نشریه پرستاری ایران
پیاپی 41-42 (بهار و تابستان 1384)

تفکر انتقادی از نظر ریچارد پائول عبارت است از: نوعی تفکر هدفمند منحصر به فردی که متفکر به طور منظم و به طور عادتی، معیار و استانداردهایی مدبرانه را برای فکر کردن برقرار نموده، مسوولیت ساختار تفکر را می پذیرد و آن را بر اساس استانداردها هدایت می کند و تاثیر و کارایی تفکر را بر اساس هدف، معیار و استانداردها ارزیابی می کند.
تفکر انتقادی یک فعالیت مثبت است و در واقع ارزیابی انتقادی از وضعیت و شرایط، فرایندی ضروری و مثبت برای رشد وتکامل در داخل هر جامعه و سازمان می باشد. تفکر انتقادی تنها به یادگیری در آموزش عالی مربوط نمی شود، بلکه همه فعالیت های زندگی شامل روابط بین فردی و کار را نیز در بر می گیرد.
این نوع تفکر، به عنوان جنبه مهمی از عملکرد حرفه ای در پرستاری، مامایی و بهداشت مورد توجه قرار گرفته و به ویژه در عرصه های بالینی برای پرستاری امری حیاتی به شمار می اید. همچنان که پرستاری از حالت شغل به سمت حرفه پیشرفت داشته است، نیاز به مهارت های شناختی و ارتباطی، پرستاران را از وظیفه محوری به سمت مهارت محوری مبتنی بر دانش پیشرفته سوق داده است.
هم گام با تکامل تدریجی چشم انداز پرستاری در بالین، به استقلال بیشتری دست یافته و تقاضایی رو به رشد برای توسعه توانایی های تفکر انتقادی جهت حل مشکلات و تصمیم گیری یافته اند. یکی ازنقش های مهم پرستاری تصمیم گیری در مورد مراقبت از مددجو می باشد. در پاسخ به نیاز تصمیم گیری مستقل در بالین، آموزش پرستاری تاکید زیادی بر تفکر انتقادی دارد. لذا آموزش دهندگان پرستاری باید قادر به تسهیل، توسعه وایجاد ان در دانشجویان باشند.
با توجه به نتایج مطالعات انجام شده، توصیه این است که در آموزش پرستاری، تفکر انتقادی در دانشجویان پرورش داده شود تا بتوانند در ارایه خدمات بالینی ماهرتر عمل کرده، بهتر تصمیم بگیرند و مستقل تر باشند.

یکی از عوامل موثر بر وزن هنگام تولد نوزاد، پرفشاری خون مادر در دوران بارداری است و آگاهی از وزن این نوزادان در هفته های آخر بارداری، کادر بهداشتی و درمانی را در جهت پیشگیری، تصمیم گیری و ارایه خدمات بیشتر و مفیدتر یاری می دهد. لذا این پژوهش با هدف تعیین ومقایسه وزن هنگام تولد نوزاد در زنان مبتلا و غیر مبتلا به پر فشاری خون حاملگی به تفکیک سن حاملگی انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع مقایسه ای گذشته نگر بوده است که طی سال های 1377 تا 1382 با روش سرشماری 250 مورد در گروه مبتلا و 458 مورد با نمونه گیری مستمر در گروه غیر مبتلا قرار گرفتند. محیط این پژوهش را بخش مدارک پزشکی بیمارستآن های اردبیل تشکیل داده است.
بر اساس نتایج، بین ابتلا به پر فشاری خون و وزن کم هنگام تولد نوزاد در هفته های 36 و 37 اختلاف آماری معنی داری وجود داشت 0.015)=p) و 0.019)=p). که این اختلاف در هفته های مختلف بر حسب تعداد حاملگی متفاوت بود. به طوری که در گروه زنان نخست زای مبتلا و غیر مبتلا به پر فشاری خون در هفته های 36 0.008)=P) وP= 0.022) 38)، P= 0.033) 39) وP= 0.046) 41) و در زنان چند زای کمتر از 5 حاملگی این اختلاف در هفته P=0.49) 39) معنی دار بوده است. اما در زنان با حاملگی پنجم و بیشتر اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت. یافته های حاصل از مطالعه نشان داد که وزن هنگام تولد نوزادان مادران مبتلا به پر فشاری خون پایین تر از نوزادان مادران غیر مبتلا بوده است و مقدار این اختلاف در هفته های آخر بارداری متفاوت بوده است. لذا پیشنهاد می شود تیم بهداشتی ودرمانی با توجه به هفته های بارداری خدمات مناسب به زنان باردار ارایه دهند.

پوکی استخوان یکی از پیآمدهای مهم دوران یائسگی است که موجب نگرانی و عوارض مختلف، در زنان می گردد. بنابراین توجه به عوامل تسریع کننده روند ایجاد پوکی استخوان از اهمیت به سزایی برخوردار است. یکی از این عوامل، استعمال سیگار می باشد. استعمال قلیان شکل گیری از مصرف دخانیات می باشد، بدین جهت پژوهش حاصل با هدف تعیین رابطه بین استعمال قلیان با تراکم استخوان گردن، ران و مهره های کمری در زنان یائسه مراجعه کننده به مرکز سنجش تراکم استخوان بیمارستان نمازی شهر شیراز انجام شده است.
این پژوهش به روش «هم گروهی گذشته نگر»‍ انجام شده است و دارای یک جامعه می باشد و شامل کلیه زنان یائسه 40 سال به بالای مراجعه کننده به مرکز سنجش تراکم استخوان بیمارستان نمازی شیراز که حداقل 1 سال از آخرین قاعدگی آن ها گذشته بود. این جامعه به دو گروه قلیانی و غیر قلیانی تقسیم شد با محاسبات آماری حجم نمونه مورد لزوم در گروه قلیانی 60 نفر و در گروه غیر قلیانی 120 نفر تعیین گردید. نمونه گیری به روش در دسترس انجام گرفت و محیط پژوهش مرکز سنجش تراکم استخوان بیمارستان نمازی شیراز بود. برگه مصاحبه و برگ ثبت موارد به عنوان ابزار جمع آوری داده ها مورد استفاده قرار گرفتند. برگ مصاحبه شامل 15 سوال بود غیر از 1 سوال بقیه سوال ها از نوع بسته بودند. برگ ثبت موارد نیز دارای 3 سوال باز بود. ابتدا پژوهشگر، فهرست و شماره تلفن زنان بالاتر از 40 سال مراجعه کننده به مرکز سنجش تراکم استخوان بیمارستان نمازی را که تراکم استخوان آن ها از قبل تعیین شده بود، از مرکز یاد شده، دریافت و با این افراد تماس تلفنی برقرار کرد. اطلاعات مورد لزوم از طریق مصاحبه تلفنی از افراد واجد شرایط جمع آوری و در برگ مصاحبه، ثبت گردید. سپس نتایج سنجش تراکم استخوان افراد مصاحبه شده، از مرکز یاد شده دریافت و در برگه ثبت موارد درج گردید.
طبق نتایج، شاخص T تراکم استخوان گردن ران در زنان قلیانی، به طور معنی داری کمتر از تراکم استخوان گردن ران، در زنان غیر قلیانی بود (P= 0.048، t= -1.988). انجام آنالیز کوواریانس برای حذف اثر متغیر های مخدوش گر بیانگر آن بود که دو متغیر تعداد بارداری و تحصیلات نقش مهم تری در اختلاف مشاهده شده بین دو گروه قلیانی و غیر قلیانی ایفا کرده اند، به طوری که رابطه بین تعداد بارداری و تراکم استخوان گردن ران، رابطه ای معکوس و رابطه بین سطح تحصیلات و تراکم استخوان گردن ران، رابطه ای مستقیم بود (P= 0.000، P= 0.03)در خصوص تراکم استخوان مهره های کمری، نیز یافته های به دست آمده نمایان گر وجود اختلاف معنی دار بین دو گروه مورد پژوهش بود؛ به نحوی که استعمال کنندگان قلیان از میانگین امتیاز T کمتری نسبت به زنانی که قلیان استعمال نمی کردند، برخوردار بودند P= 0.045) و (t= -2.016طبق نتایج آزمون آنالیز کوواریانس پس از کنترل اثر متغیر مخدوش گر تحصیلات، مشخص گردید که اختلاف مشاهده شده، مربوط به متغیر استعمال قلیان بوده است P= 0.045)).
در بررسی داده های مربوط به تراکم استخوان گردن ران، متغیر های مخدوش گر سطح تحصیلات و تعداد بارداری، رابطه شدیدتری را با تراکم استخوان در گردن ران نشان دادند که این مطلب می تواند در افراد تحصیل کرده از رعایت مراقبت های بهداشتی به دلیل آگاهی بیشتر نشات گرفته باشد.
با توجه به وجود رابطه معنی دار آماری بین استعمال قلیان و تراکم استخوان مهره های کمری، استعمال قلیان می تواند به عنوان یکی از عوامل خطر کاهش تراکم استخوان در زنان یائسه تلقی شود. بنابراین در مواجهه با این افراد، لازم است توصیه و اقدام های مناسب جهت پیشگیری از بروز عارضه پوکی استخوان ارایه گردد.

بیمارانی که در مرحله انتهایی نارسایی کلیه قرار دارند بایستی برای ادامه بقا به طور مرتب تحت درمان همودیالیز قرار گیرند که این امر به دلیل محدودیت های خاص تحمیلی بر بیمار، باعث اختلال در کیفیت زندگی وی می گردد. همچنین تنیدگی ناشی از انجام دیالیز کیفیت زندگی بیمار را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. گزارش ها بیانگر دخالت عوامل متعددی در کاهش کیفیت زندگی بیماران تحت همودیالیز می باشند. به این لحاظ این پژوهش با هدف تعیین کیفیت زندگی و ارتباط آن با شدت تنیدگی در بیماران تحت همودیالیز در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1383 انجام شد. پژوهش حاضر یک مطالعه همبستگی است که در آن کیفیت زندگی و شدت تنیدگی بیماران تحت همودیالیز بررسی و ارتباط میان آن ها تعیین گردید.
نمونه مورد مطالعه شامل 97 بیمار تحت همودیالیز بودند که به روش سرشماری انتخاب شدند. نتایج بیانگر آن بود که 58.4 درصد بیمارانی که کیفیت زندگی تا حدودی مطلوب داشتند، دارای شدت تنیدگی متوسط بودند. بین کیفیت زندگی و دفعات انجام همودیالیز درهفتهP= 0.02)) و کیفیت زندگی و شدت تنیدگی -0.749)=r) رابطه معنی دار آماری وجود داشت.
همچنین یافته ها مبین آن بود که با افزایش شدت تنیدگی کیفیت زندگی بیماران تحت همودیالیز کاهش می یابد. لذا پرستاران و پزشکان می توانند با کاهش شدت تنیدگی به بهبود کیفیت زندگی این بیماران کمک نمایند. برنامه ریزان و مسوولین بهداشتی درمانی می توانند با فراهم ساختن سیستم های حمایتی و خدمات اجتماعی و رفاهی گامی بزرگ درجهت کاهش تنیدگی و افزایش سطح زندگی بیماران همودیالیزی بردارند. همچنین مسوولین آموزش پرستاری می توانند مفهوم تنیدگی و ارتباط آن با کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی را به عنوان بخشی از برنامه آموزش پرستاری در نظر گیرند.

در سازمان های ارایه دهنده خدمات بهداشتی درمانی مبنای فعالیت باید بر توجه به نیازها و نظرات مدد جویان استوار باشد و نحوه ارایه خدمات بهداشتی درمانی به طور مداوم مورد ارزیابی قرار گیرد. در بخش اورژانس به دلیل حادتر بودن شرایط بیمار، نجات جان او می بایست در اولویت قرار گیرد و نظر به این که اولین تجربه اغلب بیماران از بیمارستان، به بخش اورژانس مربوط می شود، ارزیابی رضایت مندی آن ها بسیار حایز اهمیت است.
این پژوهش مقطعی با هدف تعیین رضایت مندی مراجعین از خدمات بهداشتی درمانی ارایه شده در بخش اورژانس انجام شده است، که در آن 759 نفر (373 بیمار و 386 همراه بیمار) از مراجعین به بخش اورژانس مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونه گیری به روش طبقه ای بود و در هر یک از بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ارتش، تعداد نمونه مورد نیاز به صورت مستمر انتخاب شد. با استفاده از پرسشنامه رضایت بیمار و با استفاده از آزمون آماری کای دو رضایت مندی مراجعین از خدمات ارایه شده و امکانات و تجهیزات مورد استفاده در بخش اورژانس بر حسب دفعات مراجعه، زمان مراجعه و نوع بیمه سنجیده شد. همچنین رضایت مندی بیماران و همراهان آن ها از خدمات بهداشتی درمانی ارایه شده نیز مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج بیانگر آن بود که 80.7 درصد از بیماران و 68.7 درصد از همراهان بیماران از خدمات ارایه شده راضی بودند. همچنین 19.2 از بیماران و 31.3 درصد از همراهان از خدمات ارایه شده نسبتا رضایت داشتند. 51.7 درصد از بیماران از امکانات و تجهیزات استفاده شده راضی، 48 درصد نسبتا راضی و 0.3 درصد ناراضی بودند. نتایج نشان داد که 38.3 درصد از همراهان بیماران از امکانات و تجهیزات استفاده شده راضی، 50.5 درصد نسبتا راضی و 11.3 درصد ناراضی بودند. همچنین نتایج این تحقیق نشان داد که بیمارانی که بیش از3 مرتبه به بخش اورژانس مراجعه کرده بودند از خدمات و مراقبت های پرستاری ارایه شده رضایت بیشتری داشتند (P=0.044) همچنین بیمارانی که در نوبت کاری صبح و شب مراجعه کرده بودند نسبت به مراجعین نوبت کاری عصر رضایت بیشتری داشتند (P=0.018) به علاوه درصد بیشتری از بیماران استفاده کننده از خدمات بیمه تامین اجتماعی، از خدمات ارایه شده ابراز رضایت کردند (P=0.044) اما این نتیجه در مورد همراهان بیماران صدق نمی کرد. یافته ها گویای آن بود که ارتباط معنی داری بین رضایت مندی بیماران و همراهان آن ها وجود نداشت.
طبق یافته های پژوهش بین رضایت مندی بیماران و همراهان آن ها از خدمات بهداشتی درمانی ارایه شده اختلاف وجود داشت. همچنین نتایج پژوهشی حاکی از نا رضایتی بیماران و همراهان آن ها از امکانات و تجهیزات مورد استفاده در نوبت کاری عصر و شب بود. لذا پیشنهاد می شود بیمارستان های ارتش به امکانات و تجهیزات مورد نیاز از جمله آمبولانس های دارای امکانات کافی مجهز شوند و توسعه فضای بخش اورژانس و ایجاد سالن انتظار با امکانات رفاهی مناسب جهت همراهان مد نظر قرار گیرد همچنین آموزش حین خدمت کارکنان، تامین نیروی انسانی (پزشک و پرستار) مجرب و کار آزموده به تعداد کافی، برقراری ارتباط موثر و پویا با دیگر مراکز درمانی و بیمارستان ها نیز مورد توجه واقع شود.

پر فشاری خون یکی از مهم ترین مشکلات سلامتی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه است. خوشبختانه این مشکل به راحتی قابل تشخیص ودرمان است. ولی نگرانی عمده در این بیماری چگونگی پیروی از برنامه های درمانی است. یکی از عوامل موثر در پیروی از رژیم دارویی، باورهای بهداشتی فرد در مورد رژیم های درمانی تجویز شده است. لذا این پژوهش با هدف تعیین چگونگی پیروی از رژیم دارویی و ارتباط آن با باورهای بهداشتی در بیماران مبتلا به پر فشاری خون مراجعه کننده به مرکز قلب تهران، در سال 1383 صورت گرفت. مطالعه از نوع همبستگی بوده و جهت توصیف وتحلیل دادها، ازآمار توصیفی واستنباطی استفاده شد. 380 بیمار مبتلا به پر فشاری خون با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در پژوهش شرکت داده شدند. نتایج نشان داد پیروی از رژیم دارویی 60 درصد مبتلایان در حد خوب و 40 درصد در حد ضعیف می باشد. درک فردی از آسیب پذیری نسبت به بیماری، وخامت بیماری، فواید پیروی از رژیم دارویی به ترتیب در 75.5 درصد، 88.7 درصد، 95 درصد در حد خوب و درک فردی از موانع پیروی از رژیم دارویی در 51.1 درصد از نمونه ها در حد متوسط بود. به منظور تعیین ارتباط بین چگونگی پیروی و اجزای الگوی باورهای بهداشتی از آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. نتایج آزمون بین چگونگی پیروی از رژیم دارویی با درک فردی از وخامت بیماری و موانع پیروی از رژیم دارویی ارتباط معنی دار آماری نشان داد. 0124، P<0.016))=r) و. -23، P<0.0001)=((r. با توجه به یافته ها پرستاران می توانند جهت تقویت باورهای بهداشتی به منظور کمک به پیروی از رژیم دارویی در بیماران مبتلا به پر فشاری خون اقدام نمایند.

عملکرد جنسی مطلوب، عامل مهمی برای تحکیم خانواده است. طی دوره پس از زایمان به علت تغییرات هورمونی، فیزیولوژیکی، روانی و بسیاری عوامل دیگر، در عملکرد جنسی تغییراتی ایجاد می گردد. آگاهی از این تغییرات وعوامل مرتبط با آن در داشتن عملکرد جنسی مطلوب موثر می باشد.
این مطالعه با هدف تعیین تغییرات عملکرد جنسی زنان نخست زا، سه تا شش ماه پس از زایمان و تعیین عوامل مرتبط با آن در یک بررسی توصیفی تحلیلی انجام و برای گرد آوری داده ها از پرسشنامه استفاده گردید.
460 مادر نخست زای شیرده، 6-3 ماه پس از زایمان، که خود و همسرشان دارای سلامت جسم و روان بودند از مراکز تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی ایران به روش نمونه گیری تدریجی انتخاب شدند.
نتایج آزمون آماری کای دو نشان داد که بین تغییرات میل جنسی و عوامل جنسی (سابقه درد حین مقاربت در دوران قبل از بارداری، زمان شروع مقاربت در دوره پس از زایمان، وجود درد در اولین مقاربت پس از زایمان، وجود دلهره در اولین مقاربت پس از زایمان، درد حین مقاربت در دوره پس از زایمان) رابطه آماری معنی داری وجود داشت 0.05)?P). همچنین بین تغییرات رضایت جنسی در دوره 6-3 ماه پس از زایمان و عوامل جنسی (وجود درد در اولین مقاربت پس از زایمان، وجود دلهره در اولین مقاربت پس از زایمان، درد حین مقاربت در دوره پس از زایمان، تعداد مقاربت در هفته) وجود رابطه تایید شد 0.05)?P) و بین تغییرات لذت جنسی و عوامل جنسی (سابقه درد حین مقاربت در دوران قبل از بارداری، وجود درد در اولین مقاربت پس از زایمان، وجود دلهره در اولین مقاربت پس از زایمان، درد حین مقاربت در دوره پس از زایمان) رابطه معنی دار به دست آمد 0.05)?P) و بین تغییرات ارگاسم و عوامل جنسی (زمان شروع مقاربت در دوره پس از زایمان، سابقه درد حین مقاربت در دوره قبل از بارداری وجود درد در اولین مقاربت پس از زایمان، وجود دلهره در اولین مقاربت پس از زایمان، درد حین مقاربت در دوره پس از زایمان) نیز ارتباط معنی داری وجود داشت 0.05)?P)، سایر عوامل بدون ارتباط بودند.
در پاسخ به سوال پژوهش نتایج آزمون رگرسیون لوجستیک نشان داد که هیچ یک از عوامل مرتبط فوق بر تغییرات میل جنسی و رضایت جنسی در دوره پس از زایمان اثر گذار نمی باشند و صرفا در تغییرات لذت جنسی وجود دلهره در اولین مقاربت پس از زایمان، و در تغییرات ارگاسم زمان شروع مقاربت در 30 روز اول پس از زایمان، وجود درد حین مقاربت در دوره پس از زایمان عامل اثر گذار بودند. با توجه به یافته های پژوهش توصیه می گردد که با برگزاری کلاس های آموزشی در دوران قبل و پس از زایمان، اطلاعات لازم در زمینه مسایل جنسی و عوامل موثر بر بهبود عملکرد جنسی در اختیار مادران قرار گیرد، به عنوان اقدام پیشگیری از بروز مشکلات جنسی پس از زایمان مشاوره های لازم در دوران بارداری صورت پذیرد.

همودیالیز به عنوان یکی از متداول ترین روش های کنترل نارسایی مزمن کلیوی تغییرات بسیاری را در سبک، شیوه و کیفیت زندگی بیماران پدید می آورد. یکی از عوامل موثر در ارتقا کیفیت زندگی خود کارآمدی است که به معنی اطمینان فرد در انجام رفتارهای مراقبت از خود است. از این رو با توجه به ارتباط بین خودکارآمدی و کیفیت زندگی بیماران، پرستاران می توانند با ایجا اطمینان در امر مراقبت از خود در بیماران همودیالیزی گامی موثر در ارتقا سطح زندگی آنان بردارند.
این مطالعه از نوع همبستگی بوده و به منظور تعیین ارتباط بین کیفیت زندگی و خودکارآمدی بیماران تحت همودیالیز د ربیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شده است. نمونه های پژوهش 255 بیمار تحت همودیالیز بودند که به روش نمونه گیری در دسترس در نوبت های کاری متفاوت انتخاب شدند وپس از توضیح روش کار و کسب رضایت، پرسشنامه های خود ایفا جهت تکمیل در اختیار بیماران قرار داده شد.
براساس نتایج پژوهش، ارتباط مستقیم و معنی داری بین دو متغیر کیفیت زندگی و خودکارآمدی وجود داشته است 0.000)=p) همچنین 73.1 درصد از بیماران از کیفیت زندگی متوسط و 71.4 درصد از خودکارآمدی متوسطی برخوردار بوده اند. میانگین امتیاز کیفیت زندگی و خودکارآمدی در میان نمونه هایی که تحصیلات کمتری داشتند پایین تر از افراد با تحصیلات دانشگاهی بود (به ترتیب 14.57 در مقابل 21.57 و 75.83 در مقابل 92.63).
از آن جا که نتایج حاصل از پژوهش ارتباط معنی داری را بین کیفیت زندگی و خودکارآمدی نشان داد پرستاران می توانند با آموزش های مناسب خود در بخش های همودیالیز نقش مهمی را در افزایش میزان اطمینان بیماران در انجام رفتارهای مراقبت از خود و به تبع آن بهبود کیفیت زندگی داشته باشند. به استناد یافته های این پژوهش، واحد های مورد مطالعه از سطح کیفیت زندگی و خودکارآمدی متوسطی برخوردار بودند که لزوم توجه و تلاش بیشتر جهت ارتقا سطح کیفیت زندگی و خودکارآمدی را در بیماران همودیالیزی ایجاب می کند.

پرداختن به یوگا، نیازهای سلامت جسمی و آرامش درونی را مورد توجه قرار می دهد. یوگا ریشه در کشور هندوستان دارد و در اواخر سال 2000 توسعه یافت. یوگا به بهبود جراحات و بیماری ها کمک کرده و در کل توانمندی را تقویت می کند. از سوی افرادی که تمرینات یوگا را در سال های میانی و اواخر عمر، و با عیوب جسمی قابل توجه آغاز کرده اند، نتایج الهام بخش متعددی گزارش شده است. آنان توانسته اند قدرت، انعطاف پذیری، انرژی و سطحی از سلامتی را که گمان می کردند با سپری شدن دوران جوانی از بین رفته است، بازیابند. در یوگا درمانی، از حرکات یوگا، کنترل تنفس، آرام سازی، مراقبه و تغذیه جهت رهایی از فشارهای هیجانی و عضلانی، افزایش تمرکز، بالا بردن سطح اکسیژن خون و همیاری جسم در بهبودی خود استفاده می کنند، در نتیجه ورود درمان های مکمل به مسیر اصلی درمان های پزشکی، پرستاران و دیگر شاغلین گروه پزشکی نیاز به درک بنیادین کیفیت این درمان ها دارند تا قادر به ارایه توصیه های لازم به بیماران خود باشند.

پرستاری رشته ای مبتنی بر عمل است. نقش عمده ای که کار در بالین در توسعه مهارت های پرستاری دارد، دانشجویان این رشته را ملزم می سازد که یاد بگیرند چگونه در محیط بالینی به عنوان فردی حرفه ای عمل کنند. مطالعات زیادی در زمینه محیط یادگیری بالینی دانشجویان پرستاری و مشکلات مربوط به آن انجام شده است، اما تجربه بالینی دانشجویان پرستاری کمتر به عنوان یک کل مورد توجه قرار گرفته است.
روش مورد استفاده در این پژوهش پدیده شناسی و هدف اصلی آن جستجو، توصیف و تفسیر درک دانشجویان پرستاری از کار بالینی، و بدون ترتیب، به دست آوردن بینش عمیق تر در مورد تجربه کار بالینی دانشجویان پرستاری بود. این پژوهش بر مبنای روش توصیه شده توسط Van Manen انجام شد. در این مطالعه هفت دانشجوی پرستاری درباره تجربه بالینی شان مورد مصاحبه قرار گرفته و داده های به دست آمده مکتوب از این مصاحبه ها با استفاده از روش شناسی پدیده شناختی Van Manen مورد تجزیه و تحلیل توصیفی تفسیری قرار گرفت.
یکی از مهم ترین مضمون های ظهور یافته «ارتباطات مراقبت مدار» بود که در چهار زیر مضمون «چگونگی اداره بیمار» «ارتباط نزدیک با بیمار»، «تقویت بیمار»، و «همدلی» آن را توصیف می کردند.
هدف پژوهش کیفی و مخصوصا پدیده شناسی، ایجاد دانش در زمینه پدیده مورد مطالعه است. دانش ایجاد شده در این پژوهش می تواند دست مایه پژوهش های دیگر در زمینه قرار گیرد تا افق های دیگری در مورد این پدیده گشوده شده و راهنمای آموزش بالینی رشته پرستاری قرار گیرند.

تشخیص و درمان بیماری سرطان مستلزم درک صحیح نوجوان مبتلا و والدین او از چگونگی مقابله با جنبه های تنش زای این بیماری است. نوع مقابله نقش مهمی در سازگاری نوجوانان با بیماری دارد. و از آن جا که والدین مهم ترین افراد در سیستم حمایتی فرزندانشان می باشند، بر افزایش توانایی مقابله فرزندشان با بیماری نقش به سزایی ایفا می کنند.
این مطالعه از نوع همبستگی و به منظور تعیین ارتباط بین نوع مقابله با سرطان در نوجوانان مبتلا و والدین آن ها دربیمارستان های کودکان شهر تهران انجام شده است. جامعه پژوهش کلیه نوجوانان 17-11 ساله مراجعه کننده به بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران و شهید بهشتی بودند. نمونه های پژوهش شامل 120 نوجوان مبتلا به سرطان و 120 والد حقیقی آن ها بودند که به همراه نوجوان برای دریافت خدمات درمانی بیمارستان های مذکور مراجعه می نمودند. دراین مطالعه پس از توضیح روش کار و کسب رضایت نامه کتبی پرسشنامه های خود ایفا جهت تکمیل حضوری در اختیار این افراد قرار داده شد.
بر اساس نتایج پژوهش بین مقابله کارآمد 0.000، r= 0.596)=P) و ناکارآمدP= 0.000، r=0.491)) نوجوانان مبتلا و والدین آن ها ارتباط خطی مثبت و معنا داری وجود داشت. یافته ها نشان داد این ارتباط صرف نظر از سن و جنس نوجوان مبتلا نیز وجود داشت. نوجوانان 14-11 ساله در مقابله کارآمد و نوجوانان 17-15 ساله درمقابله نا کارآمد تاثیر پذیری بیشتری از والدین خود داشتند. همچنین دخترها درمقابله کارآمد و پسرها درمقابله ناکارآمد تاثیر بیشتری از والدین خود می گرفتند.
با توجه به تاثیر پذیری مقابله نوجوانان مبتلا از مقابله والدین خود، پرستاران می توانند با آموزش مقابله صحیح به خانواده و یا معرفی خدمات مشاوره ای، نوجوانان را در نحوه مقابله یاری کنند. همچنین پیشنهاد می شود که مسوولین با ارایه خدمات مشاوره ای و تدوین و اجرای برنامه ای مدون در جهت آموزش مقابله صحیح به خانواده ها تسهیلات لازم را به منظور یادگیری روش های مقابله و سازگاری در نوجوانان مبتلا به سرطان فراهم آورند. به علاوه پیشنهاد می شود به منظور دستیابی به نحوه مقابله خانواده های ایرانی پژوهشی کیفی با همین عنوان انجام پذیرد.

افسردگی یکی از شایع ترین بیماری های اعصاب و روان است. افسردگی احساس بیمارگونه غم و اندوه است که با درجاتی از رکود واکنش ها همراه است. دانشجویان به علت فشار تحصیل، دلهره امتحان، مشکلات حاد عاطفی و اجتماعی و به طور کلی مسایل رشد مسایل رشد و بلوغ در معرض ابتلاء به این بیماری قرار دارند. در بررسی های انجام گرفته، میزان شیوع این بیماری را در دانشجویان از 54/10 تا 9/62 درصد برآورد کرده اند. شناخت عوامل موثر در ایجاد افسردگی دانشجویان در پیشگیری و کنترل آن نقش بسزایی دارد...

عادات خواب، کیفیت و کمیت خواب دوران کودکی را تحت تاثیر قرار می دهد. یادگیری عادات ناصحیح خواب فرایند زندگی بزرگ سالی را نیز متاثر ساخته و سلامت فرد و جامعه را به مخاطره می اندازد. با توجه به این مساله به منظور تعیین عادات خواب در کودکان 11- 6 ساله ساکن منطقه غرب تهران مطالعه ای مقطعی بر روی 900 کودک (450 دختر و 450 پسر) در سطح مدارس ابتدایی (پایه پیش دبستانی تا پنجم) انجام گرفت. نمونه گیری با روش چند مرحله ایی انجام و اطلاعات از طریق پرسشنامه خود گزارش دهی (عادات خواب کودکان) و طی مصاحبه با مادران و کودکان جمع آوری گردید. کم خوابی با کسب امتیاز (2.77±13.67) شایع ترین عادت خواب و تمایل کودکان به بیداری صبحگاهی توسط والدین (86 درصد) شایع ترین رفتار خواب در کودکان مورد مطالعه بود. میان برخی از عادات خواب کودکان مورد مطالعه با سن و جنس کودک، سطح تحصیلات والدین، روابط میان والدین و مشکلات خواب والدین ارتباط معنی داری وجود داشت (P<0.05).
با توجه به یافته های پژوهش دررابطه با عادات خواب رایج و شیوع بالای عادات نا صحیح خواب در کودکان 11- 6 ساله لازم است عادات وکیفیت خواب کودکان این گروه سنی مورد توجه قرار گیرد. همچنین پیشنهاد می شود عادات خواب کودکان در گروه های سنی مختلف و در سطح وسیع تری بررسی شود.

سرطان دهانه رحم شایع ترین سرطان دستگاه تناسلی زنان و دومین سرطان شایع زنان در دنیاست. در کشورهای در حال توسعه، مرگ در اثر سرطان دهانه رحم رایج ترین مرگ ناشی از سرطان محسوب می شود. به نظر می رسد که این پدیده با فقدان برنامه های غربال گری ارتباط مستقیم داشته باشد. یافته های پژوهش های مختلف نشان می دهد که میزان مشارکت زنان در برنامه های غربال گری و آگاهی و عملکرد آنان در مورد این برنامه ها در جوامع مختلف متفاوت است. هدف از انجام این مطالعه تعیین سطح آگاهی و عملکرد زنان شهر اراک در مورد پاپ اسمیرمی باشد.
لذا طی یک مطالعه مقطعی و تکمیل پرسشنامه به روش مصاحبه در 788 نفر از زنان مراجعه کننده به درمانگاه های شهر اراک اطلاعات مورد نیاز جمع آوری و با استفاده از روش های آمار توصیفی و آزمون های تی و کای دو اطلاعات مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که کمتر از نیمی از شرکت کنندگان در مورد پاپ اسمیر آگاهی داشته و پاپ اسمیر انجام داده بودند و تنها 17.5 درصد از نمونه ها پاپ اسمیر را به طور مرتب با فواصل کمتر از 36 ماه انجام می دادند. آگاهی از پاپ اسمیر با انجام آن ارتباط معنی دار آماری داشت (P<0.001).
بر اساس یافته های این مطالعه و مقایسه آن با نتایج سایر تحقیقات انجام شده در سطح دنیا و سایر نقاط کشور، ضرورت آموزش و توجه بیشتر به امر ارتقای سطح آگاهی زنان از اهمیت غربال گری سرطان دهانه رحم پیشنهاد می شود.

اگر چه متخصصان معتقدند طی 6 هفته بعد از زایمان تغییرات ایجاد شده در طی حاملگی به حالت اول برمی گردد، ولی بسیاری از مشکلات سلامتی مادران همچنان باقی مانده و تاثیر زیادی بر عملکرد روزانه مادر (مراقبت از کودک و...) می گذارد. اغلب این مشکلات از سوی مادر اظهار نشده و کارکنان بهداشتی نیز به این مشکلات توجه نمی کنند و به همین علت مشکلات بعد از زایمان مادران مخفی شده نامیده می شوند.
این مطالعه به بررسی وجود مشکلات سلامتی مادر و ارتباط این مشکلات با نوع و تعداد زایمان (در طی 6 هفته بعد از زایمان) پرداخته است. تعداد 1330 مادر که برای واکسیناسیون 45 روزگی کودک خود به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان تبریز مراجعه کرده بودند، تحت مصاحبه قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS/WIN10 با استفاده از آمار توصیفی (مطلق و درصدی و میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون مجذور کای و پیرسون) صورت گرفت.
89 درصد از مادران در طی 6 هفته بعد از زایمان حداقل یک مشکل را تجربه کرده بودند بیشترین مشکل گزارش شده توسط مادران به ترتیب کمر درد (52.7 درصد) و کمترین مشکل بی اختیاری ادراری (2.1 درصد) بود. ترشحات غیر طبیعی واژینال و عفونت محل بخیه ها و بی اختیاری ادراری، در مادران با زایمان واژینال بیشتر و یبوست و مشکلات پستان در زنان با زایمان غیر واژینال بیشتر بود. از نظر تعداد زایمان کمر درد و خستگی مادران چند زا شایع تر بود.
با توجه به فراوانی مشکلات سلامتی مادران تازه زایمان کرده و عدم توجه کافی جهت رفع این مشکلات جای آن دارد که نسبت به تغییر سیستم فعلی مراقبتی بعد از زایمان و توجه بیشتر به مشکلات مادران در طی 6 هفته بعد از زایمان اقدامات اساسی انجام گیرد.

تکرار پاراسومنیا طی شب های متوالی ممکن است تداوم خواب را برهم زده و کودکان سنین مدرسه را در معرض کم خوابی و خستگی روزانه قرار دهد. مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی می باشد که به منظور تعیین پاراسومنیا در کودکان 6 تا 11 ساله ساکن منطقه غرب تهران بر روی 900 کودک (450 دختر و 450 پسر) در سطح مدارس ابتدایی (پایه پیش دبستانی – پنجم) انجام گرفت. نمونه گیری با روش چند مرحله ای انجام شد و ابزار مطالعه پرسشنامه خود گزارش دهی بود و از طریق مصاحبه با مادران نمونه ها جمع آوری گردید و نتایج نشان داد، بی قراری (36.7%) صحبت در خواب (27.9%) و دندان سایی (26.9%) به عنوان رایج ترین رفتارهای پاراسومنیای در کودکان مورد مطالعه، وجود داشتند. ضمنا ارتباط معنی داری میان برخی رفتارهای پاراسومنیایی و سن و جنس کودکان وجود داشت همچنین ارتباط معنی داری میان برخی رفتارهای پاراسومنیایی و سطح تحصیلات والدین و روابط میان آن ها دیده شد (?=0.005).
با توجه به این که تعداد قابل ملاحظه ایی از کودکان (59.4%) در طول هفته حداقل یک رفتار پاراسومنیایی را تجربه می کنند لازم است کودکان در این زمینه بررسی شده، طول مدت خواب و خستگی روزانه در آن ها مورد توجه قرار گیرد. همچنین پیشنهاد می شود مطالعه ایی در زمینه ارتباط پاراسومنیا با کم خوابی و بروز مسایل رفتاری در کودکان انجام شود.