فهرست مطالب
فصلنامه آنستزیولوژی و مراقبتهای ویژه ایران
سال سی و هشتم شماره 2 (پیاپی 94، تابستان 1395)
- تاریخ انتشار: 1395/06/23
- تعداد عناوین: 10
-
- سخن سردبیر
-
صفحات 2-3به عنوان مقدمه ذکر این نکته ضروری است که اگر نگاهی دقیق و کارشناسانه به اساسنامه و قوانین ناظر بر تشکیل و فعالیت انجمن های علمی موجود در کشور بیندازیم به سهولت خواهیم دریافت که این نهادهای علمی از جمله «انجمن آنستزیولوژی و مراقبت های ویژه ایران»، هرچند که اسما به عنوان سازمان ها و نهادهای غیر دولتی شناخته می شوند، اما در عمل تابع قوانینی هستند که دامنه فعالیت های آنها را به ویژه در امور صنفی بسیار محدود می کند و در این زمینه آنها را صرفا به عنوان نهادهای اگر نه مشورتی بلکه در بهترین حالت طرف مشورت در امور صنفی معرفی می نماید. بر این مبنا ورود فعال انجمن های علمی - تخصصی به بحث های صنفی و در راس آنها مبحث تعرفه خدمات پزشکی همواره به عنوان محرمات تلقی شده و لزوم رعایت خواست اعضاء انجمن که از طریق کادر مدیریتی آنها مطرح می گردد، از نظر تصمیم گیرندگان امور جدی تلقی نشده و در اولویت قرار ندارد!
- مقاله اصیل
-
صفحات 4-13مقدمهرژیم دارویی معمول در پیش درمانی کودکان قبل از انتقال به اتاق عمل، استفاده از میدازولام است و این دارو به رغم داشتن اثرات مفید در آماده سازی بیمار برای اعمال جراحی، برخی جنبه های مورد نظر را پوشش نمی دهد.هدفبر آن شدیم که با استفاده از داروی دیگری (کلونیدین) در راستای کاهش بیشتر اضطراب پیش از عمل کودکان و نیز کاستن از درد، تهوع و استفراغ پس از عمل اقدام کنیم.مواد و روش هاتعداد 50 کودک 1 تا 12 سال کاندید اعمال جراحی با مدت زمان کمتر 2 ساعت به طور تصادفی انتخاب شدند. بیماران به دو گروه کلونیدین (C) و میدازولام (M) تقسیم گشتند. نیم ساعت پیش از عمل به بیماران گروه M، 0.5 میلی گرم / کیلوگرم میدازولام خوراکی همراه 0.02 میلی گرم / کیلوگرم آتروپین و یک ساعت پیش از عمل به بیماران گروه C، 0.004 میلی گرم / کیلوگرم کلونیدین خوراکی همراه 0.02 میلی گرم / کیلوگرم آتروپین داده شد. در ادامه به ارزیابی وضعیت اضطراب قبل از عمل و آشفتگی و درد بعد از عمل اقدام گردید.نتایجتوزیع سن و جنس در بین کودکان بیمار دو گروه کلونیدین و میدازولام هیچ تفاوت معنی داری نداشت. میزان پذیرش دارو در کودکان (p=0.447) و میزان اضطراب جدایی از والدین (p=0.54) و توزیع میزان پذیرش ماسک در زمان القاء بیهوشی (p=0.051) و سطح آرامش در زمان القاء بیهوشی (p=0.77)در دو گروه کلونیدین و میدازولام هیچ تفاوت معنی داری نداشت. مقایسه میزان آشفتگی در زمان بیدار شدن کودکان (p=0.007) و میزان درد بعد از عمل جراحی (p=0.001)در گروه کلونیدین به صورت معنی داری کمتر از گروه میدازولام بود.نتیجه گیریکلونیدین کیفیت اداره کودکان را در دوره زمانی پیرامون عمل افزایش می دهد و جایگزینی میدازولام با کلونیدین به عنوان پیش دارو در اطفال، حتی در آنهایی که سرپایی پذیرش می شوند، ایده آل است.کلیدواژگان: پره مدیکاسیون، کلونیدین، میدازولام، کودکان، درد، اضطراب
-
صفحات 14-19مقدمهعمل جراحی به روش لارنگوسکوپی مستقیم و بیوپسی جزء عمل های مهم در جراحی گوش، حلق و بینی است که به دلیل ماهیت عمل جراحی، تحریکات شدیدی طی این فرآیند جراحی وجود دارد. بیهوشی ایده آل برای این نوع عمل جراحی، بیهوشی با عمق کافی جهت جلوگیری از تغییرات شدید همودینامیک و همچنین ریکاوری کوتاه مدت است. در این مطالعه دو روش بیهوشی استنشاقی و وریدی[1] روی میزان تغییرات همودینامیک و زمان ریکاوری بررسی شده است.مواد و روش هادر این مطالعه تعداد 64 بیمار کاندیدای عمل را به دو گروه 2 نفره تقسیم نمودیم و ضربان قلب و فشار خون سیستولیک را پیش از شروع بیهوشی وپس از آن در فواصل مختلف در هر دو گروه اندازه گیری و ثبت کردیم. زمان ریکاوری نیز در هر دو گروه ثبت شد.نتایجمتوسط ضربان قلب پس از القاء بیهوشی در دقایق 1، 3، 5، 10، 15، 20 و 30 به ترتیب در گروه TIVA 87/77، 38/74، 23/72، 83/68، 92/68، 03/69 و 55/69 در دقیقه و در گروه هوشبر استنشاقی 73/94، 26/93، 56/91، 97/86، 83/87، 12/87 و 75/87 در دقیقه بود که از نظر آماری تفاوت معنادار است. متوسط فشار خون سیستولیک بیماران در دقایق 1، 3، 5، 10، 15، 20 و 30 به ترتیب در گروه TIVA 83/118، 17/113، 33/108، 50/105، 102، 97 و 33/101 میلی متر جیوه و در گروه هوشبر استنشاقی 50/127، 83/133، 131، 12/135، 83/127، 83/123 و 83/120 میلی متر جیوه بود که از نظر آماری تفاوت معنادار است. متوسط زمان ریکاوری برای پاسخ به پرسش ها در گروه TIVA 13/12 دقیقه و در گروه هوشبر استنشاقی 43/22 دقیقه بود که از نظر آماری معنادار می باشد.نتیجه گیریدر جراحی لارنگوسکوپی مستقیم و بیوپسی، برای کنترل بهتر همودینامیک و ریکاوری کوتاه مدت از روش بیهوشی وریدی استفاده شود.کلیدواژگان: لارنگوسکوپی مستقیم و بیوپسی، بیهوشی استنشاقی، بیهوشی وریدی
-
صفحات 20-28مقدمهبا توجه به اینکه از مدت و کیفیت بلوک نوروآگزیال در افراد معتاد کاسته می شود، اضافه نمودن داروهای همراه با لوکال آنستتیک ها در این بیماران ممکن است کیفیت بی دردی را افزایش دهد و انجام این تکنیک را در بیماران معتاد مقبول تر سازد.مواد و روش هاتعداد 56 بیمار معتاد کاندیدای اعمال جراحی اندام تحتانی به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول 5 میکروگرم دکسمدتومیدین و در گروه دوم 2 میلی گرم میدازولام به بوپیواکائین اینتراتکال افزوده و در فضای اینتراتکال تزریق گردید. بلوک حسی با استفاده از پین پریک[1] و بلوک حرکتی به وسیله مقیاس بروماژ اصلاح شده[2] ارزیابی شد. میزان درد پس از عمل با VAS[3] سنجیده شد و میزان سدیشن با نمره دهی رمزی[4] و میزان مورفین دریافتی در 12 ساعت اول و در 24 ساعت اول اندازه گیری شد.نتایجطول مدت بلوک حسی در گروه دکسمدتومیدین برابر با 18.9 ± 175.3 دقیقه و در گروه میدازولام برابر با 16.3 ± 147.5 دقیقه بود که طول مدت بلوک حسی در گروه دکسمدتومیدین به طور معنی داری بالاتر از گروه میدازولام بود (p=0.001). درد پس از عمل در ساعت 6 (p=0.0033)و ساعت 12 (p=0.020) به شکل معنی داری متفاوت بود و در ساعت 24(p=0. 18) این تفاوت معنی دار نبود. میزان مورفین دریافتی در کل 24 ساعت مجددا در گروه دکسمدتومیدین به طور معنی داری کمتر از گروه میدازولام بود (p=0.029).نتیجه گیریاستفاده از دکسمدتومیدین در بیماران معتاد به مواد مخدر می تواند طول مدت اثر بلوک اسپاینال را به طور معنی داری بیشتر از میدازولام تقویت کند. در ضمن عوارض ناخواسته اندکی نیز دارد و می تواند میزان آرامش و درد پس از عمل را نسبت به میدازولام اینتراتکال بیشتر بهبود بخشد.کلیدواژگان: دکسمدتومیدین اینتراتکال، بی دردی، معتادان
-
صفحات 29-35مقدمهجای گذاری کاتتر ورید مرکزی در بیشتر بیماران بدحال بحرانی مورد نیاز است. عوارض کارگذاری کاتتر ورید مرکزی شامل عوارض عفونی و مکانیکی است که به دو دسته زودرس و یا تاخیری تقسیم می شوند. مطالعات متعددی در این راستا انجام شده است. ما در این تحقیق به مقایسه کارگذاری کاتتر ورید تحت ترقوه ای به دو روش بالا و پایین ترقوه ای در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان امام ارومیه پرداخته ایم.مواد و روش هاپس از تصویب طرح در کمیته اخلاق دانشگاه این مطالعه در بخش مراقبت های ویژه عمومی بیمارستان امام ارومیه در نیم سال دوم سال 1394، انجام شد و طی آن 260 بیمار به طور کاملا تصادفی در دو گروه 130 نفری وارد مطالعه شدند. مشخصات دموگرافیک (سن، جنس)، میزان موفقیت، تعداد تلاش برای کارگذاری کاتتر ورید مرکزی، عوارض کارگذاری ورید مرکزی شامل پنوموتوراکس، عفونت جلدی، هماتوم، ترومبوز، عفونت کاتتر در فرم مخصوص ساخته شده توسط محقق وارد و پس از اتمام طرح مورد بررسی و آنالیز آماری قرار گرفت. از تست های آماری لازم و نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 جهت این کار استفاده شد. P<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.نتایجمیانگین سنی بیماران مورد مطالعه در کل 16.72 ±65.23 سال بود. 56.53% بیماران مذکر و مابقی مونث بودند. بین میانگین سنی و توزیع جنسی بیماران در دو گروه مورد مطالعه اختلاف معنی دار آماری وجود نداشت ( P> 0.05). بین ایجاد پنوموتوراکس و میانگین دفعات تلاش برای تعبیه کاتتر ورید مرکزی بین دو گروه اختلاف معنی دار آماری وجود داشت (P<0.05)؛ ولی مابین دیگر متغیرها بین دو گروه مورد مطالعه هیچ تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت. (P≥ 0.05)بحث و نتیجه گیریتعداد دفعات تلاش و پنوموتوراکس در روش سوپراکلاویکولر تعبیه کاتتر ورید ساب کلاوین کمتر از روش اینفراکلاویکولر آن بود. بین عوارض دیگر تفاوت واضح آماری وجود نداشت.کلیدواژگان: کاتتر ورید مرکزی، روش سوپراکلاویکولر، روش اینفراکلاویکولر، بخش مراقبت های ویژه
-
صفحات 36-42مقدمهمطالعه حاضر با هدف مقایسه میزان مخدر مصرفی حین القاء و نگهداری بیهوشی در افراد دچار اختلال خواب با افراد نرمال طراحی و انجام گرفته است.مواد و روش هادر این مطالعه کوهورت برای بیماران کاندید انجام جراحی کاتاراکت پرسشنامه کیفیت خواب پترزبورگ تکمیل گردید و بر اساس آن، بیماران به 2 گروه نرمال و مبتلاء به اختلال خواب تقسیم شدند. روش القاء و حفظ بیهوشی در تمام بیماران با یک پروتکل واحد انجام گرفت. میزان کلی مصرف فنتانیل در طول انجام جراحی محاسبه و ثبت شد.یافته هاتعداد 70 بیمار با میانگین سنی 7/10±8/63 وارد مطالعه شدند (1/67 درصد زن). متغیرهای دموگرافیک و پایه بیماران در دو گروه تفاوت معنی داری با هم نداشتند. میزان فنتانیل مصرفی برای القاء و حفظ بیهوشی در گروه دچار اختلال خواب در مقایسه با گروه نرمال کمتر بود ولی از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشت (070/0> P).نتیجه گیریبر اساس یافته های حاصل از مطالعه حاضر به نظر می رسد با اینکه میزان نیاز به داروهای مخدر جهت القاء و حفظ بیهوشی در بیماران دچار اختلال خواب در مقایسه با بیمارانی که دچار این عارضه نیستند کمتر است، ولی این تفاوت از نظر آماری معنی دار نیست.کلیدواژگان: اختلال خواب، بیهوشی، فنتانیل، سوء مصرف مواد
-
صفحات 43-50مقدمه و هدفامروزه اعمال جراحی اندوسکوپیک سینوس از شایع ترین اعمال در زمینه گوش و حلق و بینی است که در این گونه اعمال همواره با خونریزی همراه است که می تواند سبب اختلال همودینامیک و اثر مستقیم بر نتیجه جراحی بر جا بگذارد. استفاده از داروهای بیهوشی مناسب می تواند کمک شایانی به کنترل همودینامیک بیماران کرده و در این مورد گاز استنشاقی ایزوفلوران در حفظ فشار خون در حد ایده ال کمک شایانی می نماید. هدف از مطالعه حاضر بررسی تغییرات همودینامیک با درصدهای مختلف ایزوفلوران در عمل جراحی اندوسکوپیک سینوس است.مواد و روش هادر یک کارآزمایی بالینی تصادفی 90 بیمار به 3 گروه 30 نفری، ASA کلاس یک و دو تقسیم شدند. روش القاء بیهوشی در گروه ها یکسان بوده، در گروه اول پس از القاء بیهوشی از ایزوفلوران با درصد 1 و در گروه 2 با درصد 1.2 و گروه 3 با درصد 1.5 مورد استفاده قرار گرفت. رمی فنتانیل در گروه ها ثابت بود و با دوز 0.1 میکروگرم / کیلوگرم / دقیقه حین عمل استفاده گردید.یافته ها3 گروه از نظر سن و جنس همسان بودند. تغییرات فشار متوسط شریان در دقایق 15 – 30 – 45 و 60 دقیقه بعد از القاء بیهوشی در 3 گروه تفاوت معناداری داشت (001/0 P<) که کاهش فشار متوسط شریانی در گروه 1 و 3 و گروه 2 و 3 تفاوت معنادار بود. ضربان قلب در دقیقه 30 – 45 – 60 بین گروه 1 و 2 تفاوت معناداری داشت (p>0.001).
ضربان قلب و فشار متوسط شریانی پس از اکستوباسیون دارای اختلاف معناداری بین گروه ها نبوده است.نتیجه گیریایزوفلوران با درصد 5/1 در مقایسه با درصد 1.2 و درصد 1 کاهش فشار خون متوسط شریانی را به طور عمومی تحت تاثیر قرار داده و میانگین ضربان قلب در دقایق مختلف در گروه 2 با درصد 1.2 از سایر گروه ها کمتر بوده است.کلیدواژگان: ایزوفلوران، جراحی اندوسکوپیک سینوس، رمی فنتانیل، فشار متوسط شریانی، ضربان قلب -
صفحات 51-60مقدمهارزیابی راه هوایی به منظور کشف لارنگوسکوپی مشکل، با هدف ایمنی هرچه بیشتر در اداره راه هوایی انجام می شود. در برخی بیماران با مشکلات جدی و واضح، احتمال وجود راه هوایی مشکل بیشتر بوده و نیازی به انجام تست های بیشتر نیست. مساله چالش برانگیز تشخیص احتمال راه هوایی مشکل در بیماری است که به ظاهر بدون مشکل به نظر می رسد. در حال حاضر روش استاندارد طلایی جهت تشخیص لارنگوسکوپی مشکل روش کورمک لی هان است که روشی تهاجمی بوده و برای انجام آن نیاز به بیهوشی است و یافتن راه کار ساده ای جهت پیش بینی لارنگوسکوپی مشکل می تواند چاره ساز باشد. هدف این مطالعه مقایسه روش ساده، بی هزینه و بی عارضه تست گاز گرفتن لب بالایی (ULBT) با روش های متداول در پیش بینی راه هوایی مشکل شامل روش های کورمک - لی هان، مالمپاتی است.مواد و روش هادر این مطالعه از بررسی اطلاعات اخذ شده از 95 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان فارابی در سال 93 که برای انجام اعمال مختلف تحت بیهوشی عمومی قرار گرفته اند استفاده شده است. به این صورت که بیماران قبل از انجام عمل جراحی، توسط یک متخصص بیهوشی ویزیت شده و بر حسب معیارهای ورود و خروج از مطالعه، در طرح قرار گرفتند و کلیه اطلاعات دموگرافیک از بیمار و پرونده وی استخراج و در فرم پرسشنامه درج گردید. در اتاق عمل توسط یک متخصص بیهوشی، معیارهای تست گاز گرفتن لب بالایی ، مالمپاتی و کورمک برای هر بیمار ارزیابی شده و ثبت گردید.نتایجدر مطالعه ما روش نمره دهی تست گاز گرفتن لب بالایی با حساسیت 75.8% ، ویژگی 91.7% و ارزش اخباری مثبت 35.3% ، ارزش اخباری منفی 95.2% بود. نمره مالامپاتی حساسیت 79.3٪، ویژگی 63.7% ، ارزش اخباری مثبت 19.2%، ارزش اخباری منفی آن 95.8% و دقت 61.2% داشته است. ویژگی و ارزش اخباری مثبت و دقت به طور بارزدر تست گاز گرفتن لب بالایی از مالامپتی بالاتر است (p< 0.05).
بحث: تست گاز گرفتن لب بالایی در مقایسه با مالمپاتی روشی با ویژگی و ارزش اخباری مثبت بالا و دقت بالاتر است و لذا جهت غربالگری لوله گذاری مشکل، تست قابل اعتمادی است و در پیش بینی لوله گذاری مشکل از روش مالامپتی بهتر است.کلیدواژگان: تست گاز گرفتن لب بالایی (ULBT)، لوله گذاری مشکل، مالامپاتی -
صفحات 61-71زمینه و هدفعمل پیوند عروق کرونر رایج ترین شیوه جراحی برای بیماران مبتلا به بیماری های عروق کرونر به شمار می آید. بسیاری از مطالعات نشان می دهند که عمل جراحی به عنوان یک بحران جدی برای بیمار محسوب می شود که منجر به استرس و اضطراب فراوانی می شود. هدف از این مطالعه تعیین دیدگاه بیماران تحت عمل جراحی قلب باز نسبت به عوامل تنش زا و راهکارهای تعدیل آن بود.مواد و روش هااین مطالعه توصیفی بر روی 163 بیمار تحت جراحی پیوند عروق کرونر در بیمارستان شفاء شهر کرمان در سال 1394 انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل مشخصات فردی، مقیاس عوامل تنش زای جراحی قلب بازنگری شده و پرسشنامه راهکارهای تعدیل بود.یافته هانتایج نشان داد که درک بیماران از عوامل تنش زای درون فردی بیشتر از عوامل تنش زای بین فردی و عوامل تنش زای برون فردی بود و مهم ترین راهکار تعدیل عوامل تنش زا اطمینان دادن پرستار در مورد مراقبت مداوم و دادن مسکن های لازم بعد از عمل بود.نتیجه گیریدر این مطالعه عوامل تنش زای درون فردی بیشتر از عوامل تنش زای بین فردی و عوامل تنش زای برون فردی توسط بیماران درک شده بود، بنابراین شناخت واقعی از نیازها و نگرانی های بیماران در برنامه ریزی مراقبتی پرستاران بالینی اهمیت بسزایی دارد.کلیدواژگان: عوامل تنش زا، راهکارهای تعدیل، جراحی قلب باز، دیدگاه
- گزارش مورد
-
صفحات 72-75جراحی عروق محیطی یک معضل چالش برانگیز در بیهوشی است، چرا که عمل جراحی طولانی مدت و با پتاتسیل از دست دادن خون همراه است. از طرفی به دلیل شیوع موربیدیتی های همراه[1] این بیماران را در گروه ریسک بالا قرار می دهد. در این بیماران اغلب بیماری های زمینه ای DM و IHD و HTN و افزایش سن و نارسایی کلیه و آریتمی های قلبی وجود دارد که تحت درمان با آنتی کواگولان قرار دارند. بنابراین انتخاب روش بیهوشی که کمترین اختلال همودینامیک ایجاد کند میزان بقاء این بیماران را افزایش داده و نیاز به بستری بیماران در بیمارستان را کاهش می دهد. علاوه بر این 2 مورددیگر بودند که با وجود همه موارد RF بالا تحت عمل جراحی آمبولکتومی قرار گرفتند و روز بعد مرخص شدند.
-
Pages 4-13Background0T In about 50% of cases, 0TChildren undergoing surgery receive premedication and midazolam is the most frequently used drug. Although midazolam is used for its preoperative anxiolytic effect in pediatrics; it is far from an ideal premedication, especially due to its effect on cognition including amnesia, confusion and emergence agitation. Clonidine lacks the majority of the side effects associated with midazolam and is associated with a number of beneficial perioperative effects.0T 0TObjectiveTo compare perioperative anxiolytic and analgesic effects of clonidine and midazolam in pediatric patients.
Aterials andMethodsTotal 50 pediatric patients candidate for elective surgery between 1-12 year ages were enrolled in the study and randomly assigned to one of two groups of study. Group M received 0.5 mg/kg Midazolam plus 0.02 mg/kg Atropine, and in group C, 0.004 mg/kg Clonidine plus 0.02 mg/kg Atropine was administered 1 hour prior to surgery. The Preoperative anxiety and postoperative pain and agitation were compared between two groups of study.ResultsAge and sex was not significantly different between two groups of study. There were no significant differences between two groups of study in drug acceptance (p=0.447), separation anxiety (0.54), mask ventilation acceptance (p=0.051), sedation level at the time of induction of anesthesia (p=0.77). However emergence agitation (p=0.007) and postoperative pain score (p=0.001) was significantly lower in clonidine group compare to midazolam group.ConclusionPremedication with clonidine improves perioperative management of pediatric patients in compare to Midazolam in both inpatient and outpatient settings.Keywords: Premedication, Pediatric patients, Clonidine, Midazolam, Pain, Anxiety -
Pages 14-19IntroductionDirect laryngoscopy and biopsy are important procedures in otorhynolaryngology .There would be severe consequences due to the extensive manipulations during these procedures. Ideal condition for this type of surgery requires adequate depth of anesthesia to prevent hemodynamic changes and short-term recovery. The effects of inhaled and intravenous anesthesia (TIVA) on the hemodynamic changes and recovery time, is investigated in this study.Materials And Methodssixty four patients entered the study and divided into two groups of inhaled and intravenous (TIVA) anesthesia, thirty two patients each. Heart rate and blood pressure were recorded before induction and in defined intervals in both groups. At the end of surgery, recovery time recorded in both groups.ResultsAverage heart rate in 1st, 3rd, 5th, 10th, 15th, 20th and 30th minute post induction was 77.87, 74.38, 72.23, 68.83, 68.92, 69.03 and 69.55 beats/min in TIVA group respectively and 94.73, 93.26, 91.56, 86.97, 87.83, 87.12 and 87.75 beats/min in inhaled anesthesia group respectively, which was statistically meaningful. Average Systolic BP in 1st, 3rd, 5th, 10th, 15th, 20th and 30th minute post induction was 118.83, 113.17, 108.33, 105.50, 102, 97 and 101.33 mmHg in TIVA group respectively and 127.50, 133.83, 131, 135.12, 127.83, 123.83 and 120.83 in inhaled anesthesia group respectively, which was statistically meaningful. Average recovery time to respond to verbal stimulation was 12.13 minute and 22.43 minute in TIVA and inhalation group respectively which was statistically meaningful.ConclusionIntravenous anesthesia is a wise choice for direct laryngoscopy and biopsy surgery, since exerts better control on hemodynamics and causes a short-term recovery.Keywords: Direct laryngoscopy, biopsy, inhaled anesthesia, intravenous anesthesia
-
Pages 20-28IntroductionConsidering the decreased duration and quality of neuro-axial block in opioids addicted patients, adjuvant medications could improve the anesthetic and analgesic properties of local anesthetics.Materials And Methodsfifty six opioids addicted patients candidate for lower extremities surgery were randomly assigned into two groups of Dexmedetomine (5 mcg) and Midazolam (2mg) added to intratechal Bupivacaine. Sensory block, motor block, pain and sedation were evaluated using pin prick test, modified bromage scale, visual analog scale (VAS) and ramsey score respectively. Morphine consumption in 12 hour and 24 hour post operative period were recorded as well.Resultsduration of sensory block was 175 ± 18.9 minute and 147 ± 16.3 minute in Dexmedetomidine and Midazolam groups respectively which was statistically meaningful (p 0.001). Pain in 6 and 12 hour post operative period was meaningfully higher in Midazolam group (p 0.003 and p 0.02 respectively) but not in 24 hour period (p 0.18). Morphine consumption in 24 hour post operative period was much lower in Dexmedetomidine group which was statistically meaningful (p 0.029).ConclusionDexmedetomidine, as an adjuvant medication for spinal anesthesia in opioids addicted patients, can lengthen the sensory block more than Midazolam; moreover, it has less adverse effects andaugments sedation and analgesia.Keywords: Intratechal Dexmedetomidine, Analgesia, Opioids addicted
-
Pages 29-35BackgroundCentral venous catheter insertion in the most of critically ill patients is needed. Central venous catheter insertion complications including infectious and mechanical complications. Which can be divided into two categories , early or delayed. Several studies have been done in this regard. In this study we compare two approach (supra &infraclavicular) of subclavian catheter insertion in patients admitted to the General intensive care unit of Urmia emam hospital .Materials And MethodsAfter approval of the Ethics Committee of the Urmia university of medical sciences this study conducted in the General intensive care unit of Urmia emam Hospital in second half of 1394, And 260 patients randomly into two groups of 130 patients were enrolled.
Demographic: characteristics (age, gender), the success, the number of attempts for central venous catheter insertion, central venous catheters complications included pneumothorax, cutaneous infection, hematoma, thrombosis, catheter infection in special forms made by researchers arrived and after completion of the study the data were analyzed. Statistical tests and SPSS statistical software version 20 used for this purpose.ResultsThe mean age of patients was 16.72 ± 65.23 totally. 56.53% of patients were male and the rest were female. The mean age and sex distribution of patients in both groups there was no significant difference (P> 0.05). The mean frequency of pneumothorax and trying to CVC placement between two groups was statistically significant (P 0.05)ConclusionThe number of attempts and pneumothorax during infra clavicular approach of subclavian catheter insertion was lower than that of infra clavicular method. There was no statistically significant difference between other complications .Keywords: Central venous catheter, supraclavicular approach, infraclavicular, intensive care unit -
Pages 36-42IntroductionThis study was performed with the aim of comparing the dosage of opioid consumption for induction and maintenance of anesthesia in people with and without sleep disorder.Materials And MethodsIn this cohort study for patients who candidate for cataract surgery, Pittsburgh sleep quality questionnaire was completed and based on the results, patients were divided into 2 groups of normal, and sleep disorder. The same protocol was used for induction and maintenance of anesthesia in all patients. Total dose of fentanyl consumption was calculated and recorded.Results70 patients with the mean age of 63.8 ± 10.7 years were entered (67.1% female). Demographic and baseline characteristics of the patients were not significantly different between normal and sleep disorder groups. Fentanyl consumption for induction and maintenance of anesthesia were lower in the sleep disorder group compared to the normal group, but the difference was not statistically significant (pConclusionBased on the findings of this study, it seems that although patients with sleep disorders need a lower dose of opioids for induction and maintenance of anesthesia during surgery, compared to those who are normal in this regard, the difference is not statistically significant.Keywords: Sleep wake disorders, anesthesia, fentanyl, substance, related disorders
-
Pages 43-50IntroductionEndoscopic sinus surgery is0T5T 0T5Tthe0T5T 0T5Tmost0T5T 0T5Tcommon0T5T 0T5Tactions in the field of ear, nose and throat that such acts always accompanied with bleeding that can cause hemodynamic disorders and direct effect on the outcome of the surgeon.0T5T 0T5TThe use of anesthesia drugs can help to control hemodynamic ,isoflurane can help keep blood pressure in the ideal range.The aim of this study was to evaluate the hemodynamic with different percentages of isoflurane in endoscopic sinus surgery was done.
Methods and reviews: In a clinical trial, 90 patients were randomized to 3 groups of 30 people,0T5T 0T5TASA0T5T 0T5Tclass I and II were selected.0T5T 0T5TThe induction was the same in both groups, the first group following the induction of isoflurane0T5T 0T5Twith0T5T 0T5T1 percent and 1.2 percent in Group 2 and Group 30T5T 0T5T1.5 Badrsd was used.0T5T 0T5TFixed-dose group and remifentanil0T5T 0T5Tg /0T5T 0T5Tkg / min μ0.1were used during surgery.ResultsThe demographic characteristics and the duration of operation were not significant in the three groups (P> 0.05). mean arterial pressure in 15,30,45,60 min after start of surgery reduced significantly between group 1&3,group 2&3 and also heart rate in 30,45 min after start of surgery had significantly reduction change between group 1&2.ConclusionIsoflurane 1.5 percent compared to 1.2 percent and 1 percent 5Tsignificant5T the arterial blood pressure and heart rate are generally affected at different times.The average heart rate in Group 2 with 1.2 percent lower than other groups.Keywords: Isofluran, Endoscopic sinus surgery, Remifentanil, Meanarterial pressure, Heart rate -
Pages 51-60IntroductionThe aim of this study is to compare the Reliability and validity of ULBT Method with Cormac and Malampati, for Anticipation on Recognition of Difficult Intubation for Patients Calling on Farabi Hospital During the 1392-1393 Period. In some patients with serious difficulties, difficult intubation is more probable and there is no need for further tests. The main problem is to diagnose the probability of difficult intubation in patients with no apparent signs. At the moment the gold standard method for recognition of difficult intubation is Cormac-Leihan, which is invasive and need to be in operating room, therefore finding a simpler way is remedial. In this study it was decided to compare ULBT as a simple, low cost and no side effects method with more common ones for predicting this phenomena like Cormac and Malampathy and LLBT.Materials And Methods95 patients whom needed general anesthesia in farabi hospital in 1393 were taken for this study. These patients visited by an anesthesiologist before surgery and all demographic informations, ULBT, LLBT, Malampathy measures were recorded. But the Cormac measurments were performed by another anesthesiologist.ResultsSensitivity, specificity, positive and negative predictive values, and accuracy were 75.8%, 91.7%, 35.3%, 95,2% and 89.8%, respectively, for the ULBT, and 79.3%, 63.7%, 19.2%, 95.8% and 61.2% respectively, for TMD. Specificity and positive predictive value and accuracy were found to be significantly higher for the ULBT than for mallampati (pConclusionWe conclude that the specificity, positive predictive value and accuracy of the ULBT is significantly higher than the mallampati test then is reliable for screening of difficult intubation. it is signify that a positive ULBT is more predictive of a difficult airway than mallampati test.Keywords: Difficult Intubation, ULBT, Mallampati classification
-
Pages 61-71IntroductionCoronary artery bypass graft (CABG) surgery is the most common surgical procedure for patients suffering fromcoronary artery diseases.Many studies demonstrated CABG as a serious crisis for patients resulting in excessivestress and anxiety. the purpose ofthis study was todetermine stressors and adjustmentstrategies fromviewpoint ofpatients undergoingopen heartsurgery.
Material andMethodsThis descriptive study was performed at the Shafa hospitalofKerman Iran on 163 Patients undergoing coronary artery bypass surgery. The data were collected using demographic questionnaire , Revised Cardiac Surgery Stressors Scale(RCSSS and adjustment strategies questionnaire.ResultsThe findings showed that intrapersonal stressors are perceived more than interpersonal and extra personalstressors by patients .The most important adjustmentstrategy was ensuring the nurseabout 2Tcontinuous nursing2T4T 2T4Tcare andgivinganalgesic after surgery.DiscussionIn this study the intrapersonalstressors were perceived more than interpersonal and extra personalstressors bypatients,sorealidentification ofpatients needs andanxieties is very importantin clinical nursescare planning.Keywords: Stressors, adjustmentstrategies, openheartsurgery, viewpoint -
Pages 72-75Peripheral vascular surgery due to prolonged duration of surgery and itP,Ps association with blood loss is a challenging setting in anesthetic practice. Furthermore because of high incidence of comorbidities, diabetes mellitus (DM), hypertension (HTN) older age, Chronic Kidney Disease (CKD), cardiac arrhythmia and long term or recent anticoagulation Therapy, These PatientP,Ps are as a high risk group. Selection of the most appropriate anesthetic method with, the less hemodynamic disturbance, is of major importance,in increasing patientsurvival, reducing hospitalization. In addition ofthis patient, Two other patients having all risk factor mentioned above, undergone vascular embolectomy and discharged the next day.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.