نشریه پژوهش و نگارش کتب دانشگاهی
سال یازدهم شماره 1 (پیاپی 17، تابستان 1385)

انسان معمولا با مسائل، مشکلات و محدودیتهایی روبه روست که شناخت دقیق و مواجهه منطقی با آنها از عوامل رشد و کمال است. اگر توسعه و پیشرفت را از جنبه های مختلف حیات بشری جدا کنیم، زندگی معنای انسانی خود را از دست می دهد و مقام الهی آدمی به مقام حیوانی تنزل می یابد. برای اینکه این مهم تحقق یابد و مشکلات و کاستی ها به عوامل تخریب در مراحل رشد انسان و جامعه نینجامد، باید جنبه های قوت و ضعف امور را به موقع بررسی و شناسایی کرده، برای تقویت جنبه های ضعف و مقابله با آسیبها و موانع راه کارهای مناسبی یافت. فعالیتهای علمی و تولید آثار و منابع آن زیباترین و نافع ترین بخش حیات بشری است. اگر بررسی دایمی فعالیتهای زندگی ضروری است، بررسی فعالیتهای علمی و تلاش برای بهبود اصلاح واقعی آنها نیز ضرورت بیشتری دارد. توجه به این امر است که مقوله ای به نام «نقد و بررسی آثار علمی» را می نمایاند.

از جمله موضوعاتی که همیشه نشریات علمی بدان می پردازند «نقد» است. واژه کریتیک (Critique) در قرن پانزدهم از واژه لاتینی Criticus وارد زبان فرانسه شد. واژه اخیر، خود از کلمه یونانی Kritikos بود که معنای آن قضاوت کردن، تمییز و تشخیص دادن قطعی است. Kritikos نیز مشتق از فعل Krinein به معنای تشخیص و تمییز دادن، انتخاب کردن و تصمیم گرفتن است (Mathieu-Rosay, 1985, p. 147). می توان گفت نقد زمانی متولد شد که اولین بار متن در معرض قضاوت عامه قرار گرفت؛ بنابراین، نقد عبارت است از هنر قضاوت در مورد اثری هنری یا ادبی و ارزیابی ارزش یک متن یا اثر هنری. اگر در این باره از منتقدان درس خوانده و آکادمیک بپرسید، آنان اولین طلیعه های نقد علمی را در اندیشه های دکارت جستجو کرده و او را به عنوان پیشرو نقد علمی معرفی می کنند. نیز چون وی را اولین شکاک تلقی می کنند، می گویند راه نقد به وسیله وی باز شد و اولین کسی است که به تبیین و تشریح نقد علمی پرداخت. دکارت برآمده از فرهنگ جبری و تقدیری قرون وسطی بوده است. به عبارتی، فرهنگی که خود میراث دار فرهنگ یونان باستان بوده و همان جبرگرایی و تقدیر محتوم را این بار در تثلیث و سه گانه پرستی خلاصه نموده بود. دکارت برای ایستادن در مقابل این فرهنگ نقد و انتقاد و تعارضات و شکیات خود را مطرح نمود؛ نکته ای که بعدها در آثار هگل و نقد دیالکتیک وی به طرز شفاف تری به چشم می خورد (باقری ارومی، 1384، شماره 18252).

دیرینة زبان شناسی عربی، نوشتة جی. بوآس، ج. پی گی یام و دی. ای. کولوگیلی، ترجمه دکتر سید علی میرعمادی، چاپخانه امین قم، انتشارات رهنما، 1376، 240 صفحه، وزیری، 10000 ریال

دانشنامة علوم اجتماعی، آدام کوپر و جسیکا کوپر (ویراستاران)، لندن و نیویورک، راتلج، ویراست سوم، 2005، xxiv+1000صفحه، شابک: 320968415،0 395 دلار

دستور زبان فارسی (1)، نوشته دکتر تقی وحیدیان کامیار، با همکاری غلامرضا عمرانی، تهران، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها (سمت)، 127 صفحه، وزیری 5500 ریال.

دین ژاپن: یکپارچگی و چندگانگی، نوشتة اچ بایرون ارهارت، ترجمة ملیحه معلم، تهران، انتشارات سمت، 1384، 224 صفحه، وزیری، 13500 ریال.

تفسیر قرآن پاک، به کوشش دکتر علی رواقی (با مقدمه حافظ محمودخان شیرانی و ترجمه مقدمه از دکتر عارف نوشاهی)، تهران، سازمان مطالعه و تدوین (سمت) و پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، 1383.
بخشی از تفسیری کهن، با مقدمه و تصحیح محمد روشن (با یادداشتی از استاد مجتبی مینویی)، تهران، سازمان مطالعه و تدوین (سمت) و پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، 1382.