مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران
پیاپی 45 (زمستان 1383)

دکسترومتورفان آنتاگونیست غیر رقابتی گیرنده NMDA سیستم گلوتامات- ارژیک می باشد که به عنوان یک داروی ضدسرفهOTC، بیش از 47 سال کاربرد بالینی دارد. نظر به این که اثر و مکانیسم های اوپیوییدی و دوپامینرژیک دکسترومتورفان در مدل های فازیک و حاد درد بررسی نشده است، در این مطالعه اثر دکسترومتورفان بر پاسخ درد ناشی از صفحه داغ در موش مورد آزمایش قرار گرفت.
اثر دکسترومتورفان و دیگر داروها بر آستانه درد با استفاده از دستگاه Hot plate (هاروارد، انگلستان) مورد بررسی قرارگرفت. درجه حرارت صفحه داغ به طوراتوماتیک توسط ترموستات دستگاه بر روی 52.5±0.5 درجه سانتی گراد تنظیم شده بود. موش ها به صورت انفرادی بر روی صفحه داغ قرار داده می شدند و دوره واکنش لیسیدن یا لگد زدن پا در زمان های مختلف پس از تزریق داروها ثبت می شد. برای جلوگیری از آسیب بافتی، یک مرحله توقف چهل و پنج ثانیه ای برای حیوانات در نظر گرفته می شد. برای اجتناب از تداخل اثر آرام بخشی با اثر ضد دردی واقعی، هماهنگی حرکت موش ها با استفاده از دستگاه Rota rod(هاروارد، انگلستان) مورد ارزیابی قرار می گرفت.
دکسترومتورفان در دوز داخل صفاقی 30 میلی گرم/کیلوگرم، آستانه درد ناشی از صفحه داغ را در موش افزایش داد. این دوز از دکسترومتورفان در آزمون Rota rod فاقد اثر بر هماهنگی حرکتی موش بود که تایید کننده اثر ضد دردی دکسترومتورفان است. دکسترومتورفان اثر ضد دردی مرفین را نیز تقویت نمود. اثر ضد دردی دکسترومتورفان و اثر تقویتی آن بر روی افزایش آستانه درد ناشی از تجویز مرفین توسط آنتاگونیست گیرنده های اوپیوییدی، نالوکسون خنثی گردید. اثر ضد دردی دکسترومتورفان توسط آگونیست گیرنده های D1/D2 دوپامینی، آپومرفین نیز خنثی شد. اثر مهاری آپومرفین بر پاسخ ضد دردی دکسترومتورفان توسط آنتاگونیست گیرنده های D1 دوپامینی SCH 23390، مهار گردید، در صورتی که آنتاگونیست گیرنده های D2 دوپامینی، سولپیراید و آنتاگونیست گیرنده های محیطی دوپامین، دامپریدون در این رابطه بی اثر بودند.
یافته های پژوهش نشان داد مکانیسم های گیرنده های اوپیوییدی و D1 دوپامینی مرکزی، اثر ضد دردی دکسترومتورفان در آزمون صفحه داغ را تعدیل می کنند.

علی رغم پیشرفت های فراوان در تشخیص و درمان بدخیمی های پستان، این بیماری هنوز علت اصلی مرگ و میر در زنان می باشد. مهم ترین علت این مساله، عدم تشخیص به موقع ضایعه و متاستازهای لنفاوی تومور است. تحقیقات جدید، تغییر گلیکوکونژوگه های سطحی سلول در روند بدخیمی را برای تعداد زیادی از اعضا نشان داده است. هدف از این مطالعه شناسایی قند انتهایی گالاکتوز/ان- استیل گالاکتوز آمین در ترکیبات سطحی سلول در ضایعات خوش خیم و بدخیم پستان بود.
بدین منظور لام های 40 بیمار با تشخیص فیبروآدنوما و کارسینوم اینتراداکتال پستان از بایگانی آسیب شناسی بیمارستان خاتم الاالنبیا (ص) زاهدان انتخاب شدند. پس از مطالعه لام های هماتوکسیلن- ائوزین از بلوک های پارافینی، 10 نمونه مناسب (5 مورد فیبروادنوما و 5 مورد کارسینوم اینتراداکتال) مقاطعی به ضخامت 5-7 میکرومتر تهیه و تحت رنگ آمیزیH&E و لکتین PNA (رقیق شده در PBS یک دهم مولار با (pH=6.8 و آلسین بلو در PH=2.5 قرار گرفت. سپس مقاطع بافتی مذکور به صورت Blindمطالعه و گزارش های بافتی مربوطه تهیه شد.
نتایج حاصل از این مطالعه حضور قند انتهایی Gal/GalNac را در سطح آپیکال سلولی برای فیبرو آدنوما و به صورت داخل سیتوپلاسمی و فوق هسته ای در کارسینوم اینترداکتال پستان نشان داد. به علاوه ملاحظه شد که واکنش گلیکوکونژوگه ها به لکتین در کارسینومای پستان نسبت به فیبروآدنوما از شدت بیش تری برخوردار بود.
به نظر می رسد در سیر تغییرات بدخیمی در پستان، قندهای انتهایی ترکیبات سطحی سلول و همچنین شدت واکنش آن ها به لکتین تغییر می یابد.

آلودگی منابع آب به فلزات سنگین یکی از معضلات زیست محیطی در سطح جهانی است. به دلیل بالا بودن سطح سمیت کادمیوم و تمایل آن به تجمع در بافت های زنده، حذف آن از آب به توجهات خاص نیاز دارد. درباره تعیین میزان حذف غلظت های کم کادمیوم (موجود در منابع آب آلوده شده) به وسیله کربن فعال بیولوژیکی (BAC)، مطالعه ای یافت نشده است. هدف از این تحقیق، تعیین میزان جذب کادمیوم (2/0 تا 1 میلی گرم بر لیتر) به وسیله BAC در شرایط مختلف از نظر دما و pHبوده است.
آزمایش های تعیین ایزوترم ها به صورت ناپیوسته(Batch) در غلظت های مختلفی از کربن فعال بیولوژیکی و کادمیوم با تغییر pH و دما انجام شد. آزمایش های مربوط به تعیین کارآیی ستون BAC با عبور پیوسته آب حاوی کادمیوم از ستون انجام گرفت. اندازه گیری کادمیوم مطابق روش استاندارد به وسیله دستگاه جذب اتمی انجام پذیرفت. زمان به تعادل رسیدن جذب رویBAC، ایزوترم های جذب و میزان جذب کادمیوم روی BAC در pH و دماهای مختلف، و همچنین کارآیی ستون BAC درحذف کادمیوم مورد بررسی قرار گرفت.
زمان به تعادل رسیدن جذب، 5/1 ساعت به دست آمد. جذب کادمیوم به وسیله کربن فعال مورد مطالعه با معادله فروندلیچ، تطابق بیش تری نشان داد. میزان جذب کادمیوم به وسیله کربن فعال بیولوژیکی، بیش از دو برابر کربن فعال ساده به دست آمد. اثر افزایش دما بر افزایش میزان جذب کادمیوم به وسیله کربن فعال فاقد بیوفیلم (ساده) مشهودتر است. اثر تغییر pH بر میزان حذف کادمیوم به وسیله کربن فعال ساده، بیش تر از کربن فعال بیولوژیکی است.
با ایجاد پوشش باکتریایی روی کربن فعال می توان نسبت به حذف همزمان مواد آلی و فلزات سنگین از محیط های آبی اقدام نمود.

علی رغم کاربرد گسترده رسپیراتورها (وسایل حفاظت تنفسی)، بسیاری از اثرات آنها بر بدن انسان، منجمله اثرات قلبی عروقی آنها ناشناخته است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر رسپیراتورها بر برخی از شاخص های قلبی عروقی نظیر ضربان قلب و فشارخون می باشد.
تحقیق یک مطالعه مداخله ای است که بر روی 40 مرد 20 تا 30 ساله در یکی از مراکز درمانی تهران (1381) انجام شد. ضربان قلب و فشار خون سیستولیک و دیاستولیک آنها حین استراحت و سپس در پایان پنج دقیقه فعالیت (7 kcal/min) با ارگومتر اندازه گیری شد. در مرحله بعد به فرد 20 دقیقه استراحت داده شد و مجددا مقادیر مذکور اندازه گیری شد. به دنبال آن به فرد رسپیراتور داده شد و پس از ده دقیقه تنفس از راه آن، مجددا فرد مذکور در حالی که از راه رسپیراتور استنشاق می نمود پنج دقیقه فعالیت (7 kcal/min) انجام می داد و درپایان این فعالیت نیز ضربان قلب و فشارخون سیستولیک و دیاستولیک وی ثبت شد. در پایان داده ها با برنامه spss و فرمول های آماری توصیفی و آزمون t زوج تجزیه و تحلیل شد.
نتایج نشان داد که با استفاده از رسپیراتور تصفیه کننده هوا حین فعالیت سنگین، میانگین ضربان قلب 5/8 ضربه در دقیقه، فشارخون سیستولیک 4/7 میلی متر جیوه و فشار خون دیاستولیک 9/4 میلی متر جیوه افزایش یافت.
این مطالعه بار اعمال شده بر سیستم قلبی - عروقی توسط رسپیراتور را تایید می کند. اگرچه این افزایش ها در ظاهر خفیف به نظر می رسد، افزایش خفیف ضربان قلب و فشار خون در افراد مبتلا به فشارخون زمینه ای یا بیماری عروق کرونر می تواند عواقب وخیمی را به دنبال داشته باشد.

تولد فرزندان ناخواسته از مهم ترین پی آمدهای عدم اجرای دقیق برنامه های تنظیم خانواده می باشد. هدف این مطالعه تعیین شیوع تولد فرزندان ناخواسته و برخی عوامل موثر بر آن در زنان مراجعه کننده به زایشگاه های شهر بابل می باشد.
مطالعه یک بررسی توصیفی- مقطعی می باشد که بر روی 508 مادر در دو زایشگاه دولتی و خصوصی شهر بابل در (1380) انجام گرفت. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه بود و داده ها از طریق مصاحبه با مادران جمع آوری گردید تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک انجام شد.
نتایج نشان داد شیوع تولد فرزندان ناخواسته 5/19 درصد بوده و شانس وقوع فرزند ناخواسته باافزایش سن مادر افزایش یابد؛ بدین ترتیب که شانس تولد فرزندان ناخواسته در مادران با سن 40 سال و بالاتر، 67/9 برابر مادران با سن کمتراز 20 سال می باشد در حالی که نسبت شانس وقوع فرزندان ناخواسته با افزایش سن ازدواج، روند کاهش را نشان می دهد؛ به طوری که نسبت شانس در مادران با سن ازدواج 24-20 سال، 79 درصد و با سن ازدواج 30 سال و بیش تر، 19 درصد در مقایسه با سن ازدواج کمتر از 20 سال بود. هم چنین نسبت شانس وقوع تولد فرزندان ناخواسته با افزایش سطح سواد مادران، روند کاهش را نشان داد؛ به طوری که نسبت شانس وقوع تولد فرزندان ناخواسته در مادران با سطح سواد ابتدایی، 46 درصد اما در مادران لیسانس و بالاتر درمقایسه با مادران بی سواد 12درصد بود. به ازای افزایش تعداد فرزندان، نسبت شانس 84/ 2بود و شانس وقوع تولد فرزندان ناخواسته به ازای هر باروری قبلی، 84 درصد افزایش داشت. در مدل رگرسیون لجستیک چندگانه به روش گام به گام به ترتیب، به ازای هر فرزند قبلی، شانس وقوع تولد فرزندان ناخواسته افزایش داشته و مادران روستایی در مقایسه با شهری و نیز مادران با سابقه سقط قبلی، به طور معنی دار، شانس وقوع را کاهش دادند.
تعداد فرزندان و حاملگی، تعداد سقط، سواد پایین مادر، سن پایین ازدواج و سن بالای مادر با تجربه تولد فرزندان ناخواسته در ارتباط می باشد. بنابراین، این عوامل باید به عنوان شاخص در تشخیص و نیاز به مشاوره در انتخاب روش پیشگیری، مورد توجه قرار گیرند.

سزارین عمل جراحی بزرگی است که عوارض بسیار زیادی را بر مادر و نوزاد تحمیل می کند. در کشور ایران در سال 1381، 37 درصد زایمان ها و در همان سال در استان مازندران، 56 درصد زایمان ها به روش سزارین انجام شد. در حالی که سازمان های جهانی توصیه می کنند 15-10 درصد زایمان ها به روش سزارین انجام شود. هدف این پژوهش؛ تعیین تاثیر سیاست های استانی بر میزان سزارین می باشد.
پژوهش به روش کارآزمایی بالینی در دو بیمارستان منتخب استان (یک بیمارستان به عنوان مورد و یک بیمارستان به عنوان شاهد) از تاریخ پانزدهم آبان ماه 1381 لغایت پانزدهم شهریور 1382 انجام شد. مداخله (مکاتبه محرمانه با جراحان در مورد میزان سزارین های انجام شده در بیمارستان و میزان سزارین انجام شده توسط هر یک از جراحان) در بیمارستان مورد انجام شد. داده های قبل و بعد از مداخله در هر بیمارستان و هم چنین داده های بیمارستان مورد و شاهد با یکدیگر مقایسه شدند. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد.
در طول انجام پژوهش 2171 زایمان در بیمارستان مورد و 980 زایمان در بیمارستان شاهد انجام شد. از این میان، 8/44 درصد در گروه مورد و 6/46 درصد زایمان ها در گروه شاهد به روش سزارین انجام شد. آزمون آماری نشان داد که مداخله بر میزان سزارین تاثیر ندارد. ولی میزان سزارین در گروه مورد و شاهد بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله کاهش یافته بود(P<0.01). بیش ترین علت سزارین در هر دو گروه قبل و بعد از انجام مداخله، سزارین تکراری بود.
با توجه به یافته های پژوهش و برنامه های اجرا شده توسط معاونت درمان دانشگاه جهت کاهش سزارین، موفقیت در این امر، نظارت و کنترل بیشتر مسوولین در کلیه امور، خصوصا میزان سزارین را می طلبد. پیشنهاد می شود؛ معاونت محترم درمان دانشگاه، با جلب همکاری سایر ارگان های مرتبط، برنامه های مدون و مستمری جهت کاهش سزارین اجرا نمایند. ضمنا با توجه به اینکه اکثریت سزارین های انجام شده، سزارین تکراری بودند، پیشنهاد می شود ضمن ترویج زایمان واژینال پس از سزارین (VBAC)، امکانات لازم را برای این امر فراهم نمایند.

بیماری های انگلی مشترک انسان و حیوان به خصوص عفونت های تک یاخته ای در کشور ما و بسیاری از مناطق جهان شایع هستند. با توجه به ارتباط انسان با دام ها در مناطق روستایی مناطق شمال ایران که شرایط لازم برای انتقال و انتشار عفونت های انگلی مشترک بین انسان و دام را فراهم آورده است، مطالعه این عفونت ها در دامداران از لحاظ بهداشتی، پزشکی و انگل شناسی ضروری به نظر می رسد. مطالعه حاضر با هدف تعیین انواع انگل های روده ای تک یاخته ای در افرادی که با دام ارتباط دارند در خانواده های دامدار در معرض خطر ساکن در مناطق روستایی استان مازندران در سال 82-1381 انجام گرفت.
مطالعه به روش توصیفی بر روی 1575 نفر از افراد دامدار ساکن در مناطق روستایی 9 شهرستان استان مازندران که مستقیما با دام در تماس بودند به مدت دو سال انجام گرفت. افراد به روش خوشه ایو تصادفی در هر شهرستان انتخاب شدند، و از هر فرد دو بار نمونه مدفوع تهیه و به روش مستقیم و فرمالین- اتر آماده شد و از لحاظ انگل شناسی مورد بررسی میکروسکوپی قرار گرفت. اطلاعات حاصل با استفاده از آزمون آماری کای دو تجزیه و تحلیل شد.
از 1575 نفر آزمایش انگل شناسی به عمل آمد که بیش ترین درصد گروه سنی را گروه 60-51 سال به بالا و کم ترین گروه سنی را 30-21 سال و از لحاظ جنسی 6/61درصد افراد مورد بررسی را مرد و 38.4 درصد را زن تشکیل می دهند. میزان آلودگی به 10 گونه تک یاخته روده ای در افراد دارای یک، دو، سه یا بیش از سه انگل در کل استان 1/31 درصد می باشد. میزان آلودگی به یک انگل 7/22 درصد و به دو انگل و بیشتر 2/10 درصد بوده است. بیش ترین میزان آلودگی در بین افراد آلوده به تک یاخته بلاستوسیستیس هومینیس 2/31 درصد و ژیاردیا لامبلیا 8/24 در کل استان 7/13درصد و 9/10 درصد و می باشد. در مجموع 3 گونه ژیاردیا لامبلیا، آنتامبا هیستولیتکا و بلاستوسیستیس هومینیس بیماری زا می باشند.
میزان آلودگی توام انگل های روده ای بیماری زا با سایر انگل ها 2/10 درصد در کل و در افراد آلوده 31 درصد است میزان آلودگی به انواع انگل های روده ای برحسب گروه های سنی، جنسی و سواد در دامداران متفاوت است. درصد آلودگی به انگل های روده ای در مردان و میزان آلودگی به بلاستوسیستیس و ژیاردیا در هر دو جنس از سایر انگل ها بیش تر می باشد. بیش ترین درصد آلودگی به انگل های روده ای در افراد آلوده در گروه بی سوادان و کم ترین در دیپلم و بالاتر در کل افراد آلوده و در کل نمونه ها مشاهده شده است. میزان آلودگی به انگل های بیماری زا در گروه بی سواد و کم سواد بیش تر از سایر گروه ها می باشد.
آلودگی دامداران به انواع عفونت های بیماری زا و غیر بیماری زا تک یاخته ای به خصوص آلودگی یک فرد به بیش از یک نوع انگل (عفونت های توام) و بالا بودن میزان آلودگی به خصوص ژیاردیا و بلاستوسیستیس بیانگر اهمیت این عوامل عفونی در سلامت دامداران به عنوان یک گروه شغلی است. جهت تعیین گونه تک یاخته های مشترک بین انسان و دام نیاز به انجام روش های مولکولی است.

هلیکوباکترپیلوری از علل عمده زخم معده، اثنی عشر و سرطان معده می باشد. برخی از تحقیقات به نقش این عفونت در آنمی غیرقابل توجیه فقر آهن اشاره کرده است. هدف این مطالعه، بررسی ارتباط سطح سرمی آهن، فریتین و TIBC با عفونت هلیکوباکترپیلوری در اطفال می باشد.
بر اساس بررسی به عمل آمده بر روی نمونه سرم 400 کودک و نوجوان 18-7 ساله در شهر ساری(1380)، 74 نفر بر اساس سرولوژی به روش ELISA آلوده به عفونت هلیکوباکترپیلوری شناسایی گردیدند. بر این مبنا، مطالعه ای به روش کوهورت طراحی گردید. 74 نفر آلوده به عفونت هلیکوباکترپیلوری به عنوان گروه مورد و 74 نفر غیر آلوده به عفونت هلیکوباکترپیلوری پس از همسان سازی از نظر سن، جنس و وضعیت اقتصادی - اجتماعی با گروه مورد به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. سطح سرمی آهن، فریتین و TIBC بین دو گروه مقایسه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی وکای دو استفاده شد. 47 درصد نمونه های دو گروه، دختر و میانگین سنی آنان 14.3±2.5 سال بود. بدون در نظر گرفتن جنسیت در گروه آلوده به عفونت هلیکوباکتر میانگین آهن سرم102±37 mcg/dl، فریتین 34±19 ng/ml و 320±51 TIBC درصد و در گروه غیرآلوده میانگین آهن سرم120±33 mcg/dl، فریتین 45±26 ng/ml و 296±48 TIBC درصد بود که نشان گر اختلاف معنادار بین دو گروه می باشد. سطح سرمی فریتین، تنها متغیری بود که در پسران دو گروه، اختلاف معناداری را نشان داد. اما تمامی متغیرها، در گروه دختران اختلاف معناداری را نشان داد.
کمبود ذخایر آهن در کودکان آلوده به هلیکوباکترپیلوری ممکن است ناشی از جذب آهن در دستگاه گوارش توسط میکروارگانیسم باشد. کاهش فریتین ناشی از هلیکوباکترپیلوری، نیاز به تحقیقات وسیع تر دارد. پیشنهاد می شود مطالعه ای آینده نگر یا مداخله ای، جهت تایید قوی تر نقش هلیکوباکترپیلوری در مکانیسم جذب و مصرف آهن صورت گیرد.

از مهم ترین مشکلات دوران بارداری، پراکلامپسی است که می تواند منجر به بروز عوارض و مرگ و میر در مادر، جنین و نوزاد شود. تشخیص زودرس پراکلامپسی، از مهم ترین اقدامات در مراقبت های پرناتال می باشد. این مطالعه به منظور تعیین ارزش تشخیصی فشار خون متوسط شریانی در سه ماهه دوم بارداری در پیشگویی پراکلامپسی در مراکز بهداشتی درمانی شهر بابل انجام شده است.
مطالعه از نوع بررسی قدرت تشخیصی آزمون بوده و بر روی 240 زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر بابل از مهرماه 1379 لغایت مهرماه 1382 انجام شد. فشار خون متوسط شریانی در هفته های 13 الی 26 بارداری حداقل دوبار ثبت گردید و از هفته 28 بارداری تا زمان زایمان، حداقل 3 بار فشار خون و میزان پروتئینوری تعیین و تا 24 ساعت بعد از زایمان از نظر بروز پراکلامپسی پی گیری شدند. فشار خون متوسط شریانی در سه ماهه دوم بارداری برای پیشگویی پراکلامپسی، با استفاده از سطح زیر منحنی ROC مورد ارزیابی قرار گرفت.
ارتباط مثبت و معنی داری بین افزایش میانگین MAP در سه ماهه دوم (> 85 و mm / hg > 90) با بروز پراکلامپسی وجود داشت. در صورت MAP > 85، ارزش پیشگویی منفی 96.2 درصد، ارزش پیشگویی مثبت 41.4 درصد، حساسیت 66.7 درصد و ویژگی آزمون 89.9 درصد بود. در صورت MAP > 90، ارزش پیشگویی منفی 95.3 درصد، ارزش پیشگویی مثبت 58.8 درصد، حساسیت 55.6 درصد و ویژگی آزمون 95.9 درصد بود.
با توجه به یافته های تحقیق، استفاده از MAP سه ماهه دوم > 85 وmm / hg > 90 می تواند در پیشگویی پراکلامپسی مفید باشد. توصیه می شود که در مراقبت های پرناتال MAP سه ماهه دوم بارداری در پرونده های بهداشتی ثبت گردد.

توجه به نیازهای روحی- روانی نسل جوان که درصد قابل توجهی از جمعیت کشور را تشکیل می دهند بسیار حایز اهمیت است. با توجه به آسیب پذیری زیاد این قشر جمعیتی و لزوم شناخت به موقع بسیاری از اختلالات روانی که شروع آنها عمدتا در این سنین می باشد، هدف این مطالعه بررسی وضعیت سلامت روانی دانش آموزان مقطع دبیرستان شهر ساری (82-81) و تشخیص موارد مشکوک به اختلالات روانی می باشد.
پژوهش حاضر به روش توصیفی- مقطعی بر روی 1068 دانش آموز مقطع دبیرستان با استفاده از پرسشنامه جمعیت شناختی و آزمون های استاندارد SCL-90-R، GHQ-28 انجام و نتایج حاصله با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی و به کمک نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
براساس آزمون GHQ-28، 39.1 درصد از دانش آموزان و بر مبنای آزمون SCL-90، 58.8 درصد از آنان مشکوک به اختلال روانی بودند. شیوع انواع آسیب های روانی در ابعاد 9 گانه آزمون SCL-90-R به ترتیب شامل، افکار پارانویید، حساسیت در روابط متقابل، وسواس و اجبار، پرخاشگری، افسردگی، اضطراب، روان پریشی، شکایت جسمانی و ترس مرضی بود. هم چنین نتایج تفاوت معنی داری را بین سلامت روانی دانش آموزان با جنسیت، احساس نیاز به مشاوره و مقطع تحصیلی در تمامی ابعاد 9 گانه آزمون نشان داد. هیچ گونه تفاوت معنی داری بین سلامت روانی و تحصیلات مادر در ابعاد آزمون وجود نداشت و نیز بین سلامت روانی دانش آموزان و شاخص های سن، محل سکونت خانواده، وضعیت مسکن، شغل پدر، شغل مادر، تحصیلات پدر، معدل سال قبل و معدل ترم گذشته و تعداد افراد خانواده حداقل در برخی از ابعاد آزمون، تفاوت معنی داری وجود داشت. اما همچنین از لحاظ آماری، همبستگی معنی داری بین دو آزمون انجام شده در تحقیق وجود داشت.
با توجه به فراوانی بالای موارد احتمالی مبتلا به اختلالات روانی حاصل از نتایج هر دو آزمون، لزوم برنامه ریزی متناسب جهت شناخت به موقع این اختلالات از طریق معاینات دوره ای و اقدامات پیشگیری از طریق آموزش بهداشت روانی و فعال کردن مراکز مشاوره دانش آموزی از طرف مسوولین امر ضروری می باشد و نیز با توجه به همبستگی بالای دو آزمون فوق در غربالگری آسیب روانی، تستGHQ-28 با توجه به سهولت انجام آن به عنوان وسیله سرند اولیه پیشنهاد می شود.

علی رغم این که کم کاری مادرزادی تیرویید از علل قابل پیش گیری عقب ماندگی ذهنی است، کم تر از 10 درصد نوزادان مبتلا براساس علایم بالینی در ماه اول تشخیص داده می شوند و چنانچه تشخیص بر مبنای برنامه های غربالگری صورت نگیرد، تشخیص دیررس بوده و عوارض جبران ناپذیر مغزی شنوایی ایجاد خواهد شد.
مطالعه یک بررسی توصیفی است. از اردیبهشت 1381 تا آذر 1382 غلظتT4 و TSH نمونه های سرمی 3005 نوزاد متولد شده در شهر کاشان در روز 73 تولد به ترتیب به روشRIA وIRMA اندازه گیری شد. نوزادان با T4 وTSH غیرطبیعی فراخوان شدند TSH20>mIU/L) و T4<6.5 μg/dl و براساس وزن). تشخیص بیماری براساس مقادیر مرجع TSH وT4 سرمی بعد از روز هفتم TSH>10) و (T4<6.5، به ترتیب متناسب با سن و وزن آنها انجام گرفت.
از 3005 نوزاد بررسی شده، 51 نوزاد فراخوان شدند (میزان فراخوان 7/1%) و شیوع هیپوتیروییدی نوزادی303 /1 تولد زنده (10 نوزاد) بود.
با توجه به شیوع بالای کم کاری مادرزادی تیرویید در کاشان، انجام برنامه غربالگری پیشنهاد می شود.

از زمان اولین گزارش بیماری پیرونی در سال 1743 تاکنون روش های متعددی جهت درمان طبی و جراحی آن به کار رفته است. اما هیچ یک به طور کامل رضایت بخش نبوده است، هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر استفاده از امواج شوک خارج بدنی در درمان بیماری پیرونی می باشد.
پس از اخذ رضایت، 12 فرد مبتلا به بیماری پیرونی وارد مطالعه شدند. میانگین سنی بیماران 4+ 52 سال بود. قبل از درمان، درجه کجی آلت پس از ایجاد نعوظ(Erection) مصنوعی با پاپاورین اندازه گیری شد. اندازه پلاک با استفاده از سونوگرافی بررسی و ثبت شد. هم چنین کیفیت نعوظ، وجود یا عدم وجود درد در هنگام نعوظ و مقاربت و مدت زمان بیماری ثبت گردید. جهت هر بیمار 3 بار ESWT با فاصله 2 هفته و هر بار با 2500 موج شوک صورت گرفت. 6 ماه بعد، پارامترهای بررسی شده قبل از درمان مجددا بررسی و ثبت شد.
پس از درمان در 10 بیمار (83 درصد) درد به طور کامل از بین رفت(P<0.05). میانگین سایز پلاک قبل و بعد از درمان به ترتیب 3.03±1.2 و 0.99±0.9 سانتی متر بود. این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (P=0.001). میانگین میزان کجی آلت قبل و بعد از درمان به ترتیب 34±5 و 23±6 درجه بود. این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (P=0.001). از 9 بیماری که کیفیت نعوظ شان بد بود، 77 درصد بعد از درمان، بهبودی رضایت بخش را گزارش نمودند. هیچ عارضه جدی به دنبال درمان مشاهده نشد. میانگین زمان پی گیری 8 ماه بود(13-6 ماه).
ESWT در درمان بیماری پیرونی به خوبی تحمل شده و با عارضه جدی همراه نیست. مطالعه حاضر نشان داد که ESWT در کاهش درد و بهبود وضعیت جنسی بیماران و کاهش کجی آلت موثر است.

درماتیت پدروس، بیماری تاولی خود محدود شونده پوست است که به واسطه حشره ای کوچک متعلق به جنس پدروس ایجاد می گردد. پدرین آزاد شده از حشره به هنگام له شدن یا کشیده شدن روی پوست منجر به درماتیت حاد ظرف 24 ساعت می گردد. در ایران استان های شمال کشور (گیلان و مازندران) و به نسبت کمتر استان خوزستان به علت برخورداری از شرایط خاص آب و هوایی، زیستگاه مناسب تری برای پدروس می باشد و مشکلات فراوانی به دلیل شروع ناگهانی و سریع بیماری و نمای بالینی برای اهالی و توریست های منطقه ایجاد می کند.
این بررسی با توجه به شیوع بیماری در منطقه مازندران و معضلات ایجاد شده ناشی از آن و عدم انجام مطالعه ای مشابه در این زمینه و نداشتن اطلاعات کافی در مورد خصوصیات بالینی و همه گیری شناسی بیماری در این منطقه انجام شد.
مطالعه به روش توصیفی ازفروردین تا آبان ماه 1381 بر روی بیماران مراجعه کننده به درمانگاه های پوست بیمارستان های بوعلی سینا و امام خمینی ساری انجام پذیرفت که طی این مدت 100 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند.
در این مطالعه 58 درصد بیماران زن و 42 درصد مرد بودند. 63 درصد بیماران در گروه سنی 40-21 سال قرار داشتند. بیش ترین مراجعه کننده در ماه های مرداد و شهریور بود (25 درصد). 82 درصد بیماران شهری و 18 درصد ساکن روستا بودند.
شایع ترین محل گرفتاری، صورت (43 درصد) و سپس اندام ها (22 درصد) و تنه نادرترین محل گرفتاری به بیماری (15 درصد) بود. یافته بالینی قرمزی و تورم (51 درصد)، جوش چرکی (پوسچول) 23 درصد و ضایعات تاولی 16 درصد بود و پاپول کم تر از همه دیده شد. اکثرا ضایعات نامانوس (Bizarre type) بودند. سوزش و خارش، شایع ترین علامت همراه (41 درصد و 29 درصد) و 6 درصد بیماران بدون علامت بودند.
درماتیت پدروس بیماری شایعی در شمال ایران است که علی رغم ظاهر شدید و حاد آن خوش خیم بوده و اکثر بیماران در عرض 2 هفته بدون عارضه بهبود می یابند. تنها درصدی از بیماران دچار هیپر پیگمانتاسیون گذرا می شوند. افزایش آگاهی جامعه در مورد این بیماری می تواند باعث کاهش آن شده و در ضمن آگاهی از این بیماری و یافته های بالینی آن از تشخیص های غلط و درمان های بی مورد جلوگیری می کند.

تحقیقات قبلی نشان داده اند افزایش حساسیت نسبت به اثرات تخریبی پرتوهای یون ساز بر روی کروموزوم ها در بسیاری از موارد نمایانگر شرایط استعداد ابتلا به سرطان است. در این تحقیق حساسیت ناشی از پرتو بیماران مبتلا به سرطان پستان و افراد سالم با بررسی آسیب های ژنتیکی اولیه القا شده ناشی از تابش پرتوهای گاما در سلول های سفید خون افراد بیمار و سالم با استفاده از آزمون کامت قلیایی مورد مقایسه قرار گرفته است.
در این تحقیق 29 بیمار مبتلا به سرطان پستان و 31 فرد اهدا کننده سالم، مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونه های رقیق شده خون این افراد، در شرایط in vitro تحت تابش دوز1 گری پرتوهای گامای ناشی از چشمه کبالت 60، با آهنگ پرتودهی cGy/min51/11± 48/227 قرار گرفتند. نمونه ها بلافاصله پس از تابش دهی، توسط آزمون کامت قلیایی مورد بررسی قرار گرفتند. کامت ها بوسیله طبقه بندی چشمی (پس از اثبات حساسیت و تکرارپذیری) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و میزان آسیب DNAدر دو گروه شاهد و بیمار تعیین گردید.
آسیب های پایه دربیماران مبتلا به سرطان پستان حدود 6/1 برابر بیشتر از افراد سالم بود(P=0.03). آسیب های اولیه القا شده در اثر تابش پرتوهای گاما در سلول های سفید افراد مبتلا به سرطان پستان از لحاظ آماری تفاوت معنی داری با افراد سالم نداشت. همچنین مشاهده شد که میزان آسیب ها در DNA افراد سالم و بیمار قبل و بعد از تابش دهی، تفاوت معنی داری را با سن افراد نشان نمی دهد.
این تحقیق به منظور بررسی کارآیی آزمون کامت قلیایی، به عنوان یک روش سیتوژنتیکی مناسب برای غربالگری افراد با مخاطره بالا برای ابتلا به سرطان پستان ونیز محافظت پرتویی افراد حساس به اشعه صورت گرفت. نتایج نشان می دهند افراد مبتلا به سرطان پستان از لحاظ آسیب پذیری اولیه با افراد سالم تفاوتی ندارند. این در حالی است که بالاتر بودن سطح آسیب های پایه در بیماران می تواند نشان دهنده نقص روندهای ترمیمی در بیماران باشد.

بیماری سیاه زخم یک عفونت حاد باکتریال ناشی از باسیل سیاه زخم می باشد. انسان از طریق تماس با حیوان یا محصولات آلوده حیوانی مبتلا می شود. در انسان 95 درصد به صورت پوستی و 5 درصد به صورت تنفسی تظاهر می یابد. شکل گوارشی سیاه زخم بسیار نادر بوده و کم تر از 1 درصد کل موارد را تشکیل می دهد. مننژیت ناشی از سیاه زخم نادر است و به عنوان عارضه هر یک از سه شکل آن مطرح می باشد. در این مقاله سه مورد نادر سیاه زخم (گوارشی، حلقی- دهانی و مننژیت) که از یک کانون ایجاد شده اند، معرفی می گردند.
سه بیمار معرفی شده از یک خانواده اند و به دنبال مصرف گوشت آلوده با سه تابلوی مختلف بیماری بستری شدند. به طور یقین آگاهی داشتن از تظاهرات اشکال بالینی سیاه زخم در مناطق اندمیک بسیار مهم است.

دیسپلازی کامپتوملیک از ناهنجاری های کشنده دوره نوزادی است که با کمانی شدن اندام تحتانی و اکثرا به صورت جهش ژنی خود به خودی بروز می نماید، اما انتقال ارثی به صورت اتوزوم مغلوب نیز رخ می دهد. بیماری اولین بار در سال 1970 توسط P. Maroteaux، F.A. Lee گزارش گردید. میزان شیوع یک مورد در 150000 نوزاد متولد شده است. بیماری از سراسر جهان با تظاهرات مختلف، درگیری استخوان، غضروف، عضله، مغز، کلیه و قلب گزارش شده است.
تشخیص قبل از تولد با امواج ماورا صوت و آمنیوسنتز ممکن می باشد. بعد از تولد براساس علائم بالینی و پرتونگاری، بیماری تشخیص داده می شود.
در این گزارش یک مورد نوزاد پسر یک روزه مبتلا به دیسپلازی کامپتوملیک معرفی می گردد. که با علایم وقفه تنفسی، کوتولگی، شکاف کام، بازشدن مجرای ادرار در سطوح پایین اندام تناسلی(Hypospadias)، سفتی عضلات، انضا و خمیدگی اندام تحتانی به سمت خارج (valgus) مراجعه نمود.