مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک
سال نوزدهم شماره 4 (پیاپی 109، تیر 1395)

پمپ های تراوشی از مهمترین مکانیسم های مقاومت به آنتی بیوتیک ها در سویه های اشرشیا کلی و کلبسیلا پنومنیه هستند. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط رخداد ژنهای کد کننده پمپ های تراوشی Qep A و AcrAB در سویه های بالینی اشرشیا کلی و کلبسیلا پنومونیه با مقاومت نسبت به سیپروفلوکسازین می باشد.
این مطالعه روی 100سویه اشرشیا کلی جدا شده از بیمارستان های لبافی نژاد و طالقانی و 100سویه کلبسیلا پنومونیه جدا شده از بیمارستان های کودکان مفید و طالقانی شهر تهران انجام شد. تست های حساسیت ضد میکروبی با استفاده از روش های دیسک دیفیوژن بر اساس رهنمودهای CLSI انجام گردید. شناسایی ژنهای کد کننده پمپ های تراوشی Qep Aو AcrAB با استفاده از تکنیک PCR انجام گردید.
در این مطالعه بهترین اثر را علیه سویه های اشرشیا کلی فسفومایسین و ایمی پنم و علیه سویه های کلبسیلا پنومونیه فسفومایسین و تیجیسیکلین داشتند. نتایج PCR نشان داد میزان شیوع ژنهای Acr A ، Acr B و Qep A در سویه های اشرشیا کلی به ترتیب 92% ، 84% و 0% و در سویه های کلبسیلا پنومنیه به ترتیب 94% ،87% و 4% بودند.
شیوع ژنهای کدکننده پمپ های تراوشی در سویه های اشرشیا کلی و کلبسیلا پنومونیه، که عامل مقاومت به سیپروفلوکسازین هستند، موجب نگرانی است. از این رو برای کنترل عفونت و جلوگیری از گسترش باکتری های مقاوم به دارو، نیاز به مدیریت دقیق در تجویز دارو و شناسایی ایزوله های مقاوم می باشد.

با توجه به شیوع بالای اختلال عملکرد جنسی در زنان مبتلا به وسواس و تاثیر آن بر رضایتمندی زناشویی، هدف پژوهش حاضر، بررسی عملکرد جنسی و رضایتمندی زناشویی در زنان مبتلا به وسواس است. شرکت کنندگان، 36 بیمار وسواسی متاهل مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان روزبه ( وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران) و چند مطب خصوصی بودند که پس از مصاحبه بالینی روانپزشک ( بر اساس ملاک های DSM-IV و انجام مصاحبه ساختار یافته SCID ) ، پرسشنامه های دموگرافیکOCI-R ، MOCI ، BDI-II ، FSFI،و رضایتمندی زناشویی را تکمیل نمودند. به علت عوارض جنسی داروهای SSRI ، معیار اصلی برای شرکت در پژوهش عدم مصرف دارو در 3 ماه اخیر بود .در این مطالعه ، 6/80 درصد زنان، اختلال عملکرد جنسی را گزارش کردند. بررسی خرده مقیاس های پرسشنامة عملکرد جنسی زنان مشخص کردکه 50درصد زنان در میل جنسی، 3/58 درصد در برانگیختگی، 1/36 درصد زنان در لوبریکاسیون، 4/44 درصد در ارگاسم، 7/41 درصد در رضایت جنسی و 8/52 درصد در خرده مقیاس درد با مشکل مواجه هستند. ارتباط میان رضایتمندی زناشویی و عملکرد جنسی زنان، در خرده مقیاس های برانگیختگی ، لوبریکیشن، رضایت جنسی ، درد و نمره کلی عملکرد جنسی زنان با رضایتمندی زناشویی همبستگی معناداری نشان دادند. در بررسی ارتباط میان وسواس ( پرسشنامه MOCI) و رضایتمندی زناشویی مشخص شد که خرده مقیاس MOCI-washing با رضایتمندی زناشویی همبستگی معناداری دارد. شیوع بالای اختلال عملکرد جنسی در زنان مبتلا به و سواس و همبستگی معنادار بین وسواس و رضایتمندی زناشویی و نیز، عملکرد جنسی و رضایتمندی زناشویی می تواند نشان دهنده ارتباط بین وسواس، رضایت زناشویی و عملکرد جنسی باشد. بنابراین، ارزیابی ویزگی های عملکرد جنسی زنان مبتلا به وسواس از اهمیت ویژه ای برخوردار است و باید در بررسی های بالینی و پژوهشی حتما مورد توجه قرار گیرد.

آیریزین مایوکاین جدید است که اثرات مفید خود را از طریق افزایش هزینه کرد انرژی انجام می دهد. هدف از تحقیق حاضر تعیین اثر تمرین ورزشی هوازی زیربیشینه بر آیریزین سرمی و تغییر مقاومت انسولینی ناشی از تمرین مرتبط با آیریزین در مردان چاق بود.
نمونه آماری تحقیق تجربی را 26 آزمودنی چاق تشکیل می دادند که به نحو تصادفی در گروه های تجربی قرار گرفتند؛ گروه اول (13 آزمودنی) برنامه تمرینی هوازی را تقریبا با شدتی برابر 50 الی 60 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 10 هفته متداوم تمرینی (3 جلسه در هفته و هر جلسه 30 الی 45 دقیقه) انجام می دادند و گروه دوم (13 آزمودنی) هیچ نوع فعالیتی را در طول مداخله ورزشی انجام نمی داد. پس از مداخله های تحقیقی، سطوح سرمی آیریزین، شاخص های مقاومت انسولینی، ترکیب بدنی و حداکثر اکسیژن مصرفی بررسی شد. در نهایت، داده ها با استفاده از نرم افزار آماری Stata مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
بررسی های آماری نشان داد که مقادیر سرمی آیریزین پس از مداخله تحقیقی در گروه تمرین ورزشی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری افزایش یافته بود (022/0=p ، 22/6±75/14). در همین راستا، تنها درصد چربی بدنی (57/0±242/1) و همچنین حداکثر اکسیژن مصرفی (328/0±509/1) آزمودنی ها به طور معناداری افزایش یافته بود (به ترتیب034/0=p و 0001/0=p). با این حال، تغییرات معناداری در شاخص های مقاومت انسولینی در ارتباط با آیریزین مشاهده نشد (05/0

نتیجه گیری

مطالعه حاضر نشان داد که آیریزین سرمی متعاقب 30 جلسه تمرین هوازی زیربیشینه مستقل از تغییرات مقاومت انسولینی در افراد چاق افزایش می یابد.

کلیدواژگان: آیریزین، مقاومت انسولینی، چاقی

بی حوصلگی پدیده ای روانی است که به عنوان یک حالت تنفر یا ناسازگاری با هر نوع تجربه تکراری در شرایطی که رهایی از ثبات امکان پذیر نیست، تعریف می گردد و عوارض متعددی به دنبال دارد؛ از اینرو هدف از اجرای این پژوهش مقایسه عوامل پیش بینی کننده بی حوصلگی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی و آزاد اسلامی اراک بود.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی- مقایسه ای بود که بر روی نمونه ای متشکل از 996 دانشجو اجرا گردید. چک لیست اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه های ارزیابی عوامل پیش بینی کننده بی حوصلگی و آمادگی برای تجربه بی حوصلگی فارمر و ساندبرگ ابزارهای بکار رفته بودند و آزمون های بکار رفته عبارت بودند از خی دو، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره، Z فیشر.
بیشترین تعداد از دانشجویان هر دو دانشگاه دارای بی حوصلگی نرمال بودند و بین دانشجویان زن و مرد هر دو دانشگاه از نظر بی حوصلگی تفاوت معناداری وجود نداشت(06/0 = p) دانشگاه از بالاترین میانگین در بین دانشجویان هر دو دانشگاه برخوردار بود. بی حوصلگی با هر یک از عوامل خانه (000/0=P) و اجتماع (001/0=P) ارتباط معناداری داشت و هر سه عامل خانه(033/0 = P)، دانشگاه(033/0 = P) و اجتماع(031/0 = P) به طور معناداری بی حوصلگی دانشجویان را پیش بینی نمودند.
دانشگاه مهمترین عامل پیش بینی کننده بی حوصلگی دانشجویان است ؛ از اینرو جهت جلوگیری از اثرات سوء بی حوصلگی بر دانشجویان، توجه کافی به این پدیده و عوامل پدید آورنده آن ضروری می باشد.

میکروپارتیکل های کیتین و مشتقات آن خواص تعدیل پاسخهای ایمنی را دارند. در این تحقیق تاثیر اندازه، خلوص و میزان استیلاسیون میکروپارتیکل ها بر بیان ژن CHID1 - که پروتئین التهابی SI-CLP را کد می کند - در کشت مختلط لکوسیتی مورد سنجش قرار گرفت.
میکروپارتیکل های کیتین در اندازه کوچک(40> میکرون) و متوسط(70-40 میکرون) به روش سونیکاسیون تهیه شد و در مقایسه با میکروپارتیکل های کوچک اندزه کیتین داستیله (کیتوسان) و ناخالص (پوسته میگو)، در تیمار کشت مختلط لکوسیتی مورد استفاده قرار گرفت. برای بررسی توکسیسیتی میکروپارتیکل ها از روش نوترال رد و سنجش میکروسکوپی آپوپتوز استفاده شد. در نهایت به دنبال تیمار سلولها با غلظت μg/mL 100 میکروپارتیکل ها به مدت 48 ساعت، بیان ژنCHID1 به روش Real Time PCR اندازه گیری شد.
میکروپارتیکل های مختلف کیتینی در غلظتهای مختلف اثرات سایتوتوکسیک نداشتند. در بررسی بیان ژن، فقط میکروپارتیکل های کوچک اندازه کیتین، باعث کاهش بیان CHID1 شدند(P=0.004)، در حالی که سایر میکروپارتیکل ها تغییرمعنی داری در کاهش یا افزایش بیان این ژن ایجاد نکردند.
مداخله میکروپارتیکل های کیتینی در میانکنش سلولهای ایمنی متاثر از اندازه،خلوص و میزان استیلاسیون آن ها است و به نظر می رسد میکروپارتیکل های کوچک اندازه کیتین توان تغییر وتعدیل پاسخ های ایمنی را از طریق کاهش بیان ژن CHID1 داشته باشند. استفاده از میکروپارتیکل های کوچک اندازه کیتین ممکن است در درمان آلرژی ها، که راهکار درمانی آن ها تعدیل پاسخ های ایمنی است موثر باشد.

سلامت روانی یکی از ابعاد مهم سلامت است و سازمان بهداشت جهانی سلامت را بعنوان رفاه کامل جسمی ذهنی و اجتماعی و نه صرفا غیاب بیماری تعریف می کند. با توجه به اینکه 79 درصد از آموزش بهداشت بر جنبه های فیزیکی متمرکز شده است در واقع بیشترین تمرکز بر پارامترهای بیولوژیک افراد جهت سنجش میزان سلامت افراد صورت می گیرد . لذانیاز به وجود پرسشنامه ای معتبر جهت سنجش سلامت افراد در جامعه پژوهشی از لحاظ روانی و فیزیکی احساس می شود.

ویروس HIV-1 یک لنتی ویروس و عامل بیماری ایدز میباشد که امروزه به عنوان معضل بهداشت جهانی مطرح است. یکی از پروتئینهای مهم ویروس به نام Nef نقش مهمی در چرخه تکثیر ویروس و پیشرفت بیماری ایدز دارد و القای پاسخ ایمنی بر ضد آن می تواند تا حدی عفونت ویروسی را مهار نماید؛ بنابراین، این پروتئین میتواند کاندید مناسبی برای تهیه واکسن ضد ویروس HIV باشد. بعلاوه، بخشی از ناحیه پروتئین فعال کننده رونویسی (Tat، اسید آمینه های 48 تا 60) از ویروس HIV توانسته است به عنوان یک پپتید نفوذ کننده سلولی (CPP) عمل نماید. در این تحقیق، با توجه به نقشهای مهم این دو پروتئین به ویژه در طراحی واکسن، برای اولین بار کلونینگ و بیان فیوژن Tat-Nef در باکتری اشریشیاکلی صورت گرفت. تایید بیان پروتئین توسط آنالیز وسترن بلات و تخلیص آن توسط روش رنگ آمیزی معکوس انجام شد.
در این مطالعه تجربی، تکثیر فیوژن Tat-Nef با پرایمرهای اختصاصی توسط تکنیک PCR انجام شد. پس از هضم آنزیمی محصول PCR با آنزیم های Not I و EcoRI، الحاق ژن در وکتور خطی شده pGEX6p2 صورت گرفت. پس از ترنسفورماسیون باکتری E.coliسویه BL21 (DE3) با پلاسمید نوترکیب pGEX-Tat-Nef، و تایید کلونهای نوترکیب با استفاده از روش هضم آنزیمی و آنالیز PCR، القای بیان پروتئین نوترکیب توسط القا کننده IPTG انجام شد. تایید بیان توسط تکنیک SDS-PAGE و وسترن بلات با استفاده از آنتی بادی منوکلونال ضد Nef صورت گرفت. سپس، تخلیص پروتئین فیوژن توسط تکنیک رنگ آمیزی معکوس از روی ژل انجام شد.
نتایج آنالیز PCR و هضم آنزیمی، وجود باند واضح حدود 726 جفت باز را روی ژل آگارز تایید کرد که نشانگر کلونینگ صحیح فیوژن Tat-Nef در وکتور بیان پروکاریوتی pGEX6p2 بود. همچنین، وجود باند پروتئینی حدود 54 کیلودالتون روی ژل SDS-PAGE نشانگر بیان پروتئین Tat-Nef تحت القای آنتی رپرسور IPTG می باشد که توسط آنتی بادی منوکلونال ضد Nef در آنالیز وسترن بلات تایید شد. نهایتا، باند خالص شده پروتئین توسط تکنیک رنگ آمیزی معکوس به دست آورده شد.
پروتئین فیوژن نوترکیبTat-Nef در میزبان E.coli با مقدار مناسب بیان و تخلیص شد. پروتئین مورد نظر به عنوان یک آنتی ژن برای طراحی واکسن پروتئینی در مقابل عفونت ویروس HIV استفاده خواهد شد.

تشکیل بیوفیلم یکی از عوامل بیماری زایی این باکتری محسوب می شود که به باکتری امکان اتصال به سطوح مختلف و همچنین افزایش الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی را می دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی شاخصه های فنوتیپی و ژنوتیپی تشکیل بیوفیلم در ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه های عفونی در استان شهرکرد انجام گرفت.
تعداد 250 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از عفونت های بیمارستانی انتخاب گردید. جهت تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی از روش انتشار از دیسک استفاده شد. توان تشکیل بیوفیلم به روش مولکولی و فنوتیپی بررسی گردید.
در این بررسی 5/73 درصد از ایزوله ها توانایی اتصال قوی، 33/5 درصد از آن ها توان اتصال متوسط و 4/15 درصد از ایزوله ها توانایی اتصال ضعیف را در تولید بیوفیلم نشان دادند. فراوانی حضور ژن icaC 3/67 درصد و ژن icaB 2/63 درصد برآورد گردید. 2/92 درصد از ایزوله های مولد بیوفیلم واجد ژن mecA بودند.
گسترش مقاومت آنتی بیوتیکی به ویژه در ایزوله های مولد بیوفیلم مشکلات جدی در بخش های درمانی بیمارستان ایجاد خواهد کرد.

فعالیت های استقامتی می توانند از طریق ایجاد استرس اکسایشی، منجر به آسیب و تخریب بافتی گردند. اما به نظر می رسد فعالیت های استقامتی و وامانده ساز نتایج متفاوتی با یکدیگر دارند. هدف از این پژوهش بررسی مقایسه دو شیوه تمرین شنای استقامت بر سطوح کراتین کیناز، لاکتات دی هیدروژناز و مالون دی آلدئید رت های نر ویستار است.
تعداد 18 سر رت نر نژاد ویستار در محدوده 250 تا 300 گرم بطور تصادفی به سه گروه شش تایی؛ 1- شنای استقامت (EN)، 2- شنای وامانده ساز (EX) و 3- کنترل (C)، تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت ده هفته، پنج روز در هفته و هر جلسه یک ساعت شنا کردند. هر هفته به طور فزاینده 30 دقیقه به مدت زمان شنای گروه وامانده ساز افزوده شد، بطوری که شش هفته پایانی، سه ساعت در هر جلسه شنا کردند. یک روز پس از اتمام پروتکل تمرینی، نمونه گیری خونی از سیاهرگ زیرین رت ها انجام شد. فعالیت LDH و CK به روش رنگ سنجی(DGKC) و MDA از طریق واکنش با TBA سنجیده شدند. نتایج توسط آزمون ANOVA یک طرفه و پس از آن تست تعقیبی توکی با سطح معناداری(05/0 P<) آنالیز شدند.
گروه (EN)، افزایش معناداری در سطوح CK سرمی نسبت به گروه (EX) و گروه (C) داشتند (P=0.0001)، در حالی که سطوح مالون دی آلدئید به طور معناداری نسبت به گروه (C) کم تر بود (P=0.011). اما در سطوح LDH تفاوت معناداری مشاهده نشد.
می توان نتیجه گرفت تمرین استقامتی، آسیب عضلانی بیشتری دربر دارد، در حالی که پراکسیداسیون لیپید کمتری ایجاد می کند.

این مقاله به گزارش یک مورد نقص بافتی پاشنه به دنبال برداشتن تومور ملانوم پاشنه اشاره دارد. معرفی بیمار: بیمار آقای 60 ساله با زخم پاشنه که در بیوپسی ملانوم بدخیم گزارش شده بود، تحت اکسیزیون با مارژین مناسب قرار گرفت.
برای پوشش نقص بافتی حاصله که حتی ممکن است تاندون آشیل یا استخوان پاشنه در معرض دید باشد بایستی از فلاپ استفاده شود. به نظر رسید در این مورد استفاده از گرافت مناسب نباشد چون در تماس مداوم با کفش دچار زخم مزمن می شود. از بین فلاپها هم می توان از سورال فلاپ استفاده کرد و هم از فلاپ مدیال پلانتار که تصمیم به استفاده از فلاپ مدیال پلانتار گرفتیم. مزیت این فلاپ حس دار بودن آن و حجم کمتر فلاپ می باشد.
با توجه به نتیجه موفقیت آمیز کاربرد این نوع فلاپ، به عنوان روشی کارآمد در بازسازی پاشنه به ویژه به دنبال اکسیزیون ملانوما توصیه می گردد..