فهرست مطالب

پژوهشنامه فیزیولوژی ورزشی کاربردی
پیاپی 9 (بهار و تابستان 1388)

  • تاریخ انتشار: 1388/07/20
  • تعداد عناوین: 8
|
  • علی اکبر روحانی، وحید ایمان یپور، فروزان زاهد منش، مهدی آرمندنیا صفحه 1
    هدف از این پژوهش، عبارت است از مطالعه اثرات داروهای استروییدی بر فاکتورهای خونی و کبدی در بدن سازان مرد. بدین منظور 10 بدن ساز مرد که قصد مصرف داروی استروییدی اکسی متولون را داشتند، به عنوان گروه تجربی و 10 بدن ساز مرد دیگر به عنوان گروه کنترل انتخاب گردیدند. هر دو گروه در یک دوره تمرین بدن سازی 6 هفته ای شرکت نمودند و گروه تجربی علاوه بر تمرین در طول 6 هفته از داروی استروییدی اکسی متولون نیز طبق برنامه مربی باشگاهشان استفاده نمود. نمونه خونی قبل از شروع 6 هفته تمرین و در انتهای دوره تمرینی از کلیه ورزشکاران گرفته شد و جهت اندازه گیری فاکتورهای کبدی و خونی به آزمایشگاه ارسال گردید و نتایج به دست آمده، تحت عملیات آماری با استفاده از آزمون t(spss12) و در سطح α=0.05 قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که هیچ گونه اختلاف معنی داری از لحاظ آماری در تعداد گلبول قرمز (RBC) و گلبول سفید (WBC) در واحد معین حجم در هر دو گروه گنترل و تجربی مشاهده نشد؛ ولی اختلاف معنی داری در غلظت هموگلوبین، هماتوکریت، SGOT وSGPT در گروه تجربی مشاهده گردید؛ اما در گروه کنترل، این فاکتورها تغییرات معنی داری پیدا نکرد. به عبارت دیگر، نتایج پژوهش نشان داد مصرف اکسی متولون باعث افزایش غلظت هموگلوبین، هماتوکریت، SGOT وSGPT در گروه تجربی گردید. این نتایج نشان می دهد که داروهای استروییدی احتمالا اثرات منفی بر مغز قرمز استخوان و کبد دارند و منجر به بروز اختلال در این بافت ها می شوند.
  • نغمه اثباتی، ضیاء فلاح محمدی، بهرام صاد قپور صفحه 7
    هدف
    هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یک برنامه منتخب ورزش درمانی در آب بر درد، عملکرد و زمان تحرک بیماران زن مبتلا به کمردرد مکانیکی بود.
    روش شناسی: نمونه های مورد مطالعه 19 نفر زن بودند که به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (13 نفر) که برنامه تمرینات را 3 روز در هفته انجام می دادند، و گروه کنترل (6 نفر) که 1 روز در هفته، تمرینات آب درمانی را اجرا می کردند، تقسیم شدند (میانگین سن گروه تجربی 77/8±47. و گروه کنترل13/1± 67/34 و BMI گروه تجربی31/5 ±13/24 وکنترل43/2±07/25)، که از طریق پزشک معرفی گردیدند. تمرینات شامل فعالیت های کششی، تمرینات گرم کردن، ورزش در آب عمیق و تمرینات سرد کردن به مدت 80 دقیقه بودند. متغیرهای پژوهش شامل درد، عملکرد و زمان تحرک فرد بودند. ارزیابی در سه مرحله به صورت اولیه، میانی و نهایی هرکدام به فاصله سه هفته و به طور کلی در شش هفته متوالی انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون ((repeated measurement Anova و آزمون T مستقل و ویلکاکسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
    یافته ها
    پس از اجرای برنامه تمرینات، تفاوت معناداری در شدت درد کمر (01/0>p) و درد در وضعیت های مختلف (01/0>p) مشاهده شد. همچنین عملکرد (01/0>p) و زمان تحرک (01/0>p) در گروه تجربی، تغییر معناداری نشان داد.
    نتیجه گیری
    نتایج نشان می دهد که اجرای برنامه تمرینات منتخب ورزش درمانی در آب با مشخصات تحقیق حاضر فقط در گروهی که 3 روز در هفته آن را انجام دادند، موجب بهبود شرایط بیماران مبتلا به کمردرد از نظر شاخص های شدت کمردرد، عملکرد و زمان تحرک می شود.
    کلیدواژگان: کمردرد، آب درمانی، درد، عملکرد، زمان تحرک
  • رستم علی زاده، مریم نورشاهی صفحه 19
    هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تاثیر سه نوع برنامه تمرینی مختلف (تناوبی، بازی در گروه های کوچک و تمرین رقابتی) در میزان توان هوازی، چابکی، ظرفیت بی هوازی، حد اکثر و حد اقل توان، شاخص خستگی و شاخص افت سرعت فوتبالیست های آماتور بود. تعداد 36 نفر با میانگین (قد 94/3±159 سانتی متر، وزن 08/4±96/55 کیلو گرم، سن 5/ ± 05/16سال) از بین بازیکنان فوتبال شهرستان آبدانان به صورت تصادفی انتخاب شدند و در سه گروه 12 نفره قرار گرفتند. تمرینات سه روز در هفته و به مدت 6 هفته ادامهافت. تا حد امکان، شدت سه نوع برنامه تمرینی بر اساس ضربان قلب (95/0 90/0) و زمان یکسان شد. از آزمون های 12دقیقه دوی کوپر، ایلی نویز و RAST استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری ANOVA یک طرفه و آزمون تعقیبی مقایسه زوج ها به روش Bonferroni در سطح معنی داری 05/0> P استفاده شد. نتایج نشان داد که تمرین تناوبی و تمرین اختصاصی در گروه های کوچک باعث افزایش معنی داری Vo2max، ظرفیت بی هوازی حد اکثر و حد اقل توان وبهبود شاخص افت سرعت نسبت به روش تمرینات به شکل تمرین رقابتی شدند، متغیر شاخص خستگی پس از 6 هفته در دو گروه تناوبی و بازی رقابتی بهبود معنی داری داشت؛ اما بین این دو گروه، تفاوت آماری معنی دار نبود، فقط در گروه تمرینات اختصاصی پس از 6 هفته بیشتر شده بود (بهبود نیافت). متغیر چابکی پس از 6 هفته در هر سه گروه بهبود معنی دار داشت، برای مقایسه بین سه گروه فقط بین گروه تمرین در گروه های کوچک و تمرین رقابتی از لحاظ آماری تفاوت معنی داری مشاهده شد. و در مقایسه بین گروه اختصاصی و تناوبی علی رغم کاهش بیشتر زمان در گروه اختصاصی، تفاوت معنی دار نبود. بدین ترتیب بر اساس نتایج تحقیق حاضر چون تمرین اختصاصی در گروه های کوچک در مدت یکسان، موجب بهبود بیشتر عوامل آمادگی جسمانی فوتبالیست های آماتور شد و همچنین این شرایط قابل تعمیم به مسابقه است، توصیه می شود که از این نوع تمرینات در برنامه آماده سازی تیم ها استفاده گردد.
    کلیدواژگان: روش های تمرینی، توان هوازی، شاخص افت سرعت، شاخص خستگی، چابکی
  • عین الله نادری، شهرام آهنجان، حمیدرضا طاهری صفحه 31
    هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر تمرینات کششی و تقویتی با توجه به اصول افزایش تدریجی بار بر روی درد و عملکرد بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی رانی بود. بدین منظور، 24 بیمار مبتلا به سندرم کشککی رانی با میانگین سنی 89/40 سال در دو گروه کنترل و تمرین درمانی تقسیم شدند. گروه تمرین درمانی، تمرینات کششی و قدرتی را دریافت نمودند در حالی که گروه کنترل هیچ گونه درمانی دریافت ننمودند. ابزار های استفاده شده شامل مقیاس VAS، پرسش نامه کوجالا و تست های پله و اسکات بود. مقیاس VAS و پرسش نامه کوجالا قبل از شروع برنامه درمانی و در پایان هر هفته برای ارزیابی درد و عملکرد ذهنی آزمودنی ها تکمیل شدند. تست های عملکردی پله و اسکات نیز قبل از شروع برنامه درمانی و در پایان هفته ششم برای ارزیابی عملکرد عینی هر گروه از آزمودنی ها استفاده شد. اطلاعات گردآوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری Repeated measuresa ANOVA، ویلکاکسون و یومن ویتنی در سطح معنی داری (05/0 p ≤) تجزیه وتحلیل گردید. یافته های تحقیق نشان دادکه روش درمانی مورد استفاده بعد از شش هفته درمان بر میزان درد و عملکرد بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی رانی، اثربخشی معنی داری دارد (05/0 p با توجه بهافته های تحقیق می توان نتیجه گیری نمود که بیماران مبتلا به سندرم درد کشککی رانی به طور سریع و مساعدی به برنامه تمرینی ارائه شده جواب می دهند.
    کلیدواژگان: سندرم درد کشککی رانی، درد قدامی زانو، تمرین درمانی
  • سید مرتضی طیبی، سید محمدحسین رضوی، فاطمه قربانعلی زاده قاضیانی، مجتبی نبی زاده صفحه 41
    هدف از این تحقیق، بررسی اثرات سه ماه تمرینات آموزشی والیبال بر تغییرات ترکیب بدن و عوامل منتخب آمادگی جسمانی و همبستگی میان آن ها در نوجوانان مبتدی بود. جامعه و نمونه آماری تحقیق حاضر تمام والیبالیست های مبتدی کانون استعدادیابی والیبال دانشگاه شمال بودند (28 = n). برنامه آموزشی والیبال به مدت سه ماه (سه روز غیر متوالی در هفته و هر جلسه 2 5/1 ساعت) انجام شد. متغیرهای مورد اندازه گیری شامل قد، وزن، شاخص توده بدنی (BMI)، محیط قسمت های مختلف بدن، عوامل ترکیب بدنی، آزمون های توان بی هوازی، آزمون های چابکی و آزمون پویای استقامت عضلانی ناحیه مرکزی بدن بودند. هر کدام از متغیرها قبل از شروع و پس از اتمام دوره تمرینی ارزیابی شدند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل های آماری (با استفاده از آزمون T همبسته، در سطح (05/0= α) و آزمون همبستگی پیرسون) حاکی از آن است که افزایش غیر معنی داری در وزن بدن و BMI؛ کاهش معنی دار در چربی زیر جلدی ناحیه های سه سر بازو، ران، تحت کتف، شکم و سینه، %BF و FM؛ افزایش معنی داری در FFM، محیط های بازو، ساعد، ران، ساق پا، شکم و سینه؛ کاهش غیر معنی دار در چربی زیر جلدی ناحیه ساق پا مشاهده گردید. همچنین در پرش عمودی، پرش طول جفت، رکوردهای خط زدن از پهلو و پرش از روی خط افزایش معنی دار؛ در چابکی 9×4 متر کاهش معنی دار و در دراز و نشست، افزایش غیر معنی داری دیده شد. بین هر کدام از عوامل ترکیب بدنی، طول اندام تحتانی، قد، وزن، BMI، %BF، FM و FFM و هر یک از آزمون های منتخب آمادگی جسمانی مذکور هیچ گونه همبستگی معنی داری چه قبل از شروع تمرینات و چه پس از اتمام آن مشاهده نگردید. با وجود این احتمالا یکی از دلایل عمده پیشرفت در عوامل آمادگی جسمانی می تواند تغییرات مشاهده شده در ترکیب بدن در اثر تمرینات منظم ورزشی باشد.
    کلیدواژگان: درصد چربی، توده چربی، توده بدون چربی، چابکی، توان بی هوازی
  • عباس قنبری نیاکی، ابوالحسن شریفی ریگی صفحه 55
    اثر فعالیت های بدنی و ورزشی در برهم زدن تعادل انرژی در جهت منفی به خوبی ثابت شده است. از طرفی دیگر بدن با بهره مندی از سازو کار های مختلف از جمله فعال سازی مراکز درگیر در تعادل انرژی اعم از نواحی مرکزی و محیطی آن را کنترل می کند. باور بر این است که در این نظام تعادلی برخی از نورپپتید ها و پپتید هایی چون گرلین و لپتین و پروتئین وابسته به آگوتی که عمدتا از معده، بافت چرب و هسته کمانی در بطن سوم مغز ترشح می شوند، نقش دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی و مقایسه پاسخ AGRP سرمی به یک جلسه فعالیت مقاومتی دایره ای با شدت های مختلف در دانشجویان پسر رشته تربیت بدنی است 30 نفر از دانشجویان پسر تربیت بدنی دانشگاه شهرکرد با میانگین سنی 48/21 سال واجد شرایط (سالم، غیر سیگاری، نا آشنا به تمرینات منظم دایره ای، عدم مصرف مکمل، عدم انجام تمرینات منظم با وزنه) انتخاب و به صورت تصادفی ساده به سه گروه تمرین مقاومتی دایره ای با شدت های 40%، 60% و 80% RM 1 تقسیم شدند. از آزمودنی ها خواسته شد تا یک جلسه فعالیت مقاومتی دایره ای. مشتمل بر 10 حرکت (اکستنشن تنه، اسکات 90 درجه، پرس سینه خوابیده، فلکشن زانو، پرس سر شانه ایستاده، جلو بازو با هالتر، پرس پا، پشت بازو با هالتر، لیفت مرده، پاروی نشسته با دستگاه، 30 ثانیه فعالیت در هر ایستگاه، بدون وقفه) در سه نوبت، با فاصله یک دقیقه استراحت غیر فعال، بین دو نوبت کاری را انجام دهند. از روش آماری t همبسته به منظور مقایسه نمونه ها قبل و بعد از تمرین و تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی مناسب استفاده گردید. اختلاف در در سطح معنی داری (05/0 P≤) پذیرفته شد. استفاده روش های آماری نشان می دهد که علیرغم تغییرات کاهشی و افزایشی در سطوح AGRP سرم فقط کاهش معنی داری در گروه RM1 60% معنی دار بوده است (042/0 p=). ضمنا تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد. نتایج حاکی از آن است که یک جلسه فعالیت مقاومتی توانست سطوح این پپتید اشتهاآور را تقلیل دهد و این اثر در گروه 60% تظاهر بیشتری داشته است. شاید کاهش سطح این پپتید اشتهاآور یکی از عوامل موثر بر بی اشتهایی موقتی ناشی از فعالیت بدنی و ورزشی گزارش شده باشد.
    کلیدواژگان: AGRP، تمرینات مقاومتی دایره ای، دانشجویان پسر تربیت بدنی، یک تکرار بیشینه
  • فاطمه ملکی، ولی الله دبیدی روشن، اکبر حاج یزاده، ضیاء فلاح محمدی صفحه 65
    هدف این پژوهش، بررسی تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی بر پاسخ دستگاه انعقادی و فیبرینولیز خون به یک جلسه تمرین وامانده ساز در موش های صحرایی نر جوان نژاد ویستار بود. 48 سر موش صحرایی انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تمرینی و کنترل و زیر گروه های مربوطه تقسیم شدند. گروه تمرینی به مدت 8 هفته (هفته ای 5 جلسه و هر جلسه با سرعت و مدت پیشرونده) تمرین دویدن روی نوارگردان را اجرا کردند. گروه تمرین وامانده ساز نیز دویدن روی نوار گردان بدون شیب را تا حد واماندگی اجرا کردند. خون گیری به دنبال 12 ساعت ناشتایی شبانه انجام شد. برای آنالیز آزمایشگاهی مقادیر فیبرینوژن و APTT از روش انعقادی و برای PAI 1 از روش الایزا استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و آنالیز واریانس دو طرفه در اندازه گیری های مکرر در سطح 05/0 P£ تحلیل شد. نتایج نشان داد که آزمون های وامانده ساز باعث افزایش مقادیر فیبرینوژن و PAI 1و کاهش APTT شده است. از سوی دیگر، 8 هفته تمرین استقامتی نیز باعث کاهش پاسخ مقادیر فیبرینوژن و APTT گروه تمرینی به دنبال یک پروتکل وامانده ساز در گروه تمرینی شده است. به علاوه، تغییرات ناشی از آزمون وامانده ساز مقادیر فیبرینوژن (000/0P£) و (049/0APTT P£) در گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل نیز معنادار بوده است. همچنین 8 هفته تمرین استقامتی تغییر معناداری در مقادیر استراحتی فیبرینوژن (056/0P£)، (013/0APTT P£) در گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل ایجاد کرده است. بر اساس این یافته ها می توان گفت یک جلسه تمرین وامانده ساز، باعث تحریک فرایند انعقاد می شود و انجام تمرین استقامتی با شدت متوسط می تواند تاثیر مطلوبی بر خرابی ناشی از تمرینات حاد روی دستگاه هموستازی بگذارد و از بروز حوادث ترومبوزی پیشگیری نماید.
    کلیدواژگان: دستگاه هموستازی، بیماری قلبی عروقی، تمرین حاد، موش های صحرایی
|
  • Rouhani, A. A. , Emani Poor, V. , Zahed Manesh, F. , Armand Nia, M. Page 1
    The aim of this research was to study of the effects of steroids on hematological andliver factors in the male bodybuilders.Ten athlete bodybiulders served as theexperimental group, those who were taking Oxymetholone drug during a period of 6weeks exercise training, and 10 athletes (only exercise training) served as the controlgroup. Blood samples were taken before and after the athletes took the drugs andtraining. Considering the pre-test and post-test, the data were studied by using t-teas.The results showed that at the level of α= 0.05, there was significant difference in theconcentration of Hb, HCT, SGOT and SGPT in experimental group. Also there was nosignificant difference in RBC and WBC in both experimental and control groups.. In theother hand, steroids abusing increase Hb,HCT,SGOT and SGPT in the serum.Theseresults show that steroiddrugs can have negative effects on the bones and liver tissues.
    Keywords: Bodybuilders, Oxymetholone, Steroids, RBC, WBC, Hb, HCT, SGOT, SGPT
  • Esbati, N. , Fallah Mohammadi, Z. , Sadegh Poor, B. Page 7
    The purpose of this research was to examine the effect of a selected program of aquatictherapy on pain, function and time movement of women with mechanical low back pain. 19 subjects were randomly divided into two experimental and controlled groups (age of experimental group 47±8.77; age of controlled group 34.67±1.130; BMI of experimental group 24.13± 5.31 and of controlled group 25.07±2.43).The experimental group did aquatic therapy exercises 3 days a week, whereas the second or controlled group did the exercises one day a week. The exercises were stretching, warm-up, deep water exercises and cool down for a period of 80 minutes. The variables consisted of pain, function and time movement. Assessments were carried out in three stages and completed in 6 weeks. The data were analyzed using ANOVA (repeated measurement) & independent T test & Wilcoxon. Results indicated a significant differences in low back pain (P<.001) and positional pain (P<.001) after doing the exercises. They was a significant difference in function (P<.001) and time movement(P<.001) in the experimental group too. The results show that the aquatic therapy exercises caused improvements in the variables considered in this study.
    Keywords: Low back pain, Aquatic therapy, Pain, Function, Time movement
  • Ali Zadeh, R. , Noor Shahi, M. Page 19
    The purpose of this study was to compare the effect of three training programs on thelevel of agility, Vo2max, maximum power, minimum power, average power, fatigue index, decremental index of amateur soccer players. Thirty six soccer players in Abdanan (mean hight 159±3.94 cm, weight 55.96±4.08 kg, age 16.05±.5 years) were randomly selected and assigned into three groups (intermittent, specific training in form of small-side game (ssg) and games player). The training was three times a week for 6 weeks. The intensity of the three training programs was similar according to heart rate (.75-.95 HR max progressively) and time. Illinois test, 12- minute running test, and RAST test were used in pre- and post-test respectively. Collected data were analyzed by one-way analysis of variance and Bonferroni analysis was used to Test significant main effects and interactions. The level of significance in all statistical analyses was set at p<0/05. Results showed that intermittent and SSG training groups significantly increased vo2max, anaerobic capacity, decremental index, and maximum and minimum power in comparison to games play. The fatigue index was significantly improved in intermittent and gamesplay training groups. However, no statistically significant difference was found between the two groups, and just for the SSG training group there was an increase in the fatigue index(no improvement was detected). As for agility variable, there a significant improvement in the three groups after 6 weeks. Comparing the three groups, there was a statistically significant difference only between the SSG training and games play group. No significant difference was found between SSG training and intermittent groups in spite of more decrease in time for the SSG training group. Based the results of the study, it is recommended to employ specific training in preparatory programs, because such training, in a similar amount of time improves the physical fitness factors of amateur soccer players better than the other groups.
    Keywords: Training programs, Vo2max, Decremental index, Fatigue index, Agility
  • Naderi, A. , Ahanjan, S. , Taheri, H. Page 31
    The purpose of this research is a survey of the effectiveness of three different treatmentapproach to patellofemotal pain syndrome. For this purpose, 24 patient affected by patellofemoral pain syndrome with an average age 40.89 were divided in to two groups of exercise therapy and physiotherapy. The exercise therapy group used strengthening and stretching exercise, the physiotherapy group, on the other hand, used ultrasound, TENS and patella mobilization technique. The instrument used included; VAS scale, Kujala questionnaire and step and skate testes. The VAS scale and Kujala questionnaire were completed before the starting of the therapeutical program and at the end of every week for the evaluation of the subject’s pain and subjective faction. The functional test of step and skate were also used before the starting of the therapeutical program and at the end of the sixth week for evaluating subjects objective function. The data obtained were analyzed by the SPSS software and statistical tests of repeated measured ANOVA, Wilcaxon and Mann-Whitney U in the significant level (p≤0.05). The results showed that the exercise therapy had significant effects on the rate of pain and function of the patient affected by patellofemoral pain syndrome after the sixth week treatment and showed the function improvement and significant pain decreased at the end of fifth and sixth weeks respectively (p>0.05). According to the research findings we can conclude that the patients affected by patellofemoral pain syndrome react to the exercise therapy programs rapidly and appropriately.
    Keywords: Chondromalacia patella, Patellofemoral pain syndrome, Anterior knee pain
  • Tayebi, S. M. , Razavi, S. M. H. , Ghoban-Alizadeh Ghaziani, F. , Nabi Zadeh. M. Page 41
    The purpose of this study was to examine body composition changes, selected factors ofphysical fitness and the inter-relationships among them in beginner adolescent in response to three months’ volleyball exercise training. 28 nonprofessional volleyball players of "Shomal Sports Complex" participated in this study. The exercise training program was performed in three months (three inconsecutive days a week and 1.5-2 hours per session). The factors for measurement included height, weight, body mass index (BMI), circumference and skin fold of selected parts of body, body composition factors, anaerobic tests, agility tests, dynamic test of muscular endurance. The results found from data analysis (using Paired Sample ttest, in level of α = 0.05) suggest that an insignificant increase was observed in body weight and BMI, a significant decrease found in %BF, FM, skin folds of triceps, femur, subscapularis, abdomen and chest, a significant increase observed in FFM, circumferences of arm, elbow, femur, calf, abdomen and chest, an insignificant decrease was found in calf skin fold. Also a significant increase was observed invertical jump, length jump, to & fro and jump upon line, a significant decrease found in 4 × 9 meter of agility and an insignificant increase was observed in sit up. No significant correlation was found among body composition factors (length of inferior limp, high, weight, BMI, %BF, FM and FFM) with selected tests of physical fitness, either before the start of exercise training or after it. However, a major reason of progression in physical fitness record could be improvement in body composition result in regular exercise training.
    Keywords: Body fat percentage, Fat mass, fat tree mass, Agility, Anaerobic power
  • Ghanbari Niaki, A. , Sharifi Rigi. A. H. Page 55
    The effects of different types of physical exercise on energy balance and homeostasis arewell established. On the other hand, during and after exercise our body will recruit several mechanisms, among neuropeptides and peptides (ghrelin, leptin and AGRP) to keep energy balance and haemostasis. The purpose of the current study was to investigate the response of serum AGRP to a single session of circuit–resistance exercise (10 exercise/stations, 30s per exercise, and nonstop at different intensities in young male college students). Thirty young male physical education students (21-28 years) volunteered in this study w randomly assigned either %40, %60, and %80 1RM groups. Blood samples were taken before and immediately after the exercise. Data was analyzed by using a T-dependent test and one way analysis variance. The results indicate that a reduction in serum AGRP concentration was only significant (P<0.042) in 60% of 1RM and a significant change was not found between groups. The current data indicate that circuit resistance was able to reduce serum AGRP which is considered as an orexigenic peptide. The result also indicates that an exercise-induced temporary anorexigenic status might be explained by a reduction in this peptide.
    Keywords: Agouti- related protein (AGRP), Circuit-resistance exercise, Orexigenic petide
  • Maleki, F. , Dabidi Roushan, V. , Fallah Mohammadi, Z. Page 65
    The purpose of the present study was to determine the effect 8 weeks endurance training on the blood coagulation and fibrinolysis system response to exhaustive training inthe young male rats. Forty- eight rats were divided randomly into control and experimental groups and subgroups. The experimental training programs were carried out for five days a week at the progressive treadmill with a defined speed and duration for eight weeks. Exhaustive training group performed 5 mins running with speed 20 m/min, 10 min with speed 25 m/min, and then with speed 30 m/min into exhaustion phase. Blood samples were drawn following 12 hours overnight fasting. The fibrinogen, activated partial thromboplastin time (APTT) and plasminogen activator inhibitor (PAI-1) were measured by clotting and ELISA methods, respectively. Data was analyzed using two-way ANOVA with repeated measure and independent t-student tests. Statistical significance was accepted at P≤ 0/05. The results showed the exhaustive training has increased fibrinogen and APTT levels and decreased PAI-1 concentration. On the other hand, 8 week of endurance training lead to a decrease in fibrinogen (P≤0/000) and APTT (P≤0/049) levels in training group in comparison with control group. Furthermore, PAI-1 value was significant in training group in comparison with control group. Also, 8 weeks ofendurance training induced significant changes in the resting fibrinogen (P≤0/056), APTT(P≤0/013) levels in training group in respect to control. These findings suggest the exhaustive training causes coagulation system simulation and endurance training with moderate intensity can improved exhaustive training-induced impairment on haemostatic system and prevent thrombus events.
    Keywords: Haemostatic system, Cardiovascular disease, Exhaustive training, Rats