فهرست مطالب

طب جنوب - سال چهاردهم شماره 3 (پاییز 1390)

مجله طب جنوب
سال چهاردهم شماره 3 (پاییز 1390)

  • تاریخ انتشار: 1390/07/01
  • تعداد عناوین: 9
|
  • علیرضا علی سعیدی، معصومه صادقی، حمید صانعی، محمدآرش رمضانی، نضال صراف زادگان صفحه 151
    زمینه
    ثابت شده است که التهاب یکی از علل پدیده آترواسکلروز می باشد. E-selectin و اینتر لوکین 6 نشانگرهای حساسی برای التهاب سیستمیک هستند. هدف این مطالعه مقایسه سطح سرمی سیتوکین های فوق در بیماران با سندرم حاد کرونر و بیماران با آنژین پایدار بود تا ارتباط این عوامل با عارضه دار شدن پلاک مشخص شود.
    مواد و روش ها
    بیماران بصورت متوالی در یک مطالعه مقطعی انتخاب شدند و همگی مرد بودند. میانگین سنی کل بیماران 4/9±3/56 بود که بین دو گروه تفاوتی وجود نداشت. بیماران با سندرم حاد عروق کرونر در گروه اول و بیماران با آنژین پایدار قلبی در گروه مقابل قرار گرفتند. برای تمامی بیماران بر اساس اندیکاسیون آنژیوگرافی کرونر انجام شد. سطح سرمی چربی ها و قند ناشتا و E-selectin و اینترلوکین 6 با تکنیک الایزا ندازه گیری شد. در انتها داده ها با نرم افزار SPSS ویرایش 15 و به کمک آزمون های آماری t و ANCOVA تحت تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
    یافته ها
    میانگین سرمی کلسترول تام و LDL در بیماران با آنژین پایدار بالاتر از گروه سندرم حاد کرونر بود. میانگین سرمی E-selectin در بیماران سندرم حاد کرونر 7/25±4/53 میلی گرم در دسی لیتر و میانگین سرمی در بیماران آنژین پایدار7/23±4/94 میلی گرم در دسی لیتر بود که تفاوت آماری معنی داری نداشت. اما سطح سرمی اینترلوکین 6 در بیماران آنژین پایدار به طور معنی داری بیشتر بود.7/190±6/101 در مقایسه 366±9/226(005/0=P).
    نتیجه گیری
    یافته های ما تفاوت معنی داری را بین سطح سرمی E-selectin بین دو گروه مورد مطالعه نشان نداد، اما اینترلوکین6 در بیماران آنژین پایدار سطح بالاتری داشت، لذا به نظر می رسد فرایند التهاب در آتروسکلروز مزمن نقش عمده ای ایفا می کند.
    کلیدواژگان: E، selectin، اینترلوکین 6، سندرم حاد کرونر، آنژین پایدار
  • حسن شمیرانی، فاطمه نکویی*، مسعود پورمقدس صفحه 159
    زمینه

    تنگی مجدد استنت (In-Stent Restenosis) بعد از مداخلات عروقی محدودیت اصلی موفقیت دراز مدت آن است. با وجود پیشرفت های که در طول سال های اخیر به منظور کاهش تنگی مجدد انجام گرفته است، این مشکل همچنان به-عنوان یک چالش بالینی باقی مانده است. هدف از این مطالعه بررسی نقش التهاب در ایجاد تنگی مجدد استنت پس از تعبیه استنت دارویی موفق می باشد.

    مواد و روش ها

    این مطالعه شامل 78 بیمار 35 سال و بالاتر است که بیش از 1 سال پس از تعبیه استنت دارویی به دلیل علائم ایسکمی تحت آنژیوگرافی کرونر قرار گرفته اند. بیماران بر اساس نتایج آنژیوگرافی به دو دسته تقسیم شدند: گروه مبتلا به تنگی مجدد استنت (مورد) و گروه با استنت باز (کنترل). در همه بیماران سطح لیپیدهای خون و پروتئین واکنش گرC با حساسیت بالا(hsCRP) هم زمان اندازه گیری شد.

    یافته ها

    افراد گروه مورد و شاهد از نظر سن، جنس، فشارخون بالا، سیگار کشیدن و پروفایل چربی به جز کلسترول با چگالی بالا (-C HDL) مشابه بودند. 40 HDL<میلی گرم بر لیتر در گروه مبتلا به تنگی استنت شایع تر بود (7/66 درصد در مقابل8/30 درصد، 002/0=P). سطح hsCRPدر گروه مورد 06/2±98/2 میلی گرم بر لیتر و در گروه کنترل 8/1±5/2 میلی گرم برلیتر بود. تفاوت معنی‎داری بین میانگین غلظت hsCRP بین دو گروه نبود (14/0=P) با این حال سطح میانگینhsCRP در مردان گروه مورد به طور قابل توجهی بالاتر از گروه کنترل بود. (35/3 میلی گرم بر لیتر در مقابل 21/2 میلی گرم بر لیتر، 05/0

    کلیدواژگان: تنگی مجدد کرونر، پروتئین واکنش گر C، استنت دارویی، التهاب
  • لاله شریعتی، مانا شجاع پور، مجید ولیدی، عفت فرخی، محمد امین طباطبایی فر، علی کریمی، محمدرضا نفیسی صفحه 165
    زمینه
    وانکومایسین به طور وسیع در درمان عفونت هائی با عامل استافیلوکوک کواگولاز منفی مقاوم به متی سیلین (MRCoNS) استفاده می‎گردد. پیدایش سویه های استافیلوکوک کواگولاز منفی با مقاومت کامل VRCoNS(Vancomycin Resistant Coagulase Negative Staphylococci) و حد واسط VICoNS (Vancomycin Intermediate Coagulase Negative Staphylococci) به وانکومایسین در نقاط مختلف جهان باعث نگرانی شده است. ما در این مطالعه میزان شیوع MRCoNS (Methicillin-Resistant Coagulase Negative Staphylococci) و پیدایش VICoNS وVRCoNS را در بیمارستان های شهرکرد مورد مطالعه قرار دادیم.
    مواد و روش ها
    هشتاد و هشت ایزوله استافیلوکوک کواگولاز منفی (CoNS) از میان 284 ایزوله استافیلوکوک جدا شده از نمونه های کلینیکی بیمارستان های شهرکرد، شناسایی گردید. سپس الگوی حساسیت ضدمیکروبی برای 12 آنتی-بیوتیک به روش دیسک دیفیوژن تعیین گردید. سویه های مقاوم به متی سیلین با چندین روش شناسائی شدند: دیسک دیفیوژن، E-test و Real-time PCR استافیلوکوک کواگولاز منفی. سویه های مقاوم به وانکومایسین هم با چندین روش شناسایی شدند: E-test، آگار اسکرین و Duplex-PCR.
    یافته ها
    با استفاده از روش دیسک دیفیوژن مشخص گردید که 100 درصد ایزوله ها مقاوم به پنی سیلین هستند، در حالی که کمترین مقاومت (33 درصد) برای افلوکساسین مشاهده گردید. چهل و شش سویه CoNS مقاوم به متی سیلین بوده و هیچکدام از سویه ها دارای کاهش حساسیت به وانکومایسین نبوده و در روش PCR حامل ژن های vanA و vanB نبودند.
    نتیجه گیری
    این مطالعه شیوع بالائی MRCoNS را در بیمارستان های شهرکرد نشان داد، اما هنوز خوشبختانه مقاومت به وانکومایسن مشاهده نشده است.
    کلیدواژگان: استافیلوکوک کواگولاز منفی، مقاوم به وانکومایسین، مقاوم به متی سیلین، شیوع
  • معصومه صوفیان، فاطمه سادات مهدویانی، نبی الله ایزدی، علی موسوی نژاد، حسین سرمدیان، نادر زرین فر، منیژه کهبازی، علی اصغر فرازی صفحه 173
    زمینه
    در اهداکنندگان خون شیوع آنتی بادی ایزوله علیه آنتی ژن کور بین 5-2 درصد می باشد. شیوع هپاتیتB و C و عفونت توام هپاتیت B و C در معتادان تزریقی بالا است. هپاتیت C باعث مهار آنتی ژن استرالیایی شده و ممکن است هپاتیت B فقط خود را به صورت آنتی بادی ایزوله علیه آنتی ژن کور نشان دهد. در این مطالعه شیوع آنتی بادی ایزوله علیه آنتی ژن کور در معتادان تزریقی با اهداکنندگان خون در شهرستان اراک مقایسه شده است.
    مواد و روش ها
    684 نفر (531 نفر اهداکننده ی خون و 153 نفر معتاد تزریقی) در شهرستان اراک وارد مطالعه شدند. بررسی از نظر مارکرهای سرولوژیک هپاتیت B و C (آنتی بادی علیه هپاتیت C- آنتی ژن استرالیایی در هپاتیت B -آنتی-بادی علیه آنتی ژن استرالیایی-آنتی‎بادی علیه آنتی ژن کور) در تمام نمونه ها صورت گرفت.
    یافته ها
    سن متوسط در اهداکنندگان خون 18/10±36 سال (در محدوده سنی 16 تا 60 سال) بود و 97 درصد آنها مذکر و 7 درصد مونث بودند. از 531 اهداکننده ی خون 11 نفر (1/2 درصد) دارای آنتی بادی ایزوله علیه آنتی ژن کور بودند. متوسط سنی 153 معتاد تزریقی مورد مطالعه 92/5±66/30 (درمحدوده ی سنی 20 تا 50 سال) بود همه ی آنها مذکر بودند. 12 نفر از آنها (84/7 درصد) دارای آنتی بادی ایزوله علیه آنتی ژن کور بودند. این12 نفر مبتلا به هپاتیت C بودند.
    نتیجه گیری
    شیوع آنتی بادی ایزوله علیه آنتی ژن کور در معتادان تزریقی 73/3 برابر اهداکنندگان خون بود (0/0=P). برای تشخیص هپاتیت B در معتادان تزریقی آزمایش آنتی بادی علیه آنتی ژن کور خصوصا در موارد ابتلا به هپاتیت C باید صورت گیرد.
    کلیدواژگان: آنتی بادی ایزوله علیه آنتی ژن کور، معتادان تزریقی، شیوع، هپاتیت، اهداکنندگان خون
  • منوچهر آقاجان زاده، سیدعلی رودباری، شهرام خادم، مهدی سخابخش، دینا امامی، سارا مساح نیا صفحه 179
    زمینه
    میاستنی گراویس یک بیماری اتوایمیون است که با ضعف عضلانی خستگی، به دنبال فعالیت های ارادی همراه است. این بیماری با فعالیت فیزیکی تشدید و با استراحت بهتر می گردد. تیموس نقش عمده ای در این بیماری دارد. تایمکتومی اثرات مفیدی در درمان میاستنی گراویس ممکن است داشته باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر برداشتن تیموس در میزان بهبودی بیماران مبتلا به میاستنی گراویس با و بدون Thymoma می باشد.
    مواد و روش ها
    در بین سالهای 1375 تا 1387، 68 بیمار که مبتلا به میاستنی گراویس بودند و عمل شده بودند، به-طور گذشته نگر مورد بررسی قرار گرفتند. اثبات بیماری با الکترومیوگرافی مختل و تست تنسیلون مثبت صورت گرفته بود. این بیماران توسط یک جراح در مراکز آموزش درمانی و خصوصی شهرستان رشت تحت جراحی قرار گرفتند. بیماران به مدت 48 - 12 ماه تحت پیگیری قرار بودند و افراد زیر 12 ماه از طرح خارج شدند. پاسخ بیماران به درمان را بر اساس مصرف روزانه Mestinon و بروز گریز میاستنی تحت بررسی قرار گرفتند. پیگیری بیماران با مراجعه به مدارک جراحی و نیز مدارک موجود در کلینیک سرپایی و مطب انجام گردید.
    یافته ها
    میانگین سنی بیماران مورد مطالعه 34 سال بود. جوان ترین فرد 14 سال و مسن ترین آنها 60 سال داشت. 42 نفر (7/61 درصد) از بیماران مونث و 26 نفر (3/38 درصد) از بیماران مذکر بودند. از افراد مذکر، 11 نفر (3/42 درصد) بهبودی کامل، 14 نفر (8/53 درصد) بهبودی نسبی و 1 نفر (5/4 درصد) عدم بهبودی را داشتند. از افراد مونث 21 نفر (50 درصد) بهبودی کامل، 19 نفر (2/45 درصد) بهبودی نسبی و 2 نفر (8/4 درصد) عدم بهبودی داشتند. این مطالعه هیچ گونه مرگ بیمارستانی نداشت ولی در پیگیری 4 ساله 4/4 درصد مرگ رخ داد. در بررسی پاتولوژی 21 نفر (8/30 درصد) تایموما، 45 نفر (1/66 درصد) هیپرپلازی و 2 نفر (1/3 درصد) نرمال گزارش شد. از 21 مورد تایموما، 11 نفر (3/52 درصد) بهبودی کامل و 10 نفر (7/47 درصد) بهبودی نسبی داشتند. از 45 مورد هیپرپلازی، 20 نفر (4/44 درصد) بهبودی کامل، 22 نفر (8/48 درصد) بهبودی نسبی و 3 نفر (8/6 درصد) عدم بهبودی داشتند. از دو مورد گزارش پاتولوژی نرمال، یک مورد (50 درصد) بهبودی کامل و یک مورد دیگر نیز (50 درصد) بهبودی نسبی داشت.
    نتیجه گیری
    در نتیجه باید به این نکته اهمیت داد که تایمکتومی باعث بهبود نسبی یا کامل در بیماران میاستنی خواهد شد. بیماران مبتلا به میاستنی گراویس را بهتر است در اولین زمان مناسب جراحی نمود. زیرا هر چه بیماری مزمن تر شود درمان جراحی با بهبودی میزان کامل کمتری توام خواهد بود.
    کلیدواژگان: میاستنی گراویس، تایمکتومی، تایموما، هیپرپلازی، بهبودی
  • رزیتا خرم رودی، آزیتا نوروزی، طیبه جمند، رحیم طهماسبی، شرافت اکابریان، علی حفظ اله صفحه 185
    زمینه
    گرفتگی عضلانی یکی از مشکلات شایع در دوران بارداری خصوصا در سه ماهه سوم است. هر چند علت اصلی آن ناشناخته است، ولی ممکن است که عدم تعادل بین جذب و دفع الکترولیت های سرم مانند کلسیم زمینه ساز آن باشد. لذا در این مطالعه اثر کلسیم تکمیلی بر گرفتگی ساق پا مورد مطالعه قرار گرفت.
    مواد و روش ها
    مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور می باشد. در این مطالعه تعداد 57 زن باردار مبتلا به گرفتگی ساق پا مراجعه کننده به سه درمانگاه منتخب شهر بوشهر از فروردین 1385 تا آبان 1386 مورد بررسی قرار گرفتند. کلیه زنان شرکت‎کننده در این مطالعه سالم، دارای حاملگی تک قل و در سه ماهه سوم بارداری بودند و فقط قرص آهن و مولتی ویتامین مینرال استفاده می کردند. در صورت استفاده نامنظم از داروها، عدم توانایی در تکمیل فرم-های مربوطه، عدم رضایت به ادامه درمان افراد از مطالعه خارج می شدند. انتخاب دو گروه مورد و کنترل به روش تصادفی انجام شد. جهت بررسی تعداد و شدت گرفتگی ساق پا از فرم سنجش بصری استفاده شد که 7 روز آن مربوط به قبل از درمان و 28 روز آن مربوط به دوران درمان بوده است. پس از پایان یک هفته، نمونه ها هر شب به مدت 4 هفته دارو را مصرف نمودند. در طی این 4 هفته نیز تعداد و شدت گرفتگی ساق پا توسط فرم سنجش بصری ثبت گردید.
    یافته ها
    نتایج تحقیق نشان داد که بین دو گروه از نظر تغییرات شدت کرامپ اختلاف معنی داری مشاهده نشد. اما از نظر تعداد دفعات کرامپ کاهش معنادار در گروه مصرف کننده کلسیم (02/0=P) مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    با توجه به اینکه در این مطالعه مصرف کلسیم موجب کاهش معنی دار در تعداد دفعات کرامپ شده است، بنابراین در مواردی که تعداد دفعات کرامپ زیاد باشد جهت کاهش آن می توان از کلسیم استفاده نمود، ولی اگر شدت کرامپ زیاد و آزاردهنده باشد تجویز کلسیم و دارونما به یک اندازه موثر می باشد.
    کلیدواژگان: بارداری، گرفتگی عضلانی، کلسیم، شبانه
  • شهریار نفیسی، سمیرا یادگاری، هومان سلیمی پور، رزیتا نایینی صفحه 193
    زمینه
    سندرم Brown-Vialetto-Van Laere یکی از بیماری های تحلیل برنده نورولوژیک است که جزء اختلالات نورون حرکتی طبقه‎بندی می شود. این سندرم به لحاظ اپیدمیولوژیک نادر بوده اما در مناطق مختلف دنیا گزارش شده است. تظاهر بیماری اغلب به صورت کاهش شنوایی دوطرفه و فلج پیشرونده پونتوبولبر است. درگیری بخش موتور اعصاب کرانیال تحتانی نیز دیده می شود. تشخیص بر اساس یافته های بالینی و الکتروفیزیولوژی و رد نمودن موارد مشابه است.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه مقالات یافت شده در پایگاه های اطلاعاتی Cochrane library pubmed،ovid و scopus مورد استفاده قرار گرفت. کلمات کلیدی جستجو شده عبارتند از: سندرم Brown-Vialetto-Van laere، اختلالات نورون حرکتی، فلج پونتوبولبر و کری حسی عصبی.
    یافته ها
    از تعداد 351 مقاله یافت شده، تعداد 25 مقاله مرتبط با موضوع مورد مطالعه مورد بررسی قرارگرفت. یافته ها تحت عناوین اپیدمیولوژی، پاتوژنز، تظاهرات بالینی، تشخیص و تشخیص افتراقی بیان می گردد.
    نتیجه گیری
    در این مطالعه سندرم Brown-Vialetto-Van Laere براساس یافته های بالینی و آزمایشگاهی با مرور کلیه موارد گزارش شده، شرح داده شده است. همچنین سندرم های مشابه پس از بررسی متون با تکیه بر موارد افتراق دهنده بیان شده است.
    کلیدواژگان: اختلالات نورون حرکتی، سندرمBrown، Vialetto، Van laere، فلج پونتوبولبر، کری حسی عصبی
  • عبدالرسول انوری پور، آرش صفاریان، حمیدرضا علی زاده اطاقور، وفا ناصری، نادر رمضانیان صفحه 199
    لوله گذاری تراشه در حالت بیدار هنگامی اندیکاسیون دارد که خطر آسپیراسیون ریوی و یا کنترل راه هوایی مشکل (Difficult airway management) به نظر برسد که در این حالت انجام یک لوله گذاری صحیح استفاده از انستزی لوکال و همکاری بیمار با متخصص بیهوشی و روش صحیح انجام آن را می طلبد. بیمار این مطالعه آقای 21ساله با شاخص توده بدنی 51 کاندید عمل جراحی دیسککتومی کمر در وضعیت دمر (prone position) بوده که با توجه به وزن 140 کیلوگرم بیمار و خطرات ناشی از اداره راه هوایی و تغییر وضعیت اقدام به لوله گذاری تراشه در حالت بیدار (Awake intubation) شد و خود بیمار اقدام به تغییر وضعیت به پرون با کمک تیم اتاق عمل نمود و پس از قرارگیری در وضعیت مناسب پرون اقدام به بیهوشی عمومی بیمار گردید.
    کلیدواژگان: لوله گذاری تراشه در حالت بیدار، وضعیت دمر، دیسککتومی کمر، چاقی مرضی
|
  • Alireza Ali Saeedi, Masoomeh Sadeghi, Hamid Saneie, Mohammad Arash Ramezani, Nazal Sarrafzadegan Page 151
    Background
    It is stabilized that one of Atherosclerosis cause is an inflammatory phenomenon. E selectin and interleukin 6 (IL-6) are the sensitive markers of systemic inflammation. The aim of this study was to compare the serum level of this cytokines between acute coronary syndrome (ACS) and stable angina (SA) patients, and define relation between serum level of these cytokines and plaque complication.
    Methods
    The patients were selected consequently and all of them were male. The mean age of patients was 56/3±9/4 years and there was no significant difference in mean age between two groups.. The patients with ACS were recruited in first group. In contrast SA patients were put in the second group. Coronary angiography was done for all patients. The serum E-selectin and interleukin-6 were assessed by ELIZA methods. At the end data were analyzed by T test and ANCOVA model.
    Results
    The mean of total cholesterol and LDL cholesterol were higher in SA patients significantly. The average of serum E-selectin in ACS was 53/4±25/7 mg/dl and in SA group was 49/4±23/7 mg/dl. The mean of IL-6 were 101/6±190/7 vs 226/9±366 in two groups consequently. There was statistically significant difference in mean of IL-6 between two group (t=2/869, p=0.005), but no in E-selectin serum level.
    Conclusion
    Our data showed no significant difference between ACS and SA patients in E-selectin serum level, but mean of serum IL-6 was higher in SA patients. It is considered that inflammatory process has essential role in chronic atherosclerosis.
  • Hasan Shemirani, Fatemeh Nekooie, Masood Pourmoghaddas Page 159
    Background

    In stent restenosis (ISR) following endovascular interventions is the main limitation of their long-term success. Despite advances have been made during recent years to decrease restenosis, it remains a challenging clinical problem.The aim of this study was to evaluate the relationship between angiographic coronary in stent restenosis, inflammation after successful stent implantation.

    Methods

    This study included 78 patients, 35year old and higher who underwent coronary angiography more than 1 year after drug-eluting stent (DES) implantation because of symptoms suggestive ischemia. Patients were divided into ISR group (case) and patent stent group (control) according to angiography results. For all patients blood lipids and high sensitivity C-Reactive Protein (hsCRP) were measured simultaneously.

    Results

    Age, sex, hypertension, current smoking, and lipid profile other than High Density Lipoprotein (HDL-C) of patients in the case and control groups were similar. However, HDL-C < 40mg/L was more prevalent with ISR (66.7% vs. 30.8%, p=0.002). The hsCRP level was 2.98±2.06 mg/L in the case group and 2.50±1.80 mg/L in the control group. There were no significant differences in mean hsCRP concentration between the two groups (p=0.14), however mean hsCRP level was significantly higher in men of case group than control group (3.35mg/L vs. 2.21mg/L, p<0.05).

    Conclusion

    This study demonstrates that in men but not in women inflammation may be a predictor of in stent restenosis more than 1 year after drug eluting stent implantation. Also, high-density lipoprotein (HDL) probably has protective effect against stent restenosis.

  • Laleh Shariaty, Mana Shojapour, Majid Validi, Effate Farrokhi, Mohammad Amin Tabatabaiefar, Ali Karimi, Mohammadreza Nafisi Page 165
    Background
    Vancomycin has been widely used in the treatment of infections caused by methicillin-resistant coagulase negative Staphylococci (MRCoNS). The emergence of vancomycin-intermediate and -resistant coagulase negative Staphylococci (VICoNS and VRCoNS, respectively) in various parts of the world, has caused great concern. In this study we investigated the prevalence of MRCoNS and Emergence of VICoNS and VRCoNS in Shahrekord Hospitals.
    Methods
    Eighty eight coagulase negative Staphylococcus isolates were identified out of 284 Staphylococcus isolates collected from Shahrekod’s hospitals, Then, antimicrobial susceptibility pattern was determined for 12 antibiotics with Disk Diffusion method. Methicillin resistant strains were identified by several
    Methods
    Disk diffusion, E-test and Real-time PCR. Vancomycin resistant strains were also identified by several
    Methods
    Disk diffusion, Agar screening, E-test and Duplex PCR.
    Results
    Using the disk diffusion test, 100% of isolates were resistant to penicillin while the lowest resistance (33%) was found for ofloxacin. Fourty six CoNS strains were methicillin resistant and none of these isolates were vancomycin resistant and none had vanA/vanB genes demonstrated by PCR.
    Conclusion
    This study showed a high prevalence of MRCoNS at Shahrekord hospitals, but, vancomycin resistance was not found.
  • Masoomeh Soufian, Fatemeh Sadat Mahdaviani, Nabiollah Izadi, Ali Mousavinejad, Hossein Sarmadian, Nader Zarrinfar, Manizheh Kahbazi, Ali Asghar Farazi Page 173
    Background
    In healthy blood donors, 2%–5% have isolated anti-HBc. Prevalence of hepatitis B, C and co- infection (HBV +HCV) among injection drug user is high. Hepatitis C suppress of HB SAg and may be hepatitis B presented only with isolated anti HBC. This study determined of prevalence of isolated anti HBC among injection drug users and compare with blood donors in Arak city.
    Methods
    A total 684 subjects (531voluntary blood donors and 153 injection drug users) in Arak, Iran were included in this study. Hepatitis B surface antigen (HBsAg), hepatitis B surface antibody (anti-HBs), anti-HBc, and hepatitis C antibody (anti-HCV) were tested in all subjects.
    Results
    A total of 531 voluntary blood donors living in the city of Arak, in the Central Province of Iran, with a mean age of 36 ± 10.18 years (range 16–60 years) were enrolled in the study. Ninety-three percent of patients were male and 7% were female. Of the 531 cases, 11 subjects (2.1%) had isolated anti-HBc. A total of 153 injection drug users of Arak, in the Central Province of Iran, with a mean age of 30.66 ± 5.92 years (range 20-50 years) were enrolled in the study. All of them were male. Of the 153 cases, 12 subjects (7.84%) had isolated anti-HBc. All of 12 cases were HCV positive.
    Conclusion
    Prevalence of isolated anti-HBc among injection drug users was 3. 73 fold in comparison with blood donors. For diagnosis of hepatitis B in this group test for anti-HBc will be done. Evaluation of occult hepatitis B in subject with isolated anti-HBc by exact method such as real time PCR is necessary.
  • Manouchehr Aghajanzadeh, Seyed Ali Roudbari, Shahram Khadem, Mehdi Sakhabakhsh, Dina Emami, Sara Masahnia Page 179
    Background
    Myasthenia gravis is an auto immune disease thymus have important role in this disease which Thymoma is the primary tumor of thymus that is produced by augmentation of epithelial cells inside of Glands. Thymectomy can improved myasthenia gravis disease. The main aim of this study is to assess the remission among the myasthenic patients after thymectomy.
    Methods
    From 1993 to 2004, 68 patients who underwent thymectomy for mysthenia gravis were studied. Myathenia was established by positive electromyography and tensilon tests. These patients were operated by one surgeon at teaching and private hospitals, the specimens were tested by pathologist and patients were under follow up for 12 to 48 months. In following- up time the patient’s answer to remedy was basis to daily use of Mestinone and myasthenia crisis was investigated.
    Results
    The age of the patients was 14 to 60years. The average age of the patients who was 34/08 years old. In 42 of patients was female and 26 was men. Between the men, 11 had complete remission 14 partial remission and one no answer. Between the female, 21 had complete remission. 19 partial remission and 2 no answer. This study had no inhospital mortality, but in follow up we 4/4% mortality seen. In pathology studies, 21 patients had thymoma, 45 had hyperplasia, and 2 had normal thymus. In 21 patients with thymoma, 11 had complete remission, 10 partial remissions. Between 45 patients with hyperplasia, 20 complete remission, 22 partial remission and 3 no answer. From two normal pathology reports, 1 complete and one partial remission.
    Conclusion
    We conclude that thymectomy is a beneficial procedure for myasthenia gravis patients with a complete clinical remission rate in our series. Therefore we conclude thymectomy for myasthenia gravis patients is indicated as early as possible in the course of disease.
  • Rozita Khoramroudi, Azita Norouzi, Tayebeh Jamand, Rahim Tahmasebi, Sherafat Akaberian, Ali Hefzollah Page 185
    Background
    Muscle cramps are common complains during pregnancy muscle cramps occur mostly during nights causing sleep disorder. The causes of muscle cramps are unknown. One probable cause could be the imbalance between intake and excretion of serum electrolyte such as calcium.
    Methods
    The method used for the present study was double blind clinical trial. The study was conducted on 60 pregnant women suffering from leg muscle cramps who sought medical treatment in three selected clinics in Bushehr from April 2006 to November 2007. All subjects being third trimester of pregnancy, single pregnant, only used iron and multivitamins. Irregular use of medication, PLP (Preterm Labor Pain), disability completion forms excluded of study. Simple and accessible sampling was used in this study. Selection of study group and placebo were random. Visual analog forms were used to record the number and intensity of muscle cramps. These forms had provisions for 7 days of pretreatment and 28 days of treatments. At the end of the first week, the subjects were prescribed to take medications every night for four weeks. The subjects were asked to record the intensity of their muscle cramps on the visual analog forms during these four weeks.
    Results
    The number and intensity of muscle cramps were considered in this study. The results of the study showed no significant change in intensity in the two groups. However, there was a significant reduction in the number of cramps in the study group after taking calcium (p=< 0.02<0.05).
    Conclusion
    Taking calcium resulted in a significant reduction in the number of cramps in this study compared to placebo group. Therefore, prescribing calcium is effective in reducing the number of cramps, when the numbers of occurrences are excessive. In cases of highly intensive and painful cramps, however, taking calcium is as effective as placebo.
  • Shahryar Nafisi, Samira Yadegary, Hooman Salimipour, Rozita Naieni Page 193
    Background
    Brown-Vialetto-Van Laere syndrome is a neurological devastating condition classified as one of motor neuron disorders. In spite of rarity, it has a widespread distribution. It mostly presented with progressive pontobulbar palsy and bilateral deafness. Diagnosis is based on clinical and electrophysiological findings.
    Methods
    We reviewed related articles by search in pub med, Ovid, Cochrane library and Scopus database. The used key words included motor neuron disorders, Brown-Vialetto-Van laere Syndrome, progressive pontobulbar palsy and sensorineural deafness.
    Results
    The search culminated in 351 articles which 25 were correlated with the subject of our study. The results are presented in epidemiology, pathogenesis, clinical features, diagnosis and differential diagnosis subtitles.
    Conclusion
    In this study Brown-Vialetto-Van Laere syndrome is explained regarding laboratory and clinical findings in previously reported cases. Similar syndromes based on discriminating features were also described.
  • Abdolrasoul Anvarypour, Arash Saffarian, Hamidreza Alizadeh Otaghour, Vafa Naseri, Nader Ramezanian Page 199
    Awake endotracheal intubation is indicated when risk of pulmonary aspiration and difficult airway management is present. In this way, patient cooperation and topical anesthesia with experience of anesthesiologist in difficult airway management is necessary. In this case report, we present a 21-year-old man with (Body Mass Index) = 51 and 140 kg of weight candidates for lumbar discectomy in prone position. After conclusion about his condition with difficult anesthesia, awaked endotracheal intubation in supine position was done and self positioned to prone for operation.