فصلنامه فرهنگ پویا
پیاپی 1 (شهریور 1385)

تدابیر حکیمانه و رهنمودهای روشنگرانه مقام معظم رهبری همواره راهگشای راه سعادت و سروری امت اسلامی ایران، بلکه عزت و سربلندی جوامع اسلامی در سطح جهان بوده و می‌باشد. در فضای خفقان آلودی که در اثر حاکمیت و سلطه اردوگاه الحادی غرب، حیثیت و شرافت انسانی و حقوق مادی و معنوی اکثر جوامع بشری به تاراج رفته است، یادآوری نام و سیره برترین پیامبر الهی، دریچه‌ای از روشنایی و پاکی فرا روی مسلمانان در درجه نخست و بشریت در مرحله بعد می‌گشاید و آنان را به راه معرفت و سعادت فرا می‌خواند...

پیامبر اعظم اسلام، مجموعه تکامل یافته فضایل همه انبیا و اولیای الهی در طول تاریخ و درخشان‌ترین کهکشان عالم وجود است که هزاران منظومه و خورشید درخشان فضیلت و کرامت را در خود جای داده است. علم توام با اخلاق، حکومت همراه با حکمت، عبادت همراه با خدمت به خلق، جهاد توام با رحمت، عزت همراه با فروتنی، روزآمدی توام با دوراندیشی و صداقت با مردم در عین پیچیدگی سیاسی، از جمله ویژگی‌های پیامبر مکرم اسلام است...

آیت الله جوادی آملی در خطبه دوم اولین نماز جمعه قم در سال 85 روز 4 فروردین 1385 بیانات مبسوطی به مناسبت سال پیامبر اعظم ایراد فرمودند. در این سخنان که بخش‌هایی از آن از شبکه دو سیما پخش گردید، به غفلت‌ها و کم‌کاری‌های مدعیان مسلمانی و پیروان اسلام، در شناساندن پیامبر خدا (ص) اشاره شده است. بر آن شدیم تا بخشی از سخنان ارزشمند حکیم متاله، حضرت آیت الله جوادی آملی را، در این شماره تقدیم حضورتان کنیم. باشد که همه دوستداران پیامبر اعظم (ص) از خواب غفلت بیدار شوند...

سال‌های سال در شهرهای مختلف آمریکا به تبلیغ اسلام پرداخته است. پیش از آن، مبارزه با رژیم طاغوت، حضور در جبهه‌ها، تحصیل در حوزه علمیه قم و تحقیق و پژوهش؛ عرصه‌هایی بودند که از او مسلمانی مبارز و مجاهد ساخت. او اکنون مشاور عالی رییس جمهور در امور حوزه‌های علمیه و روحانیت است و مردی پرکار و پرتلاش در حوزه و دانشگاه. پای صحبت‌های او می‌نشینیم؛ حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر سقای بی‌ریا...

همگونی بعثت رسول خاتم (ص) و انقلاب اسلامی ایران,‌ از پدیده‌های زیبای تاریخ اسلام است. آن «تجلی اعظم» که در عصر جاهلیت رخ داد,نمونه و نمود روشنی از لطف خدا به بشریت بود. و این «انقلاب اسلامی» که در تاریخ معاصر صورت گرفت,شاهدی بر تداوم نعمت و منت الهی به انسان‌های شایسته و قدرشناس بود. شباهت‌های فراوانی میان این دو حرکت و نهضت,چه در کیفیت ظهور و مراحل نهضت,چه در اهداف و شیوه‌ها,چه در پیروان و مخالفان,چه در دشمنی‌ها و دشمنان و چه در شیوه‌ها,عملکرد,دستاوردها و ویژگی‌ها وجود دارد که در این نوشته به برخی از این همسانی‌ها و همگونی‌ها اشاره می‌شود...

خورشید حیات‌بخش اسلام در زمانی در جزیره العرب طلوع کرد که جهان، بین دو امپراطوری بزرگ روم و ایران تقسیم شده بود. نظام طبقاتی و روح سرمایه سالاری حاکم بر آنان؛ به هیچ اندیشه خدا محوری که با برقراری عدالت، انسان ها را به فطرت خداجوی خود بازمی‌گرداند، فرصت شکوفایی و بالندگی نمی‌داد. تحریف آشکار ادیان الهی از سوی این ابرقدرت‌های زمان برای مشروعیت بخشیدن به زرسالاران، در سایه‌سار شعار بهره‌وری و رونق اقتصادی، موجب شد تا حتی کعبه، این خانه توحید به محل بت‌های برافراشته تبدیل شود. تا اینکه، به تعبیر امام راحل، بزرگ‌ترین حادثه در خلقت کاینات رخ داد و پنجره‌ای به روی بشریت تشنه معنویت و عدالت گشوده شد که تا به آن روز نه همتایی داشت و نه همتایی خواهد داشت امام راحل در این خصوص می‌فرمایند:...

سلمان و ابوذر نام‌هایی آشنایند برای ما و همواره نام آنها را در کنار نام پیامبر شنیده‌ایم. دو یار باوفای پیامبر که هیچ‌گاه از مدار حق منحرف نشدند اما هر کدام از آنها دنیایی متفاوتند، گویی هر یک وجهی از شخصیت پیامبر رحمت می‌باشند. آنچه در پیش روست گوشه‌ای است از ویژ‌گی‌های این دو یار راستین پیامبر خدا (ص)...

در سال پیامبر اعظم بر آن شدیم تا از زبان نزدیک‌ترین افراد به پیامبر،‌ پیامبر را بشناسیم. تاریخ هیچکس را نزدیک‌تر از امیر المومنین، علی بن ابی طالب (ع)،‌ به پیامبر معرفی نکرده است. علی (ع) کسی است که پیامبر او را از خود و خود را از او دانسته است. بر همین اساس خدمت کلمات نورانی امیر مومنان در وصف پیامبر اکرم (ص) رسیدیم تا حدیث جان را درباره جانان بشنویم...

خلق و خوی پیامبر اسلام (ص) دریایی بی‌ساحل و دست‌نیافتنی است. از این رو مداقه درباره آن، فرصتی فراخ و تحقیقی جامع می‌طلبد. لذا ما در این مقال تنها به شمه‌ای از آن می‌پردازیم...

در اواخر سال گذشته از طرف برخی دشمنان اسلام و سایر ادیان الهی توطیه‌ای شکل گرفت که به فرموده مقام معظم رهبری بر مبنای ایجاد دشمنی بین مسلمانان و مسیحیان به انجام رسید و حتی برخی آن را مقدمه‌ای بر شروع جنگ‌های صلیبی دوره دوم برشمردند. توطیه‌ای که از برخی روزنامه‌های دانمارکی آغاز شد، در ادامه، موج‌های آن در برخی نشریات اروپایی ظاهر شد و در نهایت به سایت‌های اینترنتی رسید. این نشانگر آن بود که «گفتگوی تمدن‌ها» جز بر پای‌بندی بر تدین شکل نخواهد گرفت و اصل اساسی، «گفتگوی تدین‌ها» خواهد بود نه «گفتگوی تمدن‌ها». مقاله با هدف تاکید بر صلح‌آمیز بودن روابط مسلمانان و مسیحیان، سیمای ظهور پیامبر اسلام را در «انجیل برنابا» بررسی کرده است. گرچه این انجیل به اندازه انجیل‌های چهارگانه موجود مقبولیت نیافته، اما به نظر می‌رسد سرانجام این انجیل، با مفاهیم و مطالب والای خود جایگاه حقیقی خود را خواهد یافت...

زن، یک انسان،‌یک بشر، یک ابزار، در مرتبتی برابر با مرد یا در درجه‌ای پست‌تر و پایین‌تر، جنس اول یا جنس دوم،‌ یک شر‎ اجتناب‌ناپذیر یا مایه سکونت و آرامش دل؟! و یا... .
زن واژه‌ای پیچیده است که می‌توان در وصف فلسفه وجود، حقوق و منزلت و توانایی‌های او سطرها و سطرها نگاشت،‌ بر طبل توخالی «تشابه حقوق زن و مرد» با نام فریبنده «تساوی حقوق» کوبید، اعلامیه صادر کرد،‌کنوانسیون به تصویب رساند و با واژگانی زیبا و فریبنده آنهایی را که بویی از درک اسرار خلقت و فلسفه‌ آفرینش به مشامشان نرسیده به تحسین واداشت. موجودی که نیمی از جامعه‌ انسانی را به خود اختصاص داده و به راستی ادعای آن می‌رود که در طول تاریخ بشر از آسیب‌پذیرترین اقشار جامعه بوده است. حتی در مقاطعی، از طبیعی‌ترین و مسلم‌ترین حقوق خود از سر اجبار یا تسلیم یا عدم آگاهی محروم بوده است. در این نوشتار سعی خواهیم کرد نگاهی کوتاه و گذرا به بحث حقوق و شخصیت زن از دیدگاه آخرین رسول آزادی و رحمت و مکتب نورانی او در مقایسه با تفکر حقوق بشر مداران عصر معاصر داشته باشیم...

انسانی در میان دو دیوار بلند تحجر و تمدن کاذب. محبوسی در اعماق دو زندان؛ زندان جاهلیت و زندان بردگی مدرن.
زن مسلمان امروز میان دو جاهلیت قرارگرفته، یکی جاهلیت قرن بیستم که تصویری ابتذال گونه از زن ارایه می‌دهد و دیگری جاهلیت کهن که زن را موجودی کهتر در برابر مرد می‌انگارد. جاهلیت جدید به بهانه حضور اجتماعی زن و دفاع از حقوق وی، او را به بی‌هویتی فرا می‌خواند و جاهلیت دیگر به بهانه بی‌مقدار بودن، زن را از بسیاری از کمالات و ساحت‌های انسانی دور نگه می‌دارد. با طلوع نور اسلام و تعلیمات حیات‌بخش آن توسط پیامبر اکرم (ص) زنان از تاریکی ظلمت جهل نجات یافته و به نور معرفت و کمال هدایت شدند. همچنین با وقوع انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی (ره) شخصیت حقیقی و حقوق زنان احیا شده و زنان توانستند در صحنه‌های اجتماعی، سیاسی،‌ فرهنگی و اقتصادی کشور حضوری فعالانه داشته باشند. آنچه در پیش روست،‌ اشاره‌ای است گذرا به وضعیت زن در دو جاهلیت جدید و قدیم...

نامگذاری سال 1385هجری شمسی به نام « پیامبر اعظم » صلی الله علیه و آله از سوی مقام معظم رهبری از چند زاویه قابل نگاه و تامل است.
نامگذاری هرسال ، باعث می شود مردم و مسیولان تمام تلاش ها و اندیشه های خود را به یک نقطه مشترک معطوف نمایند و حرکت و رفتاری هماهنگ و در راستای آن نام و یا شعار بروز دهند...

و ناگاه خبری تکان دهنده، اروپا وسپس سراسر جهان را پر نمود که قلم‌ها و دست‌هایی ناپاک در روزنامه‌ای به پیامبر صدها میلیون مسلمان توهین کردند، و این داعیه‌داران حقوق بشر در توجیه این اقدام سخیف به آزادی بیان متمسک شدند. مفهوم مظلومی که همواره مورد سوء استفاده این بشردوستان! قرار گرفته و به ابزاری سیاسی برای فشار بر مخالفان آنها تبدیل شده است. ما در این مقال به بررسی چرایی توهین به پیامبر اعظم (ص) و توجیه غرب در برابر این اقدام سخیف و نهایتا لزوم مجازات عاملان آن می‌پردازیم...

پاسداری از دستاوردها، ارزش‌ها و میراث‌ها در بزنگاه‌های تاریخی آنچنان بایسته است که اگر کوتاهی و سهل‌انگاری پدید آید، زیان باری آن را نمی‌توان برشمرد. با غفلتی که در تنگه احد بروز کرد، نزدیک بود نهال تازه رسته اسلام از ریشه برکنده شود و خدا می‌داند با چه زحمتی ترفند دشمن نقش بر آب شد. امروز نیز جهان قدرت غرب سوار بر اسب رسانه و تبلیغ و ارتباطات، در حال رهزنی جهان اسلام و تک زدن و نیرنگ است. مسلمانان اگر چشم خود را بر این ابزار جهانی دیو صفت اما فرشته نما ببندند و به جای تسخیر آن، به کوته اندیشی‌های محلی بسنده کنند و به اختلافات درونی گرفتار آیند، دور نیست زمانی که دشمنان دوباره صحنه نبرد را دور بزنند و بشود آنچه نباید بشود...

باغبان پیر را دیده‌ای، چه سان در کنار گل‌ها زانو می‌زند و چشم می‌دوزد به برگ‌ها و گلبرگ‌ها؟ باغبان پیر را دیده‌ای و چهره پرچروکش را؟ بهای این چین و چروک‌‌ها لطافت گلبرگ‌هاست که چشم را می‌نوازد و دل را صفا می‌بخشد. باغبان پیر را دیده‌ای. آنگاه که به پرپر شدن گل‌ها و پایمال شدن غنچه‌ها خبرش دهند؟و مگرجانکاه‌تر از آن دم، ساعتی هم برای او هست؟ دل باغبان دلسوز بوستان ما نیز همواره نگران روزی بود که «پس از خویش» میوه‌های محنتش به تاراج رود و از سوختن نهال‌های دیروز و سروهای قامت افرشته امروز بشنود و این همه،‌دل مشغولی‌های روزهای آخر او بود که؛ «چون نباشد باغبان در باغ، یغمای گل است»...

«لقد کان لکم فی رسول الله اسوه حسنه (سوره احزاب 21) ؛«و به راستی پیامبر خدا (ص) برای شما، الگویی نیکوست». این فراز آسمانی و نورانی راهبرد همیشگی پیروان محمد (ص) بوده و هست، تا آنان را از گرداب‌های گمراهی برهاند. و عمل بدان بیش از همه قشرها و تیره‌ها بر توده حاکمان و زمامداران و کارگزاران حکومت‌های کشورهای اسلامی بایسته است، تا هیچ‌گاه دیده از مهتاب رخشان تاریخ، برنگیرند و همیشه و همواره خود را مخاطب کریمه نورانی «قل ان کنتم تحبون الله فاتبعونی یحببکم الله» (آل عمران 31) بدانند. کریمه‌ای که در مسیر حکومت و حکمرانی و اداره و تدبیر امور جامعه و امت محمد (ص)، راه را از بیراهه و سره را از ناسره بر زمامداران می‌نماید. آن‌چه که هست، راه و مرام محمد (ص) تا ابد زنده و ماناست و هر آن‌که بر این راه گام نهد، در قلوب می‌نشیند. در پیروی از راه او اگر چه دوست داشتنی‌ترین‌ها د راین دنیا، بر حاکم و زمامدار تلخ و ناگوار می‌شود، اما آن‌چنان که حضرتش، ازجام شیرین اخلاص نوشید و به مقام حبیب اللهی رسید، پیروان راستین ایشان نیز، در صورت عمل به مرام او، عزیز و مقتدر می‌گردند و آبرومند عالم. در زمانه ما نیز راه او پیمودنی است و تجربه حکومتش تکرار شدنی، چه آن‌که خدا فرمود تا بگوید: «من بشری هستم چونان شما، [ولی] بر من وحی می‌شود» (کهف 110) از همین رو آن‌چه که بر همه زمامداران و حاکمان دنیای اسلام زیبنده است، تا خود را به آن زینت دهند، اجرای سنت رسول خداست. سنتی که تا قرن‌های قرن، بر تمام عالم سیطره داشت و اسلام به آبرو و رفتار نیکوی او، گسترش یافت. آن‌چه که در پی می‌آید، گوشه‌هایی است از سنت و مرام راستین و نیکوی این مقتدای همیشگی و جاودانه عالم. مرامی که حاکمان پس از او نیز به واسطه عمل به آن، در میان مردم مقبولیت و نفوذ می‌یافتندو حتی ستمگرترین حاکمان نیز شعار «جانشینی» او و احیای سنن و آرزوهای نبوی را در شعارهای حکومتی خود، قرار می‌دادند. باشد که حاکمان و کارگزاران امروز، با اخلاص و اخلاق محمدی (ص) خود را معطر سازند...

«بر ما لازم است که هم احترام به آزادی و هم اعتقاد به خدا رادر میان مردم غیر یهودی از بین ببریم و نیازهای مادی را جایگزین اینگونه اعتقادات سازیم.» این جملات، فقط آرمان رهبران امروز یهود برای تسخیر جهان نیست؛ بلکه با چشم‌انداز اسلاف ایشان نیز هم‌خوانی دارد. رهبرانی که همیشه تاریخ یهود را با سرکشی و نافرمانی از خداوند آمیخته‌اند و نسل فرستاده بزرگ الهی و قهرمان توحید، حضرت ابراهیم (ع) را به ورطه گمراهی و سرگشتگی گرفتار ساخته‌اند. داستان اسارت این قوم، ظهور حضرت موسی (ع)، نجات بنی‌اسراییل، حرکت به سوی سرزمین موعود و شیوه رفتاری آنان با پیامبران الهی به ویژه موسی (ع) و پیامبر خاتم (ص)،‌ بیشترین سهم داستان‌های قرآن کریم را به خود اختصاص داده است. از این رو سزاوار است در پژوهه سیره‌شناختی پیامبر اعظم (ص) و یهود، نخست با نگاهی گذرا یهود و یهودیت را شناخته، سپس به بررسی کارنامه یهود در عصر نبوی بپردازیم. چه این‌که سخن درباره گذشته و حال یهودیت به عنوان کهن‌ترین دین از ادیان ابراهیمی فراوان است و این رشته دراز دامن...

«پیامبر (ص) دعوت بردگان را برای غذا می‌پذیرفت؛ بر خاک می‌نشست و با دست خود بز می‌دوشید، چهره بر خاک می‌مالید... نزد مردم متواضع و فروتن بود؛ پایش را نزد مردم، حتی کودکان، دراز نمی‌کرد. وقتی به او مراجعه می‌کردند، تکیه نمی‌داد. به احترام مردم کارهای سخت را می‌پذیرفت و انجام می‌داد. همواره گرسنه بود؛ ظاهر حالش مانند ضعیفان بود، اما قلبش قوی بود. همچون بردگان می‌نشست و بر کفش خود پینه می‌زد و لباسش را وصله می‌کرد و بر خر برهنه (که پایین‌ترین طبقات سوارش می‌شدند) سوار می‌شد.» این سطور، توصیفی است از پیامبر که در گفتار نورانی علی (ع) درخشیده است. پیامبر مردی بود که دوست نداشت مانند شاهان احترامش کنند، و در عوض خود چنان به مردم و حتی دشمنان خود احترام می‌گذاشت که همگان شرمنده خلق خوش و گشاده‌رویی و گشاده دستی‌اش بودند... کیست که چنین مردی را با این ویژگی‌ها دوست ندارد و از دل و جان عاشق او نشود؟ که هر که بوی تو شنید. شیفته روی تو شد این مجال و مقال، فرصتی است برای شناخت رسول رحمت (ص) از چشم آنانی که هرگز مسلمان نبوده‌اند، اما آیین مسلمانی و رسول مکرمش را با زیبا‌ترین و والاترین واژه‌ها ستوده‌اند...

هیچ پیامبری از میان زنان برگزیده نشده است، اما هیچ پیامبری نیز بدون حمایت زنی در کنار خویش نبوده است. در این نوشتار تنها به سوسویی از ستاره وجود سه بانو در حمایت از رسول رحمت اکتفا کرده ایم...

صفحات تاریخ را که ورق می‌زنی در گذر از فراز و نشیب‌های آن، گاه سیاهی عصری، تو را به تحیر و تاسف وامی‌دارد و گاه پرتو درخشش و سپیدی دوره‌ای تو را به تحسین و تامل. شکی نیست که همین سپیدی‌ها تاریخ را می‌سازند آن چنان که راه گریزی باقی نمی‌ماند. اما آنچه مهم است قضاوت بشرو درسی است که او از این تاریخ ملون می‌آموزد... آن چه در پیش روست وضعیت و جایگاه زن در دوره قبل و بعد از قرن 7 میلادی و همزمان با ظهور پیامبر اسلام (ص)، است. وضعیت و جایگاهی که با آگاهی یافتن اقوام و ملل از اسلام و ارج یافتن زن به واسطه تعالیم الهی در سرتاسر عالم، در قرن‌های بعد، شکلی دیگر به خود گرفت...

باورم نمی‌شد! حتی مسیح را هم؟! ولی باید حرف او را می‌پذیرفتم. او، فیلم «آخرین وسوسه مسیح» را بی‌طرفانه معرفی می‌کرد. در فیلم «مصایب مسیح» دیده بودم که کارگردان منطبق بر انجیل، قصه فیلم را با داستان‌پردازی مفصلی پیش برده بود ولی مگر می‌توان مسیح را هم تابع وسوسه‌های شیطانی معرفی کرد؟ بعد از نقد «مصایب مسیح»، آن جوان با چه آب و تابی از آرشیو مفصل و تخصصی فیلم‌های هالیوودی‌اش صحبت می‌کرد. همچنین از تخصصش در فهم و نقد فیلم‌های هنری و اصیل می‌گفت که انگار من گناهکارم که بدون نقد و بررسی «آخرین وسوسه مسیح» به نقد «مصایب مسیح» پرداخته‌ام. یادم می‌آید همان جا با احتیاط به اوگفتم: حتما فیلم را خواهم دید ولی فکر نمی‌کنم فیلمی با چنین نامی، چندان بی‌طرف هم باشد و اساسا آیا می‌توانیم هنر بی‌طرف داشته باشیم یا نه؟ باید دقت کرد. اصلا مگر می‌شود انسان در تعقلش فکری کند که هم غیر رحمانی و هم غیر شیطانی باشد؟ فکری بی‌طرف! نمی‌دانم، باید هر دو بیشتر تامل کنیم...

فیلم سینمایی «الرساله» ساخته کارگردان سوری تبار که با نام «محمد رسول الله» (ص) در ایران به نمایش گذاشته شد، تاکنون در طی 4 دهه توانسته است همچنان مخاطبان خود را در پای تصاویر جذاب و زیبای خود مجذوب سازد. این فیلم که با حمایت مستقیم «سرهنگ معمر قذافی» در کشور لیبی ساخته شد، با بازیگری شخصیت‌ معروف هالیوودی نظیر «آنتونی کویین» در نقش حضرت حمزه و «ایرناپاپاس» درنقش هند جگر خوار و دیگر بازیگران و موسیقی متن،‌ ساخته «ژار» آهنگساز فرانسوی، برجسته‌ترین فعالیت هنری «عقاد» شناخته شد. اگرچه نسخه عربی این فیلم با همان دیالوگ‌ها و لوکیشن‌‌ها با بازیگری هنرمندان عرب ساخته شد، اما هیچگاه نتوانست به جایگاه فیلم «الرساله» با بازی هنرمندان هالیوود دست یابد. آنچه که داستان این فیلم آشکار و پنهان به جست و جوی اوست، شخصیت پیامبر خدا (ص) است. نحوه پرداخت این فیلم به شخصیت و سوژه اصلی داستان، نظریات و واکنش‌های موافق و مخالفی را در جهان اسلام در پی داشت. آنچه که در پی می‌آید نوشتاری کوتاه درباره تنها فیلم سینمایی موفق جهانی، درباره پیامبر خداست، که در پی نمایاندن نقاط ضعف این اثر سینمایی است...

شخصیت‌های الهی در تمام ادیان از تقدسی ویژه برخوردارند که نشات گرفته از معنویتی عمیق و ارتباطی ماورایی با منبع خیر و وحدانیت است. ممتاز‌ترین افراد بشر برای رسالتی ژرف و شگرف انتخاب می‌گردند تا پیام‌آوران الهی گردند و این اتصال به مقام ربوبی و انتخاب کسانی از سوی خداوند چیزی است که شکاکیت امروز در جهان معاصر مبنا و ساختار آن را زیر سوال می‌برد. گویا تقدس و روحانیت و نفوذ اجتماعی و سیاسی مبعوثین با ساختارهای سیاسی جهان امروز همخوانی ندارد و با رسالت اومانیسم و «انسان خدای جهان» نمی‌سازد. پس همراه با سیاست‌های تجارت جهانی نبوده و گویا الگوپذیری قشر متوسط جامعه از دین و پیامبران الهی وجدان جمعی را بیدار کرده و جهان را به سویی دیگر می‌کشاند. پس تصمیم بر این است که از طرق مختلف سیاسی و فرهنگی چون اشاعه فرهنگ پلورالیزم و پوزیتویسم اصل برتری یک دین بر دیگر ادیان زیر سوال رفته، وحی به مصاف تجربه و علوم حسی درآید و از طریق رسانه‌های جمعی تلقی مردم از دین و پیام‌آوری دگرگون گردد. ساختن فیلم‌هایی چون «کتاب آفرینش»، «ارمیای نبی»، «ده فرمان» و «عیسی به روایت لوقا» بر این اساس بوده است...

تاثیر عمیقی که ظهور اسلام و وجود مبارک رسول اعظم بر ادبیات فارسی گذارد، به راستی غیر قابل انکار است. این مقاله در پی آن است تا نگاهی اجمالی به این تاثیر شگرف داشته باشد...

کتابشناسی آثار موجود در باره رسول گرامی اسلام (ص) براساس منابع موجود در کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران
(261 مورد)
با توجه به نیاز مبرم جامعه امروز به شناخت پیامبر و سیره نورانی ایشان، کتابشناسی آثار فارسی در مورد پیامبر اهمیت بسزایی می‌یابد. آنچه می‌خوانید فهرست آثاری است که تنها در کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران وجود دارد و می‌توان آن را گسترش داد و کامل‌تر کرد...

اول: زیباترین و شگفت‌ترین آفریده هستی، پیامبر خداست. پیامبری که همه خوبی‌ها، نیکی‌ها و نیکویی‌ها را در عمر 63 ساله او می‌توان یافت. سالی که لحظه‌ها و ثانیه‌ها در حال گذر از نیمه آن می‌باشد، سالی است که سکه به نام او زده‌اند و بندبند مثنوی روزگار را به یاد و نام او معطر ساخته‌اند. از صدر خلقت تا پایان آفرینش هرچه بوده و هست، پروانه‌وار بر گرد وجود پرجاذبه او رقص کنان و شیداست، اگرچه خود ندانند که بر گرد چه کسی حیرانند. آن‌چه بر درگاه او، در این شماره آورده‌ایم پر کاهی است اندک و ناچیز، به پیشگاه سلیمانی حضرتش. اگرچه آن چه آورده‌ایم نیز در سایه لطف و عنایت حضرتش به دست آمد و هر چه هست، او خود اجازه نگارش و سرایش فرمود. باشد که در سخت‌ترین و هراسناک‌ترین لحظه‌ها، یاد و نام آرام‌بخش او، یاری رسان و همراه‌مان باشد...