نشریه مطالعات آموزشی نما
پیاپی 3 (نیمسال اول 1393 - 1392)

مهمترین ابزار تعیین کیفیت و اثربخشی یک فرایند و برنامه آموزشی، ارزشیابی آن می باشد. در دنیای امروز،دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی سه ماموریت اصلی آموزش، پژوهش و ارائه خدمات را برعهده دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی کیفیت تدریس اعضای هیات علمی دانشگاه های کردستان و علوم پزشکی شهر سنندج انجام گرفته است.
مواد و رو شها: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع پیمایشی است. کیفیت تدریس به وسیله پرسش نامه محقق ساخته توسط اعضای هیات علمی ودانشجویان دانشگاه کردستان وعلوم پزشکی سنندج با نمون هگیری تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. پرس شنامه دارای 24 سوال و 6 گویه می باشد. ضریب پایایی پرسش نامه مذکور با استفاده از آلفای کرونباخ 0/84 تعیین شد. تجزیه و تحلیل داده های تحقیق با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی به کمک نرم افزار spss نسخه 20 انجام گرفت.
نتایج تحقیقن شان داد رشته تحصیلیا عضای هیات علمی، سابقه تدریس و دانشگاه محلا خذ مدرک دکتری اعضای هیات علمی با میزان کیفیت تدریس آنان رابطه معنی داری دارد. بین جنسیت و کیفیت تدریس رابطه معنی داری مشاهده نشد.
بحث و با توجه به اهمیت ارزشیابی در بهبود کیفیت آموزش در نظام عالی پیشنهاد می شود ارزشیابی کیفیت تدریس اساتید به طور مستمر با هدف ارتقای وضعیت موجود صورت پذیرد.

با پیشرفت فناوری های ارتباطی و ابزارهای مورد استفاده از این فناور ی ها همواره کاربران با سردرگمی های استفاده از این فناوری ها مواجهه هستند. از آنجائی که اطلاعات پزشکی همواره در حال تغییر هستند و مشاغل درگیر در تیم درمانی مجبورند برای دسترسی به اطلاعات معتبر مورد نیاز خود، از میان اطلاعات موجود دست به انتخاب بزنند، این پژوهش با هدف مشخص ساختن منابع اطلاعاتی مورد استفاده اعضاء هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی آجا و نیز معیارهای ارزیابی اعتبار منابع اطلاعاتی انجام شد.
مواد و رو شها: این پژوهش به روش تحلیل محتوای کمی و با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختاریافته انجام گرفت. اعضاء هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی آجا در سال 1391 به عنوان جامعه پژوهش در نظر گرفته شدند و نمونه گیری هدفمند از میان اعضاء تا رسیدن به سطح اشباع در محتوای مصاحبه ها ادامه یافت. در مجموع 13 مصاحبه انجام شد. جمع آوری و تحلیل داده ها به صورت هم زمان صورت پذیرفت و از منطق مقایسه ی دایم داده ها در روند تحلیل استفاده شد.
مجلات علمی مهمترین منبع اطلاعاتی شرکت کنندگان بودند و بیشتر آنها از منابع الکترونیکی مانند پابمد و گوگل بیش از سایر منابع استفاده می کردند. شرکت کنندگان به ترتیب بیشتر برای آموزش، پژوهش، کاربرد بالینی و روزآمدسازی اطلاعات خود از منابع اطلاعاتی استفاده می کردند. از مهمترین معیارهای که برای ارزیابی اعتبار منابع اطلاعاتی استفاده می شد ارزیابی نقادانه و مبتنی بر شواهد بودن معرفی شدند. اعتبار در نظر شرکت کنندگان بیشتر به دو جنبه «تکرارپذیری » و «کاربردی بودن » اطلاعات ارائه شده در منبع اطلاعاتی اطلاق م یشد؛ اگر چه تعریف دقیقی از اعتبار ارائه نشده است ولی به نظر می رسد خرد جمعی نقش اصلی را در ارزیابی اعتبار اطلاعات دارد.
معیارهای ارائه شده در این پژوهش می تواند راهنمایی برای کتابداران و اطلاع رسانان باشد تا در هنگام معرفی منابع به کادر درمانی به صورت دقیق دست به انتخاب و معرفی منابع بزنند.

پژوهش حاضر بررسی مدیریت کلاس معلمان در مدارس به عنوان جزئی از برنامه درسی پنهان و ارتباط آن با عزت نفس دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر آبدانان می باشد.

روش انجام پژوهش از نوع آمیخته بود و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر آبدانان که در سال تحصیلی 94 - 93 مشغول به تحصیل بوده اند، می باشد. نمونه این پژوهش یک نمونه در دسترس و شامل دو کلاس م یباشد که، یکی از آن ها دارای معلمی است که در اداره کلاس از روش اقتدارگرا استفاده می کنند و دیگری دارای معلمی است که از روش استقلال گرا استفاده می کند.ا بزار ا نداز ه گیری نیز شامل مشاهده مستقیم و پرسش نامه محقق ساخته است که برای تضمین روایی و پایایی آن از نظرات متخصصان علوم تربیتی استفاده شده است.

نتایج تجزیه و تحلیل داده ها حاکی از آن است که، معلم اقتدارگرا در اداره کلاس بیشتر دانش آموزان را کنترل می کند، در کلاس او تقسیم قدرت زیادی به چشم م یخورد و تعداد معدودی از دان شآموزان مورد توجه معلم هستند، دانش آموزان او از عزت به نفس پایینی برخوردارهستند به گونه ای که حتی زمانی که دانش آموزان زرنگ کلاس پایه تابلو می روند، دچار استرس و اضطراب می شوند. ولی در کلاس معلم استقلال گرا معلم به همه دانش آموزان به یک نحو نگاه می کند و به همه آنها توجه دارد، دانش آموزان حتی دانش آموزانی که از نظر درسی پایی نتر از دیگران هستند هنگام رفتن پایه تابلو استرس ندارند، روابط دانش آموزان با هم و با معلم مبتنی بر صمیمیت است، معلم کمتر از تنبیه و بیشتر از تشویق استفاده می کند.

اگر چه بسیاری از مدیران خواهان ارتقای بهره وری در سازمان خود هستند، ولی اغلب این سازما نها در انتخاب فنون و تکنیک هایی که منجر به بهبود وضعیت این سازمان ها و ارتقای بهره وری م یشوند با این مشکل جدی مواجه اند که کدام یک از عوامل بر افزایش بهره وری در سازمان آنان تاثیر به سزایی دارد که با بهبود، اصلاح و تغییر؛ بر بهره وری سازمان خود بیفزایند و متناسب با نیازهای خود در ایفای ماموریت خطیر خود، اهداف سازمانی خود را به گونه ای مطلوب محقق نمایند.
دراین پژوهش با هدف تعیین مهمترین علل ارتقاء بهره وری در سازمان های پژوهشی به دنبال پاسخ به این سوال هستیم که: علل و عوامل اصلی موثر بر ارتقای بهره وری مراکز پژوهشی علوم انسانی کدام اند؟ نوع تحقیق از شیوه پیمایشی وروش تجزیه و تحلیل در دو سطح تحلیل وتوصیف با استفاده از آزمو نهای آمار استنباطی انجام گرفته است.
با توجه به اطلاعات بدست آمده و الویت بندی صورت گرفته آموزش در ارتقای بهر هوری اولین اولویت را به خود اختصاص داده است.

مدیریت دانش به مثابه راهبرد کلیدی برای دستیابی به موفقیت و بقای سازمانی در محیط پررقابت و غیرقابل پیش بینی عصر حاضر توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. اگر افراد قابلیت یادگیری استفاده خلاقانه از دانش را در سازما نها دارا باشند، به الگوی جدید تفکر دست می یابند که می توانند به تعریف مجدد امور و شیوه انجام آنها بپردازند، لذا مدیریت دانش باید چشم انداز و ابزارهای یادگیری را هم داشته باشد؛ در عین حال، نظام مدیریت دانشی که بخوبی طراحی و استقرار یافته باشد می تواند فایده و سودآوری پایداری برای سازما نها و حتی افراد به ارمغان آورد. در این مطالعه به شیوه مرور کتابخانه ای و منابع، ضمن مروری بر تاریخچه مدیریت دانش به معرفی مفاهیم این حوزه پرداخته شده است.

شیوه های جدید آزمون و ارزیابی مانند خودارزیابی، هم به معلم و هم به فراگیر کمک می کند تا از نگر شها، طرز فکرها، توانایی ها و ضعفهای فراگیر مطلع گردند. این شیوه از آزمون همچنین فراگیر را تشویق می کند تا به فراگیری مستقل تبدیل شود و شیوه های تفکر منتقدانه را در خود شکل دهد و آنها را به یادگیری ترغیب می کند. این تحقیق به بررس یتاثیرات خودارزیابی استراتژی های خواندن درعملکرد دانشجویان رادیولوژی در بخش درک مطلب می پردازد.
مواد و رو شها: درا ین تحقیق،ا ستراتژ ی های خواند ن دو گروه از دانشجویان دانشگاه پیراپزشکی ارتش موردبررسی قرار گرفته است. گروه مطالعه دانشجویان رشته رادیولوژی)آزمون(و دانشجویان رشته هوشبری)کنترل بودند واز ابزار چک لیست «خودارزیابی مهارت خواندن» استفاده شد. برای تحلیل یافته ها از آزمون آمار توصیفی و آمار استنباطی آزمون تی مستقل Independent t-Test بهره گرفته شد.

بر اساس نتایج مشاهده گردید عملکرد گروه دانشجویان رشته رادیولوژی به صورت معناداری بهتر از گروه دانشجویان رشته هوشبری می باشد؛ همچنین بیشتر دانشجویان از انجام خودارزیابی ا حساس رضایت داشتند وبر این باور بودند که روند تمرکز و اندیشیدن در نحوه یادگیری موثر و انگیزشی بوده است.

بر پایه نتایج این تحقیق میتوان ادعا کرد که خودارزیابی تاثیر مثبتی در بهبود عملکرد دانشجویان رادیولوژ ی در انجام تست درک مطلب، یادگیری بلند مدت آنها و همچنین هوشیاری آنها نسبت به استراتژی های مورد استفاده داشته است. این تحقیق چهارچوبی برای استفاده از خودارزیابی در ایران برای آینده ترسیم نموده است.

احیای قلبی – ریوی ( CRP ) فرآیندی است که طی آن سعی می گردد تا با احیای دو عضو حیاتی بدن یعنی قلب و ریه ادامه زندگی برای بیمار میسر گردد. این فرآیند شامل سلسله اعمالی است که توسط افراد آگاه و حاضر در صحنه برای بازگرداندن عملکرد این دو عضو حیاتی صورت گرفته و سعی می شود تا گردش خون و تنفس بیمار را تا زمانی که وضعیت وی به زندگی بدون کمک امدادگر و یا مرگ حتمی نرسیده، به طور مصنوعی برقرار نگه دارند. به عبارت دیگر نجات جان انسان در لحظات بحرانی جدال مرگ و زندگی، تنها وابسته به دانش
و آگاهی از CRP و چیره دستی افراد حاضر بر بالین او می باشد. اعمالی که باید در ثانیه هایی که هرگز تکرار را نمی شناسند صورت پذیرند. در این شرایط پزشک و افراد حاضر بر بالین، فرصت مطالعه و مشاوره با همکاران دیگر خود را ندارند و باید هرچه زودتر با اتکا به علم و تجربه خود به یاری بیمار بشتابند. آمار بسیاری از کشورهان شان می دهد که با ا رتقا آموزش CRP به عموم مردم به خصوص اعضای گروه پزشکی در سه سطح پایه، پیشرفته و مداوم، می توان میزان مرگ و میر ناشی از حوادث قلبی– ریوی را تا میزان قابل ملاحظه ای کاهش داد. اهمیت نقش آگاهی از اصول احیای قلبی– ریوی در حفظ حیات انسان ها به حدی است که در بسیاری از کشورهای پیشرفته دنیا آموزش همگانی CRP در شهرهای بزرگ انجام گرفته و در برخی از این شهرها، بیشتر از 40 درصد افراد بالای 12 سال آموزش مقدماتی CRP را گذرانده اند. بررسی های ما نشان داد که حتی آگاهی کادر پزشکی از اصول CRP به گونه قابل توجهی ناکافی بوده و ضرورت توجه بیشتر به آموزش مستمر احیای قلبی – ریوی ( CRP ) فرآیندی است که طی آن سعی می گردد تا با احیای دو عضو حیاتی بدن یعنی قلب و ریه ادامه زندگی برای بیمار میسر گردد. این فرآیند شامل سلسله اعمالی است که توسط افراد آگاه و حاضر در صحنه برای بازگرداندن عملکرد این دو عضو حیاتی صورت گرفته و سعی می شود تا گردش خون و تنفس بیمار را تا زمانی که وضعیت وی به زندگی بدون کمک امدادگر و یا مرگ حتمی نرسیده، به طور مصنوعی برقرار نگه دارند. به عبارت دیگر نجات جان انسان در لحظات بحرانی جدال مرگ و زندگی، تنها وابسته به دانش و آگاهی از CRP و چیره دستی افراد حاضر بر بالین او می باشد. اعمالی که باید در ثانیه هایی که هرگز تکرار را نمی شناسند صورت پذیرند. در این شرایط پزشک و افراد حاضر بر بالین، فرصت مطالعه و مشاوره با همکاران دیگر خود را ندارند و باید هرچه زودتر با اتکا به علم و تجربه خود به یاری بیمار بشتابند. آمارب سیاریا ز کشورهان شان می دهد کهب اا رتقا آموزش CRP به عموم مردم به خصوص اعضای گروه پزشکی در سه سطح پایه، پیشرفته و مداوم، می توان میزان مرگ و میر ناشی از حوادث قلبی– ریوی را تا میزان قابل ملاحظه ای کاهش داد. اهمیت نقش آگاهی از اصول احیای قلبی– ریوی در حفظ حیات انسان ها به حدی است که در بسیاری از کشورهای پیشرفته دنیا آموزش همگانی CRP در شهرهای بزرگ انجام گرفته است.