فهرست مطالب
مجله تحقیقات حمایت و حفاظت جنگلها و مراتع ایران
سال هفتم شماره 2 (پیاپی 14، پاییز و زمستان 1388)
- تاریخ انتشار: 1388/10/11
- تعداد عناوین: 8
-
صفحه 51در بررسی های سال 1386، بیماری گل سبزی سیاه دانه Nigella sativa L. در شهرستان سمیرم اصفهان مشاهده گردید. بطوری که بارزترین علائم ظاهری بیماری عبارتند از: رشد جوانه های جانبی فراوان روی ساقه های اصلی گل سبزی، برگسائی و تبدیل مادگی به جسمی بزرگ و کیسه مانند، رشد جوانه در داخل گل، ریزبرگی و زردیزردی برگ ها و کوتولگی شدید گیاه بود. به طوری که رنگ آمیزی برش های نازک تهیه شده از ساقه بوته های آلوده با محلول رنگی دینس (Dien’s stain) و مشاهده میکروسکوپی آنها، وجود لکه های آبی پررنگ را در ناحیه آوندهای آبکش سیاه دانه آلوده نشان داد. عامل گل سبزی سیاه دانه از طریق پیوند و زنجرک Lethierry Circulifer haematoceps از سیاه دانه آلوده به سیاه دانه های سالم در گلخانه انتقال داده شد. میانگین میزان آلودگی مزارع سیاه دانه به این بیماری 14 درصد در مزارع کشت بهاره (اردیبهشت) و 7/20 درصد در مزارع کشت تابستانه (تیرماه) تعیین شد. میانگین تراکم جمعیت زنجرک ناقل در کشت های بهاره 6/3 حشره و در کشت های تابستانه 5/18 عدد حشره در هر 100 تور حشره گیری بود که نشان دهنده فعالیت بیشتر آنها در کشت های تابستانه این محصول می باشد. بر اساس علائم بیماری، انتقال توسط پیوند و زنجرک ناقل و واکنش مثبت به محلول رنگی دنیس، بیماری گل سبزی سیاه دانه در سمیرم ماهیت فیتوپلاسمایی دارد. بنابراین این اولین گزارش از وقوع بیماری گل سبزی سیاه دانه در ایران می باشد.
کلیدواژگان: سیاه دانه، گل سبزی، زنجرک و سمیرم -
صفحه 59خاکهای مرتعی زاگرس به دلیل چرای بی رویه دام و تغییرکاربری به شدت در معرض تخریب قرار دارند. در این پژوهش اثر تغییرکاربری و چرای دام بر فرسایش و حاصلخیزی خاک و هدررفت نیتروژن و کربن آلی همراه با رواناب با استفاده از باران ساز بررسی شد. کاربری ها شامل مرتع با دو سطح تخریب، مرتع با پوشش نسبتا خوب (25-20 درصد پوشش گیاهی) و مرتع با پوشش گیاهی ضعیف (10-5 درصد پوشش) و دیمزار شخم خورده بود. تخریب پوشش گیاهی باعث کاهش معنی داری (05/p<) در مقدار کربن آلی ونیتروژن کل خاک در دو کاربری مرتع با پوشش گیاهی ضعیف (38 و 27 درصد) و دیمزار (5/54 و41 درصد) نسبت به مرتع با پوشش نسبتا خوب شده بود. همچنین تولید رواناب و رسوب و هدررفت نیتروژن محلول به همراه رسوبات در اثر تغییرکاربری افزایش یافت. مقدار هدررفت نیتروژن کل در دیمزار (g/m2 3/46) و مرتع با پوشش ضعیف (g/m2 5/22) در مقایسه با مرتع با پوشش نسبتا خوب (g/m2 7/8) به ترتیب پنج و دو برابر بیشتر بود. به-طوری که مقدار هدررفت آمونیوم و نیترات محلول در رواناب در دیمزار (mg/m2 5/25 و 8/96) و مرتع با پوشش ضعیف (mg/m2 6/26 و 6/88) نسبت به مرتع با پوشش نسبتا خوب (mg/m2 7/10 و 1/42) افزایش معنی داری (05/0 p<) را نشان داد. نتایج این پژوهش نشان داد که چرای مفرط و تبدیل اراضی مرتعی به دیمزار باعث افزایش فرسایش و کاهش حاصلخیزی خاک و افزایش انتقال نیتروژن از حوزه های آبخیز می شود.
کلیدواژگان: تغییرکاربری، هدررفت، نیتروژن محلول، همراه رسوبات -
صفحه 73روش شماره منحنی رواناب، ساده و دارای کاربرد فراوان و مؤثر در تعیین رواناب می باشد. در این مطالعه، نقشه شماره منحنی رواناب حوضه آبخیز منصورآباد بیرجند با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی و تصاویر ماهواره لندست (ETM+) و براساس فاکتورهایی مانند گروه هیدرولوژی خاک، کاربری اراضی و پوشش گیاهی تعیین شده است. نقشه وضعیت پوشش زمین با کمک شاخصهای NDVI و VI تهیه شده و حوضه به سه کلاس مرتع خوب، نسبتا فقیر و فقیر تقسیم بندی گردید. نقشه کاربری اراضی حوضه با استفاده از داده های ماهواره لندست و نقشه گروه هیدرولوژیکی خاک به کمک نقشه های خاک، شیب، کاربری اراضی، تشکیلات زمین شناسی و بازدیدهای صحرائی تهیه گردید. از تلفیق نقشه های تهیه شده درGIS و با استفاده از جدولSCS، نقشه شماره منحنی رواناب و بعد نقشه ضریب نگهداشت سطحی حوضه تعیین گردید. به طوری که برای ارزیابی صحت نتایج به دست آمده، دبی حداکثر سیلاب به کمک مدل HEC-HMS محاسبه و با مقدار اندازه گیری شده مقایسه گردید. صحت 85% نتایج نشان داد که می توان به دقت و صحت شماره منحنی به دست آمده از روش RS وGIS در حوضه های فاقد آمار و یا دارای آمار محدود اندازه گیری اعتماد نمود.
کلیدواژگان: شماره منحنی رواناب، سنجش از دور، GIS، شاخص پوشش گیاهی، HEC، HMS -
صفحه 90Atriplex verrucifera گونه ای از خانواده Chenopodiaceae و یکی از گیاهان مرتعی سازگار در اراضی شور می باشد که به علت داشتن قابلیت بالا در تامین علوفه خوش خوراک دام ها اهمیت زیادی در مراتع استان آذربایجان شرقی دارد و پوشش-های وسیعی را در آن تشکیل می دهد. تعلیف احشام و خسارت آفات از مهمترین عوامل تهدیدکننده این گیاه محسوب می-شوند. تغذیه حشرات آفت بر روی قسمت های مختلف گیاه میزبان اعم از برگ، میوه (بذر)، ساقه و ریشه قابل توجه بوده و شدت خسارت آن ها بسته به گونه آفت، وضعیت رشدی گیاه، میزان بارندگی محل و در نهایت تحمل پذیری گیاه در مقابل آفت متفاوت است. به طوری که در طی مطالعه آت اکولوزی1 آتریپلکس گونه Atriplex verrucifera در استان آذربایجان شرقی، آفات مهم این گیاه در محل های مورد مطالعه به شرح زیر جمع آوری و شناسایی شدند. سرخرطومی Chromosomus fischeri Fahraeus از خانواده Curculionidae می باشد و لاروها با تغذیه از ریشه های گیاه موجب خشکی تدریجی و انهدام بوته ها می شوند. این آفت از مراتع قرخلار مرند، احمد آباد لغلی اهر و قره تپه تسوج جمع آوری گردید. پروانه برگخوار Orgyia dubia (Tauscher، 1806)، از خانواده Lymantriidaeمی باشد و لاروها با تغذیه از برگ ها موجب ضعف عمومی گیاه شده و آن را مستعد حمله سایر آفات می سازد. این پروانه از مراتع احمد آباد لغلی، قره تپه تسوج، حومه بناب و قرخلار مرند جمع آوری شد. سوسک Galeruca sp. از خانواده Chrysomelidaeمی باشد؛ لاروها برگخوار بوده و حشرات نر و ماده در پائیز از بذرهای رسیده آتریپلکس تغذیه می نمایند. جمع آوری این حشره تنها در مراتع اطراف بناب شیوع داشت. کک نباتیPhyllotreta vittula Redtenbacher از خانواده Chrysomelidae می باشد و خسارت لارو بصورت تغذیه از پارانشیم برگ بوده و حشرات کامل با ایجاد سوراخهای ریز برگ را مشبک می سازند. این آفت از تمامی رویشگاه های آتریپلکس در استان جمع آوری شد.
کلیدواژگان: آتریپلکس، آذربایجان شرقی، آفات، پراکنش، مراتع -
صفحه 100پروانه دم چنگالی بزرگ صنوبر(L. (Cerura vinulaیکی از آفات مهم برگخوار درختان صنوبر در بجنورد بشمار می آید. طی سالهای 1384 و1385 خسارت این آفت روی 10 کلن صنوبر که در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در ایستگاه کهنه کن بجنورد کاشته شده بودند، مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور تعداد 9 اصله نهال در وسط هر کرت آزمایشی انتخاب گردید و از اوائل بهار تا اواخر تابستان به فاصله هر 15 روز یکبار نمونه برداری روی آنها صورت گرفت. در هر نوبت نمونه برداری تعداد 4 شاخه 50 سانتی متری از جهات چهارگانه جغرافیایی هر نهال، در ارتفاع قطر برابر سینه به طور تصادفی برداشت گردید. در ابتدا میانگین سطوح خورده شده برگها به تفکیک هر برگ بر حسب درصد تخمین زده شد و بعد میانگین سطوح خورده شده برگها به ازای هر شاخه، نهال و نهایتا میانگین نهالها در هر کرت آزمایشی محاسبه گردید. داده های بدست-آمده با استفاده از نرم افزارSAS مورد تجزیه آماری قرار گرفت و میانگین ها با آزمون چنددامنه ای دانکن مقایسه گردیدند تجزیه واریانس داده های بدست آمده از خسارت این آفت در سال 1384 تفاوت معنی داری بین گونه ها و کلن های صنوبر نشان نداد. بر اساس نتایج تجزیه واریانس داده ها در سال 1385، تفاوت بین کلن ها در سطح یک درصد معنی دار بود. گروه بندی میانگین های خسارت (آزمون دانکن) در سطح یک درصد نشان داد که در بین کلن های صنوبر در سال 1385، بیشترین میزان خسارت این آفت به کلن P. x. euramricana 561.41 وارد شد. در این بررسی دو کلن Populus alba Beshgardash و Populus deltoides. 69.55 در بین کلن ها کمترین میزان خسارت به این آفت را نشان داده و کلن Populus alba 44.9 فاقد خسارت بود.
کلیدواژگان: صنوبر، پروانه دم چنگالی بزرگ صنوبر، گونه ها و کلن ها، خسارت -
صفحه 106سنک صنوبر Monosteira unicostata یکی از آفات مهم درختان خانوادهSalicaceae به ویژه درختان صنوبر در نهالستانها و صنوبرکاری ها میباشد. طی سالهای 1381 تا 1384، خسارت این آفت روی 15 کلن بومی و غیر بومی صنوبر که در دو قطعه آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات البرز کرج کاشته شده بودند، مورد ارزیابی قرار گرفت. این کلنها متعلق به گونه های Populus alba L.، Populus nigra L.، Populus deltoides Marsh. و همچنین دورگ P. x. euramericana (Dode) Guinier بودند. در مورد هر کلن، 4 اصله نهال در وسط هرکرت آزمایشی انتخاب گردید و از اواسط خردادماه تا اواسط مهرماه به فاصله هر 15 روز یکبار در هر قطعه آزمایشی به مدت سه سال مورد بررسی قرار گرفتند. در هر نوبت نمونه برداری، تعداد چهار برگ از ارتفاع مختلف هر نهال در جهات چهارگانه جغرافیایی به طور تصادفی برداشت شد و تعداد برگهای خسارت دیده ثبت شد. بر این اساس هر نهال به عنوان واحد نمونه برداری امتیاز 0 تا 4 گرفت و میانگین امتیازات خسارت در مورد نهالهای هر کرت آزمایشی محاسبه گردید. داده ها بعد از عمل نرمال سازی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. تجزیه واریانس داده ها با استفاده از نرم افزارSAS انجام شد و برای دسته بندی میانگین ها از آزمون دانکن در سطح احتمال 1% استفاده گردید. نتایج تجزیه واریانس داده های به دست آمده در مجموع سه سال بررسی خسارت این آفت روی نهالهای صنوبر تفاوت معنی داری را در سطح یک درصد، بین گونه ها و کلن های بررسی شده در هر دو قطعه آزمایشی نشان داد. نتایج بررسی در دو قطعه آزمایشی نشان داد که دو کلن P. alba 44.9 و P. alba 58.57 در یک گروه بیشترین میزان تغذیه سنک را داشته، بنابراین حساسترین کلن ها به این آفت تشخیص داده شدند. در بین کلن های مربوط به گونه P. deltoides در قطعه آزمایشی اول، دو کلن 77.51 P. deltoides و P. deltoides 73.51 در یک گروه و در قطعه آزمایشی دوم، سه کلن77.51 P. deltoides، P. deltoides 73.51 و 69.55 P. deltoidesدر گروه واحد، مقاوم ترین کلن ها نسبت به این آفت بودند.
کلیدواژگان: صنوبر، گونه ها و کلنها، مقاومت، سنک صنوبر، خسارت، کرج -
صفحه 115آفات گیاهان دارویی از موانع و مشکلات موجود در سر راه توسعه کشت گیاهان دارویی به شمار می روند. به دلیل ماهیت مصرف گیاهان دارویی و به ویژه استفاده آنها در صنایع داروسازی، کشت و تولید ارگانیک آنها بشدت مورد توجه صنایع داروسازی قرار گرفته است. به طوری که شناخت عوامل محدودکننده تولید این گیاهان و به ویژه شته هایی که روی این گونه-های گیاهی خسارت ایجاد می کنند از اهمیت بسزایی است. بر همین اساس طی سالهای 87-1385 روی گیاهان دارویی کشت شده و گیاهان مرتعی استان نمونه برداری به طور منظم و هفتگی در طول فصل رویشی گیاهان با روش های رایج در جمع-آوری حشرات ازجمله جمع آوری با دست یا قلم موی ظریف، تکاندن شاخ و برگ گیاه میزبان روی سینی سفید رنگ انجام گردید. به طوری که بعد از جمع آوری شته ها از روی گیاه میزبان، نمونه ها به داخل مایع نگهدارنده (الکل 70%) منتقل گردید. همچنین دشمنان طبیعی این حشرات ازجمله شکارگرها و انگل ها (پارازیتوئید) جمع آوری شد. بر این اساس، 21 گونه شته از روی گیاهان هدف و همچنین 10 گونه دشمن طبیعی آنها جمع آوری و مورد شناسایی قرار گرفت.
کلیدواژگان: آفت، شته، گیاه دارویی، دشمن طبیعی، همدان -
صفحه 128آکاسیا آلبیدا Acacia albida Del.)) یا آکاسیای حلقه سیبی با داشتن گل آذین های سنبله از بقیه آکاسیاها که دارای گل آذین سرسان مانند (کلاپرک) می باشند منفک می شود (شکل 1). زیستگاه این گونه از آکاسیا در جهان از ساواناهای خشک و بسترهای رودخانه ای شمال آفریقا، سنگال، گامبیا، سودان، اتیوپی و سومالی تا آنگولا و نامبیا ادامه می یابد. تنها منطقه رویشگاه طبیعی این گونه در ایران قطعه 30 هکتاری در مجاورت روستای رزم آباد دشتی واقع در شمال شرقی شهر خورموج در استان بوشهر می باشد. این گونه در سال1376 به عنوان زیرگونه (Acacia albida Del. Subsp. Surculosa Djavanshir، Emtehani & Djazirei) در ایران معرفی شده است (شکل 2) (جوانشیر و همکاران، 1376)..درختان این گونه در اسفندماه گل می دهند ولی بر روی این درختان میوه تشکیل نمی شود. آفات یکی از عواملی هستند که می توانند در تشکیل نشدن میوه در گیاهان مؤثر باشند، اگرچه در خصوص آفات و بیماری های درخت آکاسیا آلبیدا گزارشهایی موجود است، ولی هیچ گزارشی در خصوص آفات گل و میزان خسارتهای ناشی از آن در ایران وجود ندارد. این تحقیق به شناسایی آفت گل و میزان خسارت آن در این گونه می پردازد. بررسی برای جمع آوری آفت گل آکاسیا آلبیدا از اوایل اسفندماه که گل آذین های سنبله این گونه در منطقه رزم آباد شهرستان دشتی در استان بوشهر ظاهر می شود آغاز گردید. لاروهایی به طول پنج میلی متر که در حال تغذیه از قسمتهای مختلف گل بودند جمع آوری و پس از انتقال به اتاق رشد در ظرفهای پرورش که دارای منافذی جهت تهویه هوا بودند قرار داده شدند تا حشره کامل به دست آید. پرورش در شرایط دمایی بین30-28 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی60 درصد و تناوب نوری 6 ساعت تاریکی و 18 ساعت نور انجام شد. جهت تغذیه لاروهای جوان از گل آذین های چیده شده آکاسیا آلبیدا که در یخچال نگهداری می شدند استفاده گردید. روزانه گل آذینهای آکاسیا آلبیدا به لاروها داده شد و همزمان ظروف پرورش نظافت گردید. این آزمایش تا تشکیل شفیره ادامه یافته و مراحل رشد و نمو لاروها تا تشکیل شفیره و حشره کامل ثبت گردید. به طوری که با مراجعه به منابع معتبر و ارسال نمونه به مؤسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور نام علمی آن تعیین گردید. برای بررسی میزان خسارت، 10 پایه درخت آکاسیا آلبیدا به طور تصادفی در این ذخیره گاه انتخاب شد. بر روی هر درخت پنج شاخه به طور تصادفی انتخاب شد و تعداد20 گل آذین چیده و پس از انتقال به آزمایشگاه تعداد کل گلها یا جوانه ها و تعداد گلها یا جوانه های خسارت دیده شمارش و ثبت گردید. بدلیل عمر کوتاه گل در این گیاه، نمونه برداری فقط یکبار انجام شد. میزان خسارت آفت به صورت میانگین درصد جوانه یا گل خسارت دیده در کل ذخیره گاه محاسبه گردید. نتایج نشان داد که آفت گل در درخت آکاسیا آلبیدا در استان بوشهر حشره ای بنام Pandesma robusta از راسته Lepidoptera، تیره Noctuidae، زیر تیره Catocalinae و قبیله Ophiusini می باشد. این حشره گونه ایست که بیشتر در مناطق حاره ای به ویژه از جزایر قناری و آفریقای شمالی گزارش شده است. لاروهای این حشره روی گونه های Acacia spp.و Prosopis spp. گزارش شده اند. البته پراکنش این گونه کم و حتی بر روی گیاهان فوق الذکر به ندرت یافت شده است. تحقیق حاضر اولین گزارش از این حشره در ایران و بر روی گیاه آکاسیا آلبیدا است. نتایج میزان خسارت این آفت بر روی ده پایه از درخت آکاسیا آلبیدا نشان داد که متوسط میزان آفت زدگی گل در این گیاه توسط لاروهای این حشره حدود 9/25 می باشد و درصد آفت زدگی در بین پایه های مطالعه شده از 10 تا 38 درصد متغیر بود.
کلیدواژگان: آکاسیا آلبیدا، آفت، خسارت، robusta Pandesma، بوشهر
-
Page 51Virescence disease of black cumin (Nigella sativa L.) was found in Semirom region in 2001. The major symptoms of the disease includes proliferation of auxiliary buds from the main stem, virescence, phyllody, development of ovary into a thickened enlarged and sac-like body, floral proliferation, small and chlorotic leaves, witche's broom and sever stunting. Light microscopy of hand-cut section of black cumin stem treated with diene's stain, revealed presence of regularly spaced dark blue areas in the phloem region of the infected plants. Phyllody agent was transmitted from infected black cumin to healthy black cumin by grafting and the leafhopper, Circulifer haematoceps in greenhouse. The mean rate of infection in spring and summer cultivations were estimated as 14 and 20.7 Percent respectively. Population density of leafhopper C. haematoceps in spring and summer cultivation were 3.6 and 18.5 adults per 100 net respectively. On the basis of disease symptoms, graft and leafhopper transmission and positive reaction with dienes, stain, black cumin phyllody in Semirom has phytoplasmal etiology. This is the first report of black cumin phyllody in Iran.
-
Page 59Grassland soils in Zagros Mountains are being seriously degraded under cultivation and overgrazing. This study investigated the impacts of land use shifting and overgrazing on soil erosion, soil fertility, and Organic C and N losses via surface runoff produced by rainfall simulator. Land uses were two levels of pasture degradation including moderately (MDP) and heavily degraded pasture (HDP), classified based on vegetation cover (the former had 20-25 % and the latter had 5-10% plant cover), and cultivated field. Significantly (p<0.05) lower amounts of organic carbon and total nitrogen were found following overgrazing (38 and 27%) and cultivation (54.5 and 41%), respectively. Much higher runoff, sediment and nitrogen (dissolved and particulate) losses observed following land use changes. Total nitrogen lost under cultivated (46.3 g/m2) and HDP (22.5 g/m2) were 5 and 2 times greater than that under MDP (8.7 g/m2), respectively. Much higher amounts of dissolved ammonium and nitrate were lost under cultivated (25.5 and 96.8 mg/m2) and HDP (26.6 and 88.6 mg/m2) than that under MDP (10.7 and 42.1 mg/m2), respectively. This study indicated that overgrazing and land use change caused not only sever soil erosion, but also fertility decline and nitrogen removal via catchment flows.
-
Page 73The runoff curve number method is a simple, widely used and efficient procedure for determining the expected amount of runoff from rainfall. In this study, runoff curve number map of Birjand Mansourabad watershed was prepared by geographic information system (GIS) data and Landsat ETM+ satellite images based on the factors of hydrologic soil group, land use and land cover. The land cover map was determined using Normalized Difference Vegetation Index (NDVI) and VI Index and classified to three groups: good, fair and poor. The watershed land use map was produced by Landsat satellite data and hydrologic soil group map was produced using field survey, watershed soil, slope, geology and land use maps. The combination of these maps in GIS and using SCS table, runoff curve number and soil surface store Coefficient maps was obtained. To assess the accuracy of each curve number map, runoff peak discharges computed by HEC_HMS model were compared to measured amounts. The accuracy of 85% of the results showed that it can be reliable according to the exactness and precision of the curve number calculated by GIS and RS data in basins with limited or lake of data.
-
Page 90Atriplex verucifera M.B. is one of the major range plants in brackish grounds that because of high ability for forage production important in East Azarbaijan rangelands. It is widely distributed in these areas. Domestic animals and phytophagous insects are the most important limiting agents which cause destruction of the host plant. The insect pests affect different parts of Atriplex including leaves, fruits (seeds), stem and root and damage severity is different based on the pest species, plant growth status, precipitation, and plant tolerance to the pest. During the study of Atriplex verucifera autecology in East Azarbaijan province, important pests of this plant was investigated. Major pests incluuds:Chromosomus fischer Fahraeus (Col., Curculionidae): The larvae feed on all parts of crucibles roots and destruct gradually them. This weevil has collected from rangelands in Gherkhlar (Marand), Ahmad Abad lighly (Ahar) and Gharetapeh (Tasouj). Orgyia dubia (Tauscher) (Lep., Lymantriidae): The larvae cause host defoliation and weakness predisposes to other pests attack. The moth was collected from Ahmad Abad Lighly, Gharetapeh, Bonab sides and Gherkhlar rangelands. Galeruca sp. (Col., Chrysomelidae): The larvae damage to foliage and adults (female and male) feed on ripe seeds in fall season. This pest was collected in Bonab rangelands. Phyllotreta vittula Redtenbacher (Col., Chrysomelidae): The larvae feed on the leaves parenchyma and adults create the tiny hole on the leaves and reticulate them. This pest was collected in all Atriplex fields in the province.
-
Page 100C. vinula is considered an important pest of poplar plantations in Bojnord region of Iran. Activity of the pest has been occurred on native and exotic species and clones of poplar. In this survey, we examined damage of C. vinula on 10 native and exotic poplar clones on three year seedlings in Bojnord Research station. A randomized complete block design with 3 replication was applied. Each experimental plot includes 25 poplar seedlings, but we examined the nine seedlings placed in the middle of each plot. Surveys were carried as percent damage on leave(feeding rate) at 15 days interval starting end of March until the end of September. Data were analyzed by SAS program and the average of damage on treatments was compared by Duncan means test. Based on the obtained results in 1996, there is significant differences among tested clones (α=1%). The highest damage was seen on Populous x. euramericana561.41 clone, but the least were seen on P.alba Beshghardash (a native clone of the region) While P.deltoides 69.55. and P.alba 44.9 clons were Completely immune to the pest.
-
Page 106Poplar lace bug Monosteira unicostata (Het.: Tingidae) is one of the most important insect pest of Salicaceae family especially poplars in nurseries and plantations. During 2002-2005, damage of poplar lace bug was studied on 15 native & exotic poplar clones belonging to Populus nigra L, Populus deltoides Marsh, P. x. euramericana (Dode) Guinier and also Populus alba L. in two plots in Alborz Research Center of Karaj. In the first stage, poplar clones were planted as randomized complete block design with 3 replications. In any experimental plot, 4 seedlings were evaluated for lace bug damage at 15 day intervals starting in early June until early October. In order to sample, four leaves of each seedling were randomly taken and number of damaged leaves recorded. Numbering method (0 – 4)) was applied for each seedling. The data modified and were analyzed by SAS software. Duncan test (α=1%) was applied to compare the means. Based on three years results, there was significant difference (α=1%) between the means of poplar species and clones in two plots. In terms of three years results of the pest damage in two plots, of all poplar clones, P. alba 44.9 and P. alba 58.57 (in single group) had the highest susceptibility against poplar lace bug. In the first plot, clones of P. deltoides 77.51 and P. deltoides 73.51 (in one group) and in the second plot, P. deltoides 77.51, P. deltoides 73.51 and P. deltoides 69.55 (in single group) showed the highest resistance to poplar lace bug compared to the other clones.
-
Page 115The pests is problems in culture development of the of medicinal plant. Because of the special application features of the plant in pharmaceutical industries organic culture of medicinal plants is severally interested for herbal medicine's company. Identify limited factors for production of specially these plants very important. For this considered, sampling was done using conventional methods include hand picking and snider trap. Collections were made weekly during the spring and summer. The survey was carried out in the period 2007-2009 in natural field and planted species in Hamadan province. Specimens include aphids and natural enemies were collected and returned on alcohl(70%) in Laboratory. In this research, 21 species of pests and 13 species of natural enemies were recognized.
-
Page 128Acacia albida (Del.) was introduced in 1997 as a Subspecies of (Acacia albida Del. Surculosa Djavanshir, Emtehani & Djazirei) in Iran in 1376. This subspecies occur solely in an area of 30 ha. in Razmabad Plain in Bushehr Province. This tree blooms in March but produces no fruit in the area. Pests are important factors that can affect seed production of the plant. In this research attention was given to flower pests and their associated damages. Larvae were collected on A. albida flowers in March and reared in the Lab conditions of 28-30ºC, 18h/6h L/D photoperiod and 60% humidity. Experiment was continued until all Larva went to Pupae stage. Emerging moth was identified by specialists in Research Center for Plant Diseases. To measure flower damage, 20 spikes were collected randomly from every 10 plants. Spikes were examined in the lab for the percentage of damage. The pest was determined as Pandesma robusta, belong to Noctuidae family. This is the first record of this insect species on A. albida in Iran. flower damage was measured as 26%. The findings indicate the pest is probably not in the lack factor of fruit formation in this species in the aforementioned area.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.