مجله دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سال سیزدهم شماره 2 (پیاپی 51، تابستان 1384)

تب از علایم شایع در کودکان و شایعترین علت مراجعه آنها به مراکز درمانی می باشد. استامینوفن بیشترین داروی مصرفی جهت کاهش تب در کودکان بوده و دوز آن mg/kg 15-10 هر 6-4 ساعت بصورت خوراکی یا رکتالی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر استامینوفن خوراکی با دوز mg/kg 15و10 و استامینوفن رکتالی mg/kg15 در کاهش تب کودکان بوده است.

این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی (Clinical trial) می باشد که بر روی 90 کودک 6 ماهه تا 6 ساله با تب بیش از 39 درجه رکتال انجام شد بیماران به صورت تصادفی در سه گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه اول استامینوفن رکتال به میزان mg/kg15، گروه دوم استامینوفن خوراکی به میزان mg/kg 15 و گروه سوم استامینوفن خوراکی به میزان mg/kg 10 دریافت کردند، یک و سه ساعت بعد از مصرف استامینوفن میزان کاهش درجه حرارت مورد بررسی قرار گرفت.

میانگین کاهش درجه حرارت 60 و180 دقیقه بعد از مصرف استامینوفن به ترتیب: در گروه اول (استامینوفن رکتال mg/kg 15) 16/0± 07/1 و 25/0±74/1 و در گروه دوم (استامینوفن خوراکی mg/kg 15) 19/0±98/0 و 14/0±7/1 و گروه سوم (استامینوفن خوراکی mg/kg 10) 18/0 ± 63/0 و 22/0± 25/1 شد.کاهش درجه حرارت در گروه اول و دوم تقریبا برابر و در گروه سوم به مراتب کمتر بود.

اثر استامینوفن خوراکی و رکتالی mg/kg 15 در کاهش تب کودکان تقریبا برابر است اما استامینوفن خوراکی mg/kg 10 اثر کمتری دارد.

آفازی یافته شایعی در سکته مغزی بوده و تعیین رابطه آفازی و توپوگرافی ضایعات مغزی که هدف این مطالعه نیز می باشد می تواند به درک بهتر نوروفیزیولوژی شناختی بیانجامد.

این مطالعه از نوع آینده نگر و به روش مقطعی در یکصد بیمار مبتلا به آنفارکت مغزی و آفازی که از 1/1/1382 در بیمارستان ولیعصر(عج) خراسان بستری شده بودند انجام گرفت. تمامی بیماران پی در پی با سکته مغزی و آفازی که شرایط خروج از مطالعه را نداشتند مورد بررسی قرار گرفتند. تشخیص سکته مغزی و آفازی توسط نورولوژیست بوده و توپوگرافی قلمرو عروقی مبتلا با استفاده از نقشه های توپوگرافیک استاندارد مغز در نمای سی تی اسکن تعیین شد.

انواع گلوبال 52%، بروکا 40 % و ورنیکه 6% موارد آفازی را شامل شد. با توجه به خونرسانی نواحی بروکا و ورنیکه توسط شاخه های قشری قدامی و خلفی شریان مغزی میانی توپوگرافی قلمرو عروقی مبتلا در 79% موارد آفازی گلوبال، 47 % موارد آفازی بروکا و 50 % بیماران با آفازی ورنیکه قابل انتظار بود. توپوگرافی آنفارکت مغزی در سایر موارد با درگیری اختصاصی نواحی تکلمی مغز تطبیق نداشت.

رابطه اختصاصی توپوگرافیک بین انواع آفازی و قلمرو عروقی مبتلا در سکته مغزی وجود نداشت. اثرات یک ضایعه عروقی را بر عملکرد تکلمی فرد نمی توان با تصاویر سی تی اسکن مغز پیش گویی نمود.

مصرف کورتیکواستروئید سیستمیک با خطر ایجاد کاتاراکت همراه است.هدف ما در این مطالعه تعیین نقش کورتیکواستروئیدهای استنشاقی در ایجاد کاتاراکت در افراد مسن میباشد.

این مطالعه به صورت مورد- شاهدی در بین 160 نفر از مبتلایان به کاتاراکت، مراجعه کننده به بیمارستان های شهید صدوقی و شهید رهنمون طی سالهای 1383-1382 و 160 نفر شاهد انتخاب شده، انجام پذیرفت. افراد گروه شاهد بر حسب سن و جنس با گروه مورد مطابقت داده شدند.جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه و پرسشنامه انجام پذیرفت. تجزیه و تحلیل آماری با برنامه SPSS و آزمون های آماری Chi-square و Anova انجام شد.

از 320 نفر 160 بیمار به کاتاراکت مبتلا بودند و160 بیمار دیگر به کاتاراکت مبتلا نبودند. میانگین سنی و توزیع جنس گروه مورد با گروه شاهد تفاوت معنی داری از نظر آماری نداشتند. در گروه مورد 22 نفر(%8/13) مصرف استروئید استنشاقی داشتند و در میان گروه شاهد از 160 نفر 11 فرد(%9/6) مصرف داشتند. در مجموع از دو گروه مورد مطالعه 33 نفر مصرف کننده بوده اند. این رابطه با 042/0=p معنی دار بود. با استفاده از آزمونOdds Ratio مشخص شدکسانی که کورتیکواستروئید مصرف کرده اند 16 /2 برابر از کسانی که کورتیکواستروئید مصرف نکرده اند مبتلا به کاتاراکت شده اند.(با حدود اطمینان 95% در محدوده 61/4-01/1). بعد از خروج موارد مصرف کننده کورتیکویید سیستمیک Odds Ratio به 73/4 (با حدود اطمینان 95% در محدوده 82/14-51/1) افزایش یافت. این ارتباط با افزایش مدت زمان استفاده قوی تر می شد.

این مطالعه وجود ارتباطی بین مصرف کورتیکواستروئید استنشاقی و ابتلا به کاتاراکت به ویژه نوع ساب کپسولار خلفی را نشان داد. ولیکن جهت تایید آن به مطالعات دیگر از جمله مطالعات تجربی و در گروه های یکسان از نظر عوامل خطر دیگر کاتاراکت نیاز می باشد.

با توجه به مواجهات ریوی متعدد لحیم کاران در صنایع الکترونیک نظیر اسیدها، قلیاها و 1Fume های لحیم کاری، این مطالعه بر روی 107 نفر از پرسنل لحیم کار و اداری یک کارخانه تولید لوازم الکترونیک در تهران جهت بررسی تاثیر لحیم کاری بر عملکرد ریه در دراز مدت صورت گرفت.

ابتدا 47 نفر لحیم کار و 66 نفر غیر لحیم کار (مجموعا 107 نفر) به طور تصادفی انتخاب شدند. کلیه افراد لحیم کار در بخش لحیم کاری دستی مشغول به کار بوده و از سیم لحیم شامل آلیاژی از سرب و قلع و روغن مخصوصلحیم کاری (Flux) استفاده می کردند. افراد غیر لحیم کار در بخشهای اداری همان کارخانه و در ساعات کاری و نوبت کاری مشابه با لحیم کاران مشغول به کار بوده و هیچگونه سابقه لحیم کاری نداشتند. پس از تکمیل پرسشنامه استاندارد تنفسی، برای هر فرد حداقل 3 نوبت اسپیرومتری قابل قبول در شرایط یکسان و مطابق با معیارهای (2(ATS انجام گرفت. (افراد سیگاری وارد اینمطالعه نشدند.)

در مقایسه پارامترهای اسپیرومتری بین 2 گروه لحیم کار و غیر لحیم کار اختلاف معنی داری بین میانگین3 FEF25-75%مشاهده شد (P=0.03).همچنین بین میانگین 4 FEV1/FVC (P=0.026) و میانگین 5 PEFR (P = 0.04) در گروه لحیم کار و غیر لحیم کار اختلاف معنی دار بود.پس از کنترل فاکتور مخدوش کننده سن، رابطه معنی داری بین میزان سال های اشتغال به لحیم کاری و کاهش پارامترهای اسپیرومتری در مورد FEF 25-75% و FEV1/FVC به دست آمد. ضرائب به دست آمده به ترتیب: CC = -0.24 (P=0.02) و CC=-0.32 (P=0.002) بود. همچنین فراوانی علایم تحریک چشم و بینی در گروه لحیم کار نسبت به گروه غیرلحیم کار به طور معنی داری بیشتر بود (P=0.007). در مورد سرفه و تنگی نفس مرتبط با کار تفاوت بین دو گروه معنی دار نبود.

به نظر می رسد لحیم کاری در مطالعه فوق عامل کاهش پارامترهای اسپیرومتری با الگوی انسدادی به ویژه در مجاری هوایی کوچک (Small airway) است. این مطالعه در راستای مطالعات قبلی انجام شده در سایر کشورها، نیاز به اقدامات پیشگیرانه در این حرفه نظیر استفاده از تهویه موضعی موثر و استفاده از مواد جایگزین در این صنعت را بیش از پیش مورد تاکید قرار می دهد.

هیپرهموسیستئینمی ریسک بیماری قلبی،عروقی در افراد دیابتی را افزایش می دهد. هدف از این مطالعه تعیین سطح هموسیستئین پلاسما در بیماران دیابتی تیپ II در مقایسه با افراد کنترل و ارزیابی رابطه آن با شدت هیپرگلیسمی بود.

این مطالعه از نوع مورد شاهدی و بر روی 39 بیمار دیابتی تیپ II، 27 بیمار دچار اختلال تحمل گلوکز و 23 فرد سالم مراجعه کننده به مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. همه افراد تحت معاینه بالینی قرار گرفته و بعد از حداقل 10 ساعت Fasting شبانه نمونه خون جهت اندازه گیری FPG، HbA1c، هموسیستئین، کراتینین، کلسترول، تری گلیسرید و HDL گرفته شد. میانگین سطح هموسیستئین پلاسما در 3 گروه با استفاده از ANOVA یک طرفه مقایسه شد و رابطه بین سطح هموسیستئین پلاسما و HbA1c براساس ضریب همبستگی پیرسون محاسبه گردید.

میانگین سطح هموسیستئین پلاسما در 3 گروه با یکدیگر اختلاف معنی دار نداشت ودر افراد دیابتی نیز بین سطح هموسیستئین پلاسما با درصد HbA1c رابطه معنی داری مشاهده نشد.

به نظر می رسد ابتلای به دیابت سطح هموسیستئین پلاسما را تحت تاثیر قرار نمی دهد. همچنین بین شدت هیپرگلیسمی با سطح هموسیستئین پلاسما رابطه ای وجود ندارد.

سقط فراموش شده در صورت عدم مداخله درمانی می تواند پیامدهای ناگواری نظیر اختلالات انعقادی، عفونت، خونریزی های شدید، شوک و حتی مرگ مادر را در پی داشته باشد. درمان های رایج سقط فراموش شده شامل درمان جراحی و طبی می باشد؛ که درمان طبی به دلیل داشتن عوارض کمتر و عدم نیاز به بیهوشی نسبت به درمان جراحی ارجحیت دارد. داروی میزوپروستول از رژیم های درمانی طبی جدیدی است که مورد تایید FDA بوده و در مورد کارآیی و عوارض جانبی آن نظرات متفاوتی وجود دارد، لذا این مطالعه با هدف تعیین تاثیر قرص میزوپروستول به صورت واژینال در دفع محصولات حاملگی زنان دچار سقط فراموش شده و عوارض احتمالی طراحی گردید.

این مطالعه به روش نیمه تجربی (کارآزمایی بالینی بدون گروه شاهد) و از نوع تحلیلی طی سال های1383- 1382 انجام شد. 50 زن باردار 49-15 ساله با سن حاملگی زیر 25 هفته دچار سقط فراموش شده (اثبات شده با سونو گرافی) مراجعه کننده به بیمارستان های شهید صدوقی، مادر و مجیبیان شهر یزد به روش آسان به عنوان واحدهای پژوهش انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه بود که در ابتدای پژوهش و پس از شروع درمان با میزو پروستول واژینال (قرص 200 میکرگرمی که هر4 ساعت تا زمان دفع و حداکثر تا 4 قرص تکرار می شد) توسط پژوهشگر تکمیل می گردید. آنالیز آماری با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و استنباطی از جمله تست χ2, Anova صورت گرفت.

یافته ها نشان داد همه واحدهای پژوهش(100%) پس از درمان با میزوپروستول محصولات حاملگی را دفع نمودند که 44درصد افراد دفع کامل و 56 درصد دفع ناقص داشتند، میانگین زمان دفع محصولات حاملگی پس از مصرف قرص میزوپروستول در افرادی که دفع کامل داشتند 13/9 ± 63/12 و در دفع ناقص 9/2 ± 81/8 ساعت بود که نشانگر اختلاف معنی دار آماری می باشد (p= 0. 037) بررسی تعداد قرص میزوپروستول استعمال شده مشخص نمود 29 نفر افراد یعنی اکثر واحدهای پژوهش با 2 قرص میزوپروستول محصولات حاملگی را دفع نمودند اما بیشترین میزان دفع کامل محصولات حاملگی در افرادی که 4 قرص میزوپروستول واژینال، دریافت کرده بودند مشاهده گردید این اختلاف از نظر آماری معنی دار می باشد(p= 0.0001). همچنین بیشترین عوارض جانبی و شکایت بالینی افراد را سردرد 26%، تهوع 16%، کرامپ رحمی 12% و اسهال 6% تشکیل می دادند و عوارض جدی و خطرناکی نظیر پارگی رحم، اختلالات انعقادی و خونریزی شدید و غیرطبیعی در هیچ یک از بیماران مشاهده نشد.

با توجه به نتایج مطالعه که نشانگر موفقیت کامل داروی میزوپروستول واژینال در باز نمودن دهانه رحم و دفع محصولات حاملگی اعم از کامل و ناقص در زنان دچار سقط فراموش شده بود و علاوه بر این هیچگونه عارضه جدی و خطرناکی نیز به دنبال استعمال این دارو در واحدهای پژوهش مشاهده نشد؛ درمان با میزوپروستول واژینال می تواند جایگزین موثر و کم عارضه تری نسبت به کورتاژ و تجویز سنتوسینون با دوز بالا باشد.

زنان، دو برابر مردان دچار اضطراب می شوند و از موارد منحصر به فرد اضطراب زا برای زنان، بارداری و زایمان می باشد. 70% نخست زایان در طی حاملگی اضطراب را تجربه می کنند، به علت نتایج متفاوت مطالعات در کشورهای دیگر و عدم وجود مطالعه ای مشابه در ایران، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر «آموزش آماده سازی زایمان» بر اضطراب حین بارداری و زایمان زنان نخست باردار مراجعه کننده به درمانگاه های تامین اجتماعی شهر مشهد (1379) انجام شده است....

شیرین بیان (Glycrrhizaglabra) از گیاهان خانواده پروانه آسا می باشد که در گذشته، هم به عنوان دارو وهم به عنوان غذا مورد استفاده مردم بوده است. اخیرا در مطالعات انجام گرفته اثرات مختلفی برای آن کشف شده است از جمله خواص آنتی اکسیدان - آنتی میکروبیال - ضد التهاب و عصاره این داروی گیاهی را در درمان زخم های پپتیک که در حدود 70% ازآنها با عفونت هلیکوباکتر پیلوری همراه بوده است موثر شناخته اند.

در این مطالعه تاثیر جوشانده شیرین بیان20gr/dl, 33gr/dl به دو روش دیسک دیفیوژن و چاهک پلیت بر مهار رشد هلیکوباکتر پیلوری در مقایسه با آنتی بیوتیک های انتخابی(آموکسی سیلین - مترونیدازول -کلاریترومایسین) به صورت تحلیلی و به روش Lab trail بر روی 30 نمونه که از طریق آندوسکوپی و بیوپسی از بیماران با تشخیص زخم معده گرفته شده بود انجام گردید.

نتایج به دست آمده نشان داد که فقط جوشانده شیرین بیان33gr/ dl به روش دیسک دیفیوژن در مقایسه با آنتی بیوتیک مترونیدازول اثر یکسانی بر مهار رشد هلیکو باکتر پیلوری در شرایط آزمایشگاهی داردp=0.709)) ولی در مقایسه با آموکسی سیلین و کلاریترومایسین چنین نتیجه ای به دست نیامد (p=0.0001).

به طورکلی استفاده از جوشانده شیرین بیان (20gr/dl, 33 gr /dl) به جای آنتی بیوتیک های انتخابی درمان پپتیک اولسر(آموکسی سیلین - کلاریترومایسین) درشرایط آزمایشگاهی نمی تواند سبب مهار هلیکوباکتر پیلوری شود.

با توجه به اینکه وجود ایمنی بر علیه اسپرم به صورت طبیعی در نازایی های ایمونولوژیک دخالت داشته و هم چنین در مطالعات روش های پیشگیری از حاملگی از طریق تحریک سیستم ایمنی (Immunocontracoption) از اسپرم و آنتی ژن های آن برای ایجاد ایمنی و پیشگیری از حاملگی استفاده می شود، اطلاع از تاثیر راه ورود اسپرم، در ایمنی زایی آن حایز اهمیت می باشد.

در یک مطالعه تجربی اسپرم کامل موش به همراه آدجونت کامل فروند از طریق عضلاتی (IM) و زیر پوستی (SC) و اسپرم کامل به همراه زنجیره بتای سم ویبریوکلرا (Cholera Toxin Subunite-β) به عنوان آدجونت از طریق خوراکی(Oral)، مقعدی (IR) واژینال (Ivag)، بینی (IN) و داخل صفاتی (IP) به گروه های 15 تایی موش سوری تجویز گردید. به گروه های شاهد هر کدام از روش های بالا فقط آدجونت مربوط به آن گروه به همراه حجم مساوی آنتی ژن، بافر فسفات نمکی (PBS) تجویز گردید. تجویز در روزهای صفر، 7 و 14 و 28 صورت گرفت و بعد از گذشت 26 روز (بعد از آخرین تجویز) سرم و ترشحات مخاطی واژن از موش های گروه های آزمایش و شاهد تهیه گردید. برای بررسی میزان آنتی بادی تولید شده از روش ایمونوفلوئورسانس غیرمستقیم استفاده شد، رقت آنتی بادی در سرم و ترشحات با استفاده از آنتی بادی کونژوگه باFITC (Fluorescein Isotiocyanate) نوع پلی والان تعیین گردید. آزمون های آماری Fisher exact test, Mann whitney test جهت آنالیز آماری داده ها استفاده شد.

گروه داخل صفاتی (IP) به دلیل تلفات زیاد از مطالعه خارج گردید و مقایسه آماری بین نتایج سایر گروه های مورد و شاهد نشان می دهد که وجود آنتی بادی در سرم موش های روش IN, SC, IM به ترتیب با 01.0 p= و p=0.04, p= 0.01با یکدیگر اختلاف معنی دار داشته است و در مورد وجود آنتی بادی در ترشحات رحم به جز در یک مورد از گروه آزمایش IM و یک مورد از گروه آزمایش SC بقیه منفی بوده است.

براساس یافته های تحقیقی می توان نتیجه گرفت که اسپرم کامل از طریق IN, SC, IM می تواند باعث تولید آنتی بادی شود و سایر روش ها برای ایجاد ایمنی بر علیه اسپرم کامل موثر نبوده است.

آموزش بالینی در بخش های ویژه از اهمیت و جایگاه خاصی برخوردار است و ارتقای کیفیت آموزش بالینی موجب تربیت پرستارانی با کفایت و حرفه ای جهت اداره این محیط ها می شود. براین اساس پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان مهارت بالینی دانشجویان سال آخر پرستاری در بخش های مراقبت ویژه اعصاب، قلب ودیالیز صورت گرفته است.

این مطالعه از نوع توصیفی و به روش مقطعی بر روی 72 نفر از دانشجویان پرستاری سال آخر شاغل به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد انجام شده است. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ای شامل اطلاعات دموگرافیک و چک لیست مهارت های بالینی بخش های مراقبت ویژه، اعصاب، قلب و دیالیز به صورت مجزا بوده است که توسط سرپرستاران بخش های مربوطه تکمیل می گردید. جهت تجزیه وتحلیل داده ها ازآزمون های آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردیده است.

نتایج حاصل از تجزیه وتحلیل آماری نشان می دهد که به طور کلی میزان مهارت بالینی دانشجویان پرستاری سال آخر در بخش های مراقبت ویژه مطلوب بوده ولی میزان مهارت در بخش مراقبت ویژه قلبی پایین تر از دو بخش دیگر می باشد. در ضمن میان میزان مهارت در بخش های ویژه و میانگین معدل ترم های گذشته و میزان علاقه به رشته تحصیلی ارتباط معنی دار آماری دیده شده است.

با توجه به یافته های پژوهش که نشان دهنده امتیاز پایین مهارت دانشجویان در بخش مراقبت ویژه قلبی می باشد، به نظر می رسد باید توجه بیشتری به آموزش بالینی در این حیطه صورت گیرد. در ضمن با توجه به ارتباط میان علاقه به رشته تحصیلی و معدل ترم های گذشته با میزان مهارت بالینی باید گزینش خاص جهت انتخاب دانشجویان برای اشتغال به تحصیل در این رشته صورت گیرد.

کزاز یک بیماری میکروبی، خطرناک و از شایعترین علل مرگ و میر نوزادان در کشورهای در حال توسعه به شمار می رود. اگرچه کزاز نوزادی را می توان بوسیله ایمونیزاسیون مادر باردار و رعایت بهداشت و استریلیزاسیون در حین زایمان، پیشگیری نمود اما هیچ امیدی برای ریشه کن کردن مخزن این ارگانیسم وجود ندارد. لذا بررسی وضعیت انجام واکسیناسیون کزاز مادر در زمان حاملگی لازم به نظر می رسد. امید آنکه با این بررسی بتوان نقاط ضعف و قوت برنامه ایمن سازی مادران را مشخص نمود.

این مطالعه از نوع توصیفی و به روش مقطعی است که بر روی 480 نفر از مادران باردار ترم که جهت زایمان به مراکز زایمانی شهر یزد مراجعه کرده بودند تشکیل می دادند. روش جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ای بود که توسط پژوهشگران تکمیل می گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها نیز از جداول توزیع فراوانی و آزمون کای اسکوار استفاده شد.

با توجه به سوابق وضعیت واکسیناسیون مادران مشخص شد که پوشش واکسیناسیون کزاز 2/65% از مادران کامل و 8/34% ناقص بوده است. همچنین مشخص شد بین سن مادر، میزان تحصیلات وی، رتبه حاملگی و فاصله از حاملگی قبلی با وضعیت انجام واکسیناسیون کزاز مادر در حاملگی ارتباط معنی دار آماری وجود دارد. بیشترین علل عدم تزریق دو نوبت واکسن کزاز در جامعه مورد بررسی عبارت بود از: عدم نیاز به تزریق واکسن در حاملگی به علت کامل بودن پوشش واکسن کزاز مادر، عدم آگاهی از نیاز به تزریق واکسن، توصیه فرد ارایه دهنده مراقبت های پری ناتال مبنی بر عدم لزوم تجویز واکسن.

با توجه به نتایج پژوهش لازم است در اولین ویزیت دوران بارداری ابتدا شرح حال کاملی از مادر در رابطه با وضعیت انجام واکسیناسیون کزاز گرفته شده و سپس براساس آن راهنمایی صحیح به وی در مورد (نیاز یا عدم نیاز به تزریق واکسن یا تعداد دفعات) تزریق واکسن انجام شود. به علاوه پیشنهاد می شود برای اصلاح پوشش واکسیناسیون کزاز مادران باردار، اقداماتی در جهت آگاه سازی آنها در ارتباط با اهمیت تزریق واکسن کزاز در حاملگی و عدم وجود عوارض جنینی و مادری در صورت تزریق این واکسن انجام شود. همچنین امید است برنامه ریزان و مسئولین مربوطه بر تدارک برنامه های آموزش ضمن خدمت و تاکید بر این جنبه از وظایف پرسنل ارایه دهنده مراقبت های پره ناتال همت گمارند.

بیوتین که یک ویتامین محلول در آب می باشد به عنوان کوفاکتوربرای فعال کردن آپوآنزیم کربوکسیلازها (فرم غیرفعال) به کار می رود. آنزیم بیوتینیداز برای آزاد کردن بیوتین از آپو آنزیم ها و بازیافت آن لازم است. کمبود بیوتینیداز یک بیماری اتوزوم مغلوب می باشد که با علایمی نظیر درماتیت، آلوپسی، آتاکسی، تشنج، تاخیر تکاملی و اختلال بینایی و شنوایی و اختلال ایمنی بروز می کند. با تشخیص زودرس و درمان آن می توان از علایم کلینیکی و نقص های عصبی جلوگیری کرد. در این مقاله به معرفی یک مورد کمبود بیوتینیداز می پردازیم که با تشنج، تاخیر تکاملی، ضایعات پوستی، مشابه آکرودرماتیت انتروپاتیکا واسیدوز متابولیک خفیف جبران شده مراجعه کرده است.

تب رماتیسمی و عوارض مزمن آن یعنیRheumatic Heart Disease (RHD) یک مشکل اساسی بهداشت و سلامت عمومی در کشورهای در حال توسعه است. هیچ پیشرفت قابل ملاحظه ای از سه دهه پیش تاکنون در درمان صورت نگرفته است.حدود سه درصد افراد مبتلا به فارنژیت حاد استرپتوکوکی به Rheumatic Fever (RF) مبتلا می شوند. پاتوژنز آن دقیقا مشخص نیست به هر حال بهترین توجیه تقلید آنتی ژنتیک بین آنتی ژن های انسان و باکتری است. اپیدمیولوژی آن همان اپیدمیولوژی فارنژیت استرپتوکوکی است و سن شایع آن 15- 5 سالگی می باشد.

پس از مطالعه این مقاله باید بتوانید:پاتوژنز و پاتولوژی تب روماتیسمی را شرح دهید.
تظاهرات بالینی آن را بیان کنید.
پیشگیری اولیه و ثانویه را بیان کنید.
معیارهای تشخیصی اصلی و فرعی را فهرست کنید.
گروه های در معرض خطر را فهرست کنید.