داوطلب سالم، مذکر و مجرد در محدوده سنی 28-24 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. در ماه رمضان، آنها طبق برنامه روزه داری اسلامی، روزانه 12 ساعت از خوردن و آشامیدن امتناع کردند. سه نمونه خون یک روز قبل از ماه رمضان (نمونه کنترل) و روزهای اول و آخر ماه رمضان، ساعت 5 عصر از داوطلبان گرفته شد. سطوح تستوسترون، LH و FSH با RIAs اندازه گیری شد. بعلاوه برای بررسی چگونگی تغییرات میل جنسی، یک پرسشنامه استاندارد روز قبل و آخر ماه رمضان توسط داوطلبان تکمیل شد.
سطوح تستوسترون در نمونه های دوم و سوم نسبت به نمونه کنترل بطور بارزی افزایش نشان داد (به ترتیب0.007 = p و 0.025 = p). افزایش واضحی در سطوح LH مشاهده نشد اماFSH درنمونه دوم و سوم نسبت به نمونه کنترل کاهش چشم گیری نشان داد (به ترتیب 0.006 = p و 0.001 = p). نتایج حاصل از پرسشنامه، کاهش بارزی در میزان خود ارضایی، تفکر درباره عمل مقاربت، یا مسایل جنسی و توجه بینایی مربوط به آن و نیز در برخورد با جنس مخالف نشان داد (در همه موارد0.01 < p). بعلاوه کاهش قابل ملاحظه ای در تعداد نعوظ صبحگاهی وجود داشت (0.05 < p) در مقابل تعداد دفعات انزال شبانه افزایش یافته بود (0.05 < p).
تغییرات معکوس بین سطوح پلاسمایی تستوسترون و فاکتورهایی که جنبه ارادی در رفتارهای جنسی دارند، ممکن است بیانگر تاثیر غالب ارادی این عوامل باشد که از مسیرهای داخلی CNS عمل می کند. به طوری که فرد می تواند با کاستن محرک های مختلف موثر بر بخش آنسفالیزه شده میل جنسی، موجب کاهش آن شده و این به معنی تضعیف سیستم تولید مثلی در ماه رمضان نیست.

فسفید آلومینیوم (AlP) یا قرص برنج یکی از شایع ترین آفت کش های دنیاست. این ماده در حضور آب، بخار آب یا اسید معده، گاز فسفین (PH3) آزاد می کند که موجب مسمومیت می شود. مسمومیت ناشی از فسفین بیشتر به قصد خودکشی است و روز به روز بر تعداد آن افزوده می شود. دو سوم مسمومین جان خود را از دست می دهند.
هدف از انجام این پژوهش، بررسی اطلاعاتی در مورد همه گیر شناسی بالینی و تغییرات آزمایشگاهی در بیماران مسموم با قرص می باشد.
در یک مطالعه مقطعی (Cross-sectional) پرونده بالینی تمامی بیماران مسموم با قرص برنج که از فروردین 79 لغایت آذر 82 جهت درمان به مرکز آموزشی درمانی رازی رشت مراجعه نموده یا ارجاع شده بودند، بررسی گردید و متغیرهایی از قبیل سن، جنس، محل سکونت، تعداد قرص مصرف شده، فاصله زمانی مراجعه به مرکز درمانی، علایم بدو ورود و تغییرات آزمایشگاهی از قبیل الکترولیت ها و وضعیت گازهای خون شریانی مورد ارزیابی قرار گرفته و داده ها در فرم جمع آوری داده که از قبل طراحی شده بود، وارد شد.
در بررسی انجام شده 54.3% از بیماران مذکر و بقیه مونث بودند و میانگین سنی آنان 14.79 ± 29.47 سال بود. بیشتر بیماران با یک قرص مسموم شده بودند (41.2%). 78.4 % علایم گوارشی داشتند و میانگین فشار سیستولیک آنها 28.66 ± 87.48 میلی متر جیوه بود. 95.7 % اسیدوز و 80.2% HCO3 پایین داشتند. در این مطالعه 68 نفر (58.61%) از موارد فوت نمودند. همچنین مرگ و میر ناشی از مسمومیت با قرص برنج با مدت زمان بین مسمومیت تا رسیدن بیمار به مرکز درمانی، تعداد قرص مصرف شده، فشار خون سیستولی، PH، غلظت HCO3 و درصد اشباع اکسیژن رابطه معنی دار داشت. (P<0.05) با توجه به اثبات رابطه و همراهی مرگ و میر با مدت زمان بین مسمومیت تا رسیدن بیمار به مرکز درمانی، تعداد قرص مصرف شده، فشار خون سیستولی، PH، HCO3 و درصد اشباع اکسیژن، می توان با انجام مطالعات دقیق تر از این معیارها به عنوان تخمین پیش آگهی در این مسمومیت استفاده کرد.

ساکشن تراشه و برونش در بیماران با عوارضی همراه است. یکی از این عوارض بروز دیس ریتمی قلبی است. برخی از منابع وقوع اکستراسیستول بطنی به دنبال ساکشن را شایع دانسته در حالی که برخی منابع دیگر برادی کاردی یا انقباض نابجای دهلیزی (PAC) را شایع ترین دیس ریتمی در جریان ساکشن تراشه و برونش ذکر کرده اند.
با توجه به خطرناک بودن دیس ریتمی های قلبی حین فرایند ساکشن و با عنایت به اختلاف نظر موجود بین محققین مختلف، پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان شیوع دیس ریتمی های قلبی به دنبال ساکشن ترشحات تراشه و برونش طراحی گردید.
تعداد 400 بیمار 65-18 ساله تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش مراقبت های ویژه مرکز پزشکی آیت الله کاشانی مورد بررسی قرارگرفتند. قبل از اقدام به ساکشن از بیماران EKG گرفته شد و فشارخون، نبض واشباع هموگلوبین شریانی تعیین گردید. سپس بیماران به روش استاندارد تحت ساکشن تراشه و برونش قرار گرفته و فرایند ساکشن تا پیدایش دیس ریتمی و یا برطرف شدن اندیکاسیون زمینه ای ادامه یافت. حین فرایند ساکشن نیز فشار خون، نبض و اشباع هموگوبین شریانی تعیین و ثبت گردید. همچنین با پایان یافتن فرایند ساکشن از بیمار EKG اخذ گردید وجهت تایید تشخیص توسط متخصص قلب نیز قرائت شد. با استفاده از روش های توصیفی آمار و محاسبه نسبت ها، میانگین ها و حدود اطمینان 95% و همچنین آنالیز واریانس، اطلاعات مورد تجزیه وتحلیل آماری قرارگرفت.
میانگین سن 14±33 سال و نسبت مرد به زن 17.2 بود. شایع ترین آریتمی به صورت تاکی کاردی سینوسی و به میزان 33% موارد وجود داشت. هیچ نوع آریتمی دیگری مشاهده نگردید. بیشترین تغییر میانگین نبض در دو دقیقه بعداز ساکشن تراشه وبرونش اتفاق افتاد (20±114 در مقابل 16± 102 میانگین نبض قبل از ساکشن) (0.05>P). فشارخون سیستولیک بیماران به طور معنی داری نسبت به قبل از ساکشن افزایش یافت (0.05>P). اختلاف فشارخون دیاستولیک و اشباع هموگلوبین شریانی در مقایسه با مقادیر قبل ازساکشن ناچیز گزارش شد.
در این مطالعه تاکی کاردی سینوسی شایع ترین ریتم بعد از ساکشن تراشه و برونش در بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه گزارش شد از طرفی آریتمی های دیگر در این مطالعه یافت نگردید. احتمالا ساکشن ترشحات تراشه و برونش تحت شرایط علمی و صحیح فاقد آریتمی های شدید و خطرناک خواهد بود.

یکی از بهترین راه های سنجش میزان فعالیت یک نظام بهداشتی اندازه گیری شاخص های توصیه شده توسط WHO است. یکی از مهم ترین این شاخص ها در سلامت دندا ن ها شاخصDMFT است که نشانگر دندان های پوسیده، کشیده شده در اثر پوسیدگی و پر شده است که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته است.
هدف ازاین تحقیق بررسی شاخص DMFT در کودکان 12 ساله شهرهای لنگرود، لاهیجان و سیاهکل در شرق استان گیلان در سال 83-82 بود.
این تحقیق توصیفی – تحلیلی و مقطعی بر 885 دانش آموز در سه شهر لنگرود، لاهیجان و سیاهکل انجام شد. روش نمونه برداری، خوشه ایتصادفی دو مرحله ای بود و روش بررسی معاینه (روش چشمی - لمسی) و استفاده از پرسشنامه بود. علاوه بر بررسی شاخص، اطلاعات مربوط به جنس، تحصیلات والدین، دفعات مسواک زدن و تعداد فرزندان خانواده نیز ثبت شد.
میانگین شاخص سه جمعیت مورد بررسی به ترتیب 1.65 و 1.49 و 1.60 و افراد بدون پوسیدگی دندان(DMFT=0)، 33.3%، 39.3 و 34.4% بود ارتباط معنی دار مستقیم بین تعداد فرزندان بیش از 3 نفر با شاخص DMFT بدست آمد. همچنین ارتباط بین میزان تحصیلات والدین و میزان پر شدگی دندان معنی دار بود (P<0.0005).
جمعیت مورد بررسی بر اساس معیارهای WHO برای کشورهای مدیترانه شرقی (که DMFT کمتر از 2 برای 12 ساله ها) وضعیت نسبتا مطلوبی دارد و جزو گروه با پوسیدگی کم و در حد انتظار WHO طبقه بندی می شود ولی هنوز تا رسیدن به هدف DMFT=0 برای 50% از 12 ساله ها، باید تلاش های بیشتری شود.

تالاسمی شایع ترین بیماری وراثتی دنیاست که در بعضی از کشورها از جمله اطراف مدیترانه و ایران شیوع دارد. طبق بررسی های انجام شده میزان شیوع تالاسمی مینور در شهرستان رشت 8.5% و شیوع تالاسمی ماژور 1 به 1600 است. از آنجایی که این بیماری درمان ناپذیر و مزمن است و روش های درمانی صرفا حمایتی هستند، بدیهی است که وجود روشی مناسب و منظم، آنها را در تحمل رنج درمان یاری می کند.
بررسی اطلاعات دموگرافیک، آزمایشگاهی و بالینی بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور تحت درمان تزریق دایم خون در مرکز آموزشی درمانی 17 شهریور رشت و ارزیابی درمان آنان.
در مطالعه ای توصیفی در سال 1381 با جمع آوری اطلاعات گذشته و آینده نگر از 400 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور که تقریبا ماهانه برای تزریق خون و کنترل به بیمارستان 17 شهریور رشت مراجعه می کردند علاوه بر اطلاعات دموگرافیک، شاخص هایی نظیر میزان سطح متوسط هموگلوبین قبل از تزریق، فاصله زمانی بین دو تزریق، نیاز خون سالانه، کیسه های خون تزریقی، بیماری قلبی، بزرگی طحال، طحال برداری ثبت شد.
50.25% موارد مذکر و میانگین سنی بیماران 5.77 ± 15.73 سال بود. 32.7% خانواده ها 5 فرزند یا نیز بیشتر داشتند و 30%، فرزند اول خانواده بودند. متوسط سن شروع تزریق خون ± 23.39 31.67 ماه بود. تنها 11.1% از بیماران تالاسمی ماژور، میانگین هموگلوبین قبل ازتزریق بالای gr/dL 9.5 و کمتر از نیمی از آنها (45.8%) میانگین فواصل تزریق خون کمتر از 28 روز داشتند. ضمنا حدود 3/1 بیماران طحال برداری شده بودند. در این بررسی ارتباط معنی داری بین تحصیلات پدر و سطح اقتصادی خانواده با مراجعه منظم و بموقع برای تزریق خون وجود داشت.
به نظر می رسد، فواصل تزریق خون نسبت به مطالعه های قبلی روند مطلوبی را به سوی کوتاه تر شدن پیمودند ولی تا حصول به میزان مطلوب هموگلوبین قبل از تزریق خون مطلوب که طبق دستور WHO بالاتر از gr/dL 9.5 می باشد راه زیادی در پیش است.
بدیهی است مطالعات منظم دو سالانه می تواند سیر صعودی یا حتی نزول کفایت درمان را در این بیماران نشان دهد.

یائسگی مرحله ای طبیعی از زندگی زنان و به معنی قطع دایم قاعدگی و پایان یافتن دوره باروری در آنها است که در سن 45 تا 52 سالگی رخ می د هد.
هدف این مطالعه تعیین تاثیر آموزش بر میزان آگاهی و نگرش بهورزان زن شهرستان های شرق استان گیلان در مورد یائسگی و مشکلات ناشی از آن در سال 1382 است.
386 تن از بهورزان زن شهرستان های شرق استان گیلان که بر اساس نمونه گیری چند مرحله ای و با استفاده از فرمول حجم نمونه انتخاب شده بودند به پرسشنامه های سنجش آگاهی و نگرش در مورد یائسگی پاسخ دادند.
یافته های پژوهش نشان داد که قبل از آموزش 29.5% آنها از آگاهی خوب، 26.2% از آگاهی متوسط و 44.3% از آگاهی ضعیف برخوردار بودند و بعد از آموزش این نتایج در سطح آگاهی خوب، متوسط و ضعیف به ترتیب به 85.2% و 13.2% و 1.6% رسید. همچنین در مورد سطح نگرش به یائسگی قبل از آموزش 31.6% مثبت و 63% خنثی و 5.4% منفی بود که بعد از آموزش، نگرش مثبت به 97.4% و نگرش خنثی به 2.6% رسید و هیچیک از افراد نگرش منفی نداشتند.
با توجه به نتایج بدست آمده آموزش بهورزان سبب ارتقای سطح آگاهی و بهبود سطح نگرش آنان درباره یائسگی و مشکلات ناشی از آن می شود و بین میزان آگاهی و نگرش بهورزان با متغیرهای سن، سابقه کاری، وضعیت تاهل، سطح تحصیلات و منابع کسب اطلاعات قبل و بعد از آموزش با p<0.000 ارتباط معنی دار وجود دارد. بنابراین اجرای برنامه های آموزشی بهترین راه تقویت بنیه علمی. تغییر در نگرش و توانمند سازی افراد و تقویت بنیه علمی آنان است.

بروسلوز یکی از شایع ترین بیماری های عفونی در ایران است. نمای بالینی بیماری غیراختصاصی بوده و روش های پاراکلینیکی برای تشخیص آن ضروری است. مطمئن ترین راه تشخیص بیماری جدا سازی باکتری از نمونه های بالینی است ولی موفقیت آن به عوامل زیادی بستگی دارد و در همه موارد نمی توان از آن استفاده کرد. روش های سرولوژی آگلوتیناسیون و الایزا مهمترین آزمایش های پاراکلینیکی هستند که در حال حاضر از آنها برای تشخیص استفاده می شوند.
این مطالعه برای مقایسه این دو روش تشخیصی در بیماران مشکوک به بروسلوز در سال 1381 در ساری انجام شد.
در این تحقیق توصیفی بیماران مشکوک به بروسلوز که از تاریخ 1/2/1381 تا 1/8/1381 به درمانگاه های شهر ساری مراجعه کرده بودند صرف نظر از سن، جنس و وضعیت مورد مطالعه قرار گرفتند. سرم بیماران مشکوک به بیماری با روش های آگلوتیناسیون استاندارد (SAT)، مرکاپتو اتانول (2 ME) و الایزا (ELISA) مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش SAT و 2 ME طبق استانداردهای WHO (مورد استفاده در آزمایشگاه مرجع ایران) و با استفاده از آنتی ژن ها و بافرهای انستیتو پاستور ایران انجام شد. از کیت های الایزا ساخت شرکتIBL Hamburg استفاده شد. در آزمایش SAT تیتر >/=1.80 مثبت قلمداد شد و فاصله تیتر آنتی بادی درSAT و 2 ME (در صورت وجود دو تیتر فاصله) به عنوان وجود IgM در نظر گرفته شد و برای مقایسه آزمایش ها نسبت شانس (Odds Ratio) محاسبه شد.
در مجموع 276 نفر بیمار مشکوک به بروسلوز، یعنی 183 نفر زن و 93 نفر مرد مورد بررسی قرار گرفتند. در 12 مورد هم IgGو هم IgM در سرم بیماران با هر دو روش تشخیص داده شد. در 96 مورد، آزمایش الایزا برای IgG مثبت بود در حالی که آزمایش SAT در 27 مورد مثبت نشد (OD =12.1). روش الایزا توانست 6 موردIgM را به تنهایی در بیماران تشخیص دهد، در حالی که2 ME قادر به تشخیص آنها نبود ولی 3 مورد دیگر توسط2 ME از نظر IgM مثبت شده (OD=12.9).
برای تشخیص موارد حاد بیماری (وجود IgG و IgM با هم) دو روش Elisa و SAT با یکدیگر تفاوتی ندارند ولی در تشخیص موارد تحت حاد و مزمن (وجود IgG و یا IgM به تنهایی)، دو روش اختلاف زیادی دارند.

سندرم تونل کارپ یکی از علل عمده بروز درد و اختلال عملکرد دست ها به علت گیرافتادن عصب مدین در مچ دست است. حدود 0.5% افراد جامعه مبتلا به این بیماری هستند ولی درصد کمی به پزشکان مراجعه می کنند. این بیماری خودبخود محدود می شود. اگر چه برای این سندرم درمان های محافظتی پیشنهاد شده است ولی در مواردی لازم ست بیماران مورد عمل جراحی قرار گیرند.
بررسی جنبه های مختلف بالینی و دموگرافیک بیمارانی که نیاز به عمل جراحی برای درمان بیماری خود داشته اند.
از سال 1376 تا پایان 1377، 63 بیمار که با تشخیص سندرم تونل کارپ جراحی شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. این بررسی در بیمارستان پورسینای رشت انجام شد. تشخیص سندرم تونل کارپ برحسب معیارهای بالینی و الکترودیاگنوستیک بود پرسشنامه ای شامل سن، جنس، شغل و بیماری زمینه ای تکمیل شد و داده ها پس از جمع آوری با نرم افزار SPSS.10 آنالیز شد.
76.2% مونث و 23.8% مذکر بودند میانگین سن بیماران 8.67 ± 44.81 سال بود. 22.2% بیماری زمینه ای داشتند که شایع ترین آن دیابت قندی بود شایع ترین علامت پارستزی شبانه (74.6%) و شایع ترین نشانه مانورفالن مثبت (81%) بودند. درگیری در 41% دو طرفه، در17% در سمت راست و در 5% در سمت چپ رخ داده بود. شایع ترین اندیکاسیون عمل بیماران، باقی ماندن علایم به رغم یک سال درمان طبی (39.7%) بود.
سندرم تونل کارپ بیماری قابل درمانی است. از آنجایی که در جامعه ما، سن ابتلای به بیماری شدید و نیازمند به جراحی در حال کاهش است، پزشکان عمومی باید هر چه سریع تر بیماران مشکل دار را به متخصصان داخلی اعصاب ارجاع دهند تا از بروز ناتوانی های بعدی بخصوص در بیماران جوان و فعال پیشگیری شود.

اطلاع از واریاسیونهای شبکه بازویی در اعمال جراحی ناحیه آگزیلا برای جراحان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مورد نادری که گزارش می شود، در اندام فوقانی چپ کاداور یک زن 55 ساله، در جریان تشریح معمولی و در دانشکده پزشکی رشت مشاهده شده است. در این نمونه عصب موسکوکوتانئوس که معمولا از طناب خارجی شبکه بازویی منشعب می شود، از عصب مدین جدا شده و بدون سوراخ کردن عضله کوراکو براکیالیس، بین دو عضله بای سپس براکئی و براکیالیس قرار می گیرد و به این دو عضله عصب می دهد. سپس در زیر آرنج فاسیای عمقی را سوراخ می کند و بنام عصب جلدی ساعدی خارجی ادامه می یابد. عصب عضله کوراکو براکیالیس نیز مستقیما از طناب خارجی جدا شده و به عضله وارد می شود.