مجله کشاورزی دانشگاه تهران
سال یازدهم شماره 1 (پیاپی 18، بهار 1388)

به منظور مطالعه خصوصیات زراعی و صفات کیفی دانه در لاین های مختلف کلزا، تعداد 19 لاین برگزیده از نسل های خویش آمیزی به همراه رقم شاهد (زرفام) جمعا 20 لاین و رقم در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 85-1384 در مزرعه تحقیقاتی موسسه اصلاح و تهیه نهال و بذر، کرج، مورد بررسی قرار گرفتند. در طول فصل زراعی از صفات مورفولوژیکی یادداشت برداری به عمل آمد و وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیکی، عملکرد دانه و روغن، ترکیب اسیدهای چرب روغن و میزان گلوکوزینولات کنجاله دانه تیمارها تعیین شد. تجزیه به عامل ها جهت توصیف رابطه بین صفات مورد مطالعه در ژنوتیپ های مختلف برحسب تعداد کمتری عامل اثرگذار بر روی این صفات، با استفاده از میانگین صفات کمی و به روش تجزیه به مولفه های اصلی صورت گرفت. نتایج حاصله نشان گر کفایت چهار عامل برای 24 صفت مورد مطالعه بود. این چهار عامل 5/67 درصد از تغییرات کل داده ها را توجیه نمودند که سهم هر یک از آن ها به ترتیب 9/21، 5/18، 6/14 و 5/12 درصد بود. این عامل ها به ترتیب عامل پارامترهای فنولوژیکی، اجزای عملکرد، عملکرد دانه و روغن و عامل خصوصیات غلاف نام گرفتند. در این میان عامل های دوم و سوم نقش به سزایی در افزایش عملکرد دانه و روغن دارند و تلاش در جهت بهبود آنها، راه کاری برای افزایش محصول گیاه کلزا به حساب می آید. همچنین به منظور ارزیابی لاین ها از نظر ترکیب اسیدهای چرب روغن و گلوکوزینولات کنجاله نیز تجزیه به عامل ها انجام شد که بیان گر کفایت چهار عامل برای توجیه تغییرات صفات مذکور بود. ترسیم نمودارهای دوگانه برای عامل های به دست آمده نشان داد که لاین های H.42 و Consul با داشتن میزان بالای عملکرد دانه و روغن، ترکیب تقریبا مطلوب اسیدهای چرب و میزان گلوکوزینولات پایین در کنجاله درمقایسه با سایر لاین های مورد مطالعه مناسب تر می باشند.

در این پژوهش، باتوجه به اهمیت تولید گندم در کشور، به بررسی تاثیر نوسازی کمباین، به عنوان شاخص ارزیابی برداشت ماشینی گندم پرداخته شد. نتایج نشان داد که نوسازی کمباین ها در سال 1385 موجب کاهش چشمگیر ضایعات گندم به میزان 1368 هزار تن به ارزش 2462400 میلیون ریال در کشور شده است. همچنین، در این پژوهش دو سناریو بررسی شد. در سناریوی اول و تحت شرایط واقعی موجود، با درنظر گرفتن تخصیص یارانه های حمایتی دولت به خرید ماشین آلات و با قیمت های تضمینی گندم، با نوسازی کمباین ها، نرخ بازده داخلی بسیار بالا و در حدود 92/96 درصد بوده و تحت این سناریو و با درنظر گرفتن قیمت های جهانی برای گندم باز هم نرخ بازده داخلی بالا و در حدود 43/88 درصد برآورد شد. تحت سناریوی دوم نیز با حذف یارانه های حمایتی دولت برای خرید ماشین آلات، با نوسازی کمباین ها، تحت قیمت های تضمینی و جهانی، نرخ بازده داخلی به ترتیب 58/18 و 98/15 درصد برآورد شد. نتایج نشان می دهد که طرح جایگزینی کمباین های فرسوده در تمام سناریوهای موردنظر، مناسب بوده و حتی با حذف یارانه های حمایتی دولت برای خرید کمباین و در سطوح قیمت های جهانی نیز بازدهی مناسب و توجیه اقتصادی خواهد داشت.

به منظور بررسی تنوع ژنتیکی 20 لاین جو بدون پوشینه، بذور ژنوتیپ های مورد استفاده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال های 1385 و 1386 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز کشت گردید و عملکرد دانه، اجزای عملکرد و برخی از صفات زراعی دیگر اندازه گیری شدند. اختلاف بین ژنوتیپ های مورد مقایسه از نظر اکثر صفات معنی دار بود که نشان دهنده تنوع ژنتیکی بالا برای صفات مورد بررسی در بین ژنوتیپ ها بود. ژنوتیپ های شماره 6، 1 و 5 دارای بالاترین عملکرد کل دانه بودند. تجزیه خوشه ای، 20 ژنوتیپ جو بدون پوشینه را به سه گروه منتسب کرد و تجزیه به مولفه های اصلی نیز گروه بندی حاصل از تجزیه خوشه ایرا تایید کرد. گروه دوم که شامل پنج ژنوتیپ بود، از نظر عملکرد دانه تک بوته، عملکرد دانه پنجه های بارور، عملکرد دانه سنبله اصلی، تعداد دانه در سنبله اصلی و پنجه های بارور، شاخص برداشت تک بوته، بیوماس تک بوته، تعداد پنجه بارور و وزن سنبله اصلی از ارزش بالاتر از میانگین برخوردار بود. بنابراین، ژنوتیپ های این گروه را می توان برای بهبود عملکرد دانه مورد استفاده قرار داد. در تجزیه علیت عملکرد دانه با اجزای آن، تعداد دانه در سنبله اصلی و تعداد پنجه بارور روی عملکرد دانه تک بوته اثر مستقیم مثبت و بالایی داشتند ولی اثر مستقیم وزن هزار دانه روی عملکرد دانه کمتر از این دو صفت بود. بنابراین، تعداد دانه در سنبله اصلی و تعداد پنجه بارور از مهمترین اجزای عملکرد تک بوته در جو بدون پوشینه محسوب شدند که می توان از این صفات در امر گزینش در نسل های در حال تفرق استفاده به عمل آورد.

به منظور بررسی کنترل بیولوژیک بیماری ساق سیاه خربزه (M. phaseolina) از تعداد 187 جدایه سودوموناس فلورسنت به دست آمده از خاک و ریزوسفر گیاهان جالیزی براساس میزان بازدارندگی از رشد قارچ عامل بیماری روی محیط کشت، 12 جدایه آنتاگونیست متعلق به بیووارهای I، III و V از باکتری fluorescens P. و بیووار B متعلق به putida P. جهت بررسی نهایی انتخاب شدند. همه جدایه های سودوموناس در روش کشت متقابل، تولید مواد فرار و تولید آنتی بیوتیک، رشد عامل بیماری را کاهش دادند و این کاهش رشد در جدایه های مختلف متفاوت بود. درصد کاهش رشد در روش متقابل بین 9/17 تا 2/72 درصد، در روش تولید مواد فرار بین 1/7 تا 5/71 درصد و در روش تولید آنتی بیوتیک بین 19 تا 9/91 درصد برای جدایه های قارچ متغیر بود. همه جدایه ها با تولید سیدروفور از رشد قارچ phaseolina M. جلوگیری کردند. آزمایشات گلخانه ای از دو روش پوشش بذر و کاربرد سوسپانسیون باکتری در خاک به صورت محلول پاشی استفاده شد. در هر دو آزمون تعداد گیاهان سالم در گلدان های تیمار شده با جدایه های باکتری آنتاگونیست بیشتر از گیاهان شاهد بود و جدایه های P3، P5، P6 بیشترین تاثیر در کنترل بیماری داشتند.

در این تحقیق، ارتباط بین 13 صفت کمی و 140 نشانگر ملکولی SSR در 70 نمونه Aegilops crassa بومی ایران مطالعه شد. سطح اطلاعات چندشکلی (PIC) از 16/0 (مکان ژنی Xgwm190) تا 44/0 (مکان ژنی Xgwm161) برای نشانگرهای SSR متفاوت بود. با استفاده از روش رگرسیون چندگانه (گام به گام) ارتباط هر یک از 13 صفت کمی و 140 نشانگر بررسی شد. ارتباط تعداد 87 نشانگر SSRبا حداقل یکی از 13 صفت کمی معنی دار بود که می توان از آنها در انتخاب مقدماتی در برنامه های اصلاحی استفاده نمود.

با هدف تعیین مناسب ترین ژنوتیپ های علف گندمی بیابانی با شرایط شهر اراک، 31 ژنوتیپ جمع آوری شده از بانک ژن منابع طبیعی موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشور، در دو آزمایش جداگانه آبی و دیم، به صورت متراکم در کرت هایی به ابعاد 2 × 1 متر، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار، در سال های 1383 و 1384 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی اراک کشت و صفات تاریخ ظهور سنبله، تاریخ گرده افشانی، ارتفاع بوته، طول سنبله، تعداد سنبلچه در سنبله، اندازه برگ پرچم، فاصله برگ پرچم تا زیر سنبله، وزن هزاردانه، تعداد پنجه در بوته، وزن بذر در سنبله، تعداد بذر در سنبله، شاخص برداشت و عملکرد بذر و علوفه اندازه گیری شدند. نتایج مقایسه میانگین و تجزیه مرکب نشان داد که ژنوتیپ های 341M (بانک ژن) و 3477P4 (بانک ژن) و287P8 (منشاء اسدآباد) و 1369P6 (منشاء همدان) به ترتیب با تولید 550، 506، 492 و 481 کیلوگرم بذر در هکتار و ژنوتیپ های 341P11 (بانک ژن) و 3477P4 (بانک ژن) و 965P15 (دماوند) به ترتیب با تولید سالانه 49/3، 47/3 و 01/3 تن علوفه خشک در هکتار، در دو شرایط آبی و دیم، نسبت به بقیه ژنوتیپ ها برتری داشتند. ژنوتیپ های 3477P4 (بانک ژن) با تولید 47/3 تن علوفه و 5/506 کیلوگرم بذر در هکتار و ژنوتیپ 341M (بانک ژن) با تولید 59/2 تن علوفه و 550 کیلوگرم بذر در هکتار، به عنوان ژنوتیپ های مناسب اقلیم اراک معرفی شدند.

گندم (Triticum aestivum) از مهمترین گیاهان زراعی در سطح جهان و ایران می باشد. هر گونه برنامه ریزی در جهت افزایش عملکرد گندم مستلزم آگاهی از مراحل مختلف زندگی گیاه و تاثیر عوامل مختلف هواشناسی و زراعی است. هدف از این تحقیق، جستجوی مدل های آماری مناسبی است که به کمک آن ها بتوان با استفاده از داده های هواشناسی دمای کمینه، بیشینه و میانگین، مجموع بارندگی و متوسط رطوبت نسبی هوا در هر یک از مراحل فنولوژی گندم، طول دوره را تخمین زد. این مدل ها در سه منطقه اقلیمی پارس آباد مغان، قراخیل قائم شهر و حسن آباد داراب به تر تیب بر پایه 14، 10 و هشت سال آمار معتبر موجود جستجو شدند. باتوجه به محدودیت دوره آماری، مدل های فوق با یک تا سه متغیر مستقل برای هر مرحله فنولوژی براساس آماره های R2،RMSE، MAE و Index of Agreement در سطوح اعتماد 95 و 99 درصد انتخاب شدند. پیش بینی تاریخ وقوع مراحل فنولوژی برای مراحل سبز شدن، پنجه زدن، ساقه رفتن، گل دهی، شیری شدن، خمیری شدن و رسیدگی کامل انجام گرفت. نوع معادله ریاضی مابین متغیرهای مستقل و وابسته براساس بالا ترین ضریب تبیین از بین توابع خطی، نمایی، توانی و لگاریتمی انتخاب شدند. نتایج تحقیق در ایستگاه پارس آباد مغان نشان داد که به جز مراحل پنجه زدن و رسیدگی کامل در بقیه مراحل مدل ها در سطح اعتماد 95 درصد معنی دار بودند. در دو ایستگاه دیگر تعداد کمتری از مدل های پیش بینی مراحل فنولوژی معنی دار بودند. پیچیدگی سیستم های کشاورزی و تغییرپذیری سالانه عوامل هواشناسی و به خصوص اثرات متقابل آن ها در محیط های مختلف باعث بروز خطا در مدل ها می شود که ضرورت تکمیل مدل های آتی را نشان می دهد.

آزمایش و ارزیابی عملکرد ماشین های با طراحی جدید درمقایسه با ماشین های موجود و بررسی کارایی و قابلیت های آنها اهمیت زیادی دارد. در این راستا، یک دروگر برنج تراکتوری جلوسوار قابل نصب بر روی تراکتورهای سبک شالیزاری با دو نوع دروگر موجود تیلرسوار و موتوردار مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفت. آزمایش های مزرعه ای برای تعیین سرعت پیشروی، ظرفیت مزرعه ای، تلفات برداشت، تعداد کارگر موردنیاز و هزینه های برداشت انجام گرفت. آزمایش ها در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. نتایج تجزیه واریانس و مقایسه میانگین داده ها نشان داد که تفاوت معنی داری بین ظرفیت مزرعه ای دروگر تراکتوری با دو نوع دیگر دروگر وجود دارد. عواملی مانند افزایش عرض کار و سرعت پیشروی موجب افزایش ظرفیت مزرعه ای دروگر تراکتوری به میزان 5/2 الی 5/3 برابر دو نوع دیگر دروگر گردید. حداکثر ظرفیت مزرعه ای در سرعت پیشروی 4/5 کیلومتر در ساعت و به مقدار 845/0 هکتار در ساعت به دست آمد. تلفات محصول در دروگر تراکتوری در محدوده دو الی سه درصد به دست آمد. در سرعت های پیشروی 2/2 و 5/3 کیلومتر در ساعت دروگر تراکتوری، تلفات محصول تفاوت معنی داری با دو نوع دیگر دروگر داشت ولی در سرعت 4/5 کیلومتر در ساعت این اختلاف معنی دار نبود. تعداد کارگر موردنیاز برای برداشت یک هکتار برنج، به شرط جمع آوری با کمباین، توسط دروگر تراکتوری چهار نفر - ساعت، دروگر تیلرسوار 5/9 نفر- ساعت و دروگر موتوردار 5/8 نفر - ساعت برآورد شد. هزینه ساعتی برداشت در هر هکتار توسط دروگر تراکتوری 79530 ریال، دروگر تیلرسوار119850 ریال و دروگر موتوردار 143026 ریال برآورد گردید.

برای ارزیابی کارایی و عملکرد محصول چغندرقند در واحد سطح با استفاده از داده های 56 کشور در سال 2005 میلادی، یک مدل اقتصادسنجی به روش COLS ارائه شده است. با این مدل بیشترین کارایی تولید چغندرقند براساس سطح زیرکشت و میزان بارندگی سالانه و سطح مکانیزاسیون مشخص شده است. نتایج نشان داد که کشور ایران با کارایی تولید 43/0 در رتبه 22 جهان قرار دارد. کشور فرانسه با کارایی تولید یک بیشترین کارایی تولید چغندرقند در جهان را دارد. ارتباط سطح زیرکشت چغندرقند، میزان بارندگی سالانه و سطح مکانیزاسیون کشورها با میزان کارایی و عملکرد محصول نیز بررسی شده است.

در این بررسی، چهار جدایه قارچ Beauveria bassiana از خاک مناطق فشند، آتشگاه، قره آقاچ و حشره ملخ روی حشره کامل شته روسی گندم Diuraphis noxia در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. پس از تعیین غلظت های حداقل و حداکثر این چهار جدایه با غلظت های 103، 104، 105 و 106 اسپور در میلی لیتر، برای هر حشره آزمایش و غلظت کشنده 50 و 90 درصد محاسبه گردید. کمترین غلظت کشنده 50 درصد، 105 × 4 اسپور در میلی لیتر مربوط به جدایه DEBI002 و بیشترین آن 106 × 5/2 اسپور در میلی لیتر، مربوط به جدایه DEBI010 بود. کمترین زمان 50 درصد مرگ و میر محاسبه شده مربوط به جدایه DEBI002 در غلظت 106 اسپور در میلی لیتر، 8/2 روز بود. نتایج تجزیه واریانس ANOVA بین چهار جدایه روی شته روسی گندم در قالب طرح کاملا تصادفی در دو روز شش و 10 به صورت زیر محاسبه شد: در غلظت 105 اسپور در میلی لیتر و در روز ششم، جدایه DEBI002 (64/3 ± 95/34 درصد)، جدایه DEBI015 (11/6 ± 1/37 درصد) و جدایه DEBI001 (3/1 ± 35/32 درصد) در گروه A و جدایه DEBI010 (91/1 ± 74/18 درصد) در گروه B و در غلظت 105 اسپور در میلی لیتر در روز دهم، جدایه DEBI002 (23/1 ± 1/45 درصد)، جدایه DEBI015 (21/7 ± 48/39 درصد) و جدایه DEBI001 (65/2 ± 43/39 درصد) در گروه A و جدایه DEBI010 (9/3 ± 23/16 درصد) در گروه B قرار گرفتند.

در این تحقیق، میزان مقاومت 16 رقم تجاری چغندرقند نسبت به بیماری لکه برگی سرکوسپورایی در شرایط مزرعه در قائم شهر ارزیابی شد. آزمایش درقالب طرح بلوک های کامل تصادفی در شش تکرار تک خطی اجرا و شدت آلودگی ارقام در دو نوبت اندازه گیری شد. همچنین شدت آلودگی و میزان عملکرد ریشه و قند ارقام مزبور در شرایط آلودگی طبیعی به بیماری، در منطقه دزفول (کشت پاییزه) نیز با یکدیگر مقایسه شد. در دزفول آزمایش درقالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار سه خطی اجرا شد. واکنش ارقام نسبت به بیماری در دو منطقه مشابه بود. در هر دو منطقه دو رقمPalma’ ‘ و ’191‘ به ترتیب مقاوم ترین و حساس ترین آنها نسبت به بیماری لکه برگی سرکوسپورایی بودند. ارقام ’Palma‘ ‘K21’، ‘Canaria’، و’HI0152’ جزو ارقام دارای سطح مقاومت زیاد (در دو منطقه قائم شهر و دزفول) و با بیشترین میزان شکر در هکتار (در منطقه دزفول) بودند. عملکرد شکر دو رقم ’191? و BR1’‘ کمترین مقدار بود. به نظر می رسد برای انتخاب ارقام مناسب در هر منطقه علاوه بر ارزیابی مقاومت، باید عملکرد محصول در شرایط آلوده نیز مورد توجه قرار گیرد.

خسارت سن گندم Eurygaster integriceps Put. به مزارع گندم و جو شهرستان بروجرد واقع در شمال استان لرستان بسیار اقتصادی است. تور زدن یکی از ساده ترین روش های برآورد نسبی جمعیت در گونه های متعددی از بندپایان می باشد، اما تفسیر نتایج آن از نظر صحت و دقت دشوار است. زیرا بخش عمده ای از تغییرات نتایج حاصل از تورزنی، به عوامل انسانی و کالیبره کردن تور بستگی دارد. در این تحقیق، با استفاده از یک تور استاندارد، الگوی نمونه گیری و کارآیی تور حشره گیری در برآورد جمعیت سن در مزارع گندم دیم طی سال های 1383 و 1384 بررسی شد. نتایج نشان داد که دقت تور حشره گیری در برآورد جمعیت مراحل پورگی سه، چهار و مجموع دو مرحله پایانی زندگی آفت (پوره سن پنج و حشره بالغ نسل جدید) زیاد است. اما برای نمونه گیری از جمعیت پوره سن دو مناسب نیست. شمارش فراوانی مراحل سه و چهار پورگی و مجموع دو مرحله پایانی (پوره سن پنج و حشره بالغ نسل جدید) در یک مترمربع مزرعه گندم دیم، به ترتیب معادل 9/10، 1/4 و 2/3 تورزنی بود. براساس این نتایج، استفاده از تور حشره گیری برای تخمین جمعیت سنین سه، چهار و پنج پورگی و حشره کامل نسل جدید در مزارع گندم دیم بسیار مناسب و قابل توصیه است.

کنترل بیولوژیک نماتد مولد گره ریشه گونهMeloidogyne javanica، توسط باکتری CHA0 Pseudomonas fluorescens طی چندین آزمایش گلخانه ای مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که باکتری با غلظت (CFU/ml) 109 به روش محلول پاشی اندام های هوایی باعث کاهش معنی داری (در سطح پنج درصد) در فاکتورهای متوسط تعداد توده تخم به ازای هر گیاه و متوسط تعداد تخم در هر توده تخم نسبت به شاهد (گیاه مایه زنی شده با آب مقطر استریل) گردید. نتایج همچنین نشان داد که محلول پاشی این باکتری روی قسمت های هوایی گیاه باعث القای مقاومت سیستمیک در ریشه گیاه می شود. در این تحقیق، تغییرات فعالیت آنزیم پراکسیداز در ریشه گیاه بررسی شد. نتایج نشان داد که فعالیت آنزیم پراکسیداز در روز اول بعد از مایه زنی گیاه با نماتد بدون اختلاف معنی داری با شاهد (نماتد تنها) آغاز شد و طی روزهای بعد با اختلاف معنی داری افزایش یافت. ماکزیمم فعالیت آنزیم در روز پنجم بعد از مایه زنی نماتد مشاهده شد. بنابراین باکتری قادر به القای آنزیم دفاعی پراکسیداز به طور سیستمیک در کل گیاه از جمله ریشه شده و بدین طریق مانع از فعالیت نماتد مولد گره ریشه می شود.

این تحقیق به منظور مطالعه اثر بسته بندی در اتمسفر تعدیل یافته با غلظت بالای گاز دی اکسیدکربن بر ویژگی های انبارمانی میوه توت فرنگی رقم ‘سلوا’ صورت گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل پوشش در دو سطح (پلی اتیلن و پلی آمید) و ترکیب گازی در دو سطح (هوا و دو درصد اکسیژن + 15 درصد دی اکسیدکربن + 83 درصد نیتروژن) بودند، نمونه های موجود در هر تیمار در سردخانه با دمای? C2 ± 0 و رطوبت نسبی 90-85 درصد قرار گرفته و در هر مرحله از نمونه برداری با فاصله پنج روز در یک دوره 20 روزه از سردخانه خارج و برای ایجاد شرایط مشابه خرده فروشی 24 ساعت در دمای اتاق (?C25 و رطوبت نسبی 70 درصد) نگهداری شدند. نتایج نشان داد که بسته بندی در اتمسفر تعدیل یافته به میزان قابل توجهی باعث جلوگیری از کاهش وزن و پوسیدگی شده است ولی میزان اسید اسکوربیک در آن کاهش یافته است. دی اکسیدکربن بالا داخل بسته ها باعث حفظ رنگ قرمز میوه و قهوه ای شدن کاسبرگ می شود. سفتی میوه ها در بسته ها با پوشش پلی اتیلن و دی اکسیدکربن بالا، به خوبی حفظ شده و مواد جامد محلول در بسته های پلی آمیدی بیش از شاهد و سایر تیمارها می باشد.

برای تعیین دامنه میزبانی عامل بیماری پوسیدگی فوزاریومی ساقه و ریشه خیار (Cucumis sativus) که به علت آلودگی به قارچ Fusarium oxysporum f. sp. radicis-cucumerinum ایجاد می شود، پس از جداسازی و تشخیص عامل بیماری و بررسی بیماری زایی آن، 16 گونه گیاهی متعلق به خانواده های مختلف به طور مصنوعی و به وسیله زادمایه ماسه و آرد ذرت آلوده به عامل بیماری مایه زنی شدند. از این میان، دو گونه طالبی و خربزه (Cucumis melo) متعلق به خانواده کدوئیان (Cucurbitaceae) پوسیدگی ساقه و ریشه مشابه آنچه روی خیار دیده شده بود، ایجاد کردند. براساس علائم بیماری و دامنه میزبانی آن، فرم اختصاصی جدید F. oxysporum f. sp. radicis-cucumerinum برای عامل بیماری مورد تائید قرار گرفت. واکنش مقاومت و حساسیت 20 رقم هیبرید خیار گلخانه ای با مایه زنی مصنوعی در شرایط گلخانه نشان داد که ارقام 120118، Ayat، FD-C101، Festival،Jakie، Khassib، PSR36-45007، SR36-45664 و Storm متحمل و ارقام 32-PV، 8-Ayat، CB61688222، Janette، Nasco، Negeen، Nicoo 100، PSR36-47112، Rubah-l، Rubah-s و Soltan نیمه حساس تا حساس به بیماری می باشند.