فهرست مطالب

مجله علمی شیلات ایران
سال هفدهم شماره 2 (پیاپی 63، تابستان 1387)

  • تاریخ انتشار: 1387/05/11
  • تعداد عناوین: 17
|
  • استفاده از ساکارز، بعنوان یک محافظ اسمزی در افزایش مقاومت آزولا (Azolla filiculoides Lam.) به تنش شوری و گرما
    محمود اصفیاء*، امیر قلاوند، حسین حیدری شریف آباد، شعبانعلی نظامی بلوچی، قربان نورمحمدی صفحه 1
    تاثیر افزودن 75/2 تا 11 مول ساکارز در محیط کشت آزولا (Azolla filiculoides Lam.) بعنوان یک محافظ اسمزی، بر زمان دو برابر شدن آزولا، درصد بقاء و درصد شادابی، در شرایط تنش شوری (هدایت الکتریکی 7 تا 8/ 18 میلی زیمنس بر سانتیمتر) و تنش گرمای شدید (36/42 درجه سانتیگراد) ، با شرایط محیطی بهینه (دمای 18/24 درجه سانتیگراد، هدایت الکتریکی 65/0 میلی زیمنس بر سانتیمتر و شدت نور 2100 لوکس) در قالب دو طرح آزمایشی بلوکهای کاملا تصادفی با 4 تکرار، در اطاقک رشد، مورد بررسی قرار گرفت. در شرایط بهینه رشد (عدم وجود تنش گرما) ، افزودن مقادیر مختلف ساکارز به محیط کشت هایی با شوری 65/0، 8/7 و 18 میلی زیمنس بر سانتیمتر، اختلاف معنی داری بر درصد شادابی (P> 0. 01) و درصد بقاء (P> 0. 05) آزولا نسبت به محیط کشت شاهد (فاقد ساکارز) ایجاد نکرد. در تنش گرمای شدید (36/42 درجه سانتیگراد) و تنش شوری متوسط (1/9 میلی زیمنس بر سانتیمتر) ، افزودن 5/5 مول ساکارز به محیط کشت، باعث افزایش معنی دار درصد شادابی (P< 0. 01) و درصد بقاء (P< 0. 05) آزولا نسبت به محیط کشت شاهد (فاقد ساکارز) شد. در تنش گرمای شدید، افزودن 5/5 مول ساکارز به آب دریای خزر، باعث افزایش معنی دار سرعت رشد آزولا (کاهش زمان دو برابر شدن) ، نسبت به شوری های کمتر شد. (P< 0. 05)
    کلیدواژگان: آزولا، تنش شوری، تنش گرما، ساکارز، محافظ اسمزی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی جمعیت کفزیان و ارتباط آن با مواد آلی رسوبات بستر در ساحل شمالی خلیج گرگان (دریای خزر)
    رضا اکرمی*، غلامعلی بندانی، احمد قرایی، جواد میردار هریجانی، رقیه کرمی صفحه 9
    بررسی فراوانی و پراکنش بنتوزها طی سال 1383 بصورت فصلی در 30 ایستگاه در سه عمق 1، 2 و 3 متر در ساحل شمالی خلیج گرگان با مختصات تقریبی ״ 36 ′ 56 59 تا ״ 40 ′ 50 59 طول شرقی و ״ 43 ′ 53 36 تا ״ 54 ′ 52 36 عرض شمالی با استفاده از نمونه بردار Van Veen با سه تکرار انجام شد. در منطقه مورد مطالعه 10 خانواده از کفزیان شامل: Nereidae، Spionidae، Ampharitidae، Mytilidae، Dreissenidae، Cardidae، Neritidae، Pyrgulidae، Lithoglyphidae، Planorbidae و دو رده Amphipoda و Ostracoda جداسازی و شناسایی شدند که بیشترین میانگین فراوانی مربوط به رده Ostracoda با 02/32 درصد و کمترین آن مربوط به Amphipoda در تمامی اعماق نمونه برداری شده در طول سال بود. حداکثر تراکم در عمق 3 متری با 6205 عدد در مترمربع در فصل پاییز و حداقل تراکم در عمق 1 متری با 52 عدد در مترمربع در فصل زمستان ثبت گردید. به علاوه نوع بافت خاک و مقدار کل مواد آلی رسوبات نیز محاسبه گردید که در مجموع اعماق 2 و 3 متری در فصول تابستان و پاییز با 8/7 درصد بیشترین و عمق 1 متری در فصل زمستان با 5/2 درصد کمترین میزان مواد آلی رسوبات را به خود اختصاص دادند. بررسی تراکم بنتوزها با میزان مواد آلی موجود در رسوبات در اعماق مختلف مورد بررسی، همبستگی بالایی (98/0 – 92/0R2=) را نشان دادند. آنالیز داده ها نشان داد که بین میزان مواد آلی موجود در رسوبات در فصل زمستان در اعماق مختلف با فصول دیگر سال اختلاف معنی داری وجود دارد (05/0> P). تراکم بنتوزها در فصول مختلف سال و در اعماق مختلف اختلاف معنی دار قابل توجهی را بین فصل زمستان با سایر فصول نشان داد (05/0> P).
    کلیدواژگان: بنتوز، رسوبات، خلیج گرگان، دریای خزر، ایران
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی تغذیه طبیعی تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus)
    جاوید ایمانپورنمین، صنم حیدری، فاطمه منصف راد، هاشم جوشیده صفحه 19
    بررسی رژیم غذای طبیعی تاسماهی ایرانی بر روی دستگاه گوارش 52 عدد ماهی که بوسیله تور ترال از 85 ایستگاه در اعماق 2 تا 100 متری در فصول تابستان و زمستان 1385، در سواحل جنوبی دریای خزر در 3 استان گیلان، مازندران و گلستان صید شدند، انجام گردید. وزن متوسط نمونه ماهیان 1± 8/332 گرم و طول کل آنها 1± 7/37 سانتیمتر بود. در این مطالعه در محتویات دستگاه گوارش تاسماهی ایرانی تعداد 11 نوع ماده غذایی شامل گاو ماهیان (Gobiidae) ، مایسیده (Mysidae) ، گاماروس (Gammaridae) ، نرئیس (Nereidae) ، آمفارتیده (Amphartidae) ، سودوکومائیده (Pseudocumidae) ، شگ ماهیان (Clupeidae) ، سوزن ماهیان (Syngnathidae) ، اسکروبیکولاریده (Scrobicularidae) ، حشرات (Insect) وکاردیده (Cardiidae) شناسایی گردید. بیشترین فراوانی در استانهای گیلان، گلستان و مازندران بترتیب مربوط به گاو ماهیان (Gobiidae) و آمفارتیده (Ampharetidae) بود. بیشترین تنوع غذایی در استان مازندران با 9 نوع ماده غذایی و کمترین تنوع غذایی در استان گلستان با 4 نوع ماده غذایی، مشاهده شد. اگرچه کرمهای پرتار (Nereidae) ، بیشترین تراکم موجودات کفزی (49 درصد) را در سواحل جنوبی دریای خزر بخود اختصاص داده اند اما نرئیده از لحاظ اهمیت غذایی در رده دوم و سوم در رژیم غذایی تاسماهی ایرانی می باشند. مقایسه میانگین ضریب چاقی در 3 استان نشان داد که ماهیان در هر 3 استان، از نظر رشد در شرایط نسبتا متوسطی قرار دارند (4/0> K > 3/0). با استفاده از آزمون Tukey، مشخص گردید که ضریب چاقی و شاخص معده فاقد اختلاف معنی دار در این استانها بودند لیکن میانگین شاخص تهی بودن معده، اختلاف معنی داری بین سه استان را نشان داد ( (P< 0. 05.
    کلیدواژگان: تاسماهی ایرانی، Acipenser persicus، رژیم غذایی، ضریب چاقی، دریای خزر
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • تاثیر پروبیوتیک باسیلوس (Bacillus sp.) بر رشد و درصد بازماندگی میگوی سفید غربی (Litopenaeus vannamei) در شوری 30 و 40 قسمت در هزار
    محمد خلیل پذیر، عباس متین فر، خسرو آئین جمشید، رضا قربانی واقعی، غلامعباس زرشناس، قاسم غریبی صفحه 27
    برای پی بردن به اثر پودر پروبیوتیک باسیلوس (Bacillus sp.) حل شده در آب، بر رشد و درصد بازماندگی میگوی سفید غربی در شوری 30 و 40 قسمت در هزار تحقیقی در ایستگاه تحقیقاتی بندرگاه واقع در استان بوشهر به مدت 45 روز انجام شد. این تحقیق از چهار تیمار همراه با سه تکرار، شامل 2 تیمار آزمایشی (پودر پروبیوتیک باسیلوس Bacillus sp. حل شده در آب همراه با غذای پلت مرحله رشد در شوری 30 و 40 قسمت در هزار) و 2 تیمار شاهد (غذای پلت مرحله رشد در شوری 30 و 40 قسمت در هزار) تشکیل شده بود. نتایج نشان دادند که میزان رشد و درصد بازماندگی میگوهای تیمار شوری 30 قسمت در هزار که از پودر پروبیوتیک حل شده در آب (Bacillus sp.) همراه با غذای پلت مرحله رشد استفاده کرده بودند بطور معنی داری بیشتر از میگوهای تیمار شاهد (بدون افزودن پروبیوتیک به آب در شوری 30 قسمت در هزار) بود (05/0> P). از طرف دیگر با وجود اینکه میزان رشد میگوهای تیمار شوری 40 قسمت در هزار نسبت به میگوهای شاهد (بدون افزودن پروبیوتیک به آب در شوری 40 قسمت در هزار) بیشتر بود ولی از لحاظ آماری هیچگونه تفاوت معنی دار بین آنها مشاهده نگردید (05/0P>) ، این در حالی است که درصد بازماندگی میگوهای تیمار شوری 40 قسمت در هزار نسبت به میگوهای شاهد بطور معنی داری بیشتر بود (05/0> P). همچنین نتایج حاکی از آن است که میزان رشد و درصد بازماندگی میگوهای تیمار شوری 30 قسمت در هزار در مقایسه با میگوهای تیمار شوری 40 قسمت در هزار بطور معنی داری بیشتر می باشد (05/0> P). در نتیجه از این تحقیق چنین استنباط می شود که دادن پودر پروبیوتیک باسیلوس حل شده در آب در شوری 30 قسمت در هزار همراه با غذای پلت مرحله رشد می تواند بسیار مفید باشد. در حالیکه در شوری 40 قسمت در هزار چندان ثمربخش و مفید نیست.
    کلیدواژگان: پروبیوتیک، شوری، میگوی سفید غربی، تغذیه
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مطالعه تنوع ریختی کفال طلایی Liza aurata (Risso،1810) در سواحل جنوبی دریای خزر
    وهاب پورفرج*، محمود کرمی، شعبانعلی نظامی، غلامرضا رفیعی، حسین خارا صفحه 35
    در این تحقیق 228 عدد ماهی کفال طلایی در فصل صید سالهای 85-1384 از چهار ایستگاه در سواحل جنوبی دریای خزر شامل بندر انزلی،کیاشهر، بابلسر و بندر ترکمن تهیه شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای مطالعه ویژگی های ریختی کفال ماهیان در این تحقیق، از سیستم تراس استفاده شد. بدین ترتیب که در کناره بدن ماهی ها 13 نقطه نشانه Landmark)) انتخاب و 25 فاصله بین این نقاط اندازه گیری شد. همچنین ، شماری از ویژگی های ریختی بروش سنتی و ویژگی های شمارشی کفال طلایی نیز مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج تحلیل واریانس (ANOVA) برای ویژگی های ریختی اصلاح شده کفال طلایی نشان داد که 10 ویژگی از 25 ویژگی سیستم تراس، 3 ویژگی از 7 ویژگی ریختی سیستم سنتی و 6 ویژگی از 10 ویژگی شمارشی در بین نمونه های کفال طلایی دارای اختلاف معنی دار هستند. همچنین، نمودار حاصل از توابع متمایز کننده 1 و 2 برای ویژگی های ریختی ماهی کفال طلایی نشاندهنده تمایز ماهیان کفال طلایی منطقه بندر انزلی از منطقه کیاشهر است که در شرق رودخانه سفیدرود واقع شده اند. علاوه بر این، ماهیان منطقه کیاشهر کاملا از ماهیان منطقه بندرترکمن و تا حدی از ماهیان منطقه بابلسر متمایز هستند.
    کلیدواژگان: کفال طلایی، Liza aurata، ریخت شناسی، دریای خزر، ایران
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • اثر آرتمیا اورمیانای غنی شده با ویتامین E و اسیدهای چرب غیراشباع بر میزان رشد، بازماندگی و مقاومت به تنش شوری
    محمد علی جلالی*، سید عباس حسینی، محمدرضا ایمانپور، علی اکبر علیمحمدی صفحه 49
    این آزمایش در مدت 6 هفته به منظور تعیین اثرات ناپلئوس آرتمیا اورمیانا (Artemia urimiana) غنی شده با ویتامین E (آلفا- توکوفرول استات) و اسید چرب غیراشباع حاوی 18 درصد EPA و 12 درصد DHA روی میزان رشد، ماندگاری و مقاومت در مقابل تنش شوری در لارو فیل ماهی (Huso huso) انجام شده است. لاروهای فیل ماهی با میانگین وزنی 2/6± 8/69 میلی گرم در زمان تغذیه آغازین در چهار تیمار و سه تکرار با ناپلئوس آرتمیا اورمیانا غنی شده با اسیدهای چرب غیراشباع حاوی 20 و50 درصد ویتامین E (بترتیب گروه های E1 و E2) و اسید چرب فاقد ویتامین E (گروه HUFA) تغذیه شدند. تغذیه ماهیان گروه شاهد (بدون غنی سازی) نیز تا پایان آزمایش با استفاده از آرتمیای غنی نشده صورت گرفت. لاروها از روز اول تغذیه خارجی تا روز پنجم با آرتمیای غنی نشده و پس از آن به مدت 7 روز با آرتمیای غنی شده تغذیه شدند. تمامی تیمارها پس از اتمام غنی سازی تا پایان روز چهلم از دافنی تغذیه نموده و سپس نمونه هایی از آنها به مدت 2 روز در معرض تنش شوری 12 گرم در لیتر قرار گرفتند. نمونه های خون ماهیان نیز در پایان استرس شوری جمع آوری شد تا برای بررسی شاخص هماتوکریت مورد استفاده قرار گیرد. نتایج بدست آمده از نظر میزان رشد تفاوت آماری معنی داری را در بین تیمارها نشان داد. بیشترین رشد در ماهیان گروه E1 (58/0± 29/4 گرم) و کمترین میزان درگروه شاهد (22/0± 88/2 گرم) بدست آمد. درصد بقاء در بین گروه های آزمایشی اختلاف معنی داری را نشان نداد (05/0< P). پس از گذشت 48 ساعت، هرچند که درصد بازماندگی در مقابل شوری در بین گروه های شاهد و HUFA معنی دار نبود اما این میزان در سایر تیمارهای غنی سازی دارای تفاوت قابل ملاحظه ای در مقایسه با تیمار شاهد بود (05/0> P). شاخص هماتوکریت ماهیان پس از گذشت 24 و 48 ساعت تنش شوری در تیمارهای غنی شده و غنی نشده از نظر آماری تفاوتی نداشت (05/0< P). نتایج این بررسی حاکی از آن است که غنی سازی آرتمیا با اسیدهای چرب ضروری و ویتامین E می تواند در برخی از واحدهای رشد و مقاومت به تنش شوری لارو فیل ماهی موثر واقع شود.
    کلیدواژگان: غنی سازی، تنش شوری، آرتمیا اورمیانا، Artemia urimiana، لارو فیل ماهی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • زیست شناسی تولید مثل و تغذیه ماهی ساردین سند (Sardinella sindensis) در آبهای ساحلی جزیره قشم
    علی سالارپور*، محمد درویشی، سیامک بهزادی صفحه 59
    ساردین سند (Sardinella sindensis) یکی ازگونه های مهم تجاری ماهیان سطح زی ریز در آبهای خلیج فارس بویژه در سواحل جنوبی جزیره قشم می باشد که توسط تور پرساین دو قایقی در این منطقه صید می شود. برخی از ویژگی های زیستی این ماهی از فروردین ماه تا اسفند ماه 1384 مورد مطالعه قرار گرفت. از صید قایق های پرساینر، بصورت ماهانه نمونه برداری گردید. بررسی های تولید مثلی نشان داد که اوج رسیدگی جنسی برای ساردین سند در اردیبهشت ماه است. نسبت جنسی ماده: نر بصورت 08/1:1 محاسبه شد و آزمون مربع کای اختلاف معنی داری را نشان نداد (05/0P>). مقدار LM50 براساس طول کل، 112 میلیمتر محاسبه گردید. میانگین هم آوری مطلق، 5337± 23396 و هم آوری نسبی117± 739 عدد تخم بود. این بررسی نشان داد که ماهی ساردین سند پلانکتون خوار بوده و دارای رژیم غذایی متنوعی می باشد، اما گروه سخت پوستان عمده ترین غذای مصرفی این گونه بشمار می آید، بطوریکه 44 درصد از ترکیب غذایی این ماهی را تشکیل می دهد. سایرگروه های غذایی شامل دینوفیسه (17 درصد) ، باسیلاریوفیسه (15درصد) ، سیانوفیسه (13 درصد) ، تخم، فلس و لارو ماهیان (7 درصد) و سایر اقلام شامل اوگلناها، کلروفیت ها و… (4 درصد) است. بررسی تغییرات ماهانه شاخص پری معده نشان داد که میزان تغذیه در طول سال متغیر بوده و بیشینه شاخص پری معده در فروردین و اسفند ماه می باشد. شاخص خالی بودن معده نشان داد این گونه جزو گروه ماهیان نسبتا پرخور است.
    کلیدواژگان: ساردین سند، Sardinella sindensis، زیست شناسی، جزیره قشم، خلیج فارس
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • سنجش جیوه در بافتهای مختلف ماهی سوف سفید (Sander lucioperca) دریای خزر
    لیلا طاهری آزاد*، عباس اسماعیلی ساری، کامران رضایی توابع صفحه 71
    این مطالعه با هدف بررسی تاثیر سه عامل وزن، سن و جنسیت بر میزان تجمع فلز جیوه در بافتهای عضله، کبد، آبشش و پوست ماهی سوف سفید (Sander lucioperca) و مقایسه غلظت جیوه در بافتهای مذکور با حد مجاز استاندارهای جهانی انجام شد. برای اجرای تحقیق در زمستان 1384 در سواحل غربی دریای خزر (از صیدگاه جفرود تا تالاب انزلی) 21 عدد ماهی سوف بصورت تصادفی صید و پس از انجام مراحل زیست سنجی نمونه ها (اندازه گیری طول و وزن آنها) و تشخیص جنسیت، غلظت جیوه در بافتهای عضله، کبد، آبشش و پوست با استفاده از دستگاهAdvanced Mercury Analyzer اندازه گیری شد. براساس نتایج بدست آمده میانگین غلظت جیوه در بافتهای عضله، کبد، آبشش و پوست بترتیب 014/0± 097/0، 097/0± 338/0، 011/0± 093/0 و 007/0± 035/0 برحسب ppb وزن خشک بود. بین فاکتورهای سن و وزن با غلظت جیوه در بافتهای مورد مطالعه تفاوت معنی داری وجود دارد (P< 0. 05) اما بین میزان جیوه در بافتهای عضله، کبد، آبشش و پوست با فاکتور جنس هیچگونه رابطه معنی داری مشاهده نشد. مقایسه ای بین میزان جیوه عضله (ppb 097/0) با حد مجاز تعیین شده توسط WHO، FAO و FDA صورت گرفت. جیوه موجود در عضله از سطح آستانهWHO (ppb500) ، FAO (ppb500) و FDA (ppb1000) کمتر بود.
    کلیدواژگان: جیوه، سوف سفید، Sander lucioperca، دریای خزر
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی تاثیر سطوح مختلف پروتئین گیاهی بر رشد میگوی پا سفید ((Litopenaeus vannamei
    رضا قربانی واقعی*، عباس متین فر، نادر سامانی، غلامحسین فقیه، رسول قربانی صفحه 79
    تاثیر سطوح مختلف پروتئین گیاهی (30، 50 و 70 درصد) در جیره های غذایی حاوی 38 درصد پروتئین میگوی پاسفید (Litopenaeus vannamei) در تانکهای 300 لیتری پلی اتیلن در مقایسه با یک جیره تجاری تولید داخل کشور مورد بررسی قرار گرفت. میانگین افزایش وزن بدن میگوها در پایان دوره در تیمار 1 (حاوی 30 درصد پروتئین گیاهی و 70 درصد پروتئین حیوانی) 06/0± 89/5 گرم، در تیمار 2 (حاوی 50 درصد پروتئین گیاهی و 50 درصد پروتئین حیوانی) 25/0± 22/6 گرم، در تیمار 3 (حاوی 70 درصد پروتئین گیاهی و 30 درصد پروتئین حیوانی) 24/0± 19/6 گرم و در تیمار شاهد (حاوی20 درصد پروتئین گیاهی و80 درصد پروتئین حیوانی) 40/0± 42/6 گرم بود. شاخصهای رشد شامل ضریب تبدیل غذایی، نسبت بازده پروتئینی، ضریب رشد ویژه، افزایش وزن روزانه و درصد بقا ناشی از تغذیه با جیره شاهد نسبت به سایر تیمارها مطلوبتر، ولی اختلاف معنی داری بین تیمار شاهد و سایر تیمارها (و حتی بین تیمارهای آزمایشی) مشاهده نگردید ((P> 0. 05. همچنین درصد بهره وری از پروتئین خالص، در تیمار 1 بیش از سایر تیمارها بوده و دارای اختلاف معنی دار آماری می باشد (P< 0. 05). تولید در واحد سطح (برحسب گرم بر مترمربع) و درصد بازماندگی، در تیمار 1 کمتر از سایر تیمارها بوده و اختلاف معنی دار آماری با سایر تیمارها داشت (P< 0. 05). همچنین نتایج تحقیق نشان داد که، قابلیت میگوی پا سفید در استفاده از منابع پروتئین گیاهی (بویژه آرد سویا) مطلوب می باشد. در صورت استفاده از جیره های حاوی 50 درصد پروتئین گیاهی (با 22 درصد آرد سویا) و 70 درصد پروتئین گیاهی (با 72/41 درصد آرد سویا) ، نتایج کسب شده از نظر تاثیر بر شاخصهای رشد مطلوب و جهت کاهش هزینه های تولید میگو مناسب است. هزینه تولید 1 کیلوگرم غذا در تیمارهای 1، 2 و 3 بترتیب به میزان 3/83 درصد، 3/68 درصد و 3/53 درصد هزینه تولید یک کیلوگرم غذای شاهد می باشد. کمتر بودن قابل توجه هزینه تولید غذا، در تیمارهای 2 و 3 نسبت به تیمار شاهد از جنبه کاهش هزینه های تولید میگو بسیار حائز اهمیت است.
    کلیدواژگان: میگوی پا سفید، Litopenaeus vannamei، جیره غذایی، شاخص های رشد، بوشهر، ایران
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی ژنتیک جمعیت ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) حوضه جنوبی دریای خزر با استفاده از mtDNA (PCR-RFLP)
    فرامرز لالویی*، سهراب رضوانی گیل کلایی، سید محمدرضا فاطمی، محمد جواد تقوی صفحه 89
    به منظور تعیین ساختار ژنتیک جمعیت ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) تعداد 260 نمونه ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) از نواحی غربی، میانی و شرقی (سواحل استانهای گیلان، مازندران و گلستان) حوضه جنوبی دریای خزر، تالاب انزلی، رودخانه تجن، گرگانرود و خلیج گرگان جمع آوری گردید. استخراج DNA با بهینه سازی روش فنل – کلروفرم انجام شد، بطوریکه غلظت آن در کلیه نمونه ها 50 تا 100 نانوگرم بود. واکنش PCR با استفاده از دو جفت پرایمر از چینش نوکلئوتیدهای ژن ND-5/6 و ND-3/4 مولکول mtDNA انجام و جهت هضم آنزیمی محصولات PCR از 15 آنزیم محدودکننده استفاده شد. پس از هضم آنزیمی، با استفاده از ژل پلی اکریل آمید 6 درصد، کلیه نمونه ها همراه با مارکر pb DNA100 الکتروفورز و الگوهای هضم آنزیمی محصول PCR با رنگ آمیزی نیترات نقره مشاهده گردیدند. تجزیه و تحلیل داده ها و آنالیزهای آماری با استفاده از نرم افزار Reap انجام شد.
    الگوهای هضم آنزیمی با آنزیمهای محدودکننده، در مجموع 14 و 12 هاپلوتیپ متفاوت را بترتیب برای ژنهای ND-3/4 و ND-5/6 نشان داد. میانگین تنوع هاپلوتیپ ها 59/0 و 48/0 و میانگین تنوع نوکلئوتیدها 06/0 و 03/0 بترتیب برای ژنهای ND-3/4و ND-5/6 در مناطق نمونه برداری بود. همچنین میانگین اختلاف نوکلئوتیدی برای این دو ژن بترتیب 05/0 و 02/0 درصد بدست آمد. تجزیه و تحلیل داده های حاصل از ارزیابی دو ژن ND-3/4 و ND-5/6 نشان داد که نمونه های سواحل استان گیلان با تالاب انزلی، سواحل استان گیلان با سواحل استان گلستان و رودخانه تجن با گرگانرود از لحاظ فراوانی هاپلوتیپ دارای اختلاف معنی دار بوده است (05/0 ≥ P). با توجه به نتایج بدست آمده و وجود تفاوت ژنتیکی معنی دار بین نمونه ها، می توان عنوان نمود که جمعیت یکسانی از کپور معمولی در مناطق مورد بررسی وجود نداشته و بطور کلی سه گروه ژنتیکی از این گونه شناسایی شدند.
    کلیدواژگان: تنوع ژنتیکی، کپور معمولی، Cyprinus carpio، دریای خزر، ایران
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی تغییرات اسپرماتوکریت و مدت زمان تحرک اسپرماتوزوئید قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) با توجه به سن ماهی و زمان اسپرم گیری
    رضا لرستانی٭، محمدرضا احمدی، محمدرضا کلباسی صفحه 103

    در این تحقیق اثر سه گروه سنی و زمان اسپرم گیری بر مدت زمان تحرک اسپرماتوزوئید و اسپرماتوکریت در ماه های آبان، آذر، دی و بهمن در ماهی قزل آلای رنگین کمان بررسی شد. نتایج نشان دادند که بالاترین میزان اسپرماتوکریت در ماهیان ساله در آبان ماه با میزان 61/1± 50/31 و کمترین آن در بهمن ماه با میزان 9/0± 11/25 بود. بالاترین اسپرماتوکریت ماهیان ساله در آبان ماه با میزان 7/0± 42/21 با اسپرماتوکریت سن سالگی در دی ماه و بهمن ماه تفاوت معنی داری نشان ندادند. بالاترین اسپرماتوکریت در ماهیان ساله در آبان ماه با میزان 77/0± 11/25 و کمترین آن در بهمن ماه به میزان 20/0± 20/18 بود. مدت زمان تحرک اسپرماتوزوئید در سن سالگی در دی و بهمن ماه بالاترین میزان و بترتیب معادل 1± 7/27 و 6/1± 3/24 بود. مدت زمان تحرک اسپرماتوزوئید در سن سالگی در دی ماه بالاترین میزان بود که اختلاف معنی داری را با ماه های دیگر نشان داد که معادل 1/1± 9/29 بود. مدت زمان تحرک اسپرماتوزوئید در سن سالگی، در دی ماه با زمان 4/0± 42/29 ثانیه بالاترین میزان بود که اختلاف معنی داری را با ماه های دیگر سنجش تحرک اسپرماتوزوئید نشان داد. مدت زمان تحرک اسپرماتوزوئید در هر سه گروه سنی در آبان ماه کمترین میزان و در سن سالگی 9/0± 86/24، در سن سالگی 4/0± 40/26 و در سن سالگی 32/0± 26 بود. همبستگی میزان اسپرماتوکریت و مدت زمان تحرک اسپرماتوزوئید در ماه های متفاوت سنجش بصورت منفی و معنی دار بود.

    کلیدواژگان: اسپرماتوکریت، اسپرماتوزوئید، سن، قزل آلای رنگین کمان، کلاردشت
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • تعیین غلظت کشنده LC50 96h)) سموم کشاورزی دیازینون، هینوزان و تیلت بر روی بچه ماهی شیپ (Acipenser nudiventris
    مجید محمد نژاد شموشکی*، شعبانعلی نظامی، عباس اسماعیلی ساری، حسین خارا، ذبیح الله پژند، محمد یوسفی گراگویی صفحه 113
    اثرات سمیت حاد سموم کشاورزی دیازینون، هینوزان و تیلت بر روی بچه ماهی (3-1 گرمی) شیپ (Acipenser nudiventris) در بهار سال 1384 مورد بررسی قرار گرفت. آزمایشها با 5 تیمار، 3 تکرار و یک شاهد در آکواریومهای 20 لیتری، براساس روش O. E. C. D و به صورت ساکن اجرا شدند. درون هر آکواریوم 10 عدد بچه ماهی شیپ رهاسازی شدند. در طول آزمایش پارامترهای آب از قبیل pH و سختی آب (آب مورد استفاده کارگاه پرورش) و اکسیژن محلول اندازه گیری شدند که بترتیب 8 7 و بالای400 میلیگرم در لیتر بود. دمای آب مورد آزمایش 1± 24 درجه سانتیگراد و اکسیژن محلول نیز بالای 7 میلیگرم در لیتر اندازه گیری شد. بر طبق نتایج بدست آمده LC50 96h دیازینون، هینوزان و تیلت بترتیب 36/0، 28/0 و 9/3 میلیگرم در لیتر تعیین گردیدند. ضمن اینکه حداکثر غلظت مجاز دیازینون، هینوزان و تیلت (MAC) برای بچه ماهی شیپ بترتیب 036/0، 028/0 و 39/0 میلیگرم در لیتر محاسبه شدند. نتایج حاصل از این آزمایشات نشان داد که میزان سمیت بترتیب هینوزان بیش از دیازینون و تیلت برای ماهی شیپ بودند.
    کلیدواژگان: ماهی شیپ، Acipenser nudivenrtis، دیازینون، هینوزان، تیلت، LC50 96h
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • تولید کنسرو از میگوی ریز پرورشی (Penaeus indicus) در روغن، سس گوجه فرنگی و آب نمک
    سهراب معینی، شهروز طاهری*، انوشه کوچکیان، عباسعلی استکی صفحه 123
    در این تحقیق چگونگی تولید کنسرو از میگوهای ریز پرورشی Penaeus indicus استان هرمزگان که فاقد ارزش صادراتی می باشند، در روغن، سس گوجه فرنگی و آب نمک مورد بررسی قرار گرفت. طبق آزمایشهای انجام شده، بهترین روش کنسرو نمودن این میگوها، پخت اولیه در دمای 100 درجه سانتیگراد به مدت 2 دقیقه در آب نمک با غلظت 8 درصد حاوی 1/0 درصد اسیدسیتریک، سپس اتوکلاو نمودن به مدت 12 دقیقه در دمای 121 درجه سانتیگراد می باشد. نتایج ارزیابی حسی براساس امتیاز داده شده توسط داوران نشان داد که میگوی کنسرو شده در روغن، سس گوجه فرنگی و آب نمک بترتیب در اولویت اول، دوم و سوم قرار گرفتند. تغییرات شیمیایی، تعداد کلی باکتری ها و کلستریدیوم بوتولینوم در سه نمونه کنسرو تهیه شده مورد بررسی قرار گرفت. دامنه این تغییرات برای پروتئین 59/22-90/18 درصد، چربی 01/3- 28/2 درصد، رطوبت 51/76-70/70 درصد، خاکستر 53/2-45/1 درصد و برای نیتروژن های فرار (TVN) 35/29- 64/19 میلیگرم درصد گرم، تغییرات pH 03/7- 28/6 و مقدار پراکسید صفر بود. نتایج آزمایش کلستریدیوم بوتولینوم و تعداد کلی باکتری ها در 3 رقت (1/0، 01/0، 001/0) در همه نمونه ها منفی بود و نتایج بدست آمده در سطح 05/0> P از نظر آماری اختلاف معنی دار را در بین سه نمونه کنسرو تهیه شده نشان داد.
    کلیدواژگان: میگوی پرورشی، Penaeus indicus، عمل آوری، ایران
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مقایسه هیستوپاتولوژیک ضایعات آبشش ماهیان قزل آلای رنگین کمان در سیستم های پرورشی مدار باز و بسته
    داریوش مهاجری، یوسف دوستار، علی سمواتیان، حمید میرزایی صفحه 133
    آبشش بدلیل تماس مستقیم با آب از حساس ترین اعضای بدن ماهیان است. آلودگی های میکروبی و شیمیایی آب می تواند باعث بروز ضایعات پاتولوژیک در آبشش گردد. در این تحقیق، تنوع و فراوانی ضایعات وارده به آبشش ماهی قزل آلای رنگین کمان در دو سیستم پرورشی مدار بسته و باز مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. در فصل پاییز سال 1385، با مراجعه به 4 مزرعه پرورشی ماهی قزل آلای رنگین کمان در استان آذربایجان شرقی (دو مزرعه مدار بسته و دو مزرعه مدار باز) 384 نمونه ماهی قزل آلای رنگین کمان از هریک از سیستمها جمع آوری گردید. پس از بررسی های ماکروسکوپیک، مقاطع بافتی از آبشش جهت مطالعات ریزبینی تهیه و پس از تثبیت در فرمالین بافری 10 درصد، طبق روش های رایج تهیه مقطع، برش هایی به ضخامت 4 میکرون تهیه و با هماتوکسیلین- ائوزین رنگ آمیزی شدند. براساس آسیب شناسی بافتی، در سیستم مدار باز، آسیب ها عمدتا به شکل ادم و پرخونی بودند هر چند که تغییرات دیگری از جمله هیپرتروفی، هیپرپلازی بافت پوششی و تلانژیکتازی نیز در این نمونه ها مشاهده گردید. در سیستم مدار بسته آسیب ها بسیار شدیدتر بود بطوریکه ادم، پرخونی، خونریزی حاد، نکروز و فیبروز بیشترین موارد آسیب را بخود اختصاص داده بودند. از بین 384 نمونه متعلق به هر سیستم پرورشی، تعداد 124 مورد در سیستم مدار باز و تعداد 384 مورد (همه نمونه ها) در سیستم مدار بسته دچار آسیب بودند. از لحاظ آماری، طبق آزمون کای مربع، رابطه معنی داری بین روش پرورش ماهی و میزان ابتلای آن به بیماری های آبشش وجود داشت (01/0P<). همچنین براساس آزمون یو- من وایتنی رابطه معنی داری بین روش پرورش ماهی و شدت ضایعات آبشش وجود داشت (01/0P<).
    کلیدواژگان: هیستوپاتولوژی، قزل آلای رنگین کمان، ماهی، سیستم پرورش، آذربایجان شرقی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی خصوصیات زیستی تولید مثل ماهی سوکلا Rachycentron canadum درآبهای خلیج فارس (استان هرمزگان)
    تورج ولی نسب*، شیرین اشتری، ندا صدقی معروف، بهنام دقوقی صفحه 143
    زیست شناسی تولید مثل ماهی سوکلا Rachycentron canadum ازخانواده Rachycentridae که از ماهیان استخوانی بزرگ خلیج فارس می باشد، نمونه برداری با بررسی 487 نمونه طی 12 ماه از مهر 1384 تا شهریور ماه 1385 به صورت ماهانه صورت پذیرفت. دراین راستا، فاکتورهای تولید مثلی نظیر تعیین زمان تخمریزی، نسبت جنسی، میزان باروری، هم آوری و قطر تخمک تعیین گردید. بلوغ و تخمریزی این گونه بوسیله مشاهدات ماکروسکوپی و بافت شناسی (میکروسکوپی) تخمدانها بدست آمد. با بررسی میانگین شاخص گنادی، درصد مراحل بلوغ و تغییرات قطر تخمک در ماه های مختلف، فصل تخمریزی تعیین و مشخص گردید که زمان تخمریزی این ماهی از اواخر تیر ماه آغاز و تا اواسط شهریور ماه ادامه داشته است. نسبت جنسی کل نمونه های صید شده براساس نسبت نر به ماده در طول این بررسی 1:3/1 بدست آمد و میانگین نسبت جنسی طی ماه های سال با نسبت 1:1 اختلاف معنی داری داشت و بیشترین اختلاف مربوط به ماه فروردین بود. در این ماهی، میانگین هم آوری مطلق 1684954 عدد تخمک محاسبه گردید. حداقل قطر تخمک اندازه گیری شده 250/0 میلیمتر و حداکثر آن 575/0 میلیمتر بترتیب مربوط به تخمدانهای مرحله 2 و4 رسیدگی جنسی بودند. میانگین قطر تخمک از فروردین ماه روند صعودی را طی کرده و در تیر ماه به اوج خود رسید. ماهی سوکلا دارای تخمکهای بخشی بطور همزمان یا Partial Synchronism و روش تخمریزی این ماهی Total Spawner تعیین گردید.
    کلیدواژگان: ماهی سوکلا، Rachycentron canadum، تولید مثل، آبهای استان هرمزگان، خلیج فارس
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • یافته های علمی کوتاه
  • فصل تخمریزی، هم آوری و طول در 50 درصد بلوغ (Lm50) کیلکای معمولی (caspia Clupeonella cultriventris) در سواحل استان مازندران
    علی اصغر جانباز*، شهرام عبدالملکی، حسن فضلی صفحه 153
    هدف از مطالعه حاضر بررسی فصل تخمریزی، هم آوری، نسبتهای جنسی و طول در 50 در صد بلوغ ((Lm50 ماهی کیلکای معمولی cultriventris caspia) (Clupeonella است. برای انجام این مطالعه دو ایستگاه واقع در آبهای استان مازندران در محدوده عمقی کمتر از 100 متر انتخاب گردید. نمونه ها در خلال فروردین ماه تا اسفند ماه سال1384 و هر 2 هفته یکبار از محل تخلیه صید و صید چند شناور بطور تصادفی برداشت شد. در هر بار 5-3 کیلوگرم نمونه کیلکا تهیه و به آزمایشگاه منتقل شد. در آزمایشگاه ابتدا گونه ها از هم تفکیک شدند. سپس تعداد و وزن ماهیان هرگونه شمارش و اندازه گیری شد. برای بررسی خصوصیات زیستی 200 عدد از گونه کیلکای معمولی در هر نوبت نمونه برداری جدا شد. در مجموع 4712 عدد کیلکای معمولی مورد زیست سنجی قرار گرفت. در این بررسی نمونه ها براساس کلاسهای طولی 5 میلیمتر دسته بندی شده و سپس جنسیت هر یک از نمونه ها تعیین گردید. تعداد نمونه و وزن هر یک از جنسها در هر کلاس سنی با دقت 1/0 گرم اندازه گیری شد.
    در این تحقیق میانگین هم آوری مطلق کیلکای معمولی 9610± 15292 برآورد شده است. هم آوری مطلق این گونه در طول سواحل داغستان 9500 تا 60000 و بطور میانگین 30200 تخم می باشد. در دلتای رود ولگا میزان هم آوری از 9200 تا 17400 عدد و بطور متوسط 14000 تخم متغیر است. با توجه به ضرایب همبستگی بین هم آوری مطلق و وزن تخمدان (437/0= r) و همچنین بین هم آوری مطلق و وزن کل (304/0(r = مشخص می شود که هم آوری مطلق با وزن تخمدان در ماهی کیلکای معمولی همبستگی بیشتری دارد.
    کلیدواژگان: ویژگی های زیستی، caspia cultriventris Clupeonella، دریای خزر
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مقایسه ساختار اجتماعات ماکروبنتیک در خوریات غزاله و غنام (در خور موسی) بعنوان نشانگرهای زیستی آلودگی
    ژاله مهدوی سلطانی*، سید محمد باقر نبوی صفحه 159
    در این مطالعه با بررسی ساختار جمعیتی و تغییرات ساختار جمعیت های ماکروبنتیک در برخی از خوریات ماهشهر و خور موسی و مقایسه میزان تنوع گونه ای و غالبیت آنها این خوریات به یک سری نشانگرهای زیستی جهت تعیین میزان سلامت این اکوسیستم از نظر آلودگی دست یابیم و سرانجام به معرفی مناطق بحرانی در خوریات مورد مطالعه و ارائه رهیافتهای بهبود وضعیت موجود در این خوریات بپردازیم. اهداف کلی مطالعه حاضر شامل: 1) مقایسه ساختار اجتماعات ماکروبنتیک در خوریات غزاله و غنام از میان خوریات ماهشهر و خور موسی بعنوان نشانگرهای زیستی آلودگی؛ 2) سنجش مواد آلی موجود در رسوبات و بافت بستر بعنوان مهمترین پارامترهای محیطی در ارتباط با تغییرات فونی؛ 3) مطالعه کیفیت آب از طریق سنجش پارامترهای فیزیکی و شیمیایی آن و رسوبات بستر در ایستگاه های مورد مطالعه؛ 4) بررسی تغییرات جمعیتی گونه ها در مناطق دارای آلودگی؛ 5) مشخص کردن مناطقی با بار آلودگی بیشتر؛ و 6) مقایسه میزان تنوع گونه ای و غالبیت در مناطق مورد مطالعه با یکدیگر است. شش ایستگاه در دو خور غزاله و غنام از خوریات ماهشهر (جنوب استان خوزستان) تعیین و نمونه برداری از رسوبات خورهای مورد نظر در دو فصل گرم (تابستان) و سرد (زمستان) با استفاده از گرب ون وین (با حجم 0 2 5 /0 مترمربع) انجام گرفت. این نمونه برداری ها از شهریور 1 3 8 5 آغاز و در بهمن 1 3 8 5 خاتمه یافت. در هر خور سه ایستگاه در ابتدا، وسط و انتهای آن در نظر گرفته شد و از هر ایستگاه سه نمونه رسوب برای جداسازی و شناسایی ماکروبنتوزها و یک نمونه هم برای آنالیز و دانه بندی رسوبات و سنجش میزان مواد آلی درون رسوبات (TOM) برداشت گردید.
    مقایسه میانگین فراوانی ماکروبنتوزها و مقایسه میزان فراوانی گروه های غالب نشاندهنده آن است که بیشترین فراوانی ماکروبنتوزها بترتیب در ایستگاه های واقع در انتها و وسط خور غنام و کمترین فراوانی بترتیب در ایستگاه های واقع در ابتدا و انتهای خور غزاله ثبت شده است.
    نتایج بدست آمده از این بررسی نشان داد که فراوانترین گروه های ماکروبنتوزی دو خور غزاله و غنام شامل کرمهای پرتار و سخت پوستان می باشد که در کلیه فصول و ایستگاه های نمونه برداری این غالبیت را حفظ کرده اند. از گروه پرتاران، گونه Lycastopsis sp. و از گروه سخت پوستان، گونه Grapsus sp. جزء گونه های غالب بودند. بیشترین تعداد افراد گونه Lycastopsis sp. ، 1 1 9 7 فرد در مترمربع در طول یک سال در ابتدا و انتهای خور غزاله ثبت شد.
    کلیدواژگان: نشانگرهای زیستی، ماکروبنتوزها، خور موسی، خلیج فارس
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
|
  • Investigation of the role of exogenous use of sucrose as an osmoprotectant in increasing Azolla filiculoides resistance to air high temperature and salt stress
    M. Asfia, A. Ghalavand, H. Heidari, Sh. Nezami, Gh. Normohammadi Page 1
    Influence of 2.75 to 11 moles sucrose as an exogenous osmoprotectant on salt stressed (7.8-9.1 and 18.2 ms/cm) and temperature stressed (42.36C) Azolla (A. filiculoides Lam.) was studied. Results showed that enriching salt stressed (9.1 ms/cm) Azolla by 5.5 moles sucrose significantly increased survival percent (S%) and freshness percent (F%), in comparison with control treatment in which no sucrose was used. Enriching Azolla media by 2.75, 5.5 and 8.25 moles sucrose in optimum growth condition (24.18C and 0.65 mS/cm), had no significant effects on growth doubling time (D.T), S% and F% in comparison with control. Enriching Azolla media by 11 moles sucrose in optimum growth condition decreased significantly the S% and F%, in comparison with control plots. Enriching Azolla media by 5.5 moles sucrose, in all salinity levels (0.65, 7.8, 9.1 and 18.25 ms/cm), and air temperatures (24.18 and 42.36C), non increased S% and F% but not significantly and decreased D.T.A positive correlation was o.....
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Benthos density and its relationship with sediment condition in the north coast of Gorgan Bay, Golestan Province
    R. Akrami, Gh. Bandani, A. Gharaei, J. Mirdar, R. Karami Page 9
    The frequency and distribution of benthos species in the north coast of Gorgan Bay (proposed site for cage and pen culture) were studied. Sampling was carried out in three water depths 1, 2 and 3 meters and 10 stations in each depth using Van Veen sampler with 3 replications. Totally, 12 families were identified: Nereidae, Ampharitidae, Spionidae Amphipodae, Osteracodae, Mytilidae, Dreissenidae, Cardidae, Neritidae, Pyrgulidae, .Lithoglyphidae and Planorbidae of which Osteracodae and Ampharitidae with 26% and 1% had maximum and minimum abundance, respectively in all depths. The maximum and minimum abundance of benthos was 6025 per square meter in waters 3 meters deep and 52 per square meter in waters 1 meter deep. In addition, sediment texture and total organic matter (TOM) were analyzed which showed that 2 and 3 meter deep waters had the maximum percent of T.O.M (7.8%) in spring and autumn while the minimum T.O.M (2.5%) in 1 meter deep waters was observed in winter......
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Feeding regime of Persian sturgeon (Acipenser persicus) in the south Caspian Sea
    J. Imanpor namin, S. Heydari, F. Monsefrad, H. Joshideh Page 19
    Feeding regime of the Persian sturgeon in the southern basins of the Caspian Sea was studied in summer and winter 2006 in three provinces Guilan, Mazandaran and Golestan. We caught 52 fish specimens in 85 sampling sites varying in depths from 2-100 m using bottom trawls. The average weight and length of fish specimens were 332.81+1 g and 37.69±1 cm, respectively. The alimentary tract of fishes were analyzed and 11 food items including Gobiidae, Gammaridae, Mysidae, Nereidae, Ampharetidae, Pseudocumidae, Clupeidae, Syngnathidae, Scrobicularidae, insects and Cardiidae were identified. The highest feed diversity was observed in Mazandaran province (9 items) and the lowest in the Golestan province (4 items). Although Nereids showed the highest percentage of benthic organisms (49%) but they were of secondary and tertiary importance in the fish diet qualitatively. Comparison of Fulton's condition factor of fishes in the three provinces showed a similar pattern (0.3<1(<0.4). A Tukey test reve.....
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Probiotic effects of Bacillus spp. bacteria on the survival and growth of White shrimp (Litopenaeus vannamei) in 30 and 40 g/lit salinities
    M. Khalil pazir, A. Matinfar, Kh. Aeinjamshid, R. Ghorbani vaghei, Gh. Zarshenas, Gh. Gharibi Page 27
    The probiotic effects of Bacillus spp. bacteria on the growth and survival rate of Litopenaeus vannamei in 30 and 40 gii, salinities was investigated. We conducted the experiment in Bandargah Research Station, Bushehr province during 45 days. Four treatments with three replicates, and two controls were used and probiotic powder, dissolved in water along with the growth stage pellet was applied in 3Oppt and 4Oppt salinities. The control treatments were only fed by the growth stage pellet in 3Oppt and 4Oppt salinities. The results revealed that growth and survival rate of treatment groups in 3Oppt salinity exposed to the probiotic powder were higher than those of the controls without increasing probiotic powder (P0.05). Survival rate of the treatment groups in 4Oppt sal.....
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Morphological variation of Golden mullet, Liza aurata, of southern coasts of the Caspian Sea
    V. Porfaraj, M. Karami, Sh. Nezami, Gh. Rafiei, H. Khara Page 35
    Morphological features of Golden mullet (Liza aurata) population in the southern coasts of the Caspian Sea were studied. A total of 228 fish specimens were collected from Bandar Anzali, Kiashahr, Babolsar and Bandar Turkman in Iranian waters. A combination of Truss network, traditional system and few meristic counts were simultaneously applied to the sample set. Statistically high significant morphometric differences were observed between the four L. aurata stocks. Univariate analysis of variance (ANOVA) revealed significant differences between the means of samples for 10 out of 25 standardized morphometric measurements of truss system, 3 out of 7 measurements of traditional morphometric system and also the number of second dorsal fin spines, soft rays of second dorsal fin, total number of pectoral fin rays, soft rays of anal fin, number of squmosum scales and pyloric caeca among meristic counts. Discriminant analysis correctly classified 76% and 70.3% of individuals into their origina.....
    Abstract View Paper Original: Persian
  • The enrichment influences of Artemia urmiana with vitamin E and unsaturated fatty acids on growth, survival and salinity stress resistance in Beluga (Huso huso) larvae
    M. Jalali, A. Hosseini, M. Imanpor, A. Alimohammadi Page 49
    We assessed the effects of Aremia urmiana nauplii enriched with vitamin E (α -tochopherol acetate, MERCK, Germany) and unsaturated fatty acids (EPA 18% and DHA 12%) on growth, survival and stress resistance of Beluga (Huso huso) larvae during six weeks. Beluga larvae (mean body weight 69.8c6.2 mg) at the first feeding were fed in four treatments and three replications using A. urmiana enriched with unsaturated fatty acids (HUFA) containing 20% and 50% vitamin E (El and E2 treatments, respectively) and HUFA without vitamin E (HUFA group). The control group was fed on non-enriched Artemia. All treatments were fed with non-enriched Artemia for 5 days after the first feeding and then fed with enriched Artemia for 7 days. After period of enrichment, the larvae were fed with daphnia from 13 super(th) to 40 super(th) day. The Beluga larvae were then exposed to salinity stress (12 g/l) for two days after the 40 days feeding trial. Blood samples were obtained at the end of the first and second .....
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Reproduction and feeding biology of Sind Sardinella (Sardinella sindensis) from coastal waters of Qeshm Island, Persian Gulf
    A. Salarpor, M. Darvishi, S. Behzadi Page 59
    Sardinella sindensis is one of the dominant small pelagic fishes of Persian Gulf, especially in Qeshm Island's coastal waters. Investigation on some of the biological parameters of Sind Sardinella was carried out from April 2005 to March 2006. Sind Sardinella is economically the most important small pelagic fish species mainly caught by double boat purse seine in this area. Reproductive studies showed that peak maturity season occurred in May. The female to male ratio was calculated at 1:1.08 and chi-square analysis showed the difference in ratio was not statistically significant (P>0.05). LM sub(50) is attained at a total length of 112 mm. The average absolute and relative fecundity were estimated to be 23396 ( plus or minus 5337) and 739 ( plus or minus 117), respectively. This fish is planktonivore, and we found the diet of the species consisted of a broad spectrum of food types, but Crustaceans were dominant, comprising 44% of the food. The other major food groups and their share w.....
    Abstract View Paper Original: Persian
  • A study of mercury concentration in organs of Zander fish (Sander lucioperca) in the Caspian Sea
    L. Taheriazad, A. Esmaeili sari, K. Rezaei Page 71
    We studied mercury bioaccumulation in liver, gill, skin and muscle of Zander fish and its relationships with weight, age and sex factors and compared the results with world standard levels. We collected 21 specimens of the fish in winter 2005 from south west Caspian Sea inshore waters stretching from Jefroud fishery station to Anzali wetland. We conducted biometrical measurements and sex determination and studied mercury concentration in different organs of the fish using Advanced Mercury Analyzer apparatus. Based on the results, the mercury concentration in muscle, liver, gill and skin as ppb per dry weight were 0.097±0.014, 0.338+0.097, 0.093±0.011 and 0.035±0.007, respectively. The results showed significant differences between age and weight factors and mercury accumulation in studied organs (P<0.05) while sex factor had no significant difference in terms of mercury concentration (P<0.05). The comparison of the mercury bioaccumulation with universal standard threshold levels (WHO, .....
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Effect of different dietary levels of plant protein on growth indexes of White Leg shrimp
    R. Ghorbani, A. Matinfar, N. Samani, Gh. Faghih, R. Ghorbani Page 79
    The influence of different dietary levels of plant protein (30, 50 and 70%) on growth indices of White Leg Shrimp (Litopenaeus vannamei) fed with an original 38 percent protein was assessed and compared with that of the commercial shrimp diet. The average weight gain at the end of the culture period in treatment 1 (30% plant protein and 70% animal protein), was 5. 89 plus or minus 0. 06 grams, for treatment 2 (50% plant protein and 50% animal protein), was 6. 22 plus or minus 0. 25 grams, for treatment 3 (70% plant protein and 30% animal protein), was 6. 19 plus or minus 0. 24 grams and for the control treatment (20% plant protein and 80% animal protein), was 6. 42 plus or minus 0. 40 grams. Our study of the influence of experimental and control diets on growth indices including growth rate (GR), food conversion ratio (FCR), protein efficiency ratio (PER), specific growth rate (SGR), and average daily gain (ADG), demonstrated that the indices were better in the control compared to the treatmen…
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Investigation of population genetic structure of common carp (Cyprinus carpio) in the south Caspian Sea using mtDNA Method (PCR-RFLP)
    F. Laloei, S. Rezvani, M. Fatemi, M. Taghavi Page 89
    The population genetic structure of common carp (Cyprinus carpio) was examined on 260 specimens from Tajan and Gorgan Rivers, Gorgan Gulf, Anzali Lagoon and other regions in east, middle and west of south Caspian Sea. DNA was extracted from fin tissue by phenol-chlorophorm method with a concentration of 50-100 nanograms. PCR was performed using ND-3/4 and ND-5/6 genes. The PCR products of samples were digested by 15 restriction endonuclease enzymes. The digested products accompanied with standard marker (50 pb). To measure fragment size, samples were run on a 6% vertical poyacrylamide gel. The fragments were visualized by silver staining of the polyacrylamide gel. Statistical analysis of data was performed by Reap software. We detected 14 and 12 different haplotypes in ND-3/4 and ND-5/6 genes of common carp. The mean values of haplotype diversity among populations were 0.59 and 0.48 and the average nucleotide diversity was 0.06 and 0.03 for ND3/4 and ND5/6 genes. Also, the mean values .....
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Investigation on the effects of age and time of stripping on spermatocrit and duration of sperm motility in Oncorhynchus mykiss
    R. Lorestani, M. Ahmadi, M. Kalbasi Page 103

    The effects of three male age groups (2, 3 and 4 years old) and spawning season on total duration of sperm motility and spermatocrit in November, December, January and February were studied. We found the highest amount of spermatocrit in 2 super(+) year males, in November (31.50 plus or minus 1.61) and the lowest amount of spermatocrit in the same age group was in February (25.11 plus or minus 0.9). The highest amount of spermatocrit in 3 years old fishes was spotted in November (21.42 plus or minus 0.7), but at this age, there were no significant difference between the level of spermatocrit in January and February. In 4 years old fishes, the highest spermatocrit value was seen in November (25.11 plus or minus 0.77) and the lowest spermatocrit was in February (18.20 plus or minus 0.20), but again with no significant difference between the amount of spermatocrit in January and February. In 2 years males, the highest duration of sperm motility was in January (27.7 plus or minus 1) and Fe.....

    Abstract View Paper Original: Persian
  • Determination of LC sub(50) 96h of Dyazinon, Hinosan and Tilt for Acipenser nudiventris fingerlings
    M. Mohmmad nezhad, Sh. Nezami, A. Esmaeili sari, H. Khara, Z. Pazhand, M. Yosefi Page 113
    The toxic effects of agricultural pesticides Dyazinon, Hinosan and Tilt (Propiconazole) were studied on Acipenser nudiventris fingerlings (1-3g) in Spring 2005. We conducted our experiments in aquaria holding 20L water in static systems based on O.E.C.D method using five treatments, one control concentration and three replications. In each aquarium, ten individual Ship Sturgeon fingerlings were introduced, and water physical and chemical factors were controlled to be in the range pH=7-8, TH>400mg/l (CaCO sub(3)) as for the water used for culture, and DO=80% and temperature was kept between 24 plus or minus 1C. Our results for the LC sub(50) value of Dyazinon, Hinosan and Tilt in 96 hours were 0.36, 0.28 and 3.9mg/l in the fish fingerlings. We also determined the maximum allowable concentration value of the toxins at 0.036, 0.028 and 0.39, respectively......
    Abstract View Paper Original: Persian
  • The canning of small cultured shrimp (Penaeus indicus) in oil, tomato sauce and brine
    S. Moeini, Sh. Taheri, A. Kochakian, A. Estaki Page 123
    Canning of non-exportable small cultured shrimp (Penaeus indices) in oil, tomato sauce and brine was investigated in Hormozgan province. Our results indicated that the best method of canning of this shrimp was to precook it at 100'c for 2 minutes in 8% salt water which Contained 0.1% citric acid, then autoclaving the can for 12 minutes at 121°C. Results of an organoleptic evaluation showed that the shrimp packed in oil, tomato sauce and brine ranked by the taste panel as the first, second and third respectively. The changes in chemical composition, total bacteria count and Clostridium botulinum for the three samples of canned shrimp were also investigated. These changes were 18.90-22.59% for protein, 2.28-3.01% for fat, 70.7046.51% for moisture, 1.45-2.53% for ash, 19.64-29.35 mg/100g for TVN, 6.28i-7.03 for pH and zero for peroxide. The results for Clostridium botulinum and total count of bacteria for all samples of canned shrimp in three dilutions (0.1, 0.01 and 0.001) were negative .....
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Histopathological comparison of gill lesions of rainbow trout in extensive and intensive culture systems
    D. Mohajeri, Y. Dostar, A. Samavatian, H. Mirzaei Page 133
    The direct contact of the fish gill with water makes it one the most susceptible organs of the fishes where microbial and chemical water pollution causes pathological lesions to the gill. We studied the variety and abundance of gill lesions of rainbow trout and compared them between extensive and intensive culture systems. We selected four farms of rainbow trout culture in East Azerbaijan province, two extensive and two intensive culture farms and collected 384 gill samples from each culture system in autumn 2006. After gross examination, representative sections of the gills were fixed immediately in 10% neutral buffered formalin, processed routinely, and embedded in paraffin. Tissue sections were cut to 4km thickness and stained with Hematoxylin-Eosin. Histopathologically, most of the lesions, in intensive system, were mainly consisted of edema and hyperemia. However, epithelial hypertrophy, hyperplasia and telangiectasia were also seen. In extensive system, the lesions were more seve.....
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Reproductive biology of Rachycentron canadum in the Persian Gulf (Hormozgan Province waters)
    T. Valinasab, Sh. Ashtari, N. Sedghi marof, B. Daghoghi Page 143
    We collected 478 specimens of Cobia, Rachycentron canadum, from Hormozgan province waters during October 2005 till September 2006, and studied reproductive parameters such as spawning season, sex ratio, maturity stages, fecundity and ova diameter. The maturity and spawning season were investigated through macroscopic and microscopic (ovarians histology) observation. Studying average Gonado-Somatic Index (GSI), the percent of maturity stages and ova diameter average changes revealed that the spawning occurred from July to the beginning of September......
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Investigation on spawning season, fecundity rate and length at maturity Lm sub(50) of common kilka, Clupeonella cultriventris, in Mazandaran Province coastal waters
    A. Janbaz, Sh. Abdolmaleki, H. Fazli Page 153
    The spawning season, fecundity rate, male to female ratio and Lm sub(50) of the Caspian Sea common kilka (Clupeonella cultriventris) were investigated during March 2005 to February 2006 in the coastal waters of Mazandaran province. The mean fork length and the weight of ovigerous females were 99.47 plus or minus 9.8mm and 8.3 plus or minus 2.0g respectively. The sex ratio was 2:1 in which females were dominant. The common kilka spawning started from January and its peak occurred in May. The mean gonado-somatic index was 2.1 plus or minus 6.0mm and its maximum was estimated at 0.28 and 8.9 respectively with its highest recorded in May. The condition factor was calculated at 1.5 plus or minus 0.12. More than 50 percent of the fish specimens matured when their length exceeded 94.17mm......
    Abstract View Paper Original: Persian
  • A comparison of benthic community structure in Ghazaleh and Ghanam Estuaries as bioindicators of pollution
    Zh. Mahdavi soltani, M. Nabavi Page 159
    Macrobenthos are important elements of the sea ecosystems living in the sediments and include Polychaeta, Decapoda and Mollusca. Some species of this group are considered as biological indicators for aquatic ecosystems. Macrobenthos are mostly sedentary which can be used as indexes of ecological conditions. We studied and compared benthic community structure as bioindicators of pollution in Ghazaleh and Ghanam estuaries, east and west of Moosa Estuary. Six groups of macrobenthos were identified and isolated of which the abundant groups were Decapoda with 23.3% and Gastropoda with 21.6%. The highest abundance of macrobenthos (1932 individual m2) was recorded at the extreme end of Ghanam estuary, and the lowest of (818 individual m2) was recorded of the front part of Ghazaleh estuary. Of the most significant contaminating factors in the region were pollutants from urban and industrial waste water, waste materials from oil leakage, and ship balance water. The results indicated that Ghazal.....
    Abstract View Paper Original: Persian