فهرست مطالب

پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز - سال سی و نهم شماره 5 (پیاپی 131، آذر و دی 1396)

مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
سال سی و نهم شماره 5 (پیاپی 131، آذر و دی 1396)

  • تاریخ انتشار: 1396/08/30
  • تعداد عناوین: 13
|
  • حسین اصلانی، کورش فاتح صفحه 7
    زمینه
    ورتیکال تالوس مادرزادی (Congenital vertical talus، CVT) یک دفورمیتی شایع پا است که در زمان تولد بروز می یابد و به صورت ایدیوپاتیک و سندرمیک است. درمان این اختلال شامل گچ گیری های سریال و اصلاح جراحی است. مطالعات مختلف نشان داده اند که روش Dobbs (پونستی معکوس) در بهبود دفورمیتی و عملکرد پا موثر بوده است. این مطالعه با هدف بررسی نتایج 2 ساله درمان ورتیکال تالوس مادرزادی سندرمیک با این روش انجام شده است.
    روش کار
    در این مطالعه گذشته نگر، 21 بیمار مبتلا به ورتیکال تالوس مادرزادی همراه با سایر بیماری های نوروماسکولار و/یا سندرم ژنتیکی که از سال 1386 تا 1393 به مرکز آموزشی درمانی شهدای تبریز مراجعه کردند، بررسی شدند. 35 پا (14 مورد با درگیری دوطرفه و 7 مورد یکطرفه) مبتلا به نوع سندرمیکی همچون سندرم De Barsy با استفاده از دستکاری سریال و گچ گیری با بهره گیری از روش Dobbs (Reverse Ponseti) تحت درمان توسط یک جراح ارتوپد قرار گرفتند و رادیوگرافی های سریال طی 2 سال پیگیری جهت کنترل انجام شد. داده های حاصل با نرم افزار SPSS-21 و آزمون تی زوجی و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.
    یافته ها
    میانگین سنی بیماران 9/20±9/16 ماه و متوسط تعداد گچ گیری 6/1±5/7 بود. زوایای تالوکالکانئال و تالوس با قاعده متاتارس اول پس از درمان به طور معناداری کاهش یافته بود (0001/0 p<) . تغییرات زوایای مورد بررسی با سن ارتباط معناداری نداشت (05/0 p>) . زاویه تالوکالکانئال با تعداد گچ گیری ارتباط معناداری نداشت (108/0 p=) ، اما زاویه تالوس با قاعده متاتارس اول با تعداد گچ گیری ارتباط معناداری داشت (015/0 p=) .
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه نشان داد که درمان با روش Dobbs به طور موفقیت آمیزی باعث بهبود دفورمیتی پا در بیماران مبتلا به CVT سندرمیک می شود.
    کلیدواژگان: ورتیکال تالوس مادرزادی سندرمیک، روش Dobbs، زوایه ی تالوکالکانئال، زاویه ی تالوس با قاعده ی متاتارس اول
  • سید حمید برزگر، امین مرادی، محمد علی محسنی، حسن رحیم دار صفحه 14
    زمینه
    آسیب رباط صلیبی خلفی نسبت به رباط صلیبی قدامی شایع نیست. میزان بروز آسیب آن 3 تا 20% گزارش شده است. هدف از درمان آن جلوگیری از تغییرات دژنراتیو و بهبود عملکرد بیماران است. در مورد درمان ایده آل رباط صلیبی خلفی کنتراورسی های زیادی وجود دارد. هدف از این مطالعه مقایسه نتایج بازسازی رباط صلیبی خلفی دو روش تمام آتروسکوپیک و آتروسکوپیک با اپروچ مینی است.
    روش کار
    در یک مطالعه توصیفی –تحلیلی، 36 بیمار با آسیب گرید 3 رباط صلیبی کاندید بازسازی تحت بررسی قرار گرفتند. بیماران در دو گروه 18 نفری همسان شده از نظر سن و نوع آسیب انتخاب شده بودند. بهبود بالینی، عملکردی و شکست درمانی مورد ارزیابی قرار گرفت.
    یافته ها
    18 بیمار تحت بازسازی تمام آرتروسکوپیک رباط صلیبی خلفی با میانگین سنی 7/7±9/42 سال با 18 بیمار تحت بازسازی با روش آتروسکوپیک با اپروچ مینی با میانگین سنی 2/8±2/38 سال مورد مقایسه قرار گرفتند. امتیاز عملکردی Tegner و امتیاز Lyshom بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت. عفونت و محدودیت حرکات زانو در پیگیری در دو گروه مشاهده نشد. مثبت شدن تست دراور خلفی(posterior drawer test، PDT) در بیماران روش تمام آرتروسکوپیک در 1 مورد (6/5%) و در تکنیک آرتروسکوپیک با اپروچ مینی در دو مورد 1/11% وجود داشت. میانگین جا به جایی خلفی تیبیا در دو گروه در بعد از بازسازی 4 میلی متر بوده است و تفاوتی وجود نداشت. شدت درد بعد از عمل در روش آرتروسکوپیک با اپروچ مینی به طور معنی داری بالاتر بود.
    نتیجه گیری
    هر دو روش بازسازی رباط صلیبی خلفی تمام ارتروسکوپیک و ارتروسکوپیک با اپروچ مینی با نتایج بالینی مطلوبی در بیماران همراه هستند. به نظر می رسد روش تکنیک بازسازی رباط صلیبی خلفی آرتروسکوپیک با اپروچ مینی مزایای چندانی برای بیماران ندارد.
    کلیدواژگان: رباط صلیبی خلفی، بازسازی، آرتروسکوپی
  • اصغر توفیقی، بهرام جمالی قراخانلو، سولماز بابایی، اکرم آمقانی صفحه 20
    زمینه
    افزایش سطح هموسیستئین به عنوان یک بیومارکر قلبی- عروقی جدید شناخته شده است که بالا رفتن غلظت آن، باعث افزایش بیماری های قلبی- عروقی می شود. به دلیل اهمیت فعالیت بدنی در پیشگیری از بیماری های قلبی – عروقی این پژوهش تاثیر یک دوره تمرین منظم ورزشی بر سطح سرمی هموسیستئین و نیم رخ لیپیدی در زنان چاق را مورد بررسی قرار داده است.
    روش کار
    در یک پژوهش نیمه تجربی، 40 زن چاق از بین افراد داوطلب انتخاب وبه طورتصادفی در دو گروه 20 نفری تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی به-مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته) تمرینات هوازی را با شدت 75-65 درصد ضربان قلب بیشینه انجام دادند. سطوح هموسیستئین و نیم رخ لیپیدی در حالت ناشتا قبل و بعد از تمرین برای هر دو گروه بدست آمد. تحلیل داده ها در سطح خطای آلفای 5 درصد و توسط نرم افزارSPSS نسخه 18 انجام شد.
    یافته ها
    نتایج آزمون آماری نشان داد که 8 هفته تمرین هوازی شاخص های وزن، درصد چربی، شاخص توده بدنی و نسبت دور کمر به دور لگن و سطوح LDL-c، کلسترول، تری گلیسیرید و هموسیستئین کاهش معنی داری مشاهده شد . همچنین، میزان HDL-c پس از تمرین افزایش داشت اما در مقایسه درون گروهی و بین گروهی معنی دار نبود .
    نتیجه گیری
    فعالیت بدنی منظم ممکن است موجب کاهش مقادیر شاخص های خطرزای قلبی عروقی در زنان چاق شود که این کاهش می تواند در پیشگیری از بروز بیماری های قلبی عروقی موثر واقع شود.
    کلیدواژگان: هموسیستئین، نیمرخ لیپیدی، تمرین هوازی، زنان چاق
  • سمیه جانی، ناصر میرازی صفحه 28
    زمینه
    درد یکی از علائم شناسایی بیماری ها و عمدتا نقش محافظتی را به عهده دارد. با توجه به عوارض شناخته شده متعدد داروهای شیمیایی، امروزه استفاده از داروهای گیاهی گسترش زیادی یافته است. هدف از این مطالعه بررسی اثر ضد دردی عصاره هیدرو اتانولی برگ گیاه بابا آدم در موش سوری نر می باشد.
    روش کار
    در این پژوهش از 72 سر موش سوری نر با وزن تقریبی 30-25 گرم استفاده شد. حیوانات در دو دسته به 6 گروه 6 سری شامل گروه کنترل (نرمال سالین)، گروه های تیمارشده با عصاره هیدرو اتانولی برگ باباآدم 100، 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم، مورفین (1 میلی گرم بر کیلوگرم)، وگروه تیمارشده با نالوکسان (mg/kg2) به همراه دوز mg/kg 200 عصاره بابا آدم تقسیم شدند. به منظور ارزیابی اثرات ضددردی عصاره از آزمون های Tail flick و Writhing استفاده شد. داده ها با نرم افزار آماری SPSS، آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی آنالیز شدند. مقدار 05/0P< به عنوان سطح معنی دار بودن در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که دوزهای 200 و mg/kg400 عصاره سبب کاهش معنی دار درد در مقایسه با گروه کنترل در تست های رایتینگ و تیل فلیک گردید. همچنین دوز mg/kg400 بیشترین اثر ضد دردی را در مقایسه با مورفین خصوصا در تست رایتینگ نشان داد.
    نتیجه گیری
    نتایج تحقیق نشان داد که عصاره هیدرو اتانولی برگ گیاه بابا آدم دارای اثر ضد دردی می باشد و احتمالا این اثر از طریق فعال کردن مسیر اوپیوئیدی صورت می گیرد.
    کلیدواژگان: بابا آدم، ضد درد، موش سوری
  • محمد رهبر، علیرضا پیش گاهی، جواد شکری، شهلا دره شیری، فریبا اسلامیان، یعقوب سالک زمانی صفحه 36
    زمینه
    اسکارهایپرتروفیک از عوارض آسیب سوختگی است. تزریق داخل ضایعه ای کورتیکواسترویید از درمان های تهاجمی آن می باشد که علاوه بر دردناک بودن، عوارض لوکالیزه نیز دارد. ما تصمیم داریم که با طراحی یک مطالعه یک سوکور تصادفی شده، دگزامتازون را به صورت پوستی به روش فونوفورزیس به ضایعه رسانده و اثر آن روی ویژگی های هایپرتروفیک سوختگی مطالعه کنیم.
    روش کار
    در این کارآزمایی بالینی یک سو کور تصادفی شده، 56 مورد اسکار هایپرتروفیک به دو گروه فونوفورزیس دگزامتازون و پلاسبو تقسیم شدند. بیماران عضو گروه دگزامتازون، ده جلسه درمانی با فونوفورزیس دگزامتازون 4/0 % دریافت کردند. بیماران گروه کنترل تحت فونوفورزیس پلاسبو (امواج اولتراسوند با ژل معمولی آبکی بدون استفاده از دگزامتازون) با پروتکل مشابه قرار گرفتند. در ابتدای مطالعه و یک هفته پس از درمان میزان خارش بیمار (توسط مقیاس 5D-Pruritus Scale) و ویژگی های اسکارهایپرتروفیک (توسط مقیاس Vancouver Scar Scale) در هر دو گروه ثبت گردید.
    یافته ها
    علارغم وجود بهبودی خفیف نمره ی مقیاس Vancouver Scar Scale)VSS) ، یک هفته پس از درمان در گروه فونوفورزیس دگزامتازون در مقیاس با گروه کنترل ولی این تفاوت معنادار نبود(08/0p<). نمره خارش درک شده توسط بیماران، یک هفته پس از درمان در گروه دگزامتازون به صورت معناداری کمتر از کنترل بود (001/0p<).
    نتیجه گیری
    فونوفورزیس دگزامتازون یک درمان ایمن و کارآمد و بدون درد برای کاهش خارش اسکارهایپرتروفیک سوختگی است ولی کارآیی این درمان در مورد بهبود ویژگی های اسکارهایپرتروفیک، نیازمند بررسی توسط مطالعاتی با دوره فالوآپ طولانی مدت تر می باشد.
    کلیدواژگان: اسکار هایپرتروفیک، دگزامتازون، فونوفورزیس، خارش
  • رفیده علی عسکری اشیانی، فرهاد مشایخی، محمد هادی بهادری صفحه 43
    زمینه
    ناباروری به معنی ناتوانی در باروری بعد از یکسال آمیزش محافظت نشده است. بخش بزرگی از جمعیت مردان نابارور موفق به باردار کردن زن خود به دلیل آزواسپرمی (فقدان اسپرم) یا الیگواسپرمی (میزان اسپرم کم) نمی شوند. ناباروری در مردان ممکن است در اثر استروژن و مشتقات آن، عفونت ها، فلزات سنگین، سیگار کشیدن، گونه های فعال اکسیژن، آنتی بادی ضد اسپرم ایجاد شود. Fas یک عضو از خانواده TNFR (گیرنده فاکتور نکروز توموری) است که درسطح سلول های مختلف بیان می شود. ژن Fas در فرایند آپاپتوزیس نقش دارد. هدف از این تحقیق بررسی اثر پلی مورفیسم ژن Fas بر ناباروری مردان در جمعیت شمال ایران است.
    روش کار
    در این مطالعه از 132 مرد نابارور و 102 فرد سالم استفاده شد. DNA از نمونه های خون استخراج شد و سپس بررسی ژنوتیپ ها توسط روش RFLP-PCR صورت گرفت. آنالیز آماری توسط MedCalcانجام شد.
    یافته ها
    فراوانی ژنوتیپ GG/ AG/ AA در گروه بیمار به ترتیب برابر 81/31 درصد و 54/54 درصد و 63/13 درصد و در نمونه های کنترل به ترتیب برابر 09/45 درصد و 05/47 و 84/7 درصد بود.
    نتیجه گیری
    مطالعه انجام شده ارتباط معنی داری بین پلی مورفیسم ژن G/A670 -Fas و ناباروری ایدیوپاتیک مردان نشان نمی دهد (07/0P=). مطالعات دیگری با تعداد بیشتری از بیماران جهت نشان دادن نقش پلی مورفیسم ژن Fas مورد نیاز است.
    کلیدواژگان: پلی مورفیسم، Fas، ناباروری مردان
  • محمد فاضل زاده، ضیاء فلاح محمدی، سید صالح ابراهیمیان صفحه 49
    زمینه
    مطالعات اخیر نشان داده اند عوامل نوروتروفیکی و التهابی دو عامل تاثیرگذار بر دستگاه عصبی می باشند. هدف از این پژوهش مقایسه ی تاثیر دو نوع فعالیت بدنی وامانده ساز هوازی و بی هوازی بر سطوح سرمی فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) و پروتیئن واکنش گر C (CRP)و ارتباط آن ها با هم می باشد.
    روش کار
    16 نفر از دانشجویان فعال (سن: 15/1±27/ 22 سال، شاخص توده بدنی: 14/1±29/23کیلوگرم بر مترمربع، حداکثر اکسیژن مصرفی: 92/1±26/48 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم در دقیقه) به صورت تصادفی به دو گروه 8 نفره تقسیم شدند. گروه اول تست وامانده ساز بی هوازی کانینگهام و فالکنر و گروه دوم تست وامانده ساز هوازی استراند را انجام دادند. نمونه های خونی قبل و بلافاصله پس از تمرین گرفته شد.
    یافته ها
    نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که هر دو نوع ورزش حاد وامانده ساز هوازی و بی هوازی موجب افزایش معنی دار BDNF شدند (05/0< P). همچنین اجرای یک جلسه ورزش تا حد واماندگی از نوع هوازی باعث کاهش معنی دار (018/0P=) و از نوع بی هوازی باعث تغییر غیرمعنی دار (05/0P>) در سطوح سرمی CRP گردید. از سوی دیگر، ارتباط معکوس معنی داری بین سطوح CRP و BDNF در گروه هوازی بلافاصله پس از تمرین وجود داشت. به علاوه، تفاوت معنی داری بین گروه های تحقیق با یکدیگر در سطوح سرمی BDNF وCRP وجود نداشت (05/0P>).
    نتیجه گیری
    نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده ی تاثیرات قابل توجه و مثبت فعالیت حاد وامانده ساز هوازی و بی هوازی بر سطوح سرمی BDNF می باشد. شاید بتوان گفت فعالیت وامانده ساز هوازی به دلیل کاهش معنی داری که در سطوح سرمی CRP ایجاد کرد نسبت به فعالیت وامانده ساز بی هوازی تاثیر بیشتری بر سلامت مغز دارد. البته برای تصمیم گیری قطعی در این زمینه نیاز به مطالعات بیشتری می باشد.
    کلیدواژگان: BDNF CRP، فعالیت حاد هوازی و بی هوازی
  • طیبه محرری زاده، ناصر میرازی صفحه 57
    زمینه
    بیماری دیابت در دراز مدت با عوارض نامطلوب نوروپاتی به خصوص در نورون های درد همراه می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر ضددردی عصاره هیدرواتانولی برگ گیاه گلپر در موش های سوری نر سالم و دیابتیک می باشد.
    روش کار
    در این مطالعه تجربی از 96 سر موش سوری نردر 8 گروه کنترل (نرمال سالین)، گروه شاهد مثبت (مورفین mg/kg 1)، گروه های تیمار شده با عصاره گلپر(mg/kg 400 و 200،100) و گروه تیمار شده با نالوکسان (mg/kg 2/0) + دوزmg/kg 200عصاره گلپر تقسیم شدند. در گروه های دیابتی شامل: گروه دیابتی القا شده با استرپتوزوتوسین(mg/kg 60 ) و دیابتیک درمان شده با دوز(mg/kg 400) عصاره گلپر استفاده شد. به منظور ارزیابی اثر ضددردی از آزمون تیل فلیک و رایتینگ استفاده شد.
    یافته ها
    نشان دادکه دوز mg/kg 400 و mg/kg 200 عصاره گلپر، سبب افزایش آستانه درد در مقایسه با گروه کنترل در تست رایتینگ و تیل فلیک شد. گروه دیابتیک درمان شده با عصاره گلپر نیز بی دردی قابل ملاحظه ای نسبت به گروه کنترل و دیابتیک از خود نشان دادند (001/0p<).
    نتیجه گیری
    در پژوهش حاضر عصاره گلپر دارای خواص ضددرد و ضددیابتیک است. اثرات ضددرد ممکن است به دلیل سیستم اپیوئیدی وپروستاگلاندین سنتتاز باشد.
    کلیدواژگان: گیاه گلپر، درد، دیابت قندی، استرپتوزوتوسین، موش سوری
  • مسعود نادرپور، یلدا جباری مقدم، مریم رستمی صفحه 65
    زمینه
    تمپانواسکلروز یکی از عوارض اوتیت میانی مزمن بوده که در آن هیالن و رسوبات کلسیفیه در داخل پرده تمپان و زیر مخاط گوش میانی تجمع می یابد. در بیشتر بیماران این پلاک ها از نظر بالینی اهمیت نداشته و اختلال شنوایی به میزان کمی ایجاد می کنند.
    روش کار
    در یک مطالعه توصیفی- تحلیلی- مقطعی، 60 بیمار با اوتیت میانی مزمن که تمپانواسکلروز داشته و نیاز به عمل جراحی پیدا کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند و نقش عمل جراحی گوش میانی در بهبود شنوایی بیماران با تمپانواسکلروز مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج اودیومتری قبل و بعد از عمل بیماران بررسی و مقایسه گردید. نتایج بعد عمل آنها از نظر بالینی نیز مورد ارزیابی قرار گرفت.
    یافته ها
    در کل، 25 نفر (1/43 درصد) از بیماران مرد و 33 نفر (9/56 درصد) هم زن بودند. درگیری گوش در 1/62 درصد از بیماران مورد بررسی یکطرفه و در 9/37 درصد دو طرفه بود. شایع ترین محل فیکساسیون استخوانچه ای با 24 مورد (3/41 درصد) مربوط به فیکساسیون اینکوس و مالئوس بود.
    نتیجه گیری
    با توجه به یافته های حاصل از مطالعه می توان بیان کرد که نقش جراحی گوش میانی در بیماران با تمپانواسکلروز چشمگیر است ولی فاکتورهایی از قبیل شدت اسکلروز و محل فیکساسیون استخوانچه ای نیز می توانند در بهتر شدن نتایج جراحی تاثیر گذار باشند.
    کلیدواژگان: اودیومتری، تمپانواسکلروز، گوش میانی
  • میترا نیافر، امینه سالم، اکبر علی عسگرزاده صفحه 73
    زمینه
    دیابت بارداری (Gestational Diabetes Mellitus، GDM)، نوعی اختلال تحمل گلوکز در بارداری بوده و ماکروزومی، مهمترین عارضه این بیماری است. سابقه GDM و اختلال تحمل گلوکز عامل خطر ابتلا به دیابت تیپ دو می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی عوامل خطر ابتلا به GDM، نحوه درمان، وزن گیری مادر حین بارداری و غربالگری پس از زایمان بوده و شیوع اختلال تحمل گلوکز و دیابت تیپ دو را بررسی می نماید.
    روش کار
    در این تحقیق، 48 بیمار مبتلا به GDM از نظر عوامل خطر ابتلا مورد بررسی قرار گرفته اند. در ادامه شیوع دیابت تیپ دو و اختلال تحمل گلوکز در 30 نفر از این بیماران، شش هفته پس از ختم بارداری تعیین شده است.
    یافته ها
    شایع ترین عوامل خطر، BMI بالای 25 (81%)، سن بالای 30 سال (70%) و سابقه خانوادگی دیابت تیپ دو (58%)، بوده است. اغلب افراد (59%)، وزن گیری بیش از حد مطلوب داشته اند. 64% افراد نیازمند درمان دارویی بودند. در تحقیق حاضر، IFG 6/6%، IGT 3/3%، IFG، IGT همزمان 3/3% بود و هیچ موردی از دیابت تیپ دو در پیگیری شش هفته پس از زایمان مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    توجه به وجود عوامل خطر بروز GDM در اولین ویزیت حاملگی، جهت تشخیص به موقع آن و جلوگیری از ایجاد عوارض با درمان به موقع بسیار با اهمیت است. تشویق مادران باردار به انجام فعالیت فیزیکی منظم و کافی و دریافت رژیم غذایی مناسب جهت وزن گیری مطلوب حین بارداری در پیشگیری و کنترل دیابت حاملگی موثر است.
    کلیدواژگان: دیابت بارداری، اختلال تحمل گلوکز، غربالگری، عوامل خطر
  • حمدالله هادی، عباسعلی گائینی، پژمان معتمدی، حمید رجبی صفحه 81
    زمینه
    تمرین هوازی به عنوان جزء سودمند برنامه تمرینی می تواند به منظور بهبود استقامت قلبی عروقی و ظرفیت عملکردی در افراد به کار برده شود. به نظر می رسد تمرینات هوازی می توانند از طریق افزایش آنژیوژنز، بیماران دیابتی را تحت تاثیر قرار دهند. بنابراین هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر تمرین هوازی بر میزان عامل رشد اندوتلیال عروقی در موش های صحرایی دیابتی بود.
    روش کار
    40 رت به دو دسته مساوی 20 تایی دیابتی و سالم تقسیم شدند. در رت های دیابتی، دیابت از طریق ترکیب تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین و مصرف غذای پرچرب ایجاد شد. سپس هر دسته به دو گروه تمرین هوازی به مدت 8 هفته (6 جلسه در هفته بر روی نوار گردان موتوردار) و بدون تمرین تقسیم شدند. در ابتدا، موش های صحرایی به مدت 10 دقیقه در روز و با سرعت 10 متر در دقیقه و با شیب 10% تمرین خود را آغاز کردند. سرعت و مدت تمرین به تدریج افزایش یافت تا این که مدت و شدت تمرین به ترتیب به 1 ساعت در روز و 26 متر در دقیقه رسید. 48 ساعت پس از اتمام دوره تمرینی عضله قلبی آن ها تحت شرایط استریل جدا گردید. میزان بیان پروتئین VEGF به وسیله روش الایزا مورد اندازه گیری قرار گرفت. جهت تجزیه تحلیل اطلاعات از آزمون تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی توکی و نرم افزار Spss16 استفاده شد.
    یافته ها
    نتایج مطالعه نشان داد که دیابت موجب کاهش معنی دار میزان بیان پروتئین VEGF (گروه کنترل: 77/14±67/480 در برابر گروه دیابتی: 35/33±12/360) می-شود (001/0P<). هم چنین نتایج نشان داد که تمرین هوازی به مدت 8 هفته موجب افزایش معنی دار میزان بیان پروتئین VEGFدر گروه های سالم (گروه کنترل: 77/14±67/480 در برابر گروه تمرینی سالم: 06/34±4/621) و دیابتی (گروه دیابتی: 35/33±12/360 در برابر گروه تمرینی دیابتی: 55/25±88/471) می شود (001/0P<).
    نتیجه گیری
    بنابراین به نظر می رسد تمرین هوازی می تواند از طریق فعال سازی مسیرآنژیوژنیکی بافت قلب باعث تعدیل اثرات مخرب بیماری دیابت گردد. لذا فرایندهای تنظیمی به وسیله (،VEGF (Vascular Endothelial Growth Factor که به وسیله تمرین هوازی تحت تاثیر قرار می گیرند، می تواند استراتژی بسیار با ارزشی در توسعه روش های درمانی جدید در بیماری دیابت باشد.
    کلیدواژگان: تمرین هوازی، آنژیوژنز، عامل رشد اندوتلیال عروقی، دیابت
  • حمیده هریزچی قدیم، رحیم اصغری آذر صفحه 91
    زمینه
    زگیل یک بیماری نسبتا شایع بوده و عامل ایجاد آن گروهی از ویروس ها به نام ویروس پاپیلومای انسانی می باشد. شایع ترین نوع زگیل، زگیل معمولی و شایع-ترین محل ابتلا به این نوع زگیل، دست ها می باشند. بهبودی کامل و عدم عود و اثربخشی در تمامی بیماران در هیچکدام از روش های درمانی به اثبات نرسیده است، لذا بر آن شدیم تا در این مطالعه اثرات درمانی 5- فلورواوراسیل را با کرایوتراپی در درمان زگیل های شایع پشت دست مورد مقایسه قرار دهیم.
    روش کار
    در این مطالعه از فروردین 1391 تا فروردین 1392، 60 بیمار مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان سینا با تشخیص زگیل پشت دست به دو گروه درمان با کرایوتراپی (30 نفر) و درمان با 5-فلورویوراسیل (30 نفر) تقسیم شدند. درمان با 5-فلورویوراسیل موضعی به مدت 4 ساعت و دو بار در روز برای 4 هفته انجام شد. گروه دوم با استفاده از کرایوتراپی (اسپری نیتروژن مایع، دو جلسه با فاصله دو هفته) درمان شدند. پاسخ به درمان بر اساس تقسیم بندی خوب، متوسط و ضعیف ارزیابی گردید.
    یافته ها
    تفاوتی بین دو گروه از نظر سن، جنس، میانگین مدت ابتلا به بیماری و میانگین تعداد ضایعات وجود نداشت. در گروه تحت درمان با 5- فلورویوراسیل به طور بارزی میزان پاسخ درمانی بهتر بوده است (60 درصد نسبت به 7/26 درصد) (02/0=p). بروز عوارض نیز به طور بارزی در گروه تحت درمان با 5- فلورویوراسیل کمتر بوده است (001/0p<). در ارزیابی عوارض درمانی به صورت جداگانه تنها بروز اسکار در گروه 5- فلورویوراسیل با گروه کرایوتراپی برابر بود و درد و تاول به طور بارزی در این گروه کمتر بود (001/0p< در هر دو مورد).
    نتیجه گیری
    با توجه به مطالعات محدودی که در این زمینه صورت گرفته است، نتایج این بررسی می تواند پایه گذار مطالعات بزرگ تری برای ارزیابی اثرات استفاده از 5- فلورویوراسیل در درمان زگیل های معمولی باشد. پاسخ درمانی مناسب در کنار سهولت استفاده 5-فلورویوراسیل، می تواند درمان بیماران را دچار تحول اساسی کرده و اثرات اجتماعی روانی این بیماری را به شکل چشم گیری کاهش دهد.
    کلیدواژگان: 5، فلورویوراسیل موضعی، کرایوتراپی، زگیل های مقاوم
  • احمد منبتی، امیر واحدی، منصوره شکری پور صفحه 98
    همانژیوآندوتلیومای کاپوزیفورم از تومورهای عروقی حد واسط می باشد که در بچه ها و اکثرموارد همراه با سندرم کازاباخ مریت است. این تومور اکثرا در پوست، تنه، اندامها و رتروپریتونئوم دیده می شود. در این گزارش یک مورد داخل شکمی از این تومور با اندازه بزرگ و بدون همراهی با سندرم در پسر بچه 7 ماهه معرفی می گردد.
    کلیدواژگان: همانژیوآندوتلیومای کاپوزیفورم، سندرم کازاباخ، مریت
|
  • Hossein Aslani, Kourosh Fateh Page 7
    Background
    Congenital vertical talus (CVT) is a common foot deformity that occurs at birth and has two forms of syndromic and idiopathic. Treatments of this disorder include serial casting or surgical correction. Several studies have shown that Dobbs method (reverse Ponseti) is effective in improving deformity and function of the foot. The aim of this study was to evaluate 2-year treatment of syndromic vertical talus with this method.
    Methods
    In this retroespective study, 21 patients with congenital vertical talus with neuromuscular disease and/or genetic syndrome from 2007 to 2014 referred to Shohada Hospital of Tabriz were studied. 35 feet (14 patients with bilateral and 7 patients with unilateral involements) with syndromic type of disorder, using manipulation and serial casting with Dobbs method (reverse Ponseti) treated by an orthopedic surgeon and serial radiographs in 2 years follow-up were performed to control.
    Results
    The mean age of the patients was 16.9±20.9 years and the average number of cast was 7.5±1.6. Talocalcaneal angle and talus-base of first metatars angle significantly decreased after treatment (P0.05). There was no significant correlation between talocalcaneal angle changes and the number of cast (P=0.108), but there was a significant association between talus-base of first metatars angle (P=0.015).
    Conclusion
    This study showed that treatment with Dobbs method has successfully improved the foot deformity in the patients with syndromic CVT.
    Keywords: Syndromic Congenital Vertical Talus, Dobbs Method, Talocalcaneal angel, Talus first metatarsal base angel
  • Seyed Hamid Barzgar, Amin Moradi, Mohammad Ali Mohseni, Hassan Rahimdar Page 14
    Background
    Injury to posterior cruciate ligament (PCL) compared to the anterior cruciate ligament is not common. The damage has been reported that 3 to 20%. The goal of treatment is to prevent degenerative changes and improvement of patients function. The ideal treatment for posterior cruciate ligament (PCL) injuries is controversial. The purpose of this study was to compare the results of the reconstruction of the posterior cruciate ligament two ways with full arthroscopic and arthroscopic with arthroscopic with minimal invasive open.
    Methods
    In this descriptive analytical study, 36 patients with grade 3 ligament injuries candidates to reconstruction were studied. They were in two groups of 18 subjects matched for age and types of injury were selected. The clinical, functional improvement and treatment failure were evaluated.
    Results
    18 patients underwent arthroscopic reconstruction of the posterior cruciate ligament with mean aged 42.9 ± 7.7 compared with 18 patients with mean aged 38.2±8.2 in group with arthroscopic with minimal invasive open. Tegner scores and Lyshom score performance between the two groups were not statistically significant. Infection and knee motion limitation were not observed in the two groups. Positive posterior drawer test(PDT) was in All arthroscopic procedures in 1 (6/5%)patients and in arthroscopic with minimal invasive open were in 2(11.1%). The mean posterior tibial displacement in both groups after the reconstruction of 4 millimeters and there was no statistically difference. Severity of pain after arthroscopic technique with mini-approach was significantly higher.
    Conclusion
    Arthroscopy and arthroscopic technique with mini-approach reconstruction of the posterior cruciate ligament is favorable clinical outcomes in both methods. It seems to arthroscopic technique with minimal open approach to posterior cruciate ligament reconstruction was to be little benefit to patients. Selection of operation approach was related to our equipment.
    Keywords: Posterior cruciate ligament, Reconstruction, Arthroscopic
  • Asghar Tofighi, Bahram Jamali, Solmaz Babaei, Akram Amaghani Page 20
    Background
    Increased levels of homocysteine (HCY) is known as a novel cardiovascular biomarker that the rising its concentration leads to increased cardiovascular disease. Due importance of physical activity in the prevention of cardiovascular disease, this study was aimed to evaluate the effect of regular exercise on serum levels of homocysteine and lipid profile in obese female.
    Methods
    In a quasi-experimental study, 40 obese female were selected from among volunteers and randomly divided into experimental (n=20) and control (n=20) group. Experimental group is performed 8 weeks (3 sessions per week) aerobic exercise with 75-65 percent of maximum heart rate. HCY and lipid profile levels in the fasting state before and after the protocol was observed in both groups. Analysis of data at the level of 5% alpha error and was conducted using SPSS version 18.
    Results
    8 weeks aerobic exercise, significantly decreased in all parameters (weight, body mass index, body fat percentage and waist-to-hip ratio, LDL-c, TG, TC and homocysteine levels) (p≤0.05). HDL cholesterol was increase post exercise, but there was no significant difference in compared with within and between group (p>0.05).
    Conclusion
    Regular physical activity is possible reduces plasma levels of cardiovascular risk factors in obese females, this reduced can be effective in preventing cardiovascular disease.
    Keywords: Homocysteine, Lipid Profile, Aerobic Training, Obese Female
  • Somaye Jaani, Naser Mirazi Page 28
    Background
    Pain is a sign to identify the disease and mostly has a protective effect. Several side effects of chemical drugs caused more likely people are to use herbal treatment. Use of drugs and medicinal plants are common methods of pain control. The aim of this study was to evaluate the antinociceptive effects of Arctiumlappa L. leafh’shydroethanolic extract (AHE) in male mice.
    Methods
    This study contained 72 male mice with the weight of 25±30 gr. Mices were divided randomly in two groups with 6 subgroups (n=6 for each group) including: Control group treated with AHE at doses of 100, 200 and 400mg/kg, morphine (1mg/kg) and case group treated with naloxone (2mg/kg) with dose 200 mg/kg of extract. In order to evaluate the analgesic effect of the extract, writhing and tail flick tests were used.
    Results
    Doses of 200 and 400mg/kg of AHE significantly increased pain threshold compared with the control group in writhing and tail flick tests (P
    Conclusion
    Analgesic effect of the AHE was observed in the tail flick and writhing tests and this analgesic effect of extract probably related to activation of opioid system.
    Keywords: Arctiumlappa, Antinociceptive, Mice
  • Mohammad Rahbar, Alireza Pishgahi, Javad Shokri, Shahla Dareshiri, Fariba Eslamian, Yagoub Salekzamani Page 36
    Background
    Hypertrophic scars are one of the complications following a burn injury. Intralesional corticosteroid injection is an invasive method for treatment of this complication. We had design a single blinded randomized control trial to deliver dexamethasone by phonophoresis and evaluate its efficacy on hypertrophic burn scars characteristics.
    Methods
    56 cases of hypertrophic burn scar due to burn injury allocated randomly to dexamethasone and control group. Individuals in case group received 10 sessions of dexamethasone 0.4% phonophoresis. Patients in control group had placebo phonophoresis (ultrasound with normal routine aquatic gel without any dexamethasone) with the same protocol. At the beginning of study and one week after last session, hypertrophic scar characteristics and pruritus were measured by “Vancouver Scar Scale”, and “5-D Pruritus Scale” respectively in both groups.
    Results
    Despite mild improvement in Vancouver Scar Scale score one week after intervention in dexamethasone phonophoresis group in comparison to control subjects, but this difference was not significant (p
    Conclusion
    Dexamethasone phonophoresis is a safe and effective treatment method for burn hypertrophic scar pruritus, but its efficacy for scar characteristics improvement needs to be evaluated by larger studies with long-term follow up period.
    Keywords: Hypertrophic scar, Phonophoresis, Dexamethasone, Pruritus
  • Rofeydeh Ali Askari Eshiani, Farhad Mashayekhi, Mohammad Hadi Bahadori Page 43
    Background
    Infertility is defined as the inability to achieve pregnancy after one year of unprotected intercourse. A large proportion of infertile men fail to impregnate their female counterpart due to lack of sperm (azoospermia) or too little sperm (oligozoospermia). Infertility may also be due to estrogens, infections, heavy metals, cigarette smoking, reactive oxygen species (ROS) and sperm antibodies. Fas is a member of the TNFR (tumor necrosis factor receptor) family that is widely expressed on the surface of many different kinds of cells. Fas gene is involved in the apoptosis process. The purpose of this study was to evaluate the effect of Fas gene polymorphism in male infertility in a population in north of Iran.
    Methods
    This study involved 132 patients with male infertility and 102 healthy controls. DNA samples were extracted from the peripheral blood and genotyped by RFLP-PCR method. Statistical analysis was performed using MedCalc.
    Results
    The frequencies of AA, AG, GG in patients were 31.81%, 54.54% and 13.63%, respectively and in controls were 45.09%, 47.05%, 7.84%, respectively.
    Conclusion
    It is concluded that there is no significant association between Fas-670A/G gene polymorphism and male infertility (p=0.07). Further studies with larger numbers of patients are required to elucidate the potential role of Fas gene polymorphism in male infertility.
    Keywords: Polymorphism, Fas, Male Infertility
  • Mohammad Fazelzadeh, Zia Fallah Mohammadi, Seyed Saleh Ebrahimian Page 49
    Background
    Recent studies have revealed that neurotrophic and inflammatory factors are effective factors affecting nervous system. So, the purpose of this study was to compare the effect of two exhaustive aerobic and anaerobic physical activity on serum Brain-derived neurotrophic factor (BDNF) and C-reactive protein (CRP) levels and evaluate the relationship between them.
    Methods
    16 active students (age: 22.27± 1.15 years, BMI: 23.29±1.14 Kg/m2, VO2max: 48.26±.1.92 ml/kg/min) divided randomly into two groups. Tests used in this study consisted of Cunningham and Faulkner test for anaerobic group and Astrand test for aerobic group. Blood sample was taken before and immediately after exercise.
    Results
    Both acute exhaustive anaerobic and aerobic exercise have increased BDNF levels significantly (P0/05). Moreover, immediately after exercise, significant inverse relationship was found between BDNF and CRP levels in aerobic group. There were no significant difference between aerobic and anaerobic groups in serum BDNF and CRP levels (P>0/05).
    Conclusion
    There were significant and positive impacts of exhaustive aerobic and anaerobic exercise on serum BDNF. It can be concluded that exhaustive aerobic activity has more impact on brain health than that of exhaustive anaerobic activity, due to its significant effect on decreasing serum CRP levels. However, the final decision on this issue requires further investigations.
    Keywords: BDNF, CRP, Aerobic, anaerobic acute exercise
  • Tayebeh Moharerizadeh, Nasere Mirazi Page 57
    Background
    Pain is a protective sense in tissue injury time. Diabetes mellitus accompanies with undesirable neuropathic side-effects in long term. The aim of this study was to examine analgesic effects of hydroethanolic HeracleumPersicumL. leaf’s extract (HHE) in diabetic and intact male mice.
    Methods
    96 male mice were divided into 9 groups: control, treated by morphine, treated by HHE (100,200 and 400mg/kg,i.p.) , naloxone HHE(200mg/kg) and STZ (60mg/kg, i.p) and STZ HHE(400mg/kg) randomly. To assess the antinociceptive effects of HHE, the animals were examined by tail-flick and writhing tests.
    Results
    200 and 400 mg/kg of HHE increased pain threshold compared with control group in writhing and till flick tests (p
    Conclusion
    HHE has antinociceptive and anti-diabetic effects. We suggest the analgesic effects of HHE may be due to opioid system and also it effect on prostaglandins synthesis.
    Keywords: Heracleumpersicum, Pain, Diabetes, Streptozotocin, Mice
  • Masoud Naderpour, Yalda Jabbari Moghaddam, Maryam Rostami Page 65
    Background
    Tympanosclerosis is one of complications of chronic otitis media with accumulation of hyaline and calcified deposits intra tympanic membrane and middle ear's membrane. In most cases these plaques are of minimal clinical significance and result in trivial hearing dysfunction.
    Methods
    60 patients diagnosed with chronic otitis media and tympanosclerosis who were candidates for operation and met inclusion criteria were evaluated. Audiometric evaluations were assessed before and after surgery. Intra operative findings and Post operative clinical results were also evaluated after surgery.
    Results
    25(43.1%) patients were male and 33(56.9%) were female. Hearing dysfunction was monolateral in 62.1% and bilateral in 37.9%. The most common location of ossicular chain fixation is between incus and malleus reported in 24(41.3%) patients.
    Conclusion
    Middle ear surgery result is astonishing although other factors such as severity of sclerosis and fixation localization may also be influential in surgical results.
    Keywords: Audiometry, Middle ear, Tympanosclerosis
  • Mitra Niyafar, Amineh Salem, Akbar Ali Asgharzadeh Page 73
    Background
    Gestational diabetes mellitus (GDM) is a form of diabetes in pregnancy. Macrosomia is considered as the most important related adverse effect. Pervious GDM and impaired glucose tolerance increases the risk of type 2 diabetes. The aim of this research work was to investigate the risk factors of GDM.
    Methods
    48 pregnant women involved with GDM were evaluated and the risk factors were studied. Then, incidence of impaired glucose tolerance and type 2 diabetes were determined six weeks after delivery.
    Results
    The results showed that 81% of studied women indicated BMI higher than 25, 70% of people were older than 30 years and 58% of them had familial history of type 2 diabetes. The weight gain of women (59%) was higher than desired level during pregnancy and 64% of them needed oral agents and insulin. Six weeks after delivery, IFG and IGT were obtained equal to 6.66 and 3.33 %, respectively. The same values, 3.33%, were determined for IFG and IGT, simultaneously. Also, type 2 diabetes was not detected in the studied cases.
    Conclusion
    It is important to consider the GDM risk factors in the first visit of pregnancy in order to decrease its complications. The encouragement of mothers for healthy nutrition and planned physical activity are necessary to suitable weight gain during pregnancy which is very important in prevention and control of GDM.
    Keywords: Gestational diabetes mellitus, Impaired glucose tolerance, Screening, Risk factor
  • Hamdollah Hadi, Abbasali Gaeini, Pejhman Motamedi, Hamid Rajabi Page 81
    Background
    Aerobic training is a well-supported as a useful component of an exercise. One of the most common adaptations that occur in this type of training is creating new vessels and increased angiogenesis factors. Aerobic training can be effective on angiogenesis. The aim of this study was to investigate the effect of aerobic training on (Vascular Endothelial Growth Factor, VEGF) expression in diabetic rats.
    Methods
    40 Rats divided to two categories equally, diabetic and non-diabetics rats. In case group, diabetes was created through a combination of streptozotocin (STZ) and high-fat meal. Then each category of diabetic and non-diabetic animals will be divided into two groups: \ training (6 days per week on a motorized treadmill) and non-training. At first, the rat began for 10 minutes a day and at a speed of 10 meters per minute, with a slope of 10%.Speed and duration of the exercise, gradually increased, until the duration and intensity of exercise respectively to arrive 1 hour and 26 meters per minute. 48 hours after completion of training period, Cardiac muscle will be removed and immediately placed into liquid nitrogen. Cardiac protein expression of VEGF investigated with method of Elisa. For data analysis, One Way Anova and tukey test will be used to find differences between groups.
    Results
    Diabetes significantly decreased cardiac expression of VEGF protein level (control group: 480.67±14.77 compared with diabetic group: 360.12±33.35; P
    Conclusion
    It seems aerobic training can via angiogenic path incurred diabetes improvement. Also, as for results of yielded from this study and kindle regulatory processes by VEGF that via aerobic training be impressed, it is get worth strategy that it can lead in diabetes on development of new therapy methods.
    Keywords: Aerobic Training, Angiogenesis, VEGF, Diabetes
  • Hamideh Herizchi Ghadim, Rahim Asghari Azar Page 91
    Background
    Wart is a common disease which is caused by a group of viruses called Human Papilloma Virus. The most type of wart is common wart and the most prevalent site of involvement is hand. Complete recovery, no recurrence and effectiveness in all patients are not obtained by any of therapeutic methods, so in this study we decided to compare therapeutic effects of 5-FU with cryotherapy in treatment of common warts of backhand.
    Methods
    In a one year period from March 2012 to March 2013, 60 patients that referred to dermatology clinic of Sina hospital with the diagnosis of backhand wart included the study. Patients were divided into two groups, one treated with cryotherapy (30 patients) and one threated with 5-FU (30 patients). Age and gender of patients, number of lesions and duration of involvement were documented. Treatment by topical 5-FU was implemented twice a day for 4 hours each course for 4 weeks, Second group was treated by cryotherapy (liquid nitrogen spray), two sessions with a two-week interval between sessions. Their response to treatment was evaluated as good, moderate and weak.
    Results
    There was no difference in age, gender and mean of duration involvement and number of lesions between two groups. Response to treatment was considerably better in 5-FU group: 60% compared with 26.7% (P=0.02). Rate of complications were lower in 5-FU group of treatment, with a statistically significant difference compared to the cryotherapy group (P
    Conclusion
    According to limited studies in this field, results of this study could be the base of more comprehensive studies in evaluating the efficacy of 5-FU in treatment of common warts. Appropriate therapeutic response in addition to lower rates of complications by 5-FU treatments can make a major change and lower the psychosocial burden of this disease dramatically.
    Keywords: Topical 5-Fluorouracil, Cryotherapy, Resistant Warts
  • Ahmad Monabati, Amir Vahedi, Mansoreh Shokripour Page 98
    Kaposiform hemangioendothelioma (KHE) is an intermediate vascular tumor which occurs in children and commonly associated with Kasabach-Merritt syndrome (KMS). It commonly occurs in skin, trunk, extremities, and retroperitoneum. We report a 7 months year old boy with a huge intaabdominal KHE without KMS.
    Keywords: Kaposiform hemangioendothelioma, Kasabach-Merritt syndrome