مجله پایش
سال نهم شماره 4 (پیاپی 36، پاییز 1389)

طرح همیار پلیس به عنوان یکی از راهکارهای عملی آموزش مقرارت راهنمایی و رانندگی به کودکان در سال 1386 با همکاری پلیس راهور و مدیران مدارس و دانش آموزان به اجرا درآمد و اثر این مداخله در سال1387 مورد ارزیابی قرار گرفت. در یک مطالعه کارآزمایی قبل و بعد، نمونه ها به روش خوشه ایچند مرحله ای انتخاب و سپس اطلاعات توسط افراد آموزش دیده پس از یک سال مداخله انتخاب و در دو گروه خانواده دارای رانندگان متخلف/دارای تصادف ثبت شده در شش ماه گذشته با گروه مقابل از نظر همراهی و تذکر همیار پلیس در شش منطقه آموزش و پرورش شهر تهران مورد مقایسه قرار گرفت. نمونه های مورد بررسی، 2800 دانش آموز 8 تا 15 ساله شش منطقه آموزش و پرورش شهر تهران بودند و میانگین و میانه سنی آنها 11 سال بود. 7/47 درصد از همیاران پسر و بقیه دختر بودند. سه تخلف عمده ای که بیشتر توسط همیاران پلیس تذکر داده می شد، درباره نبستن کمربند ایمنی (39.1 درصد)، صحبت کردن با تلفن همراه (31.8 درصد) و سرعت غیرمجاز (29.8 درصد) بود. در سال قبل از آموزش و آغاز به کار همیاران پلیس، به طور کلی 2789 فقره تخلف ثبت شده توسط پلیس راهور ناجا در مورد خودرو خانوارهای مورد مطالعه ثبت شده بود که این رقم در سال بعد از آموزش به 2290 مورد (17.9 درصد) کاهش یافته بود (0.001>P). بیشترین موارد کاهش تخلف مربوط به خوردن و آشامیدن هنگام رانندگی (با 92.7 درصد) بود. پس از اجرای طرح همیار پلیس تا 17.9 درصد کاهش در میزان تخلفات مشاهده شد. بیشترین موارد کاهش تخلف مربوط به خوردن و آشامیدن هنگام رانندگی بود. در تمامی موارد 9 گانه آموزش داده شده به استثنای صحبت با تلفن همراه هنگام رانندگی که موارد تخلف در بعد از طرح افزایش داشت، در بقیه موارد، کاهش مشاهده شد.

از دست رفتن عملکرد کلیه به صورت حاد و مزمن تهدیدی برای زندگی است. کیفیت زندگی در بیماران مرحله نهایی نارسایی کلیوی به وسیله عوامل مختلفی چون تنش های بیولوژیکی، روانی، اجتماعی و اقتصادی تحت تاثیر قرار می گیرد. این بیماران محدودیت هایی در فعالیت های فیزیکی و زندگی اجتماعی خود دارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی ابعاد مختلف کیفیت زندگی در بیماران دیالیزی و یافتن مشکلات عمده کاهش دهنده آن جهت برنامه ریزی مناسب برای ارتقای سطح کیفیت زندگی آنان انجام پذیرفته است.
این مطالعه مقطعی با حجم نمونه 120 نفر بیمار از مرکز دیالیز بیمارستان نمازی شهر شیراز انجام گردید. بیماران با رضایت خود، مورد پرسشگری واقع شدند. 100 نفر افراد سالم نیز که از نظر سن و جنسیت با گروه بیمار همسان سازی شده بودند، از بین ملاقات کنندگان بیماران در بیمارستان حافظ و به عنوان گروه کنترل و با روش آسان انتخاب شدند. آزمودنی ها با گونه ایرانی پرسشنامه 36-SF مورد پرسشگری واقع شدند. اطلاعات به کمک نرم افزار SPSS-13 و روش های آماری t-test و ضریب همبستگی Pearson و Spearman مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در مقایسه ابعاد مختلف کیفیت زندگی بین گروه بیمار و کنترل، گروه بیمار در ابعاد مربوط به عملکرد جسمانی، محدودیت نقش به علت مشکلات جسمانی، درد جسمانی، سرزندگی، محدودیت نقش به علت مشکلات روحی و سلامت روانی وضعیت بدتری داشته اند. میانگین نمرات این دو گروه در تمامی ابعاد سلامت بطور معنی دار متفاوت بوده است.
با توجه به این که در ابعاد مختلف کیفیت زندگی بین بیماران و جمعیت کنترل تفاوت وجود دارد، می توان به لزوم انجام مداخلات مختلف اجتماعی و روان شناسی و توان بخشی در این بیماران اشاره کرد.

میزان آگاهی، نگرش و عملکرد معلمان در مورد مصرف دخانیات باید مورد مطالعه قرار گیرد. زیرا مصرف سیگار این قشر به عنوان الگو می تواند تاثیر بسزائی بر شروع و تجربه مصرف دخانیات دانش آموزان داشته باشد. بدین منظور در سال 87 این مطالعه بر روی 551 معلم مرد مدارس مقطع راهنمایی پسرانه شهر تهران انجام پذیرفت. در ابتدا 5 منطقه آموزش و پرورش و سپس در هر منطقه 10 مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شدند. از همه معلمان مدارس منتخب در مورد وضعیت مصرف سیگار، آگاهی، نگرش و عملکرد آنها سؤالاتی پرسیده شد.
از معلمان مورد مطالعه 150 نفر تجربه مصرف بیش از 100 نخ سیگار داشته اند. بنابراین شیوع مصرف سیگار آنان در سال 87، 27.2% برآورد می گردد. از این افراد 80 نفر (14.5 درصد) به صورت روزانه و 40 نفر (7.3 درصد) به صورت گهگاهی سیگار می کشیدند. هر چند 30 نفر (5.4 درصد) دیگر در هنگام مصاحبه اظهار به ترک سیگار نمودند.
آگاهی، نگرش و عملکرد معلمان مورد مطالعه ارتباط معنی داری با مصرف سیگار آنها داشت (P<0.0001). معلمان با آگاهی ضعیف، نگرش و عملکرد نامناسب تری داشتند. ضمنا معلمان با نگرش نامناسب، عملکرد نامناسب تری نیز داشتند. شیوع مصرف سیگار، همچنین ارتباط بین آگاهی، نگرش و عملکرد در بین معلمان مناطق مختلف آموزش و پرورش، بین معلمان متولد تهران و سایر شهرستان ها و همچنین بین معلمان با وضعیت های مختلف استخدام تفاوت معنی داری نداشت (P>0.05).
متاسفانه از آنجایی که شیوع مصرف سیگار معلمان مورد مطالعه به اندازه جامعه عمومی بود، به دلیل الگو پذیری دانش آموزان از این گروه بایستی برنامه های آموزشی کنترل دخانیات برای این قشر طراحی و اجرا گردد.

از آنجایی که داشتن دلایل مصرف سیگار برای هر فرد می تواند روش های درمانی و توصیه های خاص برای ترک را طراحی نماید، محققان این مطالعه درصدد بودند برای اولین بار در کشور، اثر این دلایل در نتیجه ترک و چگونگی ارتباط احتمالی را ارزیابی نمایند.
این مطالعه به صورت مقطعی و توصیفی بین سال های 1385 تا 1387 صورت گرفته و کلیه افراد سیگاری مراجعه کننده به کلینیک های ترک سیگار در مرکز آموزشی پژوهشی و درمانی سل و بیماری های ریوی مورد ارزیابی قرار گرفته اند. این افراد پس از تکمیل پرسشنامه های مشتمل بر مشخصات جمعیتی، نمره تست تحمل فاگشتروم و تست دلایل مصرف سیگار توسط پزشک واحد ارزیابی شده و طی یک برنامه 4 جلسه ای هفتگی توصیه های درمانی یکسان شامل داروهای نیکوتینی و غیرنیکوتینی و رفتاردرمانی برای هر یک صورت گرفته است. کلیه افراد در دو نوبت 6 و 12 ماه بعد از دوره پی گیری شدند.
در این مطالعه 822 نفر شامل 590 مرد (68.7 درصد) با میانگین سنی 13.2± 43.8 سال مورد بررسی قرار گرفته اند. با استفاده از آنالیز رگرسیون لجستیک با تعدیل عوامل سن و نمره تست فاگشتروم مشاهده شد که لذت از مصرف سیگار، مهم ترین دلیل در عدم ترک سیگار در پایان دوره است (0.004=P) و در پی گیری های 6 ماه و یک سال علاوه بر لذت از مصرف سیگار، رفتار و شخصیت اجتماعی (بازی با دست) نیز در نتیجه ترک مؤثر هستند (0.05>P).
یافته های این مطالعه نشان می دهد که دلایل مصرف سیگار بر نتیجه ترک موثر است. بنابراین باید دلایل مصرف سیگار فرد در برنامه ترک سیگار لحاظ گردد.

کارآمدی فردی بیماران دیابتی، یکی از مهم ترین عوامل مؤثر در ادامه درمان و غلبه بر بیماری است. به نظر می رسد کارآمدی فردی، ارتباط زیادی با اعتقادات بهداشتی این بیماران داشته باشد.
در این پژوهش، کارآمدی فردی بیماران مبتلا به دیابت و اعتقادات بهداشتی آنان بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی تعیین و ارتباط آنان با یکدیگر مورد بررسی قرار گرفته، علاوه بر این هر یک از اجزای مدل اعتقاد بهداشتی با یکدیگر و با متغیرهای فردی تحلیل شده است. برای تعیین عوامل فردی، کارآمدی فردی و اعتقاد بیماران مورد بررسی از پرسشنامه ای که بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی طراحی شد، استفاده گردید.
400 بیمار بزرگسال مراجعه کننده به مراکز دیابت شهر کرمان مورد بررسی قرار گرفتند. کارآمدی فردی و اعتقادات بهداشتی بیماران در حد متوسط بود. ارتباط معنی دار آماری بین این دو متغیر وجود داشت و عامل تحصیلات بیشترین تاثیر را با اکثر اجزای مدل و با کارآمدی فردی بیماران نشان داد. اکثر اجزای مدل با یکدیگر رابطه معنی داری داشتند. ارتباط راهنمای عمل با ابعاد فواید درک شده و موانع درک شده معنی دار نبود. برای افزایش کارآمدی فردی بیماران که نتیجه آن افزایش خودمراقبتی آنان است، باید در ایجاد و توسعه اعتقادات مثبت بهداشتی در آنان تلاش کرد. مراقبان سلامت به دلیل ارتباط مداوم با بیماران می توانند در ایجاد اعتقادات بهداشتی و کارآمدی فردی بیماران، تاثیر زیادی داشته باشند.
نتایج نشان می دهد که بعد راهنمای عمل که به طور غیرمستقیم به نقش کادر بهداشتی درمانی و رسانه ها اشاره می کند، تاثیر کافی در تقویت اعتقادات بهداشتی ندارد. بررسی بیشتر و انجام اقدامات مرتبط در این زمینه پیشنهاد می گردد.

درمان و توانبخشی طولانی مدت در کودکان مبتلا به فلج مغزی (Cerebral Palsy-CP) توسط یک گروه تخصصی، صرف هزینه و نیروی انسانی زیادی را به جامعه و خانواده کودک تحمیل می کند و بر کارکرد خانواده آنان اثر می گذارد. هدف از اجرای این تحقیق، تعیین سطح کارکرد خانواده کودکان CP و ارتباط آن با نوع و شدت ناتوانی کودک بود.
در این تحقیق (توصیفی تحلیلی) 43 نفر از مادران کودکان CP صفر تا هشت ساله که در کلینیک صبا تحت توانبخشی بودند، به عنوان گروه مورد انتخاب شدند و پس از اخذ رضایت، پرسشنامه هایی حاوی سوالات مشخصات جمعیتی و پرسشنامه کارکرد خانواده (Family Assessment Device-FAD) توسط آنان تکمیل شد. بر اساس نمره حاصله، سطح کارکرد خانواده مشخص گردید. نوع CP توسط متخصص کودکان و شدت ناتوانی حرکتی توسط کارشناس کاردرمانی با استفاده از آزمون (The Gross Motor Function Measure 66: GMFM-66) تعیین شد و ارتباط آن با کارکرد خانواده سنجیده شد. تعداد 77 نفر از والدین کودکان طبیعی نیز به عنوان گروه کنترل همان پرسشنامه ها را تکمیل نمودند. اطلاعات حاصله با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
در متوسط نمره حاصل از پرسشنامه کارکرد خانواده (FAD) بین دو گروه به جز بعد نقش ها (0.04=P) تفاوت معنادار مشاهده نشد. از لحاظ آماری تفاوت معناداری در کارکرد خانواده بین پنج نوع فلج مغزی وجود نداشت (0.75=P). با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون ملاحظه شد که به لحاظ آماری تفاوت معناداری در نمره کارکرد خانواده FAD با شدت ناتوانی وجود ندارد (0.09=r).
به نظر می رسد هر چه مدت بیشتری از تشخیص اختلال بگذرد هر چند اختلال بسیار شدید باشد،خانواده خود را با این مشکل سازگار می کند و کارکرد خود را با نیازهای کودک و خانواده منطبق می کند. بنا براین برای بهبود روند توانبخشی کودکان دچار فلج مغزی، باید با ارائه کمک های لازم به بالا بردن کارکرد خانواده آنان جهت انطباق سریع تر با بیماری کودک اقدام نمود.

رفتارهای خطرناک رانندگی، یکی از عوامل مؤثر در بروز تصادفات رانندگی است که دومین علت منجر به مرگ و اولین علت سال های از دست رفته عمر در اثر مرگ زودرس و ناتوانی در ایران به شمار می رود. این مطالعه کیفی با هدف شناخت دیدگاه ها و نظرات رانندگان تاکسی شهر تهران، به عنوان بزرگترین گروه رانندگان حرفه ای در این شهر، در زمینه رفتارهای خطرناک رانندگی طراحی و اجرا شده است تا از نتایج آن در طراحی محصولات و مداخلات اثربخش برای کاهش میزان انجام این رفتارها استفاده شود. این بررسی با استفاده از روش بحث گروهی متمرکز و با حضور 42 نفر از رانندگان تاکسی خطی شهر تهران انجام شد. تمامی بحث ها ضبط، دسته بندی و تحلیل شد. نتایج مطالعه در پنج تم اصلی شامل نقش رانندگان تاکسی در وضعیت موجود رانندگی در تهران، دلایل انجام رفتارهای خطرناک رانندگی از نظر رانندگان تاکسی، اقدامات پیشنهادی برای اصلاح این رفتارها، مکان های مناسب برای انجام مداخلات پیشنهادی و بهترین کانال ها برای برقراری ارتباط با رانندگان تاکسی و ترغیب آنها برای اصلاح رفتارهای خطرناک رانندگی، خلاصه شد. شرکت کنندگان در این جلسات اعتقاد داشتند که با افزایش توجه و تمرکز در حین رانندگی، رانندگان رفتارهای خطرناک کمتری انجام خواهند داد. اکثر آنان به نقش استفاده از پیام های ترغیب کننده برای افزایش توجه رانندگان تاکسی به رانندگی و یادآوری محتوای پیام ها از طریق نصب برچسب های حاوی پیام و کمک گرفتن از سرپرستان هر خط به عنوان رهبران فکری، اعتقاد داشتند. براساس نتایج این مطالعه، استفاده از مداخلات رفتاری مبتنی بر نظرات مخاطب، که بازاریابی اجتماعی نمونه ای از آنها به شمار می رود، می تواند در اصلاح رفتارهای خطرناک رانندگی کاربرد داشته باشد.

طراحی مداخلات اثربخش برای اصلاح رفتارهای خطرناک رانندگی در استفاده کنندگان از جاده ها و خیابان ها، به ویژه رانندگان وسایل نقلیه بدون اطلاع از وضعیت نگرش و رفتارهای آنها امکان پذیر نیست. این مطالعه مقطعی توصیفی تحلیلی در اردیبهشت سال 1387 و با استفاده از پرسشنامه سنجش نگرش و رفتارهای خودگزارشی و چک لیست مشاهده رفتارهای خطرناک رانندگی انجام شد. با انتخاب هدفمند دو منطقه 4 و 6 شهر تهران که براساس آمار پلیس راهنمایی و رانندگی در سال قبل، بیشترین میزان تصادفات رانندگی در بین خودروهای سواری کرایه را به خود اختصاص داده بودند، داده های مربوط به رانندگان تاکسی خطی منتخب این دو منطقه جمع آوری شد. تحلیل نتایج حاصل از پرسشنامه ها و چک لیست ها نشان داد که نگرش رانندگان در دو منطقه انتخاب شده وضعیت مطلوبی دارد و اکثر رانندگان تاکسی دو منطقه گزارش کردند که همیشه یا بیشتر اوقات، رفتارهای خطرناک رانندگی را انجام نمی دهند.
نگرش مثبت نسبت به ترک رفتارهای خطرناک، در رانندگان تاکسی تنها با سابقه رانندگی آنان رابطه معنی دار داشت و بین رفتار خودگزارشی این رانندگان و تحصیلات آنها نیز رابطه معنی دار معکوس مشاهده شد. نوع رفتارهای خطرناک رانندگی مشاهده شده رانندگان در زمان های مختلف روز متفاوت بود و سه رفتار خطرناک استفاده از تلفن همراه در زمان رانندگی، رعایت نکردن فاصله مناسب با خودرو جلویی و رانندگی نکردن بین خطوط، شایع تر از سایر رفتارها مشاهده گردید. این مطالعه لزوم توجه به انتخاب گروه مخاطب اختصاصی برای برنامه های اصلاح رفتارهای خطرناک رانندگی براساس سابقه رانندگی، تحصیلات و رفتار خطرناک رانندگی شایع را نشان می دهد.

صرع بیماری مزمن و شایعی در همه سنین است. با توجه به پیامد های بیماری بر سلامت افراد، بررسی کیفیت زندگی در این بیماران از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به دلیل فقدان ابزار استاندارد اندازه گیری کیفیت زندگی وابسته به سلامت در بیماران مبتلا به صرع در ایران، این مطالعه پایایی و روایی گونه فارسی ابزار استاندارد بین المللی QOLIE-31-P را بررسی نموده است. پس از ترجمه نسخه انگلیسی ابزار، پرسشنامه فارسی در مطالعه ای پیش آزمون شد. این پرسشنامه دارای 31 سؤال بوده و کیفیت زندگی را در 7 بعد اندازه می گیرد. محدوده امتیاز ها از صفر تا 100 بوده و امتیاز بالاتر نشان دهنده وضعیت بهتر است. سپس گونه نهایی ابزار در بیماران مبتلا به صرع 18 سال و بالاتر که به بخش الکتروانسفالوگرافی بیمارستان سینا (دانشگاه علوم پزشکی تهران) مراجعه می کردند بکار برده شد. پایایی ابزار با روش «تحلیل همخوانی درونی» (ضریب آلفای کرونباخ) و آزمون روایی با تحلیل «مقایسه گروه های شناخته شده» ارزیابی شد. در مجموع 76 بیمار با میانگین سنی 30.6 (12.2 = انحراف معیار) سال و متوسط سال های تحصیل 9.9 (4.2 = انحراف معیار) مطالعه شدند. تحلیل پایایی نشان داد بجز دو مقیاس «اثرات دارویی و عملکرد اجتماعی» (آلفا به ترتیب 0.51 و 0.65)، سایر مقیاس ها از حداقل ضریب استاندارد پایایی در محدوده 0.89-0.71 برخوردارند. آزمون روایی نشان داد گونه فارسی ابزار QOLIE-31-P قادر به افتراق زیر گروه های بیماران به تفکیک «نوع صرع و تعداد حملات صرع طی ماه و سال گذشته» بود. بر اساس نتایج گونه فارسی ابزار استاندارد QOLIE-31-P ابزاری پایا و معتبر برای اندازه گیری کیفیت زندگی وابسته به سلامت در مبتلایان به صرع است.

تشخیص و درمان به موقع بیماران مبتلا به حمله حاد قلبی به طرز چشمگیری پیش آگهی آنان را بهبود می بخشد. این مطالعه با هدف برآورد نسبت بیماران دارای تاخیر از هنگام وقوع علایم تا مراجعه به بیمارستان انجام شد و عوامل مرتبط با تاخیر نیز مورد بررسی قرار گرفت.
در این مطالعه 95 بیمار که با تشخیص انفارکتوس حاد میوکارد بستری شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات مورد بررسی بیماران شامل علایم حمله در آنان، زمان مراجعه به بیمارستان پس از آغاز علایم و علت تاخیر در مراجعه در صورت رسیدن به بیمارستان پس از 3 ساعت از وقوع علایم پس از اخذ رضایت آنان در پرسشنامه های مربوطه درج گردید و تجزیه و تحلیل آماری توسط نرم افزار SPSS 16 انجام شد. مردان 76.8 درصد از بیماران مورد مطالعه را تشکیل می دادند. میانگین سنی افراد 1.1 ± 60.4 سال بود. نیمی از بیماران بعد از گذشت 9 ساعت از شروع علایم به بیمارستان مراجعه کرده بودند و تاخیر بیش از 3 ساعت در 70 درصد از بیماران مشاهده شد. عوامل خطر برای تاخیر در مراجعه به بیمارستان عبارت بودند از فقدان تعریق به عنوان یکی از علایم بیماری، وقوع علایم در نیمه شب تا صبح زود، فقدان سابقه قبلی از بیماری قلبی، مراجعه به پزشک عمومی، شروع تدریجی علایم و سطح تحصیلات پایین که همگی دارای اثر مستقل و معنی داری در تحلیل چند متغیره با روش رگرسیون لجستیک بودند..
به عنوان یک نتیجه گیری کلی می توان گفت آموزش عمومی و سعی در شناساندن بهتر بیماری و علایم آن خصوصا به افراد در معرض خطر و افرادی که از سطح تحصیلات پایین تری برخوردار هستند به شناخت بهتر نشانه ها و کاهش زمان مراجعه منجر خواهد شد.

این مطالعه به بررسی تاثیر عوامل فرهنگی بر وضعیت سلامت و میزان استفاده از خدمات و مراقبت های اساسی و حمایتی سالمندی در بین سالمندان ایرانی مهاجر و نیز بررسی تفاوت های شاخص های سلامتی و استفاده از مراقبت ها و خدمات سالمندی در بین سالمندان ایرانی و استرالیایی می پردازد. دستاوردهای این مطالعه می تواند به سیاست گذاری های بهداشتی ملیت های مختلف در استرالیا و همچنین عدالت اجتماعی و افزایش برابری حقوق سالمندان ایرانی مهاجر و دسترسی بیشتر آنان به خدمات و مراقبت های سالمندی کمک خواهد نمود. در این تحقیق تعداد 302 سالمند ایرانی مهاجر که سن آنها 65 سال و بیشتر بوده و حداقل شش ماه در سیدنی استرالیا زندگی می کردند، شرکت نمودند. این بررسی یک مطالعه مقطعی بوده که در سال های 2007-2005 میلادی انجام شده است. روش گردآوری داده ها به شکل مصاحبه چهره به چهره، مصاحبه تلفنی و ارسال پرسشنامه از طریق پست و عودت فرم تکمیل شده توسط سالمندان بوده است. یافته های پژوهش نشان دادند که سالمندان مهاجر ایرانی در مقایسه با سالمندان استرالیایی، مشکلات روحی و روانی (اضطراب و افسردگی) بیشتری داشتند. محدودیت بیشتری در عملکرد فیزیکی داشته و نیاز بیشتری به کمک یا نظارت در انجام فعالیت های روزانه زندگی داشتند. احساس خوب بودن روانی در سالمندان ایرانی کمتر بود. همچنین میزان استفاده از خدمات و مراقبت های اساسی و حمایتی سالمندی در بین ایرانیان در حدود سه برابر کمتر از سالمندان استرالیایی بود. ایرانیانی که در خانه به زبان انگلیسی تکلم نمی کردند از اضطراب و افسردگی بیشتری رنج می بردند و نیز محدویت های فیزیکی عملکردی بیشتری داشتند. سالمندان ایرانی که سطح زبان انگلیسی بهتری داشتند، از اضطراب و افسردگی کمتری برخوردار بوده و نیاز کمتری به کمک یا فرد مراقب در انجام فعالیت های روزمره زندگی داشته و نیز تمایل بیشتری در استفاده از خدمات و مراقبت های پزشکی و بهداشتی داشتند. نتایج نشان دادند که متغیرهای سلامت جسمی و روانی به جز متغیر احساس رفاه روانی، عامل تعیین کننده ای در استفاده از مراقبت های پزشکی و بهداشتی در بین سالمندان ایرانی هستند. همچنین هیچیک از متغیرهای سلامت جسمی و روانی عامل تعیین کننده در استفاده از خدمات سالمندی پایه و اساسی در بین سالمندان ایرانی نبودند و تنها متغیر انجام فعالیت های روزانه زندگی عامل تعیین کننده در استفاده از خدمات سالمندی حمایتی بود. نتیجه این که سالمندان ایرانی مهاجر، وضعیت بدتری از نظر اختلالات اضطراب و افسردگی و عملکرد فیزیکی در مقایسه با سالمندان استرالیایی داشتند و در این بین آنهایی که به زبان انگلیسی تسلط کمتری داشتند، در معرض خطر بیشتری بودند. بطور کلی متغیرهای سلامت جسمی و روانی عامل تعیین کننده در استفاده از مراقبت های پزشکی و بهداشتی در بین سالمندان ایرانی هستند. در حالی که در استفاده از خدمات سالمندی پایه و اساسی و حمایتی، متغیرهای سلامت جسمی و روانی عامل تعیین کننده نیستند.

امروزه چاقی، یکی از مهم ترین مشکلاتی است که گریبان گیر جوامع مختلف شده است. طی دو، سه دهه‎ی اخیر، میزان شیوع چاقی در بین کودکان در حال افزایش بوده و این روند در کودکان ایرانی نیز قابل مشاهده است. این مطالعه به منظور بررسی شیوع چاقی در دانش آموزان 7 تا 12 ساله شهر سمنان انجام شده است.
این پژوهش یک مطالعه مقطعی است. تعداد 400 کودک به صورت نمونه گیری تصادفی از دانشآموزان پایه های اول تا پنجم ابتدایی در محدوده سنی 7 تا 12سال و از 20 مدرسه شهر سمنان انتخاب شدند. از نمایه توده بدنی جهت تعیین وضعیت چاقی در کودکان و والدین استفاده گردید. پرسشنامه ای نیز مرتبط با دیگر عوامل مورد بررسی تکمیل شد.
14.3 درصد از کودکان، چاق و 18.8 درصد دارای اضافه وزن بودند. بین جنسیت کودکان و چاقی ارتباط معنی داری وجود داشت، به طوری که در پسران چاقی و در دختران اضافه وزن بیشتر دیده شد. همچنین به ازای هر سال افزایش سن، شانس چاقی 26.1 بیشتر بود. بین چاقی پدر و مادر و فرزندان نیز ارتباط معنی داری دیده شد، به طوری که به ترتیب به ازای هر واحد افزایش در BMI مادر و پدر، شانس چاقی در کودک به ترتیب 1.18 و 1/15 برابر بود. بین چاقی و میزان مصرف غذای آماده‎، میزان تماشای تلویزیون و کار با رایانه، نحوه رفت ‎و‎‎ آمد به مدرسه، رتبه‎ی تولد، بعد خانوار و تحصیلات پدر و مادر ارتباط معنی داری مشاهده نشد. شیوع اضافه وزن و چاقی در کودکان 7 تا 12ساله شهر سمنان قابل ملاحظه است و با میزان چاقی والدین ارتباط دارد. توجه به این امر و افزایش آگاهی خانواده ها نقش مهمی در زمینه بهبود وضعیت خواهد داشت.

در تحقیقات علوم پزشکی برای پاسخ به سؤالات و یا رد و قبول فرضیات، نیازمند اندازه گیری متغیرها هستیم. همیشه اندازه گیری دقیق و با حداقل خطا از دغده های اصلی محققان محسوب می گردد. در این مقاله سعی شده به صورت مبسوط، اهم خطاهای اندازهگیری در تحقیقات، شرح و دیدگاه مناسبی به محققان در این خصوص داده شود. در ابتدا خطاها به چهار زیر گروه اصلی تقسیم و در هر یک به تفصیل توضیحاتی ارایه خواهد شد. این دسته ها به این شرح هستند: 1- خطای عدم توافق، زمانی بروز می کندکه یک اندازه گیری توسط چند ابزار و یا چند فرد اندازه گیری کننده که با هم دقیقا هم نظر نباشند، انجام شود 2- خطای تصادفی، زمانی بروز می کندکه مقدار اندازه گیری شده با مقدار واقعی تفاوت داشته باشد ولی همه اندازه گیری ها به صورت منظم به یک سمت متمایل نباشند 3- خطای منظم یا سوگیری (Bias)، زمانی دیده می شودکه اندازه گیری ها به یک سمت متمایل باشند 4- خطای مخدوش کنندگی خطایی است که در مطالعات تحلیلی ایجاد شده و روابط را به دلیل تاثیر متغیرهای مخدوش کننده کمتر یا بیشتر از مقدار واقعی نشان می دهد.