مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران
پیاپی 63 (فروردین و اردیبهشت 1387)

بیماری های تیروئید یکی از مهم ترین بیماری های غدد مترشحه داخلی به شمار می رود. نمونه گیری سوزنی ظریف با آسپیراسیون (FNA) غده تیروئید به عنوان اولین قدم بررسی ندول های تیروئید شناخته شده است. کفایت نمونه های به دست آمده، برای تشخیص صحیح آسیب شناسی ضایعات گرهی اهمیت ویژه ای داشته و یکی از مهم ترین مسائلی که بر کفایت نمونه تاثیر می گذارد، صدمه و خونریزی بافتی ناشی از آسپیراسیون در انجام FNA است. به نظر می رسد با استفاده ازنمونه گیری سوزنی ظریف بدون آسپیراسیون(FNNA) این مشکل تاحدی برطرف خواهد شد. هدف از این مطالعه بررسی مقایسه کفایت نمونه های تهیه شده از ندول های تیروئیدی به دو روش FNA و FNNA بوده است.
این مطالعه به روش توصیفی- تحلیلی، بر روی 200 نفر از بیماران مبتلا به گره تیروئید مراجعه کننده به درمانگاه غدد بیمارستان امام خمینی(ره) ساری، در سال 86- 85 انجام شده است. برای هر یک از بیماران پس از معاینه و شرح حال دقیق و انجام سونوگرافی تیروئید، نمونه گیری به هر دو روش FNA و FNNA در یک زمان و توسط یک متخصص انجام شد. سپس میزان کفایت نمونه ها در هر دو روش ها بر اساس پنج معیارمربوط به سیستم امتیازدهی مایر (Mair scoring system) توسط یک متخصص آسیب شناسی مورد بررسی قرار گرفت. کلیه اطلاعات جمعیت شناختی و نتایج سونوگرافی، اندازه و تعداد گره، خونریزی زمینه ای، میزان سلولاریته، میزان استحاله سلولی، درجه صدمه سلولی و حفظ اجزاء سلولی و همچنین مجموع امتیازات حاصله ثبت شد. با استفاده از نرم افزار SPSS (11) و آزمون آماری ویلکاکسون، دو روش از نظر کفایت نمونه مورد مقایسه قرار گرفتند.
200 بیمار شامل189 نفر زن /94 درصد) و 11 نفر مرد(5/5 درصد) با میانگین سنی 3/12± 36/43 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. بررسی سلول شناسی نمونه ها نشان داد که در مجموع در روش FNA، 26 مورد (13 درصد) از نمونه ها نامناسب برای تشخیص، 97 مورد (5/48 درصد) مناسب برای تشخیص و با کفایت و 77 مورد (5/38 درصد) مناسب و با کفایت بالا بودند. در روش FNNA نیز 32 مورد (16 درصد) از نمونه ها نامناسب برای تشخیص، 96 مورد (48 درصد) مناسب برای تشخیص و با کفایت و 72 مورد (36 درصد) مناسب و با کفایت بالا بودند. با استفاده توام از دو روش FNA و FNNA در 9 مورد (5/4 درصد) نمونه غیر قابل تشخیص و در 191 مورد (5/95 درصد) نمونه به دست آمده مناسب برای تشخیص بود و این اختلاف در مقایسه با هر کدام از روش ها به تنهایی، از نظر آماری معنی دار بود (0001/0P=). میانگین مجموع امتیازات متغیرها در روش FNA 3/2±82/5 و در FNNA 4/2±70/5 بود که این اختلاف نیز از نظرآماری معنی دار نبود. همچنین در هیچ یک از متغیرها نیز اختلاف بین دو روش از نظر آماری معنی دار نبود.
درمطالعه حاضر برتری استفاده از روشFNNA نسبت به FNAمشاهده نشد با این حال به نظرمی رسد استفاده توام از دو روش نمونه گیری FNA و FNNA، کارایی نسبتا خوبی در تشخیص آسیب شناسی ضایعات تیروئید داشته باشد.

از آن جا که شناخت بسیار کمی در مورد نقش روغن کرچک در آمادگی سرویکس وجود داشته و مطالعات انجام شده در قالب کارآزمایی بالینی، محدود می باشد، مطالعه حاضر به منظور ارزیابی تاثیر استفاده از روغن کرچک در آمادگی سرویکس بعد از هفته 40 حاملگی انجام شد.
این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی بر روی 200 خانم باردار بعد از هفته چهلم حاملگی در بیمارستان شبیه خوانی کاشان از سال1383 تا 1385 انجام شد. نمونه ها به صورت تصادفی به دو گروه 100 نفری مورد و شاهد تقسیم شدند. به گروه مورد 60 میلی لیتر روغن کرچک خوراکی داده شد و گروه شاهد هیچ دارویی دریافت نکرد. واحدهای مورد پژوهش در هر دو گروه در مورد مشخصات جمعیت شناختی، میزان افزایش نمره بیشاپ (Bishop)، میانگین نمره بیشاپ در زمان ورود به مطالعه و 24 ساعت بعد، شروع دردهای زایمانی، زمان زایمان، نوع زایمان و آپگار نوزاد با استفاده از آزمون های آماریt،t دوگانه، X2 و آزمون دقیق فیشر مورد مقایسه قرار گرفتند.
یافته های این مطالعه اختلاف آماری معنی داری را بین دو گروه از نظرسن، تحصیلات، ملیت مادر، تعداد حاملگی، تعداد زایمان و سن حاملگی نشان نداد. آزمون آماریt دو گانه اختلاف معنی داری را از نظرمیانگین نمره بیشاپ در زمان ورود به مطالعه و 24 ساعت پس از ورود به مطالعه در دو گروه نشان داد(00/0=p). همچنین نتایج نشان داد که در طی 24 ساعت پس از ورود به مطالعه میانگین نمره بیشاپ در گروه مورد به میزان 63/3±5/4 و در گروه شاهد 25/1±67/0 افزایش یافته بود. در طول 24 ساعت پس از ورود به مطالعه، در 70 در صد خانم های گروه مورد در مقابل 12 درصد خانم های گروه شاهد دردهای خود به خود زایمانی شروع شده بود. آزمون های آماری اختلاف آماری معنی داری را از نظر میزان افزایش نمره بیشاپ و زمان شروع درد زایمان بین دو گروه نشان داد (001/0>p). اما این اختلاف در مورد نوع زایمان و نمره آپگار نوزادان معنی دار نبود.
بر اساس نتایج این پژوهش به نظر می رسد که روغن کرچک خوراکی بتواند در آماده کردن سرویکس در خانم های باردار بعد از هفته 40 حاملگی، بدون افزایش در میزان عوارضی همچون سزارین و پایین آمدن نمره آپگار نوزادان موثر باشد.

حفاظت اسپرم در مقابل واکنش های اکسیداتیو طی انجماد توسط آنتی اکسیدان ها انجام می شود. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر آنتی اکسیدان های ویتامین E و C بر پارامترهای اسپرم انسانی پس از انجماد سریع می باشد.
از تعداد 80 مرد مراجعه کننده به مرکز ناباروری ولی عصراستفاده شد این افراد ابتدا به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول افرادی که الیگواسپرمیا (Oligospermia) وگروه دوم مردانی که از نظر معیارهای WHO طبیعی بودند. در نهایت هرگروه به2 زیرگروه 20 نفره دیگرکه شامل 1- گروهی که آنتی اکسیدان آلفاتوکوفرول (ویتامین E) با غلظت های 1،2 و 5 میلی مولار دریافت کردند 2-گروهی که فقط آنتی اکسیدان اسید اسکوربیک (ویتامینC) با غلظت های 1،2 و4 میلی مولار دریافت کردند. ویتامین E با غلظت های فوق در اتانول 2 درصد حل شده و سپس به محیط کشت (Medium) اضافه شد و ویتامین C نیز با غلظت های ذکرشده به محیط کشت اضافه شد. مایع سمن (Semen) از نظر پارامترهای اسپرم (غلظت، مورفولوژی، تحرک و میزان زنده ماندن) ارزیابی شد. نمونه ها توسط نیتروژن مایع منجمد و سپس ذوب شدند بعد از سانتریفوژ به نمونه ها ویتامین E و ویتامین C اضافه شد و به مدت 45 دقیقه درانکوباتور 37 درجه سانتیگراد قرار گرفته و سپس مجددا از نظر پارامترهای اسپرم آنالیز شدند. داده ها با استفاده از آزمون ANNOVA آنالیز شدند.
در افراد طبیعی افزودن ویتامین E با غلظت های 1و2 میلی مولار باعث افزایش درصد تحرک، حرکت پیش رونده و میزان درصد زنده ماندن اسپرم شد که در مورد درصد حرکت پیش رونده و میزان درصد زنده ماندن، این افزایش معنی دار بود. در افراد الیگواسپرمیا همین افزایش مشاهده شده اما در مجموع تفاوت معنی دار نبود. اسید اسکوربیک بر هیچ یک از پارامترهای اسپرم تاثیر معنی داری نداشت.
با توجه به افزایش معنی دار میزان زنده ماندن و تحرک خطی اسپرم پس از افزودن ویتامین E و اهمیت این مساله در افزایش لقاح؛ لذا می توان اثرات منفی انجماد را با افزودن ویتامین E کاهش داد.

گیاه عطرسنگ گیاهی معطر از خانواده کاسنی و انحصاری فلات ایران می باشد. این گیاه حاوی روغن های فرار بوده، در بررسی روغن فرار گیاه مشخص گردید که اصلی ترین مواد متشکله روغن فرار سزکویی ترپن ها (Sesquiterepens) می باشد. تاکنون هیچگونه مطالعه ای در زمینه فلاونوییدهای این گیاه منتشر نشده است.
از پودر گل، میوه و اندام هوایی که توسط فریز درایر خشک گردیده بود توسط متانول آبکی 50 درصد و اسیدکلریدریک، 2/1 مولار عصاره تهیه شده و توسط HPLC فلاونوییدها شناسایی و مقدار آنها تعیین شد.
فلاونوییدهای میرستین، کوئرستین، لوتئولین، آپی ژنین و کامپفرول در گل، میوه و اندام هوایی در فصل گل دهی و میوه دهی شناسایی و اندازگیری شد.
نتایج بررسی فلاونوییدها نشان می دهد که گل حاوی هر 5 فلاونویید فوق بوده، میوه ها و اندام های هوایی در فصل گل دهی و میوه دهی حاوی کامپفرول، لوتئولین، کوئرستین می باشد. این گیاه غنی از فلاونوییدها بوده و می تواند مورد مناسبی برای بررسی های فارماکولوژیک باشد.

اختلالات سیستم ایمنی یکی از مشکلات اساسی بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیه (CKD) می باشد که ناشی از عملکرد نامناسب کلیه ها و انباشت توکسین های اورمیک (Uremic toxins) در این بیماران است. سلول هایT کمکی نوع Th1 و Th2، الگوی سیتوکاینی (Cytokine) خاص تولید می نمایند که بر اساس آن می توان نوع پاسخ های ایمنی را مشخص کرد. هدف از مطالعه حاضر تعیین سطح سیتوکاین های IFN-g و IL-13 در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیه می باشد. ارتباط بین سطح سرمی IFN-gو IL-13 با تظاهرات بالینی بیماری نیز مورد بررسی قرار گرفت.
در این مطالعه مورد - شاهدی تعداد 30 بیمار مبتلا به بیماری مزمن کلیه تحت همودیالیز (HD)، 30 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیه (CRF) بدون نیاز به همودیالیز و 60 فرد سالم مورد بررسی قرار گرفتند. عملکرد کلیه با اندازه گیری کراتینین سرم، اوره و آلبومین ارزیابی شد. سطح سرمی مولکول های IL-13 و IFN-g با روش ELISA ساندویچی اندازه گیری شد.
یافته های این مطالعه بیانگر اختلاف معنی دار در سطح پلاسمایی IL-13 و IFN-g بین بیماران و افراد سالم می باشد. به طوری که سطح پلاسماییIL-13 در بیماران همودیالیزی نسبت به افراد کنترل و بیماران CRF افزایش معنی دار نشان داد (P=0.001). غلظت پلاسمایی IL-13 در بیماران همودیالیزی، CRF و افراد شاهد به ترتیب 13.7±3.9 pg/ml، 6.7±3.4 و 4.5±3.3 بود در حالی که سطح سرمی IFN-g در بیماران CRF به طور معنی داری بیشتر از بیماران تحت همودیالیز و افراد سالم می باشد (به ترتیب 38.8±18.8 pg/ml، 17.4±8.78، 12.5±8.9) حال آن که بین بیماران دیالیزی و افراد سالم اختلاف معنی داری مشاهده نشد (p<0.05) همچنین سطح سرمی IL-13 ارتباط مستقیمی با دوره دیالیز نشان داد (r=0.4، p=0.03).
در بیماران مبتلا به مراحل نهایی بیماری مزمن کلیه تحت همودیالیز تناسب پاسخ های Th1.Th2 به سمت Th2 تمایل دارد که با افزایش غلظت پلاسمایی IL-13 و کاهش IFN-gمشخص می شود و بنابراین به نظر می رسد این عدم توازن پاسخ ها نقش به سزایی در بروز اختلالات سیستم ایمنی این بیماران داشته باشد.

یکی از روش های تشخیصی کارآمد در بیماری های چشم و مجاری اشکی، استفاده از مواد حاجب و تصویربرداری از کیسه اشکی (Dacryocystography) می باشد. داکریوسیستوگرافی آسان، ارزان و تکنیک خاص پرتونگاری برای تعیین محل بیماری در دستگاه بینی- اشکی است. مواد حاجب گوناگونی برای داکریوسیستوگرافی استفاده می گردند. به طورکلی برای این عمل از مواد حاجب با اسمولاریتی پایین و نیز حداقل رقت آن ها استفاده می شود. تا کنون بر اساس بررسی های به عمل آمده، تاثیر مواد حاجب بر ترکیبات اشک دقیقا ارزیابی نگردیده است؛ لذا در این تحقیق سعی بر آن بوده تا جزئیات اثر آیوهگزول بر ترکیبات اشک مورد ارزیابی قرار گیرد.
تعداد 10 راس الاغ نر وماده سه تا پنج ساله انتخاب گردیدند. آزمودنی ها تحت داکریوسیستوگرافی با آیوهگزول قرار گرفتند. میزان پروتئین تام، لیزوزیم، سدیم و پتاسیم و الکتروفورز پروتئین های اشک قبل از عمل و در فاصله های زمانی 2 ساعت و 2 هفته پس از داکریوسیستوگرافی اندازه گیری و مورد ارزیابی واقع شدند. برای تعیین پروتئین تام نمونه ها از روش لوری (Lowry) استفاده گردید.
فعالیت آنزیم لیزوزیم با روش شوگار (Shugar) ارزیابی شد. یکی از دقیق ترین روش های اندازه گیری عناصر در بافت ها و ترشحات بدن حیوانات استفاده از طیف سنجی جذب اتمی است. در این تحقیق از روش جذب اتمی با شعله برای اندازه گیری مقدار سدیم و پتاسیم نمونه های اشک و به منظور نزدیک تر شدن به اجزای موثر بر افزایش یا کاهش پروتئین تام که به روش لوری مورد ارزیابی قرار گرفت، از الکتروفورز ژل سدیم دو دسیل سولفات پلی اگریل (SDS-PAGE) در شیب غلظت 20- 5 درصد استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده های تحقیق حاضر از روش های توصیفی و اندازه گیری مکرر استفاده شد.
نتایج نشان داد که میانگین و انحراف معیار مقدار پروتئین تام 15/2± 88/5 میلی گرم در میلی لیتر قبل از تجویز آیوهگزول، 96/0± 10/4 پس از دو ساعت و 68/3± 36/7 پس از دو هفته می باشد که دارای اختلاف معنی داری نمی باشد. نتایج حاصل از اندازه گیری مقدار لیزوزیم اشک قبل از تجویز 88/170± 39/858 واحد در میلی گرم پروتئین اشک و پس از دو ساعت67/178± 19/1013 و پس از دو هفته50/360± 54/702 گردید که اختلاف معنی داری نداشتند. مقادیر سدیم اشک قبل از تجویز 44/725± 90/3084 و پس از دو ساعت 52/1372± 40/3508 و پس از دو هفته تجویز 88/2953± 20/8026 میکروگرم در میلی لیتر، و مقادیر پتاسیم اشک قبل از تجویز 55/52± 37/863 و پس از دو ساعت 81/46± 84/753 و پس از دو هفته 41/276± 20/1564 میکروگرم در میلی لیتر گردیدند که دارای اختلاف معنی داری می باشند. نتایج الکتروفورز پروتئین های اشک نشان داد، حداقل 10 باند پروتئینی قابل تشخیص می باشد. از نظر تعداد باند الکتروفورزی موجود در نمونه های زمان های صفر، دو ساعت و دو هفته پس از عمل، تفاوتی مشاهده نگردید.
با توجه به نتایج و معنی دار نشدن تغییرات پارامترها در غالب موارد، به نظر می رسد احتمالا آیوهگزول (مواد حاجب با پایه آبی) برای استفاده در داکریوسیستوگرافی منعی نداشته باشد و پرتونگار می تواند از آن برای تشخیص ضایعات مجرای اشکی و چشم استفاده نماید.

در حالی که تحول سیستم های صنعتی به سمت فن آوری های جدید دیجیتالی سبب کاهش مواجهه افراد با ترازهای بالای صدا گردیده است، اما مشکلات دیگری در ارتباط با صداهایی با ترازهای نه چندان بلند اما آزار دهنده (صدای فرکانس کم) ایجاد شده است. در پژوهش حاضر، عملکرد ذهنی گروهی از دانشجویان در حضور دو نوع صدای فرکانس کم و صدای رفرانس و هر یک با دو تراز 45 و65 دسی بل مورد بررسی واقع شد.
پس از تولید صداهای موردنیاز پژوهش و انجام مطالعات پایلوت، ناراحتی ناشی از صدا، حساسیت به صدای فرکانس کم و وضعیت شنوایی افراد تعیین شد. پس از آزمایشات اولیه 54 دانشجو در معرض ترازهای مختلف صدای فرکانس کم و رفرانس، هم زمان مورد آزمایشات استاندارد عملکرد ذهنی قرار گرفتند. در کلیه مراحل تحقیق سعی شد ضمن کنترل و محدود کردن عوامل مداخله گر از روش ها و وسایل استاندارد استفاده شود.
ناراحتی و حساسیت ناشی از صدای فرکانس کم با سن و جنس افراد ارتباط معنی داری ندارند. همچنین صدای فرکانس کم با تراز 65 دسی بل در مقایسه با صدای فرکانس کم با تراز 45 دسی بل به صورت معنی داری سبب کاهش تمرکز(003/0=p) و بالا رفتن سرعت پاسخگویی(039/0=p) می گردد. از طرفی صدای رفرانس 65 دسی بل نیز نسبت به صدای رفرانس 45 دسی بل سبب افزایش معنی دار سرعت عملکرد ذهنی (001/0p<) می شود.
صدای فرکانس کم سبب کاهش تمرکز و بالا رفتن سرعت پاسخگویی می گردد.

کهیرمزمن یک بیماری آزار دهنده می باشد که در اغلب موارد علتی برای آن پیدا نشده است. ارتباط بین کهیر مزمن و اتوایمونیتی تیروئید مورد بررسی قرار گرفته، که با نتایج متفاوتی همراه بوده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر لووتیروکسین در درمان بیماران با کهیر مزمن و در نتیجه ارتباط کهیر مزمن با اختلالات تیروئیدی می باشد.
در این مطالعه تحقیقاتی شاهد- مورد تعداد 60 نفر از بیماران با کهیر مزمن که تمام آنها به جز 6 نفر زن بودند و سن آنان بین 15 تا 60 سال بود، در مقایسه با تعداد مشابه که بیماری خاص نداشته و افراد سالم بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. تمام بیماران دارای تستهای شمارش سلول ها، آنتی بادی های ضد هسته، فاکتور روماتیسمی، کمپلمان، مدفوع، کبدی، کلیوی و تست پوستی منفی داشتند. تست های تیروئید شامل TSH، T4، T3 و آنتی تیروگلوبولین(TGA) و آنتی پراکسیداز (TPA) به همراه سطح IgE سرم بررسی شدند. افراد دارای تست های مثبت آنتی بادی ضد تیروئیدی به دو گروه تقسیم شده که یک گروه (11 نفر) لووتیروکسین (100 میکروگرم در روز به مدت یک ماه) و گروه دیگر (11 نفر) فاقد دارو بودند تحت درمان قرار گرفتند.
از بین آنها 22 نفر دارای تست های آنتی بادی ضد تیروئیدی TGA،TPA)) مثبت بودند (6/36 درصد). در حالی که در گروه کنترل فقط 9 درصد نتایج مشابه وجود داشته است. فقط یک بیمار در گروه مورد دارای هیپو تیروئیدی بوده است (هیپوتیروئیدی ساب کلینیکال) (↓T4، ↑TSH). افزایش IgE در 10 نفر(6/16 درصد) در گروه مورد و 6 نفر در گروه شاهد (10 درصد) وجود داشته است. در گروه مورد بعد از دادن لووتیروکسین 70 درصد یعنی 9 نفر بهبودی کامل (40 درصد) و 5 نفر بهبودی نسبی (30 درصد) و در 5 نفر اصلا بهبودی مشاهده نشد در مقایسه با 30 درصد بهبودی کامل و نسبی در گروه شاهد و بقیه که اصلا بهبودی نداشته اند.
کهیر مزمن ممکن است با اختلالات تیروئیدی (آنتی بادی های مثبت ضد تیروئید) علی رغم این که در اکثر موارد عملکرد تیروئید طبیعی است، ارتباط داشته باشد. بنابراین در کهیر مزمن علی رغم افزایش IgE در صورتی که علتی برای آن پیدا نشود باید تست های تیروئیدی همراه با آنتی بادی های تیروئید مورد بررسی و در صورت مثبت بودن تحت درمان قرار گیرند.

دیستروفی چربی، عارضه بالینی بالقوه ناشی از درمان با انسولین می باشد و اعتقاد براین است که فراوانی آن با استفاده از انسولین های نوترکیب انسانی کاهش یافته است. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی دیستروفی چربی ناشی از انسولین در بیماران دیابتی می باشد.
در این مطالعه که به صورت توصیفی- مقطعی (cross sectional)طی سال های 86- 1385انجام شد، 220 بیمار دیابتی مراجعه کننده به مرکز دیابت بیمارستان امام خمینی(ره) شهرستان ساری که حداقل از سه ماه قبل از مراجعه تحت درمان با انسولین نوترکیب انسانی قرار داشتند، تحت بررسی قرار گرفتند.
ابتدا خصوصیات جمعیت شناختی و بالینی بیماران دریک پرسشنامه ثبت شد و سپس تمامی بیماران جهت ارزیابی دیستروفی چربی مورد معاینه بالینی قرار گرفتند. در همه بیماران، هموگلوبین گلیکوزیله (HbAlC) جهت بررسی میزان کنترل قند خون اندازه گیری شد. اطلاعات ثبت شده با استفاده از روش های آماری توصیفی و X2، T-test، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
از کل 220 بیمار دیابتی تحت مطالعه، 35 بیمار (9/15 درصد) دیستروفی چربی ناشی از انسولین را نشان دادند که از بین آنها 32 نفر (5/14 درصد) دچار هایپرتروفی چربی و 3 نفر (4/1 درصد) دچار آتروفی چربی بودند.
عواملی نظیر سن، جنس، سطح تحصیلات، BMI (شاخص توده بدنی)، نوع دیابت، طول مدت مصرف انسولین و محل تزریق، تاثیر معنی داری در پیدایش دیستروفی چربی ناشی از انسولین داشتند. (05/0P<).
نتایج این مطالعه نشان داد که علی رغم مصرف انسولین های نوترکیب انسانی، فراوانی دیستروفی چربی ناشی از انسولین به ویژه هایپرتروفی چربی، همچنان در سطح بالایی باقی مانده است. لذا معاینه منظم بیماران دیابتی جهت این عارضه جانبی خصوصا در افرادی که کنترل مناسبی از نظر سطح قند خون ندارند، ضروری است.

متیلن دی فنیل ایزوسیانات (MDI) در مقایسه با 90 درصد از کل دی ایزوسیانات های مصرفی بازار، فرآورده ای تناژ بالا می باشد، پلی اورتان ها از واکنش دی ایزوسیانات ها با پلی یول ها و دیگر مواد شیمیایی حاصل می شوند.آن ها به عنوان تحریک کننده سیستم ریوی و پوست شناخته شده و عامل اصلی بروز آسم شغلی درجهان می باشند (NIOSH1994). هدف از این مطالعه، ارزیابی میزان غلظتMDI درصنایع پلی اورتان به کمک دستگاه گاز کروماتوگرافی با کارآیی بالا (HPLC) می باشد که به تعیین وضعیت آلودگی، بسیار کمک می کنند.
به منظور نمونه برداری هوای محیط کار از پمپ نمونه بردار فردی و دستگاه مهاجم (impinger) کوچک همراه با محلول جاذب و برای آنالیز آن ها از دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا و روش NIOSH 5522 استفاده شد و به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده های تحقیق، نرم افزار SPSS V.13 مورد استفاده قرار گرفت.
میانگین غلظت به دست آمده از نمونه ها (بیش از 79 mg/m3) بالاتر از مقدار حد مجاز در استاندارد بوده که نشان دهنده آلودگی در صنایع پلی اورتان با وجود MDI می باشد. نتایج نشان می دهد که تمام صنایع پلی اورتان تحت این مطالعه در کشور، دارای میزان بالای آلودگی بودند و میزان آلودگی بیش از 80 میکروگرم بر متر مکعب بوده است. یک همبستگی قوی بین دمای داخلی و غلظت آلاینده دیده شده است، این موضوع نشان می دهد که هر ه میزان دما افزایش یابد، غلظت آلاینده در محیط کار بیش تر می شود و همچنین این همبستگی در رابطه با مدت زمان انجام کار و غلظت آلاینده به طور مستقیم و قوی دیده شده که بیانگر آن است که هر ه زمان انجام کار در محیط بیش تر شود، مقدار بیش تری از آلاینده در معرض تماس قرار می گیرد.
بهترین روش برای تعیین غلظت آلاینده ایزوسیانات ها در محیط کار، نمونه برداری زیست – شناختی می باشد، در نتیجه استفاده از روش تعیین متابولیت های ایزوسیانات ها در ادرار که هزینه کم تری داشته و ساده تر از نمونه برداری و آنالیز نمونه ها در هوا می باشد، پیشنهاد می گردد.

از عوامل مداخله گر در ناباروری مردان می توان به گونه های فعال اکسیژن(reactive oxygen spicies: ROS) اشاره نمود. مواجهه اسپرماتوزوآ با ROS همراه باآسیب DNA و هم چنین پراکسیداسیون چربی است. ROSتحت تاثیر لکوسیت ها و در ارتباط با کاهش پارامترهای مایع منی (Semen) می باشد. هدف اصلی در این مطالعه مقایسه میزان ROS و همچنین لکوسیت در نمونه های انزالی طبیعی والیگوآستنوتراتواسپرمیا oligoasthenoteratospermia (OAT) می باشد.
75 مورد از مردان مراجعه کننده به مرکز تحقیقاتی و درمانی ناباروری یزد که آزمایش آنالیز مایع منی برای آن ها انجام شده بود، وارد مطالعه شدند. این افراد شامل 50 مورد با پارامترهای اسپرم طبیعی و 25 مورد OAT بودند. این دو گروه از لحاظ سطح ROS و لکوسیت مقایسه شدند.
نتایج نشان داد که سطح ROS در گروه OAT به طور قابل توجهی نسبت به گروه شاهد بالاتر بود (1253.49±2005.95 در مقابل =149.52±72.64). افراد گروه OAT از نظر تعداد اسپرم، به دو گروه کم تر از 5 میلیون و بیش تر از 5 میلیون در هر میلی لیتر منی و هر کدام از پارامتر های حرکت و شکل اسپرم نیز به دو گروه کم تر از 5 درصد و بیش از 5 درصد طبیعی تقسیم بندی شدند. تنها در مورد پارامتر تعداد اسپرم، سطح ROS در گروه کم تر از 5 میلیون نسبت به گروه بیش از 5 میلیون در هر میلی لیتر تفاوت معنی داری مشاهده شد. (به ترتیب 79/4070 ± 55/3627 در مقابل 48/1000 ± 29/81). از نظر تعداد لکوسیت تفاوت قابل توجهی بین دو گروه به دست نیامد (0.07±0.22 در مقابل 0.12±0.20).
نتایج این مطالعه نشان می دهد اگر چه سطح پایه ROS در نمونه های انزالی سالم وجود دارد، در افراد OAT این میزان، افزایش قابل ملاحظه ای دارد. این مورد نشانگر اهمیت گونه های فعال اکسیژن در باروری مردان و نقش آنتی اکسیدان ها در بهبود پارامترهای اسپرم است و نیاز به مطالعات بیش تر دارد.

در این مطالعه خانم 31 ساله، خانه دار، اهل مازندران و ساکن بهشهر معرفی می شود که با شکایت اسهال، نفخ شکم، درد شکم و کاهش وزن از حدود 6 ماه قبل، مراجعه نمود. در گرافی شکم بیمارنیزاتساع لوپ های روده دیده شد. در آزمایشات اولیه بیمار، Alb:2.8، Ca:6.4، P:2.3 PTH:20 داشت. با توجه به نتیجه بررسی ها، تشخیص سندرم سوء جذب مطرح گردید. در آندوسکپی بیمار چین های روده ای قسمت دوم و سوم دئودنوم تقریبا از بین رفته بودو درگزارش پاتولوژی بیوپسی به عمل آمده، تجمع فراوان لنفوسیت داخل اپیتلیال و آتروفی واضح پرزهای روده ای گزارش شد. بدین ترتیب تشخیص بیماری سلیاک مسجل شد. رژیم غذایی فاقد گلوتن به وی پیشنهاد و با دستور کلسیم خوراکی ترخیص گردید. حدود یک ماه پس از شروع رژیم فاقد گلوتن، بیمار با ادم شدید اندام های تحتانی مراجعه نمود. در آزمایشات، Alb:2 به دست آمد. هم چنین در سونوگرافی شکم، غدد لنفاوی مزانتریک بزرگ شده گزارش شد. با توجه به عدم پاسخ به درمان بیمار، بروز عوارض بیماری سلیاک جهت وی مطرح و لذا رنگ آمیزی IHC بیوپسی روده درخواست شد. بیمار با تشخیص لنفوم T سل روده ای به دنبال سلیاک، جهت شیمی درمانی ارجاع داده شد. وی پس از انجام شش دوره درمانی با ر‍ژیم CHOP، تحت رادیوتراپی قرار گرفت.