فهرست مطالب

دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران - سال شصت و نهم شماره 5 (پیاپی 125، امرداد 1390)

مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
سال شصت و نهم شماره 5 (پیاپی 125، امرداد 1390)

  • تاریخ انتشار: 1390/06/15
  • تعداد عناوین: 10
|
  • محمد مهدی سلطان دلال، محمد آذرسا، محمدحسن شیرازی، عبدالعزیز رستگار لاری، پرویز اولیاء، جلیل فلاح مهرآبادی، آیلار صباغی، هدروشا ملاآقامیرزایی، فرناز شامکانی، سوان آوادیس یانس، گلناز مبصری، روناک بختیاری، محمدکاظم شریفی یزدی صفحات 273-278
    زمینه و هدف
    مصرف روزافزون مواد ضد میکروبی بتالاکتام در درمان عفونت های باکتریایی سبب افزایش مقاومت بر علیه آن ها شده است. هم اکنون یکی از معضلات در درمان عفونت های بیمارستانی مقاومت آنزیمی به بتالاکتامازهای وسیع الطیف (ESBL) در میان ایزوله های بالینی به ویژه اشریشیاکلی می باشد. از آنجایی که تعدادی از سویه ها حساسیت دوگانه در شرایط آزمایشگاهی و درون بدن نشان می دهند، انتخاب درمان موثر را با مشکل روبه رو می کند. در سال های اخیر بتالاکتامازهای CTX-M به صورت غالب در سراسر جهان شیوع یافته اند. میزان شیوع تیپ های ESBL در بیشتر نقاط ایران ناشناخته مانده است. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی ESBL و نیز میزان شیوع زیر گروه CTX-M-1 در اشریشیاکلی جدا شده از عفونت ادراری در شهر تبریز می باشد.
    روش بررسی
    در این مطالعه ابتدا 400 نمونه ادراری از آبان سال 1388 تا فروردین سال 1389 از بیمارستان های تبریز جمع آوری و 188 سویه اشریشیاکلی توسط آزمایش های بیوشیمیایی تایید شدند. در مرحله بعد تست تعیین حساسیت نسبت به 10 آنتی بیوتیک منتخب انجام شد. سپس با استفاده از روش دیسک ترکیبی و سینرژیسم دوبل، سویه های تولیدکننده ESBL شناسایی گردیدند. در نهایت با استفاده از روش PCR سویه های تولیدکننده آنزیم های گروه CTX-M-1 مشخص شدند.
    یافته ها
    نتایج حاصل از تست های فنوتیپی نشان داد که از کل 188 سویه اشریشیاکلی تعداد 82 (6/43%) سویه تولیدکننده ESBL می باشند. طی روش PCR نیز مشخص شد که از این میان تعداد 69 (1/84%) سویه تولیدکننده CTX-M-1 هستند.
    نتیجه گیری
    مطالعه حاضر نشان می دهد که سویه های اشریشیاکلی تولیدکننده CTX-M در حال افزایش هستند. جهت تجویز داروی مناسب نیاز به شناسایی کافی این سویه ها می باشد.
    کلیدواژگان: اشریشیاکلی، بتالاکتاماز طیف گسترده، CTX، M، 1، تبریز
  • عطاءالله باقرزاده، تاج بانو توکلی، مریم مشکانی فراهانی صفحات 279-282
    زمینه و هدف
    هم زمان سازی قلبی Cardiac Resynchronization Therapy (CRT) درمانی ثابت شده در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات کوتاه مدت هم زمان سازی قلبی بر شدت نارسایی میترال Mitral Regurgitation (MR) بود.
    روش بررسی
    در این مطالعه به طور مقطعی در یک شیوه دوسوکور (Double-blind) از بیماران کاندیدای ضربان ساز سه حفره ای طی سال های 88-1387 بیمارستان امام خمینی (ره) با ms120QRS>، 35EF< و ریتم سینوسی اکوکاردیوگرافی انجام گرفت و یافته های اکوکاردیوگرافی و شدت MR قبل و در فاز حاد بعد از نصب ضربان ساز مقایسه شد.
    یافته ها
    از مجموع 26 بیمار (17 مرد و 9 زن) با میانگین 57 سال سن قبل از CRT از لحاظ شدت MR 14% شدید بوده که بعد از CRT به 11% رسید. کسر جهشی بطن چپ (LVEF) بیماران از 04/18 در قبل از CRT به 42/24 بعد از CRT افزایش و دیامتر پایان سیستولیک بطن چپ (LVESD) در قبل از CRT از 14/6 به 98/5 کاهش و دیامتر پایان دیاستولیک بطن چپ (LVEDD) از هفت به 8/6 کاهش پیدا کرد (05/0P<).
    نتیجه گیری
    شدت MR بعد از CRT به طور معنی داری بهتر شد و LVESD و LVEDD بعد از CRT کاهش و کسر جهشی بطن چپ به طور معنی داری افزایش پیدا نمود. هم زمانی در انقباض عضلات پاپیلری بطن، افزایش فشار ترانس میترال با قدرت بسته شدن دریچه، کاهش حجم رگورژیتاسیون با کم کردن MR در فاز اولیه سیستول و کاهش حجم پایان دیاستولی همگی از عواملی هستند که می توانند توجیه کننده کاهش MR باشند.
    کلیدواژگان: نارسایی میترال، ضربان ساز سه حفره ای، هم زمان سازی قلبی
  • تهیه داروی بیولوژیکی آلبومین از پلاسمای انسانی با استفاده از فیلتراسیون فیبری
    کامران موسوی حسینی، مجید حیدری، فاطمه یاری صفحات 283-288
    زمینه و هدف
    در سال های اخیر به طور مداوم از مصرف خون کامل در بیماران کاسته شده و بر مصرف فرآورده های دارویی بیولوژیک مشتق از خون از قبیل آلبومین، ایمونوگلوبولین ها، و فاکتورهای انعقادی افزوده گردیده است. توجه به ساختمان مولکولی آلبومین جهت جداسازی آلبومین از پلاسما انسانی اهمیت فراوانی دارد. مولکول آلبومین پروتئین تک زنجیره ای با وزن مولکولی 66500 دالتون می باشد و از حدود 585 آمینواسید تشکیل شده است و مولکولی پایدار و به شکل کروی می باشد. برای تولید آلبومین انسانی روش های گوناگونی وجود دارد، ولی با توجه به میزان بالای نیاز به این ماده بیولوژیکی، در درمان بالینی همواره روش هایی مورد نظر بوده است که با عملیات کمتر و زمان محدودتر حجم بالایی از آلبومین تولید گردد.
    روش بررسی
    در روش تهیه آلبومین از پالایش پلاسما به کمک اتانول سرد معمولا از فراکشن 5 که پس از جداسازی از مخلوط فراکشن های 6+5 به دست می آید استفاده می گردد. در این مطالعه به منظور کوتاه نمودن روش کار و کاهش در هزینه، به کمک Hollow fiber cartridge توانسته ایم آلبومین را با غلظت و خلوص مناسب بدون جداسازی فراکشن 5 از فراکشن 6 تهیه نماییم.
    یافته ها
    در این مطالعه آلبومین انسانی از مخلوط فراکشن 6+5 با استفاده از Hollow fiber cartridge تهیه گردید. آلبومین به دست آمده دارای غلظت 20% و منومر 5/96 و پلی مر و اگرگیت 5/3% می باشد.
    نتیجه گیری
    در مطالعه حاضر کیفیت آلبومین به دست آمده پس از جداسازی را با چند نمونه تجاری به کمک SDS-page مقایسه نمودیم و با توجه به میزان پلی مر و اگرگیت 5/3 درصد به دست آمده جهت آلبومین تهیه شده، نتایج رضایت بخش بود.
    کلیدواژگان: آلبومین انسانی، پالایش پلاسما، فراکشن 6+5، خالص سازی پروتئین
  • اکبر شاه محمدی، حجت مرتضاییان، محمدرضا علیپور صفحات 289-295
    زمینه و هدف
    امروزه درمان انتخابی برای جابه جایی عروق بزرگ عمل تعویض شریانی است ولی بعضی کودکان کاندیدای مناسبی برای این عمل نیستند که در این موارد عمل زنینگ (Senning) مناسب است، لذا پیش آگهی این جراحی باید بهتر شناخته شود.
    روش بررسی
    روش این مطالعه آینده نگر بوده و 65 بیمار که از سال 88-1381 در بیمارستان قلب شهید رجایی تحت عمل زنینگ قرار گرفتند به مدت یک سال پی گیری شدند.
    یافته ها
    9/16% مرگ زودرس و 5/1% مرگ دیررس وجود داشت. 8/51% از موارد مرگ زودرس مربوط به عمل زنینگ ساده، 9/38% آن مربوط به زنینگ همراه بستن نقص دیواره بین بطنی با یا بدون رفع تنگی دریچه شریان ریوی، 3/9% مربوط به زنینگ پالیاتیو بود. شایع ترین آریتمی ریتم پیوست گاهی بود (5/18%). 15% بیماران انسداد زنینگ و 7/1% آن ها نشت بافل دهلیزی داشتند. صرف نظر از موارد مورتالیتی سه نفر (7/5%) نارسایی دریچه سه لتی قابل ملاحظه داشتند. 3/13% بیماران نارسایی بطن راست داشتند که اکثر موارد آن (5/37%) در عمل زنینگ همراه بستن نقص دیواره بین بطنی بود. صرف نظر از موارد مورتالیتی یک نفر (9/1%) سیانوز بالینی و سه نفر (7/5%) تنگی نفس هنگام فعالیت داشتند و 3/94% بیماران در فانکشنال کلاس یک بودند.
    نتیجه گیری
    با توجه به این که اکثر موارد مرگ متعاقب زنینگ طی ماه اول و به خصوص در روز دوم اتفاق افتاده توجه به مرحله بلافاصله پس از عمل حایز اهمیت است. اکثر بیماران طی یک سال پس از عمل نارسایی دریچه سه لتی یا نارسایی بطن راست نداشتند که حاکی از پیش آگهی امیدوار کننده ای برای این بیماران است.
  • ابراهیم عامری مهابادی، ایمان قماشی، مسعود میرزاده جواهری، فرشاد نیکویی صفحات 296-301
    زمینه و هدف
    اسکولیوز یکی از شایع ترین دفورمیتی های ستون فقرات می باشد و موجب کاهش عملکرد ریوی می شود. در مورد تغییرات عملکرد ریوی پس از اصلاح جراحی در اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان اختلاف نظر وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات ریوی پس از جراحی با توجه به نوع جراحی انجام شده در اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان بود.
    روش بررسی
    65 بیمار با تشخیص اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان که در بیمارستان شفا یحیاییان از سال 1376 تا 1386 تحت عمل جراحی اصلاحی ستون فقرات قرار گرفته بودند و اطلاعات مربوط به آزمون عملکرد ریوی قبل از انجام جراحی آن ها موجود بود، وارد مطالعه شدند. بیماران بر اساس نوع جراحی به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول شامل 25 بیمار با فیوژن خلفی (PSF)، گروه دوم شامل 29 بیمار با فیوژن قدامی و خلفی توام (ASF+PSF) و گروه سوم شامل 10 بیمار با فیوژن خلفی به علاوه توراکوپلاستی (PSF+Thoracoplasty) بود. مقادیر مطلق و درصد پیش بینی شده ظرفیت حیاتی حداکثر (FVC) و حجم بازدمی ثانیه اول (FEV 1) قبل از جراحی و در آخرین پی گیری بیمار با هم مقایسه شدند و رابطه آن ها با نوع جراحی، بررسی شد.
    یافته ها
    هیچ رابطه معنی داری بین نوع جراحی انجام شده و میزان تغییرات آزمون عملکردی ریوی وجود نداشت (05/0P>). میزان FVC و FEV1 بیماران پس از سپری شدن حداقل دو سال از زمان جراحی در گروه های بیماران همانند مقادیر FVC و FEV1 قبل از جراحی بود.
    نتیجه گیری
    پس از گذشت حداقل دو سال از زمان جراحی بین روش های جراحی از نظر نتایج آزمون عملکرد ریوی تفاوتی موجود نبود.
    کلیدواژگان: تست عملکرد ریوی، اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان، اسکولیوز
  • زینت قنبری، مهنوش اسماعیلی*، طاهره افتخار، مجتبی اسماعیلی، الهه امیری صفحات 302-308
    زمینه و هدف

    مثانه بیش فعال Overactive Bladder (OAB) یکی از شایع ترین بیماری های دستگاه ادراری تحتانی است. علایم OAB اثر قابل توجهی در جنبه های اجتماعی، روان شناختی، شغلی، جسمی، خانوادگی و جنسی این بیماران دارد. در اکثر مطالعات انجام شده اکسی بوتینین به عنوان داروی خط اول درمان در OAB به کار رفته است. هم چنین یک ترکیب آنتی موسکارینی جدیدتر در درمان OAB تولترودین می باشد. هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه کارایی و عوارض تولترودین IR و اکسی بوتینین IR را در زنان ایرانی می باشد.

    روش بررسی

    100 داوطلب مبتلا به OAB به صورت تصادفی در قالب دو گروه 50 نفری مورد مطالعه قرار گرفتند. یک گروه داروی اکسی بوتینین و گروه دیگر تولترودین را به مدت چهار هفته دریافت کردند.

    یافته ها

    این مطالعه نشان داد که بین پرسشنامه و داده های سیستومتری همراهی خوبی دیده می شود اما تست های اورودینامیک اختلاف معنی داری از نظر شدت اثربخشی را نشان داد. بررسی ها نشان داد که هر دو داروی اکسی بوتینین و تولترودین سبب بهبود کیفیت زندگی بیماران می شوند.

    نتیجه گیری

    بررسی ها نشان داد که اثربخشی این دو دارو اختلاف معنی داری ندارند. نتایج حاصل از پرسشنامه حاکی از آن بود که هر دو دارو موفق شده اند کاهش معنی داری در فاکتورهای مورد پرسش ایجاد کنند. اما بین دو گروه اختلاف معنی داری در بهبود علایم نشان داده نشد. در هر دو دارو خشکی دهان به عنوان عارضه اصلی مطرح بود اما بر خلاف سایر مطالعات عارضه خشکی دهان در گروه تولترودین نسبت به اکسی بوتینین بیشتر بود. بنابراین در این مطالعه بین دو داروی اکسی بوتینین و تولترودین ارجحیت خاصی مشاهده نشد.

    کلیدواژگان: مثانه بیش فعال، OAB، اکسی بوتینین، تولترودین
  • مریم عزیز زاده، مریم یحیایی، راهب قربانی صفحات 309-314
    زمینه و هدف
    آکنه ولگاریس یکی از بیماری های شایع پوستی می باشد. یکی از درمان های موجود موثر بر آکنه های شدید، ایزوترتینویین می باشد که علی رغم کارایی بالا دارای عوارض جانبی می باشد. این تحقیق با هدف بررسی اثر ایزوترتینویین بر روی سطح سرمی آنزیم کراتین فسفوکیناز Creatine Phosphokinase (CPK) و علایم عضلانی ناشی از مصرف این دارو در مبتلایان آکنه ولگاریس انجام گرفت.
    روش بررسی
    این مطالعه بر روی 40 بیمار 30-15 سال مبتلا به آکنه ولگاریس متوسط تا شدید مراجعه کننده به کلینیک های پوست و مو در شهر سمنان که کاندیدای دریافت ایزوترتینویین بودند، انجام شد. اندازه گیری سطح سرمی CPK بیماران به همراه شرح حال و معاینات لازم در مورد علایم عضلانی- اسکلتی، قبل از شروع درمان و سپس هر دو ماه تا شش ماه انجام شد. درمان با ایزوترتینویین (ساخت شرکت Roche) با دوز mg/Kg1-5/0 شروع شد و با همان دوز ثابت ادامه پیدا کرد.
    یافته ها
    33 نفر (5/82%) از بیماران زن بودند. میانگین (± انحراف معیار) سن بیماران 4/3±3/22 سال بوده است. میانگین سطح CPK در بیماران تحت درمان با ایزوترتینویین در پایان ماه های دو، چهار و شش پس از شروع درمان نسبت به قبل از درمان افزایش معنی دار داشت (05/0P<) اما در تمام بیماران، به جز در یک بیمار، در محدوده نرمال (IU/L160-45) بود. علایم عضلانی به صورت میالژی خفیف تنها در 10% بیماران گزارش شد که به تدریج علایم برطرف گردید.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد افزایش CPK با یا بدون علایم عضلانی، در بیمارانی که از ایزوترتینویین استفاده می کنند یک پدیده خوش خیم می باشد. لذا اندازه گیری سطح سرمی CPK در بیماران با درد عضلانی خفیف توصیه نمی شود.
    کلیدواژگان: آکنه، کراتین فسفوکیناز، ایزوترتینویین
  • منصوره شعبانی زنجانی، نازآفرین ابراهیمی ادیب صفحات 315-321
    زمینه و هدف
    پیچ خوردگی گردنی بند ناف یکی از عوامل بروز اختلالات گازهای خون شریانی و اسیدمی مطرح شده است. در این مطالعه سعی شده است به بررسی ارتباط بین پیچ خوردگی گردنی بند ناف با بروز اختلالات گازهای خون شریانی بند ناف و عوارض بارداری بپردازیم.
    روش بررسی
    در این مطالعه کوهورت، نمونه های خون شریانی بند ناف از نوزادان با پیچ خوردگی گردنی بند ناف (92 نوزاد) و بدون پیچ خوردگی (95 نوزاد) که طی سال های 89-1388 در بیمارستان شهید اکبر آبادی متولد شده بودند تهیه و به آزمایشگاه ارسال شد. pH، وضعیت گازهای شریانی، باز اضافی و هم چنین برخی از عوارض شامل دفع مکونیوم و آپگار نوزادان در دو گروه مقایسه شد و برای مقایسه از آزمون های t-test و 2c استفاده شد.
    یافته ها
    توزیع متوسط pH خون بند ناف در گروه نوزادانی با بند ناف گردنی 1/0±21/7 و بدون بندناف گردنی 1/0±28/7 به دست آمد (001/0P<). توزیع PO2، PCO2 و اشباع O2 در دو گروه مشابه بوده و اختلاف معنی داری مشاهده نشد. بروز دفع مکونیوم در نوزادان با بند گردنی هفت مورد (9/7%) بود در حالی که این میزان در گروه نوزادان بدون بند گردنی یک مورد (1%) به دست آمد. 3/5% از نوزادان بدون بند گردنی آپگار کمتر از 9 داشتند که این میزان در گروه با بند گردنی 7/8% بود (461/0P=).
    نتیجه گیری
    هر چند ارتباطی بین پیچ خوردگی گردنی بند ناف با اختلالات اسید- باز خون شریانی بند ناف وجود ندارد ولی با دفع مکونیوم که خود می توانند مشکلاتی را برای نوزاد فراهم کند مرتبط است.
    کلیدواژگان: پیچ خوردگی گردنی بند ناف، اسیدوز، اختلالات اسید، باز
  • رسول میرشریفی، نایستا ژند، شهریار شهریاریان، علی پاشا میثمی، علیرضا میرشریفی، علی امینیان * صفحات 322-326
    زمینه و هدف

    شیوع آنوریسم آئورت شکمی در مردان مسن در مطالعات مختلف بین 1/4 تا 2/14% می باشد. اکثر مبتلایان به آنوریسم آئورت شکمی کاملا بی علامت هستند و اغلب به طور اتفاقی کشف می شوند. مطالعه حاضر در جهت فراهم آوردن تخمین دقیقی از شیوع آنوریسم آئورت شکمی در مردان بالای 65 سال کشورمان و در نهایت ارزیابی لزوم و یا عدم لزوم اجرای طرح های غربال گری صورت گرفت.

    روش بررسی

    در یک مطالعه مقطعی، مردان بالای 65 سال که به هر دلیل به بخش های سونوگرافی در سه مرکز در شهر تهران در سال 1387 مراجعه نمودند از نظر وجود آنوریسم آئورت شکمی بررسی شدند.

    یافته ها

    240 مرد بالای 65 سال مراجعه کننده به بخش های مختلف سونوگرافی مورد ارزیابی قرار گرفتند. در 24 نفر از افراد، آنوریسم آئورت شکمی یافت شد که این میزان بیان گر شیوع 10 درصدی آنوریسم آئورت شکمی در جمعیت مورد مطالعه بود. میانگین قطر آنوریسم های یافت شده cm435/1±93/3 بود. چهار نفر (7/1%) آنوریسم با قطر بزرگ تر از cm5/5 داشتند که یک نفر از آن ها مبتلا به بیماری عروق کرونر و یک نفر دیگر سیگاری بود. اما سه نفر از این چهار نفر سابقه بیماری فشار خون داشتند.

    نتیجه گیری

    با در نظر گرفتن شیوع تخمینی مطالعه حاضر و اطلاعات جمعیتی ایران، در صورت انجام برنامه غربال گری گسترده برای آنوریسم آئورت شکمی در مردان بالای 65 سال در ایران می توان 986 مورد بی علامت در سال را تشخیص داد. لذا مطالعات تکمیلی بیشتر در زمینه هزینه- اثربخشی انجام غربال گری گسترده آنوریسم آئورت شکمی در مردان بالای 65 سال ایرانی توصیه می شود.

    کلیدواژگان: آنوریسم آئورت شکمی، آنوریسم، شیوع، غربال گری
  • مطالعه موردی
  • علیرضا خوشنویسان، سید سینا احمدی ابهری صفحات 327-330
    زمینه و هدف
    دولیکواکتازی یعنی اتساع و افزایش طول و پیچیدگی غیرطبیعی سرخرگ های داخل مغزی. بروز چنین حالتی بر حسب اثراتی که بر مغز می گذارد تظاهرات عصبی مختلفی دارد که عدم توجه به پدیده بالینی فوق ممکن است منجر به تشخیص های اشتباه و احتمالا عوارض ناشی از درمان های تهاجمی یا نامناسب شود.
    معرفی بیمار: موردی که گزارش می شود زن 58 ساله ای است که با شروع ناگهانی اختلال تکلم (دیزآرتریک)، عدم تعادل، سرگیجه و تهوع مراجعه و جهت بررسی بیشتر بستری گردید. با استفاده از روش های مختلف تصویرنگاری مغز، اتساع شدید و کلافی شدن سرخرگ های ورتبروبازیلار مشاهده شد که نشان دهنده ابتلا به دولیکواکتازی بود. بیمار با کنترل علایم مربوط به بیماری های زمینه ای و در پی آن علایم نورولوژیک ناشی از ابتلا به دولیکواکتازی بدون هر نوع مداخله تهاجمی ترخیص گردید.
    نتیجه گیری
    با توجه به آن که دولیکواکتازی با تغییرات همودینامیک و هموستاتیک و اثرات فشاری بر ساقه مغز همراه است و درمان های تهاجمی بدون خطر نیست توجه به شکایات نورولوژیک و تشخیص زودرس دولیکو اکتازی و کنترل علایم با درمان محافظه کارانه عوارض بیماری و نیز کنترل علایم بیماری های زمینه ای مفیدترین شکل کمک به بیمار است
    کلیدواژگان: دولیکواکتازی، شریان های ورتبروبازیلار
|
  • Mohammad Mehdi Soltan Dallal , Mohammad Azarsa , Mohammad Hassan Shirazi , Abdolaziz Rastegar Lari Pages 273-278
    Background
    Numerous use of Beta Lactame in treatment of bacterial infections resulted in increments of drug resistance of such bacteria. One of difficulties in treatment of hospital infections is Extended Spectrum Beta Lactamase (ESBL) among isolated clinical strains of E.coli. Since some of ESBL strains shows double reaction in drug sensitivity test at in vitro and in vivo condition, therefore it makes difficulties in selection of right treatment. In the last years, CTX-M enzymes have become the most prevalent ESBLs in worldwide. The prevalence of ESBL types largely remains unknown in many parts of the Iran. This study was made to find the prevalence of ESBL-producing E.coli and molecular detection of CTX-M-1 in Tabriz.
    Methods
    In the present study, 400 urine samples collected between November 2009 and April 2010, from Tabriz Hospitals were studied. Out of the 400 samples, 188 E.coli isolates were detected by standard biochemical tests. Susceptibility to antimicrobial agents was tested to 10 antibiotics by the disk agar diffusion (DAD) method. ESBL production was screened by phenotypic test that included both separate and combined disk agar diffusion techniques. The screened isolates were investigated by PCR assay to detect CTX-M-1 gene.
    Results
    From the total 188 E.coli isolates, 82 (43.6%) were shown to produce ESBLs by phenotypic test. During the PCR method on the 82 isolates, 69 (84.1%) were confirmed as CTX-M-1 producing group.
    Conclusion
    The present study showed that CTX-M-producing isolates were increasing among E.coli strains and indicated the need for adequate susceptibility tests in laboratories for choosing the appropriate antibiotics for treatment.
  • Ata Allah Bagherzadeh , Tajbanou Tavakoli , Maryam Moshkani Farahani Pages 279-282
    Background
    Cardiac resynchronization therapy (CRT) has proved as an efficient treatment in patients with end stage Heart failure. Previous studies showed the beneficial long term effects of CRT on the severity of mitral regurgitation (MR). The aim of this study was to evaluate acute effects of CRT on severity of MR.
    Methods
    This study was a double blind randomized trial performed from 1387 to 1388 in Imam Khomeini Hospital. Echocardiographic parameters including severity of MR were measured before and after CRT implantation with different echocardiographic methods.
    Results
    Patients had a significant improvement in severity of MR (14% Vs. 11% P<0/05), in increasing ejection fraction (18/04 Vs. 24/42 P<0/05) and in decreasing end systolic diameters (6/14 Vs. 5/98 P<0/05) and end diastolic diameters (7 Vs. 6/8 P<0/05) after CRT implantation. The reduction of MR was significantly correlated with the improvement of ejection fraction (P=0.07).
    Conclusion
    The mechanism of decreasing severity of MR is not yet truly understood and may be different in acute and chronic phases. Correction of left ventricular dyssynchrony might influence the improvement of MR severity. Also, synchronization of papillary muscle and increased transmitral pressure with more forceful mitral valve closure, decreases regurgitation fraction and volumes is proposed for these beneficial effects. If posterior papillary muscle is involved in dyssynchrony, the acute reduction of MR following CRT is expected but if the dyssynchrony is mainly at the lateral parts of left ventricle MR might be improved in longer durations.
  • The preparation of albumin as a biological drug from human plasma by fiber filtration
    Mousavi Hosseini K., Heidari M., Yari F. Pages 283-288
    Background
    In recent years, consumption of whole-blood for the treatment of patients has decreased but use of biological plasma-derived medicines such as albumin, immunoglobulin and coagulation factors have increased instead. Paying attention to albumin molecular structure is important for its isolation from human plasma. Albumin is a single-chain protein consisting of about 585 amino acids and a molecular weight of 66500 Daltons. Albumin is a stable molecule and it is spherical in shape. There are different methods for human albumin preparation. Considering the large consumption of this biological drug in clinical settings, methods with fewer steps in production line are of big advantage in saving time and manufacturing more products.
    Methods
    In this project, we prepared human albumin using hollow fiber cartridges in order to omit the rework on fraction V+VI. Human albumin is usually produced by the application of cold ethanol method, where albumin is obtained from fraction V by doing a rework on fraction V+VI to separate fraction V.
    Results
    In the current work, human albumin was prepared from fraction V+VI by the help of hollow fiber cartridges. With a concentration of 20%, the obtained albumin had 96.5% of monomer and 3.5% of polymer and polymer aggregate.
    Conclusion
    Comparing the obtained human albumin with a number of commercial human albumin samples by the use of SDS-page, the results were satisfactory regarding the 3.5 percent polymer and aggregate rate for the prepared albumin.
  • Akbar Shahmohammadi , Hojat Mortezaian , Mohammad Reza Alipour Pages 289-295
  • Ebrahim Ameri Mahabadi , Iman Qomashi , Masoud Mirzade Javaheri , Farshad Nikoui Pages 296-301
    Background
    Scoliosis is one of the most common spinal deformities with subsequent decrease in pulmonary function. The effects of surgical correction on the pulmonary function of patients with adolescent idiopathic scoliosis are controversial. The purpose of the present study was to compare the postoperative pulmonary function changes in different surgical approaches chosen for its correction.
    Methods
    Sixty-five patients with adolescent idiopathic scoliosis who had undergone corrective spinal surgery in Shafa Yahyaian Hospital since 1997 to 2007 and had documented preoperative pulmonary function test report, included in our study. The patients had documented preoperative pulmonary function tests and were divided into three groups based on their surgical approach. The first group was comprised of 25 patients who had undergone posterior spinal fusion (PSF), the second group included 29 patients who had anterior and posterior spinal fusion (ASF+PSF), and the third group consisted of 10 patients who had posterior spinal fusion and thoracoplasty (PSF+ thoracoplasty). The preoperative and the final follow-up values of absolute and percent predicted forced vital capacity (FVC) and forced expiratory volume in one second (FEV1) were compared and their relations with the undertaken surgical approach were evaluated.
    Results
    There were no significant correlations between the surgical approaches and changes in the pulmonary function tests (P>0.05). FVC and FEV1 values were similar to preoperative values in all groups after a minimum follow-up of two years.
    Conclusion
    There were no significant differences between different surgical approaches for adolescent idiopathic scoliosis regarding the pulmonary function test results after at least two years of follow-up.
  • Zinat Ghanbari, Mehnush Esmaeili, Tahereh Eftekhar, Mojtaba Esmaeili Pharmd., Elahe Miri Pages 302-308
    Background

    Overactive bladder (OAB) is one of the most prevalent diseases of lower urinary system. OAB disease is defined by the Standardization Subcommittee of the International Continence Society as urinary urgency, with or without urge incontinence, usually with frequency and nocturia with no proven infection or other obvious pathology. Treatment with the antimuscarinic agents tolterodine and oxybutynin is the mainstay of therapy for overactive bladder. The study was undertaken to compare the efficacy and side-effects of tolterodine and oxybutynin in a number of Iranian women.

    Methods

    This study consisted of two trials and done in Imam Khomeini Hospital in 2009; in one trial, 50 patients with overactive bladder were randomized to 4 weeks of treatment with 2 mg of twice-daily tolterodine, and in the other to 5 mg of three times a day oxybutynin. Urodynamic investigations, Episodes of urge urinary incontinence and adverse events were also evaluated.

    Results

    The results showed a good association between the questionnaire and cystometry data but urodynamic studies showed significant differences in efficacy. Tow groups showed significant improvements in all Symptoms, but The results showed that the two drugs had no significant differences in efficacy.

    Conclusion

    The data obtained by questionnaire indicated that both drugs increased quality of life but there were no significant differences between the two in symptom cure. Dry mouth was the most common side-effect in the two groups but unlike other studies it was higher in the tolterodine group. Therefore, our study did not show any preference between oxybutynin and tolterodine.

  • Maryam Azizzadeh , Maryam Yahyaee , Raheb Ghorbani Pages 309-314
    Background
    Acne vulgaris is a common dermatologic disease. Isotretinoin is one of the medications prescribed in severe cases of acne. Despite its high efficacy, isotretinoin use for acne is associated with some side effects. This study was done to evaluate the effects of isotretinoin on serum levels of creatine phosphokinase (CPK) and musculoskeletal symptoms in patients with acne vulgaris.
    Methods
    This study was done on forty 15- to 30-year-old patients with moderate to severe acne vulgaris recruited from Semnan dermatology clinics in 2010. The participants were all candidates for isotretinoin therapy. Serum CPK levels and musculoskeletal physical exam were checked before the treatment and every 2 months for 6 months. Isotretinoin was prescribed 0.5-1 mg/kg/body weight and continued throughout the study period with the same dosage.
    Results
    Thirty-three (82.5%) patients were female. The mean (±Standard Deviation) age of the participants was 22.3±3.4 years. The mean serum CPK levels increased significantly, (P< 0.05), 2, 4 and 6 months after the treatment, but they remained below the upper limit of normal range (45-160 IU/L), except in an 18-year old patient, which it was 162 IU/L. Moreover, they did not exhibit noticeable musculoskeletal symptoms. Musculoskeletal symptoms, such as mild myalgia, were reported in 10% of the patients but they were relieved gradually.
    Conclusion
    It seems that the increase in serum levels of CPK, with or without musculoskeletal symptoms, in patients who are on isotretinoin, is a benign phenomenon. Therefore, we do not recommend measurement of CPK levels in patients with mild myalgia.
  • Mansoore Shabani Zanjani , Nazafarin Ebrahimi Adib Pages 315-321
    Background
    Entanglement of the umbilical cord around fetal neck has been reported to be associated with birth asphyxia. On the other hand, current evidence suggests that umbilical arterial pH analysis provides the most sensitive reflection of birth asphyxia. In this study we aimed to evaluate and compare the umbilical arterial hydrogen-ion concentration (pH) and to analyze the blood gases of neonates with or without nuchal cord.
    Methods
    In this cohort study, 92 newborns with and 95 without nuchal cords were enrolled at Shahid Akbar Abadi Hospital in Tehran, Iran between the years 2009 and 2010. From each newborn an umbilical arterial blood sample was collected to measure pH, base excess and blood gases.
    Results
    There were no statistically significant differences between newborns with or without nuchal cord regarding maternal age, gestational age, and history of pregnancy. The mean pH in the newborns with nuchal cord (7.21±0.1) was significantly less than the value in the newborns without the cord (7.28±0.1), (P<0.001). In contrast, the mean base excess in the newborns with nuchal cord was more than the ones without the cord (P<0.001). Seven newborns (7.9%) in the group with nuchal cord passed meconium during labor while only one (1%) newborn did so in the other group.
    Conclusion
    Our finding showed that nuchal cord had a significant relationship with acidosis in newborns with nuchal cord. However, this finding needs further investigation to reach a common conclusion.
  • Rasoul Mirsharifi, Naista Zhand, Shahriar Shahriyarian, Alipasha Meysamie, Alireza Mirsharifi, Ali Aminian Pages 322-326
    Background

    Prevalence of Abdominal Aortic Aneurysm (AAA), estimated by various studies, ranged from 4.1% to 14.2% in men older than 60 years. Most cases of AAA are asymptomatic and often discovered incidentally. Approximately the initial presentation in 12% of cases of AAA is sudden rupture with subsequent high mortality. This study was performed to evaluate the prevalence and screening necessity of AAA among Iranian men older than 65 years old.

    Methods

    In this cross-sectional study, men older than 65 years, who referred for ultrasound examination to three different centers in Tehran, Iran at the year 2008 were included for evaluation of size of the abdominal aorta and presence of AAA.

    Results

    A total of 240 men older than 65 years enrolled in this study. AAA was found in 24 of the participants with prevalence rate of 10% in the studied population. Mean diameter of detected aneurysms was 3.931.435 cm. In 4 (1.7%) subjects, aneurysms greater than 5.5 cm in diameter were detected. One of these four subjects had the history of coronary artery disease and one was cigarette smoker. Three out of four had history of hypertension.

    Conclusion

    Considering the estimated prevalence rate of AAA by the current study and the population of Iranian men older than 65, implementing of mass screening for AAA in this group would detect 986 asymptomatic cases each year. Therefore, the authors recommend further studies about the cost-effectiveness of mass screening for AAA among Iranian men above 65 years.

  • Alireza Khoshnevisan , Seyed Sina Ahmadi Abhari Pages 327-330
    Background
    Vertebrobasilar dolichoectasia is defined as a prominent elongation, dilatation and tortuosity of the vertebral and basilar arteries. Ectatic basilar arteries may cause different neurological symptoms by several mechanisms including compressive effects and embolic or ischemic events.
    Case Presentation
    In this report we present a 58-year old female patient who was admitted in Dr. Shariati General Hospital in Tehran, Iran with complaints of dysarthria, vertigo, ataxia and nausea. Neuro-imaging procedures (brain CT scan, CT angiography, and an MRI study of the blood vessels or MRA) were performed. Dilation and elongation, as well as tortuosity of the vertebral and basilar arteries revealed the diagnosis of vertebrobasilar dolichoectasia. The patient was discharged from the hospital following the control of underlying diseases and neurological symptoms related to dolichoectasia without undergoing any invasive procedures.
    Conclusion
    Paying attention to any minor or major neurological symptoms, as well as underlying medical conditions along with the conservative control of symptoms can be most helpful. Invasive interventions in a chronically ill patient can be very risky, therefore, medical management including control of associated or underlying diseases is recommended as the first line of treatment.