Journal of Inflammatory Diseases
Volume:9 Issue: 3, 2005

درمان سنتی دیابت با استفاده از برخی گیاهان یا عصاره های گیاهی بسیار مورد توجه است و مصرف دارچین خوراکی از قدیم در بهبود بیماری دیابت موثر بوده است.
مطالعه به منظور تعیین اثر دارچین خوراکی بر قند خون رت‎های دیابتی در حضور و عدم حضور انسولین انجام شد.
مواد و روش‎ها: این مطالعه تجربی در سال 1382 در دانشگاه علوم پزشکی قزوین انجام شد. تعداد 70 رت نر از نژاد NMRI با وزن 180 تا250 گرم در 7 گروه ده‎تایی مورد آزمایش سنجش قند خون قرار گرفتند. رت‎های سالم شامل سه گروه شاهد، دارچینی و انسولینی بودند که گروه های دوم و سوم به ترتیب دارچین خوراکی و انسولین تزریقی را علاوه بر آب و مواد غذایی دریافت نمودند. چهار گروه ده‎تایی دیگر نیز داروی استرپتوزوتوسین را با دوز 40 میلی‎گرم در کیلوگرم به صورت درون صفاقی دریافت و بعد از یک هفته قند خون آنها شرایط دیابتی را نشان داد. این موش‎ها نیز در گروه های شاهد دیابتی، دیابتی دارچینی، دیابتی انسولینی و دیابتی- دارچینی و انسولینی همزمان دسته‎بندی شدند. داده ها با استفاده از نرم‎افزار اکسل و آزمون آماری تی، تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: مصرف دارچین خوراکی در گروه سالم دارچینی تفاوت معنی‎داری با گروه سالم شاهد نشان نداد. انسولین تزریقی در گروه های سالم انسولینی منجر به کاهش میانگین غلظت گلوکز از 1/99 به 1/52 میلی‎گرم در دسی‎لیتر شد (P<0.001). میانگین غلظت گلوکز در گروه های دیابتی دریافت‎کننده دارچین، انسولین و انسولین به همراه دارچین نیز به ترتیب 6/121، 6/69 و 4/41 میلی‎گرم در دسی‎لیتر بود که مقدار قند خون در همه این گروه ها به طور معنی‎دار نسبت به گروه دیابتی شاهد با غلظت قند خون 5/366 میلی‎گرم در دسی‎لیتر کاهش نشان داد (P<0.001).
نتیجه گیری: مصرف دارچین به کاهش قند خون منجر شد و به نظر می‎رسد دارچین و انسولین توام، اثر هم‎افزایی دارند یا دارچین اثر انسولین را تقویت می‎نماید.

یکی از علل عمده مرگ و ناتوانی در تمام جوامع سکته مغزی است و شایع ترین عارضه ناشی از سکته مغزی همی‎پلژی یا همی پارزی است.
مطالعه به منظور تعیین اختلال های بیومکانیکی راه رفتن در بیماران همی پارزی و تاثیر تمرین‎های عملکردی، تعادلی و تقویتی (FBS) در درمان این اختلال‎ها انجام شد.
مواد و روش‎ها: این کارآزمایی بالینی در سال 1382، در آسایشگاه سالمندان کهریزک انجام شد. 34 بیمار همی‎پارزی به صورت تصادفی در یکی از دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند و راه رفتن آنها با استفاده ازبخش ارزیابی راه رفتن مقیاس(Functional, Balance & Strength Scale) FBSS قبل و بعد از12 جلسه درمان ارزیابی شد. گروه آزمون تمرین‎های FBS را دریافت کرد. ولی برای گروه کنترل تمرین‎هایFBS به استثنای تمرین های تقویتی اجرا شد. داده ها با آزمون‎های تی مستقل، تی زوج، من ویتنی و ویلکاکسون تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: شاخص الگوهای راه رفتن در گروه آزمون از 8/25 به 8/36، سرعت از 65/27 به 8/39 متر بر دقیقه و طول استراید از 9/67 به 1/90 سانتی‎متر ارتقا یافت (P<0.0001). شاخص الگوهای راه رفتن در گروه کنترل از 8/18 به 2/22، طول استراید از 42 به 7/45 سانتی‎متر (P<0.0001) و سرعت از 6/15 به 4/16 متر بر دقیقه ارتقا یافت (P=0.002). کادانس در گروه آزمون از 8/82 به 5/88 (P=0.113) و در کنترل از 6/71 به 8/69 قدم در دقیقه تغییر یافت (P=0.157). تغییر میانگین الگوهای راه رفتن، سرعت و طول استراید بین دو گروه معنی‎دار بود (P<0.0001)، ولی تغییر میانگین کادانس معنی‎دار نبود.
نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، تمرین‎های تقویتی عضله های اندام تحتانی در بهبود الگوهای راه رفتن، سرعت و طول استراید در مرحله مزمن توانبخشی بعد از سکته مغزی مؤثر است

خواب یک فرایند زیست‎شناختی و فعال عصبی است که تحت تاثیر مراکز و سیستم های میانجی عصبی مغز قرار دارد. شواهد قبلی احتمال داده‎اند که قشراوربیتوفرونتال مغز در فرایندهای خواب و بیداری دخالت داشته باشد.
مطالعه به منظور ارزیابی نقش ناحیه قشراوربیتوفرونتال در زمان و دوره خواب در موش انجام شد.
این مطالعه تجربی در سال 1380 در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بر روی 12 سر موش نر آلبینو نژاد ویستار انجام شد. ابتدا به دنبال بی‎هوشی و ثابت کردن سر حیوان در دستگاه استریوتاکسی به صورت دو طرفه، روی ناحیه قشراوربیتوفرونتال کانول راهنما قرار داده شد. یک هفته بعد، به دنبال بهبودی بعد از جراحی، با روش رفتاری انگل دوره خواب در آنها ارزیابی و سپس با کمک الکترود تحریکی الکتریکی، ناحیه مزبور تخریب الکتریکی شد و سپس دوباره دوره خواب با روش فوق ارزیابی شد. نتایج قبل و بعد از تخریب با هم مقایسه و با آزمون آماری تی تجزیه و تحلیل شدند. تخریب الکتریکی ناحیه قشر اوربیتوفرونتال به طور قابل توجهی دوره خواب را در مقایسه با گروه شاهد افزایش داد (p<0.01).
یافته های فوق نشان می دهد که ناحیه قشر اوربیتوفرونتال نقش بسیار مهمی در زمان و دوره خواب و بیداری دارد

زنیان یکی از گیاهان دارویی ایران است. مهم ترین کاربرد اسانس دانه زنیان در صنایع غذایی، بهداشتی و دارویی است.
مطالعه به منظور تعیین میزان و ترکیب های شیمیایی اسانس دانه زنیان تولید شده در قزوین انجام شد.
این مطالعه در سال 1381 بر روی 12 نمونه دانه زنیان جمع آوری شده به صورت تصادفی از مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی قزوین اجرا شد. میزان اسانس دانه به روش تقطیر با آب و ترکیب های شیمیایی اسانس به روش GC و GC/MS تجزیه و تحلیل شد.
میزان اسانس نمونه ها از %1/3 تا %5/3 متفاوت بود. تعداد 9 ترکیب شیمیایی در اسانس زنیان شناسایی شد که تیمول، گاماترپینن و پاراسیمن ترکیب های اصلی اسانس زنیان را تشکیل می دادند.
ترکیب اصلی اسانس زنیان تولید شده در قزوین تیمول (40 تا 45 درصد) بود.

80 تا 90 درصد بیماران روانی به دنبال ترخیص از بیمارستان تحت دارودرمانی قرار می‎گیرند. عدم پذیرش دارو یک مشکل شایع بالینی و عامل اصلی در بستری شدن بیماران روانی است.
مطالعه به منظور تعیین عوامل مؤثر بر پذیرش دارودرمانی بیماران بستری در بخش روان بیمارستان‎های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد.
مواد و روش‎ها: این مطالعه توصیفی همبستگی در سال 1380 بر روی 100 بیمار بستری در بخش روان بیمارستان‎های طالقانی و امام حسین انجام شد که به صورت در دسترس و مبتنی بر هدف انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل برگه اطلاعاتی و فهرست وارسی و روش گردآوری داده ها مشاهده و مصاحبه بود. داده ها با آزمون‎های آماری تی، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.
پذیرش دارودرمانی در %77 افراد مورد مطالعه خوب، %20 نسبی و در %3 ضعیف بود. از بین عوامل فردی، شغل با p=0.02، از عوامل مربوط به بیماری، هذیان پوچی با p=0.001 و از عوامل مربوط به درمان، عارضه خواب‎آلودگی با p=0.03، با پذیرش دارودرمانی ارتباط معنی‎دار داشتند.
نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، بیماران بستری بی‎کار، دارای هذیان پوچی یا عارضه خواب آلودگی نسبت به بقیه نمونه ها پذیرش کمتری به دارو داشتند و باید به دقت از نظر پذیرش دارو کنترل شوند.

یکی از عوارض شبکی های دیابت کاهش و از بین رفتن بینایی است.
مطالعه به منظور تعیین عوامل خطر بروز رتینوپاتی دیابتی در مراجعین به مرکز چشم بوعلی سینای قزوین انجام شد.
مواد و روش‎ها: این مطالعه تحلیلی بر روی 188 چشم بیماران دیابتی نوع اول و دوم (94 نفر) که در سال 1379 و بهار 1380 بدون سابقه قبلی به مرکز بوعلی سینای قزوین مراجعه کرده بودند، انجام شد. معاینه کامل چشم و فوندوسکوپی به روش مستقیم- غیرمستقیم عدسی90 انجام و خصوصیات بیماران از لحاظ عوامل خطر در برگه اطلاعاتی ثبت شد. داده ها با آزمون‎های آماری مجذور کای، فیشر و نسبت odd''s تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: از 94 بیمار، 24 نفر دیابت نوع اول (نوع جوانان) و 70 نفر دیابت نوع دوم (بالغین) داشتند. 57 نفر زن و 37 نفر مرد بودند. 19 بیمار مرد (%4/51) و 30 بیمار زن (%6/52) تغییرات رتینوپاتی داشتند (OR=0.95). مدت ابتلا در افراد دارای رتینوپاتی 27/109 ماه و در افراد غیر مبتلا 96/53 ماه بود (0.0001=p). میانگین سن بیماران مبتلا به رتینوپاتی 14.17±62.8 سال و بیماران غیرمبتلا12.9±47.31 سال بود. میانگین قند ناشتا در بیماران مبتلا به رتینوپاتی 43/280 میلی‎گرم و در بیماران غیرمبتلا 84/156 میلی‎گرم بود. شیوع رتینوپاتی در بیماران %1/51 (49 بیمار) بودکه از این تعداد %3/65 تغییرات غیرپرولیفراتیو و %7/34 تغییرات پرولیفراتیو داشتند.
نتیجه گیری: مهم‎ترین عامل ایجاد رتینوپاتی افزایش مدت ابتلا به دیابت، سن بیمار و قند خون بالاست. لذا همکاری متخصصین داخلی جهت معرفی بیماران دیابتی بیش‎تر احساس می‎شود.

برخی تحقیقات نشان داده‎اند که پس از پیرچشمی، چشم‎ها دچار دوربینی می‎شوند و برخی نیز تغییر به سمت نزدیک بینی را گزارش کرده‎اند.
مطالعه به منظور تعیین انواع و میزان عیوب انکساری چشم قبل و بعد از پیرچشمی انجام شد.
مواد و روش‎ها: در یک مطالعه مقطعی در سال1380 پس از انجام معاینه های معمول بینایی‎سنجی، نوع و میزان عیوب انکساری چشم 500 بیمار مراجعه‎کننده به درمانگاه بینایی‎سنجی دانشگاه علوم پزشکی مشهد قبل و بعد از پیرچشمی با استفاده از آزمون‎های آماری مجذور کای و تی تجزیه وتحلیل شد.
شیوع دوربینی قبل از پیرچشمی %4/19 بود که پس از آن به %1/40 افزایش یافت (P<0.001). بعد از پیرچشمی، آستیگماتیسم مخالف قاعده %3/12 افزایش و موافق قاعده %9/12 کاهش داشت (P<0.001). شیوع آستیگماتیسم مایل قبل و بعد از پیرچشمی به ترتیب %7/3 و %4/3 بود. جنسیت تاثیر محسوسی بر عیوب انکساری چشم قبل و بعد از پیرچشمی نداشت.
نتیجه گیری: پیرچشمی باعث کاهش قدرت اپتیکی چشم و افزایش دوربینی می‎شود. کاهش سختی بافت پیوندی پلک فوقانی بر اثر پیرچشمی باعث افزایش آستیگماتیسم مخالف قاعده می‎شود

تهوع و استفراغ یکی از شایع‎ترین عوارض پس از جراحی و بی‎هوشی است که باعث اقامت طولانی مدت بیمار در اتاق ریکاوری و بیمارستان و پیدایش عوارضی مانند اختلال‎های الکترولیتی، کاهش مایعات بدن، خون‎ریزی از محل بخیه ها و آسپیراسیون ریوی می‎شود.
مطالعه به منظور مقایسه شیوع استفراغ پس از عمل لوله بستن در روش برقراری راه هوایی با ماسک و با روش لوله کافدار حلقی (لوله دکتر تشید) به همراه لوله مسدودکننده مری انجام شد.
مواد و روش‎ها: در این کارآزمایی بالینی یک سوکور که در سال81-1380 در بیمارستان کوثر قزوین انجام شد، تعداد 122 بیمار که در سلامتی یکسان (ASA) قرار داشتند به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. داروهای بی‎هوشی برای القا و نگه‎داری در دو گروه یکسان بود، ولی ونتیلاسیون بیماران در یک گروه با ماسک و در گروه دیگر با لوله کافدار حلقی انجام شد. برای جلوگیری از اتساع معده در گروه لوله کافدار حلقی یک لوله تراشه شماره 5/5 از مری رد و کاف آن با 8 میلی‎لیتر هوا پر شد.
یافته ها: شیوع استفراغ در گروه ماسک %3/23 و در گروه لوله کافدار حلقی %5/14 بود که این اختلاف از نظر آماری معنی‎دار نبود. بین میانگین سن و وزن و مدت زمان جراحی در هر دو گروه از نظر آماری اختلاف آماری معنی‎داری وجود نداشت.
نتیجه گیری: شیوع استفراغ بعد از عمل در برقراری راه هوایی با ماسک و لوله کافدار حلقی به همراه لوله مسدودکننده مری یکسان است.

مطالعه به منظور تعیین تاثیر پیش دارو بر علائم گردش خون بیماران تحت آنژیوگرافی عروق کرونر انجام شد.
مواد و روش‎ها: در این کارآزمایی بالینی یک‎سوکور، 40 بیمار تحت آنژیوگرافی عروق کرونر با توجه به شرایط و روش نمونه‎گیری در دسترس و به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه شاهد و پیش‎دارو مطالعه شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل برگه اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات مربوط به بیماری و برگه های ثبت متغیرهای گردش خون در فواصل 8 تا 12و نیم ساعت قبل، حین و پس از آنژیوگرافی بود. درگروه پیش دارو، بیماران داروهای معمول قبل از آنژیوگرافی شامل دیازپام، کلرفنیرامین، پلازیل و هیدروکورتیزون را دریافت می‎کردند و گروه شاهد فقط مراقبت‎های معمول قبل از آنژیوگرافی را دریافت می‎کردند. داده ها با آزمون آماری تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: فشار خون سیستولیک و دیاستولیک، تعداد ضربان نبض، تعداد تنفس، فشار خون سیستولیک بطن چپ، فشار انتهای دیاستولیک بطن چپ، فشار سیستولیک ودیاستولیک آئورت، از لحاظ آماری اختلاف معنی‎داری را بین دو گروه شاهد و پیش‎دارو نشان نداد.
نتیجه گیری: با توجه به یافته ها پیشنهاد می شود جهت عدم تحمیل دارودرمانی نابجا به همراه یک روش تشخیصی تهاجمی تا حد امکان قبل از آنژیوگرافی از پیش داروها (مگر در موارد خاص) استفاده نشود.

آزمایش های مختلفی برای تشخیص عفونت های ادراری انجام می‎شوند که ویژگی، حساسیت و مدت زمان انجام آنها با هم متفاوت است.
مطالعه به منظور مقایسه کشت ادرار با آزمایش رنگ‎آمیزی گرم در تشخیص عفونت های ادراری انجام شد.
در این مطالعه مقطعی برای 100 بیمار مشکوک به عفونت ادراری بستری در بیمارستان قدس شهرستان قزوین در سال 1382 نمونه گیری، کشت ادرار و آزمایش رنگ آمیزی گرم انجام شد. حساسیت، ویژگی و ارزش اخباری مثبت و منفی آزمایش رنگ‎آمیزی گرم مورد ارزیابی قرار گرفت.
از 100 نمونه کشت ادرار، 75 کشت ادرار مثبت وجود داشت. آزمایش رنگ آمیزی گرم ادرار در 68 بیمار مثبت شد که حساسیت و ویژگی آن به ترتیب %85 و %84 بود.
نتیجه گیری: رنگ آمیزی گرم ادرار در تشخیص عفونت های ادراری، جایگزین کاملی برای کشت ادرار نیست، اما در مقایسه با طول زمان انجام آزمایش و اهمیت تشخیص و درمان سریع عفونت های ادراری، بسیار با ارزش است.

کارگران صنایع ایران در محیط‎هایی کار می کنند که با دوده در تماس هستند. تحقیقات نشان داده است که دوده به علت آلوده بودن به انواع هیدروکربن‎های آروماتیک چندحلقه‎ای (PAHs) خاصیت سرطان‎زایی دارد.
مطالعه به منظور مقایسه دوده صنعتی مورد استفاده در صنایع ایران با دوده های وارداتی از نظر میزان آلودگی انجام شد.
مواد و روش‎ها: در این مطالعه مقطعی که در تابستان1380 انجام شد، از انواع مختلف دوده های تولید داخل (کارخانه A و کارخانهB) و وارداتی مورد مصرف و موجود در انبارهای کارخانه های تولید لاستیک ایران‎تایر و کیان‎تایر نمونه‎گیری به عمل آمد. PAHs موجود در نمونه ها با حلال تولوئن و با روش سوکسولاسیون استخراج شد. شش نوع PAHs موجود در آن شامل بنزو (a) پیرن، دی‎بنزو (a,h) آنتراسن، آنتراسن‎، کرایزن، فنانترن و فلورانتن، با روشGC-FID اندازه گیری شدند. داده ها با آزمون آماری آنالیز واریانس چندطرفه تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: همه دوده ها به هر شش نوع PAHs آلوده بودند، اما میزان غلظت هر یک و غلظت مجموع PAHs از دوده ای به دوده ای دیگر تفاوت معنی‎داری داشت (p<0.001). کرایزن در میان تمام دوده ها بیش‎ترین و آنتراسن کمترین مقدار آلودگی را داشت. صرف نظر از نوع دوده، دوده های تولید شده در کارخانه A بیش‎ترین و دوده های کارخانه B کمترین آلودگی را به PAHs داشتند.
نتیجه گیری: با توجه به یافته ها توصیه می شود نظام بهداشت حرفه ای ایران، دوده صنعتی را در دسته مواد سرطان‎زا قرار دهد و حد تماس شغلی (OEL) متناسب با خطرهای آن را تعیین نماید و در محیط ‎های کاری به اجرا درآورد.

هلیکوباکتر پیلوری شایع ترین عفونت مزمن باکتریایی انسان است که می تواند زخم گوارشی یا تومور معده ایجاد نماید.
مطالعه به منظور تعیین شیوع عفونت هلیکوباکتر پیلوری در ضایعه های مختلف آندوسکوپی بیماران مراجعه کننده به بخش آندوسکوپی بیمارستان بوعلی سینای قزوین انجام شد.
این مطالعه توصیفی از تیر تا بهمن ماه 1381 بر روی 125 بیمار مراجعه کننده به بخش آندوسکوپی بیمارستان بوعلی سینای قزوین انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، آندوسکوپی و آزمون اوره آز سریع بود. پس از انجام آندوسکوپی و توصیف ضایعه، یک بیوپسی نیز از آنتروم معده تهیه و آزمون اوره آز سریع انجام می‎شد. نحوه انتخاب بیماران بر اساس مراجعه بیمار به بخش آندوسکوپی بیمارستان بود.
شیوع هلیکوباکتر پیلوری در زخم اثنی عشر %70، آندوسکوپی طبیعی %8/58، زخم معده %7/43، ازوفاژیت %7/40 و اریتم آنتر %2/62 بود. شایع ترین علامت بالینی در ازوفاژیت ترش کردن و در سایر موارد، درد اپیگاستر بود.
با توجه به درمان های روزافزون برعلیه هلیکوباکتر پیلوری، شیوع آن در ضایعه های مختلف گوارشی کاهش یافته است.

در مورد اکسپلوراسیون دو طرفه در کودکان مبتلا به فتق مغبنی یک طرفه همواره اختلاف نظر وجود دارد.
مطالعه به منظور تعیین ضرورت اکسپلوراسیون دوطرفه در کودکان مبتلا به فتق مغبنی یک طرفه در سن قبل از مدرسه انجام شد.
در این مطالعه 84 کودک طی 6 ماه (آذر1383 تا خرداد 1384) بررسی شدند. تمام کودکان مبتلا به فتق مغبنی یک طرفه توسط یک جراح کودکان در بیمارستان قدس قزوین اکسپلوراسیون دو طرفه شدند. داده ها با آزمون آماری مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.
از 84 کودک مورد مطالعه، 78 نفر پسر و 6 نفر دختر بودند. 38 کودک (%2/45) فتق مغبنی دوطرفه داشتند. در افراد با تشخیص اولیه فتق مغبنی چپ احتمال دوطرفه بودن فتق بیش‎تر بود (%3/63 در مقابل %2/35) که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (P<0.05).
با توجه به یافته ها به نظر می‎رسد در افراد با فتق مغبنی یک‎طرفه در سن زیر مدرسه اکسپلوراسیون دوطرفه ضرورت داشته باشد.

مصرف خودسرانه آنتی‎بیوتیک در کودکان مبتلا به اسهال باعث بروز و بسط مقاومت‎های میکروبی، کاهش اثرات درمانی آنتی‎بیوتیک‎ها و صرف هزینه های بسیار زیاد برای خانواده و جامعه می‎شود.
مطالعه به منظور تعیین مصرف خودسرانه آنتی‎بیوتیک توسط مادران کودکان اسهالی انجام شد.
مواد و روش‎ها: این مطالعه توصیفی با استفاده از پرسش‎نامه بر روی 301 مادر دارای کودک مبتلا به اسهال مراجعه‎کننده به بیمارستان کودکان قدس قزوین در سال 1380 انجام شد. انتخاب نمونه ها به روش آسان و شامل تمام کودکان زیر 6 سال بود. پرسش‎نامه شامل اطلاعات دموگرافیک و سوال‎های اختصاصی در مورد سابقه مصرف آنتی‎بیوتیک در درمان اسهال، علت مصرف یا عدم مصرف خودسرانه آنتی‎بیوتیک توسط مادران و میزان شناخت آنتی‎بیوتیک و غیره بود.
یافته ها: میانگین سنی مادران 37/25 سال و کودکان 48/24 ماه بود. %60 مادران ساکن شهر و بیش‎تر آنها %6/32 دارای تحصیلات ابتدایی بودند. 200 نفر از مادران (%2/66) قبل از مراجعه به بیمارستان برای کودکشان آنتی‎بیوتیک مصرف کرده بودند که از این میان 35 مادر (%5/17) مصرف خودسرانه داشتند. بیش‎ترین داروی تجویز شده توسط مادران (%1/37) قرص و شربت اسهال و %8/22 کوتریموکسازول بود. %40 مادران علت مصرف خودسرانه را تجربه مثبت در دفعه های قبلی اسهال کودک و %4/11 عدم اعتماد به پزشکان ذکر نمودند. 94 نفر (%33) آنتی‎بیوتیک را نمی‎شناختند.
نتیجه گیری: اگرچه مصرف خودسرانه آنتی‎بیوتیک زیاد نبود، ولی افزایش آگاهی مادران جهت عدم مصرف خودسرانه داروها ضروری است.

با توجه به عوارض مصرف دارو در دوران حاملگی و بروز ناهنجاری های جنینی، بررسی آگاهی خانم های باردار نسبت به مصرف داروها در حاملگی ضروری است.
مطالعه به منظور تعیین آگاهی خانم های باردار نسبت به مصرف دارو انجام شد.
این مطالعه توصیفی از خرداد تا مهر ماه 1380 بر روی تمام خانم های باردار مراجعه‎کننده به درمانگاه قبل از زایمان بیمارستان کوثر (400 نفر) انجام شد. اطلاعات از طریق تکمیل پرسش‎نامه جمع آوری و داده ها با آزمون آماری مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.
%5/61 خانم های مورد مطالعه طی بارداری با تجویز پزشک و %6/9 بدون تجویز پزشک دارو مصرف می کردند و بیش‎ترین داروی مصرفی (%5/56) قرص آهن بود. %3/74 خانم هایی که دارو مصرف می کردند از عوارض آن آگاهی نداشتند و از بین کسانی که آگاهی داشتند بیش‎ترین طریق کسب اطلاعات (%3/63) پزشک بود. %8 خانم‎ها سابقه زایمان فرزند ناهنجار در خود و بستگان داشتند. بالاترین میزان مصرف دارو بدون تجویز پزشک در کارکنان بهداشتی (%7/16) بود.
نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که اکثر افراد مورد بررسی در مورد عوارض داروهای مصرفی آگاهی کافی نداشتند.

سیتولوژی حین جراحی، روشی سریع، ارزان، غیر مهاجم و با ارزش است که در تشخیص ضایعه های پستان مورد استفاده قرار می‎گیرد.
مطالعه به منظور تعیین صحت تشخیصی سیتولوژی حین جراحی ضایعه های پستان انجام شد.
مواد و روش‎ها: در این مطالعه آینده‎نگر، 70 نمونه بافت پستان که از مهر ماه 1382 تا مهر ماه 1383 به مدت 12 ماه به بخش آسیب‎شناسی بیمارستان شهید رجایی ارسال شده بود، تحت بررسی سیتولوژیک حین جراحی قرار گرفت.
یافته ها: از 70 نمونه، 37 نمونه خوش‎خیم بودند که 4 مورد به علت هیپرسلولاریتی و آتی‎پی‎ متوسط سلولی مشکوک به بدخیمی تشخیص داده شد. از 29 نمونه بدخیم، 3 مورد منفی کاذب به علت هیپوسلولاریتی و عدم وجود آتی‎پی واضح سلولی گزارش شد. 4 مورد ضایعه التهابی پستان وجود داشت که همگی با سیتولوژی حین جراحی به درستی تشخیص داده شدند. دقت تشخیصی ضایعه های خوش‎خیم، بدخیم و التهابی به ترتیب %90، %90 و %100 بود.
نتیجه گیری: بررسی سیتولوژی ضایعه های پستان در حین جراحی، روشی سریع و ارزان جهت بررسی همه کناره های یک توده تومورال و حفظ ظاهر مناسب‎تر (Cosmetic) است و می‎تواند در تعیین نوع درمان کمک مفیدی برای جراح باشد.

اکثر بیماران چشمی در ماه رمضان با مشکلاتی همچون درد چشم و سر، درد عضله های چشم، خستگی، سرگیجه، تاری دید، افت آنی دید، کم بینی، سوزش و خارش به مراکز درمانی مراجعه می‎کنند.
مطالعه به منظور تعیین اثر روزه‎داری بر چشم از دیدگاه بیماران مراجعه‎کننده به درمانگاه بیمارستان بوعلی‎سینای قزوین انجام شد.
مواد و روش‎ها: این مطالعه توصیفی در ماه رمضان سال 1382 انجام شد. کلیه مراجعین به درمانگاه اپتومتری بیمارستان بوعلی‎سینای قزوین در این ماه (383 بیمار) وارد مطالعه شدند. جمع آوری اطلاعات از طریق تکمیل پرسش‎نامه با سوال‎های بسته بود.
یافته ها: از 383 نفر بیمار، 152 نفر (%7/39) مرد و 231 نفر (%3/60) زن بودند. دامنه سنی مراجعین بین 16 تا 70 سال با میانگین سنی 28 سال بود. 12 نفر (%2/3) معتقد به ارتباط بسیار زیاد بین روزه‎داری و مشکلات چشمی بودند. تعداد 19 نفر (%96/4) این ارتباط را کم و 17 نفر (%5/4) بسیار کم می‎دانستند، در صورتی که 334 نفر (%9/87) معتقد بودند هیچ ارتباطی بین مشکلات چشمی، تاری دید، خستگی چشم، درد چشم و سر و غیره با روزه‎داری وجود ندارد.
نتیجه گیری: از نظر بیماران مشکلات چشمی از جمله درد چشم و سر، ضعف چشم، خستگی، تاری دید، کم‎بینی، سوزش، خارش و اشک‎ریزش با روزه‎داری ارتباط ندارد

تعیین نیازهای آموزشی دانشجویان گروه پزشکی در زمینه بیماری ایدز، گام مهمی جهت برنامه ریزی آموزشی و ارتقای میزان آگاهی آنهاست. بدین منظور مطالعه‎ای با هدف تعیین میزان آگاهی دانشجویان در زمینه بیماری ایدز انجام شد. ابزار پژوهش پرسش‎نامه و تعداد نمونه های پژوهش 100 نفر بود که با روش نمونه‎گیری سهمی های انتخاب شدند. یافته ها نشان داد که بیش‎ترین میزان آگاهی در دانشجویان شاغل به تحصیل در مقطع دکترای حرفه‎ای و کمترین آن در دانشجویان علوم‎آزمایشگاهی بود. لذا پیشنهاد می‎شود در برنامه ریزی آموزشی مقاطع کاردانی به ویژه رشته علوم‎آزمایشگاهی، این مساله مورد توجه قرار گیرد.