فصلنامه علوم تغذیه و صنایع غذایی ایران
سال دوازدهم شماره 4 (پیاپی 49، زمستان 1396)

مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط دریافت انواع اسیدهای چرب اشباع و غیر اشباع از گروه های مختلف غذایی با خطر سندرم متابولیک در بزرگسالان تهران انجام گرفت.
مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی بر پایه جمعیت در قالب مطالعه قند و لیپید تهران بود که بر روی 6412 بزرگسال ( ≥19 سال ) تهرانی انجام گرفت. اطلاعات تغذیه ای با استفاده از پرسشنامه بسامد خوراک جمع آوری شد. گلوکز ناشتای خون، فشار خون، غلظت کلسترول، تری گلیسرید سرم وHDL-C اندازه گیری شد. سندرم متابولیک بر طبق معیارهای پانل درمانی بزرگسالان تعریف شد.
نتایج نشان داد که مردان و زنانی که در چارک بالای مصرف SFA قرار داشتند ارتباط معنی داری را با سندروم متابولیک نشان دادند (05/0p<). همچنین رابطه مستقیمی بین مصرف PUFA(n-6) با سندروم متابولیک در مردان دیده شد (05/0p<) و در مردانی که مصرف PUFA(n-3) در آنها در چارک های دوم و چهارم قرار داشت، ارتباط معکوسی با سندروم متابولیک دیده شد (03/0p=)، در حالی که ارتباط معنی داری بین هیچ یک از چارک های دریافتی PUFA(n-3) و ابتلا به سندروم متابولیک در زنان دیده نشد (34/0p=). ارتباط معکوسی بین دریافت در چارک های سوم و چهارم SFA گروه روغن جامد حیوانی با سندروم متابولیک مشاهده شد (02/0p=).
یافته های مطالعه نشان داد که ارتباط معکوسی بین دریافت اسیدهای چرب اشباع از گروه های مختلف غذایی با سندروم متابولیک وجود دارد. همچنین ارتباط مستقیمی بین دریافت اسیدهای چرب امگا 6 از گروه های مختلف غذایی با سندروم متابولیک در مردان مشاهده شد.

تاکنون مطالعه ای در خصوص ارتباط الگوهای غذایی و کارکردهای اجرایی انجام نشده است. با توجه به این که کارکردهای اجرایی بخشی از عملکردهای مغزی هستند که بر پیشرفت تحصیلی، رفتار و شناخت اثرگذارند و برخی مطالعات ارتباط الگوهای غذایی را با این متغیرها نشان داده اند، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط الگوهای غذایی و مقیاس های رفتاری کارکرد اجرایی در دانش آموزان دبستانی 8-6 ساله انجام شد.
این مطالعه مقطعی در 374 دانش آموز (184 پسر و 190 دختر) 8-6 ساله ی پایه اول تا سوم ابتدایی شهر قم انجام شد. دریافت های غذایی کودکان با استفاده از پرسش نامه نیمه کمی بسامد خوراک و کارکردهای اجرایی با استفاده از پرسش نامه درجه بندی رفتار کارکرد اجرایی (BRIEF) ارزیابی گردید. روش تحلیل عاملی جهت تعیین الگوهای غذایی غالب مورد استفاده قرار گرفت.
در مطالعه حاضر دو الگوی غذایی غالب شناسایی شد. الگوی غذایی سالم دارای مقادیر بالای سبزیجات، حبوبات، گوشت قرمز و میوه جات و الگوی غذایی ناسالم دارای مقادیر بالای مایونز، شیرینی جات، آبمیوه های صنعتی، گوجه، نوشابه و میان وعده ها بود. پس از تعدیل مخدوشگرهای احتمالی، در افرادی که در نیمه بالای الگوی غذایی سالم قرارداشتند، شانس عملکرد ضعیف در مقیاس های بازداری، کنترل هیجانی و شاخص تنظیم رفتار به طرز معنی داری کمتر بود. هم چنین افرادی که در نیمه بالای الگوی غذایی ناسالم قرار می گرفتند، شانس بیشتری برای عملکرد ضعیف تر در مقیاس کنترل هیجانی داشتند.
الگوی غذایی سالم ارتباط مثبت با مقیاس های رفتاری کارکرد اجرایی به ویژه مقیاس های بازداری و کنترل هیجانی داشت و الگوی غذایی ناسالم با عملکرد ضعیف تر در مقیاس کنترل هیجانی در ارتباط بود.

بیماری کبد چرب غیرالکلی، نوعی تجمع چربی در سلول های کبدی است که خطر سیروز، دیابت نوع 2 و بیماری های قلبی عروقی را افزایش می دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی هشت هفته تمرین مقاومتی منتخب از نوع کار با کش ورزشی و رژیم غذایی کم کالری، بر سطوح پلاسمایی آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و بافت پارانشیم کبد، در بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی می باشد.
33 مرد مبتلا به کبد چرب غیر الکلی به صورت تصادفی به سه گروه، تمرین با کش (12 نفر)، رژیم غذایی (11 نفر) و کنترل (8 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین با کش، به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته تمرین با کش را اجرا نمودند. برای گروه رژیم غذایی، 500 کیلو کالری از انرژی دریافتی روزانه کسر شد. سونوگرافی کبد و آزمایش خون پیش و پس از دوره مداخله جهت اندازه گیری چربی کبد و آنزیم های کبدی انجام شد. برای بررسی تغییرات درون گروهی از آزمون t زوجی و برای بررسی تفاوت بین گروه ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. سطح معنی داری (05/0p<) در نظر گرفته شد.
آنزیم AST در هر دو گروه کاهش معنی داری نشان داد. سطح پلاسمایی آنزیم ALT فقط در گروه رژیم غذایی به طور معنی داری کاهش یافت. هر دو روش مداخله باعث بهبود نمای سونوگرافیک کبد شد. تفاوت معنی داری بین دو روش مداخله در متغیرها وجود نداشت.
هر دو روش تمرین مقاومتی با کش و رژیم غذایی کم کالری در بهبود محتوای چربی کبد و سطح پلاسمایی آنزیم های کبدی موثر بودند.

دیابت نوع دو یکی از شایع ترین بیماری های متابولیک در سراسر جهان می باشد که باتوجه به ماهیت چند عاملی بیماری، عوامل مختلفی در آن نقش دارند. افزایش استرس اکسیداتیو در هایپرگلایسمی یک فاکتور کلیدی در پیشرفت دیابت و عوارض آن است. هدف این مطالعه بررسی تاثیر آنتی اکسیدان با منشاء طبیعی- رزوراترول در بهبود و کاهش عوارض بیماران دیابتی است.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور از بین بیماران دیابتی، 80 بیمار به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه مصرف کننده رزوراترول و کنترل تقسیم شدند و به مدت 60 روز به ترتیب مکمل رزوراترول (mg/day 200) و دارونما دریافت کردند. در ابتدای مطالعه و پس از 60 روز از بیماران خونگیری به عمل آمد و آزمایش های مربوط به پارامترهای آنتی اکسیدانی، پروفایل لیپیدی و برخی دیگر از شاخص های بیوشیمیایی روی آنان انجام گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
مصرف رزوراترول موجب کاهش معنی دار (0.000=p)BMI و (0.041=p)HbA1C و افزایش معنی دار پارااکسوناز (0.001=p) و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (0.008=p) و (0.000=p) APOAو (0.038=HDL(p گردید. در گروه کنترل آنزیم های پارااکسوناز (0.005=p) و گلوتاتیون ردوکتاز (0.036=p) کاهش معنی دار یافتند.
نتایج این مطالعه مشخص کرد که رزوراترول نقش مهمی در کنترل هایپرگلایسمی و تقویت دفاع آنتی اکسیدانی در بیماران دیابتی دارد. به نظر می رسد با شناسایی اولویت های اصلی درمانی در هر بیمار دیابتی، می توان از این مکمل همراه با داروی آنتی دیابتیک بیمار برای کنترل و پیشگیری از عوارض بیشتر این اختلال استفاده کرد.

چاقی یک بیماری مزمن است که اگر مورد مداخله قرار نگیرد علاوه بر بیماری های جسمی و روانی، ظرفیت کار و توانایی افراد را کاهش می دهد و آنها را در مقابل بیشتر بیماری ها، آسیب پذیر می سازد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر درمان شناختی رفتاری بر نمایه توده بدنی و خودپنداره افراد دارای وزن بالای مراجعه کننده به مراکز تغذیه درمانی استان ایلام انجام شد.
روش پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون و پیگیری با گروه شاهد بود. از بین داوطلبان زن و مرد واجد شرایط (داشتن وزن بالا بر اساس نمایه توده بدنی، نداشتن بیماری جسمانی و روانی حاد، عدم بارداری ، نداشتن برنامه کاهش وزن دیگر)، تعداد 60 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند و با روش تصادفی ساده به دو گروه آزمایش(30 نفر) و گروه شاهد (30 نفر) اختصاص یافتند. اطلاعات با استفاده از محاسبه نمایه توده بدنی و آزمون خودپنداره بک جمع آوری گردید. گروه آزمایش با استفاده از پروتکل درمانی زفرا کوپر ترجمه خیرالله صادقی در طی 11 ماه (24 جلسه در طول 44 هفته) در دو فاز کاهش وزن و ابقای وزن (فاز کاهش وزن طی 30 هفته و فاز ابقای وزن طی 14 هفته) در هر جلسه 50-45 دقیقه ای مورد مداخله قرار گرفت، گروه شاهد مداخله ای دریافت نکردند. پس از پایان جلسات پس آزمون به عمل آمد و تجزیه و تحلیل داده ها بر اساس تحلیل کوواریانس چند متغیری انجام شد.
درمان شناختی - رفتاری چاقی علاوه بر کاهش وزن و ابقای آن، به بهبود خودپنداره و تغییراتی در باورهای شخصی درباره ظاهر و خود کارآمدی وزن انجامید.
رفتاردرمانی شناختی در کاهش نمایه توده بدنی و ابقای وزن کاسته شده و بهبود خودپنداره افراد دارای وزن بالا موثر است.

کنسانتره خرما دارای 44 تا 88 درصد موادقندی و کربوهیدرات می باشد و نیز حاوی مقدار کافی از ویتامین های آ، ب و ث و درصد بالای فیبر می باشد. بنابراین در این تحقیق کنسانتره خرما (به عنوان شیرین کننده) به عنوان جانشین شکر که از لحاظ سلامتی فاقد مضرات شکر است در تهیه آبمیوه مخلوط انگور و سیب مورد استفاده قرار گرفت.
برای تهیه آبمیوه مخلوط انگور و سیب آبمیوه به شرح زیر تهیه گردید: مجموع آبمیوه سیب و انگور 67 درصد و مجموع شکر و کنسانتره خرما 33 درصد. اثر 5 فاکتور درصد آبمیوه انگور، سیب، شکر، کنسانتره خرما و نیز زمان نگه داری (هر کدام در 5 سطح) در خواص فیزیکو شیمیایی محصول آبمیوه شامل (ویتامین C، اسیدیته، خاصیت آنتی اکسیدانی، هیدروکسی متیل فرمالدهید، اندیس فرمالین، اندیس قهوه ای شدن غیر آنزیمی) بررسی گردید. برای بررسی اثرات فاکتور های مستقل بر خواص آبمیوه ها از طرح مرکب بهینه DOCD (D-Optimal Combine Design) استفاده گردید بر اساس طرح آماری استفاده شده 40 آبمیوه مخلوط تهیه شده و خواص فیزیکوشیمیایی آنها بررسی گردید.
نتایج به دست آمده نشان داد: 1- افزایش درصد کنسانتره خرما در آبمیوه باعث افزایش ویتامین C نمونه می شود و افزایش زمان نگهداری نمونه ها باعث کاهش ویتامین C نمونه ها می شود، 2- افزایش درصد کنسانتره خرما به میزان کمی باعش افزایش اسیدیته می شود و افزایش زمان نگهداری نیز به میزان کمی باعث افزایش اسیدیته می شود، 3- افزایش درصد کنسانتره خرما همانند افزایش درصد آبمیوه سیب باعث افزایش اندیس فرمالین می گردد و افزایش درصد کنسانتره خرما و نیز افزایش درصد آبمیوه انگور باعث افزایش خاصیت آنتی اکسیدانی محصول می شود.
بر اساس نتایج به دست آمده کنسانتره خرما در آبمیوه مخلوط انگور-سیب به راحتی می تواند جایگزین شربت شکر شده و علاوه بر حفظ ویژگی های اولیه محصول باعث افزایش سودمندی محصول مانند افزایش ویتامین C در محصول شود.

رشد روز افزون جمعیت و نیاز آنها به تامین غذا، کمبود منابع آبی برای تولید گندم کافی و عدم کیفیت نان های تولیدی از آرد گندم ضرورت استفاده از سایر منابع غلات را برای تولید نان نشان می دهد. این پژوهش با هدف بررسی اثر جایگزینی آرد تریتیکاله و آرد گندم و استفاده از صمغ کتیرا بر کیفیت و ماندگاری نان قالبی انجام شد.
آرد تریتیکاله رقم سناباد در سه سطح (صفر، 25 و 50 درصد) جایگزین آرد گندم شد و صمغ کتیرا در چهار سطح (صفر، 3/0، 6/0 و 9/0 درصد) به خمیر اضافه شد و خواص کیفی نان مثل حجم، تخلخل، ویژگی های بافتی و خصوصیات حسی و ماندگاری نان ارزیابی شد.
نتایج نشان داد که با جایگزینی تریتیکاله و افزودن صمغ کتیرا رطوبت نان افزایش یافت، افزودن آرد ترتیکاله سبب کاهش نرمی بافت و حجم مخصوص نان شد و اما با افزایش صمغ کتیرا تا سطح 6/0 درصد خصوصیات بافت و حجم نان بهبود یافت. افزودن 25 درصد آرد تریتیکاله و 6/0 درصد صمغ کتیرا بیاتی نان را به تعویق انداخت. نزدیکترین نمونه به نمونه شاهد از لحاظ امتیاز خصوصیات حسی، نمونه حاوی 25 درصد آرد ترتیکاله و 6/0 درصد صمغ کتیرا بود.
جایگزینی 25 درصد از آرد گندم با آرد تریتیکاله رقم سناباد اولین رقم اصلاح شده خوراکی در ایران است. استفاده از 6/0 درصد صمغ کتیرا در راستای بهبود و تقویت خواص شبکه گلوتنی در تولید نان قالبی پیشنهاد می شود.

کشک یکی از فرآورده های فرعی شیر است که در بین منابع غذایی حاوی بالاترین پروتئین می باشد. بنابراین محیط مناسبی جهت رشد و ازدیاد میکروارگانسیم های مختلف است. با توجه به اثرات زیان آور نگهدارنده های شیمیایی، لزوم انجام پژوهش در خصوص اثرات ضد میکروبی نگهدارنده های طبیعی و اسانس های گیاهی بر رشد میکروارگانیسم های مهم موادغذایی در مدل های آزمایشگاهی و غذایی افزایش یافته است.
این پژوهش شامل استخراج و تعیین ترکیبات شیمیایی عصاره موسیر و ارزیابی اثرات ضد میکروبی آن علیه استافیلوکوکوس اورئوس و کلستریدیوم بوتولینوم در کشک است. ابتدا نمونه های از کشک مایع حاوی عصاره موسیر با غلظت های 5/0%، 75/0%، 1% و 2% تهیه گردید. سپس هر یک از نمونه ها با استافیلوکوکوس اورئوس با جمعیت میکروبی cfu/ml 107 و کلستریدیوم بوتولینوم با جمعیت میکروبی cfu/ml 107 به طور جداگانه آلوده شده و در یخچال 4 درجه سانتی گراد به مدت 21 روز نگهداری شد. نمونه برداری از کشک در روزهای صفر، هفت، چهارده و بیست و یک صورت گرفت.
نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که با افزایش مدت زمان نگهداری کشک میزان pH کاهش قابل توجهی داشته است، همچنین جمعیت استافیلوکوکوس اورئوس در مقایسه با کلستریدیوم بوتولینوم با سرعت بیشتری از بین می رود، در پایان روز بیست و یکم نگهداری، جمعیت استافیلوکوکوس اورئوس به صفر رسیده است.
عصاره حاوی یک درصد موسیر هم به لحاظ کاهش رشد میکروبی و هم به لحاظ خصوصیات حسی و رنگ به عنوان مناسب ترین نمونه انتخاب شد.

امروزه تقاضا برای محصولات غذایی فراسودمند افزایش یافته است. پوست انار یک محصول فرعی در صنعت میوه و منبع غنی از آنتی اکسیدان های پلی فنول و تانن می باشد. از خواص درمانی آن می توان کاهش بیماری های قلبی و عروقی، کلسترول، ریسک سرطان روده، استرس و رفع مشکلات معده را نام برد. در این پژوهش، اثرات افزودن پودر پوست انار و هل بر خصوصیات حسی و رئولوژیکی کیک روغنی مورد بررسی قرار گفت.
مقادیر 5/1، 3، 5/4 و 6 درصد پودر پوست انار قرمز به همراه 03/0 و 06/0 درصد هل به خمیر کیک روغنی اضافه گردیدند. ویژگی های فیزیکوشیمیایی و رئولوژیکی کیک روغنی حاصل از قبیل رطوبت، اسیدیته، pH، رنگ، تخلخل، شاخص حجم، سفتی بافت، رنگ پوسته و خواص حسی مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج نشان داد افزودن پودر پوست انار و هل تغییرات معنی دار در میزان pH ایجاد نمی کند. اما با گذشت زمان در تیمار شاهد افزایش قابل ملاحظه ای دیده می شود. اسیدیته تمامی تیمار ها تا روز پانزدهم در محدوده استاندارد قرار داشت. سپس، افزایش اسیدیته مشاهده گردید. حجم نمونه ها در مقایسه با نمونه شاهد افزایش یافت. اما طی دوره نگهداری کاهش یکباره حجم در نمونه ها مشاهده شد. همچنین، رطوبت و تخلل نمونه ها افزایش یافت. اما گذشت زمان، موجب کاهش رطوبت و تخلل در تیمار ها شد. از سوی دیگر، افزودن پودر پوست انار موجب افزایش خاکستر و سفتی بافت و کاهش انسجام گردید. *a و b* تیمارها روند افزایشی و L* آنها روند کاهشی داشته است. در نهایت به لحاظ ویژگی های حسی تغییر قابل ملاحظه ای دیده نشد، هرچند تمامی فاکتورهای حسی بهبود یافتند.
افزودن پودر پوست انار قرمز و هل به خمیر کیک روغنی باعث تغییرات تاثیرگذار بر ویژگی های رئولوژیکی و فیزیکوشیمیایی گردید. بهترین نمونه مربوط به تیمار حاوی 5/4 درصد پودر پوست انار و 06/0 درصد هل بود.

پوشش دهی خلال های سیب زمینی با هیدروکلوئیدها می تواند سبب کاهش جذب چربی در طول سرخ کردن محصول شود. در این تحقیق تاثیر صمغ بادام کوهی و ژلاتین بر خصوصیات فیزیکوشیمیایی خلال های سیب زمینی سرخ شده به روش عمیق بررسی شد.
خلال های سیب زمینی، از طریق غوطه وری در محلول های صمغ بادام کوهی و ژلاتین، به تنهایی و یا توام با یکدیگر به نسبت های 1:1، 2:1 و 1:2 پوشش دهی شدند. این تیمارها و نمونه شاهد (فاقد پوشش) به روش عمیق در روغن سرخ کردنی سرخ شدند. سپس میزان رطوبت، جذب روغن، شاخص پراکسید، تردی، شاخصه های رنگ و پذیرش کلی نمونه ها پس از 24 ساعت نگهداری در دمای یخچال اندازه گیری شد.
نتایج نشان داد که پوشش دهی صمغ بادام کوهی و ژلاتین می توانند موجب کاهش اتلاف رطوبت، جذب روغن و شاخص پراکسید، و افزایش تردی خلال های سیب زمینی سرخ شده شود. جذب روغن خلال ها در همه نمونه های پوشیده شده کمتر از نمونه شاهد بود. کمترین جذب روغن در خلال های تیمار شده با 3 درصد ژلاتین و کمترین شاخص پراکسید در تیمار حاوی یک درصد ژلاتین و 5/1 درصد صمغ بادام کوهی مشاهده شد. از نظر ارزیابان، خلال های حاوی 5/0 درصد صمغ بادام کوهی و 25/2 درصد ژلاتین به دلیل جذب چربی و شدت رنگ کمتر و تردی نسبتا بالاتر از مطلوبیت بیشتری برخوردار بودند (05/0> P).
پوشش دهی خلال های سیب زمینی با صمغ بادام کوهی و ژلاتین نه تنها می تواند موجب کاهش جذب روغن و شاخص پراکسید شود، بلکه از نظر حسی نیز به تولید محصولی بهتر از خلال های بدون پوشش منجر می شود.

آنزیم اینولیناز آسپرژیلوس نایجر هیدرولیز کننده اینولین بوده و در تهیه شربت پرفروکتوز مورد استفاده قرار می گیرد. در این تحقیق، آنزیم اینولیناز از طریق ایجاد پیوند کووالانسی بر روی نانوذرات مغناطیسی هیدرولیزات گلوتنی گندم تثبیت گردید. این روش تثبیت، از نظر افزایش انتقال جرم بدلیل کاهش اندازه ذرات و افزایش سطح و در نتیجه بازدهی بیشتر فرآورده نهایی همچنین، بازیابی آنزیم تثبیت شده توسط میدان مغناطیسی از محیط واکنش و امکان استفاده مجدد از آنزیم دارای اهمیت است.
در ابتدا نانوپپتیدهای هیدرولیزات گلوتنی با روش حلال زدایی و نانوذرات مغناطیسی Fe3O4 به روش هم رسوبی تهیه شدند. سپس سطح نانوذرات مغناطیسی توسط نانوپپتیدهای تهیه شده پوشش داده شد و آنزیم اینولیناز از طریق پیوند کووالانسی بروی آن تثبیت گردید. ویژگی های ساختاری و عملکردی نانوذرات تهیه شده و آنزیم تثبیت شده با استفاده از روش های اسپکتروفتومتری در ناحیه UV/VISو میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی تعیین گردید.
مورفولوژی نانوذرات مغناطیسی بشکل کروی و نانوپپتیدهای گلوتنی بصورت کروی و رشته های کوتاه نشان داده شد. فاکتور های سینتیکی آنزیم تثبیت شده در مقایسه با آنزیم آزاد بهبود یافته و میزان بارگذاری آنزیم بر روی نانوپپتیدهای مغناطیسی حامل 74% محاسبه گردید. آنزیم اینولیناز تثبیت شده پس از 12 سیکل پی در پی آبکافت، 70% از فعالیت اولیه خود را حفظ نمود. نیمه عمر آنزیم تثبیت شده در دمای 60 درجه سانتی گراد در مقایسه با آنزیم آزاد حدود 5/1 برابر افزایش یافت.
استفاده از نانوپپتیدهای مغناطیسی هیدرولیزات گلوتنی گندم جهت تثبیت آنزیم اینولیناز، روشی کارآمد همراه با افزایش پایداری و بهبود عملکرد آنزیم به منظور تهیه شربت پرفروکتوز می باشد.

آلوورا گیاهی است که به طور عمده در مناطق خشک رشد می کند و به دلیل داشتن خواص دارویی و تغذیه ای فراوان می تواند به عنوان یک ترکیب طبیعی به مواد غذایی اضافه گردد. این تحقیق با هدف استفاده از پودر ژل الوورا و بررسی خصوصیات بافتی و ماندگاری کیک جهت فراسودمند شدن محصول و افرایش کیفیت بافتی آن انجام شد.
پودر ژل آلوورا در سه سطح 2، 4 و 6 درصد نسبت به آرد به کیک اضافه شده و خصوصیات جذب آب و ویژگی های رئولوژیکی خمیر اندازه گیری می شود. در مرحله بعد کیک های مورد نظر تهیه و حجم و خصوصیات بافتی آن اندازه گیری می گردد. نمونه های تولیدی از نظر خصوصیات حسی و ویژگی های میکروبی با نمونه کنترل مقایسه می شود.
نتایج نشان داد، پودر آلوورا سبب کنترل فعالیت میکروارگانیسم ها، کپک و مخمر در کیک اسفنجی طی مدت نگهداری شده است، بنابراین دارای خاصیت ضد میکروبی و کپکی است. نتایج ویژگی های بافت کیک ها نشان داد میزان سفتی نمونه های حاوی مقادیر 2% پودر ژل آلوورا طی مدت نگهداری کاهش یافت، همچنین افزودن این پودر سبب افزایش شاخص رنگی روشنی و قرمزی کیک های مورد بررسی در سطح 2 و 4 درصد شد. در بررسی ارزیابی های حسی، نشان دهنده تفاوت معنی دار بو، فرم و شکل و پذیرش کلی بود که در ارزیابی کلی تیمار 2 درصد بالاترین امتیاز را کسب نمود.
با توجه به تاثیر مثبت پودر ژل آلوئه ورا در ارتقای خصوصیات نمونه های خمیر و کیک، مصرف آن برای ترکیب شدن به همراه مواد غذایی همچون کیک اسفنجی جهت بهبود کیفیت و بالا رفتن ارزش تغذیه ای محصول پیشنهاد می شود.

به علت یافته های متناقض و نبود هیچ مطالعه ی جهت جمع بندی مطالعات اخیر، این مطالعه با هدف مرور سیستماتیک داده های موجود در زمینه ارتباط رژیم مدیترانه ای با دانسیته مواد معدنی استخوانی و شکستگی ها و جمع بندی این اطلاعات در یک متاآنالیز انجام می شود.
مطالعات قبلی در زمینه ی ارتباط رژیم مدیترانه ای با دانسیته مواد معدنی استخوانی و خطر شکستگی با جستجو در پایگاه های اطلاعاتی «PubMed» ، «Google Scholar»، «SCOPUS»و «ISI Web of Science» تا ژوئن 2016 با استفاده از کلید واژه های Mesh و non-Mesh مرتبط انتخاب شدند. مطالعات مشاهده ای که بر روی انسان ها انجام شده بود، ارتباط پیروی از رژیم غذایی مدیترانه ای را با خطر شکستگی و دانسیته مواد معدنی استخوانی سنجیده بود، نسبت شانس یا خطر نسبی همراه با فاصله ی اطمینان 95٪ برای خطر شکستگی یا دانسیته مواد معدنی استخوانی و یا میانگین و انحراف معیار دانسیته مواد معدنی استخوانی را در طبقه بندی های امتیاز رژیم مدیترانه ای گزارش کرده بودند، انتخاب شدند.
با در نظر گرفتن معیار های ورود و هدف مطالعه 13 مطالعه جهت مرور سیستماتیک و 7 مطالعه جهت متاآنالیز انتخاب شدند. در متاآنالیزی بر روی 6 اندازه اثر از 4 مطالعه، کاهش 34 درصدی خطر ابتلا به شکستگی ران با پیروی از رژیم مدیترانه ای مشاهده شد (85/0-51/0 ؛66/0=RR). اگرچه که هتروژنیتی معنی دار در بین مطالعات یافت شد (002/0=Pheterogeneity ؛2/74٪=I2). آنالیز زیرگروه ها نشان دادند که طراحی مطالعه منبع اصلی هتروژنیتی است. ارتباط معکوس در مطالعات کوهورت (87/0-72/0 ؛79/0=RR) و مورد-شاهدی (85/0-51/0 ؛26/0=RR) در آنالیز زیر گروه ها معنی دار باقی ماند. در متاآنالیز 5 اندازه اثر از 3 مطالعه، پیروی از رژیم مدیترانه ای به صورت مثبت با دانسیته مواد معدنی استخوانی در ستون فقرات کمری [اختلاف میانگین دانسیته مواد معدنی استخوانی در مقایسه ی بیشترین سطح به کمترین سطح امتیاز رژیم مدیترانه ای: 12/0(g/cm2)؛ 06/0-19/0] و استخوان ران [10/0 (g/cm2)؛ 06/0-15/0] مرتبط بود. در مورد کل استخوان ران اختلاف میانگین در مقایسه ی بیشترین سطح به کمترین سطح پیروی از رژیم مدیترانه ای 11/0 (g/cm2) بود [11/0(g/cm2)؛ 09/0-14/0].
پیروی از رژیم مدیترانه ای با کاهش خطر ابتلا به شکستگی و میانگین دانسیته مواد معدنی استخوانی بیشتر مرتبط است.