Auditory and Vestibular Research
Volume:1 Issue: 1, 1992

طی یک بررسی وسیع (2748 گوش)، نقاط قطع صدک تودم (1) در آستانه های رفلکس آکوستیک (2) افراد طبیعی و مبتلا به کاهش حسی عصبی با منشاء حلزونی تعیین گردید. تمامی افراد دارای شنوایی قابل اندازه گیری (ANSI-1969≤110 dBHL) در سه فرکانس 500، 1000و 2000 هرتز بودند.
وقتی که افت شنوایی بیش از dB55 باشد، آن دسته از مطالعاتی که عدم پاسخ (NR) (3) را در بررسی های خود مد نظر قرار داده بودند، مقادیر قطع بالاتری را نسبت به مطالعات دیگر که عدم پاسخ را در بررسی های خود تاثیر نداده بودند، داشتند" مقادیر قطع صدک نودم را می توان بصورتی کارآمد، جهت شناسایی موارد آسیب ورا حلزونی بکار گرفت مشروط بر اینکه کاهش شنوایی از dB75 فراتر نرود" هنگامی که میزان کاهش شنوایی زیاد باشد(بیش از dBHL75) ART نمی تواند بین گوشهای مبتلا به آسیب ورا حلزونی و حلزونی افتراق بگذارد زیرا در کم شنوایی های زیاد هر دو ماهیت بالینی، همراه با عدم وجود رفلکس هستند.

تاثیر عملکرد شنوایی در کسب مهارتهای ارتباطی، به ویژه گفتار و زبان، بر همه آشکار است، به همین خاطر، بیشتر کوششها در ادیومتری رفتاری، بر روی بهبود و اصلاح روش های ارزیابی نوزادان متمرکز گشته است. به عنوان نمونه ای از این روش ها، می توان از متد پیشنهادی داوتز و نورترن (Downs & Northern) و Crib - O- Gram نام برد. طی سالهای متمادی، پیشرفتهای قابل ملاحظه ای در اندازه گیری حساسیت شنوایی اطفال صورت گرفته است" روش هایی چون ادیومتری مشاهده رفتاری VROCA, TROCA, VRA, (BOA) و ادیومتری بازی گونه از آن جمله می باشند" در مورد کاربرد تکنیک BOA در کودکان عقب مانده ذهنی نیز تحقیقاتی صورت گرفته است، که موفقیت این متد را در تخمین حساسیت شنوایی این افراد به اثبات می رساند" سایر روش ها، که جهت تقویت پاسخهای طفل، از پاداش استفاده می کنند نیز توسط پژوهشهای مربوطه مورد تاکید قرار گرفته اند"همچنین بررسی روند تکامل شنیداری در اطفال، از طریق مقایسه نتایجی که از تحقیقات مربوط به تمایز فرکانس و شدت (توسط آزمون Luescher)، تغییرات حاصل در فرکانس رزوتانس گوش خارجی و همچنین سطوح LDL (Loudness Discomfortable Level) کسب شده، صورت می گیرد.

مبحث حاضر به بررسی تکامل آزمونهای شنوایی از ابتدا تا به امروز می پردازد. بر طبق نظر السن1)آگاهی از تاریخچه آزمونهای شنوایی یک موضوع پیش پا افتاده نیست بلکه، یک ادیولوژیست باید نسبت به آن آگاهی کامل داشته و خود را در جریان پیشرفت آن قرار دهد، تا بدین وسیله معلومات و مهارت کافی برای کاربرد و استفاده از تکنولوژی پیشرفته امروز را به دست آورد)قدیمی ترین تاریخچه ای که در این مبحث عنوان می گردد مربوط به اوائل قرن شانزدهم می باشد ولی باید توجه داشت که قبل از این تاریخ نیز در زمینه صوت، شنوایی و موضوعات وابسته به آن مطالعاتی صورت گرفته است که نباید ذکر نقش محققین مربوطه را نادیده انگاشت.

مرد سفید پوستی طی عمل جراحی قلب و متعاقب دریافت خون، به سندرم نقص ایمنی (AIDS) مبتلا و پس از 4 سال دچار سرگیجه، عدم تعادل و عوارض عصبی و روحی شد. بررسی های نورولژیک دال بر اختلال عملکردی سیستم و ستیبولار و شنوایی بود، یافته های الکترونیستاگموگرافی، آتاکسی و نیستاگموس اپتوکینتیک همراه با عدم تحریک پذیری در آزمایش کالریک را نشان داد.
پاسخهای برانگیخته ساقه مغز (A.B.R) به صورت افزایش در زمانهای تاخیر مطلق و فاصله زمانی بین قله ها مشاهده شد. آزمایش SSI نیز کاهش غیر طبیعی امتیازات بصورت دو طرفه را نشان داد. در معاینات سایکولژیک وجود ضایعه ارگانیک در مغز و به همراه آن اظطراب شدید و افسردگی تشخیص داده شد. در اتوپسی، رتروویروس ایدز در سلولهای مغز، مخچه و ساقه مغز دیده شد، ضمن این که تغییرات پاتولژیک با تظاهرات نورواتولژیک آن مطابقت داشت.

این بررسی بر روی 80 بیمار که طی 5 تا 7 سال گذشته تحت مداوای کری ناگهانی قرار گرفتند، انجام شد. تاریخچه، یافته های آزمایشگاهی و نتایج الکترونیستاگموگرافی و ادیومتری تن خالص، همگی در نظر گرفته شدند" در صورت وجود نتایج غیر طبیعی در ENG، بررسی ها مجددا انجام شد، وضعیت گوش و حلق و بینی (ORL) تمام بیماران مورد ارزیابی مجدد قرار گرفت و از تمامی آنها ادیومتری بعمل آمد. به هنگام بروز عارضه، این هشتاد بیمار از نظر عوامل خطرساز متداول قلبی عروقی (ریسک فاکتورها) فرقی با جمعیت طبیعی نداشتند و در هیچیک از آنان علائم عفونت ویروسی دیده نمی شد. (نمونه سرمهای مقایسه ای به فواصل 2 هفته گرفته شده بود، بررسی های روتین از نظر آنتی ژنهای متداول ویروسی به عمل آمده بود)، حدود 31 نفر از این عده که همگی دچار کم شنوایی حاد بودند، در بررسی های الکترونیستاگمورگرافی (آزمون کالریک دو حرارته - 30 و 44) ناهنجاری های متفاوتی همچون نیستاگموس خودبخودی (P.N)، تحریک پذیری کم (HE) و فزونی جهتی (DP) از خود نشان دادند. با وجود گذشت 7-5 سال، 20 نفر از این 31 بیمار هنوز در آزمایش N.G نتایج غیر طبیعی نشان می دادند" تنها یک نفر نپستاگموس وضعیتی داشت، اما هیچیک سرگیجه سوترکیتو نداشتند. بیمارانی که نتایج غیر طبیعی در ENG نشان می داند بهبودی بسیار ناچیزی از نظر SRT داشتند در صورتیکه بیماران با ENG طبیعی پیشرفت تقریبا قابل توجهی (P0.05) را نشان می دادند.