مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
سال هشتم شماره 1 (پیاپی 29، بهار 1385)

تخمدان پلی کیستیک شایع ترین علت در زنان با نازایی به دلیل عدم تخمک گذاری است. شواهدی از ارتباط این اختلال با وجود هورمون های غیر طبیعی در خون وجود دارد. مشخصه های آندوکرینی غیر طبیعی در زنان مبتلا به این سندرم وجود دارد که اثرات آن بر روی تکامل ابتدایی سلول تخم و حاملگی روشن نیست. مطالعه حاضر برای تعیین این اثرات به مقایسه میزان لقاح، کیفیت رویان و میزان حاملگی در زنان با سندرم تخمدان پلی کیستیک و زنان با نازایی لوله پرداخته است.
نوع مطالعه کوهورت آینده نگر است و بر روی 130 زن با سندرم تخمدان پلی کیستیک و 130 زن با نازایی لوله ایی که در مرکز ناباروری اصفهان تحت درمان با تکنیکهای کمک باروری قرار گرفته بودند انجام شد. تعداد اووسیت به دست آمده، میزان لقاح (نسبت تعداد اووسیت لقاح یافته به تعداد اووسیت)، تعداد رویان، کیفیت رویان، میزان حاملگی کلینیکی در دو گروه مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت.
نتایج نشان داد میانگین تعداد اووسیت، تعداد رویان و اسکور تجمعی کیفیت رویان در زنان با سندرم تخمدان پلی کیستیک بیش از گروه زنان با نازایی لوله ایی بود (p<0.05)، اما میزان لقاح در دو گروه تفاوتی نداشت. همچنین میزان حاملگی در زنان با سندرم تخمدان پلی کیستیک به شکل معنی داری بیش از زنان با فاکتور نازایی لوله بود (p<0.05).
شانس حاملگی در گروه سندرم تخمدان پلی کیستیک به دلیل داشتن شانس انتخاب رویان با بیشترین پتانسیل لانه گزینی و تکامل، بالاتر از زنان با نازایی لوله ای است.

یکی از معضلات بخش های اورژانس و بیماران سرپایی، تسکین دردهای شدید ناشی از کولیک کلیوی است. با وجود اینکه یکی از درمان های انتخابی برای رفع درد در این بیماران معمولا داروهای مخدر است، ولی به علت محدودیت های فراوان به لحاظ وجود عوارض، احتمال سو استفاده و عدم دسترسی، امکان استفاده عملی از آنها در اکثر موارد وجود ندارد. یکی از داروهایی که اخیرا به عنوان مسکن مناسب از آن نامبرده می شود قطره دسموپرسین (DDAVP) است که به دلیل به مصرف استنشاقی و اثرات فیزیولوژیکی آن در کاهش درد بیماران کولیک کلیوی مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به عدم مشاهده اثر ضد درد قابل توجهی از این دارو در بعضی از مطالعات، این تحقیق به منظور مقایسه اثر ضد درد دسموپرسین با پتیدین در بیماران کولیک کلیوی انجام گرفت.
در این مطالعه که یک مطالعه مداخله ای است 68 بیمار مبتلا به کولیک کلیوی که شامل 25 زن (7/36%) و 43 مرد (3/63%) بودند انتخاب و در دو گروه 34 نفره به طور تصادفی تقسیم شدند. در گروه اول 25 میلی گرم پتیدین از راه عضلانی و در گروه دوم 40 میکروگرم دسموپرسین از طریق بینی تجویز شد. شدت درد بیماران قبل از درمان و در فواصل زمانی 10 و 30 دقیقه بعد از شروع درمان با پرسشنامه شدت دردMcGill سنجیده شد و نتایج با استفاده از آزمونهای t زوجی و مستقل و کای اسکوار تجزیه و تحلیل گردید.
در گروه پتیدین میانگین شدت درد بیماران از 6/0±7/12 قبل از درمان، به 5/0±1/10 در دقیقه 10 و در دقیقه 30 درمان به 5/0±9/2 رسید. در گروه دسموپرسین میانگین شدت درد بیماران از 8/2±5/11 قبل از درمان به 6/0±1/10 در دقیقه 10 و در دقیقه 30 درمان به 5/0±5/9 رسید. اختلاف معنی داری در میزان کاهش درد و پاسخ به درمان دو داروی دسموپرسین و پتیدین مشاهده شد (P<0.01).
نتایج این مطالعه نشان داد که دسموپرسین در کاهش درد بیماران مبتلا به کولیک کلیوی موثر نیست و از نظر میزان کاهش درد هنوز پتیدین از داروهای انتخابی است.

یکی از عوامل تاثیر گذار بر روی سلامت انسان نیازهای اساسی توسعه (Basic Development Needs=BDN) است. رویکرد نیازهای اساسی توسعه با هدف دسترسی به زندگی با کیفیت بهتر می باشد. لذا با توجه به اینکه تاکنون مطالعه ای در مورد تاثیر ابعاد این رویکرد بر سلامت مردم انجام نشده است این مطالعه با هدف مقایسه وضعیت شاخص های سلامت در روستاهای پایلوت طرح در استان چهارمحال و بختیاری انجام گرفت.
این مطالعه از نوع مداخله ای (کارآزمایی میدانی) طی دوره چهار ساله از 83-1379 انجام گرفت. چهار روستا از منطقه سامان به عنوان گروه مداخله و چهار روستا در همین منطقه به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. ابتدا 1582 خانوار از هر گروه انتخاب و به منظور بررسی وضعیت موجود پرسشنامه عملکرد شاخص های سلامت شامل برخورداری خانوار از حمام بهداشتی، سیستم جمع آوری زباله، توالت بهداشتی، دفع بهداشتی فاضلاب، پروژه های درآمد زایی و اجتماعی در سال 1379 تکمیل گردید. سپس طرح رویکرد نیازهای اساسی توسعه (BDN) جهت روستاهای گروه مداخله اجرا و در سال 1383 مجددا پرسشنامه مذکور از خانوارهای هر دو گروه تکمیل گردید و نتایج با استفاد از آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل و مقدار p<0.05 معنی دار تلقی شد.
با توجه به نتایج این مطالعه کلیه شاخص های سلامت در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل ارتقاء قابل توجهی یافتند (p<0.001).
طرح نیازهای اساسی توسعه باعث ارتقا شاخص های بهداشت محیط، افزایش درآمد خانوارها و مشارکت مردم روستاها در پروژه های اجتماعی گردید.

تغذیه یک فاکتور مهم در درمان بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیوی می باشد، به طوری که رژیم غذایی نامناسب باعث کاهش کیفیت زندگی و افزایش مشکلات و ناخوشی و مرگ و میر در این بیماران می شود. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش رژیم غذایی بر شاخص های آزمایشگاهی و اضافه وزن بین دو جلسه دیالیز در بیماران تحت درمان با همودیالیز نگه دارنده انجام شد.

یک مطالعه قبل و بعد که در یک گروه به صورت پیش آزمون - پس آزمون در بیمارستان های آموزشی منتخب دانشگاه های علوم پزشکی تهران و ایران انجام گرفت. 32 بیمار تحت درمان با همودیالیز نگه دارنده بصورت غیر تصادفی و مبتنی بر هدف انتخاب گردیدند و با استفاده از پرسشنامه تعیین نیازهای آموزشی مورد بررسی قرار گرفتند. شاخص های آزمایشگاهی به صورت میانگین دو ماهه قبل از آموزش و اضافه وزن بین دو جلسه دیالیز در 4 نوبت در طی دو هفته قبل از آموزش اندازه گیری شد. سپس یک برنامه آموزشی بر اساس مشکلات تعیین شده و الگوی خود مراقبتی اورم تدوین و در طی چهار جلسه 20 دقیقه ای در روزهایی که بیماران دیالیز نمی شدند، به صورت پرسش و پاسخ بین بیماران و آموزش دهنده با کمک وسایل کمک آموزشی (اورهد و پاورپوینت) ارائه گردید. بعد از پایان آموزش، شاخص های آزمایشگاهی به صورت میانگین دو ماهه بعد از آموزش و اضافه وزن بیماران در 4 نوبت به فاصله دو هفته بعد از آموزش (هفته های سوم و پنجم) اندازه گیری و با استفاده از آزمون t زوجی تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج نشان دهنده کاهش قابل توجهی در میزان اوره (p<0.001)، اسید اوریک (p<0.01)، فسفر (p<0.01)، پتاسیم (p<0.05)، اضافه وزن بین دو جلسه دیالیز (p<0.001) بود. ولی میزان سدیم، کلسیم، کراتینین و آلبومین تغییر چندانی نداشت (p>0.05)

اجرای برنامه آموزشی در بیماران تحت درمان با همودیالیز نگه دارنده می تواند در کاهش مشکلات بیماران در ارتباط با شاخص های آزمایشگاهی و رعایت کردن رژیم غذایی موثر باشد.

یکی از شایع ترین اعمال جراحی کودکان آدنوتانسیلکتومی است، که می تواند مشکلات متعددی را پس از عمل به همراه داشته باشد. درد پس از عمل یکی از عوامل اصلی ایجاد کننده مشکلات بعد از عمل است، از آنجا که انتخاب نوع روش بیهوشی عمومی ممکن است بر میزان عوارض نامطلوب پس از عمل تاثیرگذار باشد لذا این مطالعه با هدف مقایسه سوکسینیل کولین و آتراکوریوم بر شدت درد پس از آدنوتانسیلکتومی در کودکان انجام شد.
در این مطالعه (کارآزمایی بالینی) 80 بیمار کاندید عمل آدنوتانسیلکتومی با دو روش بیهوشی عمومی، بیهوش شدند. برای شلی عضلانی در یک گروه از آتراکریوم و برای گروه دیگراز سوکسینیل کولین استفاده شد. برای اندازه گیری شدت درد پس از عمل از آزمون اوخر و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از آزمون چند متغیری مشاهدات تکرار شده استفاده شد.
میانگین شدت درد پس از عمل (P<0.05) و ضربان قلب حین عمل (P<0.01) در گروه سوکسینیل کولین بیشتر از آتراکریوم به دست آمد. اما از نظر میانگین میزان خونریزی حین عمل و خونریزی مجدد و تهوع و استفراغ پس از عمل تفاوتی بین دو گروه مورد مطالعه وجود نداشت.
یافته های این تحقیق نشان داد بیمارانی که آتراکوریوم گرفته بودند، از عمق بیهوشی بیشتری برخوردار بودند و عوامل دردزای کمتری را حین عمل آزاد کرده اند، لذا پس از عمل از آرامش بیشتری برخوردار بودند.

اختلال افسردگی بویژه در میان زنان در سنین باروری دارای شیوع نسبتا بالا و کیفیت ناتوان کننده ای است. با توجه به تاثیرسو احتمالی افسردگی در دوران بارداری بر روند رشد طبیعی جنین و کودک و از طرف دیگر اهمیت شاخص های رشدی بدو تولد نوزادان در کیفیت زندگی آینده آنان، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر افسردگی مادران در دوره حاملگی بر شاخص های رشدی جنین آنان انجام گرفت.
این مطالعه یک بررسی مشاهده ای به روش هم گروهی و آینده نگر است که تعداد 320 مادر حامله روستایی شهرستان نجف آباد که در سه ماهه سوم حاملگی خود بودند به روش تصادفی آسان به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابتدا کلیه این مادران بوسیله آزمون استاندارد افسردگی بک مورد سنجش از نظر وضعیت ابتلا به افسردگی قرار گرفتند و سپس اطلاعات مربوط به شاخص های رشدی بدو تولد نوزادان 300 مادر، از پرونده های خانوار موجود در خانه های بهداشت استخراج و ثبت گردید. مجموعه اطلاعات جمع آوری شده با استفاده آزمون های آماری مجذور کا و t تست مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
شیوع افسردگی در مادران مورد مطالعه 3/29% بود که این شیوع با ناخواسته بودن حاملگی رابطه معنی دار داشت (P<0.001) ولی با متغیرهایی همچون سن، سابقه سقط، بیماری فیزیکی و سایر خصوصیات دموگرافیک مادران رابطه معنی داری نداشت. میانگین قد، وزن و دور سر نوزادان مادران افسرده کمتر از نوزادان مادران غیر افسرده بود (P<0.001).
میانگین شاخص های رشدی بدو تولد نوزادان مادران افسرده به طور قابل توجهی کمتر از مادران غیر افسرده است. لذا نظام ارایه خدمات بهداشتی و پزشکان به افسردگی مادران باردار و تشخیص و درمان آن توجه خاص داشته باشند.

تغذیه ناسالم در بروز بیماری هایی مانند بیماری قلبی و عروقی، سکته، انواع سرطان ها، دیابت، ناراحتی های گوارشی، انواع بیماری های استخوانی و مفاصل تاثیر به سزایی دارد. از آنجایی که ریشه اغلب رفتارهای غلط بهداشتی به تجارب دوران کودکی بر می گردد لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش بهداشت بر تغییر آگاهی و رفتارهای تغذیه ای دانش آموزان ابتدایی انجام گرفت.
پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی (Quasi experimental) است که میزان آگاهی و عملکرد تغذیه ای دانش آموزان با استفاده از پرسشنامه سه قسمتی (مشخصات دموگرافیک، آگاهی و عملکرد) و چک لیست مشاهده مستقیم مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. تعداد 89 نفر از دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی در سال 1384 در شهرستان قزوین به روش نمونه گیری خوشه ایبرای شرکت در پژوهش در گروه مورد و 87 نفر نیز جهت گروه شاهد انتخاب شدند. پس از اجرای برنامه آموزش بهداشت برای گروه مورد که به دو روش مستقیم (حضوری و چهره به چهره همراه با پرسش و پاسخ) و غیر مستقیم (با استفاده از جزوه و سایر مواد آموزشی) و با توجه به نیازسنجی اولیه طراحی شده بود، میزان تاثیرآموزش بر آگاهی و عملکرد دانش آموزان مورد سنجش قرار گرفت.
یافته های تحقیق نشان داد آگاهی دانش آموزان از 21/6±61/23 به 96/4±62/30 و عملکرد تغذیه ای آنها از 08/7±19/13 به 63/6±98/19 افزایش یافت(P<0.001). همچنین نتایج بررسی نشانگر تاثیر مثبت برنامه آموزش بهداشت بر تغییر عادت صبحانه خوردن بود (P<0.05).
با توجه به نتایج این بررسی و نظر به اهمیت و نقش مهم دانش آموزان به عنوان بستر آتی کشور و کم هزینه بودن فعالیت های آموزش بهداشت نسبت به سایر فعالیت ها در این زمینه لزوم تعمیم این گونه برنامه های آموزش و بسط آن ضروری به نظر می رسد.

تشخیص زودرس پیشرفت غیر طبیعی زایمان و پیشگیری از زایمان طولانی کلید اصلی کاهش مرگ و میرهای نوزادی ناشی از صدمه هایپوکسیک و ایسکمیک بافتی می باشد. یکی از راه های پیشنهادی سازمان بهداشت جهانی برای تشخیص زودرس و پیشگیری از زایمان طولانی استفاده از نمودار زایمانی می باشد. لذا این تحقیق با هدف ارزیابی خط اخطار دهنده نمودار زایمانی سازمان بهداشت جهانی به منظور بررسی امتیاز آپگار دقیقه اول بعد از تولد انجام گرفت.
پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی - تحلیلی است که بر روی 140 مادر باردار که در بیمارستان فاطمیه شاهرود تحت مراقبت با نمودار زایمانی سازمان بهداشت جهانی قرار گرفتند، انجام شد. حداکثر از اتساع 3 سانتی متری دهانه رحم، چگونگی پیشرفت زایمان، وضعیت مادر و جنین با استفاده از نمودار زایمانی کنترل گردید. برای تصمیم گیری جهت شروع احیا از سه علامت نحوه تنفس، تعداد ضربان قلب و رنگ نوزاد طی 20 تا 30 ثانیه پس از تولد و برای بررسی وضعیت نوزاد و میزان تاثیر تلاش هایی که برای احیا وی صورت گرفته از امتیاز آپگار دقیقه اول بعد از تولد استفاده شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه و فرم مشاهده که شامل نمودار زایمانی سازمان بهداشت جهانی و فرم ثبت موارد اجرایی گامهای احیا در بعد از تولد و معاینه بود گردآوری و برای تجزیه و تحلیل آنها از آزمون های آماری مجذور کا، t و شاخص های آماری حساسیت، ویژگی و ارزش پیشگویی مثبت و منفی استفاده گردید.
نتایج پژوهش نشان داد که 6/68% از افراد مورد پژوهش نمودار اتساع دهانه رحم آنها قبل و یا روی خط اخطار دهنده و 6/28% بعد از خط اخطار دهنده و 9/2% بعد یا روی خط فعال بوده است. بین آپگار دقیقه اول بعد از تولد و محل قرار گرفتن نمودار اتساع دهانه رحم ارتباط معنی داری مشاهده شد (P<0.001) ارزش خط اخطار دهنده به منظور بررسی امتیاز آپگار دقیقه اول بعد از تولد دارای حساسیت 25%، ویژگی 87/96%، ارزش پیشگویی مثبت 92/76% و ارزش پیشگویی منفی 6/75% بود.
نتایج این بررسی نشان داد که استفاده از نمودار زایمانی سازمان بهداشت جهانی در بخش زایمان می تواند باعث پیشگیری از زایمان طولانی، تشخیص به موقع زجر جنین، کاهش مرده زایی و مرگ و میر نوزاد شود.

اعتیاد تزریقی یکی از مهمترین عوامل خطر برای عفونت هپاتیت ویروسی و ویروس نقص ایمنی انسانی (Human Immunodoficiency Virus=HIV) می باشد. مطالعه حاضر برای تعیین میزان شیوع سرمی هپاتیت C (HCV) و B (HBV) و HIV در معتادان تزریقی و همچنین بررسی برخی عوامل خطر در این گروه انجام شد.
این مطالعه در سال 1383 در شهرکرد به صورت توصیفی - تحلیلی انجام شد. تعداد 133 نفر از معتادان تزریقی مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهرکرد انتخاب و اطلاعات جمعیت شناسی (سن، جنس) و رفتاری (اعتیاد تزریقی، سابقه زندان و غیره) مرتبط با بیماری های هپاتیت C و B و عفونت HIV بوسیله چک لیستی جمع آوری گردید و نمونه سرم برای بررسی افراد از نظر ابتلا به بیماری های فوق گرفته شد. نتایج از طریق آزمون کای دو و روش های آمار توصیفی آنالیز شد و p<0.05 معنی دار تلقی گردید.
از مجموع 133 نفر معتاد تزریقی مورد بررسی 1 نفر HIV (%0.75) مثبت، 15 نفر HCV (%11.2) مثبت و 8 نفر HBV (%6.2) مثبت بودند. ارتباط قوی بین استفاده از سرنگ مشترک و عفونت های فوق مشخص شد (p<0.05) بر اساس نتایج این بررسی، معتادان تزریقی نسبت به جمعیت عادی میزان ابتلای بیشتری به این عفونت ها دارند و مهمترین عامل خطر ابتلای به این عفونت ها، اعتیاد تزریقی و استفاده از سرنگ مشترک می باشد.

گرفتگی عضله انقباض دردناک غیر ارادی و موضعی یک عضله یا قسمتی از یک عضله است. بین 5 تا بیش از 30% زنان از گرفتگی عضلات پا حین حاملگی شکایت دارند. منیزیم رل مهمی در متابولیسم و فعالیت عضلانی بر عهده دارد، بدلیل نبودن ترکیب مناسبی از منیزیم در ایران و ارتباط و تداخل عملکرد منیزیم و ویتامین های B1 و B6 و همینطور بی خطر بودن مصرف ویتامین ها در حین حاملگی، این مطالعه با هدف بررسی اثر درمانی ترکیب ویتامین B1 و B6 روی گرفتگی عضلات پا حین حاملگی انجام گرفت.
در این کار آزمایی بالینی آینده نگر دو سوکور 63 زن مبتلا به گرفتگی عضلات پا از نظر تعداد، شدت درد و زمان وقوع گرفتگی مورد بررسی قرار گرفتند. سپس به آنها به صورت تصادفی یک قوطی محتوی 56 کپسول حاوی 250 میلی گرم ویتامینB1 و 240 میلی گرم ویتامینB6 و یا 56 کپسول مشابه محتوی نشاسته داده شد و به ایشان گفته شد برای چهار هفته روزانه دو کپسول میل کنند. سپس بیماران مجددا از نظر تعداد، شدت درد و زمان وقوع گرفتگی و ارزیابی آنها از اثر درمان بررسی شدند.
پس از اتمام درمان تعداد و شدت درد گرفتگی عضلات پا در گروه دارو به طور معنی داری از گروه دارو نما کمتر بود (P<0.05). ولی تفاوت معنی دار بین دو گروه در زمان وقوع گرفتگی ها دیده نشد. در این مطالعه هیچ عارضه جانبی با مصرف دارو یا دارو نما دیده نشد.
به نظر می رسد که تجویز ترکیب ویتامین هایB1 و B6 در کاهش تعداد و شدت درد گرفتگی عضلات پا حین حاملگی موثر باشد.

سندرم کمپارتمانت اندام بدنبال له شدگی (Crush injury) در بیماران زلزله زده یکی از معضلات اصلی تشخیص و درمان می باشد. در صورت عدم تشخیص به موقع و درمان مناسب باعث افزایش فراوانی نسبی آمپوتاسیون اندام و عوارض روحی و روانی بعدی می شود. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر فاشیاتومی در بیماران با سندرم کمپارتمانت پیشرفته بر احتمال آمپوتاسیون و همچنین عوارض کوتاه مدت و طولانی مدت موضعی و عوارض کلیوی بدنبال فاشیاتومی انجام شد.
در این مطالعه مداخله ای کلیه بیماران زلزله زده که از منطقه زلزله زده شهرستان بم به بیمارستان الزهرا (س) مراجعه کرده بودند از نظر معاینه کامل اندام بررسی شدند و در صورت لزوم، فشار کمپارتمانت در این بیماران اندازه گیری شد و پس از مایع درمانی مناسب عمل فاشیاتومی جهت بیماران انجام شد. پس از عمل عوارض کوتاه مدت و دراز مدت نظیر خونریزی، عفونت، تب و همچنین سرانجام عمل بر اساس نیاز به آمپوتاسیون ثبت گردید. عملکرد کلیوی بیماران از طریق اندازه گیری سطح کراتینین سرم ارزیابی شد. بیماران در زمان ترخیص از نظر عملکرد اندام مورد بررسی قرار گرفتند.
از 255 بیمار مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان الزهرا (س)، 20 بیمار دارای کمپارتمانت پیشرفته در 26 اندام بودند که تحت عمل فاشیاتومی قرار گرفتند. 11 مورد نبض اندام داشتند ولی همگی دارای سفتی و تورم اندام و اختلال حرکت و حس اندام بودند. 5 بیمار قبل از عمل افزایش میزان کراتینین سرم تا حد 2 mg/dlداشتند که تا 2 ماه بعد از عمل عملکرد کلیوی به سطح طبیعی خود برگشته و همه بیماران حجم ادرار مناسب پیدا کرده بودند. در 3 بیمار آمپوتاسیون عضو انجام شد.
این تحقیق نشان داد که انجام فاشیاتومی در موارد سندرم کمپارتمانت پیشرفته نه تنها عوارض کلیوی واضحی ندارد بلکه می تواند فانکشن عضو نجات یافته را در حد قابل قبول امکان پذیر سازد و بیمار از نعمت وجود اندام محروم نگردد.

تانسیلکتومی از شایع ترین اعمال جراحی است که دارای عوارضی همانند درد، خونریزی، لارنژیت و لارنگواسپاسم می باشد. کنترل درد بدلیل کاهش رنج و بیقراری در کودک و کاهش احتمال خونریزی بعد از عمل از اهمیت خاصی برخوردار است. در حال حاضر کنترل درد بوسیله داروهای مخدر انجام می شود که بدلیل داشتن عوارض ناگوار جبران ناپذیر مانند تضعیف و یا قطع کامل تنفس موجبات نگرانی پزشکان را به همراه دارد. اخیرا استفاده از بعضی داروهای دیگر مثل دگزامتازون و بوپی واکایین نیز توصیه شده است ولی در مطالعات اولیه، ما نتایج قابل قبول از پاسخ ها به دست نیاوردیم. لذا این مطالعه به منظور تعیین اثر و همچنین مقایسه تاثیراحتمالی تزریق موضعی دگزامتازون و بوپی واکائین بر شدت درد پس از عمل جراحی لوزه انجام گرفته است.
این مطالعه به صورت مداخله ای بر روی 90 بیمار 30-3 ساله که در بهار و تابستان 84 در بیمارستان آیت الله کاشانی شهرکرد تحت عمل جراحی تانسیلکتومی قرار گرفتند انجام شد. بیماران بصورت تصادفی در سه گروه 30 نفری A، B، C تقسیم شدند. پس از برداشتن لوزه ها در بستر هر لوزه به گروه A، 2 میلی لیتر بوپی واکایین 5/0%، به بیماران گروه B، 2 میلی لیتر دگزامتازون و به گروه C، 2 میلی لیتر نرمال سالین تزریق گردید. کلیه بیماران 6، 12 و 18 ساعت پس از عمل جراحی توسط پژوهشگر ویزیت شدند و شدت درد آنها با استفاده از پرسشنامه McGill مورد بررسی قرار گرفت. داده ها توسط تست آماری کای دو مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
از نظر میانگین سنی گروه ها، اختلاف معنی داری بین سه گروه مورد مطالعه وجود نداشت. 6/45% از بیماران مرد و بقیه زن بودند. شدت درد در 6 ساعت پس از عمل جراحی در گروه دریافت کننده بوپی واکایین بیشتر از گروه پلاسبو بود (P<0.5) ولی در 12 و 18 ساعت پس از عمل جراحی اختلاف معنی داری از نظر شدت درد در سه گروه مشاهده نشد.
استفاده از داروهای دگزامتازون و بوپی واکایین با دوز استفاده شده در این تحقیق نه تنها تاثیری بر شدت درد نداشت بلکه در 6 ساعت اول درد گروه دریافت کننده بوپی واکایین اندکی بیشتر از گروه های دیگر بود. لذا توصیه می شود از این داروها با دوزهای مورد بررسی جهت تانسیلکتومی استفاده نشود.