Journal of Inflammatory Diseases
Volume:5 Issue: 1, 2001

داروهای ضد التهاب غیراستروییدی مانند ایندومتاسین در انسان و حیوان زخم معده ایجاد می کنند.
مطالعه به منظور تعیین اثر حفاظتی رژیم حاوی روغن ماهی روی زخم معده ناشی از ایندومتاسین انجام شد.
این مطالعه مداخله ای بر روی چهار گروه موش صحرایی نر بالغ انجام شد. گروه های اول و دوم رژیم معمولی داشتند. گروه های سوم و چهارم به ترتیب به مدت چهار هفته رژیم غذایی حاوی روغن ماهی و روغن آفتابگردان به میزان 1.6 میلی لیتر در روز داشتند. سپس به گروه دوم بی کربنات سدیم (حلال ایندومتاسین) تزریق شد و در سه گروه دیگر توسط تزریق ایندومتاسین (S.C، 20mg/kg) زخم معده ایجاد شد. شاخص زخم، حجم اسید و اسیدیته محتویات معده اندازه گیری و برون ده اسید محاسبه گردید. وزن موش ها نیز در روز اول و انتهای مطالعه اندازه گیری شد.
شاخص زخم در گروه روغن ماهی به ترتیب %3/54 و % 7/58 کمتر از گروه های اول و چهارم بود، در حالی که بین دو گروه اول و چهارم تفاوت معنی داری وجود نداشت. حجم اسید و غلظت اسید معده در گروه روغن ماهی به ترتیب %70 و%50 کمتر از گروه چهارم بود. برون ده اسید نیز در گروه روغن ماهی به ترتیب %7/85 و % 7/83 کمتر از گروه های چهارم و اول بود. افزایش وزن فقط در گروه های اول و سوم مشاهده شد.
به نظر می رسد روغن ماهی باعث کاهش ترشح اسید معده شود و در پیشگیری از ایجاد زخم معده ناشی از ایندومتاسین موثر است.

بیحسی نخاعی با لیدوکائین، کوتاه اثر و با بوپیواکائین، طولانی اثر است.
پژوهش به منظور تعیین طول اثر مخلوط لیدوکائین و بوپیواکائین در بیحسی نخاعی انجام شد.
این مطالعه نیمه تجربی بر روی 40 بیمار (20 زن و 20 مرد) که به عمل جراحی بر روی قسمت تحتانی شکم، لگن و اندام تحتانی نیاز داشتند، انجام شد. ممانعتی از نظر انجام بیحسی نخاعی در این بیماران وجود نداشت.
طول اثر دارو در 4 بیمار (%10) کمتر از 75 دقیقه، 12 بیمار (%30) بین 75 تا 89 دقیقه، 12 بیمار (%30) بیشتر از 105 دقیقه بود.
مخلوط لیدوکائین و بوپیواکائین در مقایسه با لیدوکائین به تنهایی طول اثر متوسطی در بیحسی نخاعی ایجاد می کند.

حفظ میزان اشباع اکسیژن خون شریانی در حد طبیعی نقش مهمی در بیهوشی بیماران مبتلا به بیماری سیانوتیک قلبی دارد.
مطالعه به منظور مقایسه اثرات هالوتان و کتامین به عنوان داروهای القا کننده بیهوشی بر میزان اشباع اکسیژن خون شریانی بیماران سیانوتیک قلبی انجام شد.
در این مطالعه که در سال 1374 در بیمارستان شهید فقیهی شیراز انجام گرفت، 50 بیمار به دو گروه 25 نفری تقسیم شدند. گروه اول به وسیله کتامین و اکسیژن و گروه دیگر به وسیله هالوتان و اکسیژن بیهوش شدند. میزان اشباع اکسیژن خون شریانی بیماران در ده دقیقه اول هر دقیقه یکبار اندازه گیری شد و اطلاعات به دست آمده با استفاده از آنالیز مکرر و آزمون t مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. از نظر میزان اشباع اکسیژن خون شریانی اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه مورد مطالعه وجود نداشت.
اگرچه نتایج این پژوهش اختلافی از نظر میزان اشباع اکسیژن خون شریانی بین دو گروه نشان نداد ولی به دلیل اینکه تزریق عضلانی کتامین در کودکان منجر به درد و گریه می شود و شانس بروز حملات Tet spell را افزایش می دهد، القای بیهوشی با هالوتان در آنها ارجحیت دارد.

یافتن روشی آسان، کم هزینه و مطمئن برای زایمان طبیعی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
این مطالعه به منظور مقایسه مرحله فعال و مرحله دوم زایمان همراه بیحسی اپیدورال با زایمان معمولی انجام شد.
تحقیق به روش کارآزمایی بالینی بر روی زایمان 36 خانم شکم اول و ترم انجام شد. هجده نفر به صورت تصادفی در گروه زایمان با بیحسی اپیدورال و 18 نفر در گروه زایمان معمولی قرار گرفتند. طول مدت مرحله فعال و مرحله دوم زایمان، میزان سزارین و آپگار نوزادان در دو گروه مقایسه شد.
گروه زایمان همراه بیحسی اپیدورال طول مدت مرحله فعال کوتاه تر (3/37±45/155در مقابل 14/48±169 دقیقه) و مرحله دوم طولانی تر (29/22±18/78در مقابل 57/17±64/58دقیقه) را نسبت به گروه زایمان معمولی داشت. میزان سزارین و آپگار نوزادان در دو گروه مشابه بود.
زایمان همراه بیحسی اپیدورال روشی موثر و بدون عارضه برای از بین بردن درد زایمان است.

ادم وازوژنیک سبب اختلال در سد خونی مغز و در نتیجه افزایش فشار داخل جمجمه می شود. ادم حاصله مغز غلظت الکترولیت های مایع مغزی نخاعی و همزمان با آن جریان خون مغز را تحت تاثیر قرار می دهد.
مطالعه به منظور مقایسه اسمولالیته مایع مغزی نخاعی و جریان خون کاروتید خرگوش در حالت طبیعی و ادم انجام شد.
6 گروه جداگانه از خرگوش های سفید انتخاب شدند. سه گروه طبیعی به عنوان شاهد و سه گروه دیگر که از طریق بستن شریان های کاروتید در آنها ادم ایجاد شده بود، به عنوان گروه مورد درنظر گرفته شدند. اسمولالیته مایع مغزی نخاعی و جریان خون کاروتید در گروه ها اندازه گیری شد. سی تی اسکن و مطالعه بیوپسی مغز انجام شد.
مطالعه سی تی اسکن مغز و مطالعه پاتولوژی بافت های مغزی، ادم حاصل از بسته شدن شریان های کاروتید را تایید کرد. در گروه های مبتلا به ادم و گروه شاهد اسمولالیته مایع مغزی نخاعی به ترتیب برابر با 6/7±9/290 و 73/5±296 میلی اسمول در کیلوگرم و میزان جریان خون کاروتید به ترتیب برابر با 24/0±77/6 و 09/1±83/7میلی لیتر در دقیقه بود. هیچ کدام از پارامترهای فوق در گروه های شاهد و مورد تفاوت معنی داری نشان ندادند.
به نظر می رسد در حالت ادم تعادل بین عبور الکترولیت ها از بافت و مایع مغزی نخاعی به گونه ای حفظ می شود که اسمولالیته تغییر نمی کند، ولی جریان خون که در حالت ادم باید کاهش یابد با افزایش فشار سیستمیک ناشی از ادم جبران می شود و به حالت طبیعی برمی گردد.

رابطه بین بخار فرمالدئید و فعالیت تنفسی افرادی که در معرض این ماده قرار دارند در چند دهه اخیر مورد توجه محققین قرار گرفته است.
پژوهش به منظور بررسی اثر بخار فرمالدئید سالن تشریح بر فعالیت تنفسی دانشجویان پزشکی انجام شد.
51 دانشجوی پزشکی ورودی سال 1377 که در ترم سوم خود واحد آناتومی عملی تنه داشتند به عنوان گروه مورد و 38 دانشجوی ورودی سال 1378 که واحد آناتومی عملی را نگذرانده بودند و از سالن تشریح استفاده نمی نمودند به عنوان گروه شاهد، مورد مطالعه قرار گرفتند. از دانشجویان گروه مورد در هفته یک بار قبل از کلاس عملی و یک بار پس از آن به فاصله زمانی 2 ساعت اسپیرومتری به عمل می آمد. از دانشجویان شاهد نیز در همان روز به فاصله زمانی 2 ساعت، 2 بار اسپیرومتری به عمل می آمد. سپس داده ها با آزمون های آماری t و زوج ها تحلیل شد.
FEV1/FVC و FEV1 و FVC در دانشجویان گروه مورد با کاهش همراه بود که در گروه پسران کاهش FEV1 و FVC معنی دار بود ولی کاهش FEV1/FVC معنی دار نبود. در حالی که در گروه دختران در هر سه مورد کاهش دارای اختلاف معنی دار بود. در گروه شاهد کاهش محسوس و اختلاف معنی دار مشاهده نگردید.
بخار فرمالدئید موجود در سالن تشریح باعث کاهش فعالیت تنفسی دانشجویان پزشکی می گردد و حساسیت دختران نسبت به این ماده بیشتر است.

برای عمل جراحی فتق مغبنی از روش های بیهوشی عمومی، بیحسی نخاعی و بیحسی موضعی استفاده می شود.
برسی به منظور مقایسه میزان احتباس ادراری پس از جراحی فتق در بیهوشی عمومی و بیحسی موضعی انجام شده است.
در این کارآزمایی بالینی، 50 بیمار بالای 40 سال که داوطلب عمل جراحی فتق بودند، طی سال 1378 در بیمارستان شهید رجایی قزوین مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران به روش تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. بیست و چهار بیمار تحت بیحسی موضعی و 26 بیمار با بیهوشی عمومی مورد عمل جراحی فتق قرار گرفتند. همه بیماران دارای فتق مغبنی نوع دوم از طبقه بندی نیهوس بودند.
از 24 بیمار که تحت بیحسی موضعی عمل شدند، 3 بیمار (%5/12) پس از عمل دچار احتباس ادراری شدند و از 26 بیمار که تحت بیهوشی عمومی جراحی شدند، 10 بیمار (%38) پس از عمل دچار احتباس ادراری شدند. اختلاف دو گروه از نظر آماری معنی دار بود (03/0p=). احتباس ادراری در عمل جراحی فتق با بیحسی موضعی کمتر از بیهوشی عمومی است.

سونوگرافی یک روش بدون عارضه و ساده جهت تشخیص ضایعه های پارانشیمی کلیه است.
مطالعه به منظور تعیین میزان دقت و ارزش سونوگرافی در تشخیص ضایعه های منتشر پارانشیم کلیه انجام شد.
100 بیمار بستری در بخش های کلیه بیمارستان های شیراز در سال های 1376 و 1377 که طبق معاینه های بالینی و آزمایشگاهی مشکوک به بیماری پارانشیم کلیه بودند، تحت سونوگرافی قرار گرفتند. بیماران بر اساس اکوی قشر کلیه، اندازه کلیه و منظره هرم کلیه طبقه بندی و حداکثر 24 ساعت بعد از کلیه چپ آنها نمونه برداری شد که بر این اساس نیز به 11 گروه آسیب های بافتی تقسیم شدند. مطالعه به صورت دوسو کور انجام شد و تشخیص های سونوگرافی و آسیب شناسی بدون اطلاع از نتایج همدیگر داده شد.
بین اکوی کلیه و هرم برجسته با اسکلروز گلومرول، وجود هلال، آتروفی لوله ای، فیبروز و التهاب بینابینی رابطه معنی داری وجود داشت، ولی با هیپرسلولاریته گلومرول رابطه ای وجود نداشت. سونوگرافی در تشخیص ضایعات پارانشیم کلیوی دارای حساسیت 86%، ویژگی 57% و صحت 82% بود.
یافته های سونوگرافی در تشخیص بیماری منتشر پارانشیم کلیه با بررسی بافت شناسی مطابقت دارد. اگر چه این وسیله در تشخیص نوع آسیب بافتی دقت چندانی ندارد.

بسیاری از بیماران مبتلا به بروسلوز علاوه بر علایمی چون دردهای استخوانی، از احساس گزگز و مورمور شدن اندام ها شکایت دارند.
این مطالعه به منظور ارزیابی سیستم سمپاتیک در بیماران مبتلا به بروسلوز توسط آزمون پاسخ پوستی سمپاتیک (S.S.R) انجام شد.
پژوهش از اول مرداد تا آخر بهمن ماه 1378 در بیمارستان حافظ شیراز انجام شد. از 30 بیمار مبتلا به بروسلوز با سابقه کمتر از یک سال که بیماری سیستمیک دیگری نداشتند و 30 فرد سالم به عنوان گروه شاهد، آزمون S.S.R به عمل آمد و نتایج از لحاظ آماری با هم مقایسه شدند.
%6/46 بیماران دارای آزمون غیرطبیعی S.S.R بودند. یافته های این تست در بین گروه شاهد و گروه آزمون از لحاظ آماری اختلاف معنی داری داشت (05/0 < P).
به نظر می رسد در بیماران مبتلا به بروسلوز، سیستم سمپاتیک به خصوص فیبرهای محیطی (نوع C) درگیر می شوند.

علایم و چگونگی تشخیص ضربه های غیرنافذ شکمی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
این مطالعه به منظور ارزیابی ضربه های غیرنافذ شکم در بیمارستان شهید رجایی قزوین انجام شد.
در این مطالعه توصیفی پرونده های موجود در بایگانی بیمارستان شهید رجایی از سال 1372 تا 1375 مورد بررسی قرار گرفتند. سپس این پرونده ها با دفتر ثبت بیماران بخش های جراحی، مراقبت ویژه و اتاق عمل مطابقت داده شد. از 1017 پرونده مربوط به ضربه ها، 313 پرونده بیمار دارای ضربه های غیرنافذ شکم انتخاب و اطلاعات موجود در پرسشنامه مخصوص ثبت شدند.
شایعترین اعضای درگیر در اثر ضربه های غیرنافذ شکمی به ترتیب طحال، کبد، روده کوچک، کلیه ها و حالب بودند. شایعترین علایم در بیماران هوشیار درد شکم، افت فشار خون و علایم پریتونیت بود. بیشترین مراجعه در فصل تابستان (شهریور) و نسبت بیماران مرد به زن 4 به 1 بود. در این بررسی %9/87 بیماران با حال عمومی خوب مرخص شده و %9/9 فوت کرده بودند. بالا بودن آسیب های طحال و کبد می تواند به دلیل عدم استفاده از کمربند ایمنی در حین رانندگی باشد.

اخیرا اندازه گیری محصولات فعالیت مکمل برای بررسی دقیقتر فعالیت این سیستم مورد استقبال عمومی قرار گرفته است.
مطالعه به منظور معرفی روش جدید الیزا برای جستجوی گلبول های قرمز حاوی محصولات نهایی سیستم مکمل (C3d) به منظور تسهیل بررسی دامنه فعالیت سیستم مکمل و مقایسه آن با C3d آزاد (سرمی) انجام شد.
الیزای غیرمستقیم که در اندازه گیری رایج C3d آزاد به کار می رود، به همراه روش جدید الیزا برای بررسی اتصال عناصر مکمل گلبول های قرمز مورد استفاده قرار گرفت. میکروپلیت الیزا برای به دام انداختن گلبول های قرمز حاوی C3d، با آنتی C3d پوشانده و گلبول های قرمز (1×8^10 سلول در میلیمتر) به مدت 2 ساعت به آن اضافه شد. پس از شستشو، سلول های قرمز مکمل شده توسط 100 میکرولیتر در آب و میزان رنگ آنها در طول مدت 405 نانومتر خوانده شد. میزان C3d آزاد و متصل شده بر روی گلبول های قرمز در جریان فعال شده سیستم مکمل به طور چشمگیری در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت (به ترتیب 8 و 5 برابر کنترل). تمام عوامل مکمل مورد بررسی از جمله فاکتور B و پروپردین روی گلبول های قرمز قابل جستجو بودند.
میزان C3d آزاد و نیز C3d متصل شده به گلبول های قرمز می تواند منعکس کننده فعالیت جاری سیستم مکمل باشد.

ارزیابی میزان باروری کیست و ویابیلیتی پروتواسکالکس ها در بیماری هیداتید انسانی اطلاعات مفیدی در اختیار گروه جراحی قرار می دهد.
مطالعه به منظور ارزیابی میزان باروری کیست هیداتید انسانی و ویابیلیتی پروتواسکالکس ها انجام شد.
حین عمل جراحی از 73 بیمار دچار کیست هیداتید نمونه گیری به عمل آمد. نمونه ها در نرمال سالین از اتاق عمل به آزمایشگاه تحقیقاتی منتقل شدند. باروری کیست به روش میکروسکوپی بررسی و درصد پروتواسکالکس های زنده در هر کیست (ویابیلیتی) با روش Eosin Exclusive Test اندازه گیری شد.
42.5 درصد بیماران مورد مطالعه مرد و % 5/57 زن بودند. %4/60 بیماران در گروه سنی 20 تا 49 سال قرار داشتند. %4/64کیست ها در کبد و %4/16در ریه و % 6/9 موارد در هر دو ارگان مشاهده شدند.%9/84 کیست ها دارای پروتواسکالکس و بارور بودند و میانگین ویابیلیتی پروتواسکالکس ها در کیست های بارور %4/46 به دست آمد.
به دلیل میزان بالای باروری ویابیلیتی کیست های هیداتید، دقت بیشتر در حین جراحی، استفاده از درمان دارویی به عنوان روش مکمل یا جانشین و کوشش برای یافتن مواد موثرتر کشنده پروتواسکالکس باید مدنظر قرار گیرد.

پنی سیلین داروی انتخابی درمان فارنژیت استرپتوکوکی است. این دارو ارزان، غیرسمی و بر همه گروه های استرپتوکوکی موثر است.
مطالعه به منظور تعیین میزان حساسیت استرپتوکوک بتاهمولیتیک گروه A به پنی سیلین انجام شد.
از میان 500 کودک مبتلا به فارنژیت مراجعه کننده به بیمارستان قدس شهر قزوین، پس از انجام کشت حلق و اقدام های تاییدی، 44 سوش استرپتوکوک بتاهمولیتیک گروه A به دست آمد و میزان حساسیت این سوش ها نسبت به پنی سیلین از طریق روش رقت لوله ای مورد بررسی قرار گرفت. آنتی بیوگرام نیز به روش دیسکی از پنی سیلین و 5 آنتی بیوتیک دیگر انجام شد.
حداقل غلظت کشنده باکتری پنی سیلین برای استرپتوکوک گروه A بین 0025/0 تا 02/0بود و هیچ سوش دارای تحمل نسبت به پنی سیلین مشاهده نشد. صد درصد سوش ها به پنی سیلین، آموکسی سیلین و اریترومایسین حساس و نسبت به کوتریموکسازول مقاوم بودند. پنی سیلین همچنان می تواند داروی قابل اعتمادی در درمان فارنژیت استرپتوکوکی باشد. اریترومایسین و آموکسی سیلین نیز می توانند در موارد حساسیت و عدم پذیرش بیمار جایگزین مناسبی باشند.

تشنج ناشی از تب شایع ترین اختلال نورولوژیک در کودکان و پدیده ای وابسته به سن است. ویژگی های این تشنج و نحوه درمان حاد و پیشگیری کننده آن هنوز مورد بحث است. هدف این مقاله بازنگری خصوصیات و درمان های تایید شده کنونی تشنج ناشی از تب است. به طور کلی درمان طولانی مدت با داروهای ضد تشنج نظیر فنوباربیتال به جز در موارد خاص به دلیل تاثیر آن بر قدرت شناخت و کاهش بهره هوشی توصیه نمی شود. درمان پیشگیری کننده انتخابی در حال حاضر استفاده از دیازپام متناوب در طی بیماری تب دار برای جلوگیری از عود بیماری است.

لنفوم بدخیم سلول بزرگ آناپلاستیک یک لنفوم بدخیم نادر است که جدیدا شناخته شده است. جایگاه این لنفوم در برخی از طبقه بندی ها مثل REAL در گروه لنفوم های سلول T محیطی، سلول کشنده طبیعی است. البته به نظر می رسد باید تغییراتی در این طبقه بندی ایجاد شود زیرا برخی از انواع این لنفوم، نشانگرهای سلول B را به جای سلول T بروز می دهند. این مقاله به معرفی مرد 70 ساله ای می پردازد که با لنفادنوپاتی گردنی مراجعه کرده و تحت بیوپسی قرار گرفته است. یافته های هیستولوژیک و ایمنوهیستوشیمی غده لنفاوی مورد بحث و بررسی قرار می گیرد.