فهرست مطالب
مجله دانشگاه علوم پزشکی گرگان
سال شانزدهم شماره 3 (پیاپی 51، پاییز 1393)
- تاریخ انتشار: 1393/05/28
- تعداد عناوین: 22
-
-
صفحات 1-8زمینه و هدفناتوانایی های به جا مانده از سکته مغزی در اندام فوقانی مشکلات عملکردی ماندگارتری دارد. استفاده از دسته های بازی به عنوان وسیله ای برای تولید تحریکات ارادی با اهداف درمانی، روش جدیدی است. این مطالعه به منظور مقایسه اثر توانبخشی و درمان ترکیبی دسته بازی و توانبخشی بر سفتی مفصلی دست مبتلا در بیماران دچار سکته مغزی انجام شد.روش بررسیاین کارآزمایی بالینی روی 12 بیمار دچار همی پلژی اسپاستیک ناشی از سکته مغزی حاد و مزمن انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه 6 نفری توانبخشی و استفاده کاذب از دسته بازی (کنترل) و درمان ترکیبی دسته بازی و توانبخشی (مداخله) قرار گرفتند. درمان 3 بار در هفته طی 10 جلسه انجام گردید. سپس سفتی مفصل هنگام حرکت فلکشن - اکستنشن مچ دست و سوپینیشن - پرونیشن ساعد، قبل و بعد از درمان با روش Wrist Robo Hab ارزیابی شد.یافته هامقاومت عضلات فلکسور مچ دست و عضلات پروناتور گروه مداخله در انتهای مطالعه کاهش آماری معنی داری نشان داد (P<0.05)؛ اما این کاهش در گروه کنترل و در مقایسه دو گروه مداخله و کنترل از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیریبین دو روش توانبخشی مرسوم و روش ترکیبی دسته بازی و توانبخشی به منظور درمان سفتی مفصل دست بیماران دچار همی پلژی اسپاستیک ناشی از سکته مغزی تفاوتی وجود ندارد.
کلیدواژگان: سکته مغزی، همی پلژی، دسته بازی، توانبخشی، سفتی مفصل دست، Wrist Robo Hab -
صفحات 9-15زمینه و هدفپاراکسوناز-1 عامل مهم جلوگیری از اکسیداسیون لیپیدها و تشکیل اکسید لیپوپروتئین کم چگال است. مطالعات متناقضی از اثر فعالیت بدنی بر پاراکسوناز-1 وجود دارد. این مطالعه به منظور تعیین اثر چهار هفته تمرین استقامتی بر سطح سرمی آنزیم پاراکسوناز-1 و نیم رخ لیپیدی مردان چاق غیرورزشکار انجام شد.روش بررسیدر این کارآزمایی بالینی 16 مرد چاق غیرورزشکار سالم به صورت تصادفی در دو گروه هشت نفری کنترل و مداخله قرار گرفتند. افراد گروه مداخله به مدت چهار هفته، هفته ای سه جلسه با شدت 80-65 درصد ضربان قلب بیشینه به دویدن استقامتی تناوبی پرداختند. نمونه گیری خون 48 ساعت قبل از اولین جلسه تمرین و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین در حالت ناشتا 12 ساعته انجام شد و سطح سرمی پاراکسوناز-1 و نیم رخ لیپیدی شامل کلسترول، تری گلیسرید، لیپوپروتئین کم چگال و لیپوپروتئین پر چگال با روش ELISA اندازه گیری شدند.یافته هاغلظت پاراکسوناز-1 بعد از دوره تمرین در گروه مداخله 15.57% افزایش (P<0.05) و در گروه کنترل 19.25% کاهش غیرمعنی دار داشت. در انتهای مطالعه و مقایسه برون گروهی، غلظت سرمی پاراکسوناز-1 در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل افزایش آماری معنی دار نشان داد (P<0.05). در انتهای مطالعه و مقایسه برون گروهی سطح سرمی لیپوپروتئین کم چگال در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل کاهش آماری معنی داری یافت (P<0.05).نتیجه گیریچهار هفته تمرین استقامتی سبب افزایش غلظت سرمی پاراکسوناز-1 و کاهش لیپوپروتئین کم چگال مردان چاق گردید.
کلیدواژگان: چاقی، تمرین استقامتی، پاراکسوناز، 1، لیپوپروتئین کم چگال، لیپوپروتئین پر چگال، مرد -
صفحات 16-23زمینه و هدفگیاه آلوئه ورا (Aloe barbadensis M.) از جمله گیاهان استوایی است که به طور سنتی در ترمیم زخم استفاده می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر القاء کنندگی ژل آلوئه ورا بر بیان ژن TGF-β در زخم های پوستی موش سوری انجام شد.روش بررسیدر این مطالعه تجربی 36 سر موش نر سوری BALB/c به 3 گروه 12 تایی شامل کنترل منفی (پوست سالم)، کنترل کاذب (شم، زخم با تیمار سرم فیزیولوژیک) و درمانی (زخم با تیمار ژل آلوئه ورا) تقسیم شدند. روی پشت موش ها دو زخم یکسان به قطر 2±10 mm با برداشت کامل پوست در ناحیه خاجی ایجاد گردید. در گروه درمانی، روزانه یک بار 2 گرم از ژل آلوئه ورا به صورت یک لایه نازک بر روی سطح زخم ها (بدون بانداژ) به مدت 16 روز قرار داده شد. پس از روزهای 8 و 16 برای تعیین میزان بیان ژن عامل رشد تغییر شکل دهنده بتا (TGF-β) به کمک RT-PCR و نیز محتوی پراکسیداسیون لیپیدی (LPO) با اندازه گیری میزان مالونیل دی آلدیید از پوست و سرم خون موش ها نمونه برداری به عمل آمد.یافته هاعصاره ژل آلوئه ورا سبب افزایش بیان ژن TGF-β در پوست زخم دار موش های گروه درمان شده با ژل آلوئه ورا نسبت به سایر گروه ها گردید (P<0.05). تیمار با ژل آلوئه ورا موجب کاهش معنی دار مالونیل دی آلدیید در سرم خون موش ها در مقایسه با دیگر گروه ها شد (P<0.05).نتیجه گیریژل آلوئه ورا با القاء بیان ژن عامل رشد TGF-β و نیز کاهش میزان پراکسیداسیون لیپیدها می تواند نقش محوری در پروسه ترمیم زخم های برشی داشته باشد.
کلیدواژگان: پوست، زخم برشی، آلوئه ورا، ژن TGF، β، مالونیل دی آلدیید، موش -
صفحات 24-30زمینه و هدففعالیت های جسمانی متفاوت بر روی سیستم ضداکسایشی موثرند. انتخاب نوع، زمان و شدت تمرین به عنوان الگویی مناسب برای بهبود سطح سلامت جامعه ضروری است. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرینات هوازی شدید فزاینده کوتاه و میان مدت بر سطح سرمی آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز در موش های صحرایی ماده انجام شد.روش بررسیدر این مطالعه تجربی 45 سر موش صحرایی ماده نژاد اسپراگوداولی به طور تصادفی در سه گروه 15 تایی کنترل، هوازی کوتاه مدت و میان مدت قرار گرفتند. برنامه تمرینی کوتاه مدت و میان مدت به ترتیب به مدت 4 و 8 هفته، هفته ای 5 جلسه با سرعت 10 تا 17 متر در دقیقه، شیب 5 تا 15 درجه و مدت زمان 15 تا 60 دقیقه اجرا شد. میزان سرمی آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز به روش ELISA اندازه گیری شد.یافته هاسطح سرمی آنزیم سوپراکسیددیسموناز (U/ml) در گروه های کنترل 12.8±98.8، تمرینات هوازی کوتاه مدت 10.2±126.4 و میان مدت 10.2±115.1 و سطح سرمی آنزیم کاتالاز (U/ml) در گروه های کنترل 7.2±51.2، تمرینات هوازی کوتاه مدت 5.3±43.7 و 6.3±52.1 تعیین شد. این تغییرات از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیریتمرینات هوازی کوتاه مدت و میان مدت اثری بر سطح سرمی آنزیم های ضداکسایشی سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز موش های ماده نداشت.
کلیدواژگان: تمرین هوازی، سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، موش صحرایی -
صفحات 31-39زمینه و هدفنونایل فنل یک آلاینده زیست محیطی با خاصیت استروژنی ضعیف است که موجب استرس اکسیداتیو در بافت های مختلف از جمله بیضه می گردد. این مطالعه به منظور تعیین اثر ویتامینE به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی بر بافت بیضه موش های صحرایی تیمار شده با پارانونایل فنل انجام شد.روش بررسیدر این مطالعه تجربی 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 4 گروه شش تایی کنترل، vitamin E 100 mg/kg/day، پارانونایل فنل 250 mg/kg/day و پارانونایل فنل 250 mg/kg/day توام با vitamin E 100 mg/kg/day تقسیم شدند. پس از 56 روز تیمار دهانی با تعیین وزن موش، بیضه راست خارج و فیکس شد. پارامترهای مورفومتریک بافت بیضه پس از انجام برش گیری، پاساژ بافتی و رنگ آمیزی Heidenhain''s Azan، توسط روش استریولوژی مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته هامیانگین حجم لوله های منی ساز، ارتفاع اپی تلیوم زایشی، قطر لوله های منی ساز، ضخامت غشاء پایه لوله های منی ساز، تعداد سلول های اسپرماتوسیت، اسپرماتید و سلول های سرتولی در گروه پارانونایل فنل نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد (P<0.05). این پارامترها در گروه پارانونایل فنل + ویتامین E به صورت معنی داری در مقایسه با گروه دریافت کننده پارانونایل فنل افزایش یافت (P<0.05). پارانونایل فنل موجب آتروفی لوله های منی ساز، افزایش فضای بینابینی، بی نظمی و واکوئل زایی در اپی تلیوم زایشی گردید. اکثر این تغییرات تخریبی ایجاد شده توسط پارانونایل فنل، در بیضه موش های گروه پارانونایل فنل+ ویتامین E در حد گروه کنترل بهبود یافت.نتیجه گیریمصرف همزمان ویتامین E و پارانونایل فنل از اثرات نامطلوب پارانونایل فنل بر بافت بیضه موش صحرایی بالغ جلوگیری نمود.
کلیدواژگان: بیضه، لوله های منی ساز، پارانونایل فنل، ویتامین E، استریولوژی، موش صحرایی -
صفحات 40-44زمینه و هدفنتایج متناقضی در رابطه با اثر تمرین ورزشی بر سطح ویسفاتین و سایتوکین TNF-α گزارش شده است. این مطالعه به منظور تعیین اثر هشت هفته تمرین هوازی بر سطح سرمی ویسفاتین و سایتوکین TNF-α زنان جوان سالم غیرورزشکار انجام شد.روش بررسیدر این مطالعه شبه تجربی 30 دختر سالم غیرورزشکار براساس وزن، قد، شاخص توده بدن و درصد چربی در دو گروه کنترل و تمرین تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت هشت هفته به صورت سه روز در هفته روی دوچرخه ثابت رکاب زدند. سطح سرمی ویسفاتین و سایتوکین TNF-α آزمودنی ها قبل از اولین جلسه و در پایان تمرینات بعد از 14-12 ساعت ناشتایی به روش ELISA اندازه گیری شد.یافته هادر پایان مطالعه بین سطح سرمی هورمون های ویسفاتین و سایتوکین TNF-α گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل کاهش آماری معنی داری داشت (P<0.05).نتیجه گیریهشت هفته تمرینات هوازی در زنان جوان سالم غیرورزشکار باعث کاهش سطح سرمی ویسفاتین و سایتوکین TNF-α گردید.
کلیدواژگان: زنان جوان غیرورزشکار، فعالیت هوازی، ویسفاتین، سایتوکین TNF، α -
صفحات 45-48زمینه و هدفمتادون یک اپیوئید سنتتیک با قدرت اتصال بالا به گیرنده های اپیوئیدی است که به عنوان یک مداخله دارویی موفق در درمان وابستگی به اپیوئیدها و تسکین دردهای حاد و مزمن به کار می رود. از آنجایی که در مصرف متادون عوارض خطرناک قلبی نظیر تورساد دپوینت و افزایش فاصله QTc گزارش شده؛ این مطالعه به منظور تعیین اثر درمان با متادون بر فاصله QTc الکتروکاردیوگرام داوطلبان ترک اعتیاد ترکیبات اپیوئیدی و ارتباط آن با طول دوره درمان و دوز درمانی انجام شد.روش بررسیاین مطالعه کوهورت روی 60 داوطلب (57 مرد و 3 زن) مراجعه کننده به مرکز متادون تراپی مرکز آموزشی درمانی پنجم آذر گرگان به منظور شروع متادون درمانی در سال های 89-1388 انجام شد. مصرف کنندگان ترکیبات اپیوئیدی براساس میزان متادون روزانه دریافتی به سه گروه 35-0 و 55-35 و 120-55 میلی گرم تقسیم شدند. فاصله QTc الکتروکاردیوگرام ابتدای مطالعه، یک ماه و پنج ماه بعد هر فرد محاسبه گردید.یافته هامیانگین فاصله QTc الکتروکاردیوگرام در گروه تحت درمان با متادون در بدو ورود، یک ماه بعد و پنج ماه بعد به ترتیب 0.027±0.42 ثانیه، 0.029±0.43 ثانیه و 0.041±0.43 ثانیه تعیین شد. بین نتایج فاصله QTc بدو ورود و یک ماه بعد افزایش آماری معنی داری مشاهده شد (P<0.05) و این اختلاف در یک ماه بعد و پنج ماه بعد از نظر آماری معنی دار نبود. همچنین در فاصله QTc سه گروه تفاوت آماری معنی داری مشاهده نگردید.نتیجه گیریمتادون درمانی باعث افزایش فاصله QTc الکتروکاردیوگرام بیماران گردید؛ اما ارتباطی با دوز متادون و طول دوره درمان یافت نشد.
کلیدواژگان: اعتیاد، متادون درمانی، الکتروکاردیوگرام، فاصله QTc -
صفحات 49-55زمینه و هدفوالپروئیک اسید یک مهار کننده هیستون داستیلاز است که در درمان صرع و انواع خاصی از افسردگی به کار می رود. اخیرا این ترکیب به عنوان یک عامل ضدسرطان مورد بررسی قرار گرفته که می تواند به تنهایی و یا در ترکیب با سایر درمان های رایج سرطان از جمله شیمی درمانی و پرتودرمانی به کار رود. این مطالعه به منظور تعیین اثر والپروئیک اسید و پرتودرمانی بر زیست پذیری رده سلولی MCF-7 سرطان پستان در محیط کشت سلولی انجام شد.روش بررسیدر این مطالعه توصیفی - تحلیلی سلول های MCF-7 با غلظت های مختلف والپروئیک اسید به تنهایی و در ترکیب با دوزهای مختلف پرتودرمانی تیمار و سپس انکوبه شدند. پس از بررسی سمیت سلولی با تست رنگ آمیزی نوترال رد، نزدیک ترین نتایج به LD50 انتخاب شدند. سپس سلول ها تحت اثر 3 غلظت والپروئیک اسید (2، 8 و 16 میلی مولار) و دوز Gy 4 پرتودرمانی قرار گرفتند و زیست پذیری سلول ها با رنگ آمیزی trypan blue بررسی شد.یافته هانزدیک ترین غلظت ها به LD50 از بین دوزهای 1، 2، 4، 8، 16، 32، 64 و 128 میلی مولار والپروئیک اسید در کاربرد ترکیبی با دوزهای مختلف پرتودرمانی 0.5، 2، 4، 6 و 8 گری غلظت های 2، 8 و 16 میلی مولار والپروئیک اسید و دوز Gy 4 پرتودرمانی بود. همچنین کاهش زیست پذیری سلول ها به غلظت والپروئیک اسید وابسته بود (P<0.05).نتیجه گیریوالپروئیک اسید هم به تنهایی و هم در ترکیب با پرتودرمانی، باعث کاهش معنی داری در زیست پذیری سلول ها می شود. اگرچه در کاربرد ترکیبی اثر فزاینده بر کاهش زیست پذیری سلول ها دارد.
کلیدواژگان: سرطان پستان، رده سلولی MCF، 7، والپروئیک اسید، پرتودرمانی، زیست پذیری -
صفحات 56-63زمینه و هدفنوروپاتی اتونوم قلب و عروقCardiac Autonomic Neuropathy: CAN)) شایع ترین و مهم ترین نوع بالینی نوروپاتی اتونوم در دیابت است. از پیامدهای CAN می توان انفارکتوس بی علامت، نارسایی تنفس و افزایش خطر مرگ و میر را نام برد. این مطالعه به منظور غربالگری CAN در بیماران دیابتی غیروابسته به انسولین انجام گردید.روش بررسیاین مطالعه توصیفی - تحلیلی روی 70 بیمار (22 مرد و 48 زن) دیابتی غیروابسته به انسولین انجام شد. برای تشخیص نوروپاتی از آزمون های تعداد ضربان های قلب در شرایط پایه، تغییرات سرعت قلب، تفاوت در سرعت قلب و فشارخون به دنبال تغییر وضعیت و مقدار اصلاح شده فاصله QT استفاده شد. نتایج مجموع آزمایشات به صورت صفر یا طبیعی، 1 یا بینابینی و 2 یا بالاتر از آن به معنی غیرطبیعی یا مبتلا به CAN رتبه بندی شد.یافته ها10 نفر (14.3%) طبیعی، 35 نفر (50%) بینابینی و 25 نفر (35.7%) مبتلا به CAN بودند. بین شدت های مختلف نوروپاتی اتونوم قلبی از نظر مدت ابتلا به دیابت تفاوت معنی دار دیده شد (P<0.05). میزان تغییر فشارخون سیستولی بیشترین ارتباط را با شدت نوروپاتی اتونوم قلبی داشت (r=0.509)نتیجه گیریدر این مطالعه نوروپاتی اتونوم قلب و عروق نسبت به مطالعات مشابه بیشتر و سابقه بیش از 10 سال ابتلا به دیابت مهم ترین عامل خطر CAN تعیین شد.
کلیدواژگان: دیابت نوع دو، نوروپاتی اتونوم قلبی، پرفشاری خون -
صفحات 64-68زمینه و هدفهماتوم ساب دورال مزمن یکی از بیماری های شایع در بیماران بستری در بخش های جراحی اعصاب است. اگرچه استراتژی درمانی این بیماری ساده است؛ ولی پیش آگهی بیماران به راحتی قابل پیش بینی نیست. این مطالعه به منظور تعیین عوامل موثر در پیش آگهی بیماران با هماتوم ساب دورال مزمن جراحی شده به روش Burr hole trephination انجام شد.روش بررسیاین مطالعه توصیفی - تحلیلی روی 90 بیمار با هماتوم ساب دورال مزمن و جراحی شده در بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه انجام شد. عوامل احتمالی موثر در پیش آگهی شامل سن، جنس، اندازه هماتوم، جابجایی عناصر خط وسط، تراکم و محل قرارگیری هماتوم، سطح هوشیاری قبل از عمل جراحی، نکات مهم در شرح حال، اتساع مغز و وجود هوا در داخل جمجمه بعد از عمل جراحی برای هر بیمار ثبت شد. برای ارزیابی پیش آگهی بیماران از مقیاس اصلاح شده Rankin استفاده گردید. مقیاس صفر و یک به عنوان پیش آگهی خوب و 2تا 5 به عنوان پیش آگهی بد در نظر گرفته شد.یافته ها63 بیمار (70 درصد) پیش آگهی خوب و 27 بیمار (30 درصد) پیش آگهی بد داشتند. سن بالاتر از 70 سال، سطح هوشیاری پایین قبل از عمل جراحی (معیار کومای گلاسگو کمتر از 13) و سابقه دیابت به عنوان مهم ترین متغیرهای مرتبط با پیش آگهی بد بعد از عمل جراحی تعیین شدند (P<0.05).نتیجه گیریسن بیش از 70 سال، سطح هوشیاری پایین قبل از عمل جراحی و ابتلا به دیابت از عوامل تعیین کننده پیش آگهی بد در بیماران با هماتوم ساب دورال مزمن عمل شده به روش Burr hole trephination هستند.
کلیدواژگان: هماتوم ساب دورال مزمن، Burr hole trephination، پیش آگهی، سن، سطح هوشیاری، دیابت -
صفحات 69-75زمینه و هدفقومیت، چاقی و افزایش وزن دوران بارداری از جمله عوامل موثر بر عوارض بارداری هستند. این مطالعه به منظور تعیین ارتباط شاخص توده بدنی (BMI) سه ماهه سوم زنان باردار قومیت های مختلف با عوارض مادری و نوزادی انجام شد.روش بررسیاین مطالعه توصیفی - تحلیلی روی 551 زن باردار در 3 ماهه سوم با قومیت های فارس، سیستانی و ترکمن در مرکز آموزشی درمانی صیاد شیرازی گرگان در سال 1391 انجام شد. بر اساس BMI زمان پذیرش، زنان باردار در سه گروه لاغر و طبیعی، دارای اضافه وزن و چاق قرار گرفتند.یافته هامیانگین سن مادران با قومیت های فارس، سیستانی و ترکمن به ترتیب شامل 5.5±26.5 سال، 5.3±24.6 سال و 5.2±26.2 سال و میانگین سن بارداری به ترتیب شامل 2.3±38.4 هفته، 2.3±38.6 هفته و 3.2±37.4 هفته بود. بین BMI مادر با زایمان سزارین و زایمان سخت در گروه های قومیتی فارس و سیستانی ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد (P<0.05). در حالی که ارتباط آماری معنی داری بین BMI مادر و عوارض نوزادی در گروه های قومیتی یافت نشد.نتیجه گیریزنان دارای اضافه وزن و چاق با قومیت فارس در معرض خطر زایمان سزارین و با قومیت سیستانی در معرض خطر زایمان سخت هستند.
کلیدواژگان: بارداری، شاخص توده بدنی، زایمان سخت، سزارین، قومیت -
صفحات 76-79زمینه و هدفانتقال خون مکرر، درمان اصلی بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور است. با این حال به واسطه مواجهه مستمر آنتی ژنی، ممکن است واکنش های ایمنی همچون شکل گیری آلوآنتی بادی علیه آنتی ژن های سلول های خونی شکل گیرد. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی پدیده آلوایمونیزاسیون در بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور شهرستان ساری انجام شد.روش بررسیاین مطالعه توصیفی - تحلیلی روی 218 بیمار (100 مرد و 118 زن) با میانگین سنی 7±22.5 سال مبتلا به تالاسمی ماژور انجام شد. روش غربالگری با استفاده از آنتی بادی های تجاری موجود (Biotest، Dreiech، Germany) تست آنتی گلوبولین غیرمستقیم انجام شد. هر نمونه برای وجود آلوآنتی بادی علیه آنتی ژن های C، Cw، Lea، E، Lua، Leb، K، Jkb، N، P1، D، Jka، M، S، Xga، e، Fya، s، c، Fyb، k، Kpa، Jsb، Lub و Coa بررسی گردید.یافته ها88 بیمار (40.4%، 95%CI: 33.9-46.9%) برای وجود آلوآنتی بادی مثبت تشخیص داده شدند. شایع ترین آلوآنتی بادی ها (40%) علیه آنتی ژن های سطحی گلبول های قرمز C، Cw و Lea بودند. بین وجود آلوآنتی بادی با زمان شروع دریافت خون (قبل یا بعد از سه سالگی)، دفعات و طول مدت دریافت خون، همبستگی مستقیمی یافت نشد.نتیجه گیریآلوایمونیزاسیون پدیده ای شایع در بیماران تالاسمی است و با دریافت خون سازگار باید کنترل و پیشگیری گردد.
کلیدواژگان: بتاتالاسمی، انتقال خون، آلوایمونیزاسیون، آنتی بادی -
صفحات 80-85زمینه و هدفآنتروپومتری علم مطالعه ویژگی های اسکلت بدن انسان است و در باستان شناسی، توانبخشی و پزشکی قانونی کاربرد دارد. این مطالعه به منظور مقایسه ویژگی های آنتروپومتریک اندام فوقانی در بالغین قزوینی و پاکستانی انجام شد.روش بررسیدر این مطالعه توصیفی - تحلیلی اندازه گیری طول بازو، طول ساعد، شاخص بازویی، طول دست و پهنای دست با استفاده از متر و کالیپر در میان 300 بومی قزوینی و 356 نفر از ساکنین دی جی خان پنجاب پاکستان در محدوده سنی 55-18 سال با انتخاب تصادفی انجام گردید. شرکت کنندگان هیچ نقص فیزیکی و تاریخچه بیماری نداشتند و تمام اندازه گیری ها در وضعیت آناتومیکی صورت گرفت.
یافته هامیانگین طول بازو (سانتی متر) در مردان قزوینی و پاکستانی به ترتیب 2.37±36.8 و 2.44±28.1 تعیین گردید (P<0.05). میانگین طول ساعد، طول دست و عرض دست مردان قزوینی به طور غیرمعنی داری بیشتر از مردان پاکستانی بود. در ابعاد اندازه گیری شده زنان این دو ناحیه تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیریاگرچه میانگین ابعاد اندازه گیری شده در مردان و زنان قزوینی بیشتر از مردان و زنان پاکستانی است؛ ولی فقط طول بازو در مردان قزوینی نسبت به مردان پاکستانی تفاوت معنی داری داشت.
کلیدواژگان: آنتروپومتری، اندام فوقانی، جنس، قزوین، پاکستان -
صفحات 86-93زمینه و هدفپروتئین اریتروپویتین انسانی هورمونی گلیکوزیله با وزن مولکولی 40 کیلو دالتون است که در کلیه سنتز شده و در تکثیر و تمایز اریتروسیت ها نقش دارد. این پروتئین دارویی با نام تجاری «اپویتین» شناخته شده و کاربرد موثری در درمان آنمی، سرطان و عفونت های ناشی از HIV ایفاء می کند. این مطالعه به منظور ارزیابی استفاده از میزبان انگلی لیشمانیا تارانتولا (Leishmania tarentolae) به منظور تولید فرم نوترکیب اریتروپویتین انجام شد.روش بررسیدر این مطالعه توصیفی ژن اریتروپویتین پس از بهینه سازی کدون توسط پایگاه های بیوانفورماتیکی سنتز شد و توسط استراتژی برش با آنزیم های KpnI و XbaI و خالص سازی از روی ژل در وکتور بیانی pLEXSY کلون گردید. سازه بیانی ساخته شده با روش الکتروپوریشن به لیشمانیا تارانتولا ترانسفکت شد. شناسایی و تایید کلونی های انگل ترانسفکت شده با سازه ژنی با استفاده از روش PCR با پرایمرهای تشخیصی سازه بیانی و پرایمرهای مخصوص اریتروپویتین انجام گرفت. ژن اریتروپویتین کلون شده توسط تتراسایکلین القاء گردید و بیان ژن در سوش های القاء شده با تکنیک SDS-PAGE و وسترن بلاتینگ آنالیز شد. تعیین مقدار پروتئین نوترکیب تولید شده نیز با روش ELISA انجام شد. سازه بیانی اریتروپویتین برای کلونینگ و بیان در میزیان لیشمانیا تارانتولا توسط روش های مهندسی ژنتیک تایید شد.یافته هانتایج آنالیز بیان ژن در سوش انگل ترانسفکت شده توسط الکتروفورز SDS-PAGE و وسترن بلاتینگ تایید کننده ورود سازه ژنی به کروموزم انگل و بیان اریتروپویتین بودند. بهترین شرایط بیان پروتئین نوترکیب، 10 میکروگرم تتراسایکلین و زمان القاء 72 ساعت بود. وزن مولکولی پروتئین بیان شده 40 کیلو دالتون تخمین زده شد و میزان بیان آن نیز 12.4mg/l معادل با یک درصد کل پروتئین سلول تعیین گردید.نتیجه گیریسازه بیانی برای کلونینگ و بیان ژن اریتروپویتین در لیشمانیا تارانتولا طراحی و ساخته شد و پروتئین مذکور با موفقیت القاء و شناسایی گردید. لیشمانیا تارانتولا می تواند به عنوان میزبان مناسب در تولید اریتروپویتین نوترکیب مورد استفاده قرار گیرد و این فناوری قابلیت بومی سازی نیز دارد.
کلیدواژگان: اریتروپویتین، لیشمانیا تارانتولا، بیان ژن، کلونینگ -
صفحات 94-98زمینه و هدفنقص استخوانی وسیع یکی از مشکلات مهم ارتوپدی در درمان شکستگی های عفونی استخوان های بلند است که نیاز به جراحی بازسازی وسیع استخوان و بافت نرم دارد. این مطالعه به منظور استخوان سازی انتقالی با روش توبولار اکسترنال فیکساتور AO در درمان استئومیلیت مزمن با نقص استخوانی زیاد انجام گردید.روش بررسیدر این مطالعه توصیفی 12 بیمار (11 مرد و یک زن) با شکستگی عفونی اندام تحتانی در مرکز آموزشی و درمانی پنجم آذر تحت درمان جراحی با کمک توبولار اکسترنال فیکساتور AO قرار گرفتند. بیماران در مدت متوسط 16 ماه پیگیری شدند و بروز عوارضی چون استئومیلیت مجدد، نیاز به پیوند استخوان، شل شدن شانزها، شکستگی مجدد و صدمات عصبی - عروقی ارزیابی گردید.یافته هاشکستگی ها شامل 4 مورد شکستگی ساق، 7 مورد شکستگی ران و یک مورد شکستگی پلاتوی تیبیا بود. تمام شکستگی ها باز بود. فیکساسیون اولیه 5 مورد با پلیت، 5 مورد نیل داخل استخوانی و 2 مورد با کشش اسکلتال انجام شده بود. کشت اندوستئوم در همگی مثبت بود. کشت بعد از جراحی در همگی منفی بود. متوسط زمان بروز شکستگی و شروع درمان با اکسترنال فیکساتور 75.5 روز بود. میانگین طول قطعه سکستروم 8.8 cm و در ران 10.71 cm و در ساق 6 cm بود. متوسط زمان قرارگیری اکسترنال فیکساتور تا خارج سازی آن، 16.8 ماه «25-10 ماه» بود. متوسط دوره درمان شامل زمان انتقال قطعه استخوانی و ترمیم، حدود 1.91 ماه در سانتی متر به دست آمد. در 7 مورد به گرافت Docking Site نیاز شد. عفونت مجدد استخوان وجود نداشت. عفونی سطحی پوست 8 مورد بود که با آنتی بیوتیک و شل شدن شانز در 4 مورد و با تعویض آن درمان شد. در 5 مورد Premature Consolidation و در 3 مورد انحراف قطعه انتقالی رویت شد که با تصحیح اکسترنال برطرف شد. صدمه عصبی عروقی ایاتروژنیک وجود نداشت.نتیجه گیریانتقال استخوان با استفاده از توبولار اکسترنال فیکساتور AO به عنوان درمان جانشین حفظ عضو در جوش نخوردن عفونی مزمن استخوان که امکان قطع عضو وجود دارد؛ توصیه می گردد که باعث می شود بیمار ناتوان، به زندگی نسبتا طبیعی و سطح قابل قبول فعالیت برگردد.
کلیدواژگان: شکستگی استخوان، استئومیلیت مزمن، نقص استخوانی، توبولار اکسترنال فیکساتور AO -
صفحات 99-105زمینه و هدفلپتوسپیروزیس بیماری عفونی و زئونوزی است که توسط باکتری لپتوسپیرا ایجاد شده و به صورت مستقیم یا غیرمستقیم از حیوان به انسان انتقال می یابد. از آنجا که تشخیص سریع این بیماری می تواند در کنترل بیماری کمک شایانی نماید؛ این مطالعه به منظور تعیین سرووارهای شایع لپتوسپیرا با روش میکروآگلوتیناسیون (Microscopic Agglutination Test) در نمونه های سرمی انسان و دام انجام شد.روش بررسیاین مطالعه توصیفی روی 175 نمونه سرم دامی و 67 نمونه سرم انسانی مشکوک به لپتوسپیروزیس جمع آوری شده از استان های اردبیل، هرمزگان، گیلان، مازندران و قم طی سال های 91-1390 با استفاده از 20 آنتی ژن لپتوسپیرای زنده انجام شد.یافته ها99 نمونه دامی (56.5%) و 31 نمونه انسانی (46.2%) دارای عیار آنتی بادی علیه لپتوسپیرا بودند. از بین 20 سرووار بررسی شده؛ شایع ترین سرووار لپتوسپیرا در نمونه های دامی سرجو هارجو (61.9%) و در نمونه های انسانی سرجو سرجو (23%) بود. از میان 67 نمونه انسانی، 50 درصد را کشاورزان تشکیل دادند که در گروه سنی 40-20 سالگی قرار داشتند. علل آلودگی شامل تماس با آب آلوده (61.1%)، تماس با خون آلوده (28.3%) و سایر علل (10.4%) تعیین شدند. در تمامی نمونه های دامی و انسانی تیتر سرمی یک به چهارصد بالاترین فراوانی (19.4%) را نشان داد.نتیجه گیریشایع ترین سرووار لپتوسپیرا نمونه های دامی و انسانی با روش میکروآگلوتیناسیون به ترتیب serjoe hardjo و serjoe serjoe تعیین شدند.
کلیدواژگان: لپتوسپیرا، لپتوسپیروزیس، میکروآگلوتیناسیون، serjoe hardjo، serjoe serjoe، کشاورز -
صفحات 106-110زمینه و هدففوزاریوم سولانی به عنوان شایع ترین گونه فوزاریوم عامل فانگمی و فوزاریوزیس منتشره شناخته می شود که در میزبان دچار نقص سیستم ایمنی با میزان مرگ و میری در حدود 100 درصد همراه است. به علت مقاومت گونه های فوزاریوم در برابر داروهای ضدقارچی، شناسایی سریع و دقیق آنها برای کنترل تبعات عفونت امری ضروری است. این مطالعه به منظور تعیین کاربرد روش تشخیصی PCR برای شناسایی دقیق و سریع فوزاریوم سولانی در سرم بیماران HIV مثبت انجام شد.روش بررسیدر این مطالعه توصیفی تست PCR بر اساس ژن هدف سیتوکروم b میتوکندریایی با محصول bp 330 اپتیمایز گردید. پس از بررسی حساسیت و ویژگی، آزمون با سوش استاندارد PTCC 5284 و ده سوش معتبر متعلق به دانشگاه تهران، روش PCR روی 45 نمونه سرم بیماران HIV مثبت انجام شد.یافته هادر تست PCR اپتیمایز شده محصول bp 330 تکثیر گردید. حساسیت تست در حد یک نسخه از DNA فوزار یوم سولانی و اختصاصی بودن تست 100 است. از 45 نمونه سرم مورد بررسی 9 مورد (20 درصد) مثبت گردید.نتیجه گیریتست PCR برای تشخیص بالینی مستقیم، سریع و اختصاصی فوزاریوم سولانی در سرم بیماران HIV مثبت قابلیت کاربردی دارد.
کلیدواژگان: فوزاریوم سولانی، ژن سیتوکروم b میتوکندریایی، HIV، PCR -
صفحات 111-116زمینه و هدفمقعد بسته از ناهنجاری های شایع آنورکتال است که با ناهنجاری های دیگر همراه است. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی ناهنجاری های همراه مقعد بسته در گرگان انجام شد.روش بررسیدر این مطالعه توصیفی پرونده همه نوزادان بستری با تشخیص مقعد بسته (40 نوزاد شامل 24 پسر و 16 دختر) در مرکز آموزشی درمانی طالقانی گرگان در سال های 89-1385 بررسی شد. ناهنجاری های همراه با مقعد بسته برای هر نوزاد ثبت شد.یافته هااز 40 نوزاد با مقعد بسته، 23 نوزاد (57.5%) ناهنجاری همراه داشتند. بیشترین ناهنجاری های همراه شامل ناهنجاری های ادراری – تناسلی (65.2%)، قلبی (47.8%)، گوارشی (13%) و سیستم اسکلتی – عضلانی (8.7%) بود.نتیجه گیریناهنجاری های همراه در نوزادان با مقعد بسته در منطقه گرگان از شیوع بالایی در مقایسه با مطالعات دیگر برخوردار است.
کلیدواژگان: مقعد بسته، ناهنجاری همراه، ناهنجاری دستگاه ادراری تناسلی، ناهنجاری قلب -
صفحات 117-121زمینه و هدفناخنک چشمی یک ضایعه فیبروواسکولار است که گاهی سبب کاهش بینایی شده و هنوز علت مشخصی برای آن یافت نشده است. این مطالعه به منظور تعیین نقش ویروس اپشتاین بار در تشکیل ناخنک چشمی انجام شد.روش بررسیاین مطالعه مورد - شاهدی روی 50 نمونه بافتی بیمارانی که تحت عمل جراحی ناخنک چشمی قرار گرفته بودند و 10 نمونه کونژنکتیوال طبیعی بیمارانی که تحت عمل جراحی چشمی غیر از ناخنک قرار گرفته بودند؛ انجام شد. وجود ویروس اپشتاین بار با استفاده از روش PCR بررسی شد.یافته هادر بیماران تحت عمل جراحی ناخنک چشمی، 3 مورد (6 درصد) ابشتاین بار مثبت بود و نمونه های کنترل از این نظر منفی بودند. بین تشکیل ناخنک چشمی و عفونت با ویروس ابشتاین بار ارتباط آماری معنی داری یافت نشد.نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان داد که ویروس ابشتاین بار در ایجاد ناخنک چشمی نقشی ندارد.
کلیدواژگان: ناخنک چشمی، ویروس ابشتاین بار، PCR -
صفحات 122-126زمینه و هدفاتومایکوزیس یک عفونت قارچی شایع در مناطق حاره است که به صورت مزمن و حاد در کانال خارجی گوش دیده می شود. عفونت مزمن گوش میانی (اوتیت مدیا) با علایمی مثل کاهش شنوایی، سرگیجه، اختلال در تعادل، خروج ترشحات چرکی از گوش، درد و پاره شدن پرده گوش همراه است. این مطالعه به منظور تعیین فلور قارچی کانال خارجی گوش در مبتلایان به اوتیت مدیا مزمن انجام شد.روش بررسیاین مطالعه مورد - شاهدی روی 63 فرد مبتلا به اوتیت مدیا مزمن و 63 فرد غیرمبتلا به التهاب گوش انجام شد. نمونه گیری با استفاده از سوآپ استریل از کانال خارجی گوش انجام و در محیط های CMA، SCC و S کشت داده شد. اسمیرهای لازم تهیه و تشخیص جنس و گونه نهایی با استفاده از روش های اختصاصی اسلایدکالچر و روش سرمی جرم تیوپ انجام شد.یافته هاکشت قارچی مثبت کانال خارجی گوش در گروه های مورد و شاهد به ترتیب 77.78% و 17.46% تعیین شد (P<0.05). آلودگی کانال خارجی گوش از کل موارد کشت قارچی مثبت شامل ساپروفیت ها (57.33%)، مخمرها (20.59%) و درماتوفیت ها (17.32%) به ترتیب با زیرگروه های آسپرژیلوس نیجر (41.66%)، کاندیدا SPP (53.85%) و ترایکوفایتون منتاگروفایتیس (36.37%) بود.نتیجه گیریمیزان کشت قارچی مثبت کانال خارجی گوش افراد مبتلا به اوتیت مدیا مزمن به طور معنی داری از گروه شاهد بیشتر بود.
کلیدواژگان: عفونت گوش میانی، قارچ، آسپرژیلوس نیجر، کاندیدا SPP، ترایکوفایتون منتاگروفایتیس -
صفحات 127-132زمینه و هدفباتوجه به فراوانی بالای سندرم پیش از قاعدگی و سندرم ملال پیش از قاعدگی و اثرات آن بر فعالیت ها و رفتارهای خانوادگی، تحصیلی و شغلی؛ این مطالعه به منظور تعیین فراوانی علایم بالینی سندرم پیش از قاعدگی (PMS) و سندرم ملال پیش از قاعدگی (PMDD) در دانشجویان رشته پزشکی انجام شد.روش بررسیاین مطالعه توصیفی - تحلیلی روی 162 دانشجوی رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گلستان در سال 1389 انجام شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه طراحی شده براساس کرایتریای انجمن متخصصین زنان و مامایی آمریکا برای تشخیص سندرم پیش از قاعدگی و کرایتریای راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی برای تشخیص سندرم ملال پیش از قاعدگی استفاده شد.یافته هامیانگین سنی دانشجویان 2.5±22.2 سال و سن منارک 1.2±13.3 سال بود. 17 نفر (10.5%) متاهل و 145 نفر (89.5%) مجرد بودند. 93 نفر (57.4%) مبتلا به PMS و 37 نفر (22.8%) مبتلا به PMDD بودند. شایع ترین علامت جسمی و خلقی به ترتیب شامل احساس نفخ و افزایش وزن (45.7%) و احساس کاهش انرژی خفیف و خستگی پذیری سریع (57.4%) بود. احساس خفگی و تنگی نفس (8%) از علایم جسمی و کاهش شدید خواب (1.2%) از علایم خلقی کمترین فراوانی را نشان دادند. ارتباط آماری معنی داری بین شیوع PMDD با سن و سن منارک یافت شد (P<0.05).نتیجه گیریسندرم پیش از قاعدگی در دانشجویان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گلستان از شیوع بالایی برخوردار است.
کلیدواژگان: سندرم پیش از قاعدگی، سندرم ملال پیش از قاعدگی، نفخ، تنگی نفس، سن منارک -
صفحات 133-137زمینه و هدفگیاه سداب (Ruta graveolens) از کهن ترین گیاهان مورد استفاده در طب سنتی است. این مطالعه به منظور تعیین اثر ضدباکتریایی عصاره های آبی و هیدروالکلی برگ و ساقه گیاه سداب بر هشت سویه باکتری بیماری زا انجام شد.روش بررسیاین مطالعه توصیفی روی سویه های استاندارد باکتری های پاتوژن شایع انسانی شامل انتروکوک فکالیس، استافیلوکوک اورئوس، استافیلوکوک اپیدرمیس، استرپتوکوک پنومونیا، اشریشیا کولی، کلبسیلا پنومونیه، سالمونلا تیفی و انتروباکترکلواکه که به صورت لیوفیلیزه شده از مرکز کلکسیون باکتری و قارچ سازمان پژوهش های علمی و صنعتی خریداری شده بودند؛ انجام شد. اثر عصاره های آبی و هیدروالکلی گیاه سداب بر رشد سویه های باکتری های بیماری زا به طور جداگانه و با روش دیسک دیفوزیون و ماکرو دیلوشن و تعیین حداقل غلظت کشندگی (MIC) بررسی گردید. نتایج با اثر ضدمیکروبی هشت آنتی بیوتیک رایج شامل کوتریموکسازول، اکسی سیکلین، ونکومایسین، اریترومایسین، فورازولیدون، تتراسیکلین، آموکسی سیلین / کلاولانیک اسید و آمپی سیلین / سولباکتام مقایسه شد.یافته هاعصاره های آبی، اتانولی و متانولی گیاه سداب حتی با غلظت بالا (3 میلی گرم بر میلی لیتر) اثر ممانعت کنندگی رشد علیه باکتری های مورد مطالعه نداشتند.نتیجه گیریعصاره های آبی، اتانولی و متانولی اندام های هوایی گیاه سداب فاقد اثر بازدارندگی بر باکتری های بیماری زا است.
کلیدواژگان: گیاه سداب، باکتری بیماری زا، آنتی بیوتیک، حداقل غلظت کشندگی
-
Pages 1-8Background And ObjectiveDisabilities in upper limb due to stroke are the major problems in hemiplegic patients. Recently, joystick method as new method is applied for the improvment of upper limb disabilities. This study was carried out to compare the effect of joystick in compination verses routine rehabilitation and routine rehabilitation program on hand muscles stiffness in hemiplegic patients.MethodsIn this clinical trial study, 12 hemiplegic patients were randomly divided into two control and interventional groups. Subjects in the control group were received rehabilitation program with placebo joystick. Patients in interventional group were received joystick treatment with routine rehabilitation program for 10 sessions, 3 times a week. Pre and post-treatment evaluation was performed based on Wrist Robo Hab method.ResultsFlextion and pronation muscle stiffness in control patients showed non significant improvement, but in the interventional group, significant improvement were observed (P<0.05). At the end of study, there was not any significant difference between control and interventional group.ConclusionAccording to this finding, there was not any significant difference between the combination of joystick and rehabilitation treatment and routine rehabilitation program on the hand muscle function in hemiplegic patients.Keywords: Stroke, Hemiplegia, Joystick, Rehabilitation, Hand muscles stiffness, Wrist Robo Hab
-
Pages 9-15Background And ObjectiveParaoxonase-1 is an important factor in preventing lipid oxidation and formation of oxidized low-density lipoprotein. There are conflicting reports on the impact of physical activity on serum level of Paraoxonase-1. This study was done to determine the effect of four weeks of endurance training on serum level of Paraoxonase-1 and lipid profile in non-athlete obese men.MethodIn this clinical trial study, sixteen obese healthy non-athletic men randomly divided into intervention and control groups. Subjects in interventional group were practiced endurance running periodic for four weeks, three sessions a week with 65-80% of maximum heart rate. Blood samples collected 48 hours perior the first and 48 hours following the final training. Serum level of Paraoxonase-1 and lipid profile including cholesterol, triglycerides, low-density lipoprotein and high-density lipoprotein were measured by ELISA method.ResultsAt the end of the training, the serum level of of paraoxonase -1 increased 15.57% (P<0.05) in interventional group and non-significantly reduced in control group (19.25%). The serum level of serum Paraoxonase-1 in interventional group significantly increased compared to controls (P<0.05). The serum level of low-density lipoprotein in interventional group significantly reduced in comparision with controls (P<0.05).Conclusion4 weeks of endurance training increased serum level of paraoxonase -1 and decreased low-density lipoprotein in non-athlete obese men.Keywords: Obesity, Endurance training, Paraoxonase, 1 enzyme, Low, density lipoprotein, High, density lipoprotein, Male
-
Pages 16-23Background And ObjectiveAloe vera (Aloe barbadensis M.) as a medicinal herb is practiced in wound healing. This study was carried out to assess the effect of Aloe vera gel (mucilage) on TGF-β gene expression in incisional skin wound in BALB/c mice.MethodIn this experimental study, 36 BALB/c male mice with weight range 22±2 gr were allocated equally into negative control (no wound), sham-operated (wound treated with physiological serum) and teratment (wound treated with Aloe vera gel). Two equal full-thickness skin wounds of 10±2mm were made on either side of the vertebral column in the sacral region. The animals in the teratment group were received daily, 2 gram of Aloe vera gel (without any bandage) as a thin layer for a period of 16 days. On 8th and 16th post wounding day, TGF-β gene expression in incisional wounds and Malonyldialdehyde (as end-product of lipid peroxidation) in serum samples was measured using RT-PCR and spectrophotometry methods, respectively.ResultsTGF-β gene expression in incisional skin wound increased in Aloe vera gel treated group in compared to negative control and sham-operated groups (P<0.05). Malonyldialdehyde concentration was significantly reduced in Aloe vera treated group in comparision with negative control and sham-operated groups.ConclusionAloe vera gel can induce growth factor TGF-β gene expression and reducing the lipid peroxidation content can play an important role in incisional skin wound healing process.Keywords: Skin, Incisional wound, Aloe vera, TGF, ? gene, Malonyldialdehyde, Mouse
-
Pages 24-30Serum level of superoxide dismutase was 98.8±12.8, 126.4±10.2 and 115.1±14.2 U/ml in control, short and medium periods of high intensities aerobic training groups, respectively. Serum level of Catalase was 51.2±7.2, 43.7±5.3 and 52.1±6.3 U/ml in control, short and medium periods of high intensities aerobic training groups, respectively. These differences were not significant.Background And ObjectivePhysical activities affect on antioxidative pathway. Varity, period and intensity of activities are important in health improvement. This study was carried out to determine the effect of short and medium periods of high intensities aerobic training on serum level of superoxide dismutase (SOD) and Catalase (CAT) enzymes in female rats.MethodsIn this experimental study, 45 Sprague Dawley female rats were randomly allocated into control, short (4 weeks) and medium (8 weeks) of high intensities aerobic training groups. The exercise program was performed on 5 session in each week with speed of 10-17 meters per minute in slope range (5ConclusionShort and medium periods of high intensities aerobic training do not have any influence on serum level of SOD and CAT antioxidant enzymes in female rats.Keywords: Aerobic training, Superoxide dismutase enzyme, Catalase enzyme, Rat
Pages 31-39
Background And Objective
Para-nonylphen as an environmental pollutant has weak estrogenic activity and causes oxidative stress in different organs including testis. This study was done to determine the protective effect of vitamin E on the para-nonylphenol induced-testicular toxicity in adult rats. Methods
In this experimental study, 24 Wistar rats were randomly allocated into four groups including control, vitamin E (100 mg/kg/day, orally), para-nonylphenol (250mg/kg/day, orally) and finally para-nonylphenol (250mg/kg/day, orally) plus vitamin E (100mg/kg/day, orally). After 56 days of treatment, removal of the right testis, tissue processing and staining with Heidenhain's Azan, the morphometric parameters of testicular tissue was evaluated using stereological method. Results
The mean volume of seminiferous tubules, height of the germinal epithelium, seminiferous tubules diameter, thickness of the basement membrane, number of spermatocyte, spermatid and sertoli cells significantly reduced in para nonylphenol group compared to the controls (P<0.05). These parameters were significantly increased in the para-nonylphenol plus vitamin E group compared to para nonylphenol group (P<0.05). In the histopathological examination, atrophy of seminiferous tubules, germinal epithelium vacuolation and epithelial disarrangement were observed in para nonylphenol group. Histopathological alterations reduced in para-nonylphenol plus vitamin E group compared to para nonylphenol group. Conclusion
Co-administration of vitamin E with para nonylphenol can prevent the adverse effects of para nonylphenol on the testicular tissue in adult rats.
Keywords:
Testis_Seminiferous tubule_Para_nonylphenol_Vitamin E Stereology_Rat
Pages 40-44
Background And Objective
There are controversial reports about the effect of training on serum level of visfatin and TNF-α Cytokine. This study was done to evaluate the effect of 8 weeks of aerobic training on serum level of visfatin and TNF-α in non-athletic young women. Methods
In this quasi-experimental study, thirty non-athletic healthy women were non-randomly based on the weight, height, BMI index and body fat percentage divided into two control and training groups. In the training group 8 weeks of aerobic exercise on a stationary bicycle 3 times a week was performed. Serum level of visfatin and TNF-α was measured using ELISA method, prior and at the end of 8th week of training while the subjects were fasted for 12-14 hours. Results
At the end of 8 weeks of aerobic exercise, serum level of visfatin and TNF-α significantly reduced in the training group in comparison with controls (P<0.05). Conclusion
Eight weeks of aerobic training reduces visfatin and TNF-α serum level in non-athletic healthy women.
Keywords:
Non, athletic young women, Aerobic training, Visfatin, TNF, ?
Pages 45-48
Background And Objective
Methadone is a synthetic opioid which is used in opium addiction therapy and relief of acute and chronic pain. Side effects of Methadone were reported on heart and induction of Torsade De Pointes disease and increase QTc interval in electrocardiogram. This study was conducted to determine the effect of Methadone therapy on QTc interval in electrocardiogram and its relationship with dosage and duration of Methadone therapy. Method
This cohort study was conducted on 60 opium addicted patients (57 males, 3 females) whom referred to “Methadone Therapy Clinic” in 5 Azar teaching hospital in Gorgan, northern Iran during 2009-10. Patients were divided to three groups based on the dosage of methadone: 0-35 mg (27 cases), 35-55 mg (27 cases) and 55-120 mg (26 cases) per day. QTc interval in electrocardiogram was measured at the beginning of study, one month and 5 months afterward.Results
The mean±SD of QTc interval in patients at the beginning, one month and 5 months afterward of study was 0.42±0.027, 0.43±0.029 and 0.43±0.041 seconds, respectively. There was a significant increase in QTc interval after one month of methadone therapy, compared to the beginning of study. There was no significant difference in QTc interval between 1 month and 5 months following methadone therapy. There was no significant difference between QTc interval and different dosage of methadone. Conclusion
Methadone therapy increase QTc interval but there is not any relationship between dosage and duration of methadone therapy and QTc interval.
Keywords:
Opioid addiction, Methadone therapy, Electrocardiogram, QTc interval
Pages 49-55
Background And Objective
Valproic acid is used in the epilepsy, bipolar and migraine therapy. As a histone deacetylase inhibitor, Valproic acid has been recently under investigation in cancer treatment, either alone or in combination with either chemotherapy or radiotherapy. This study was done to determine the effect of Valproic acid and radiotherapy on viability of MCF-7 breast cancer cell line. Methods
In this descriptive - analytic study, MCF-7 cell line was obtained from the Iranian Pasteur Institute. The cells were treated and incubated by different concentrations of Valproic acid (1, 2, 4, 8, 16, 32, 64 and 128 mM) either alone or in combination with various dosages (0. 5, 2, 4, 6 and 8 Gray) of radiotherapy. After cell viability assay, using the Neutral red staining, the most nearest results to LD50 were selected. Cell viability was evaluated with trypan blue staining. Results
The most nearest concentrations of LD50 was doses of 2, 8 and 16 mM of valproic acid and dosage of Gray 4 of radiation. There was a significant dose-dependent correlation between reduction of cell viability with valproic acid concentration (P<0.05). Conclusion
Valproic acid, either alone or combination with radiotherapy caused a significant decline in the cell viability of MCF-7 breast cancer cell line.
Keywords:
Breast cancer, MCF, 7 cell line, Valproic acid, Radiotherapy, Cell viability
Pages 56-63
Background And Objective
Cardiovascular autonomic neuropathy (CAN) is the most common and important type of diabetic autonomic neuropathy. Silent myocardial infarction, respiratory failure and increased mortality are the outcomes of CAN. This study was carried out to screen the cardiovascular autonomic neuropathy in non- insulin dependent diabetics patients.Method
This descriptive - analytic study was carried on 70 (22 males, 48 females) non- insulin dependent diabetics’ patients. Resting heart rate, heart rate variability, orthostatic changes in heart rate, blood pressure and corrected QT interval were recorded for each subject. The final findings were categorized as follow: 0=normal, 1=borderline and 2=CAN positive. Results
10 (14.3%) of patients were normal, 35 (50%) of patients were borderline and 25 (35.7%) of patients were considered cardiovascular autonomic neuropathy positive. There was significant differences between duration of diabetes and three CAN scores (P<0.05). The systolic blood pressure alterations showed the maximum correlation with CAN scores (r=0.509). Conclusion
In our study, the rate of cardiovascular autonomic neuropathy was higher than other reports. The most important risk factor for cardiovascular autonomic neuropathy was more than 10 years history of diabetes mellitus.
Keywords:
Diabetes mellitus, Cardiovascular autonomic neuropathy, Hypertensi
Pages 64-68
Background And Objective
Chronic subdural hematoma is a common disease among patients whom admitted in neurosurgical departments. Although therapeutic strategy of this disease is simple but prognosis of patients is not easily predictable. This study was done to determine the Prognostic factors in patients with chronic subdural hematoma underwent Burr hole trephination surgery method. Method
This descriptive - analytic study was done on 90 patients with chronic subdural hematoma whom treated with Burr hole trephination surgery technique in Urmia, Iran during 2009-13. Age, sex and size of hematoma, mid-line shift, density and location of hematoma, level of consciousness before surgery, history of disease, physical examination, post-operative brain expansion and post-operative pneumocephalus were recorded for each patient as possible effective variables in outcome. Patients prognosis were evaluated by modified Rankin scale was considered as follow: 0-1=good, 2-5=bad. Results
63 (70%) and 27 (30%) of patients were in good and bad prognosis, respectively. Age older than 70 years, level of consciousness less than 12 and history of diabetes were the most significant variables being correlated with bad prognosis after surgery (P<0.05). Conclusion
Elderly age, level of consciousness prior to surgery and diabetes were correlated with bad prognosis in patients with chronic subdural hematoma underwent Burr hole trephination surgery method.
Keywords:
Subdural hematoma, Burr hole trephination method, Prognosis, Age, Consciousness, Diabetes
Pages 69-75
Background And Objective
Overweight, obesity and ethnicity are effective factors on pregnancy complications. This study was conducted to determine the relationship between third tri-mester body mass index (BMI) with maternal and neonatal complications. Methods
This descriptive analytic study was conducted on 551 pregnant women in third tri-mester with Fars, Sistani and Turkman ethnicities in Sayad Shirazi teaching hospital in Gorgan, north of Iran during 2012. BMI calculated at the time of labor admission and the subjects categorized into three groups of normal / underweight, overweight and obese. Results
The mean of maternal age among Fars, Sistani and Turkman ethnic groups were 26.5±5.5, 24.6±5.3 and 26.2±5.2 years, respectively. The mean of gestational age among Fars, Sistani and Turkman ethnic groups were 38.4±2.3, 38.6±2.3 and 37.4±3.2 weeks, respectively. A significant relationship was found between BMI and cesarean section and labor dystocia in Fars and Sistani ethnic groups, respectively (P<0.05), while no relationship was found between BMI and neonatal complications. Conclusion
Overweight and obesity in Fars ethnicity are at risk of cesarean section and those with Sistani ethnicity are at risk of labor dystocia.
Keywords:
Pregnancy, Body Mass Index, Labor dystocia, Cesarean section, Ethnicity
Pages 76-79
Background And Objective
Repeated blood transfusion is the major treatment for patients with major thalassemia. However due to antigen encounters, it may initiate body reactions, including alloantibodies against red blood cell antigens. This study was done to determine the Prevalence of alloimmunization in major beta thalassemia patients in northern Iran. Method
This descriptive - analytic study was carried out on 218 thalassemic patients (100 males and 118 females) with average age of 22.5±7 years in northern Iran during 2010. Each sample was tested for the presence of Alloantibodies including C, Cw, Lea, E, Lua, Leb, K, Jkb, N, P1, D, Jka, M, S, Xga, e, Fya, s, c, Fyb, k, Kpa, Jsb, Lub and Coa. Results
Eighty eight cases (40.4%; 95% CI: 33.9-46.9) were positive for the presence of alloantibodies. Alloantibodies against C, Cw, Lea red blood cell surface antigens were the most prevalent (40%). No significant correlation was found between emergence of alloantibody with the age of initial, frequency and duration of blood transfusion.Conclusion
Alloimmunization is a common observation in thalassemic patients and should be prevented by transfusing compatible blood.
Keywords:
Beta thalassemia, Blood transfusion, Alloimmunization, Antibody
Pages 80-85
Background And Objective
The human anthropometric characteristics are surveyed in anthropology. Anthropology is used in archeology, physiotherapy, rehabilitation and legal medicine. This study was carried out to evaluate the anthropometric characteristics of upper limb in Iranian and Pakistani subjects. Method
This descriptive - analytic study was performed on 300 resident’s adult subjects (180 males and 120 females) in Qazvin, Iran and 356 residents (181 males and 175 females) in Dera Ghazi Khan, Pakistan. Anthropometric characteristics of upper limb were measured in an anatomical position. Results
The mean±SD of arm length was 36.8±2.37 CM and 28.1±2.44 CM, in Pakistani and Iranian males, respectively, this difference was significant (P<0.05). The Mean of forearm length, hand length and hand width in Iranian men and women were non-significantly more than Pakistani subjects. Conclusion
Anthropometric characteristics of upper limb of Iranian are higher than Pakistani subjects, but this difference only in arm length of men was significant.
Keywords:
Anthropometry, Upper limb, Gender, Iran, Pakistan
Pages 86-93
Background And Objective
Human erythropoietin (EPO) is a glycosylated hormone with molecular weight of about 40 KDa which is synthesized in kidneys and plays an important role in proliferation and differentiation of erythrocytes.This study was done to assess and analyze the expression of recombinant EPO in Leishmania tarentolae host. Method
In this descriptive study, the EPO gene was codoned, optimized with bioinformatics database prior to be synthesized. It was cleaved by KpnIandXbaI enzymes and cloned into pLEXSY expression vector. The constructed expression cassette was transfected into Leishmania tarentolae through electroporaton method. Identification and confirmation of transfected colonies was performed using PCR expression diagnostic primers and EPO specific primers. Induction of the cloned gene was done with tetracycline. The expression in induced strains was analyzed by SDS-PAGE and western blotting techniques. The amount of recombinant protein was quantified by ELISA method. Confirmation of cloning and EPO expression cassette was carried out through genetic engineering procedures. Results
Expression analysis of transfected parasitic strain with SDS-PAGE and western blotting confirmed gene integration into chromosomal of host as well as expression. The optimal conditions for expression were found to be 10μg of tetracycline and 72h induction time. Molecular weight of expressed protein estimated to be 40 KDa and expression level was determined to be 12.4 mg/l which was equal to 1% of total protein mass. Conclusion
EPO expression cassette for cloning and expression in Leishmania tarentolae was designed and protein of interest was successfully induced and identified Leishmania tarentolae can be used as a suitable host for production of recombinant EPO and this technology has a potential for localization.
Keywords:
Erythropoietin, Leishmania tarentolae, Gene expression, Cloning
Pages 94-98
Background And Objective
Chronic osteomyelitis with huge bone defect is one of the most catastrophic problems in long bone fractures. This study was done to evaluate the distraction osteogenesis with AO tubular external fixator in chronic osteomyelitis with huge bone defect. Methods
In this descriptive study, 12 patients (11 males, 1 woman) with chronic osteomyelitis with huge bone defect underwent distraction osteogenesis with AO tubular external fixator in 5th Azar teaching hospital in Gorgan, Iran. Patients were followed up for 16 months and the onset of re-infection, bone graft, pin loosening, refracture and neurovascular injury were evaluated. Results
All of fractures were open, due to vehicle accident. The fractures include four legs, seven femurs and one tibial plateu fracture. Primary fixation was done with plate (5 cases), Intramedullary Nail (5 cases) and skeletal traction (2 cases). Mean time onset of fracture to treatment with AO tubular external fixator was 75.5 days. Mean sequestrum length was 8.8 cm which it was in femur 10.71 cm and in leg was 6 cm. Mean overall treatment was 16.08 months or 1.91 month/cm. Re-infection and neurovascular injury were not seen. Eight superficial infections treated with antibiotic and four cases of pin loosening were assembled with pin fixation. Seven cases required bone grafting. Premature consolidation in five cases and deviation of bone transport segment were found in four patients which treated with modification in external fixation. Conclusion
Distraction osteogenesis using AO tubular external fixator in chronic osteomyelitis with huge bone defect is suitable treatment method, saving the organ and prevents the amputation.
Keywords:
Bone fracture, Chronic osteomyelitis, Bone defect, AO tubular external fixator
Pages 99-105
Background And Objective
Leptospirosis is an infectious and zoonosis disease, which is caused by leptospira and is transmitted from animal to human. The rapid diagnosis can control the disease, therefore this study was carried out to determine the prevalent serovars of leptospira using micro agglutination test (MAT) in human and cattles. Method
In this descriptive study, 175 cattles and 67 suspected human serum samples were tested in five provinces in Iran during 2011-12. Serum samples tested by micro agglutination test using 20 live leptospira serogroup. Results
Ninty nine out of 175 (56.5%) cattle serum samples and 31 out of 67 (46.2%) human samples were positive against leptospira antigen. The most prevalent leptospira serovar in cattles and human were Serjoe hardjo (61.9%) and Serjoe serjoe (23%), respectively. The most frequent titer in positive samples was equal to be 1/400. Fifty percent of human positive samples belong to farmers between 20-40 years old. The common contaminations belong to polluted water (61.1%) and infected blood (28.3%), respectively. Conclusion
Using micro agglutination test, the most prevalent leptospira serovar in cattles was Serjoe hardjo and in human was Serjoe serjoe.
Keywords:
Leptospira, Leptospirosis, Micro agglutination test, Serjoe hardjo, Serjoe serjoe, Farmer
Pages 106-110
Background And Objective
Fusarium solani is the common etiological agent of fungemia and disseminated fusariosis, which is associated with high incidence of mortality in immune-compromised host. Due to high level of resistance of antifungals in Fusarium solani, rapid and specific identification of organism is essential. This study was done to evaluate the PCR method for rapid and specific diagnosis of Fusarium solani in serum samples of HIV positive patients. Methods
In this descriptive study, the PCR test based on mitochondrial cytochrome b gene as the target gene with 330 bp product was optimized. PCR was applied on 45 serum samples of HIV positive patients after evaluation of sensitivity and specificity of the test. Results
In the optimized PCR test, the 330 bp product was amplified. The sensitivity of the test was a copy of Fusarium solani genome, and its specificity was 100%. Among 45 serum samples, 9 cases (20%) were positive for Fusarium solani. Conclusion
The PCR method has functional capabilities for direct, rapid and specific clinical diagnosis of Fusarium solani in HIV positive patients.
Keywords:
Fusarium solani_Mitochondrial cytochrome b gene_HIV_PCR
Pages 111-116
Background And Objective
Imperforate anus is a common anorectal malformation, which is associated with other anomalies. This study was done to determine the associated malformations in newborns with imperforate anus in northern Iran. Methods
This descriptive study was carried out on 40 hospitalized newborns (24 boys and 16 girls) with imperforate anus in Taleghani teaching hospital in Gorgan, northern Iran during 2006-10. Results
From 40 newborns with imperforate anus, 23 newborns (57.5%) had associated anomalies. The commonest associated anomalies was genitourinary (65.2%) followed by heart (47.8%), gastrointestinal (13%) and musculoskeletal anomalies (8.7%). Conclusion
Associated anomalies in newborns with imperforate anus in northern Iran have a high prevalence in comparison with other reports.
Keywords:
Imperforate anus, Associated anomaly, Genitourinary tract anomaly, Heart anomaly
Pages 117-121
Background And Objective
Pterygium is a fibrovascular lesion of the ocular surface with unknown origin, decrease in the vision. This study was done to evaluate the possible role of Epstein-Barr virus (EBV) in the formation of pterygia. Methods
This case-control study was done on 50 tissue specimens of pterygium from the patients who underwent pterygium surgery as the case group and 10 conjunctival biopsy specimens of individuals without pterygium including the patients whom underwent cataract surgery, as controls. The evidence of EBV infection was tested by polymerase chain reaction (PCR). Results
EBV was detected in three (6%) patients with pterygia. EBV was not detected in controls. There was not any significant correlation between pterygium and the presence of EBV. Conclusion
According to this study, EBV virus is not associated with pterygium formation.
Keywords:
Pterygium, Epstein, Barr virus, PCR
Pages 122-126
Background And Objective
Fungal ear infection is common diseases in tropical areas with manifestation of acute and chronic clinical symptoms in external ear canal. This study was done to compare the fungal flora in external ear canal in chronic otitis media and subjects without otitis media. Method
This case-control study was done on 63 patients with chronic otitis media and 63 subjects without otitis media. Samples were taken from external ear canal with a sterile swab and were placed in the sterile tubes containing normal saline. The direct smear was prepared and samples were cultured in S, SCC and CMA (corn meal agar) media. Identification of genus and species were established using slide culture method and Germ-tube assay. Results
Positive fungi culture in external ear canal was seen in 77.78% and 17.46% of case and control groups, respectively (P<0.05). The most common type of fungi was Saprophyts (57.33%) followed by yeast (20.59%) and dermatophytes (17.32%). The most prevalent fungi in the subgroup of Saprophyts and dermatophytes was Aspergillusnigra (41.66%) and Trichophytonmentagrophytes (36.37%), respectively. The most common subgroup in yeast was Candida SPP with 53.85%. Conclusion
This study showed that the positive fungi culture in external ear canal is more prevalent in patients with chronic otitis media.
Keywords:
Otitis media, Fungaei, Aspergillusnigra, Candida SPP, Trichophytonmentagrophytes
Pages 127-132
Background And Objective
Due to high prevalence of pre-menstrual syndrome (PMS) and pre-menstrual dysphoric disorder (PMDD) and its effect on the educational, professional activities and familial behaviors, this study was conducted to determine the prevalence of clinical manifestations of pre-menstrual syndrome and pre-menstrual dysphoric disorder in medical students. Methods
This descriptive-analytic study was done on 162 female medical students of Golestan University of Medical Sciences in Gorgan, Iran during 2010. Demographic characteristics and PMS and PMDD clinical manifestations questionnaire based on DSM-IV-TR and ACOG criteria was filled for each subject. Results
Mean age and menarche age of subjects was 22.2±2.5 and 13.3±1.2 years, respectively. 145 students (89.5%) were single. 57.4% and 22.8% of participants fulfilled the criteria of PMS and PMDD, respectively. The most frequent affective and somatic symptom was lethargy and fatigability (57.4%) followed by sensation of bloating and weight gain (45.7%). The lowest frequent somatic and affective symptoms were dyspnea (8%) and insomnia (1.2%), respectively. There was significant correlation between the prevalence of PMDD and chronical and menarche age (P<0.05). Conclusion
Pre-menstrual syndrome is a prevalent disorder in medical students of Golestan University of medical sciences in Iran.
Keywords:
Pre, menstrual Syndrome, Pre, menstrual dysphoric disorder, Bloating, Menarche age
Pages 133-137
Background And Objective
Ruta graveolens is a plant used in traditional medicine with variety of therapeutic effects. This study was done to evaluate the antimicrobial effect of hydro and alcoholic extracts of Ruta graveolens on 8 species of pathogenic bacteria. Methods
In this descriptive study, standard strains of Enterococcus faecalis, Staphilococcus aureus, Staphilococcus epidermis, Strptococcus pneumonia, Escherichia Coli, Klebsiella pneumonia, Salmonella typhi and Enterobacter Cloace were obtained from Iranian institute of scientific and industerial research center. The effect of hydro and hydroalcholic extracts of Ruta graveolens on the growth of bacteria was determined by disc diffusion and serial macro dilution methods. Minimum inhibitory concentration (MIC) for each extract was determined and the findings were compared with 8 common antibiotics including Co-trimoxazole, Oxycycline, Vancomycin, Erythromycin, Furazolidon, Tetracycline, amoxicillin / clavulanic acid and Ampicillin/sulbactam. Results
Hydro and hydroalcoholic extracts of Ruta graveolens did not show any inhibitory effect on growth of the pathogenic bacteria even in the presence of high concentration (3mg/ml). Conclusion
The extracts of arial organs of Ruta graveolens had no inhibitory effect on growth of the common human pathogenic bacteria.
Keywords:
Ruta graveolens, Pathogenic bacteria, Antibiotic, Minimum inhibitory concentration
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.