فصلنامه مطالعات آفریقا
پیاپی 8 (پاییز و زمستان 1382)

در روابط بین الملل، روابط فرهنگی نسبت به روابط سیاسی و اقتصادی از نوعی استقلال برخوردار است. در حالیکه بسیاری از سوء برداشت ها و سوء تفاهمات بین ایران و مصر ناشی از تلفیق مباحث حوزه فرهنگی با حوزه مسائل سیاسی است. لذا برای توسعه مناسبات دو کشور، باید تلاش شود تا حوزه فرهنگ مستقل از حوزه سیاست مورد توجه قرار گیرد. آشنایی فرهنگی در دراز مدت، اولین پایه برای درک متقابل را فراهم می کند و می تواند پیش داوری ها و تعصبات را کاهش دهد و به ایجاد فضای اعتماد و اطمینان متقابل کمک کند...

سازمان کنفرانس اسلامی بعنوان یک سازمان شناخته شده مهمترین شکل کشورهای اسلامی بشمار می رود و مجموعه گسترده ای از کشورهای اسلامی را گرد هم آورده و بزرگترین سازمان بین المللی بعد از سازمان ملل متحد محسوب می گردد و بطور بالقوه قدرت عظیمی چه از بعد سیاسی اقتصادی و فرهنگی را بوجود آورده است. مجموعه کشورهای افریقایی عضو این سازمان درصد قابل توجهی از اعضاء آنرا تشکیل می دهند و علیرغم اینکه غالب آنها صرفا به منظور کسب مساعدت اقتصادی و یاری گرفتن از آراء امکانات و حمایت دیگر کشورهای اسلامی در رفع برخی مشکلات خود، بهعضویت این سازمان درآمده اند...

یکصد و دو سال استعمار فرانسه بر الجزایر و روابط نامبارک استعماری میان دو کشور باعث نشد که پس از استقلال الجزایر در سال 1962، روابط دو کشور و دو ملت قطع و یا رو به نابودی گذارد. به عکس اطلاعات، آمارها و گزارش ها حکایت از تداوم روابط همه جانبه میان دو دولت و دو ملت دارد. با این احوال مشکلات تاریخی، سیاسی و قطب بندی های جهانی و بعضا برخی مسایل فرهنگی باعث می شد که دو کشور الجزایر و فرانسه به رغم همه پیوندها نتوانند به گونه ای کامل و تمام عیار به یکدیگر نزدیک گردند...

واقعیت این است که جهانی شدن و به عبارت بهتر جهانی سازی بدون خواست و اراده مردم افریقا بر آنها تحمیل شده و تاثیر گذارده است. در این مقاله بیش از جنبه های اقتصادی و سیاسی به جنبه های فرهنگی جهانی سازی پرداخته شده و آنرا نوعی تحقیر فرهنگی و یا فراموشی ارزشهای سنتی افریقائی ها قلمداد نموده است. زیرا جهانی سازی موجب شده که زبان و ارزشهای قومی قبیله ای، بتدریج به نفع سلیقه واحد جهانی جایگاه خود را از دست بدهد...

آمریکائی ها در قرن 19 با سواحل آفریقا آشنا شدند، کمکهای انجام شده به این قاره سبب آشنا شدن بیشتر مردم این مناطق با غرب گردید. امریکا در نیمه اول قرن بیستم، بواسطه میسیونرهای مذهبی و تحصیلکردگان، نفوذ بسیاری در آفریقا پیدا کرد. آمریکائی های سیاه پوست اغلب پیشرو این حرکت بوده و با نفوذشان تاثیر عمیقی در مرکز و جنوب آفریقا دانستند. در دوره ریاست جمهوری رونالد ریگان روابط بین آمریکا و کشورهای آفریقایی رو به سردی گرایید. و تقریبا کلیه دولتها دریافتند که آمریکا در رابطه با کشمکشهای آزادیخواهانه در این قاره سیاستهای دوگانه و مبهمی را دنبال نموده است...